နိုင္ငံတိုင္းမွာ လူတိုင္းနားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုအပ္ပါတယ္။
(LKY)
-----------------------------------------------------------
တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ႔္အေနနဲ႔ လံုး၀ လက္ခံလို႔ မရတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ကို ေျပာျပလိုက္တာပါပဲ။ ဥပမာ အလကားထုတ္လႊင္႔ေပးတဲ႔ တီဗြီလိုင္းေတြမွာ တရုတ္တိုင္းရင္း သား ဘာသာစကားနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြ အစိုးရက ထုတ္လႊင္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားေနစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ အၾကံျပဳ ခ်က္တစ္ခုက လူထုၾကားမွာ မန္ဒရင္းက အခုအေျခတည္သြားျပီ (အရွိန္ရေနျပီဆိုေတာ႔) သက္ၾကီးရြယ္အို ပိုင္းေတြအတြက္တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားေတြဘက္ကုိ ေျခဦးလွည္႔ရေအာင္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒီတို္င္းရင္းသား ဘာသာစကားေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔၊ မန္ဒရင္း စကားေျပာၾကဖို႔ အရင္းအႏွီးေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္ျပီး ၾကိဳးစားယူခဲ႔ရတယ္ဆိုတာကို ေထာက္ျပျပီး ကၽြန္ေတာ္ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည္႔ေနၾကမွာလဲ၊ သူတို႔တိုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ခဲ႔လို႔ တရုတ္အားသန္တဲ႔ မ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္လံုးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို အျမင္မၾကည္လင္ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္မွာ ပံုေျပာသိပ္ေကာင္းတဲ႔ လီတိုင္ေစာ္ဆိုသူ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔အစီအစဥ္ိကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ လူငယ္ေတြအေပၚ ကင္တိုနီ(သို႔)ဟုတ္ကင္း စကားေတြေရာက္သြားေအာင္ ဒီအစီ အစဥ္ကို ဘာလို႕ခြင္႔ျပဳေနရမလဲ။ ဒါကိုသာ ခြင္႔ျပဳလိုက္ရင္ လူၾကီးပိုင္းေတြက သူတို႔သားသမီး ေတြေျမးေတြကို သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ျပန္ျပီးေျပာဆိုၾကလိမ္႔မယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီဘာသာစကားေတြ ျပန္ျပီး ေနရာရလာဦးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
နိုင္ငံတိုင္းမွာ လူတိုင္းနားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုအပ္ပါတယ္။ ျဗိတိသွ်ေတြ ခ်န္ ထားခဲ႔တဲ႔ ဘာသာစကားေလးမ်ိဳးနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာက မေသးလွေတာ႔ပါ ဘူး။ တရုတ္ေက်ာင္သားအမ်ားစုတက္တဲ႔ တရုတ္ေက်ာင္းေတြက ၁၉၄၅ ခုကစျပီး တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အားေကာင္းလာေတာ႔ သူတို႔ဘာသာစကားအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္နၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းတိုင္းေက်ာင္းတိုင္းမွာ အဂၤလိပ္စကားနံပါတ္တစ္၊ မိခင္ရင္းဘာသာစကားက ဒုတိယေျမာက္ ဘာသာစကားျဖစ္ဖို႔ အတိုက္ခံ မနည္းလုပ္ခဲ႔ရတာပါ။ တရုတ္မွတရုတ္အုပ္စုေတြက ဒီေပၚလစီကို အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ တရုတ္သတင္းစာသမားေတြနဲ႔ တရုတ္စာသင္ေက်ာင္းေတြက တရုတ္ေက်ာင္းသားနဲ႔ တရုတ္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဦးေရတိုးပြားလာဖို႔ ၾကိဳးစားလိုခဲ႔ၾကပါတယ္။ တရုတ္ စာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ထားတဲ႔ အမိန္႕ေၾကာင္႔ ေက်ာင္းသားဦးေရနဲ႔ စာဖတ္သူဦးေရ အလံုအေလာက္ သူတို႔ မရရွိခဲ႔ၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က တရုတ္ဘာသာစကားနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ႔ သတင္း စာနဲ႔ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဳးျဖစ္သူ လီေဗခ်င္ (Li vei Chen ) ကလည္း တရုတ္ သတင္းစာ မွာရွိတဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြ၊ တရုတ္အလယ္တနး္ေက်ာင္း၊ နန္ယန္းတကၠသိုလ္နဲ႔ တကၠသိုလ္ ၀န္ထမ္းေတြ၊ သူတို႔ကိုေထာက္ခံသူအာလံုးကို အနီးကပ္ေစာင္႔ၾကပ္ၿပီး လမ္းေပၚတက္ဆႏၵ ျပမွဳေတြ နည္းပါး ေအာင္ (သို႕) လံုး၀မျဖစ္ပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ႔ရပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးမွာ အဂၤလိပ္စာရဲ႕ အသံုး၀င္လာမႈေၾကာင္႔ ဒီျပႆနာက ေအးၿငိမ္းသြားခဲ႔ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ကမၻာကို ဆက္သြယ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာေကာ္ပိုးေရးရွင္ၾကီးေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လို႔ လက္ရွိအေနအထားကို ေရာက္ခဲ႔တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး မိခင္ရင္းဘာသာစကားကို ဒုတိယ ဘာသာစကားအေနနဲ႔ ထားခဲလို႔တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံေတြနဲ႔လည္း ခ်ိတ္ဆက္ထားနိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါဟာ စကၤာပူသမိုင္းရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးအလွည္႔အေျပာင္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီလမ္းစဥ္ကိုသာ မေရြးခဲ႔ဘူးဆိုရင္ စကၤပူလည္း ကမၻာနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကုန္သြယ္ေရးနဲ႕စီးပြားေရးအရ တရုတ္စကားကို ဒုတိယဘာသာစကား အေနနဲ႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တရုတ္တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားေတြကေတာ႔ လံုး၀ မလိုအပ္ပါဘူး။ မီဒီယာ ေလာကကေန ဒီဘာသာစကားေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားဖို႔ ေပးခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္၊ စိုက္ထုတ္ခဲ႔ရတဲ႔ အား၊ ဒါေတြေၾကာင္႔ ရရွိခဲ႔တဲ႔ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို အေလးမမူဘဲ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္မဲ႔ လြန္းရာ ေရာက္ေနပါတယ္။
ဆက္ရန္
Post a Comment