ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္အေဟာင္းမ်ားရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီကုိ မျပန္မီေလးမွာတင္ပဲ Singtel က ဖုန္းဆက္ၿပီး mio TV နဲ႔ အင္တာနက္လုိင္းေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ စစ္ေဆးၾကည့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါသလားလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ျပႆနာေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိလွေၾကာင္း၊ လာေရာက္ ၾကည့္ရွဳမယ္ဆုိရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာေရာက္မလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီကေန (၃) နာရီအတြင္း လာမယ္လုိ႔ ေျဖၾကားတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူေရာက္လာတယ္။ မီယုိတီဗြီနဲ႔ အင္တာနက္ (ဝက္ဘ္ဆုိက္) ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ေမာ္ဒန္းတစ္ခုထဲကေနပဲ သုံးေနေတာ့ တီဗြီမွာ အနည္းငယ္ထစ္တာမ်ိဳး၊ အင္တာနက္တက္တာ အနည္းငယ္ ေႏွးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သူက ရွင္းျပ တယ္။ သူကေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ခုလုံး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ mio တီဗြီမွာ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး၊ အင္တာနက္အတြက္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး သီးသန္႔စီ ထားသင့္ေၾကာင္း၊ Singtel ကုိ ဖုန္းဆက္ရင္ ေမာ္ဒန္းအသစ္ အလကား လာေရာက္တပ္ဆင္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရွာတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ဒီအတုိင္း အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူတုိ႔က အလကား လာဆင္ေပးရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး စားပြဲေပၚမွာ ရွဳတ္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ “ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေက်းဇူးပါ။ လုိအပ္ရင္ ဖုန္းဆက္ပါ့မယ္” လုိ႔ ေျပာေတာ့ “ဆင္းတဲ(လ္) က အေကာင္းဆုံး ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးခ်င္လုိ႔ပါ” လုိ႔ ေျပာသြားပါေသးရဲ႕။
ပထမဆုံး ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။ မ်က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ရေပမယ့္ အင္တာနက္လုိင္းေတြဟာလည္း လုိတာထက္ ပုိသုံးရင္ ရွဳတ္ေထြးၿပီး အဆင္မေျပမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီ အလည္မျပန္မီ လပုိင္းေလးအတြင္းမွာပဲ (၂) သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြကေတာ့ ေျပာသာေျပာေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ တကယ္ျဖစ္လာဖုိ႔ အခ်ိန္လုိလိမ့္ဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ေနာက္ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္လာတဲ့ လူဦးေရ ဘယ္ႏွစ္သန္း တုိးလာသလဲဆုိတာ တိတိက်က် မသိရေပမယ့္ သန္းခ်ီၿပီး တုိးလာမယ္လုိ႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလုိ႔ ရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ျဖစ္လာ မယ့္ ျပႆနာက ကြန္နက္ရွင္းကိစၥပါ။ လုိင္းေတြ ပူးၾကပ္ေနေတာ့ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ဖုန္းေတြ ဝင္လာ ရင္ ေစာေစာ က ေစ်းႀကီး ေပး ဝယ္ထား ရ တဲ့ ဖုန္းလုိင္းကုိပဲ လာေရာက္ ထိခုိက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သလုိျဖစ္လာရင္ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာစရာ ရွိပါတယ္။
က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ငါးေထာင္တန္ေတြ ဖုန္းေတြမ်ား ထပ္ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ရင္ဆုိတာနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚ ဆုိေသာ”ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအသံ ထပ္တလဲလဲ ၾကားေနမိပါတယ္။
ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဟန္းဖုန္းတစ္လုံး ပုိင္ဆုိင္မႈဆုိတာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ဖုန္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ မေရာင္းခင္ အစုိးရက အမွန္တကယ္ လုပ္ေပးရမွာက နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ကြန္နက္ရွင္းေတြ ပုိအားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ မယုံမရွိပါနဲ႔၊ က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖုန္းလုိင္း ဆက္သြယ္ခ်က္ကုိ သ႐ုပ္ျပတဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ထုိင္ရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခၚျပပါတယ္။ သူတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ အကြာအေဝးက တုိးတုိးေလး ေျပာတာေတာင္ ၾကားႏုိင္ပါတယ္။ ေခၚေနရင္း “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ သနားစဖြယ္အသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ အားပါးတရ ရယ္မိၾကပါေသး တယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြမ်ား ေပၚလာခဲ့ရင္ …။
မေတြးရဲေတာ့လုိ႔ ရပ္ထားလုိက္မိတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ၿပီး ဒုတိယေန႔မွာ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းက ကားပါမစ္သတင္းနဲ႔ ကားေစ်းေတြ ထုိးက်သြားတဲ့ သတင္းပါ။ ႏုိင္ငံျခားေငြတစ္ေသာင္း ဘဏ္ထဲမွာ ရွိရင္ ပါမစ္မလုိဘဲ ကားတင္သြင္းခြင့္စတာေတြနဲ႔ သတင္းတူဂ်ာနယ္ကြဲေတြ ဝဲပ်ံေနၾကတယ္။ ဒီသတင္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွပါဘူး။ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၃၅၀) နဲ႔ ေရာင္းေနလည္း ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝယ္မစီးႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔လည္း ဒီသတင္းကုိ စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၅၀) ေလာက္နဲ႔ ရရင္ တုိ႔လည္း ကားစီးႏုိင္ၿပီလုိ႔ ႀကံဳးဝါးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ ႀကံဳးဝါးသံကုိ ၾကားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္ ဟြန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ကားတန္းႀကီးဆီကုိ ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူေရာက္လာတယ္။ မီယုိတီဗြီနဲ႔ အင္တာနက္ (ဝက္ဘ္ဆုိက္) ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ေမာ္ဒန္းတစ္ခုထဲကေနပဲ သုံးေနေတာ့ တီဗြီမွာ အနည္းငယ္ထစ္တာမ်ိဳး၊ အင္တာနက္တက္တာ အနည္းငယ္ ေႏွးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သူက ရွင္းျပ တယ္။ သူကေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ခုလုံး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ mio တီဗြီမွာ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး၊ အင္တာနက္အတြက္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး သီးသန္႔စီ ထားသင့္ေၾကာင္း၊ Singtel ကုိ ဖုန္းဆက္ရင္ ေမာ္ဒန္းအသစ္ အလကား လာေရာက္တပ္ဆင္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရွာတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ဒီအတုိင္း အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူတုိ႔က အလကား လာဆင္ေပးရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး စားပြဲေပၚမွာ ရွဳတ္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ “ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေက်းဇူးပါ။ လုိအပ္ရင္ ဖုန္းဆက္ပါ့မယ္” လုိ႔ ေျပာေတာ့ “ဆင္းတဲ(လ္) က အေကာင္းဆုံး ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးခ်င္လုိ႔ပါ” လုိ႔ ေျပာသြားပါေသးရဲ႕။
ပထမဆုံး ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။ မ်က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ရေပမယ့္ အင္တာနက္လုိင္းေတြဟာလည္း လုိတာထက္ ပုိသုံးရင္ ရွဳတ္ေထြးၿပီး အဆင္မေျပမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီ အလည္မျပန္မီ လပုိင္းေလးအတြင္းမွာပဲ (၂) သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြကေတာ့ ေျပာသာေျပာေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ တကယ္ျဖစ္လာဖုိ႔ အခ်ိန္လုိလိမ့္ဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ေနာက္ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္လာတဲ့ လူဦးေရ ဘယ္ႏွစ္သန္း တုိးလာသလဲဆုိတာ တိတိက်က် မသိရေပမယ့္ သန္းခ်ီၿပီး တုိးလာမယ္လုိ႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလုိ႔ ရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ျဖစ္လာ မယ့္ ျပႆနာက ကြန္နက္ရွင္းကိစၥပါ။ လုိင္းေတြ ပူးၾကပ္ေနေတာ့ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ဖုန္းေတြ ဝင္လာ ရင္ ေစာေစာ က ေစ်းႀကီး ေပး ဝယ္ထား ရ တဲ့ ဖုန္းလုိင္းကုိပဲ လာေရာက္ ထိခုိက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သလုိျဖစ္လာရင္ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာစရာ ရွိပါတယ္။
က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ငါးေထာင္တန္ေတြ ဖုန္းေတြမ်ား ထပ္ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ရင္ဆုိတာနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚ ဆုိေသာ”ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအသံ ထပ္တလဲလဲ ၾကားေနမိပါတယ္။
ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဟန္းဖုန္းတစ္လုံး ပုိင္ဆုိင္မႈဆုိတာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ဖုန္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ မေရာင္းခင္ အစုိးရက အမွန္တကယ္ လုပ္ေပးရမွာက နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ကြန္နက္ရွင္းေတြ ပုိအားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ မယုံမရွိပါနဲ႔၊ က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖုန္းလုိင္း ဆက္သြယ္ခ်က္ကုိ သ႐ုပ္ျပတဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ထုိင္ရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခၚျပပါတယ္။ သူတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ အကြာအေဝးက တုိးတုိးေလး ေျပာတာေတာင္ ၾကားႏုိင္ပါတယ္။ ေခၚေနရင္း “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ သနားစဖြယ္အသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ အားပါးတရ ရယ္မိၾကပါေသး တယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြမ်ား ေပၚလာခဲ့ရင္ …။
မေတြးရဲေတာ့လုိ႔ ရပ္ထားလုိက္မိတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ၿပီး ဒုတိယေန႔မွာ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းက ကားပါမစ္သတင္းနဲ႔ ကားေစ်းေတြ ထုိးက်သြားတဲ့ သတင္းပါ။ ႏုိင္ငံျခားေငြတစ္ေသာင္း ဘဏ္ထဲမွာ ရွိရင္ ပါမစ္မလုိဘဲ ကားတင္သြင္းခြင့္စတာေတြနဲ႔ သတင္းတူဂ်ာနယ္ကြဲေတြ ဝဲပ်ံေနၾကတယ္။ ဒီသတင္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွပါဘူး။ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၃၅၀) နဲ႔ ေရာင္းေနလည္း ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝယ္မစီးႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔လည္း ဒီသတင္းကုိ စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၅၀) ေလာက္နဲ႔ ရရင္ တုိ႔လည္း ကားစီးႏုိင္ၿပီလုိ႔ ႀကံဳးဝါးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ ႀကံဳးဝါးသံကုိ ၾကားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္ ဟြန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ကားတန္းႀကီးဆီကုိ ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။
“ဂိတ္ကုိ ေရာက္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာႏုိင္သလဲ အကုိ”
“ပုံမွန္ေတာ့ တစ္နာရီခြဲနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ထိ ၾကာတယ္”
“လမ္းေၾကာရွင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ေမာင္းရမလဲ”
“အလြန္ဆုံး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေပါ့ကြာ”
“ပုံမွန္ေတာ့ တစ္နာရီခြဲနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ထိ ၾကာတယ္”
“လမ္းေၾကာရွင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ေမာင္းရမလဲ”
“အလြန္ဆုံး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေပါ့ကြာ”
“ဖုန္း” ကိစၥတုန္းက အတုိင္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ (ကုိယ့္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘဲ) ေခါင္းနည္းနည္း ကုိက္သြားျပန္တယ္။ ကားအေရအတြက္က အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တုိးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အညာမျပန္ခင္ ေနာက္ဆုံးနံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၃ - ဃ ေတြက ရန္ကုန္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ၄ - ဃ ေတြကုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဦးေလး တစ္ေယာက္ က ေျပာတယ္။ လကုန္ပုိင္းေလာက္ဆုိရင္ ၅ - ဃ ေတြ ထြက္လာေတာ့မယ္ တဲ့။
ကားေတြက တုိးလာခ်ိန္မွာ လမ္းေတြ တုိးလာတာ မေတြ႔ရဘူး။ ဒါဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔လာႏုိင္မႈက ေဗဒင္မလုိ၊ နတ္ဆရာမလုိဘဲ ထုတ္လုိ႔ရတဲ့ အေျဖ ျဖစ္သြားတယ္။
စကၤာပူကြ်န္းငယ္ေလးရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံက ကားလမ္းေတြတဲ့။ ဒါေတာင္မွ ယဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ႕ေတြ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေနလုိ႔ အမ်ားသုံး ဘက္(စ္)ကား၊ MRT တုိ႔နဲ႔ ခရီးသြားၾကဖုိ႔ အစုိးရက အၿမဲတမ္း အားေပးေနရတယ္။ ကားအခြန္ေတြ အဆမတန္ တင္ထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဝယ္စီးသူဦးေရက သိသိသာသာ ေလ်ာ့မသြားဘူး။
ဆင္းရဲသားတုိင္း သိန္းငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးေစခ်င္ေပမယ့္ ၾကပ္လာမယ့္ ယာဥ္ေၾကာေတြကုိေတာ့ ရင္ေမာေမာနဲ႔ ခံစားေနမိတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစုိးရ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က ကုိယ္ပုိင္ကားေတြ၊ ဇိမ္ခံကားေတြ တင္သြင္း ခြင့္ ေပ်ာ့ေလ်ာ့ေပး တာ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေတြ ပုိက်ယ္လာေအာင္၊ ပုိေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔၊ လူထုသုံး ဘက္(စ္)ကားေတြ အဆင့္မီမီ ေျပးဆြဲႏုိင္ဖုိ႔ေတြ လုပ္ေပးရမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေစ်းေတြ က်ေလေလ၊ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈ မ်ားေလေလဆုိတာ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လမ္းေပၚက ျပႆနာပါ။
ကားေတြက တုိးလာခ်ိန္မွာ လမ္းေတြ တုိးလာတာ မေတြ႔ရဘူး။ ဒါဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔လာႏုိင္မႈက ေဗဒင္မလုိ၊ နတ္ဆရာမလုိဘဲ ထုတ္လုိ႔ရတဲ့ အေျဖ ျဖစ္သြားတယ္။
စကၤာပူကြ်န္းငယ္ေလးရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံက ကားလမ္းေတြတဲ့။ ဒါေတာင္မွ ယဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ႕ေတြ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေနလုိ႔ အမ်ားသုံး ဘက္(စ္)ကား၊ MRT တုိ႔နဲ႔ ခရီးသြားၾကဖုိ႔ အစုိးရက အၿမဲတမ္း အားေပးေနရတယ္။ ကားအခြန္ေတြ အဆမတန္ တင္ထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဝယ္စီးသူဦးေရက သိသိသာသာ ေလ်ာ့မသြားဘူး။
ဆင္းရဲသားတုိင္း သိန္းငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးေစခ်င္ေပမယ့္ ၾကပ္လာမယ့္ ယာဥ္ေၾကာေတြကုိေတာ့ ရင္ေမာေမာနဲ႔ ခံစားေနမိတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစုိးရ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က ကုိယ္ပုိင္ကားေတြ၊ ဇိမ္ခံကားေတြ တင္သြင္း ခြင့္ ေပ်ာ့ေလ်ာ့ေပး တာ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေတြ ပုိက်ယ္လာေအာင္၊ ပုိေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔၊ လူထုသုံး ဘက္(စ္)ကားေတြ အဆင့္မီမီ ေျပးဆြဲႏုိင္ဖုိ႔ေတြ လုပ္ေပးရမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေစ်းေတြ က်ေလေလ၊ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈ မ်ားေလေလဆုိတာ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လမ္းေပၚက ျပႆနာပါ။
ငါးေထာင္နဲ႔ ဖုန္းတစ္လုံးရရင္၊
သိန္းငါးဆယ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးႏုိင္ရင္၊
ေ႐ြ႕လုိ႔မရတဲ့ ကားတန္းႀကီးနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ…” ဆုိတဲ့ အသံကုိ ေၾကကြဲစြာ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။
သိန္းငါးဆယ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးႏုိင္ရင္၊
ေ႐ြ႕လုိ႔မရတဲ့ ကားတန္းႀကီးနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ…” ဆုိတဲ့ အသံကုိ ေၾကကြဲစြာ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။
(ပံုကို ဤေနရာမွ ရယူပါသည္။)
နည္းပညာကမတုိး ဖုန္းကတုိး။ ကားလမ္းကမတုိး ကားကတုိး။ ဝင္ေငြကမတုိး စားဝတ္ေနေရး စရိတ္ကတုိး။ သမၼႀကီးတုိ႔ အစုိးရရဲ႕ တာဝန္ေတြကုိ စာနာစြာ နားလည္မိလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္မွာ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးကုိ ညည္းလုိက္မိတယ္။
“ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့... ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ထြက္မေျပးပါဘူး...”
“ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာသည္ လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ မဆက္သြယိမိပါသျဖင့္ …”
“ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့... ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ထြက္မေျပးပါဘူး...”
“ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာသည္ လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ မဆက္သြယိမိပါသျဖင့္ …”
ဇင္ေ၀ေသာ္
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment