မစၥတာဒါ၀င္ကိုေျပာျပခ်င္သည့္ အဂၢညသုတ္ စသည္

       ဟဲလို မစၥတာဒါဝင္ခင္ဗ်ား။
       ခင္ဗ်ားရဲ့ ကေလးဘဝက စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းလွေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ့ အီေဗာ္လူရွင္းသီအိုရီကေတာ့ မ်က္ျပဴးဆန္ျပာအႏိုင္သားလားဗ်။ ထူထည္းထည္းက်မ္းစာေတြကို ပ်က္ရယ္ျပဳတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္ လူႀကီးမင္းနဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ။

       တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုေနတာက အီေဗာ္လူးရွင္းလား၊ ရီေဗာ္လူးရွင္းလား တိတိက်က်မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ လူႀကီးမင္းရဲ့ အီေဗာ္လူးရွင္းအေၾကာင္းပါ။

       သတၱဝါဟာ Survival ျဖစ္ဖို႔ adaptable ျဖစ္ရမယ္လို႔ လူႀကီးမင္း ယူဆခဲ့တာမဟုတ္လား။ မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဒက္(ပ္-တ္) မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာတို႔ေတာ့ မ်ိဳးတုန္းခဲ့ရၿပီပဲေလ။ လူကေတာ့ adaptable လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ဆံုးလို႔ လူႀကီးမင္းယူဆခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ လူထက္စြမ္းတဲ့ သတၱဝါေပၚလာၿပီ။ အဲဒါ H.I.V ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးမႊားပဲဗ်။ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေရေႏြးထဲထည့္ျပဳတ္္တာေတာင္ ဒီဗိုင္းရပ္စ္က မေသဘူးဆိုပဲ။ လူကို အဲဒီေရေႏြးထဲ ထည့္ျပဳတ္လိုက္ရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးေနာ္။ ဗိုင္းရပ္စ္ဟာ ေသးမႊားသေလာက္ လူ႔ေလာကကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္ေတြ သံုးၾကရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။

       ဒါေပမယ့္ မစၥတာ ခ်ား(လ္-စ္)။
       ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ သတၱဝါတိုင္းဟာ adaptable ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုသဗ်။ ဥပမာ ငရဲျပည္ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ပူတဲ့ အပူထဲမွာ ဒီသတၱဝါမေသပဲ ရွင္သန္ေနႏိုင္တာ အံ့ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ဒီသတၱဝါဟာမေသပဲ ဒီအပူကို က်က်နနႀကီး ခံစားေနရရွာတာေလ။

       ေနာက္ၿပီး ေလာကႏၱရိတ္ငရဲလို႔ေခၚတဲ့ အေအးငရဲ။ ေလာကႏၱရိတ္ငရဲမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲေအးေအး သတၱဝါက မေသဘူးလို႔ဆိုတယ္ဗ်။ ဒါကလည္း အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ပဲေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္၊ ဂလိုဘယ္ဟာ ဘယ္လိုပဲ ဝမ္း- ဝမ္း၊ လူသားကေတာ့ အဒက္(ပ္-တ္) လုပ္သြားလိမ့္မယ္။ H.I.V ဗိုင္းရပ္စ္ေလးေတြကလြဲရင္ လူသားလည္း စြမ္းတာပဲမဟုတ္လား။

       ဦးဒါဝင္။
       လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္တာလို႔ ခင္ဗ်ားပဲေျပာခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားက ရုပ္ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ကို အဓိကထားေတာ့ ရုပ္ေျပာင္းလဲမႈကို ဦးစားေပးေျပာခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုပိုၿပီး အာရံုစိုက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶမိန္႔တာေလးကိုလည္း နည္းနည္းလက္တို႔ခ်င္တယ္။

       ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶက “လူ႔စိတ္ဟာ မထိန္းသိမ္းရေသးရင္ ေမ်ာက္စိတ္ပဲ” တဲ့ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္းနဲ႔ မဆင္ဘူးလား။ လူႀကီးမင္းက အျပင္ပံုသ႑ာန္ကိုေျပာၿပီး ဗုဒၶက အဇၥ်တၱကို သဗၺညဳ မိုက္ကရိုစကုပ္နဲ႔ၾကည့္ၿပီးေျပာခဲ့တာေလ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္းရဲ့ အီေဗာ္လူးရွင္းဝါဒကို ဗုဒၶဘာသာက သိုသိုသိပ္သိပ္ လက္ခုပ္တီးေနပါတယ္။

       ေနာက္ၿပီးရွိေသးတယ္ မစၥတာဒါဝင္။
       လူ႔ျပည္ကိုဆင္းၿပီး ဘုရားျဖစ္ဖို႔ နတ္ျဗဟၼာေတြေတာင္းပန္ေတာ့ ဘုရားအေလာင္းနတ္သားက တုသိတာကေန ၾကည့္ျခင္းႀကီးငါးပါး- အဲေလ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ဆိုရင္ Five Observations လုပ္ခဲ့တယ္လုို႔ဆိုတယ္ဗ်။ အဲဒီငါးပါးထဲမွာ နံပါတ္တစ္က ကာလဆိုတဲ့ အခ်ိန္(သို႔) proper ျဖစ္တဲ့ Time (or) occasion ကို ၾကည့္တာေလဗ်ာ။

       လူဆိုတဲ့သတၱဝါဟာ ကမၻာဦးကတည္းက အသိဥာဏ္ျမင့္မားခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒါေတြ ၾကည့္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ဘုရားေကာက္ပြင့္လို႔ရတာပဲ။ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ၊ ဘုရားပြင့္တယ္ဆိုတာ တရားေဟာဖို႔ကိုး။ တရားေဟာဖို႔ ပရိသတ္လိုတယ္။ဒီပရိသတ္ကလည္း ဘုရားေဟာမယ့္တရားကို နားလည္ႏိုင္ေလာက္မယ့္ အသိဥာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ရွိမွကိုးဗ်။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္မွတ္သားရဖူးတဲ့ ဆရာႀကီး ဦးေ႒းေအာင္ရဲ့ လက္ခ်ာပါ။ ကာလ ဆိုတာကိုၾကည့္ရင္ လူသားရဲ့အသိဥာဏ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈမွာလည္း ေျပာင္းလဲျဖစ္စဥ္ရွိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာပါ၊ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔လုို႔။

       ခင္ဗ်ားတို႔အေနာက္ကလာတဲ့ အသံကို ဘာသာမျပန္ပဲ ကမ္းလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္ မစၥတာ ဒါဝင္။
       “ To the theistic religions which teach that humans are a special Creation of God, the idea that humans could have evolved from lower animals is deeply offensive. Buddhists have always believed that animals are worthy of love and respect, that humans can even sometimes be reborn as animals or animals as humans and therefore they are quite comfortable with the concept of evolution.” ( Pg 88, A Guide To Buddhism A to Z)

       ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတာပါ၊ ဒီအီေဗာ္လူးရွင္းသီအိုရီက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာအတြက္ သိပ္ထူးဆန္းလွတာေတာ့ မဟုတ္လွပါဘူး။ အဓိက ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ အဂၢညသုတ္အေၾကာင္းပါ။

       ဒီဃနိကာယ္၊ အဂၢညသုတ္မွာ မိန္႔တာက- အစကနဦးမွာ ဒီကမၻာႀကီးဟာ ေရနဲ႔ဖံုးလႊမ္းေနပါသတဲ့။ အဲဒီေနာက္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚရွိတဲ့ ေရညွိေရေမွာ္ေတြကေန သက္ရွိသတၱဝါလို႔ယူဆရတဲ့ သတၱဝါေလးေတြ စတင္ရွင္သန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သတၱဝါေတြရဲ့ပံုစံေတြ တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲတည္ရွိလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သတၱဝါရယ္လို႔ တိတိက်က်ေျပာလို႔ရေလာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာသလဲဆိုတာ ေျပာလို႔ကိုမရဘူး။ ဘုရားရွင္ကလည္း ကာလအပိုင္းအျခားကို ေဟာျပေတာ္မမူခဲ့ဘူး။ လူႀကီးမင္းတို႔ေျပာသလို ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာၾကာတယ္ဆိုလည္း ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ဘာမွဝင္ၿပီး က႑ေကာဇလုပ္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ခံပါတယ္။

       အဲ မစၥတာဒါဝင္ စိတ္ဝင္စားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အဂၢညသုတ္(On knowledge of Beginnings)ကို ပါဠိတက္(စ္) ဆိုဆိုက္ရတီးက ဘာသာျပန္ထားတာရွိပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဃနိကယ္၊ ပါထိကဝဂ္၊ စတုတၳေျမာက္ သုတၱန္ပါ။
       အဲဒီသုတ္ရဲ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့-

       “Agganna Sutta: On Knowledge of Beginnings. A somewhat similar fable, this time addressed to the Brahmins whose pretentions the Buddha refutes. There is no different between Brahmins and others if they behave badly. A somewhat fanciful account of the origin of castes is given. ”

       ဒါပါပဲဗ်ာ။
       လူဟာ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္လာတာပဲေျပာေျပာ၊ ဆိတ္ကဆင္းသက္လာတာပဲဆိုဆို ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ေမ်ာက္စိတ္နဲ႔ လူျဖစ္မေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးေၾကာင္း မွာတမ္းထားခဲ့ေလရဲ့။
       ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မစၥတာ ခ်ားစ္ ဒါဝင္။ နားပါရေစေတာ့၊ ေမ်ာက္စိတ္နဲ႔ လူမျဖစ္ဖို႔ လုပ္စရာေတြက်န္ေနေသးလို႔ပါဗ်ာ။

ဗလဝ ေမတၱာ စိေတၱန။
ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္-
ဇင္ေ၀ေသာ္
(28- Jan- 2012)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.