ဒီမနက္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေဆာင္းပါး အရွည္ႀကီး စထရိတ္တိုင္းမ္းမွာ ပါလာတယ္။
အေၾကာင္းအရာလည္း ေတာ္ေတာ္စုံတယ္။ ဘာသာေရး သည္းခံစိတ္နည္းမႈကို ခပ္ဖိဖိေျပာသြားတယ္။
ရြာကျပန္ေရာက္စမို႔ အမွတ္တရရွိေနဆဲ မိုဗိုင္းဖုန္းကိစၥေလးကိုပဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ ပါတယ္။
သူတို႔ တာဝန္ယူစဥ္က မိုဗိုင္းဖုန္းသုံးစြဲသူ သုံးရာခိုင္ႏႈန္း၊ အခု သုံးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း။ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ေက်းလက္ကလူေတြအထိ အခု မိုဗိုင္းဖုန္း သုံးစြဲ လာႏိုင္၊ အဲလို။
တကယ္က ဖုန္းကတ္ သူမ်ားဝယ္ေပးလို႔ အိုင္ပက္ေလးထဲထည့္ၿပီး ေဖ႔စ္ဘုတ္သုံး တယ္။ သုံးရက္အၾကာ ပို႔စ္တိုနံ႔နံ႔ နည္းနည္းတင္အၿပီး ငါးေထာင္ဖိုးေခ်ာသြား တယ္။ အဝိုင္းလည္ခက ေဈးႀကီးတာကိုး။
"နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ေက်းလက္ကလူေတြအထိ အခု မိုဗိုင္းဖုန္း သုံးစြဲလာႏိုင္" သုံးႏိုင္တာက ဟုတ္တယ္။ ရြာမွာ ဘယ္လိုင္းမွ မတက္ဘူး။ ဖုန္းကတ္အလႉရွင္ေတြက စိတ္ပူလို႔။
ဒါနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ တစ္ေသာင္းဖိုး ထပ္ထည့္တယ္။ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ၿပီးတင္ေတာ႔ ပုံတခ်ိဳ႕လည္း တက္သြားတယ္။ ရြာမွာတက္သြားတဲ႔ပို႔စ္ေလးေတြက တစ္ေသာင္းခြဲဖိုး။
စတက္တစ္စတစ္ကို ကြာလတီနဲ႔ကပ္ထားမွ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တယ္ ေနျပည္ေတာ္က ဒကာႀကီးရယ္။
Post a Comment