တစ္ခါက
စာခ်ကိုယ္ေတာ္ေလးတစ္ပါးဟာ သူ႔တပည့္ကိုရင္ေလးေတြကို အဘိဓမၼာသရုပ္ခြဲ ေတြကို
သင္ေနသတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုရင္ေလးေတြက ဆရာ့အာေဘာ္ကို မမီွဘူးျဖစ္တာေပါ႔။ ဒါ႔ေၾကာင့္
အားမလိုအားမရျဖစ္ေနရင္းနဲ႔-
“ကိုရင္တို႔၊ မင္းတို႔က ဆရာေျပာရင္
ေျပာတာေလးပဲ မွတ္ထားၾကတာကိုး။ တပည့္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါ ဆရာေျပာတာထက္ ေက်ာ္ျမင္ေနရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ္တဲ့ တပည့္ေတြ ဆိုတစ္ထြာ ေလာက္ျပလိုက္တာနဲ႔ တစ္လံကို ျမင္တာ”
“ မွန္ပါဘုရား”
“ ဟဲ့ ကိုရင္တိကၡ၊ ေလာကီစိတ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးရွိသလဲ”
“ ေလာကီစိတ္ (၈၂) ပါးပါဘုရား”
“ တယ္ ဒီကိုရင္ေလ၊ ကိုရင္ဉာဏ ေျဖစမ္း”
ကိုရင္ဉာဏက စဥ္းစားတာေပါ႔။ ကိုရင္တိကၡက ဆရာသင္တာထက္ ေက်ာ္ျမင္ေပမယ့္
နည္းနည္းပဲေက်ာ္ျမင္ႏိုင္တယ္။ သူက
ကိုရင္တိကၡထက္ ပိုေက်ာ္ျမင္လိုက္မယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီး-
“ေလာကီစိတ္ (၈၃) ပါးပါဘုရား” လုိ႔
ေျဖလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ စာခ်ဆရာေတာ္ေလး ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားသတဲ့။ ၿပီးေတာ့မွ
သူေျပာမိတဲ့ စကားကို သတိရၿပီး စိတ္ေျပသြားလို႔-
“ကိုရင္ဉာဏ၊ မင္းတို႔ကို သဒၵါသင္ေပးေနတဲ့ဆရာေတာ္ ဘယ္ၾကြသြားသလဲ” လို႔
ေမးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့-
“ ဆရာေတာ္ ေရနီေျမာင္းထဲ ၾကြသြားပါတယ္ဘုရား” တဲ့။
(မႏၱေလးနဲ႔ ေဝးတဲ့လူေတြက သိမွာမဟုတ္ဘူး။ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ကိုေက်ာ္ရင္
ေရနီေျမာင္းကို ေရာက္တယ္ေလ။ ဆရာေျပာတဲ့စကားကို ေက်ာ္ျမင္ရမယ္ဆိုလို႔ ကိုရင္ဉာဏက
ေက်ာ္ျမင္လိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ သဒၵါသင္ေပးတဲ့ဆရာေတာ္က မႏၱေလးတကၠသိုလ္ထဲကို
ဆြမ္းစားၾကြသြားတာ။
အဲေလာကီစိတ္ဆိုတာကလည္း (၈၁) ပါးပဲရွိတာပါ။ ဆရာေျပာတာကို ကိုရင္တိကၡက
တစ္ပါးေက်ာ္ျမင္ၿပီး၊ ကိုရင္ဉာဏက ႏွစ္ပါးေက်ာ္ျမင္ပစ္လိုက္တာပါ။)
ဆရာေတာ္ေလးလည္း ရယ္ခ်င္တာနဲ႔ စာဆက္မခ်ေတာ့ပဲ-
“ ကိုရင္တို႔ သြားၾကေတာ့၊ ေနာက္မွ ဆက္ေတာ့မယ္” လို႔ မိန္႔လိုက္ရသတဲ့။
“ မွန္ပါဘုရား”
ဒါေတာင္ ကိုရင္ဉာဏက ေက်ာ္ျမင္လိုက္ေသးတယ္။
“ငါ့ဆရာလည္း ကြမ္းဝါးေတာ့မယ္”
လို႔တဲ့။ ကိုရင္ဉာဏတို႔ကေတာ့ တကယ့္ကိုမလြယ္။
ဦးကိုေမာင္
(posted on 1/08/2012)
Copyright © 2011
ကမ္းလက္. All rights reserved.
