တစ္ကိုယ္ေရဘ၀ (ထြက္သြားဖို႔ အသင္႔ ျဖစ္ေနျပီ) - ၁

ကိုယ္႔ရဲ႕အျမင္ကို က်ယ္ျပန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္လို႔လည္းမရပါဘူး။
(LKY)
---------------------------------------------------------
က်ြန္ေတာ္႔ ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းေတြက ပံုမွန္အတိုင္းရွိပါတယ္။ အိပ္ရာထျပီးရင္ အီးေမးေတြ စစ္တယ္၊ သတင္း စာဖတ္တယ္၊ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တယ္၊ ေန႔လည္စာစားတယ္။ ျပီးရင္ အစၥတန္နာက က်ြန္ေတာ္႔ရံုးခန္းကို သြားတယ္။ ေရာက္လာတဲ႔စာေတြက္ုိဖတ္တယ္။ ေဆာင္းပါး(သို႕)ေျပာစရာရွိ တာေတြေရးမွတ္တယ္။ ေန႕ခင္းနဲ႔ ညေနခင္းေတြမွာ(တစ္ခါတစ္ခါ) ဂ်ာနယ္လစ္ ေတြနဲ႕အင္တာဗ်ဴးရွိ တယ္။ အဲဒီေနာက္ တရုတ္ဆရာနဲ႔ တစ္နာရီႏွစ္နာရီေလာက္ တရုတ္စာသင္တယ္။
ေန႔တိုင္းေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တဲ႔ အက်င္႔လုပ္ထားပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အသက္ ၈၉ နွစ္မွာ အကူ မပါဘဲ အထိုင္အထလုပ္နိုင္ပါတယ္။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တုန္းကေတာ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔ဘီယာ ေသာက္ခဲ႔ပါတယ္၊ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးပြဲေတြမွာစကားေျပာရင္ အသံ၀င္၀င္သြားတတ္လို႔ ေဆးလိပ္ကို ေတာ႔ ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ဆိုတာက ေဆးလိပ္ဟာ၊ အဆုပ္ေရာဂါ၊ လည္ ေခ်ာင္းကင္ဆာနဲ႔၊ အျခားေရာဂါေတြကို ျဖစ္ပြားေစတယ္လို႔ ေဆးပညာအရ မသိရခင္တုန္း ေသာက္ခဲ႔ တာပါ။ ဒါဟာ အမွန္ပါပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေၾကာင္႔ ဟိုက္ပါအလာဂ်စ္ ခံစားခဲ႔ ရပါတယ္။ ဘီယာေသာက္ေတာ႔ ဘီယာဗိုက္ျဖစ္လာတယ္၊ သတင္းစာေတြထဲက ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ကိုယ္႔ဘီယာဗိုက္ကို ျပန္ျမင္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဂါ႔(ဖ္) ပိုရိုက္ေပးရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အခိ်န္တိုတိုနဲ႔ လိုအပ္တဲ႔ေလ႔က်င္႔ခန္းျပီးေအာင္ ေျပးျခင္းနဲ႔ေရကူးျခင္းကို ေျပာင္းလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ တစ္ေန႕သံုးၾကိမ္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ စက္ေပါမွာ ေလွ်ာက္ပါတယ္၊ မနက္ပိုင္းမွာ (၁၂ )မိနစ္ ေန႔လည္စာစားျပီး (၁၅) မိနစ္၊ ညစာစားျပီး ( ၁၅) မိနစ္ပါ။ ညစာမစားခင္ ( ၂၀-၂၅ )မိနစ္ၾကာေအာင္ ေရကူးတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေလ႔က်င္႔ခန္းေတြမလုပ္ပဲ က်ြန္ေတာ႔္ရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ဟာ၊ ဒီအေနအထား အတိုင္း ရွိေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ကၽြန္ေတာ႔က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္မႈအပိုင္းပါ။

လူေတြနဲ႔ေတာ႔ အေတြ႔အဆံု မျပတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ရဲ႕အျမင္ကို က်ယ္ျပန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္လို႔လည္းမရပါဘူး။ စကၤာပူမွာရွိေနတဲ႔ လူေတြအျပင္၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ တစ္ခါတစ္ခါ တရုတ္ျပည္၊ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကားက လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုပါတယ္။ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔သာမက ပညာေရးနယ္ပယ္၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္က လူေတြ၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ၊ သာမာန္လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုနိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားပါတယ္။ ေလယဥ္အၾကာၾကီးစီးရင္ ေျခေထာက္ေယာင္ တတ္လို႔ နိုင္ငံျခားခရီးစဥ္ေတြကိုေတာ႔ ေလ်ာ႔ခ်လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အေမရိကန္ ခရီးစဥ္မ်ိဳး ေပါ႔။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အထိ အာရွရဲ႕ အနာဂတ္ ကြန္ဖရင္႔ (The Future Of Asia Comference )မွာ တက္ေရာက္စကားေျပာဖို႔ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ဂ်ပန္ကိုပံုမွန္ သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒီကြန္ဖရင္႔ကို ဂ်ပန္မီဒီယာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ Nikkei (Nihon Keizai Shimbun )က ဦးေဆာင္ က်င္းပတာျဖစ္ျပီး အခုဆိုရင္ ၁၉ ၾကိမ္ ေျမာက္ရွိပါျပီ၊ တရုတ္ျပည္ကိုလည္း တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေတာ႔ ပံုမွန္သြားျဖစ္ပါတယ္။ ေဘက်င္းကိုေတာ႔ ေလထုညစ္ညမ္းမွဳေၾကာင္႔ သိပ္မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ နိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဘက်င္းမွာ ဆိုေတာ႔ သူတို႔နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ဆိုရင္ သြားကိုသြားရတယ္။ ေဂ်ပီေမာ္ဂန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေကာင္စီ ကေတာ႔ က်ြန္ေတာ္႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အေနနဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ႏွစ္ပတ္လည္ အစီးအေ၀းကို စကၤာပူမွာ က်င္းပ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ တိုတယ္(လ္)အၾကံေပးအဖြဲ႔ အစီးအေ၀းကလည္းအလားတုူပါဘဲ။ ျပင္သစ္ကို သြားရတာမ်ိဳးကေတာ႔ ျပသနာမရွိပါဘူး၊ ၁၂ နာရီၾကာ ဒါရိုက္ေလယဥ္အဲယားဘတ္(စ္)၃၈၀ နဲ႔ဆိုေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ အသြားအျပန္ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔နယူးေယာက္ကို သြားဖို႔ကေတာ႔ အေတာ္ၾကီး ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ အခ်ိန္ကြဲျပားေနမွဳေၾကာင္႔ပါ။ နိုင္ငံျခားခရီးေတြထြက္ျခင္းေၾကာင္႔ က်ြန္ေတာ္႔အျမင္ေတြလဲ ပိုက်ယ္လာပါတယ္။ အျခားနိုင္ငံေတြ ဘယ္လိုဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ျမင္ရတယ္။ ဘယ္နိုင္ငံမွ တစ္သမွတ္တည္းရွိမေနပါဘူး။ လန္ဒန္နဲ႔ပဲရစ္(စ္) ျမိဳ႕ေတာ္ေတြမွာ လည္း အေျပာင္းလဲေတြ အျမဲတေစေတြျမင္ရပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲမွာ မပါ၀င္ေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ သတင္းေမးခံရမွဳေတြ နည္းပါးသြားသလုိ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ ဖိအားေတြလည္း ေလ်ာ႔ပါးသြား ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၀န္ၾကီးအမ်ားစုက သေဘာတူရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔လည္း သေဘာတူေပးလိုက္ တာမ်ားပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ဆန္႔က်င္တဲ႔ အယူအဆကို အခု ေျပာခဲပါတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ႔ က်ြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲပါ၀င္ျပီး စီးေ၀းပြဲေတြ တက္စဥ္တုန္းကထက္ အမ်ားၾကီး ေလ်ာ႔နည္းသြားတာ အမွန္ပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြ တုန္းကေတာ႔ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးမွဳေတြထဲမွာ အင္ျပည္႔အားျပည္႔ ပါ၀င္ခဲ႔ ပါတယ္။

ဆက္ရန္