သူ႕ကမ္း ကိုယ္႔ကမ္း


တစ္ခါက ဇင္ ဆရာနဲ႔ တပည့္တို႔ ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ တရား႐ွဳမွတ္ေနၾကတယ္။
အတန္ၾကာေတာ႔ ဆရာက တစ္ေယာက္ပဲ စီးလု႔ိရတဲ႔ ေလွကေလးကို ေလွာ္ၿပီး ဟိုဖက္ကမ္းကို ကူးသြားတယ္။
ခဏေနေတာ႔ တပည့္ကလည္း တဖက္ကမ္းကို ကူးခ်င္လို႔
"ဆရာ၊ က်ေနာ္႔ဆီကို ေလွျပန္ပု႔ိေပးပါ၊ က်ေနာ္လည္း တဖက္ကမ္း ေရာက္ခ်င္ လို႔ပါ " လွမ္းေျပာတယ္။
ဒီေတာ႔ သူ႕ဆရာက
"ငါ႔တပည့္၊ ကိုယ္႔တရားကိုသာ စူးစုိက္႐ွဳမွတ္ေနပါ၊ ငါ႔ဖက္က ၾကည့္ေတာ႔ မင္းလည္း တဖက္ကမ္း ေရာက္ေနတာပဲ၊ ဘာ ေလွနဲ႔မွ ကူးေနစရာေတာင္ မလိုဘူး " တဲ႔။
ဒီေတာ႔မွ တပည့္က သေဘာက်သြားၿပီး သူ႔ ကမၼဌာန္း နဲ႔သူ ေပ်ာ္ေမြ႔ သြားႏိုင္ေတာ႔တယ္။

အဲသလိုပါပဲ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပက သမၼာအာဇီဝေတြရဲ႕ဘဝေတြကလည္း
သူ႔ကမ္းက ေကာင္းႏိုးႏိုး ကိုယ္႔ကမ္းက ေကာင္းႏိုးႏိုး။
တစ္ခုထူးတာက သူတို႔ၾကားမွာ မိေက်ာင္းေပါတ႔ဲျမစ္ႀကီး ကာဆီးေနတယ္။

source

How the truth-seeker should be

Nan-in, a Japanese master during the Meiji era (1868-1912) received a university professor who came to inquire about Zen. Nan-in served tea. He poured his visitor's cup full, and kept on pouring. The professor watched the the tea overflow until he no longer could restrain himself.

"It is over full. No more will go in!"

"Like this cup," Nan-in said, " you are full of your opinions and speculation, how can I show you Zen unless you first empty your cup?"

Surekha V Limaye
Zen (Buddhism) and Mysticism, p, 51