အိုဘီစီးတီး (Obesity) ေပၚ ဘုရားရွင္၏သေဘာထား


မေရာင္ရာဆီလူးရေပဦးေတာ့အံ့။
    ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဝိတ္ထိန္းဖုိ႔မွာၾကားေတာ္မူခဲ့ေလသေလာ။ တိတိက်က်ေျပာရန္ကား ခက္၏။ သို႔ေသာ္ ယင္းအလြန္ဝေရာဂါဟုဆိုေသာ Obesity သည္ ယေန႔လူခ်မ္းသာႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၌ ဝမ္းမီလ်ံတန္ေသာ ဆိုလူးရွင္းတစ္ခုျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒိုက္ယက္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမွာစကားေတာ္တစ္ခ်ိဳ႕ လက္လွမ္းမီသ၍ ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့သည္။

    မာတိကာနိဒါန္းကိုက်က္စဥ္ ထန္းသီးလံုးခန္႔ပမာဏရွိေသာ ႏို႔ဂဏာဆြမ္းကို ေလးဆယ့္ကိုးလုတ္ မရုတ္ေလြးေလြး ဘုန္းေပးေတာ္မူသည္ဟု ဆို၏။ ထန္းသီးလံုးခန္႔ရွိေသာ ဆြမ္းလုတ္(၄၉) လုတ္သည္ အလြန္မ်ားေသာ ပမာဏပင္ျဖစ္ေခ်၏။ ဤပမာဏအတိုင္းသာဆိုေသာ္ ယေန႔ဗုဒၶဘာသာတို႔အာရံု၌ ေပၚထင္ေနေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ရူပကာယေတာ္သည္ အတန္ငယ္ပိန္သြယ္ေတာ္မူသည္ဟုသာ ဆိုရေခ်ေတာ့အံ့။
    (၄၉) လုတ္ကိစၥကုိ ဘာမွမမိန္႔ေသာ္လည္း “ထန္းသီးလံုးခန္႔” ဟူေသာ စကားကုိမူ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီးကား သေဘာေတြ႔ေတာ္မမူေခ်။ ထန္းသီးလံုးခန္႔မျဖစ္သင့္၊ ထန္းေစ့ခန္႔မွ်သာျဖစ္သင့္သည္ဟု မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္း၌ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူ၏။ သဘာဝယုတၱိ၊ အာဂမယုတၱိရွိရွိ ေရွးစကားကုိပယ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထိုစကားအရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ရူပကာယေတာ္သည္ မပိန္၊ မဝ ၾကည္ညိဳဖြယ္ကို ေဆာင္နုိင္ေပေတာ့၏။
    ၿပံဳးရယ္ဖြယ္စကားတစ္ခြန္း ကစၥည္း သဒၵါက်မ္း၌ ေတြ႔ရ၏။
    “ ေဒဝဒေတၱာ ဒိဝါ နဘုေတၱာ တူေလာ” ဟု ျဖစ္သည္။ ေဒဝဒတ္ကား ေန႔အခါ၌ မစား၊ သို႔ေသာ္ ဝၿဖိဳး၏ဟု အဓိပၸါယ္ရေလသည္။
    သူ႔ကိုယ္သူ ေခါင္းပါးခ်ိဳးျခံေသာအက်င့္ရွိသူဟု ေၾကြးေၾကာ္ေသာ ေဒဝဒတ္ကို ဂရမၼဆရာက လက္ေဆာ့၍ ေသာ့လိုက္ေသာ အေသာစကားျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားရွင္ႏွင့္ကား ဘာမွမဆိုင္ေပ။ ဘုရားရွင္က ေန႔အခါ၌ အစာမဘုန္းေပးဟုလည္း မမိန္႔၊ ဝၿဖိဳးေသာခႏၶာကိုယ္ရွိသည္ဟု စာေပ၌လည္းမေတြ႔ရ။ ဤကိစၥကို ေဒဝဒတ္အထံသို႔သာ ေဘာ္လီေဘာပုတ္ရေပေတာ့အံ့။
    “ စတၱာေရာ ပဥၥ အာေလာေပ အဘုတြာ ဥဒကံ ပိေဝ” ဟူေသာ စကားေတာ္ကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္၏။ အဝအတင္းႀကီးမစားဘဲ ဆြမ္းေလးငါးလုတ္ခန္႔ေလွ်ာ့စားၿပီး ေရေသာက္ရန္မွာၾကားထားေသာ ဒိုက္ယက္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ စကားေတာ္ျဖစ္၏။ ငိုက္ျမည္းျခင္း၊ အဝလြန္ျခင္း စသည္တို႔ကို ကာကြယ္ရန္ဟုတဆိုက ျငင္းရန္ခက္၏။
    ဤသည္ကိုပင္ စာတတ္ေပတတ္ ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ဗုဓ္က ခပ္ေသာေသာ ယူဆေတာ္မူခဲ့ေပသတတ္။ “ အဘုတြာ” ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္၌ပါေသာ “အ” ကို ပဋိေသဓ (သို႔) နက္ေဂးတစ္ပါတီကယ္အေနျဖင့္ မယူဆပဲ “ အပိုအလြန္” ဟူေသာ အနက္ကိုယူေတာ္မူၿပီး “ ဆြမ္းေလးငါးလုတ္ခန္႔ (စားသင့္သည္ထက္) ပိုစားၿပီးမွ ေရေသာက္ရာ၏ဟု ဘာသာျပန္ခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူး၏။ အတည္စကားဟုတ္္ဟန္္ေတာ့မတူေပ။ “ သဒၵါတတ္ေတာ့ ေဆာ့” ဟူသည့္ စကားအတိုင္းသာ ျဖစ္ႏိုင္၏။
    မည္သို႔ဆိိုေစ ထုိအာဟာရႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အဝလြန္ေရာဂါႏွင့္ ဝိတ္ခ်ေရးကား လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကရေသာ စကားျဖစ္ေတာ့၏။ စားခ်င္ရင္မ်ား နင္းကန္စားၿပီး အဝလြန္လာေသာအခါ အစာစားခ်င္စိတ္နည္းပါးေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လာၾက၏။ ဆိုက္ကိုက်င့္စဥ္ကုသထံုးကုိ သံုးလာၾက၏ (Psychotherapy) ။ ဒိုက္ရက္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပညာရွင္မ်ားထံ နည္းခံလာၾက၏။ ေနာက္ဆံုးခြဲစိတ္ကုသမႈမ်ားပင္ လုပ္လာၾကေတာ့၏။ အမွန္မူ အနည္းငယ္ေသာ ေလ့က်င့္ခန္းပံုမွန္လုပ္ျခင္း၊ အစားေလွ်ာ့စားျခင္းျဖင့္ ဤကိစၥကို ထိ္န္းထားႏိုင္ေပသည္။
    ျမတ္စြာဘုရားကမူ “ ျမဴးရြယ္မာန္ၾကြ၊ လွပေရဆင္း၊ ျပည့္ၿဖိဳးျခင္းငွာ၊ မသံုးပါ”  ဟု ဆင္ျခင္ၾကရန္မွာေတာ္မူခဲ့၏။
    ယေန႔ အစာစားျခင္းကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေသာအခါ အမွန္ဆာ၍စားသည္က ရွားလွ၏။
    ပ်င္း၍စားသည္ဟု တစ္ခ်ိဳ႕ကဆို၏။ ေၾကာ္ျငာေကာင္း၍ စား၏။ အေပ်ာ္သေဘာ စား၏။ တီဗြီေၾကာ္ျငာကို စမ္းသပ္ၾကည့္လိုသျဖင့္ စား၏။ မစားဖူးေသာအစာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စား၏။ ဖေလဘာအသစ္ပါဝင္ေသာေၾကာင့္ စား၏။ ဤသည္တို႔ကား ယေန႔လူမ်ား အစာစားျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားတို႔တည္း။ ဤနည္းျဖင့္ လူႀကီးေရာ၊ ကေလးပါ အဝလြန္ေရာဂါ စြဲကပ္လာၾကေပေတာ့၏။
    ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ အလြန္အစားမက္၏။ ဝၿဖိဳးေသာခႏၶာကိုယ္ ရွိသည္ဟုလည္းဆို၏။ ျမတ္စြာဘုရားထံေရာက္ခုိက္ အစားလြန္ထားသျဖင့္ အသက္ကိုပင္ မႏိုင္မနင္းရွဴေနရရွာသည္ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-
    “ လူတစ္ေယာက္သည္ သတိႏွင့္ယွဥ္ၿပီး မွ်မွ်တတစားသံုးမည္ဆိုလွ်င္ နာမက်န္းမႈကိုလည္း ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္၏။ အရြယ္တင္၏။ အသက္ကိုလည္း ရွည္ေစ၏” ဟု မိန္႔၏။
    စားပိုးနင့္ေနရွာေသာ ပေသနဒီေကာသလႀကီးက ထိုစကားတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမၾကားလိုက္ရရွာ။ ထို႔ေၾကာင့္ တူျဖစ္သူကုိ ထပ္ေျပာျပရန္ ခိုင္းခဲ့ရသည္ဟု စာေပကဆို၏။
    ပေသနဒီကား ဘုရားစကားကို နားေထာင္၏။ ထို႔ေနာက္ on a diet လုပ္ကာ ဝိတ္ေတြက်လာၿပီး ေဘာဒီလည္း စလင္းျဖစ္သြားသည္ဟု ဆိုေလ၏။
    ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမေတာ္မ်ားအနက္ အိုဘီးစီးတီးကို အထိေရာက္ဆံုးထိန္းခ်ဳပ္ႏုိုင္ဆံုး အဆံုးအမမွာ သတိႏွင့္စားျခင္းပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အမွတ္ျဖင့္စားေနေသာအခါ အမူအယာလည္းေႏွး၏။ ဝါးမႈ၊ ၿမိဳမႈလည္း ေႏွး၏။ အစားအေသာက္အေပၚ တြယ္မက္ေသာ ရသတဏွာကိုလည္း ပါးလ်ေစ၏။ အနည္းဆံုး မိမိဘာစားေနသည္ ဘယ္လိုစားေနသည္ကို သိ၏။ ပေသနဒီေကာသလကုိုေပးခဲ့ေသာ “ သတိႏွင့္စား” ဟူေသာ စကားသည္ လိုက္နာရခက္ေသာ္လည္း မဆာပဲစားတတ္ၾကေသာ ယေန႔ေခတ္လူတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ အလြန္ပင္ထိေရာက္ႏုိင္သည္ဟု ထင္မိသည္။

    ပို၍အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ပေသနဒီေကာသလကို ဘုရားရွင္မိန္႔မွာရာ၌ ေပါ့စတစ္မ်ားျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းတည္း။ ဤသည္မွာ ၂၀-၂၁ ရာစု ဆိုက္ေကာ္ေလာ့ဂ်စ္တို႔ ေျပာေနၾကသည့္ သူတပါးကို အၾကံေပးရာ၌ နေဂးတစ္ထက္ ေပါ့စတစ္က ပို၍ထိေရာက္ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။
    ဝိတ္ေလ်ာ့ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကား-
    ၁။ တႏုတႆ ဘဝႏိၱေဝဒနာ- ခႏၶာကိုယ္ ေဝဒနာကိုေလ်ာ့ပါးေစ၏။
    ၂။ သဏိကံ ဇာရတိ- ဇရာ အလာေႏွး၏၊ အရြယ္တင္၏။
    ၃။ အာယု ပါလယ- အသက္ကိုေစာင့္ေရွာက္၏။ အသက္ရွည္ေစ၏။
    ဤအခ်က္တို႔သည္ ေမာ္ဒန္ေဆးသိပၸံက မျငင္းႏိုင္ေသာ ဗုဒၶ၏လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့၏။
    ထို႔အျပင္ ရွစ္ပါးသီလေစာင့္ထိ္န္းသူ၊ ရဟန္း၊ သာမေဏ၊ သီလရွင္တို႔ ဝိကာလကိုေရွာင္ၾကဥ္ၾက၏။ ေန႔လြဲညစာစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ အဝလြန္ျခင္း အိုဘီစီးတီး အဝလြန္ျခင္းကို ကာကြယ္ရန္ဟုေတာ့ မဆိုလိုေပ။ စာေပ၌လည္း မေတြ႔ရ။ သို႔ေသာ္ ညစာမစားျခင္းသည္လည္း အဝလြန္ျခင္းကို ေသခ်ာေပါက္ ဟန္႔တားထားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
    မေယာင္ရာဆီလူးကိစၥကို ရွင္း၏။
    ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔တြင္ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ပင္ ႀကိဳးစားရွာေနရေသာ မိသားစုမ်ား မ်ားစြာရွိေနေပေသး၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔အတြက္္ ယခုေရးမိေသာ အဝလြန္ျခင္း အိုဘီးစီးတီးသည္ အလြန္ပင္အားနာစရာေကာင္းလွေပ၏။ မတတ္ႏိုင္။ ေရးရန္ရွိက ေရးရေပေတာ့အံ့။
    တစ္ေန႔က က်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္ ဆရာဝန္ထံသြားရ၏။ ဆရာဝန္က အရပ္ႏွင့္ အေလးခ်ိန္ကို စစ္၏။ ယခုအထိေတာ့ အိုဗာဝိတ္မျဖစ္ေသး။ ျဖစ္ရန္အလားအလာကား ရွိ၏ဟုဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္ ေျပာ၏။ ဘယ္သုိ႔ေသာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမည္နည္းဟုေမးရာ “ေရကူး” ဟု ခရစ္ယာန္ဆရာဝန္က ေျပာ၏။ ရဟန္းေရမကူးရဟုဆိုရာ “ ေျပး” ဟု ဆိုျပန္၏။ ေျပး၍လည္း မရဟုဆိုျပန္ရာ “ ေဂ်ာ့ဂင္” လုပ္ဟု ေျပာျပန္၏။ ေဂ်ာ့ဂင္လည္း လုပ္လို႔မရ လမ္းေလွ်ာက္ရံုသာ လုပ္လို႔ရသည္ဟုဆိုုေသာအခါ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းကား အက္ခ္ဆာဆိုက္ဟု ဆိုရန္ခက္၏ဟု ၿငီးျငဴေလေတာ့၏။

    ေဆးခန္းကျပန္မွ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားမိ၏။
    သူေပးေသာေလ့က်င့္ခန္းမ်ားက ထမင္းသံုးနပ္စားေသာသူမ်ားအတြက္ ျဖစ္၏။ ရဟန္းကား ႏွစ္္ထပ္မွ်သာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလ့က်င့္ခန္း (လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း) ေလးမွ်ျဖင့္ လူခ်မ္းသာေရာဂါ Obesity ကို ကာကြယ္ထားႏိုင္ေပသည္။
    ဤကား ဝိကာလ၏ေက်းဇူးဟုဆိုေသာ္ မွားအံ့မထင္။
    ဘုရားရွင္သည္ Obesity ျပႆနာကို ႀကိဳတင္သိျမင္ေတာ္မူသည္ဟု ထင္၏။ 

(22/10/2013)
သီဟနာဒ
(2-Jul-2012)

ယုံၾကည္မႈသာရွိရင္ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္လုိ႔ ရတယ္


ႏုိကီယားရဲ႕သမုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္။ ႏုိကီယာကုိ ထိမ္းထားတဲ့လူေတြက ဆုိဗီယက္နဲ႔ မကင္းတဲ့လူေတြ။ ဖင္လန္က လူဦးေရ (၅) သန္း (၆) သန္းေလာက္ ရွိမယ္။ ေရရွည္မွာ ကုိရီးယားနဲ႔ ဂ်ပန္ကုိ သူတုိ႔ ယွဥ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္သလား။ တီထြင္ႀကံဆႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေကာင္းေကာင္းေတြ သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ရႏုိင္မွာလဲ။
သူတုိ႔ကုိ ဂ်ပန္၊ အေမရိကန္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ဦး။ ဂ်ပန္ေတြက ပစၥည္းအစုံထုတ္တယ္။ အၿမဲတမ္းလည္း ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ လွ်ပ္စစ္မုတ္ဆိတ္ရိပ္စက္ ငါ သုံးတယ္။ ေျခာက္လျပည့္တုိင္း ေမာ္ဒယ္အသစ္တစ္ခု ထပ္ထြက္တယ္။ အရည္အေသြးက အရင္ေမာ္ဒယ္နဲ႔ သိပ္ မကြာဘူး။ ဒါနဲ႔ ငါ ေျပာတယ္ "သိပ္ မထူးပါဘူး။ မဝယ္နဲ႔" လုိ႔။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ပုိပုိေကာင္းေအာင္ လုပ္လာၾကတာ။ မဝယ္လုိ႔ မရေအာင္ လုပ္လာၾကတာ။ ဂ်ပန္ေတြက ကားကေန ေခါက္ဆြဲစားတဲ့တူအထိ လုပ္ေနၾကတာ။
အေမရိကန္ေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈက တစ္မ်ိဳး။ စနစ္တက် ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲမယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းကုိ အႏုိင္ယူမယ္။ ဒါမ်ိဳး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ေတြ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းကေန ထြက္လာမွာလုိ႔ ငါ ယုံၾကည္တယ္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမွာ အေမရိကန္ေတြ ဂ်ာမန္နဲ႔ ဂ်ပန္ေတြေအာက္ ေရာက္သြားတယ္။ ဘာမွ မၾကာလုိက္ဘူး။ အင္တာနက္နဲ႔ ေဖာက္ထြက္လာခဲ့ၾကေရာ။ မုိက္က႐ုိေဆာ့(ဖ္)၊ ဘီး(လ္)ဂိတ္၊ ဒဲ(လ္) စတာေတြ။ သူတုိ႔က ႐ုတ္တရက္ႀကီး စီးပြားေရးေထာင္တက္သြားတယ္။ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ေတြ မီေအာင္ လုိက္ၾကေပဦး။
အခ်ိန္နဲ႔အညီ တီထြင္တဲ့ေနရာမွာ ဂ်ပန္ေတြက နံပါတ္တစ္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ေတြက အသစ္အဆန္းတစ္ခုခုကုိ အၿမဲတမ္း အရင္ေတြ႔ေနတတ္တယ္။
ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ရွိဖုိ႔ ဘာေတြ လုိအပ္သလဲ။
လူ႔သမုိင္းကလည္း အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုပဲ။ အေမရိကန္ေတြက ဘာမွမရွိတဲ့ေျမေပၚ ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး တစ္ခုခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္လာခဲ့ၾကတာ။ အိႏၵိယန္းလူနီေတြကုိ သတ္၊ ေျမေတြသိမ္း၊ ကြ်ဲေတြသိမ္း၊ အဲ့ဒါ သူတုိ႔ ဘယ္သူေတြဆုိတာ ျပတာပဲ။ မင္းက ဒီေနရာမွာ ၿမိဳ႕တည္၊ မင္းက ၿမိဳ႕သူႀကီးလုပ္၊ ငါက တရားသူႀကီး လုပ္မယ္၊ မင္းက ရဲအရာရွိလုပ္၊ ငါက ကုန္သည္လုပ္မယ္၊ စၾကစုိ႔။ အဲ့သလုိမ်ိဳး။ အဲ့ဒီ ယဥ္ေက်းမႈက ဒီေန႔အထိ ရွင္သန္ေနတုန္း။ "There is the belief that you can make it happen. "ယုံၾကည္မႈသာရွိရင္ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္လုိ႔ ရတယ္"

လီကြမ္းယု ( Hard Truth) "စီးပြားေရး ပဥၥလက္ မွ"

အေတြး ၊ စကား နဲ႔ အလုပ္


ပထမလူ ။    ။ အေတြးေနာက္ကုိ အလုပ္က လုိက္တယ္ဆုိတဲ့ စကားကုိ လက္ခံပါသလား။
ဒုတိယလူ ။ ။ လက္ခံပါတယ္။ ဒါက အေနာက္တုိင္းစကားပုံ ဆုိေပမဲ့ ဘုရားေဟာတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သမၼာသကၤပၸ (မိစၧာသကၤပၸ) ေနာက္မွာ သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ (မိစၧာဝါစာ၊ မိစၧာကမၼႏၲ၊ မိစၧာအာဇီဝ) တုိ႔ လုိက္ရပါတယ္။ အေတြးေနာက္ စကားနဲ႔အလုပ္ လုိက္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ …

ပထမလူ ။    ။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဗ် …
ဒုတိယလူ ။    ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ စကားနဲ႔ အလုပ္က ေက်ာ္ေက်ာ္ၿပီး တက္သြားတတ္လုိ႔ပါ။

ေနးခ်ားနဲ႔ နားခ်ား


1)    Of Shakespeare, Col. lngersol writes: "Neither of his parents could read nor write.  He grew up in a small and ignorant village."

2)    "Human inequality springs from two sources, nature and nurture". J.B.S. Haldane, The Inequality of Mankind." p. 23.

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးရာပါ ဗီဇနဲ႔ ပက္သက္လို႔ ထပ္တလဲလဲေျပာေနၾကတဲ့ Germ ကိစၥကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၾကည့္ရရင္ ဒါကလည္း ကေလးရဲ႕ ဘဝ အစိတ္အပိုင္းေလး တစ္ခုအတြက္ပဲ အေျဖေပးႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေမြဆက္ခံမႈပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ Germ ကိစၥဟာ ကေလးရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ အသိဉာဏ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ အေမွာင္ခန္းထဲမွာ ခ်န္ထားခဲ့ပါတယ္။

ဒီGerm ကပဲ လူသားရဲ႕ ဘဝတစ္ခုလံုးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူသားဟာ သူ႔ကို Germ နဲ႔တကြ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ မိဘႏွစ္ပါးမွာ တစ္ပါးပါးနဲ႔ တူေနရပါလိမ့္မယ္။ အျခား ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနလို႔မရပါဘူး။ မိဘေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ Germ ရဲ႕ သတိၱသဘာဝထက္ ေက်ာ္လြန္ေနလို႔လည္း မရႏိုင္ျပန္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ လူ႔ဝန္းက်င္က တေလးတစားထားရတဲ့ မိသားစုေတြထဲမွာ ရာဇဝတ္သားကေလးေတြ ပါလာတတ္သလို မစြံလွတဲ့ ဝန္းက်င္ထဲမွာရွိတဲ့ မိဘေတြကလည္း သူေတာ္စင္ ကေလးေလးေတြကို ထုတ္ေပးႏိုင္ၾကျပန္ပါတယ္။


Germ ၊ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ ပတ္ဝန္းက်င္တူတစ္ခုထဲမွာ ေမြးဖြားလာၾကတဲ့ အမႊာကေလးေတြကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ႏုိင္ပါတယ္။ ရုပ္ခ်င္းဆင္ေနၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္က ဘုရားအေလာင္း၊ တစ္ေယာက္က မာရ္နတ္လို ျဖစ္ေနတတ္ၾကျပန္ပါတယ္။

ေမြးရာပါထူးခၽြန္လာတဲ့ ကေလးေတြကလည္း ဗီဇနဲ႔ ပက္သက္လို႔ အေျဖရွာေနၾကတဲ့ အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြကို ေခါင္းကိုက္ေလာက္ေအာင္ ျပႆနာေတြ ေပးေနျပန္ပါတယ္။ ေမြးရာပါ ထူးခၽြန္လာတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ မိသားစု အစဥ္အတန္းႀကီး (အဘိုးအဘြားစသည္) ကို လွည့္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူတို႔ေလာက္ေတာ္တဲ့သူေတြ ေတြ႔ရတတ္ပါသလား။

မိုးဇက္၊ ဗီသိုမင္ နဲ႔ ဒန္ေတးတို႔ဟာ သူတို႔ငယ္စဥ္က ေမြးရာပါ ဗီဇထူးခၽြန္သူေတြလို႔ ေျပာလို႔ရစရာ ဘာမွ မရွိခဲ့ျပန္ဘူး။ ဒါေတြျဖစ္လာဖုိ႔ လိုအပ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ မညီညြတ္ေသးလို႔လား။ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ထပ္ေပါင္းလိုက္မွ ဒါေတြျဖစ္လာမွာ ဆိုရင္ ဒါဟာ ေမြးရာပါဗီဇ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ျပန္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ ရုပ္သဘာဝ Germ ဟာလူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အေသြးတို႔နဲ႔ ပက္သက္လို႔ ဘာအေျဖမွ ထုတ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ မလြဲမေသြ ေကာက္ခ်က္ခ် ၾကရပါေတာ့တယ္။

အျခားေသာ ကိုယ္ပိုင္သေဘာဝေတြကိုလည္း အၿမဲတမ္းႀကီး သိေနႏိုင္တာမဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ရုပ္လကၡဏာေတြဟာ ေပၚေပၚထင္ထင္ ထုတ္ေဖာ္မျပတတ္ၾကဘူး။ ဆိုပါေတာ့ - နာတာရွည္ေရာဂါ ရွိေနတဲ့ မိသားစုမွာ ေမြးခဲ့တဲ့ ကေလးဟာ အဲဒီေရာဂါေတြကေန မကူးမစက္ လြတ္ေျမာက္ေနတတ္ျပန္တယ္။ ေရာဂါေတြကို လက္ခံထားတဲ့ တစ္ရွဴးေတြက ရွိေနျပန္ေတာ့ ဒီေရာဂါက ငုတ္လွ်ိဳးေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဂ်င္နေရးရွင္းဆီ ကူးဆက္သြားတာမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။

ေနာက္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ျခင္း လံုးဝကြဲလြဲေနတဲ့ ကေလးေတြ မိသားစု တစ္စုထဲမွာ ရွိေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ အလြန္စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတဲ့ မိဘတစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ဆိုးသြမ္းဖို႔ အရိပ္လကၡဏာေတြ ျပေနတဲ့ သူ႔ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနရတာေတြကို ေတြ႔ရတတ္ျပန္ပါေရာ။

ဒါေၾကာင့္ Heredity ေရာ Environment ကပါ သူတို႔ေပးဖို႔ ကတိျပဳထားတဲ့ အေျဖကို ေပးမထားခဲ့ၾကပါဘူး။ အဲ သူတို႔ မေပးရမယ့္ အေျဖကို ေပးထားခဲ့တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရမလားပဲ။ (Dr. Th.Pascal )

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ရွဳေထာင့္ကေတာ့ ဒီမတူညီမႈေတြဟာ Heredity, environment တို႔သက္သက္ေၾကာင့္မဟုတ္သလို “Nature နဲ႔ Nurture” သက္သက္ေၾကာင့္လို႔ လည္းေျပာမရပါဘူး။ Past actions နဲ႔ Present doings ဆိုတဲ့ ကံတရားရဲ႕ စီမံမႈကို ထည့္တြက္ထားၾကရမွာသာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
(The Buddha and his teaching. Narada P-336-337)

Ananda(အာနႏၵ)


           အာနႏၵ(အရွင္)ကဘုရားရွင္ရဲ႕ ဦးရီးေတာ္အမိေတာဒနရဲ႕သားျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေႏွာင္းပိုင္း (၃၅) ႏွစ္ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး အလုပ္အေကၽြးရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ခဲ႔ၿပီး ရဟန္းရွင္လူပရိသတ္ရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိ္ုးျခင္းအခံရဆုံး ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးလည္းျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
သာရိပုတၱအရွင္ဟာ ပညာကိုကိုယ္စားၿပဳၿပီး ေမာဂၢလာန္အရွင္ဟာ တန္ခိုးဣဒိၶပတ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုရင္ အာနႏၵအရွင္ဟာ ၾကင္နာမႈႏႈးညံ႔သိမ္ေမြ ့မႈနဲ႕ေမတၱာတရားကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။

        ဘုရားရွင္ကပင္ အရွင္ရဲ႕ေမတၱာထုံတဲ႔ကံသုံးပါး (ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ)ကို ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူခဲ႔ရပါတယ္။ (ဒီဃ၊၂၊၁၄၄)
         ဆိုလိုတာကေတာ့ လိုအပ္သူအတြက္ အကူအညီေပးဖို႕ အၿမဲတမ္းအဆင္သင့္ျဖစ္ေနတက္တယ္။ ဘယ္ သူနဲ႕ပဲေျပာေျပာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေျပာတယ္။ သတၱဝါေတြရဲ႕အက်ိဳးကိုလိုလားတယ္။
        အာနႏၵ(အရွင္)ဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ဂုဏ္ပုဒ္ေတြမွာ ဘုရားရွင္နဲ႕ေတာင္ဆင္ဆင္တူတယ္လို႕ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျမြတ္ဟခဲ႔ပါတယ္။ ရဟန္းရွင္လူပရိသတ္က အရွင့္ကုိေတြ႕ရင္ေက်နပ္ၾကတယ္။ အရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ ေတြကိုႏွစ္ျခိဳက္ၾကတယ္။ ပရိသတ္ရဲ႕ရင္တြင္းအပူေတြကို ေအးျငိမ္းေစႏိုင္တယ္။ (ဒီဃ၊၂၊၁၄၄)ပထမသဂၤါယနာမွာ အရွင္ဟာ အဓိက အေရးပါဆုံးရဟန္းေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
         ဘုရားရွင္နဲ႕အတူတကြ နီးနီးကပ္ကပ္အတူသီတင္းသုံးခဲ့ရၿပဲီး ဘရားရွင္ရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြကို လုံးေစပတ္ေစ့အမွတ္ရေတာ္မူခဲ့လို႕ သဂၤါယနာတင္စဥ္မွာ သူကုိယ္တိုင္ႏႈတ္နဲ႕ရြတ္ဆိုၿပီး အားလုံးထံလက္ဆင့္ကမ္း ေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ သုတၱန္တစ္ခုအစခ်ီတိုင္း " Thus have I heard”  (ဧဝံ ေမသုတံ) ဆိုတဲ့ စကားေတာ္ေလးပါတယ္။ ဒါဟာအရွင္ျမတ္ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားေလးေပါ့။ (ဗုဒၶဘာသာတတိုင္းရဲ႕ အသည္းစြဲစကားေလးတစ္ခြန္းပါ။ ဧဝံေမသုတံ-စာျပန္သူ)
*Great Disciples of the Buddha, Nyanaponika Thera and Hellmuth Hecker, 1997

ကိေလသာမ်ားႏွင့္ ေဘာလံုးကန္ျခင္း


သီဟနာဒသည္ မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ကို ႀကိဳက္၏။ ၁၉၈၇-ခုကထဲကျဖစ္၏။ ယခု သူမ်ား မန္ယူမွ ယူ လာသူမဟုတ္ ( ဆိုင္ေတာ့ သိပ္မဆိုင္လွ)။ ထို႔ေၾကာင့္ အားမနာပါးမနာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖာဂူဆန္လို သေဘာထားမိ၏။ တစ္ဖက္ ကိေလသာ အသင္းကို စိတ္ကူးျဖင့္ လိုင္းနပ္ ဆြဲလိုက္၏။


ကိေလသာတို႔ လိုင္းနပ္ကား တုိက္စစ္ဆန္၏။ ေလးသံုးသံုး ( 4+3+3) ဟုထင္ရေသာ္လည္း တစ္ခါ တစ္ရံ ေနာက္တန္း၊ ဘယ္ညာ၊ အစြန္တို႔ပါ ေရွ႕တက္လာလွ်င္ ႏွစ္သံုး၊ ႏွစ္သံုး ျဖစ္တတ္၏ ( 2+3 – 2+3) ။ ကစားကြက္ အေျပာင္း အလဲျမန္၏။ ေဘာလံုးအထိမ္းအသိမ္းလည္း ေကာင္းၾက၏။ ပေရာ္ဖက္ရွင္ အစစ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ နဲဗားေဆး ဒိုင္းတို႔တည္း။
အသင္းလိုင္းနပ္ကို ၿခံဳၾကည့္ၿပီး အင္ဒီဗီက်ဴရယ္ကို ဆက္လက္ သံုးသပ္မိ၏။

၁။ ေမာဟ (ဂိုးသမား)
အေကာင္ႀကီး၏။ ေလထဲက ေဘာလံုးကို ဖမ္းရာ၌ ေတာ္သကဲ့သို႔ ေျမျပင္ေဘာဖမ္းရာတြင္လည္း ေကာင္းလွ၏။ ပီတာ မိုက္ကယ္တို႔ ၊ ဗန္ဒါဆားတို႔ အေဖေခၚေလာက္၏။ တည္ၿငိမ္၏။ ပင္နယ္တီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကာကြယ္ႏိုင္၏။ မထင္မွတ္ေသာ အေဝးေဘာမွ ဂိုးရဖို႔ သိပ္မလြယ္။ အခ်ိန္ပိုကစားၿပီးလို႔ ပင္နယ္တီကန္ရေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ ရွဳံးဖို႔မ်ား သည္။ ကိေလသာ ဂိုးသမားကား အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေတာ္လွ၏။ ကစားကြက္စိပ္မွ ေပါက္မည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္ကား အနည္းငယ္ေလးေနျခင္းတည္း။

၂။ ကုကၠဳစၥ- ေနာက္တန္း ညာအစြန္ကစားသမား
အလြန္ခန္႔မွန္းရခက္၏။ တစ္ဖက္သားကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ အလြန္လုပ္ႏိုင္၏။ သူႏွင့္ ကစားရသည္ကားမလြယ္။ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ အဝါကတ္၊ အနီကတ္ေတြ ထိတာမနည္းေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္ ။ ေဘာလံုးေျခေထာက္ထဲရွိ၍ တိုက္စစ္ပံုစံေျပာင္းလွ်င္ ဒီေကာင္က ဒိ႒ိႏွင့္ လင့္လုပ္ၿပီး ေလာဘဆီကို အပိုင္လံုးေတြ ခ်ခ်ေပးတတ္သည္။ ညာေထာင့္ျဖတ္ေဘာမ်ား ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းက အေဖေခၚရမည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္က စိတ္ဓာတ္က်လြယ္ျခင္းတည္း။ သူ႔ကို မထိတရိကစားလွ်င္ ရႏိုင္သည္။ ဒီေကာင္ အီးက်ဴ သိပ္ေကာင္း။

၃။ အဟိရိက- ညာ၊ ေနာက္တန္းခံစစ္
ဒီကစားသမားက သိကၡာမရွိ။ သို႔ေသာ္ ပါးနပ္၏။ ဂိုးမေပးရေရးအတြက္ ဘာမဆို လုပ္သည္။ ပရိသတ္ေမတၱာကို ရသူေတာ့မဟုတ္။ ေၾကာက္စရာကား အလြန္ေကာင္း၏။ ဒိုင္လူႀကီးမျမင္ဘူးထင္လွ်င္ အက်ႋကိုဆြဲ၏။ လက္ျဖင့္ ေဘာလံုးကို ထိမ္း၏။ မသိမသာ ေနာက္ကြယ္မွ ေျခထိုး၏။ အရွက္မရွိ။ အဟိရိက ကို အရွက္မရွိဟုဆိုက မိမိသာ အလြန္ျဖစ္ေခ်မည္။ မန္စီးတီးက လက္ေကာႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။
သူ႔အားနည္းခ်က္ကား ေပ်ာ့၏။ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္း ကိုယ္တြယ္ရမည္။ ဒီေကာင္က က်ိဳးမွာေတာ့ ေၾကာက္သည္။ ဒိုင္ေကာင္းဖို႔သာဆုေတာင္းရမည္။

၄။ အေနာတၱပၸ- ဘယ္၊ ေနာက္တန္းခံစစ္
ပို၍ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ ဗစ္ဒစ္ႏွင့္ တူသလိုလို ရွိေသာ္လည္း ဂၽြန္တယ္ရီႏွင့္လည္း တူတတ္ျပန္သည္။ ေခါင္းႏွင့္ ေျခေထာက္ဝင္တိုးရမွာ မေၾကာက္သလို နာေနတာကိုပင္ထံုေဆးျဖင့္ ဆက္ကစားမည့္ ကစားသမားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေနာက္တန္း ေလးေယာက္တြင္ “ ကီး” တည္း။ အဖ်က္ေကာင္းသည္။ မာသည္။ အေၾကာက္အလန႔္မရွိ။
သူ႔အားနည္းခ်က္က ဒစ္စီပလိန္းတည္း။ သူ႔ဖက္က မ်ားမ်ားေဖာက္ႏိုင္လွ်င္ ပင္နယ္တီရႏိုင္သည္။ သူကား အဟိရိကေလာက္ အကင္းမပါး။

၅။ ဥဒၶစၥ - ဘယ္၊ ေနာက္တန္းအစြန္
ကစားကြက္ရွဳပ္သည္။ အရွဳပ္ႀကိဳက္သည္။ ခန္႔မွန္းရအခက္ဆံုးကစားသမားတည္း။ သူ႔ကို လူကပ္ ကစား၍မရ၊ လွည့္ထြက္သြားတတ္သည္။ လူကပ္ကစား၍မရေတာ့ သူ႔ဆီက ထြက္လာမည့္ ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ရန္သာရွိ၏။ သူလည္း ေနာက္တန္းကစားသမား အစစ္မဟုတ္။ ေရာဘက္တိုကားလို႔၊ အက္ရွေလကိုးတို႔လိုပင္တည္း။ ေနာက္တန္းဟုသာဆိုသည္ တစ္ဖက္သား ပင္နယ္တီ ဧရိယာအျပင္မွာရွိေနတာ မ်ားသည္။ သူက မာနႏွင့္ လင့္(ခ္)လိမ့္မည္။ ဤလမ္းေၾကာင္းရေအာင္ပိတ္ရမည္။ သူ႔အားနည္းခ်က္က ေဘာထိမ္းမေသသပ္ျခင္း၊ ေဘာေပးမွားျခင္းတည္း ။

ဤေနာက္တန္းေလးေယာက္ကို သာမန္ၾကည့္လွ်င္ ဘယ္ေနာက္ခံမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အေနာတၱပၸႏွင့္ ဥဒၶစၥတို႔ကို ပို၍ မာသလို၊လံုသလို ရွိ၏။ ဟုတ္သည္။ မထင္မွတ္ေသာ အပုိင္းမွ တိုက္စစ္ဆင္ရမည္။ ပင္နယ္တီ ဧရိယာထဲ ေဘာလံုးေရာက္ႏိုင္သေလာက္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးရမည္။ ဂိုးမရေစဦး ပင္နယ္တီရဖို႔ အခြင့္သာ၏။ ပင္နယ္တီ မေရေစ၊ ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ရမည္။ ဟုတ္၏။ ေရွ႕ေရာက္ေရာက္ေနတတ္ေသာ ဥဒၶစၥမွ ေကာင္တာ အတက္ ဆင္ရမည္။ ျမန္မွေတာ့ရမည္။ တစ္ခ်က္ထိ။ ဝမ္းတူး၊ တူးဝမ္း မွ ရမည္။

၆။ ဒိ႒ိ၊ ကြင္းလယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္
တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပိုကို ထိမ္းထားသည္။ သူ၏ ကစားကြက္ မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂) အလြန္နာမည္ႀကီးသည္ ။ ႀကီးသေလာက္လည္း ေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္းသည္။ ဘာစိလိုနာက ရွဗီႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္ထင္၏။ အထိမ္းအသိမ္း ေသသပ္သည္။ ေဘာေပးမွားသည္မရွိ။ တိုက္စစ္အားလံုး သူ႔ဆီက စ တတ္သည္။ သူ႔ဆီက ေဘာထြက္ေပါက္ ငါးေပါက္ရွိသည္။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးက ေလာဘဆီ ခ်ခ်ေပးတတ္သည့္ ေသခ်ာေပါက္ အလံုးမ်ားတည္း။ အဓိက ဤလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ရမည္။ သူ႔ဆီက ဣႆာႏွင့္ မစၦရိယ ဆီထြက္သြားေသာ ေဘာလံုးမ်ားက သိပ္အႏၱရယ္မရွိလွ။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈသာရၿပီး ဂိုးသြင္းဖို႔ အခြင့္အေရးသိပ္မရွိ။ သို႔ေသာ္ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးစရလွ်င္ျဖင့္ ဤနည္းျဖင့္ ကစားကြက္ အသာစီးယူၿပီး ကစားသြားၾကလိမ့္မည္။သူ၏ မဟာဗ်ဴဟာ(၆၂) ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။
မဟာဗ်ဴဟာ (၆၂)ကို ဤသို႔ၾကည့္ႏိုင္၏။


1 ဟူသည္ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုး ေဘာလမ္းေၾကာင္းကို ဆိုလိုသည္။
2 ဟူသည္ ဒုတိယ အႏၱရယ္အႀကီးဆံုးေသာ ေဘာလမ္းေၾကာင္းတည္း။
3 ဟူသည္ ကစားကြက္တည္ေနျခင္းသာတည္း ။ တိုက္စစ္မဟုတ္ေသး။

ထိုေၾကာင့္ဆို၏။ ဒိ႒ိသည္ ကြင္းလယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟု။ တစ္သင္းလံုး၏ တမ္ပိုကို သူထိမ္းထားသည္။ ကိုယ္က ဦးေအာင္ဂိုးသြင္းႏိုင္လွ်င္ ဒိ႒ိက ဗ်ဴဟာ တစ္ႏွင့္ ႏွစ္ကို ပိုသံုးမည္။ ကိေလသာ အသင္းက ဂိုးအရင္သြင္းလွ်င္ ဗ်ဴဟာ သံုးကို ပိုလိမ့္မည္။ ေဘာပိုင္ဆိုင္မႈျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ထိမ္း ကစားသြားလိမ့္မည္။ ခက္သည္က ဒိ႒ိသည္ အနီးအေဝး ကစားႏုိင္၏။
သူ႔ အားနည္းခ်က္က အနည္းငယ္ေလး၏။

သီဟနာဒ
(16-Dec-2011)

AMBEDKAR, BHIMRAO


Bhimrao Amberdkar  ဟာ 1891 ခုမွာအိႏိၵယႏိုင္ငံ ဇာတ္နိမ့္မိသားစုမွာေမြးဖြားခဲ႔ပါတယ္။ အေျခခံပညာသင္ယူၿပီးေနာက္ အဂၤလန္နဲ႕အေမရိကကိုပညာသင္သြားဖို႕ စေကားလာရခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အလြန္ထက္ျမက္တဲ့ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အဲ႔ဒိေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ လူမႈျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ဟစ္ေတာင္းဆိုခဲ႔သူလည္းျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဟိႏၵီေတြရဲ႕ဇာတ္ခြဲျခားမွဳစနစ္ကို ေဝဖန္ရွဳပ္ခ်ျခင္းပါဘဲ။
         အိႏိၵယလြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံမူ ေရးဆြဲေရးမွာ ဥကၠ႒အျဖစ္ပါဝင္ခဲ႔တယ္။ ဟိႏၵီေတြၾကားမွာ လူတန္းစားညီမွ်ေရးၾကိဳပမ္းခ်က္ကုိရရွိဖို႕ ႏွစ္မ်ားစြာၾကိဳးစာခဲ႔ၿပီး မေအာင္ျမင္တဲ႔ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ 1956 ခုႏွစ္မွာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ဖို႕ဆုံးျဖတ္ခဲ႔တယ္။ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ႔လူထုၾကီးလည္းသူနဲ႕ အတူ သရဏဂုံသုံးပါခံယူၿပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။
        ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာပါ၊ အဲဒီ့လႈပ္ရွားမႈစၿပီး လအနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ သူဟာဆုံးပါးသြားခဲ႔ရွာပါတယ္။ ဒီေန႕အိႏိၵယမွာဗုဒၶဘာသာဝင္ ( ၈ )မီလ်ံရွိပါတယ္။ အိႏိၵယမွာျပန္လည္ရင္သန္လာတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ သူ႕ ကိုဂုဏ္ျပဳၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။


 Ambedkar and Buddhism, Sangharakshita, 1986*

ရြာျပန္အုံးမယ္ ေလ


ဆယ္ရက္ၾကာ ရြာအျပန္ခရီးေၾကာင္႔ (ေရာက္တဲ႔ေနရာကေန ဓာတ္ပုံ ႐ိုက္ၿပီး လည္း မတင္တတ္ေတာ႔) မနက္ျဖန္ကစလို႔ ပို႔စ္အသစ္ တက္ႏိုင္လမ္႔မယ္ မထင္မိေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ားကို အသိေပးျပန္ၾကားထားခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။ အက္ဒမင္က တင္ရင္ေတာ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က စာတခ်ိဳ႕ မဖတ္ရေသးသူမ်ား အတြက္ တက္လာႏိုင္စရာ ရွိပါတယ္။
အားလုံး အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ၾကပါေစ။
(သီဟနာဒ၊ ဇင္ေဝေသာ္)

img from http://aungsea.blogspot.sg/

ဆိုက္ကို ဖီးစစ္


လိုေနတဲ႔ အရာျဖစ္ေနရင္ေတာင္
ေတာင္႔တခ်ိန္အမွီ ေရာက္လာမွ
တန္ဖိုးက ႏွစ္ဆျမင္႔သြားတယ္
ခံစားမႈမွာလည္း
ေဈးကြက္ စီးပြားေရးသေဘာတရားေတြ ရွိေနတယ္။

ေဝ႔ဝိုက္ဝင္လာတဲ႔ ေလၫွင္းကို
ခ်ီမြမ္းစကား မဆိုခင္
တံစဥ္ တစ္လက္ကို မတ္မတ္ အရပ္ မခိုင္းသင္႔ဘူး
ဘဝမွာလည္း
သူ႔အထာ ကိုယ္႔အထာ ေတြ ရွိေနတယ္။

ေသနတ္ေမာင္းကိုဆြဲေနတဲ႔
လက္ညွိဳးေကြေကြးထက္ ပိုဆုိးတာဆိုလို႔
ဘာမွ မသိဘဲ ဆရာႀကီးဝင္လုပ္တတ္တဲ႔
လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ လက္ညွိဳးေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ေတြပဲ ရွိမယ္။ ။

"လြတ္လပ္စြာ" ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဘာညာ၊ ဘာညာ


ယေန႔ ဘာသာေရးႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး အနည္းငယ္ တို႔ထိၾကည္႔ခ်င္သည္။
တေလာေလးကပင္ ရန္ကင္းေတာင္ေျခရွိ၊ ဇင္ဘုန္းႀကီး ေဘာင္ဘီျပာ ဦးဉာဏကို ခဲခဲပ်စ္ပ်စ္ ေဝဖန္ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရ သည္။ ေရးသူက ဘာသာေရးနယ္မွာ သိကၡာရွိသူဟု ယူဆ၍ရေသာ ကေလာင္ တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈ ေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ သူ႕ယုံၾကည္မႈကို က်ဳႏု္ပ္တို႔ နားလည္မႈ ေပးမထားသင္႔ေပဘူးလား။ သူ အဆုံးအမကို ႏွစ္ၿခိဳက္ လို႔ လိုက္ေနသူမ်ားကိုလည္း ေျပာစရာ အေထြအထူးမရွိဟု ထင္ပါသည္။

သူသည္ ေထရဝါဒ မဆန္၊ ဇင္ ဆန္ေသာအဓိပၸါယ္ ျပန္ဆိုမႈမ်ားျဖင္႔ ေန ထိုင္ ေျပာေဟာေနသူသာျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိထားသင္႔သည္က ဇင္ ဗုဒၶဘာသာသည္လည္း ကမၻာမွာ တူတူတန္တန္ ေနရာတစ္ခု၊ အထူးသျဖင္႔ အေနာက္တိုင္း လူျဖဴမ်ားအၾကား အခိုင္အမာ ေနရာရယူထားေသာ အသြင္ကြဲ ဗုဒၶဘာသာတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ ဇင္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း
ေဟာေျပာကာမ်ွျဖင္႔ သာသနာဖ်က္ဆိုၿပီး ပုတ္ခတ္စြပ္စြဲေနလ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္႔ယုံၾကည္မႈကို တြယ္ဖက္ထားပုံက တစ္ယူသန္လြန္း မေနေပဘူးလား။

ကမၻာ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမဆို ဇင္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း လြတ္လပ္စြာ ေဟာေျပာ ခြင္႔ ရွိပါသည္။
အနည္းငယ္ပိုဆိုးသည္က ထို ဦးဉာဏေၾကာင္႔ပင္ သာသနာကြယ္ေတာ႔မလို ဆိုေနျခင္းပင္။ ဘာမွ မဆိုင္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ရာေက်ာ္ ရွင္သန္ခဲ႔ေသာ၊ အတုမရွိဉာဏ္ေတာ္ျဖင္႔ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ေဒသနာေတာ္သည္ ဦးဉာဏေၾကာင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဇင္ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင္႔ေသာ္လည္းေကာင္း ကြယ္ပရန္ လုံးဝအေၾကာင္း မရွိပါ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိထားသင္႔သည္က ေထရဝါဒဆိုရာမွာပင္ ပိဋကတ္သုံးပုံ ကို ေၾကာရိုးအျဖစ္လက္ခံထားသည္သာတူညီၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပန္ဆိုမႈမ်ား၊ က်င္႔သုံးမႈမ်ား ထပ္တူရွမေနဟူသည္႔အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္႔ ယုံၾကည္မႈကို ကိုယ္ေလးစားသလို သူ႕ယုံၾကည္မႈ၊ သူ႕ အဓိပၸါယ္ ျပန္ဆိုမႈကို လည္း ေလး စားရမည္ မဟုတ္ပါလား။
ဤ၌ အနည္းငယ္ထပ္ဆိုရန္ရွိေသးသည္။ သူက ဘုရားအဆုံးအမေတြကို သူ႔ သေဘာက် ျပင္လိုျပင္၊ စြက္လိုစြက္ဆိုလ်င္ေတာ႔ ငုံ႔မခံသင္႔။ တစ္ခုခု ေျပာ ရေပမည္။ သို႔ေသာ္ မူရင္း မဟာပ႒ာနသုတ္အေပၚ ဖြင့္ဆိုမႈ မတူညီကာမ်ွျဖင္႔၊ ဒိေ႒ ဒိ႒မတၱံ ကုိ သေဘာေပါက္လက္ခံပုံ မတူညီကာမ်ွျဖင္႔ေတာ႔ သာသနာ ဖ်က္ စာရင္းထဲ မသြင္းသင္႔ေသးဟု ထင္ပါသည္။

သီအိုရီသေဘာတရားၿပီးလ်ွင္ လက္ေတြ႔ကို ေျပာခ်င္ပါသည္။ ျပည္ပမွာ႐ွိ သည္႔ ကနဦးေထရဝါဒသာသနာျပဳေက်ာင္းမ်ား စတင္အေျခခ်ခ်ိန္ ထိုထိုႏိုင္ငံမ်ားရွိ အသြင္ကြဲ ဗုဒၶဘာသာ ညီ၊ အစ္ကိုတို႔၏ ေငြအား၊ စိတ္ဓာတ္အား စ သည္႔ အားေပးမႈမ်ား မပါဝင္ဘဲ ေအာင္ျမင္ဖို႔ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ (မိမိတို႔ မဂၤလ ဝိဟာရေက်ာင္း၊ ျမန္မာေက်ာင္းႀကီးတို႔ စတင္စဥ္က မဟာယာန အကူ အညီ အမ်ားႀကီး ရခဲ႔ၾကပါသည္) မဟာယာနဘုန္းႀကီးတို႔က ေထရဝါဒယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သည္႔ ကထိန္ပြဲမ်ားကို တက္ေရာက္သည္၊ လူမ်ားကလည္း ကထိန္သကၤန္းအလႉေငြမ်ား ဗုဒၶ ဘာ သာခ်င္း ညီရင္းအကိုလို စိတ္ျဖင္႔ အားတက္သေရာ ပါဝင္လႉဒါန္းၾကသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔က အားမေပး၊ ေဝဖန္သည္။ မဟာယာနႏွင္႔ ဇင္ ကို စိတ္တိုင္း က် ေဝဖန္ေနသည္႔ လစဥ္ထုတ္ ဘာသာေရး မဂၢဇင္းမ်ားရွိ (ခဲ႔ဖူး) သည္။ အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြ၊ စကၠဴေတြ မကုန္ဘူးလား။

ကၽြႏ္ုပ္ျပည္ထဲမွာရွိသည္႔ ဇင္၊ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာစင္တာတို႔ကို ညီရင္း အကိုစိတ္ျဖင္႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ အားေပးကူညီမႈ လုပ္ႏိုင္ၾကပါသလဲ။ သူတို႔ယုံၾကည္မႈက မစစ္၊ မူရင္းမက်၊ ဂ႐ုစိုက္ေနစရာမလို။ တို႔ဟာကမွ အစစ္၊ မူရင္း၊ ဒီလိုလား။ သို႔ဆိုလ်င္ ထိုအျမင္မ်ိဳးျဖင္႔ ဗုဒၶဘာသာသည္ လည္း ျမန္မာ႔ ပထဝီနယ္ကို ေက်ာ္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲေပလိမ္႔မည္။ "သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္၊ တရားျမတ္" စေသာ တရားသိမ္းေဆာင္ပုဒ္တို႔လည္း တစ္ခ်ိန္က "ျမန္မာ႔အားကစား ကမၻာလႊမ္းရမည္" ဆိုသည္႔ ေလလုံးထြား ထြားေဆာင္ပုဒ္ႏွင္႔သာ တူေနေပလိမ္႔မည္။

ဗုဒၶဘာသာ ကမၻာျပန္႔ေနသည္႔အခ်က္ပင္ အသြင္ကြဲ ဗုဒၶဘာသာအေနနဲ႔ သာ ျပန္႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိမူသင္႔ၾကသည္။
အသြင္ကြဲ ဗုဒၶဘာသာမ်ားသည္ ညီ အစ္ကိုမ်ားျဖစ္သည္။ ညီအစ္ကို အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ ေလးစားၾကဖို႔ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ခၽြတ္စြတ္ တူေနရန္ မလို ပါ။ ရုပ္ခ်င္း ခြဲမရေအာင္တူေနသည္႔ အမႊာမ်ား ျဖစ္စရာ မလိုပါ။

ဘာသာျပန္ဆိုပုံ ကြဲလြဲမႈကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး စြတ္စြဲပုတ္ခတ္ေနရန္ မသင္႔ေတာ႔။ ယေန႔ေခတ္က လူေတြ ေတာင္းေနသည္႔ ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ ကြဲလြဲခြင္႔ ရွိေသာ ေခတ္၊ ကြဲလြဲမႈကို (သေဘာမတူရင္ေန) ေလးစားရေသာ ေခတ္။

သီဟနာဒသည္ ဇင္ဘုန္းႀကီး ေဘာင္ဘီျပာ ဦးဉာဏကို မသိ၊မေတြ႔ဖူးပါ။ မွတ္ခ်က္။

အႀကံတူ ေနာက္လူသာစၿမဲ


အီတလီက ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာပဲ ဆိုင္သုံးဆိုင္ရဲ႕ ဂစ္တာေၾကာ္ျငာသုံးခု ဒီလိုေတြ႔ရတယ္ တဲ႔။
ပထမဆုံးဖြင္႔တဲ႔ဆိုင္က
"ကမၻာမွာ အေကာင္းဆုံး ဂစ္တာမ်ား ရၿပီ" တဲ႔။

သူ႕ေနာက္မွာ ဒုတိယဖြင္႔တဲ႔ဆိုင္ကေတာ႔
"အီတလီမွာ အေကာင္းဆုံး ဂစ္တာမ်ား ရၿပီ" တဲ႔။

သူတို႔ႏွစ္ဆိုင္ရဲ႕ အလယ္မွာ ေနာက္ဆုံးမွ ဖြင္႔တဲ႔ဆိုင္ကေတာ႔
"ကမၻာမွာ အေကာင္းဆုံး ဟုတ္ မဟုတ္၊ အီတလီမွာ အေကာင္းဆုံးဟုတ္ မဟုတ္ေတာ႔ မေသခ်ာပါ၊ ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ႔ အေကာင္းဆုံး ဂစ္တာမ်ား ဒီဆိုင္မွာ ရၿပီ" တဲ႔။

စကၤာပူကို လာသင့္ မလာသင့္ မွ


"အကုန္ေကာင္းပါတယ္ ျမန္မာျပည္ ကုိ ႐ြာ လုိ႔ေျပာတာတစ္ခုပဲဆုိးတယ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနတဲ့သူေတြဘာေၾကာင့္ဒီလုိေခၚေနလည္းနားမလည္ဘူး"
Like · Reply · Yesterday at 8:59am via mobile

ဒါက ႏွိမ္ခ်င္လို႔ေခၚတဲ႔ ေဝါဟာရ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အထူးသျဖင္႔ ကဗ်ာနဲ႔ ရသအား ပါတဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြမွာေပါ႔။ ဂလိုဘယ္ေခတ္ဆိုေတာ႔ အေမရိကနဲ႔ ဥေရာပတို႔ကို ၫႊန္းဆိုခ်င္ရင္ အေနာက္ရြာ၊ ရြာအေနာက္ျခမ္းစသည္ သုံး တတ္ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ႔၊ သူ႔ကို အေနာက္ရြာက မိတ္ေဆြလို႔ သုံးမိတတ္ၾကတာပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ ခံစားမႈတစ္ခုက ဘယ္မွာေမြးေမြး၊ ကိုယ္႔ေမြးရပ္ေျမကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ရြာလို႔ပဲ ေခၚေဝၚမိတတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အေဝးေရာက္ျမန္မာေတြ စာေရးတဲ႔အခါေတြမွာပါ။
က်ေနာ္႔ေဆာင္းပါးထဲက ရြာကေတာ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္းထဲက တကယ္႔ရြာပါ။ ရြာက သူငယ္ခ်င္းပါ။
ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးကို ၫႊန္းခ်င္ရင္ေတာင္ ရြာ၊ ရြာက သူငယ္ခ်င္းစသည္ ေျပာဖို႔ လက္မတြန္႔မိပါဘူး။

အီးေမးထဲက `` သ ခင္ ေအာင္ ဆန္း နဲ႔ မ ရင္ ေအး တို႔ ဇာတ္ လမ္း ´´


သ ခင္ တင္ ေမာင္ ( က်ံဳ မ ေငး )
အိုးေဝ ဂ်ာနယ္ ၊ အမွတ္ - ၂၅ ။ ( ၁၅. ၈. ၁၉၆၉ ) ေန႔ထုတ္မွ

သခင္ေအာင္ဆန္း အတြက္ကေတာ့ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ႐ြာႀကီး တစ္႐ြာ က ေျမပိုင္ရွင္ စက္သူေဌး သမီးကေလး `` မရင္ေအး ´´ ကို ကြၽန္ေတာ္ေ ႐ြးပါတယ္။

မရင္ေအးကို ေ႐ြးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ မရင္ေအးဟာ ရုပ္ရည္ေခ်ာ သေလာက္ သေဘာလည္း ေကာင္းတယ္။ စိတ္လည္း ရွည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ အုပ္ထိန္းသူဆိုလို႔ အေမတစ္ေယာက္တည္းဘဲ ရွိတယ္။ အေမြဆိုင္ကလည္း ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။
အဲဒီ ေမာင္ကေလးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒို႔ဗမာ အစည္းအရုံးဝင္ သခင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔လည္း ရင္းနွီးတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ၾကည္ညိဳေလးစားခဲ့ သူ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာပါပဲ။

သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ မရင္ေအးတို႔ ဇာတ္လမ္းကေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ ကေ လး ရင္နင့္စရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးလို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းကေလးဟာ ကာယကံရွင္ေတြ မဆိုထားနဲ႔ ၊ စပ္ၾကားက ဇာတ္ဆ ရာလုပ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္မွ ရင္နာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဇာတ္လမ္း အစကို ျပန္ေကာက္ရပါလိမ့္မယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္း ဟာ အခုလို ဘဝၾကင္ေဖၚ ဖူးစာဘက္ကို ရွာဖို႔တို႔ ၊ ဘာတို႔ကို လံုးဝ စိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့လူ
မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔စိတ္ဟာ ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ နိုင္ငံေရး အေျခအေန နဲ႔ဗမာျပည္သူတစ္ရပ္လံုး ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြထဲမွာဘဲ အာရုံ စူးစိုက္ေနရတဲ့ လူျဖစ္ပါတယ္။

ေဘးကရဲေဘာ္ေတြက ဒီလို ဒီလိုလုပ္ရမယ္ ဆိုလို႔သာ သူကသေဘာတူ လိုက္ရတယ္။ သူ႔သေဘာကေတာ့ ဒီကိစၥကို ေရးႀကီးခြင္ က်ယ္ မထားဘူး။ ဒီကိစၥဟာ လုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ လုပ္ျဖစ္မွာဘဲလို႔လဲ သေဘာထား
ဟန္ တူပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ေမာ္လၿမိဳင္ ညီလာခံၿပီး တဲ့ ေနာက္တစ္လေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ လာပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းအတြက္ မွန္းထားတဲ့ ` သတို႔သမီး မရင္ေအး ´ ရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုလည္း မရင္ေအးတို႔ၿမိဳ႕ကို သြားၿပီး ယူခဲ့ပါတယ္။

မရင္ေအး နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ အစ္ကိုအရင္းလို ခင္မင္ေနတဲ့မိန္းခေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ....
`` ေဟ့ ... မရင္ေအး ၊ ညည္းရဲ႕ ေနာင္ေရးအတြက္ အကိုႀကီး အစီအစဥ္ တစ္ခုလုပ္ေနတယ္။ ညည္းဘာမွ ဂ်ီးမမ်ားရဘူးေနာ္။ အကိုႀကီးသေဘာ အတိုင္း စီစဥ္လိုက္မယ္။ ညည္းဓာတ္ပံု တစ္ပံုသာ ေပးလိုက္ေပေတာ့ ´´

မရင္ေအးက ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းနဲ႔ ....

`` ဟာ ... အကိုႀကီးကလည္း ရွက္စရာႀကီး။ ညီမအတြက္ ဒီလို အလုပ္မ်ိဳးကို
လုပ္ေနရသလား ´´

လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ဓာတ္ပံုကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒို႔ဗမာ အစည္းအရုံးဌာန ခ်ဳပ္မွာသခင္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ ေတြ႕ၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ...

`` ကဲ ... ဆရာႀကီး ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ မွန္းထားတဲ့ သတို႔သမီးေလာင္းကေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုယူလာခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ႀကိဳက္သလား ၊ မႀကိဳက္ဘူးလား မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ တကူးတကန္႔ သြားယူခဲ့ရတယ္။ ထမင္းေႂကြး မယ္သာႀကံေပေတာ့ ´´ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သခင္ေအာင္ဆန္းက ....

`` ေဟး ... ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီကိစၥကို တစ္ကယ္လုပ္ေနၾကတာလား။ က်ဳပ္က ဒီကိစၥဟာအလကား ေျပာေနၾကတာလို႔ထင္ေနတာဗ်။ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ေျပာၿပီးကတည္းကက်ဳပ္ျဖင့္ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိပါဘူးဗ်ာ ´´

သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ အိမ္ေထာင္ေရးထက္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးကိုသာ အေလးအနက္ထားတယ္ ဆိုတာဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သခင္ေအာင္ဆန္းကေျပာေသးတယ္။

`` အဟုတ္ေျပာတာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ေတာ့ မိန္းမယူဖို႔ စိတ္မကူးေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတာေတြကိုလည္း မယံုမိဘူး။ အခု ခင္ဗ်ားက ဓာတ္ပံုေတြ ဘာေတြ ယူလာေတာ့ အပ်က္ပ်က္နဲ႔ နွာေခါင္းေသြးထြက္ဆိုသလိုမ်ား ျဖစ္ေန တာလားဗ်ာ ´´

လို႔ ေျပာၿပီး ဓာတ္ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ၿပီး ....

`` ခက္တာပဲဗ်ာ။ သူကေလးကို ျမင္ရတာ ကြၽန္ေတာ္လိုေကာင္နဲ႔ မတန္ ပါဘူးဗ်ာ။ သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔က ေရွ႕ေလွ်ာက္ၿပီး ဘာေတြ လုပ္လို႔ ၊ ဘာေတြျဖစ္မယ္မွန္း မသိနိုင္တဲ့လူစားေတြဗ်။ သူတို႔လို ႏုႏုနယ္နယ္ ကေလးေတြနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ခရီးၾကမ္းနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့လည္း က်ဳပ္တို႔က တစ္ကယ့္ ေမတၲာနဲ႔ခ်စ္လို႔ ႀကံစည္ ၾကတာလဲ မဟုတ္။ သူ႔ကို ယူၿပီး သူ႔ပိုက္ဆံ နဲ႔ နိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ႀကံၾကတာ။ ဒါဟာ မတရားဘူးဗ်။ မွန္ လည္း မမွန္ဘူး ´´ လို႔ ဇြတ္ျငင္းေနပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ မရင္ေအးတို႔ ခရုိင္မွာ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံး ညီလာခံက်င္းပတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံကို သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္ ဌာနခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ညီလာခံကိုသြားကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ` တစ္ခ်က္ခုတ္ ၊ နွစ္ခ်က္ျပတ္ ´ သေဘာနဲ႔ တက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ညီလာခံအၿပီးမွာ မရင္ေအးတို႔အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားၾကပါတယ္။ ညီလာခံက်င္းပတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႔က သိပ္ မေဝးလွဘူး။ မရင္ေအးတို႔အိမ္ ေရာက္လို႔ မရင္ေအး ကိုလည္းေတြ႕လိုက္ေရာ ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ` မ်က္စိပ်က္ ၊ မ်က္နွာပ်က္ ´ နဲ႔ ....

`` ေဟ့လူ .. ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ။ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို တကယ္
ေဂ်ာက္က်ေအာင္ လုပ္ေနၿပီ ထင္တယ္ ´´ လို႔ ေျပာပါတယ္။

မရင္ေအး ချမာမွာေတာ့ ဘာအေၾကာင္းမွ မသ္ိရွာေသးဘူး။ သူ႔ ဓာတ္ပံုကို
ကြၽန္ေတာ္ယူလာတုန္းက ဘယ္သူ ဘယ္ဝါကို ျပဖို႔ ဆိုတာ မေျပာခဲ့ေတာ့ အေျခအေနမပ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စားဖို႔၊ ေသာက္ဖို႔ေတြကိုသာ လုပ္ကိုင္ေန ရွာပါတယ္။ မရင္ေအးတို႔အေမႀကီးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ေနၾကႏုိင္ေအာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ထြက္သြားပါတယ္။ အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့ မရင္ေအးက အိေျႏၵမပ်က္ေပမယ့္ သခင္ေအာင္ဆန္း ကေတာ့ မေနတတ္ ၊ မထိုင္တတ္နဲ႔ အိမ္အျပင္ဘက္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ငိုင္ေနရွာပါတယ္။

ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္က အိမ္ေခါင္းရင္းခန္းမွာ
ပက္လက္ကုလားထုိင္နွစ္လံုးနဲ႔ ထုိင္ေနၾကတယ္။ မရင္ေအးက လဖက္ရည္ ၾကမ္းနဲ႔အခ်ိဳ အခ်ဥ္ပဲြ လာခ်ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္က မရင္ေအးကို စကားေျပာ ၾကရေအာင္ ဆိုၿပီးအနားမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကလည္း ရုိရုိေသေသ အကိုႀကီးအရင္းေတြကို ျပဳစုေကြၽးေမြးေနရသလို ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ နဲ႔ဘဲ အနားမွာ ထိုင္ရွာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကမရင္ေအး နဲ႔ သခင္ေအာင္ဆန္း ကို မိတ္ဖဲြ႕ေပးလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းမွန္း သိ ပါတယ္။ သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုကို ျမင္ဘူးပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာ လိုက္ ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဆိုင္းမဆင့္ ၊ ဗံုမဆင့္ နဲ႔ ....

`` ဒီမယ္ ... မရင္ေအး ၊ ခင္ဗ်ား အကိုႀကီး သခင္တင္ေမာင္ဟာ ေကာင္းတဲ့ လူမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ား ဓာတ္ပံုကိုယူလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ကဘာမွ သိရတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔တစ္ေတြက အႀကံႀကီး ႀကံေနၾကတယ္။ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ နိုင္ငံေရးလုပ္ေအာင္ ဆိုၿပီး စီစဥ္ေနၾကတယ္ဗ် ´´

လို႔ ေျပာခ်လိုက္ေရာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အ့ံအားသင့္ေနၿပီး ဘာမွ မေျပာ တတ္ေအာင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ မရင္ေအးဟာလည္း တခါထဲ မီးဖိုခန္းထဲကို ဝင္ေျပးပါေလေရာ။
မရင္ေအးေနာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဝင္လိုက္သြားၿပီး အစအဆံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စီမံကိန္းကိုဖြင့္ဟ ဝန္ခံလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကိုလည္း စိတ္မဆိုး ဖို႔ ေ တာင္းပန္ရျပန္ပါတယ္။မရင္ေအးဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာႀကီး ေတြေန ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဟာသူအိမ္ေရွ႕ခန္းကို ထြက္သြားၿပီး သခင္ေအာင္ ဆန္း အနားမွာဘဲ သြားထိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လိုက္သြား ရ ေကာင္းမလား ၊ မလိုက္ဘဲ ေနရ ေကာင္းမလား ဆိုၿပီး ေဝခဲြ လို႔မရခင္မွာ ဘဲ မရင္ေအးက ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုင္မိေရာ၊ မရင္ေအးက တည္တည္္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့ ....

႔ `` ဒီမယ္ ... အကိုႀကီး ၊ အကိုႀကီးတို႔ နွစ္ေယာက္စလံုးကို အကိုအရင္းလိုဘဲ
ကြၽန္မ သေဘာထားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကလည္း အကိုႀကီးတို႔ကို သိပ္ခ်စ္ တယ္။ သိပ္ ၾကည္ညိဳတယ္။ ေမေမ ဆိုတာကလည္း အကိုႀကီးတို႔တစ္ေတြကို အင္မတန္ေလးစားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုလုိ အကိုႀကီး စီစဥ္တာဟာ ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ဒီကိစၥမွာ ကြၽန္မသေဘာကေတာ့ အကိုေအာင္ ဆန္း နဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔ဟာမတန္ပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေတာသူေတြပါ။ ေတာ မွာေနၿပီး ေတာသူပီပီဘဲ ေနတတ္ စားတတ္ပါတယ္။ အကိုေအာင္ဆန္းတို႔ ကေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ၊ ဘာေတြ ျဖစ္ၾကဦးမွာပါ။ဒီေတာ့ ကြၽန္မတို႔လို ေတာသူေတြနဲ ႔ဆိုရင္ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလိုေျပာတာဟာ အကိုေအာင္ဆန္းကို ကြၽန္မ မခ်စ္ လို႔၊ မခင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အကိုေအာင္ဆန္းတို႔ ပါရမီကို ညီ မေလး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔လည္း ျဖည့္လို႔ ရပါတယ္။
ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္လည္း ေတာင္းၾကပါ။ ေမေမ သိေအာင္တစ္မ်ိဳး၊ မသိေအာင္ တစ္မ်ိဳးေပးရင္လည္း ေပးလို႔ ရပါတယ္။ ကြၽန္မေရာ၊ ေမာင္ေလးကေရာ အကိုႀကီးတို႔နိုင္ငံေရး လုပ္တာကို ေလးစားေနၾကတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ... အကို ႀကီးတို႔ လိုတဲ့ ေငြက သိပ္မ်ားေနရင္ ေမေမ မသိေအာင္ ညီမေပးမွာေပါ့ ´´ လု႔ိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတုန္း သခင္ေအာင္ဆန္း က ....

`` ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္တယ္။ မွန္တယ္ ဆိုတာက နိုင္ငံေရး ပါရမီကိုဘယ္အေနနဲ႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖည့္ဆည္းလို႔ ရတယ္ဆိုတာကို ေျပာတာ။ ခင္ဗ်ား ေျပာသလို ညီမတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ပဲ ျဖည့္ပါမယ္ ဆိုတာကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔က ဝန္ႀကီးေတြ၊ ဘာေတြ ျဖစ္မွာမို႔ ခင္ဗ်ား တို႔လို ေတာသူေတြနဲ႔ မတန္ပါဘူးဆိုတဲ့ဟာကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဝန္ ႀကီး ဆိုတဲ့ေကာင္ကေရာ ဘာေကာင္မု႔ိလဲ။ မိုးက် ေရႊကိုယ္လည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ ေတာသား ပါပဲဗ်။ ေတာ႐ြာ ဇနပုဒ္က ေတာမွာေမြးခဲ့တဲ့အေကာင္ ပါဗ်။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေတာသူမို႔လို႔ မတန္ပါဘူး ဆိုတဲ့စကားကိုျပန္ ရုပ္သိမ္း လိုက္ပါဗ်ာ ´´ ဆိုၿပီး ဟဲ ဟဲ ... ဟဲဟဲ နဲ႔ သေဘာက်ေနပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ ဝမ္းထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္လူက ဒီလိုေတာ့လည္း အေျပလည္သား ပါကလား။ ခ်စ္ေရးဆိုပံုကေလးကလည္း မေခပါကလား လု႔ိ ပီတိ ျဖစ္လိုက္ မိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ခါနီးမွာ မရင္ေအးက သူ႔ေမေမဆီမွာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အတြက္ အေထြေထြသံုးဖို႔ေငြ ၁၀၀က်ပ္ ေပးလိုက္မယ္လို႔ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို စာအိတ္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံကိုေပးလိုက္ပါ တယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရာတန္ ( ၃ ) ႐ြက္ျဖစ္ေန တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဟိုေခတ္က ေငြ ၃ဝဝ က်ပ္ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ တန္ဖိုး မဟုတ္ပါ။

သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ မရင္ေအး တုိ႔ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အခုအတိုင္းဘဲ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ စခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ အဲဒီညီလာခံ မွာ ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေၾကာင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ဆုေငြ ( ၅ ) က်ပ္ အထုတ္ခံရတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ဝရမ္းကို ေရွာင္ရင္းတိန္းရင္း ကေနၿပီး ဗမာျပည္အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားရတယ္။
ေနာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို ဦးေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အျဖစ္နဲ႔ ဗမာျပည္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မရင္ေအးကေတာ့ ေမွ်ာ္သလင့္လင့္နဲ႔ ရွိေနရွာေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကေတာ့ အထက္ဗမာျပည္ သိ္မ္း ပိုက္နိုင္ ဖို႔အတြက္ ဆက္လက္ စစ္ခ်ီေနရွာပါတယ္။

သ ခင္ တင္ ေမာင္ ( က်ံဳ မ ေငး )
အိုးေဝ ဂ်ာနယ္ ၊ အမွတ္ - ၂၅ ။ ( ၁၅. ၈. ၁၉၆၉ ) ေန႔ထုတ္မွ

ကိုရီယားက ကာဖ်ဴးအမိန္႔


"The smartest kids in the world" မိတ္ဆက္

ဒီ သုံးႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားေတြက မတူၾကဘူး။
ခ်ဳပ္ၾကည္႔ေတာ႔....
ဖင္လန္ရဲ႕ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားက ေက်ာင္းဆရာေတြ
ကိုရီးယားရဲ႕အဓိက ေမာင္းႏွင္အားက မိဘ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ က်ဴရွင္ေတြ
ပိုလန္ရဲ႕အဓိက ေမာင္းႏွင္အားက အစိုးရျဖစ္ေနတယ္။

အေတာ္ဆုံးလူေတြ (အမ်ားစု) ကို ဆရာျဖစ္ေစတာနဲ႔ လူေတာ္ေတြ ကိုယ္ တိုင္ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ခ်င္ေနတာက (ဆရာဝန္လိုင္း၊ ဥပေဒလိုင္းေတြဆီ မသြားဘဲ) ဖင္လန္က ကေလးေတြကို ကံေကာင္းေစတာပါ။
ေခ်ာင္ေတာ႔ မေခ်ာင္ဘူး၊ ၁၅၊ ၁၆ႏွစ္ကေလးအတြက္ ေမးခြန္းေဟာင္းက

"Why is it difficult to achieve peace in the Middle East?" တဲ႔။
သိပၸံနဲ႔ သခ်ၤာအျပင္ Critical thinking နဲ႔ problem solving ကို ဦးစားေပး တယ္။

ကိုရီယားကေတာ႔ ကာဖ်ဴးအမိန္႔ေတာင္ ထုတ္ထားရတယ္။ ကေလးေတြကို သတ္မွတ္အခ်ိန္ထက္ ေက်ာ္ၿပီး စာမသင္ေအာင္လို႔ တဲ႔။ သူတို႔ေဆာင္ပုဒ္က

"If you don't work hard now, you will have to work HARDER later."
ကိုရီယားေက်ာင္းဆရာေတြက က်ဴရွင္ဆရာေတြကို မမီဘူး။ ကေလးေတြ က ေက်ာင္းထက္ က်ဴရွင္ကို ပိုအားထားတယ္။ ျမန္မာနဲ႔ဆင္တယ္။

ပိုလန္ ပညာေရးဝန္ႀကီးက စစ္စတန္ တစ္ခုလုံးအျမစ္ကလွန္ၿပီး ေျပာင္း လဲလိုက္တာ။ ေက်ာင္းအုပ္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ မိဘေတြက လုံးသေဘာမတူ ဘူး။
သူကံေကာင္းသြားတာက ႏိုင္ငံေရးကအစ အႀကီးအက်ယ္ေျပာင္းလဲ ပစ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ေရာပါသြားၿပီး သူလည္း အသက္ရွဴေပါက္ ေခ်ာင္သြား တယ္။ ပိုလန္ဟာ ျမန္မာနဲ႔ အတူဆုံးပါပဲ။

**ပန္းႏွင္း အႏုပႆနာ**


ဖူး၊ ငုံ၊ ပြင္႔
လန္း၊ ႏြမ္း၊ ေႂကြ
ပန္းတစ္ပြင္႔ ရွဳမွတ္ေန။

ေပ်ာ္၊ ေငြ႕၊ ျပန္႔
စု၊ ဖြဲ႕၊ ေဝ
ႏွင္းတစ္ေပါက္ ပြားမ်ားေန။




သတိပ႒ာန္နဲ႔ ေနေတာ႔
သိမ္ေမြ႔တဲ႔ ႏွင္းကမၼဌာန္းသံကို
ပန္းက ဥဒယဉာဏ္နဲ႔ အမိအရ လွမ္းရွဳတယ္။
အနည္းဆုံးေတာ႔
ေန ထန္းတစ္ဖ်ား
ဘယဉာဏ္ မကစားခင္ အထိ

သူတို႔။ ။

ဗံုး


လွံ ထမ္းလာတာျမင္ရတယ္၊ ကံ ထမ္းလာတာမျမင္ရဘူး။
ဗုံ ထမ္းလာတာျမင္ရတယ္၊ ဗုံး ထမ္းလာတာမျမင္ရဘူး။
တာရာမင္းေဝက မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ ဗုံသံ တဲ့။
အခု ဘာလို႔တီးတဲ႔ ဗုံးသံပါလိမ္႔!

ျမန္မာေတြက
ဆိုင္းသံ ဗုံသံၾကားရင္ ကခ်င္ ခုန္ခ်င္တယ္။

ဂ်ီဟတ္ေတြက
မိုင္းသံ ဗုံးသံၾကားရင္ ကၾကခုန္ၾကတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ ၿပီးကတည္းက ကမၻာမွာ ဗုံး ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိေတာ႔တယ္။
တစ္က ဂ်ီဟတ္ေတြ ေဖာက္တဲ႔ ဗုံးနဲ႔
ႏွစ္က အစုိးရေတြကိုယ္တိုင္ ေဖာက္တဲ႔ ဗုံး။


က်ေနာ္နဲ႔ ယမမင္း အင္တာဗ်ဴး (၂)

"ငရဲျပည္ရဲ႕ အင္တာေနရွင္နယ္ ရီဆာ႔ဗ္ ကာရင္စီက အကုသိုလ္ကံ ေလ။ ငရဲျပည္မွာ အကုသိုလ္မ်ားမ်ားရွိတဲ႔လူကို မီလ်ံနာ၊ ဘီလီယံနာ လို႔ေခၚတယ္"

က်ေနာ္ ။ ။ ဒါနဲ႔ ငရဲျပည္ေရာက္လာသူေတြကို ဘယ္သူက ဘယ္ငရဲကို သြား ရမယ္ဆိုတဲ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ဥပေဒ ရွိပါသလား၊ ဒါမွမဟုတ္သူတို႔သေဘာ နဲ႔ သူတို႔ လား။
ယမမင္း ။ ။ သူတို႔ သေဘာနဲ႔ သူတို႔ပါ။ ငရဲျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ အျပည္႔အဝ ရွိပါတယ္။ အမည္ခံ မဟုတ္ပါဘူး။ တတ္ႏိုင္တဲ႔ လူေတြကေတာ႔ အေကာင္း ဆုံး ငရဲကို ေရြးၾကတာေပါ႔။ ငရဲျပည္မွာလည္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာရွိသလို လူတန္း စား ကြာဟမႈျပႆနာလည္း ရွိေနဆဲပါ။

က်ေနာ္ ။ ။ ဗ်ာ။ ငရဲျပည္မွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာဆိုတာက ဘယ္အေပၚမွာ မူ တည္ၿပီး သတ္မွတ္တာလဲ ခင္ဗ်ား။
ယမမင္း ။ ။ ခင္ဗ်ားကလည္း ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အူတာပဲ။ ငရဲျပည္ရဲ႕ အင္တာေနရွင္နယ္ ရီဆာ႔ဗ္ ကာရင္စီက အကုသိုလ္ကံ ေလ။ ငရဲျပည္မွာ အကုသိုလ္မ်ားမ်ားရွိတဲ႔လူကို မီလ်ံနာ၊ ဘီလီယံနာ လို႔ေခၚတယ္။ ခင္ဗ်ားႏိုင္ ငံက ဘီလ်ံနာတခ်ိဳ႕ ငရဲျပည္မွာရွိတယ္၊ ေတာ႔ပ္ တင္း ဝင္တယ္၊ ေလ်ွာ႔ မ တြက္နဲ႔။ ဝင္ေတြ႔ခ်င္ရင္ စီစဥ္ေပးမယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊ အဆင္ေျပရင္ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ငရဲ မီလ်ံနာ၊ ဘီလီယံနာေတြက ဘယ္ငရဲမွာ ေနဖို႔ဆုံးျဖတ္ၾကပါသလဲ။
ယမမင္း ။ ။ သူတို႔ကေတာ႔ အေကာင္းဆုံး ကက္ပီတယ္လစ္စ္ ငရဲမွာ ေနၾက တာမ်ားပါတယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ။
ယမမင္း ။ ။ ကက္ပီတယ္လစ္စ္ ငရဲမွာ မီးပ်က္တယ္၊ ဂက္စ္ျပတ္တယ္၊ ေ ရ ျပတ္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဒီေတာ႔ ငရဲအိုးထဲက သံေရပူေတြက လည္း ၂၄ နာရီ ပြက္ပြက္ဆူပဲေလ။ ေပးထားတဲ႔ ဆားဗစ္ကလည္း ပထမတန္းစားေတြ ခ်ည္းပဲ စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ႔။
ငရဲသားေတြရဲ႕ လွံေတြကလည္း အျခားငရဲျပည္ေတြမွာလို တုံးတိတိႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ မ်ိ ရွေနတာ။ ဗိုင္းရပ္ကာကြယ္ဖို႔ တစ္ခါသုံး လွံေတြကို အခု စ သုံးေနတယ္။ ငရဲသားေတြအားလုံး အရပ္ ေျခာက္ေပ ႏွစ္လက္မ ရွိရတယ္၊ သူတို႔ကိုလည္း စပယ္ရွယ္ ထရိန္နင္ေပးထားရတာ။ ငရဲေရာက္ ဘီလ်ံနာ ကာစတန္မာေတြ စိတ္ခ်မ္းဖို႔ အေကာင္းဆုံး ျဖည္႔ဆည္းေပးထားပါတယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ ၂၄ နာရီ ပြက္ပြက္ဆူေနတာက၊ ငရဲသားေတြရဲ႕ လွံေတြ မ်ိ ရွေနတာ၊ ဒါေတြက စိတ္ခ်မ္းသာစရာလား ဗ်ာ။
ယမမင္း ။ ။ ဟာ ခင္ဗ်ားက အူျပန္ၿပီ။ ဒီကိုေရာက္လာတဲ႔လူေတြက အကု သိုလ္ခ်မ္းသာတဲ႔ လူေတြ။ ငရဲျပည္ေရာက္မွေတာ႔ ငရဲစည္းစိမ္ အျပည္႔ အဝ ခံစားခ်င္တာေပါ႔။ ငရဲျပည္ေရာက္ပါတယ္ဆို ငရဲအိုးထဲက ေရက မပြက္ တပြက္၊ ကိုယ္႔ကို ထိုးတဲ႔ လွံက တုံးတိတိဆို ဘယ္ကလာ အဓိပၸါယ္ ရွိ ပါေတာ႔ မလဲ။
လူ႕ျပည္က ဖေလာ္ေတြ ငရဲျပည္ ယူမလာနဲ႔ေလ။ အက္ပလီေကဘယ္ မျဖစ္ဘူး။
"When in ငရဲ၊ do as ငရဲသား do" ပဲ။
ဒါနဲ႔ ငရဲေျခာက္ထပ္မွာ ဘယ္အထပ္ ကို အရင္ ေလ႔လာခ်င္သလဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရီေဖာင္းမစ္တ္ ငရဲကို အရင္ ေလ႔လာခ်င္ပါတယ္။
ယမမင္း ။ ။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ ခင္းဗ်ားက ရီေဖာင္းမစ္တ္ ႏိုင္ငံကကိုး။ ကဲ လာ၊ ဒါဆို သြားၾကမယ္။

(ဆက္ရန္)

က်ေနာ္နဲ႔ ယမမင္း အင္တာဗ်ဴး (၁) 

JOYS OF RENUNCIATION


Dhaniya: Cooked is the evening rice, all milked the kine,
By Mahi’s banks with friends, good cheer is mine,
My house well roofed, my fire glows bright and still;
And so, rain on, O sky, if such thy will!

The Buddha: Hatred, and Forwardness from me are gone,
By Mahi’s banks I bide this night alone.
My House unroofed, my Fires in ashes lie;
So, an it liketh thee, rain on O sky!

Dhaniya: No stinging gnats are here to tease and fret.
My cattle crop the grasses lush and wet,
And take no hurt though floods the valley fill;
And so, rain on O sky, if such thy will!

The Buddha: The Raft is bound and well together cast,
The Further Shore attained, the Flood o’erpast,
Of well-made Raft what further need have I?
So, an it liketh thee, rain on O sky!

Dhaniya: Obedient is my wife: no wanton she;
Long have I lived with her full happily;
Nor ever heard of her a breath of ill;
And so, rain on O sky, if such thy will!

The Buddha: My mind obedient is, from Passion freed,
Long trained in Wisdom’s way, subdued indeed!
Evil in me, what searcher can espy?
So, an it liketh thee, rain on O sky!

Dhaniya: My needs are met by my own body’s hire,
My sturdy boys sit round my own house fire;
Nor do I hear of them one word of ill:
And so, rain on O sky, if such thy will!

The Buddha: No hireling, I, to servile bonds inclined.
I walk the world content with what I find.
Of wage or hire, no smallest need have I;
So, an it liketh thee, rain on O sky!

Dhaniya: Cattle have I; yea, cows in milk are mine,
And cows with calf, and tender, rising kine,
And lordly bulls whose ways the herds fulfill;
And so, rain on O sky, if such thy will!

The Buddha: Cattle I’ve none, nor cows in milk are mine.
Nor cows with calf, nor tender, rising kine,
Nor lordly bulls to lead the herds have I;
So, an it liketh thee, rain on O sky!

Dhaniya: The stakes all deeply driven, set firm and sure,
The newly-plaited ropes of grass secure
No frenzied beast can break by any skill;
And so, rain on O sky, if such thy will!

The Buddha: Like bull, bursting the bond that fetters him,
Or elephant freeing his tangled limb,
No more shall I put on morality;
So, an it liketh thee, rain on O sky!

And now the furious showers came down amain
In pouring floods that covered hill and plain
And, listening to the beating of the rain,
Dhamiya, faithful, thus found voice again:

Dhaniya: Surely our gain is great and to be praised,
Whose eyes upon the Blessed One have gazed!
O Seeing One, we put our trust in Thee!
O Mighty Sage, do thou our Teacher be!
Submissive, lo! We wait, my wife and I,
To live the Holy Life, the Pathway High
That leads beyond all birth and death to know,
And win the final end of every woe.

Mara: He that hath boys rejoiceth in his boys.
He that hath kine, of kine are all his joys.
Man’s Being surely is chiefest treasure.
Who hath no Being: how shall he have pleasure?

The Buddha: Whose hath boys, hath sorrow of his boys
Whose hath kine, by kine come his annoys.
Man’s Being, this of all his woes is chief,
Who hath no Being nevermore hath


Sutta Nipāta: Dhaniya
(Tr. Bhikkhu Silacara)

~ သုံးပုဒ္ ကဗ်ာ ~


သူတို႔ ကဗ်ာဝါနဲ႔ ကိုယ္႔ကဗ်ာဝါ
သူတို႔ အႏုပညာသက္နဲ႔ ကိုယ္႔အႏုပညာသက္က
ကြာ မွ ကြာ
ဒါေတာင္ ကဗ်ာစာအုပ္နာမည္ကို ေရြးၾကေတာ႔
သုံးပုဒ္ ကဗ်ာ တဲ႔။
ကဗ်ာေရးသူတိုင္းကို ညီအကိုလို ခ်စ္တဲ႔ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္
သမားဂုဏ္ႀကိမ္လုံးနဲ႔ မရိုက္တဲ႔ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္။
I'm truly humbled!



https://www.facebook.com/photo.php?fbid=219098424923472&set=a.191890400977608.1073741829.100004699476770&type=1&theater 

အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ႏွင့္ အဘိဓမၼာဆုႏွင္းသဘင္ (၂၀၀၂) ဖိတ္ၾကားလႊာ


အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ႏွင့္ အဘိဓမၼာဆုႏွင္းသဘင္ (၂၀၀၂) ဖိတ္ၾကားလႊာ
သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္-၂၅၅၇ ခုႏွစ္ ျမန္မာသကၠရာဇ္-၁၃၇၅ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြႊတ္လျပည္႔ေက်ာ္ (၈) ရက္ေန႔

ေလးစားရပါေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔ ...
အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ (စကၤာပူ) ႏွင့္ အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး (စကၤာပူ) တုိ႔ ပူးေပါင္း၍ အဘိဓမၼာဆုႏွင္းသဘင္ (၂၀၁၂ ) ႏွင့္ သီတင္းကၽႊတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ဆီမီးလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ ၊ မဟာပ႒ာန္း(ပစၥယုေဒၵသ၊ပစၥယနိေဒၵသ) ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲအခမ္းအနားတို႔ကို ပူးတြဲက်င္းပျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ မည္သူမဆို ပါ၀င္ကုသိုလ္ယူ ပူေဇာ္ႏိုင္ၾကပါေစရန္ နိဗၺာန္အက်ိဳးေမွ်ာ္ ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္း အပ္ပါသည္။

အခ်ိ္န္။ ။ ည ၆း၀၀ နာရီ မွ ၉း၀၀ နာရီထိ
ေန႔ရက္္။ ။၂၇-၁၀-၂၀၁၃ (တနဂၤေႏြေန႔)
ေနရာ။ ။ မဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းတိုက္ ၊30 Jalan Eunos, Singapore 419495
နတ္လမ္းညႊန္ ။ ။Nearest MRT Station : Eunos MRT (Bus: 21, 60, 63, 93, 854)
မွတ္ခ်က္။ ။ အေကၽြးအေမြးျဖင္႔ ဧည္႔ခံပါမည္။

အခမ္းအနားအစီအစဥ္ (ပထမပိုင္း)
  • နေမာတႆ သံုးႀကိမ္ရြတ္ဆို၍ အခမ္းအနားဖြင့္လွစ္ျခင္း ၊
  • ရန္ကုန္တုိင္း သံဃနာယကဥကၠ႒ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဣဒၶိဗလ ထံမွ ငါးပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ျခင္း ၊
  • ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကဥကၠ႒ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးထံမွ ဩဝါဒတရား နာၾကားျခင္း ၊
  • အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ(၂၀၁၂)တြင္ စကၤာပူစာေျဖဌာနမွ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္သူမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္မ်ား ေပးအပ္ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ၊
  • ဆရာေတာ္မ်ား ျပန္လည္ၾကြခ်ီျခင္း။
အခမ္းအနားအစီအစဥ္ (ဒုတိယပိုင္း)
  • ပစၥယုေဒၵသ ရြတ္ဆို၍မဂၤလာ၀ိဟာရေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း ယခင္ႏွစ္မ်ားအတိုင္း ဆီမီးတိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ စီတန္းလွည့္လည္ ပူေဇာ္ျခင္း၊
  • သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ျပီးေသာအခါ အခမ္းအနားေနရာတြင္ ျပန္လည္ေနရာယူ၍ ပစၥယနိေဒၵသပ႒ာန္းတရားေတာ္ႀကီးအား စုေပါင္းညီညာ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ျခင္း ၊
  • ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု သံုးႀကိမ္ရြတ္ဆို၍ အခမ္းအနားကို ရုပ္သိမ္းျခင္း ။
ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ယူလိုသူမ်ား၊ အခ်ိဳရည္၊ ေရသန္႔ အာဟာရဒါန လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားလည္း ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကပါသည္။
ဆက္သြယ္ရန္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္မ်ား
ဦးအံံ့ထူးႏိုင္ - 90254909 ၊ ဦးေဇာ္မ်ိဳးမင္း - 90479374 ၊ မသန္းလဲ့ခိုင္ - 92770249
ေလးစားစြာျဖင့္
လူတိုင္းအတြက္ အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး(စကၤာပူ)

တူပဲ တူႏိုင္လြန္းတဲ႔ အမႊာမ်ား


ကြာလာလမ္ပူက ရဲအရာရွိ ကူခ်င္းဝါ (Ku Chin Wah) က သတင္းေထာက္ေ တြကို ဖိတ္ၾကားၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရဲက အသည္း အသန္အလိုရွိေနတဲ႔ ရာဇဝတ္သားရဲ႕ ဓာတ္ပုံကို သူကထုတ္ျပတယ္။ ဒီမွာ သူ မသိ (သတိမထားမိတာလား??) လိုက္တဲ႔ကိစၥက အဲဒီဓာတ္ပုံဟာ သူနဲ႔ ခ်ြတ္စြတ္ တူေနပါသတဲ႔။
သတင္းေထာက္ေတြခမ်ာ ရဲအရာရွိ ကူခ်င္းဝါကိုၾကည္႔လိုက္၊ ရာဇဝတ္သား ရဲ႕ ဓာတ္ပုံကိုၾကည္႔လိုက္နဲ႔ အူတက္မတတ္ ရယ္ၾကရပါသတဲ႔။ ရဲအရာရွိမွာ အမႊာ ညီ၊အကိုရွိေနျခင္းလား၊ သူကိုယ္တိုင္ကပဲ ဘဝႏွစ္မ်ိဳးမွာ ေနျခင္းလား ဆိုၿပီး ဟာသတစ္ပုဒ္ ကြာလာလမ္ပူမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနခဲဲ႔ပါတယ္။
(A TOP POLICE OFFICER SHOWED reporters a photo of a wanted criminal—without realizing that it looked exactly like him.
Citizens of Kuala Lumpur were highly amused to see senior assistant commissioner Ku Chin Wah issue a warning while holding up what seemed to be a “selfie”.
Theories are flying that either the red-faced cop has a double life, or he and the criminal are twins separated at birth, said reader Wendy Tong, who sent me the links.)

ရဲအရာရွိက တရုတ္ဆိုေတာ႔ အမႊာ ညီ၊အကိုရွိေနျခင္းက သူ မသိေပမဲ႔ အေ ထာက္အထားေတြေၾကာင္႔ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ စဥ္းစားစရာက ရဲအရာရွိဟာ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေနတဲ႔ အခ်က္ပါပဲ။
တရုတ္လူမ်ိဳးေတြက သမီးေတြဆိုရင္ မလိုခ်င္လို႔ ယူမယ္႔သူကို အလကား ေ ပးတတ္ၾကပါသတဲ႔။
ကေနဒါမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ ၇ ႏွစ္သမီး တရုတ္မေလးဟာ သူမနဲ႔ ခ်ြတ္စြတ္ တူတဲ႔ အခ်ားေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းမွာ သြားေတြ႔ရပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ သူမက သူမရဲ႕ ေမြးစားမိဘေတြျဖစ္တဲ႔ ကေနဒါမိဘေတြ ကို ေျပာျပလိုက္လို႔ လိုက္လံစုံစမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ရုပ္သာမက ေမြးေန႔၊ မိဘေတြ ရဲ႕နာမည္ေတြပါ တူေနတာကို ေတြ႔ၾကရပါေတာ႔တယ္။
ဒီကိစၥကို တရုတ္ သံရုံးကတဆင္႔ တရုတ္ျပည္ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး စုံစမ္းေ တာ႔ သူတို႔ဟာ အမႊာ မဟုတ္၊ ရုပ္၊ ေမြးေန႔၊ မိဘေတြရဲ႕နာမည္ေတြ တူေနျ ခင္းဟာ တိုက္ဆိုင္မႈသာျဖစ္တယ္လို႔ သတင္းျပန္ၾကားပါတဲ႔။
ကမၻာကေတာ႔ အင္း.... တူပဲတူႏိုင္လြန္းေပါ႔။

ဒီ အခ်က္ကိုလည္း သိပၸံပညာက ေထာက္ခံထားျပန္ပါတယ္။ ကမၻာ႔ လူ ဦးေရက ၇ ဘီလီယံ ရွိေနေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ ပုံစံတူ လူ ေျခာက္ေယာက္အထိ ရွိေနႏိုင္တယ္ တဲ႔။ ဒီ သိပၸံပညာကေတာ႔ နည္းနည္း ေၾကာင္တယ္လို႔ ထင္ပါ တယ္။
"Since there are seven billion people on earth, scientists say everyone has SIX exact doubles." တဲ႔။

ထားပါေတာ႔၊ ခ်ြတ္စြတ္တူ အမႊာညီအမ (အိုင္ဒင္တီကယ္ တြင္း) ဟာသ ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အမျဖစ္သူက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အဆုံးစီရင္မယ္ဆိုၿပီး ဆူးဆိုက္ဒ္ လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစား လိုက္တာ ရုပ္က ခြဲမရေအာင္တူေနေတာ႔ သူမ ကိုယ္တိုင္မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ညီမျဖစ္ေနလို႔ လက္ေလ်ွာ႔လိုက္ရတယ္ တဲ႔။
ဒါကေတာ႔ မစၥတာ ကူးပါးရဲ႕ ဂ်ဳတ္ပါ။

က်ေနာ္နဲ႔ ယမမင္း အင္တာဗ်ဴး (၁)


က်ေနာ္ ။ ။ ယမမင္းႀကီးခင္ဗ်ား၊ ငရဲျပည္မွာလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနၿပီလို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ အဲဒါ ဟုတ္ပါသလား။
ယမမင္း ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါ သတင္းအမွန္ပါပဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ ဘယ္လို႐ည္ရြယ္ခ်က္ေတြေၾကာင္႔ အခုလို ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးေတြ စတင္ခဲ႔ရတာလဲ။ တကယ္ေရာ လိုအပ္ေနလို႔လား။
ယမမင္း ။ ။ လိုအပ္ပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာေတာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မစေသးတာဆိုလို႔ ေျမာက္ ကိုရီးယားတို႔ က်ဴးဘားတိုေလာက္ပဲ က်န္ေတာ႔ တာ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူမွ ထင္မထားတဲ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာရွက ျမန္မာေ တာင္ စေနၿပီဆိုေတာ႔ေလ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မလုပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း က်န္ရစ္ခဲ႔မွာေပါ႔။ ပတ္ဘလစ္ကလည္း ေတာင္းဆိုလာၾကၿပီေလ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသတင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ကို လႈပ္ႏႈိးသြားတာပါ။ ဝိတ္ကပ္ ေခါပါပဲ။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ ဒါနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရာမွာ ဘယ္ကိစၥေတြကို အရင္ ကိုင္တြယ္ပါသလဲ။ အေျခခံ ဥပေဒ၊ ပညာေရး၊ ဘ႑ာေရး........
ယမမင္း ။ ။ ေနအုံး၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ေသးဘူး။ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲရတယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဘယ္လိုကေန စတင္ေျပာင္း လဲတယ္ဆိုတာေလး နည္းနည္း ရွင္းျပေပးပါလား။ လူ႕ျပည္ကလူေတြ သခၤန္း စာေလး ဘာေလး ယူလို႔ရေအာင္္။
ယမမင္း ။ ။ ဟာ၊ ဒီလိုေတာ႔ ရမယ္ မထင္မိပါဘူး။ အရင္ဆုံး ဗဟို အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ေပါ႔ေလ်ွာ႔ၿပီး တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို တိုင္း၊ ခရိုင္ဆိုင္ရာ အစိုးရေတြ လြတ္ လပ္စြာ ဆုံးျဖတ္ စီရင္ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ေမးရအုံးမယ္။ ငရဲ ဘယ္ႏွထပ္ရွိတယ္လို႔ သိဖူးသလဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ႔ ရွစ္ထပ္၊ ကိုးထပ္ စသည္ေရးထား တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ယမမင္း ။ ။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။ ေရွးလူေတြျမင္ရင္ေတာင္ အခု ငရဲျပည္ကို မွတ္မိမယ္ မထင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒါ ဟိုတုန္းက။ အခု ဖြဲ႔စည္းပုံေတြေရာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံေတြပါ ေျပာင္းလိုက္ၿပီ။ အခု ငရဲ ေျခာက္ ထပ္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ တကယ္လား၊ စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ ငရဲ ေျခာက္ ထပ္ဆိုတာက........
ယမမင္း ။ ။ ကက္ပီတယ္လစ္စ္တ္ ငရဲ၊ ဆိုရွယ္လစ္ ငရဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္ငရဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ ငရဲ၊ ရီေဖာင္းမစ္တ္ ငရဲ နဲ႔ အစြန္းေရာက္ဘာသာေရး ငရဲ ရယ္ပါ။ ေနာက္ေန႔မွ ခင္ဗ်ားကို တစ္ထပ္ခ်င္း လိုက္ျပရအုံးမယ္။
(ဆက္ရန္)

ပညာေရးေဒတာ


ဒီ ပညာေရးေဒတာက
(၁) ဆရာေတြနဲ႔ ပညာေရး အေပၚမွာ ေက်ာင္းသားမိဘေတြရဲ႕ ယုံၾကည္ အားထားမႈနဲ႔
(၂) ဆရာေတြရဲ႕ လစာ၊ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။
Var key Gems Foundation ရဲ႕ ထိပ္သီး ၁၀ ႏိုင္ငံေပါ႔။ အရင္တစ္ ပတ္ေ က်ာ္က စထရိတ္တိုင္း ေဆာင္းပါးထဲကပါ။
သူတို႔ ဆရာေတြဟာ ကမၻာမွာ အမ်ားဆုံး လစာေပးထားျခင္းခံရတယ္၊ မေပါ႔နဲ႔ ဆိုတာကိုလည္း ေက်ာင္းဆရာေတြကို လက္တို႔ ျပျခင္ပုံရပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီ ေဒတာဟာ ကေလးပညာေရးကို လုံးဝ ကိုယ္စားမျပဳပါဘူး။

၁၉၈၀ ခုေတြတုံးက အေမရိကန္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားစပ္မိ ရင္း သူက ျမန္မာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာ ဘယ္ေလာက္ရွိသ လဲေမးတာကို သတိရမိပါတယ္။ အဲဒအခ်ိန္တုန္းက ႏွစ္ေထာင္ဝန္းက်င္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ တစ္ေဒၚလာကို ၂၀၀ က်ပ္ ဝန္းက်င္ေပါက္ပါ တယ္။
တိတိက်က် မွတ္မိတာက ျမန္မာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာဟာ အေမရိကန္ ဆယ္ေဒၚလာနဲ႔ ညီမ်ွေနတယ္ဆိုတာေလာက္ပါပဲ။
အခုေရာ?????

(1) ကို ယုံၾကည္အားထားမႈလို႔ မွတ္ၿပီး (2) ကိုေတာ႔ လစာလို႔ မွတ္ယူၾကပါ။

တရုတ္ (1) 5.78% (2) US$ 17,378
ဂရိ။ (1) 4.28%. (2) US$ 23,341
တူရကီ။ (1) 4.25%. (2) US$ 23,378
ေတာင္ကိုရီယား (1) 4.45% (2) US$ 43,874
နယူးဇီလန္။ (1) 6.08% (2) US$ 28,438
အီဂ်စ္။ (1) 3.98% (2) US$ 18,604
စကၤာပူ။ (1) 6.66% (2) US$ 45,755
နယ္သာလန္။ (1) 6.39% (2) US$ 37218
အေမရိက။ (1) 5.89% (2) US$ 44,917
ၿဗိတိန္။ (1) 6.06% (2) US$ 33,377

ထိပ္သီး ဖင္လန္၊ ေတာင္ကိုရီယား နဲ႔ ပိုလန္တို႔ သုံးႏိုင္ငံမွာ ေတာင္ကိုရီ ယားပဲ ပါေနတာေတြ႔ရပါတယ္။
ဆရာကို တန္ဖိုးထားတဲ႔ေနရာမွာ ကြန္ဖ်ဴးရွပ္ေတြက တစ္ေျပးေနၿပီး ဆရာ႔ လစာမွာေတာ႔ စကၤာပူက တစ္ေျပးေနပါတယ္။

က်ေနာ္ ဉာဏ္မမီတဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက္သစ္


ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ စာအုပ္ဖတ္ေနရင္း က်ေနာ႔္ ငယ္ဘဝဆီကို စိတ္ျပန္ေရာက္သြား႔မိပါတယ္။ ရြာမွာအတန္းေက်ာင္းရွိေပမယ္႔ ရြာက ေတာ ရေက်ာင္းမွာပဲ က်ေနာ္႔ရဲ႕ကေလးပညာေရးကို စခဲ႔ရပါတယ္။ ဆရာဘုန္းႀကီး က ေခတ္မီေတာ႔ ကိုရင္ေတြ၊ ကေလးေတြကို သခ်ၤာကအစ သင္ေပးတယ္။ ကိုးႏွစ္သားေရာက္ေတာ႔မွ အေဖက စာသင္ေက်ာင္းေျပာင္းအတက္ခိုင္းလို႔ တက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးက ဦးျမေအာင္ပါ။ ဦးျမေအာင္က မင္းကို ဘယ္အတန္းထားရမလဲ မသိဘူး၊ စစ္ေဆးရဦးမယ္ဆိုၿပီး ဖတ္စာ အဖတ္ခိုင္း၊ သခ်ၤာတခ်ိဳ႕ အတြက္ခိုင္းတယ္ (အဲဒီတုံးက မူလတန္းမွာ အဂၤ လိပ္စာ မသင္ရေသးပါဘူး) ၿပီးေတာမွမင္းက ေလးတန္းအဆင္႔ရွိတယ္။ ေ လးတန္းမွာ ေနဆိုလို႔ ေအာက္ကအတန္းေတြ မတက္လိုက္ရဘဲ ေလး တန္းကို ေရာက္သြားခဲ႔ရပါတယ္။ (ဆရာဘုန္းႀကီး မွာလိုက္တာက ေလး တန္းမထားရင္ မတက္နဲ႔၊ ငါ႔ေက်ာင္း ျပန္လာခဲ႔ တဲ႔)

အဲဒီတုံးက ရြာက မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္ နဲ႔ ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူတို႔ပဲရွိတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္က တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ရ ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ သူ႕ကို သိပ္မႀကိဳက္တဲ႔ လူေတြက ေလးတန္း ပဲေ အာင္တယ္ လို႔ေတာင္ ေျပာတတ္ၾကတာ မွတ္မိပါတယ္။ တိတိက်က် မသိ ပါဘူး။ စာအသင္အျပေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သူက ေလးတန္းနဲ႔ ႏွစ္ တန္းကို သင္တယ္။
ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူကေတာ႔ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရပါ။ ရြာကလူေတြက ဆရာ မ ဘယ္ႏွတန္းေအာင္သလဲေမး ရင္ ရြာသားေတြ သိႏိုင္ေလာက္တဲ႔ စကားနဲ႔ "၁၄" တန္း ေအာင္တယ္လို႔ ေျဖတတ္တယ္။ ႀကီးမွ သိရတာက ဆယ္တန္း ထဲကို တကၠသိုလ္ေလးႏွစ္ထည္႔ေပါင္းၿပီး လြယ္ေအာင္ ေျပာခဲ႔တာပဲ ဆိုတာပါ။
က်ေနာ္အခု ျပန္ေတြးၾကည္႔သေလာက္ သိလို႔ရတာက ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆရာမ က သိပ္မတည္႔လွဘူး။ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာကိုပဲ တခါတခါ ႏႈတ္ထြက္ေတြ ၾကမ္းလာတတ္တယ္။ မာန္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းအုပ္ ဆိုတဲ႔ မာန္နဲ႔ ဆရာမကတကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရဆိုတဲ႔မာန္ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။

တစ္ေန႔ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္ ခရီးထြက္စရာရွိေတာ႔ ေလးေယာက္ပဲ ရွိ တဲ႔ ေလးတန္းကို ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူ သင္ရတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၿပီး ျပန္ခါနီးေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ေခါင္းကိုပြတ္ၿပီး ဆရာမက ေျပာတယ္
"မင္းလိုေက်ာင္းသားကို ဆရာမသာ သင္ခြင္႔ရရင္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင္႔ထိ နံပတ္ဝင္ေအာင္ သင္ေပးလိုက္လို႔ရတယ္။ အခုေတာ႔ ငါ႔တပည္႔ရယ္ မင္း ကံပဲေပါ႔"
လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘာကို ဝမ္းနည္းမွန္းမသိေပမဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ရင္ မွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ဝမ္းနည္းသြားမိတယ္။ ဆရာမရဲ႕ အသံကလည္း ေစ တနာေၾကာင္႔ တကယ္ပဲ ႏူးညံ႔ ေႏြးေထြးေနတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။

ဒီ စကားမ်ိဳး ဆရာမက က်ေနာ္လို ကိုးႏွစ္ေက်ာင္းသားကို ေျပာသင္႔သလား၊ မေျပာသင္႔ဘူးလားဆိုတာ မေဝဖန္ရဲပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ ဆရာႀကီးအေပၚ အယုံအၾကည္မဲ႔သြားတယ္။ ဆရာမစကားကို ၾကားရၿပီးတဲ႔ေနာက္ အမွတ္စာရင္းေတြကလည္း ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ ထိုးက်သြားလို႔ ဆရာႀကီးက အိမ္ကိုလာၿပီး အေဖ႔ကို တိုင္ပါေတာ႔ တယ္။ (အေဖက ရြာ ဥကၠဌျဖစ္ၿပီး ဆရာႀကီးလည္း အိမ္မွာ မၾကာမၾကာ ထမင္းစားတတ္တယ္)
အေၾကာင္းစုံ သိသြားတဲေနာက္ ဒီကိစၥက ဒီမွာ မရပ္ေတာ႔ဘဲ စာသင္ခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆရာမတို႔ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြေရွ႕မွာ စကားေတြ မ်ား ၾကေတာ႔တယ္။

ဒီဆရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးကို အမွတ္တရ ရွိဆဲပါ။ ဆရာႀကီး မရွိေ တာ႔ေပမယ္႔ ဆရာမေတာ႔ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
သူတို႔ကို ေဝဖန္လိုတာ မဟုတ္သလို ဆရာတစ္ေယာက္ ရွိသင္႔တဲ႔ အက္သစ္ သေဘာတရားေတြကိုလည္း အျပည္႔အဝ နားမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ကေလးဘဝက အဆုိးအေကာင္းႀကဳံခဲ႔ရသမ်ွေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ဘဝေတြထဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ နက္နက္ႀကီး စူးဝင္ေနတတ္တယ္။

ဒီေလာက္ေတာ္သူ သူခိုးျဖစ္ေနရတယ္လို႔ (တနဂၤေႏြ အပ်င္းေျပ)


စကၤာပူက အသိ ဆရာေတာ္တစ္ပါးမိန္႔ၾကားတာကို ျပန္ေရးျခင္းျဖစ္သည္။
စလုံး ဒကာတစ္ေယာက္က ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း၏ ဆရာေတာ္မ်ား ပရိတ္ေရျဖန္းေပးရာ ေနရာ၌ ပုဆစ္ဒူးေထာက္ၿပီး ပရိတ္ေရျဖန္းျခင္းကို ခံယူသည္။
ပရိတ္ေရျဖန္းအၿပီး ခပ္တည္တည္ႏွင္႔ အန္ေပါင္းကို အလႉခံပုံးထဲ ထည္႔လိုက္ သည္။
ထို ပုဂၢိဳလ္က ေနာက္ေၾကာင္း မကင္းလွ၊ လစ္ရင္လစ္သလို အလႉခံပုံးထဲမွ အလႉေငြမ်ားကို ႏိႈက္ယူတတ္သည္ဟု ဆို၏။
သူ႔အေၾကာင္းကို သိထားေသာဆရာေတာ္ တစ္ပါးက သူထည္႔သြားသည္႔ အန္ေပါင္းကို စစ္ေဆးၾကည္႔ရာ ဘာ အလႉေငြမွ မပါ။
ဗလာျဖစ္ေလသတတ္။

ဤ ကိစၥက မဆိုးလွေသး။
တစ္ေန႔ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ျပဳမူျပန္၏။ ခဏေနေသာအခါ သူ႔ အန္ေပါင္းအိပ္ ထဲ ၅ ေဒၚလာအစား ေဒၚလာ ၅၀ တန္ လြဲမွားထည္႔လိုက္မိသျဖင္႔ အန္ေပါင္း အိပ္ခ်င္း ျပန္လည္ လဲလွယ္လိုေၾကာ င္း ေျပာလာေလသည္။ သူ ကံဆိုး ခ်င္ေတာ႔ အလႉခံေငြဖလားထဲမွာ ေဒၚလာ ၅၀ တန္ ထည္႔ထားေသာ အန္ေပါင္းအိပ္ လုံးဝမရွိ ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။
သို႔ျဖင္႔ သူ၏လိမ္ညာမႈလည္း ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားေလေတာ႔သည္။

စဥ္းစားမိသည္မွာ ဤမ်ႇ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ရွိပါလ်က္ ဘာေၾကာင္႔ သူခိုးျဖစ္ေနရ သနည္း ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ားထံ ခုိးသည္႔အက်င္႔၊ မရိုးမသား လိမ္ညာ စားေသာအက်င္႔ ေရာက္သြားၿပီဆိုလ်င္ သိလ်က္ ဖမ္းရ အလြန္ခက္၏။

ကမ္းလက္ရဲ႕ (ဆီးရီးယပ္) စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ခင္ဗ်ား


အူေၾကာင္ေၾကာင္လို႔ ေျပာရင္လည္းရ၊ မေျပာရင္လည္းရတဲ႔ အႀကံျပဳ ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးခ်င္ပါတယ္။
အခု အားေနတ႔ဲအခိုက္ေလးေတြမွာ ဖတ္မိတဲ႔ စာအုပ္ေတြထဲ ရင္ထဲၿငိ၊ အ က်ိဳး လည္္းရွိမယ္လို႔ ခံယူမိတဲ႔ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။

၁။ လီကြမ္းယုရဲ႕ "လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ႔အျမင္" နဲ႔
၂။ amanda ripley ရဲ႕ "the smartest kids in the world" စာအုပ္ပါ။

"တစ္" ကေတာ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္း စတာေတြကို ေရးထားၿပီး
"ႏွစ္" ကေတာ႔ လူငယ္ ပညာေရး (မူလတန္းကေန တကၠသိုလ္အထိ) သက္သက္ပါ။
ဂ်ာမဏီ၊ အေမရိက၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဖင္လန္နဲ႔ ပိုလန္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပညာေ ရး ေမာ္ဒယ္ေတြကို အေျခခံၿပီး သုေတသနျပဳ ေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ပါ။ (ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဖင္လန္နဲ႔ ပိုလန္ႏိုင္ငံေတြက အခု ပညာေရးမွာ ထိပ္ က ေျပးေနပါတယ္)

က်ေနာ္႔ ေမးခြန္းက
၁။ ဘယ္စာအုပ္ကို အရင္ ဘာသာျပန္ၿပီး တင္သင္႔ပါသလဲ။
၂။ ဘာေၾကာင္႔လဲ။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေဝါေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။ အီးေမးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္မိနစ္ သုံးမိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး အႀကံေပးၾကဖို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္

လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆိုခြင္႔

( ၁ )

ပထမလူ။  ။ ေဟ႔ေကာင္ ဒီလို လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ရေနတဲ႔ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္ေနရတာလဲ။
ဒုတိယလူ။  ။ ေျပာစရာ ထူးထူးေထြေထြ မရွိလို႔ပါ ဗ်ာ။
ပထမလူ။  ။ မင္းတို႔လိုေကာင္ေတြေၾကာင့္ခက္ေနတာ။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုခုကို ေျပာေနရတယ္ ကြ။
ဒုတိယလူ။  ။ ေဟာ ဗ်ာ။
( လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ ရလိုက္တာနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ တိတ္ဆိတ္ေနခြင္႔ ဆုံး႐ႉံးသြားတယ္ ဗ်ာ )

( ၂ )

ပထမလူ။  ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ေတြ ရလာတာကို ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။
ဒုတိယလူ။  ။ ႀကိဳဆိုပါတယ္။
ပထမလူ။  ။ ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ။
ဒုတိယလူ။  ။ စကားလုံး ေ႐ြးခ်ယ္စရာသိပ္မလိုေတာ႔ပါ။ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာခ်လိုက္႐ုံပဲ။
(posted on 10/18/2012)

ဇင္ေ၀ေသာ္

Any difference


Dear Burmese parents,
Is there any difference or even gets worse in Myanmar?

What's needed to enter China's top school:
Brains......and bribes.
Everything is negotiable if parents have cash and connection.
(Washington Post.)

ဒီအေၾကာင္း ဟုိအေၾကာင္း ကဗ်ာ

ဆံပင္တိုတို စကတ္ တိုတို ေကာင္မေလး ေရ ...
အားရင္ ေျပာျပေပးပါလား

ယပ္ေတာင္ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ကမာၻေျမႀကီး အေၾကာင္း
ေၾကကြဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဝင္ရုိးစြန္း ေရခဲေတာင္ေတြ အေၾကာင္း
ဗိုက္ေခါက္ စူစူလာေနတဲ႔ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အေၾကာင္း
ေရငတ္ေနရွာတဲ႔ ျမစ္ေတြ အေၾကာင္း။

ဆံပင္တိုတို စကတ္ တိုတို ေကာင္မေလး  ေရ ...
အားရင္ ေျပာျပေပးပါလား

အိုင္တီေပၚက တြားသြား သတၱဝါေတြ အေၾကာင္း
အိုင္ဖုန္းေပၚလာမွ လူခ်င္း ဝင္တိုက္မႈေတြ ပိုမ်ားလာတဲ႔ အေၾကာင္း
နာရီမဝယ္ႏိုင္တဲ႔ ဥဩငွက္ေတြ အေၾကာင္း
ရာသီ သင္ရိုးမေက်တဲ႔ ပန္းပြင္႔ေတြ အေၾကာင္း။




ဆံပင္တိုတို စကတ္ တိုတို ေကာင္မေလး  ေရ ...
အားရင္ ေျပာျပေပးပါလား

အိပ္ေရး မဝတဲ႔ စပါးခင္းေတြ  အေၾကာင္း
ၿငိမ္းေက်ာ္ ရဲ႕ ပဥၥမေျမာက္ ေဆာင္းရက္မ်ား  အေၾကာင္း
မဇၩိမလႈိင္း ရဲ႕ ႀကိဳးၾကာသံေတြ  အေၾကာင္း
တာရာမင္းေဝ ရဲ႕ ၿပိဳင္းျမင္း ခြာသံ ေျမဆိုင္ခဲေတြ  အေၾကာင္း။


ဆံပင္တိုတို စကတ္ တိုတို ေကာင္မေလး  ေရ ...
အားရင္ ေျပာျပေပးပါလား

အေသာက ရဲ႕ ကလိဂၤ လမ္းဆုံ အိုေအစစ္ အေၾကာင္း
တပုႆ နဲ႔ ဘလႅိကာ အရင္း႐ွင္ေတြ မဟုတ္တဲ႔ အေၾကာင္း
အဇာတသတ္ နဲ႔ ေဆးေပါင္းခ တဲ႔ ည အေၾကာင္း
စကားမွားလို႔ ေလွေပၚမွာ ဘုရားေလာင္း အရုိက္ခံရတဲ႔ အေၾကာင္း။

ဆန္အိုးထဲ ဆန္မ႐ွိသူေတြအၾကာင္း
သူတို႔ စားရတဲ႔ ဝက္သားဟင္းအေၾကာင္း

ေခါင္းေပါင္းစ နဲ႔ လူႀကီးေတြ မေျပာခင္ေလး။  ။
(posted on 10/07/2012 )
ဇင္ေ၀ေသာ္

ဘယ္သူေတြ အသက္ပိုရွည္သလဲ?


အျပင္လက္ေတြ႔ဘဝမွာ အရက္သမားလူအိုေတြကို ဆရာဝန္လူအိုေတြထက္ ပိုေတြ႕ေနရတယ္ ဗ်။
(ဖရန္စြာ ရာဘလယ္)

လက္ရည္က်သြားတယ္???
က်ေနာ္မွာ သမၼတရာထူးမရွိေတာ႔တဲ႔ေနာက္ ေဂါက္ရိုက္တာလည္း ႏိုင္ကို မႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဗ်ာ။
(အိုက္ဇင္ ေဟာင္ဝါ၊ အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း)

ဒါက ဥပေဒလား၊ ဟုတ္ကဲ႔၊ ေလးစားစြာလိုက္နာပါမယ္


မေန႔ကေရးမိတဲ႔ "ဂ်ဴးေလးမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာ အရာရွိေလးမ်ိဳး" က အတိတ္ နိမိတ္ျ ပေနသလိုလိုပါပဲ။
သတင္းစာ ေကာက္လွန္မိေတာ႔ ဓာတုေဗဒပညာရပ္နဲ႔ ႏိုဘယ္လ္ဆုရသူ သုံးေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္က ဂ်ဴး အေမရိကန္ေတြ ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။

ဒါဆို ျမန္မာ အရာရွိေတြ ကေရာ?????
မယုံမရွိနဲ႔ ဒီတစ္ခါ "ငမႈံ" ကိုယ္ေတြ႔ ေျပာရပါေတာ႔မယ္။ က်ေနာ္တို႔က အျပင္ ကေနပဲၾကည္႔ေတာ႔ ေအာက္ေျခက ခ်စားမႈေတြကို သိပ္မသိၾကရဘူး။ မႈန္ေနတယ္။
က်ေနာ္တို႔ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ႔ စင္ထရယ္ ဟိုတယ္ရွိရာ ၿမိဳ႕နယ္က ခြင္႔ျပဳမိန္႔ ခ်ေပးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ ရစ္ေနလို႔ တဲ႔။ ဘာလို႔လဲ လို႔ေတာ႔ မေရးေတာ႔ပါဘူး။ သိႏိုင္တဲ႔ အေျဖပါ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူမႈကို စက္စုပ္ေပမယ္႔ အျမစ္စြဲေနတဲ႔ အကုသိုလ္စရိုက္ကို ေန႔ခ်င္း ညခ်င္းေတာ္လွန္လို႔ရမယ္လို႔ ထင္မွတ္ရဲေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔လည္း မရူးမိုက္ လွေသးပါဘူး။ ရွိေနဦးမွာပါ။ နားလည္မႈလည္း ရွိပါတယ္။

ဥပေဒ အသစ္က....... ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြကို မဖိတ္ပါဘူးလို႔ ဝန္ခံ ကတိျပဳ ရတယ္ တဲ႔။
ဒါက ဥပေဒလား၊ ဟုတ္ကဲ႔၊ ဥပေဒဆိုရင္ ေလးစားစြာ လိုက္နာပါမယ္။
ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြဆိုတာ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဆိုလိုတာလား၊
ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးလား။
အားလုံးလား။
အားလုံး။
ဟုတ္ကဲ႔။ ေလးစားစြာ လိုက္နာပါမယ္။

သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာန၊ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနေတြကို စာအုပ္ေ တြ လွဴခ်င္တယ္။
ဖိတ္လို႔ ရမလား။
သူတို႔က အစိုးရလား၊
ႏိုင္ငံေရး ပါတီလား။

ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ေနတဲ႔ ေရးေဖာ္ ေရးဖက္ စာေပနယ္က မိတ္ေဆြေတြ ဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုလဲ။
သူတို႔က
ႏိုင္ငံေရး ပါတီကို ကိုယ္စားျပဳသလား၊
စာေရးဆရာ ဘဝကို ကိုယ္စားျပဳသလား။

ဒီပြဲကို စီစဥ္ေပးတဲ႔ ရန္ကုန္က စာေပမိတ္ေဆြေတြကေတာ႔ ေခါင္းစား၊ ေဒါသျဖစ္ေနရသလို မရရင္ မီဒီယာ ဖြင္႔ခ်မယ္ ပဲ။
က်ေနာ္ ကံေကာင္းတာက အကူအညီေပးတတ္လြန္းတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ပိုင္ ဆိုင္ခြင္႔ရရွိေနျခင္းပါပဲ။ ေက်းဇူလည္း ႀကီးလွပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနတယ္ဆိုေပမဲ႔၊
လီကြမ္းယုေတြ၊ စထရိတ္တိုင္းေတြ ပါေနေပမဲ႔
က်ေနာ္တို႔လည္း ပိုက္ဆံအလကားရတဲ႔ေနရာမွာ ေနေနၾကတာေတာ႔ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
ဒါက ဥပေဒလား၊
ဟုတ္ကဲ႔၊
ဥပေဒဆိုရင္ ေလးစားစြာ လိုက္နာပါမယ္။

လက္ေတြ႔က်က်


ငါတို႔လူမ်ိဳး (စလုံးေတြ) ေတြ စီးပြားေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ မင္း သိသလား။
သူတို႔က ကုန္စုံဆိုင္ဖြင္႔တာကို စီးပြားေရးလုပ္တယ္လို႔ ေခၚတာ။ စားေသာက္ ဆိုင္ ဖြင္႔တာ၊ ေရာင္းတာ၊ ဝယ္တာ၊ ဒါပဲ။
သမိုင္းကို ျပန္ၾကည္႔၊ ငါတို႔လူမ်ိဳးက ဘယ္လို ကုန္ပစၥည္းေတြထုတ္ၿပီး စီးပြား ရွာတယ္ ဆိုတာမ်ား ရွိဖူးလို႔လဲ။ လက္ေတြ႔က်စမ္းပါ။
(ရွင္းေရာ၊ ရယ္ရတယ္။ စကၤာပူရီးယန္းေတြ MNC ေတြထဲဝင္ႏိုင္မလား ေမး လို႔ ဆရာႀကီး လီ ေျဖထားတာ)

ဂ်ဴးေလးမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာ အရာရွိေလးမ်ိဳး


ဂ်ဴးေလးမ်ိဳး

၁။ လက္ဆြဲအိပ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ထြက္ေျပးလာတဲ႔ ဂ်ဴးမွာ ေဘ႔စ္ ဂစ္တာႀကီးပါတယ္။
၂။ လက္ဆြဲအိပ္ေသးေသးနဲ႔ ထြက္ေျပးလာတဲ႔ ဂ်ဴးမွာ တေယာ ပါတယ္။
၃။ ဒီထက္ ပိုေသးတဲ႔ လက္ဆြဲအိပ္နဲ႔ ထြက္ေျပးလာတဲ႔ ဂ်ဴးမွာ ထရမ္းပက္ ပါတယ္။
၄။ ဘာ အိပ္မွ မပါဘူးဆိုတဲ႔ ဂ်ဴးကေတာ႔ စႏၵယားဆရာလား၊ သိပၸံပညာရွင္ လား ပဲ။ သူတို႔မွာ " ႏုတ္" ေတြပဲ ပါေတာ႔တယ္။
နံပတ္ေလးက ထိပ္တန္း ဂ်ဴးေတြ၊ ရေအာင္သာဖမ္းထားေပေတာ႔။

ျမန္မာ အရာရွိေလးမ်ိဳး

၁။ မဆလ ေခတ္ လာဘ္စားတဲ႔အရာရွိကို အိမ္အေရာက္ ခခယယ သြားေပး ရတယ္။ အရာရွိက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျငင္းတယ္၊ ဇနီးက ယူတယ္။
၂။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဇနီးမပါေတာ႔ဘူး။ သူ႔ ပီေအကေန တဆင္႔ေပးရတယ္။
၃။ ပိုၾကာလာေတာ႔ ပီေအ မလိုေတာ႔ဘူး၊ အရာရွိကိုယ္တို္င္ ေျဗာင္ ယူတယ္။
၄။ အခု လာဘ္ေပးမယ္႔လူအိမ္ကို အရာရွိကိုယ္တို္င္ ကားေမာင္းလာၿပီး လာ ယူတယ္။
နံပတ္ေလးက ထိပ္တန္း အရာရွိေတြ၊ မိေအာင္သာဖမ္းၾကေပေတာ႔။

(ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးျပန္လုပ္ေနတဲ႔ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင္႔ ခ်က္ကို စပ္ေပးလိုက္တာပါ။)

ရည္းစားစာလား ႏႈတ္ထြက္စာလား ဝန္ႀကီး ရယ္


ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။ ဒီစာက ၿဗိတိသ်ွ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း မစၥတာ John Nott က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မာဂရက္ သက္ခ်ာဆီတိုက္ရိုက္ေရးတဲ႔ ရာထူး မွ ႏႈတ္ထြက္ခြင္႔ တင္တဲ႔စာပါ။ ႏု ရြေနတာပါပဲ။
ကိန္းဘေရ႕ဂ်္၊ ခ်ာခ်ီေကာလိပ္က ထုတ္ေဝတဲ႔ "မာဂရက္ သက္ခ်ာ အာ ခိုက္ဗ္" စာအုပ္ထဲမွာ ပါလာတဲ႔ ပုဂၢလိက ေပးစာပါ။
ေနာက္ဆုံးမွာ "ခ်စ္တဲ႔ ဂၽြန္" လို႔ေတာင္ ေရးထားလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔စာကို မာဂရက္ သက္ခ်ာက " ခ်စ္တဲ႔ မာဂရက္" ဆိုၿပီး စာမျပန္ခဲ႔ပါဘူး တဲ႔။


ဒီလို ေနာက္ေတာက္ေတာက္ေရးလို႔ သူ႕ကို ေလ်ွာ႔တြက္ရင္ မွားပါလိမ္႔မယ္။ အခု အသက္ ၈၁ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ႔ မစၥတာ John Nott ဟာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က Falklands စစ္ပြဲမွာ နာမည္ေကာင္းရခဲ႔တဲ႔ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ရင္ ေနာက္လိုက္ၾကတာပဲ မဟုတ္ လား။
ဘာသာျပန္ ေပးမထားပါဘူး။ ေဘာ႔စ္ေခ်ာေခ်ာ အမႀကီးေတြရွိတဲ႔ ေရႊျမန္မာ လူငယ္ေတြ ေလ႔လာၾကည္႔သင္႔ပါတယ္။


Your greatest triumph as PM, if I may say so, is that your colleagues actually like you. Some of them even love you, just a little.
It is inexcusable to say so nowadays but I actually admire you as a woman-your good look, charm and bearing have always attract me, as a man.
I'm sorry but what is wrong with it!I think your emotional, instinctive and unpragmatic approach to most issues - so very unmasculine - is the secret of your success in the male-dominated world of politics.
love
John!

unpragmatic ကို ေရွးရိုးစြဲ မဆန္တဲ႔
unmasculine ကို ႏူးညံ႔ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းတဲ႔၊ (သို႔) မိန္းမသား ဆန္တဲ႔ လို႔ ဘာသာျပန္ရင္ သင္႔မယ္ထင္ပါတယ္။


related story