သင္းကြဲလိပ္ျပာမ်ားရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ခံစားျခင္း ( ၂ )

( Leonard Roy Frank 20th century American epigrammist. )

Democracy+ Private Ownership    =Capitalism.
Democracy+Public Ownership    =Socialism.
Dictatorship+Private Ownership    =Fascism.
Dictatorship+Public Ownership    =Communism.

Just one statement is missing.
Dictatorship+Dictator-ownership    = ???

သင္းကြဲလိပ္ျပာမ်ားရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ခံစားျခင္း ( ၁ )

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ

ေနာက္လူေတြကုိ သနားတယ္၊ ေရွ႕ကလူေတြ ခုိးသြားလုိ႔ သူတုိ႔ခုိးစရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။
(႐ုရွားစကားပုံ)

စကၤာပူဆုိတာ ေျမဆင္းရဲတဲ့ၿမိဳ႕။ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ဒီၿမိဳ႕ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျမမခ်မ္းသာႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ တုိက္ခန္းေတြ၊ အိမ္ေတြက ျမင့္ၿပီးရင္း ျမင့္လာမယ္။ က်ဥ္းၿပီးရင္း က်ဥ္းလာမယ္။ ၿပီးေတာ့ စကၤာပူဆုိတာ လူလတ္တန္းစား ျမန္မာေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္၊ လူခ်မ္းသာ ျမန္ မာေတြရဲ႕ အိမ္၊ ကြန္ဒုိ၊ ဘန္ဂလုိေတြ ဝယ္ယူရာ ၿမိဳ႕ေတာ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲသြားရင္ အဲ့ဒီ လူခ်မ္းသာေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ လည္း ျဖစ္ႏုိင္ျပန္ေသးရဲ႕။

စကၤာပူဆုိတာ အေမရိက၊ ဥေရာပ၊ ၾသစေတးလ်တုိ႔လုိ ဗီဇာရဖုိ႔လည္း သိပ္ မခက္ခဲလွ၊ ေငြကုန္ေၾကးက်ကလည္း လူလတ္တန္းစားတုိ႔ အတြက္ ျဖစ္ညွစ္ ထုတ္ရင္ လက္လွမ္းမီေလာက္တဲ့ အေနအထား၊ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ ဘြဲ႔ရ လူငယ္ေတြအတြက္ ကမၻာ့စံခ်ိန္မွီ ဘဝထြက္ေပါက္တစ္ခု အျဖစ္ ရွိေနခဲ့ တာ ကာလအတန္ ၾကာခဲ့ေပါ့။

လူလတ္တန္းစား ေက်ာင္းသားေလးေတြကေတာ့ တကၠသုိလ္ေတြ ၊ ေက်ာင္းေတြက ေပးတဲ့ အေဆာင္မွာပဲေနေန၊ အျပင္မွာပဲ ငွါးရမ္းေနေန က်ပ္က်ပ္ညွပ္ညွပ္ပဲ ေနၾကရရွာပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ဘြဲ႔ရၿပီးလုိ႔ လစာေကာင္းေကာင္းေလး ရရင္ အခန္းက်ယ္က်ယ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနလုိက္ဦးမယ္လုိ႔ ႀကံဳးဝါး တတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကံဳးလုိ႔ ဝါးဝါး တကယ္ အလုပ္လုပ္ ၾကျပန္ေတာ့လည္း ဒီအိပ္မက္က တကယ္ျဖစ္လာဖုိ႔ ခက္ခက္ပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ တုိက္ခန္းေလးေတြငွါး၊ သေဘာထားမွ်တဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အတူ အိမ္၊ အခန္းေတြ ရွယ္ယာလုပ္ၿပီး က်ပ္က်ပ္ညွပ္ညွပ္ပဲ ခရီးဆက္ေနၾကရရွာဆဲပါပဲ။ အဲ့ဒါ စကၤာပူမွာ ရွိတဲ့ လူလတ္တန္းစား ျမန္မာေတြကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ပုံရိပ္ကေလးပါ။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သိရတဲ့ အိမ္တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းထားဖုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ မိဘေတြ ဝယ္ထားတဲ့ ကြန္ဒုိတုိက္ခန္းထဲကုိ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္ခဲ့ရဖူး တယ္။ မိဘေတြက စကၤာပူနဲ႔ ျမန္မာ သြားခ်ည္လာလွည့္။ ေလယာဥ္ စရိတ္ ဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ ထမင္းစားေရေသာက္ မုန္႔ဖုိး၊ သားတုိ႔ေနတဲ့ ကြန္ဒုိက စကၤာပူရဲ႕ အေရွ႕ပုိင္းမွာ ရွိတယ္။ စက္႐ုံေတြ သိပ္မရွိ၊ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ သိပ္မရွိလုိ႔ ကြန္ဒုိေစ်း ပုိႀကီးတဲ့ အရပ္ေပါ့။ သူတုိ႔အခန္းက်ယ္ႀကီးကေန ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျပာလဲ့လဲ့ ေရကူးကန္က ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ မနက္ခင္းမွာေတာင္ ဒုိင္ပင္ထုိးၿပီး ဆင္းကူးခ်င္စရာပါပဲ။ ဒီေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္သူရဲ႕ သားေတြမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ပါသလဲ။

နာမည္ေတြ မပါရင္ေတာင္မွ ဘယ္လုိလူေတြရဲ႕ သားေတြဆုိတာ ခပ္ဝါးဝါးေ တာ့ သေဘာေပါက္ ႏုိင္မယ္ေလ။ ဒါေတြကုိ ေတြ႔ရေတာ့ ဣႆာ မစၧရိယ ပဲ ျဖစ္ရမလုိလုိ၊ မုဒိတာပဲ မ်က္ေစ့မွိတ္ ပြားလုိက္ရမလုိလုိ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အ တြက္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ နာက်င္ဆဲပါ။

ေနာက္တစ္အိမ္ကေတာ့ တရံေရာအခါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕သမီး။ သူမဝယ္ထားတဲ့ ဘန္ဂလုိႀကီး ဟီးေနခ်က္က လစာေဒၚလာ ေျခာက္ေ သာင္းေလာက္ ရသူေတြေတာင္ မနာလုိစိတ္ကုိ ခ်ဳပ္တည္းထားႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။ ေရးကူးကန္က ျပာလဲ့လဲ့။ ေစ်းလည္းခ်ိဳ၊ အသစ္စက္စက္ လည္း ျဖစ္ေနလုိ႔ဆုိၿပီး စီးသူမရွိဘဲ ဝယ္ထားတဲ့ မာစီးဒီးနဲ႔ BMW ဂ်ာမန္ကားႏွစ္စီးက ဘန္ဂလုိရဲ႕ က်က္သေရကုိ ပုိၿပီး ခန္႔ျငားေစတယ္။ အဲ့ဒီ ဘန္ဂလုိမွာ ကေလးထိမ္းတစ္ေယာက္ရယ္၊ ကားဒ႐ုိင္ဘာရယ္၊ ကံေကာင္း လွတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္တုိ႔ ေနၾကပါတယ္။ မိဘေတြကေတာ့ ရန္ကုန္၊ စကၤာပူ၊ အဂၤလန္ သြားခ်ည္လာလွည့္ပဲေပါ့။

ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ရင္နာေနရတာနဲ႔ ဣႆာလည္း မဝင္မိ၊ မုဒိတာလည္း မပြားမိေတာ့ပါဘူး။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ ေဝးလည္းေဝး၊ ဗီဇာက လည္းက်ပ္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မႈေတြကလည္း တင္းၾကပ္ဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံ ရွိေပမယ့္ ျပႆနာကေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိေနဆဲပါ။

ေငြရွိရင္ အဆင္ေျပတဲ့ ၿမိဳ႕က စကၤာပူပါ။ ဘိန္းကုိ အဝင္မခံေပမယ့္ ဘိန္းကေန ရလာတဲ့ ေငြေတြကုိေတာ့ စကၤာပူက “ႏုိး” မေျပာဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ စကၤာပူဆုိတာ ဆရာ့ဆရာႀကီးတုိ႔ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းတက္ရာ၊ တစ္ခုခုဆုိ ဆရာ့ဆရာႀကီးတုိ႔ ခုိလႈံရာ ေနရာေလး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ဆရာ့ဆရာႀကီးတုိ႔ရဲ႕ တရားဝင္ သားသမီးေတြ ေနထုိင္၊ ပညာသင္ရာျဖစ္ေန လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ စကၤာပူကုိ “ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ” လုိ႔ ေခၚေနမိတယ္။

ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ေရာက္လုိ႔ သာေကတတုိ႔၊ ေတာင္ဒဂုံတုိ႔ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ လြင္တီးေခါင္ထဲက တုိက္ျမင့္ျမင့္ေတြ ေထာင္ထြက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ တစ္ခု ကုိ ေတြ႔ရတယ္။ စကၤာပူက ဆင္ကန္းနဲ႔ နည္းနည္း ဆင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ နာမည္ကုိ ေမ့ေနတာနဲ႔ ဦးေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေမးမိေတာ့ အဲ့ဒါ ယုဇနဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ေလ၊ ဒီေန႔ လူေတြ သိေနၾကတာကေတာ့ “ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ” တဲ့။

လာျပန္ၿပီ ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ။
အဲ့ဒီဦးေလး ရွင္းျပတာက ထူးဆန္းလြန္းေတာ့ မယုံဘူးလုိ႔ မေျပာရဲခဲ့ေပမယ့္ ယုံျပစ္လုိက္ဖုိ႔ၾကျပန္ေတာ့လည္း ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းလြန္းလွတယ္။ နံပါတ္မဝင္တဲ့ အငယ္ေလးေတြ အဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာ အေနမ်ားတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီအငယ္ေလးေတြက အမ်ားအားျဖင့္ နယ္က ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ (က်န္သူေတြကုိ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါရေစ)

ဒါကုိ ယုံျပစ္လုိက္ဖုိ႔ အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ “မင္းမယုံရင္ တကၠစီတစ္စီးကုိ တားၿပီး ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ သြားမလုိ႔ပါလုိ႔ ေျပာလုိက္၊ တကၠစီ က မင္းကုိ ပုိ႔ေပးလိမ့္မယ္” လုိ႔ ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ႔ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ေရာက္လာတဲ့ တကၠစီကုိတား၊ ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ သြားမလုိ႔ပါလုိ႔လည္း ေျပာလုိက္ေရာ တကၠစီသမားက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ေထာင္လုိ႔ ေစ်းေျပာကာ အဲ့ဒီ မြဲေျခာက္ေျခာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးဆီ ေမာင္းထြက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္ထားတာက စကၤာပူသာ ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာဆုိတာပါ။ အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ တကၠစီသမားေလာကက ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာလုိ႔ ေခၚတာ မသိ ဘူးေလ။

ေခတ္ေနာက္ဆြဲသမားေတြကုိ ခ်န္ထားခဲ့မယ္ဆုိတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့မွာစုိးလုိ႔ အဲ့ဒီေဝါဟာရေလးကုိ မရ၊ အရ ႏႈတ္ တက္ ႐ြတ္မိတယ္။ “ငယ္ေလးတုိ႔႐ြာ” ။

႐ြာနာမည္ခ်င္း တူေပမယ့္ ေနတဲ့လူေတြကေတာ့ မတူၾကဘူး။
သူတုိ႔ အနာဂတ္ေတြေရာ ကြဲျပားေနမွာပဲလား၊ မဆီမဆုိင္ ႐ုရွားစကားပုံက ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္လာေသးတယ္။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ၿပဳံးစိစိ အေတြး

၁၁၅ ႏွစ္ အ႐ြယ္ရွိ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ကမၻာ႔ အသက္ရွည္ဆုံးအဖြား Okubo ဟာ စေနေန႔က ေစာင္႔ေရွာက္ေရးေဂဟာမွာ ဆုံးပါးသြားခဲ႔ပါတယ္။ သူမဟာ ကမၻာ႔ အသက္ရွည္ဆုံးလူသား ဘြဲ႔ကို အေမရိကန္အအဖြား Dina Manfrgndini ဆီကေန ရယူခဲ႔တာပါ။ ဒီဘြဲ႔ကိုရၿပီး တစ္လေတာင္ မျပည္႔လိုက္ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ေဒၚDina Manfrgndini ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကမၻာ႔ အသက္ရွည္ဆုံးလူသား ဘြဲ႔ကိုရျပီး ႏွစ္ပတ္အတြင္း ဆုံးပါးခဲ႔ရပါတယ္။ ( The Straits Times, 14th, Jan, 2013 )

ကမၻာ႔ အသက္ရွည္ဆုံးလူသားေတြရဲ႕ လတ္တေလာသမိုင္းကို ျပန္ ၾကည္႔ေတာ႔ ...
လြန္ခဲ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာလက ကမၻာ႔ ( အမ်ိဳးသား ) အသက္ရွည္ဆုံး ၁၁၄ ႏွစ္ရွိ ဂ်ပန္အဘိုးေသဆုံးၿပီး ဒီဇင္ဘာလ၊ ၄ ရက္မွာ ၁၁၆ ႏွစ္ရွိ ကမၻာ႔ ( အမ်ိဳးသာမီး ) အသက္ရွည္ဆုံးလည္း ေသဆုံးခဲ႔ရျပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အသက္ ၁၁၅ ႏွစ္ရွိ အဖြားတစ္ေယာက္က ဒီဘြဲ႔ကို ဆက္ခံခဲ႔တယ္။ ဘာမွ မၾကာလိုက္ဘူး။ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ ဒီအဖြားလည္း ဆုံးပါးခဲ႔ ရျပန္ပါတယ္။

ဒီျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး မေတြးဘဲ မေနတတ္တဲ႔ ပညာရွင္ေတြကေတာ႔ ....
" ဒီဘြဲ႔ကို ရယူၿပီး မၾကာမီ ေသဆုံးရတာဟာ ေသြးရိုးသား႐ိုးေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး " လို႔ ေတြးေနၾကပါသတဲ႔။
အေျဖမ်ားရွိရင္ ခ်ီးျမွင္႔လိုက္ၾကပါအုံး။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

တစ္ေရး စက္ခြင္႔

ကမၻာမွာ ကံဆိုးတဲ႔ မီလ်ံနာေတြ ေကာင္း ေကာင္းမအိပ္ႏိုင္ေပမယ္႔ ကံေကာင္းတဲ႔ လက္လုပ္လက္စား လခစားေတြကေတာ႔ အိပ္ျခင္းအတြက္ ျပႆနာ လုံးဝမရွိၾကပါဘူး။

သိပၸံပညာရွင္ေတြက ဖီးလစ္ ( ဒတ္ခ်္ အီလက္ထေရာနစ္ ) ကုမၸဏီ အလုပ္သမားေတြကို သုေတသန ျပဳၾကည္႔ရာ ၇ နာရီမွာ အမ်ားစု အိပ္ရာက ထ၊ လုပ္စရာေတြ လုပ္ေနၾကေပမယ္႔ တကယ္ ရာႏႈန္းျပည္႔ အိပ္ရာကထၾကတာကေတာ႔ ၁၀ နာရီမွ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါက ရုံးသြားရာမွာ ဘတ္စ္၊ ေျမေအာက္ရထား စီးရင္း ကား၊ ရထားေပၚမွာ ဆက္အိပ္ၾကတာကို ဆိုတာ ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ကားေမာင္းျပီး ရုံးသြားသူေတြ ဒီ အခြင္႔အေရးမ်ိဳး မရႏိုင္ပါဘူး။

က်ေနာ္သိတဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဖိနပ္ အထူႀကီး စီးထားရင္ ၉ နာရီ ၁၅ ဆို ရာႏႈန္းျပည္႔ အိပ္ရာကထေနတတ္ျပီး ဖိနပ္ အပါးေလး စီးထားရင္ေတာ႔ ၁၀ နာရီမွ ရာႏႈန္းျပည္႔ အိပ္ရာက ထတယ္ လို႔ေျပာပါတယ္။ ဖိနပ္ အထူ အပါးနဲ႔ အိပ္ယာကထခ်ိန္ ဆက္စပ္လို႔မရပါဘူး လို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ၾကပါလိမ္႔မယ္။ ဆိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ငတိမေလး အဆိုအရ  ဖိနပ္ အပါးေလးနဲ႔ဆို ေခ်ာ္လဲမွာ မစိုးရိမ္ရတဲ႔အတြက္ ( ဖုန္းေခၚသူ မရွိရင္ )လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ၂၅ ကေန ၃၅ ရခိုင္ႏႈန္းအထိ ငိုက္ျမည္းလို႔ ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီ ငတိမေလးထက္ ပိျုပီး အိပ္တတ္တာက အိုဗာဝိတ္ ငတိမႀကီးပါ။ အသက္က ၃၄ ပဲ ရိွပါေသးတယ္။
သူမက အအိပ္ႀကီး႐ုံတင္ မကဘဲ "sleep-eating disorder " ပါ ( သူက ရွက္လို႔ ဝန္မခံေပမဲ႔ ) ျဖစ္ေနတာပါ။  sleep-eating disorder ဆိုတာ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ရိွရိွသမွ် အစားအစာေတြ အားလုံးစားပစ္တတ္ျပီး အိပ္ယာက ႏိုးေတာ႔ စားခဲ႔သမွ်ေတြကို ဘာမွ သတိမရေတာ႔ပဲ ထပ္ျပီး စားတတ္ျခင္းပါ။
ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း သူ  အိုဗာဝိတ္  ျဖစ္ေနတာကို နားလည္လို႔ရပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္မရတဲ႔  မီလ်ံနာေတြထက္ သာပါတယ္။

ျမန္မာေတြက အစား ျပဳိင္ပြဲေလာက္သာ သိျပီး အအိပ္ ျပဳိင္ပြဲရိွတာကို သိပ္မသိၾကဘူး။  စပိန္ႏိုင္ငံမွာ " Siesta Championships " ေခၚတဲ႔ ေန႔ခင္း  အအိပ္ ျပဳိင္ပြဲႏွစ္စဥ္ က်င္းပပါတယ္။ မက္ဒရစ္ျမိဳ႕က ေရွာ႔ပင္းေမာလ္ တစ္ခုခုမွာ  က်င္းပတတ္ပါတယ္။ မိနစ္ ၂၀ အခ်ိန္ေပးတယ္။ အဲ႔ဒီ မိနစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ အခ်ိန္ အၾကာဆုံး အိပ္ႏိုင္သူကို ဆုေပးတယ္။ လိမ္လို႔ေတာ႔ မရဘူး၊ ျပိဳင္ပြဲဝင္သူေတြ တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္ မေပ်ာ္ ဆရာဝန္ေတြက စကၠန္႔နဲ႔အမွ် စစ္ေဆးတယ္။
ဒီႏွစ္ ပထမဆု ရသြားသူက အသက္ ၆၂ အရြယ္ရိွ  Pedro Soria Lopez တဲ႔။ မိနစ္ ၂၀ အခ်ိန္ေပးထားရာမွာ ၁၉ မိနစ္လုံးလုံး လုံးဝ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ႔တယ္ တဲ႔။
ဥေရာပမွာ စပိန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေန ဆိုးရြားသေလာက္ ေၾကာင္႔ၾကမဲ႔ အိပ္ႏိုင္တာလည္း  စပိန္ေတြပဲရိွတယ္လို႔ ေျပာစမွတ္လည္း ရိွပါတယ္။

သတင္းသမားေတြက အံ႔ဩလြန္းလို႔ ဒီလို အိပ္စက္ႏိုင္ျခင္းရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္က ဘာလဲ လို႔ Pedro Soria Lopez ကိုေမးေတာ႔
" ေန႔လည္စာ နင္းကန္စားတာ " လို႔ ေျဖပါတယ္။

ဒါကို သေဘာမတူတဲ႔ ငတိမေလးက  မလိုပါဘူး၊ ေဒါက္ဖိနပ္စီးမထားရင္ အိပ္လို႔ ရတာပဲ လို႔ ေျပာျပီး
ငတိမႀကီးကေတာ႔ မစားဘဲ အိပ္ျပခ်င္တယ္လို႔ ႀကံဳးဝါးေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းလည္း တဝတျပဲ စားလို႔ရတာပဲ။ သူမွ  မမွတ္မိတာ။
အိပ္ေပ်ာ္စဥ္ လမ္းထေလွ်ာက္တတ္တာေတြက အႏၱရာယ္ရိွသလို စားလို႔ စားမွးန္းမသိတာလည္း ျပႆနာေတာ႔ မေသးလွဘူး။
မနက္ ေရခဲေသတၱာဖြင္႔တိုင္း အိမ္သားေတြ ရန္ျဖစ္ရတယ္တဲ႔။ စားစရာေတြ ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေနလို႔။

 ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ေဟာင္းဝါ႔ဒ္ ဝက္ဘ္ နဲ႔ အိုးထရက္ဖို႔ သမိုင္း

" Shwe Min Won :လီပါပူး ကံဆိုးတာက ပြဲကို ေဟာင္းဝပ္ဝဟ္ ကိုင္မတဲ့ဗ်ာ"

ေဟာင္းဝါ႔ဒ္ ဝက္ဘ္ နဲ႔ အိုးထရက္ဖို႔ သမိုင္း

ဒိုင္လူႀကီး အျဖစ္ စတင္ခဲ႔သည္႔ႏွစ္ =၂၀၀၃။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ခ်န္ပီယံ လိဂ္ ဗိုလ္လုပြဲနဲ႔ ကမၻာ႔ဖလားဗိုလ္လုပြဲ ႏွစ္ပြဲလုံး ကိုင္တြယ္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔ ပထမဆုံး ဒိုင္။
၂၀၁၂၊ ၂၀၁၃ ရာသီ ကိုင္တြယ္ခဲ႔သည္႔ပြဲစဥ္ေပါင္း= ၁၅။
ျပခဲ႕သည္႔ အဝါကတ္ေပါင္း= ၅၄။
ျပခဲ႕သည္႔ အနီကတ္ေပါင္း= ၁။

သူ ေနာက္ဆုံးကိုင္တြယ္ခဲ႔တဲ႔ မန္ယူ၊ လီဗားပူး ပြဲမွာ ပြဲစလို႔ တစ္မိနစ္အတြင္း မန္ယူကို ပင္နယ္တီတစ္လုံး လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔။
ၿပီးေတာ႔ စတီဗင္ ဂ်ရတ္ကို အနီကတ္ ျပခဲ႔။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္က ပြဲမွာ ပြဲစလို႔ ၃၁ စကၠန္႔အရွိ မန္ယူ ပင္နယ္တီရခဲ႔ျပန္။ အဲဒီ ဂိုးက ပြဲတစ္ခုလုံးရဲ႕ အေျဖျဖစ္ခဲ႔။
လီဗားပူးနည္းျပက အဲဒီ ပင္နယ္တီကို " ဟာသ " လို႔ေျပာခဲ႔။
နာရီဝက္ေက်ာ္ ၾကာေတာ႔ စတီဗင္ ဂ်ရတ္ အနီကတ္ထိခဲ႔ျပန္။
ဒတ္ခ်ေဘာလုံးသမား ဘာဘယ္လ္က ေဟာင္းဝါ႔ဒ္ ဝက္ဘ္ကို မန္ယူ အားကစားတီရွပ္ဝတ္ေပးၿပီး တြစ္လိုက္လို႔ ေပါင္ တစ္ေသာင္း ဒဏ္႐ိုက္ခံရ။

 ကမ္းလက္ 

Read more