စလုံးဒကာ၊ ဒကာမေတြကလည္း လီကြမ္းယုျမန္မာျပန္ကို ေတာင္းသဗ်

ျမန္မာလုိတစ္လုံးမွ မဖတ္တတ္တဲ႔ စလုံးဒကာ၊ ဒကာမေတြကလည္း လီကြမ္းယုျမန္မာျပန္ကို ေတာင္းသဗ်။
မ်က္ႏွာဖုံးၾကည့္ၿပီး Cool! လို႔က ေျပာေသးတယ္။ ဂုဏ္ယူၾကတာေလ။ စိတ္ကူးခ်ိဳခိ်ဳရဲ႕ စာအုပ္အျပင္အဆင္ကလည္း အဆင္႔ျမင္႔ပါတယ္၊ စံ ဝင္တယ္ေပါ႔။
တခ်ိဳ႕က သိမ္းထားဖို႔ တဲ႔၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ျမန္မာကို ေပးဖို႔တဲ႔။
မဖတ္ႏိုင္ဘဲေတာင္းတာဆို တစ္အုပ္ကို ေဒၚလာတစ္ရာနဲ႔မွ ေပးမွာဆိုရင္ အခုေန သူေဌးျဖစ္ၿပီ။

Read more

ဆရာႀကီး လီ ရဲ႕ One Man's View of the World စာအုပ္အတြက္ ေကာ္ပီရိုက္စာခ်ဳပ္

ဒီေန႔ သြားေလသူ ဆရာႀကီး လီ ရဲ႕ One Man's View of the World စာအုပ္အတြက္ ေကာ္ပီရိုက္စာခ်ဳပ္ စထရိတ္တိုမ္းနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးႏိုင္ပါၿပီ။

Read more

Mr Lee sounding a giant bell on a visit to the Shwedagon Pagoda in January 1986.

Read more

တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၅

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔  ဘ၀အတြက္ ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုးအရာေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူေတြရဲ ႕ေထာက္ခံမွဳရေအာင္ စည္းရံုးရတာ၊ ဒီနိုင္ငံကို အရည္အခ်င္းပဓာန ႏ္ုင္ငံ၊ ကိုယ္က်င္႔တရား ပ်က္မွဳ မရွိတဲ႔နိုင္ငံ၊ လူမ်ိဳးအားလံုးတန္းတူ ရည္တူရိွတဲ႔နိုင္ငံ ျဖစ္လာေအာင္  ၾကိဳးပမ္းခဲ႔ရမွဳေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ သက္တမ္းထက္ ပိုရွည္ၾကာရစ္ခဲ႔ ပါလိမ္႔မယ္။
(လီကြမ္းယု)

တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ႔္ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္းခြန္အားေတြဟာ ေလ်ာ႔ပါးလာေနပါတယ္။ လူေတြ နဲ႔ေတြဆံု လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္၊ ကေလးေတြကိုေပြ႔ဖက္ဖို႔ ေန႔လည္ခင္း ႏွစ္နာရီမွာ အျပင္ ထြက္ပါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ လုပ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ -၃၀ တုန္းကဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြ လုပ္နို္င္မွာျဖစ္ေပမဲ႔ ဒီေန႔ မလုပ္နိုင္ေတာ႔ပါဘူး၊ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္ ရုပ္ပိုင္းစြမ္းအင္ေတြ က်ဆင္း လာေနေတာ႔ ဘ၀က္ို အရွိတိုင္း လက္ခံထားလိုက္ယံုပါဘဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္႔အတြင္းေရးမွဴးက အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္အနားယူေနတာကို ျမင္ျပီး စည္းေ၀းပြဲကိုပယ္ဖ်က္လိုက္ရမလားလို႔ ေမးတတ္ ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က  "မဖ်က္နဲ႔၊ သြားရေအာင္"လို႔ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ကိစၥရပ္ တစ္ခုခု အေပၚ အာရံုစိုက္နိုင္ဖို႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ မ်က္စိမွိဳတ္ျပီး အနားယူဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုမွ မရဘူးဆိုရင္ေတာ႔ "အစည္းအေ၀းကို ဖ်က္လိုက္ေတာ႔၊ တစ္ေရးတစ္ေမာ အနားယူမယ္" လို႔ ေျပာလိုက္ရပါတယ္။ ဒီရုပ္ခႏၵာၾကီး ဘယ္လိုရွိေနမလဲ ဆိုတာကို ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားလို႔ မရပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကိဳးစားျပီး စနစ္တက် ေနေန အက်ရြယ္ဟာ အက်ရြယ္ပါပဲ။

        ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔  ဘ၀အတြက္ ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုးအရာေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူေတြရဲ ႕ေထာက္ခံမွဳရေအာင္ စည္းရံုးရတာ၊ ဒီနိုင္ငံကို အရည္အခ်င္းပဓာန ႏ္ုင္ငံ၊ ကိုယ္က်င္႔တရား ပ်က္မွဳ မရွိတဲ႔နိုင္ငံ၊ လူမ်ိဳးအားလံုးတန္းတူ ရည္တူရိွတဲ႔နိုင္ငံ ျဖစ္လာေအာင္  ၾကိဳးပမ္းခဲ႔ရမွဳေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ သက္တမ္းထက္ ပိုရွည္ၾကာရစ္ခဲ႔ ပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အာဏာရယူစဥ္က ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ လင္ယုေဟာက္(Lim yew Hock)အစိုးရဟာ အက်င္႔ပ်က္ ခ်စားေနပါတယ္။ သူ႕အစိုးရရဲ႕အဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ မက္ပက္ရွီး(Mak Pak Shee)
ဆိုတဲ႔ နာမည္ကို လူငယ္ေတြရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မွဳ ရွိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။သူကမုတ္ဆိတ္ေမြးနဲ႔ အိႏၵီးယန္း ကင္တိုနီး အစပ္(ကျပား) ျဖစ္ၿပီး အခေၾကးေငြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ကိစၥေတြမွာ ၾကားပြဲစားလုပ္စားေနသူပါ။  

          လက္ရွိစကၤာပူဟာ အက်င္႔ပ်က္မွဳေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတဲ႔ေဒသတြင္းမွာ အက်င္႔ပ်က္မွဳမရွိတဲ႔ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံပါ။ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း သြားနိုင္ဖို႔လည္း စည္းကမ္းဥပေဒေတြကို သတ္မွတ္ခဲ႔ရတယ္။ အက်င္႔ပ်က္မွဳတိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႔နဲ႔ အတူ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ရပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြဟာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္မွဳနဲ႔မဆိုင္ဘဲ သူတို႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ရာထူးေတြ တက္လာၾက တယ္။ ဒီစည္းကမ္းဥပေဒေတြကို ဆက္လက္က်င္႔သံုးသြားၾကမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း တိုးတက္ၿမဲတိုးတက္ ေနမွာပါပဲ။ ဒါကသည္ပင္ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုး ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ 

  ျပီး
၂၆၊၁၂၊၁၄
ဇင္ေ၀ေသာ္
 

Read more

တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၄

ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးကလည္း ဒုတိယ ဘ၀ရွိတယ္ဆိုတာကိုမယံုၾကည္ပါဘူး။ (ဒုတိယဘ၀)မရွိဘူးဆိုေစဦးေတာ႔ ရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ျခင္းက စိတ္သက္သာရာ ရေစတယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ သူမက၀န္္ခံပါတယ္။
(လီကြမ္းယု)

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွာ ဘ၀သံသရာနဲ႔ပတ္သက္တဲ႕  ဖြင္႔ဆိုရွင္းျပမွဳေတြ ရွိေနပါတယ္။ အေမရိကကိုသြားမယ္ဆိုရင္  ခရစၥယန္ဘာသာေရးကို အလြန္ကိုင္းရွိဳင္းသူေတြကို ေတြ႔ရမယ္။ အထူး သျဖင္႔ေတာ႔ ေတာင္ပိုင္းတစ္ပိုင္းလံုးကလူေတြဟာ သမၼာက်မ္းစာကို အေသအလဲ ယံုၾကည္ၾက ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္မွာလဲ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ေမာ္စီတုန္း၀ါဒ၊ မာ႔က္(စ္)၀ါဒက အညြန္႔ခ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ ၾကားက ေနပဲ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ကိုးကြယ္မွဳေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔တာအိုဘာသာရဲ႕ ဘာသာေရး အေလ႔အထ ေတြ ရွိေနလ်က္ပါ။ အိႏၵိယမွာဆိုရင္ လူ၀င္စားယံုၾကည္မွဳက ျပန္႕ႏွံ႕လို႔ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ႔္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာမဲ႔ (ဖန္ဆင္းရွင္ မယံုၾကည္)လို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ ထာ၀ရဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လက္ခံတာမဟုတ္ ျငင္းဆန္တာမဟုတ္ပါ။ လူေျပာသူေျပာအရ ကမၻာဆိုတာ မဟာေပါက္ကြဲမွဳၾကီး ကေန စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လူသားဟာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ အတြင္းမွာ ေတြးေခၚ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ သတၱ၀ါ၊ မိမိကိုယ္ကို သုံးသပ္ဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ႔ သတၱ၀ါ အေနနဲ႔ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္လာ ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါဟာအဆင္႔ဆင္႔ေျပာင္းလဲမွဳ ဒါ၀င္၀ါဒရဲ႕  အက်ိဳးဆက္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒါဟာ ထာ၀ရ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဖန္ဆင္းမွဳလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ထာ၀ရဘုရားရွင္ ယံုၾကည္သူေတြကို ေတြ႔လာရင္လည္း ျပက္ရယ္လည္းမျပဳပါဘူး။ ထာ၀ရဘုရားရွင္ ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ဖို႔မလိုအပ္သလို မရွိ္ပါဘူးလို႔ျငင္းဆန္ေနစရာလဲ မလိုအပ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အလြန္ရင္းႏွီး တဲ႔  ဟြန္စြီဆင္ (Hon Sui Sen) ဆိုတ႔ဲမိတ္ေဆြရွိပါတယ္။ သူက ႐ိုမန္ကက္သိုလစ္ ဘာသာ၀င္ပါ၊ သူေသခါနီးကာလမွာ ခရစ္ယန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးက သူ႕ေဘးမွာရွိေနပါတယ္။ အသက္ (၆၈ )ႏွစ္မိွဳ႕ ငယ္ရြယ္ေသးတယ္ဆိုေပမဲ႔ ေသရမွာကို သူလံုး၀ေၾကာက္ရြံ႕မေနခဲ႔ပါဘူး။ ႐ိုမန္ကက္သိုလစ္ ဘာသာ ကို ယံုၾကည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနာက္ဘ၀မွာ သူ႔ဇနီးနဲ႔ ျပန္ဆံုရမယ္လို႔ သူယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အဲသလိုျဖစ္လာမယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ႔္ဇနီး ေသဆံုးသြားသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသဆံုးရတယ္၊ ဒါပါပဲ။ အဲသလိုမဟုတ္ရင္ အျခား ကမၻာတစ္ခုမွာလဲသတၱ၀ါေတြနဲ႔ ျပည္႔သိပ္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကစလို႔  ေသဆံုးခဲ႔တဲ႔ လူေတြအားလံုး ေနထိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ ဧရာမ ေကာင္းကင္ဘံု ဆိုတာၾကီးေရာ ရွိသလား။ ဒီကိစၥအတြက္ ေမးခြန္းအၾကီးစားၾကီး ကၽြန္ေတာ႔္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆြီစင္ကေတာ႔ ဒါကိုယံုၾကည္ေနတဲ႔အတြက္ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းရစဥ္ ခရစၥယန္ဘုန္းၾကီးေဘးမွာ တည္တည္ ျငိမ္ျငိမ္ရွိေနခဲ႔ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ နိုင္၀င္ဘာလထဲမွာ ဆံုးသြားတဲ႔ သူ႕ဇနီးနဲ႔ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ရမယ္လို႔ သူယံုုၾကည္ေနပါတယ္။

         သူတို႔ဘာသာထဲ၀င္ဖို႔ စည္းရံုးေနၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးကလူေတြလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ မရွိဘူး ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို စည္းရံုးဖို႔ လက္ေလွ်ာ႔သြားၾကပါျပီ။ ကေလးဘ၀ကတည္းက ရင္းႏွီးလာခဲ႔တဲ႔  အမိ်ဳးသမီး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးမွာလည္းရွိပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္ဇနီးကို သူတို႔ဘာသာထဲ၀င္ဖို႔ အျမဲနားခ်ေနတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးက အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးကို အေတြ႔မခံေတာ႔ပါဘူး။ "အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာပဲ၊ ေတြ႕လိုက္တိုင္း ခရစ္ယန္ ဘာသာထဲ ၀င္ဖို႔ပဲေျပာေနတယ္" လို႕ ကၽြန္ေတာ္္႔ဇနီးက ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးကလည္း ဒုတိယ ဘ၀ရွိတယ္ဆိုတာကိုမယံုၾကည္ပါဘူး။ (ဒုတိယဘ၀)မရွိဘူးဆိုေစဦးေတာ႔ ရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ျခင္းက စိတ္သက္သာရာ ရေစတယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ သူမက၀န္္ခံပါတယ္။

ဆက္ရန္

Read more

တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၃

အသက္ရွင္ေနရတာက ေသရတာထက္ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အရြယ္ေကာင္းစဥ္ လူေတြအေနနဲ႔ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းကို မစဥ္းစားလိုၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ၈၉ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္  ဒီျပႆနာကို ေရွာင္ေနလို႔ အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ရွိေနတာက  ငါ ဘယ္လို ေသရမလဲ။ ႏွလံုးေသြးေၾကာေလျဖတ္ျပီး ေသျခင္းတရားက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ေရာက္လာ မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အာရံုေၾကာေတြကိုထိခိုက္ျပီး လေပါင္းမ်ားစြာ ငွက္ေပ်ာတံုးတစ္တံုးလို အိပ္ရာ ထဲမွာ ေနေနရမလား။ ဒီေသျခင္းႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေသလိုက္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ က်ပါတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ပိုင္းကတည္းက ေဆးပညာအရႀကိဳတင္လမ္းညႊန္မႈ(Advanced  Medical Directive A.M.D)ျပဳလုပ္ခဲ႔ျပီးပါျပီ။    ဆိုလိုတာက ပိုက္ထဲကေနတစ္ဆင္႔ အစာသြင္းယူေနရမယ္၊ အသက္ျပန္ရွင္လာဖို႔ လမ္းစလည္း မရွိေတာ႔ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ႔ ဆရာ၀န္ေတြအေနနဲ႔ ပိုက္ေတြ ကိုျဖဳတ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုထြက္သြားခြင္႔႔ ျပဳလိုက္ၾကဖို႔ပါ။ ဒီမွာတမ္းကို သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ေနနဲ႔ ေဒါက္တာ ေရွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ႔ျပီး ျဖစ္ပါတယ္ ။

            ကၽြန္ေတာ္သာ ဒီလိုၾကိဳတင္ မလုပ္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္ ေရွာင္လြဲလို႔မရတဲ႔ သဘာ၀တရားကို ဟန္႔တားဖို႔ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ္႔မယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရဖူး ပါျပီ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဇနီးဘက္ကေယာက္ဖျဖစ္သူ ေယာင္ညြတ္လင္း(Yong Nyuk Linn)                     ဆိုရင္လည္း ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ဘာဆိုဘာကိုမွ သတိမရတာပါ။ အခုေတာ႔ သူမရွိရွာေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပ မဲ႔ ဒီပံုစံၾကီးနဲ႔  ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ အခ်ိန္ဆြဲထားခဲ႔ၾကတယ္။ (က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းလွတဲ႔ သူ႕ဇနီးေဘးမွာ) လဲေလ်ာင္းေနပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္လို႔ ဘာ အက်ိဳးရွိမွာလဲ။ ဆရာ၀န္ေတြ၊ လူနာရဲ႕ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြက  ဒီလိုသက္ဆိုးဆြဲဆန္႕မွဳေတြ မၾကာမၾကာလုပ္တတ္ၾကတယ္။ အရာ တိုင္းမွာ အဆံုးသတ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ အဆံုးသတ္လည္း  နာက်င္မွဳနည္းနည္းနဲ႔ အျမန္ ေရာက္လာေစခ်င္ပါတယ္။ သတိမရတစ္ခ်က္ရတစ္ခ်က္နဲ႔ အိပ္ရာထဲမွာ ပိုက္ကေန အစာသြင္းယူေန ရတဲ႔ အျဖစ္ကိုမလိုခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ အေနအထားမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငွက္ေပ်ာတံုး တစ္တံုးနဲ႔ ဘာမွ မျခားနားပါဘူး။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ္လုပ္ခဲ႔သမွ်ေတြကို တိုင္းတာသတ္မွတ္ျပ တာကလြဲလို႔ ဘ၀နဲ႕ပတ္သက္တဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ၊ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတဲ႔ အိပ္ယာဝင္ပံုျပင္ေတြ ကိုလည္း ေျပာျပမေနခ်င္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ရမယ္ထင္တဲ႔ အရာေတြကို တတ္ႏိုင္သေရြ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ႔ ျပီးပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းက႑လည္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။ 

Read more

တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၂

နိုင္ငံတိုင္းမွာ လူတိုင္းနားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုအပ္ပါတယ္။
(LKY)
-----------------------------------------------------------

တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ႔္အေနနဲ႔ လံုး၀ လက္ခံလို႔ မရတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ကို ေျပာျပလိုက္တာပါပဲ။ ဥပမာ အလကားထုတ္လႊင္႔ေပးတဲ႔ တီဗြီလိုင္းေတြမွာ တရုတ္တိုင္းရင္း သား ဘာသာစကားနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြ အစိုးရက ထုတ္လႊင္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားေနစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကံျပဳ ခ်က္တစ္ခုက လူထုၾကားမွာ မန္ဒရင္းက အခုအေျခတည္သြားျပီ (အရွိန္ရေနျပီဆိုေတာ႔) သက္ၾကီးရြယ္အို ပိုင္းေတြအတြက္တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားေတြဘက္ကုိ ေျခဦးလွည္႔ရေအာင္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီတို္င္းရင္းသား ဘာသာစကားေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔၊ မန္ဒရင္း စကားေျပာၾကဖို႔ အရင္းအႏွီးေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္ျပီး ၾကိဳးစားယူခဲ႔ရတယ္ဆိုတာကို ေထာက္ျပျပီး ကၽြန္ေတာ္ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည္႔ေနၾကမွာလဲ၊ သူတို႔တိုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ခဲ႔လို႔ တရုတ္အားသန္တဲ႔ မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္လံုးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို အျမင္မၾကည္လင္ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္မွာ ပံုေျပာသိပ္ေကာင္းတဲ႔ လီတိုင္ေစာ္ဆိုသူ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔အစီအစဥ္ိကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ လူငယ္ေတြအေပၚ ကင္တိုနီ(သို႔)ဟုတ္ကင္း စကားေတြေရာက္သြားေအာင္ ဒီအစီ အစဥ္ကို ဘာလို႕ခြင္႔ျပဳေနရမလဲ။ ဒါကိုသာ ခြင္႔ျပဳလိုက္ရင္ လူၾကီးပိုင္းေတြက သူတို႔သားသမီး ေတြေျမးေတြကို သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ျပန္ျပီးေျပာဆိုၾကလိမ္႔မယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဘာသာစကားေတြ ျပန္ျပီး ေနရာရလာဦးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

နိုင္ငံတိုင္းမွာ လူတိုင္းနားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုအပ္ပါတယ္။ ျဗိတိသွ်ေတြ ခ်န္ ထားခဲ႔တဲ႔ ဘာသာစကားေလးမ်ိဳးနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာက မေသးလွေတာ႔ပါ ဘူး။ တရုတ္ေက်ာင္သားအမ်ားစုတက္တဲ႔ တရုတ္ေက်ာင္းေတြက ၁၉၄၅ ခုကစျပီး တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အားေကာင္းလာေတာ႔ သူတို႔ဘာသာစကားအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္နၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းတိုင္းေက်ာင္းတိုင္းမွာ အဂၤလိပ္စကားနံပါတ္တစ္၊ မိခင္ရင္းဘာသာစကားက ဒုတိယေျမာက္ ဘာသာစကားျဖစ္ဖို႔ အတိုက္ခံ မနည္းလုပ္ခဲ႔ရတာပါ။ တရုတ္မွတရုတ္အုပ္စုေတြက ဒီေပၚလစီကို အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ တရုတ္သတင္းစာသမားေတြနဲ႔ တရုတ္စာသင္ေက်ာင္းေတြက တရုတ္ေက်ာင္းသားနဲ႔ တရုတ္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဦးေရတိုးပြားလာဖို႔ ၾကိဳးစားလိုခဲ႔ၾကပါတယ္။ တရုတ္ စာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ထားတဲ႔ အမိန္႕ေၾကာင္႔ ေက်ာင္းသားဦးေရနဲ႔ စာဖတ္သူဦးေရ အလံုအေလာက္ သူတို႔ မရရွိခဲ႔ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က တရုတ္ဘာသာစကားနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ႔ သတင္း စာနဲ႔ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဳးျဖစ္သူ လီေဗခ်င္ (Li vei Chen ) ကလည္း တရုတ္ သတင္းစာ မွာရွိတဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြ၊ တရုတ္အလယ္တနး္ေက်ာင္း၊ နန္ယန္းတကၠသိုလ္နဲ႔ တကၠသိုလ္ ၀န္ထမ္းေတြ၊ သူတို႔ကိုေထာက္ခံသူအာလံုးကို အနီးကပ္ေစာင္႔ၾကပ္ၿပီး လမ္းေပၚတက္ဆႏၵ ျပမွဳေတြ နည္းပါး ေအာင္ (သို႕) လံုး၀မျဖစ္ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ႔ရပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးမွာ အဂၤလိပ္စာရဲ႕ အသံုး၀င္လာမႈေၾကာင္႔ ဒီျပႆနာက ေအးၿငိမ္းသြားခဲ႔ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ကမၻာကို ဆက္သြယ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာေကာ္ပိုးေရးရွင္ၾကီးေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လို႔ လက္ရွိအေနအထားကို ေရာက္ခဲ႔တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး မိခင္ရင္းဘာသာစကားကို ဒုတိယ ဘာသာစကားအေနနဲ႔ ထားခဲလို႔တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံေတြနဲ႔လည္း ခ်ိတ္ဆက္ထားနိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါဟာ စကၤာပူသမိုင္းရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးအလွည္႔အေျပာင္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီလမ္းစဥ္ကိုသာ မေရြးခဲ႔ဘူးဆိုရင္ စကၤပူလည္း ကမၻာနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္သြယ္ေရးနဲ႕စီးပြားေရးအရ တရုတ္စကားကို ဒုတိယဘာသာစကား အေနနဲ႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တရုတ္တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားေတြကေတာ႔ လံုး၀ မလိုအပ္ပါဘူး။ မီဒီယာ ေလာကကေန ဒီဘာသာစကားေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားဖို႔ ေပးခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္၊ စိုက္ထုတ္ခဲ႔ရတဲ႔ အား၊ ဒါေတြေၾကာင္႔ ရရွိခဲ႔တဲ႔ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို အေလးမမူဘဲ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္မဲ႔ လြန္းရာ ေရာက္ေနပါတယ္။

ဆက္ရန္

Read more

တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၁

ကိုယ္႔ရဲ႕အျမင္ကို က်ယ္ျပန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္လို႔လည္းမရပါဘူး။
(LKY)
---------------------------------------------------------
က်ြန္ေတာ္႔ ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းေတြက ပံုမွန္အတိုင္းရွိပါတယ္။ အိပ္ရာထျပီးရင္ အီးေမးေတြ စစ္တယ္၊ သတင္း စာဖတ္တယ္၊ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တယ္၊ ေန႔လည္စာစားတယ္။ ျပီးရင္ အစၥတန္နာက က်ြန္ေတာ္႔ရံုးခန္းကို သြားတယ္။ ေရာက္လာတဲ႔စာေတြက္ုိဖတ္တယ္။ ေဆာင္းပါး(သို႕)ေျပာစရာရွိ တာေတြေရးမွတ္တယ္။ ေန႕ခင္းနဲ႔ ညေနခင္းေတြမွာ(တစ္ခါတစ္ခါ) ဂ်ာနယ္လစ္ ေတြနဲ႕အင္တာဗ်ဴးရွိ တယ္။ အဲဒီေနာက္ တရုတ္ဆရာနဲ႔ တစ္နာရီႏွစ္နာရီေလာက္ တရုတ္စာသင္တယ္။
ေန႔တိုင္းေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တဲ႔ အက်င္႔လုပ္ထားပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အသက္ ၈၉ နွစ္မွာ အကူ မပါဘဲ အထိုင္အထလုပ္နိုင္ပါတယ္။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တုန္းကေတာ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔ဘီယာ ေသာက္ခဲ႔ပါတယ္၊ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးပြဲေတြမွာစကားေျပာရင္ အသံ၀င္၀င္သြားတတ္လို႔ ေဆးလိပ္ကို ေတာ႔ ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ဆိုတာက ေဆးလိပ္ဟာ၊ အဆုပ္ေရာဂါ၊ လည္ ေခ်ာင္းကင္ဆာနဲ႔၊ အျခားေရာဂါေတြကို ျဖစ္ပြားေစတယ္လို႔ ေဆးပညာအရ မသိရခင္တုန္း ေသာက္ခဲ႔ တာပါ။ ဒါဟာ အမွန္ပါပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေၾကာင္႔ ဟိုက္ပါအလာဂ်စ္ ခံစားခဲ႔ ရပါတယ္။ ဘီယာေသာက္ေတာ႔ ဘီယာဗိုက္ျဖစ္လာတယ္၊ သတင္းစာေတြထဲက ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ကိုယ္႔ဘီယာဗိုက္ကို ျပန္ျမင္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဂါ႔(ဖ္) ပိုရိုက္ေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အခိ်န္တိုတိုနဲ႔ လိုအပ္တဲ႔ေလ႔က်င္႔ခန္းျပီးေအာင္ ေျပးျခင္းနဲ႔ေရကူးျခင္းကို ေျပာင္းလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ တစ္ေန႕သံုးၾကိမ္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ စက္ေပါမွာ ေလွ်ာက္ပါတယ္၊ မနက္ပိုင္းမွာ (၁၂ )မိနစ္ ေန႔လည္စာစားျပီး (၁၅) မိနစ္၊ ညစာစားျပီး ( ၁၅) မိနစ္ပါ။ ညစာမစားခင္ ( ၂၀-၂၅ )မိနစ္ၾကာေအာင္ ေရကူးတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေလ႔က်င္႔ခန္းေတြမလုပ္ပဲ က်ြန္ေတာ႔္ရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ဟာ၊ ဒီအေနအထား အတိုင္း ရွိေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ကၽြန္ေတာ႔က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္မႈအပိုင္းပါ။

လူေတြနဲ႔ေတာ႔ အေတြ႔အဆံု မျပတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ရဲ႕အျမင္ကို က်ယ္ျပန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္လို႔လည္းမရပါဘူး။ စကၤာပူမွာရွိေနတဲ႔ လူေတြအျပင္၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ တစ္ခါတစ္ခါ တရုတ္ျပည္၊ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကားက လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုပါတယ္။ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔သာမက ပညာေရးနယ္ပယ္၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္က လူေတြ၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ၊ သာမာန္လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုနိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားပါတယ္။ ေလယဥ္အၾကာၾကီးစီးရင္ ေျခေထာက္ေယာင္ တတ္လို႔ နိုင္ငံျခားခရီးစဥ္ေတြကိုေတာ႔ ေလ်ာ႔ခ်လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အေမရိကန္ ခရီးစဥ္မ်ိဳး ေပါ႔။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အထိ အာရွရဲ႕ အနာဂတ္ ကြန္ဖရင္႔ (The Future Of Asia Comference )မွာ တက္ေရာက္စကားေျပာဖို႔ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ဂ်ပန္ကိုပံုမွန္ သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒီကြန္ဖရင္႔ကို ဂ်ပန္မီဒီယာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ Nikkei (Nihon Keizai Shimbun )က ဦးေဆာင္ က်င္းပတာျဖစ္ျပီး အခုဆိုရင္ ၁၉ ၾကိမ္ ေျမာက္ရွိပါျပီ၊ တရုတ္ျပည္ကိုလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေတာ႔ ပံုမွန္သြားျဖစ္ပါတယ္။ ေဘက်င္းကိုေတာ႔ ေလထုညစ္ညမ္းမွဳေၾကာင္႔ သိပ္မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ နိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဘက်င္းမွာ ဆိုေတာ႔ သူတို႔နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ဆိုရင္ သြားကိုသြားရတယ္။ ေဂ်ပီေမာ္ဂန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေကာင္စီ ကေတာ႔ က်ြန္ေတာ္႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အေနနဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ႏွစ္ပတ္လည္ အစီးအေ၀းကို စကၤာပူမွာ က်င္းပ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ တိုတယ္(လ္)အၾကံေပးအဖြဲ႔ အစီးအေ၀းကလည္းအလားတုူပါဘဲ။ ျပင္သစ္ကို သြားရတာမ်ိဳးကေတာ႔ ျပသနာမရွိပါဘူး၊ ၁၂ နာရီၾကာ ဒါရိုက္ေလယဥ္အဲယားဘတ္(စ္)၃၈၀ နဲ႔ဆိုေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ အသြားအျပန္ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔နယူးေယာက္ကို သြားဖို႔ကေတာ႔ အေတာ္ၾကီး ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ အခ်ိန္ကြဲျပားေနမွဳေၾကာင္႔ပါ။ နိုင္ငံျခားခရီးေတြထြက္ျခင္းေၾကာင္႔ က်ြန္ေတာ္႔အျမင္ေတြလဲ ပိုက်ယ္လာပါတယ္။ အျခားနိုင္ငံေတြ ဘယ္လိုဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ျမင္ရတယ္။ ဘယ္နိုင္ငံမွ တစ္သမွတ္တည္းရွိမေနပါဘူး။ လန္ဒန္နဲ႔ပဲရစ္(စ္) ျမိဳ႕ေတာ္ေတြမွာ လည္း အေျပာင္းလဲေတြ အျမဲတေစေတြျမင္ရပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲမွာ မပါ၀င္ေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ သတင္းေမးခံရမွဳေတြ နည္းပါးသြားသလုိ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ ဖိအားေတြလည္း ေလ်ာ႔ပါးသြား ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၀န္ၾကီးအမ်ားစုက သေဘာတူရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔လည္း သေဘာတူေပးလိုက္ တာမ်ားပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ဆန္႔က်င္တဲ႔ အယူအဆကို အခု ေျပာခဲပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ႔ က်ြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲပါ၀င္ျပီး စီးေ၀းပြဲေတြ တက္စဥ္တုန္းကထက္ အမ်ားၾကီး ေလ်ာ႔နည္းသြားတာ အမွန္ပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ႔ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးမွဳေတြထဲမွာ အင္ျပည္႔အားျပည္႔ ပါ၀င္ခဲ႔ ပါတယ္။

ဆက္ရန္

Read more