(၇ - လျပည့္) အမွတ္တရ
သမုိင္းသစ္တစ္ခုကုိ ေရးဖုိ႔ အေရခြံေတြ တစ္လွပ္ခ်င္း ခြာခ်လာေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီကုိ (၇) ႏွစ္အတြင္း တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ရက္စက္တဲ့ ေမ ေႏြရဲ႕အပူက (၃၈) နဲ႔ (၄၂) ၾကားမွာ လူးလားေခါက္ျပန္။ ေလသံမေျပာင္းေသးတဲ့ အညာရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႔မႈက ေန႔တာေတြကုိ ဆြဲဆန္႔ေနေတာ့တယ္။ ပူလွခ်ည့္။
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္း (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက အတူ ေရးခဲ့၊ ျငင္းခုံခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆီကုိ အလည္ ေရာက္သြားမိတယ္။ သူယူထားတဲ့ မိန္းမနဲ႔ သူ႔သားေလးကုိ ျမင္ဖူးခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ကေလးေတြအတြက္ ဂိမ္းဆုိင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ စကားေျပာေနစဥ္မွာပဲ ဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဆီက အလုိမက်တဲ့ အသံတစ္ခု လြင့္ထြက္လာတယ္။
“ေ- ာက္ကားက ေမွာက္ပဲ ေမွာက္ေနတယ္”
အံ့ဩသြားတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ ကဗ်ာဆရာက
အံ့ဩသြားတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ ကဗ်ာဆရာက
“မင္း အံ့ဩေနသလား၊ မအံ့ဩနဲ႔ဦး၊ ငါ့သား ျပန္လာေအာင္ ေစာင့္ဦး” ဆုိၿပီး သူ႔အေမနဲ႔အတူ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ သြားဝယ္တဲ့ (သုံးႏွစ္သား) သူ႔သားကုိ ေစာင့္ဖုိ႔ေျပာလုိ႔ အံ့ဩတာေတာင္ ႏွာဖာႀကိဳး အဆြဲခံလုိက္သလုိ တုန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားရတယ္။ မၾကာပါဘူး၊ သူ႔သားေလး ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ပါးစပ္ကလည္း စကားလုံးေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ႐ြတ္လုိ႔ …
“ဦး ….. (သူ႔အေဖနာမည္) မေန႔က တစ္ေန႔လုံး အိမ္မျပန္ဘူး။ သူ႔ေစာ္ဆီကုိ သြားတယ္။ ဦး (…..) က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။
သုံးႏွစ္သားေလးက ဒါမ်ိဳးေတြ ေျပာတတ္ေနလုိ႔ အူတက္မတတ္ ရယ္ခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ရွင္းျပတာက သူ႔သားေလးဟာ ဂိမ္းကစားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးေတြဆီကေန အဲ့သလုိ စကားလုံးေတြ ၾကားရင္း တတ္လာတာတဲ့။ ဟုတ္မယ္။ သူေျပာေနတဲ့ ေဝါဟာရေတြက သုံးႏွစ္သားေလးနဲ႔ လုံးဝ မဆုိင္ဘူး။
ကေလးကုိ မုန္႔ဖုိးေပးၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္လုိက္တယ္။
ကင္မရာထဲမွာ ပါတဲ့ ေရသူမပုံကုိ ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္လုိ ေတြ႔မွန္းမသိ ေတြ႔သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီပုံကုိ ျပရင္း ဒါ ဘယ္သူ႔ပုံလည္းလုိ႔ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက
“အဲ့ဒါ… ဦးေစာ္ေလ” တဲ့။
“လန္းတယ္၊ လန္းတယ္၊ ဦးေစာ္က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။
ရီလုိက္ရမလား၊ ငုိလုိက္ရမလားကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။
ကဲ … ထားပါေတာ့ မင္းျမတ္ကုိကုိရယ္။ “ေစာ္” ေတြ “လန္း” ေတြကုိ မင္းေျပာတတ္ေပမယ့္ “ေရသူမ” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကုိေတာ့ မင္း နားမလည္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းပုံေလးကုိ အမွတ္တရ ဦးဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္။
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment