ပါးစပ္ေတြသာလႈပ္ေနသည္

ဇင္ရဟန္းေတာ္ေလးပါး ဆိတ္ၿငိ္ရာမွာ တရားရွဳမွတ္ေနၾကသည္။ ထိုစဥ္ ေလတိုက္ခတ္လာလာသျဖင္႔ ေက်ာင္းအမိုးေပၚမွာ စိုက္ထားသည္႔ အလံ တလူလူလြင္႔ေနသည္။ ဒါကို ျမင္လိုက္သည္႔ ပထမ ရဟန္းငယ္က
"အလံ လႈပ္ေနတယ္" ဟုဆိုလိုက္သည္။
ဒုတိယ ရဟန္းငယ္က ဤအဆိုကိုသေဘာမတူ
"အလံမလႈပ္၊ ေလကသာလႈပ္ေနတာ" ဆိုလိုက္ျပန္သည္။
ဒါကို တတိယရဟန္းငယ္က သေဘာမတူႏိုင္ျပန္
"အလံမလႈပ္၊ ေလလည္းမလႈပ္၊ ငါ႔ရွင္တို႔ စိတ္ကသာလႈပ္ေနတာ" ျပန္ေျပာ လိုက္ျပန္သည္။
သူတို႔ညင္းခုံေနသည္ကို သေဘာေတြ႔ဟန္မတူသည္႔ အႀကီးဆုံး စတုတၲ ရဟန္းေတာ္က
"ဘာမွမလႈပ္၊ ငါ႔ရွင္တို႔ ပါးစပ္ေတြသာလႈပ္ေနတာ"
ေျပာလိုက္မွ ရဟန္းငယ္သုံးပါးစလုံး ၿငိမ္က်သြားေလေတာ႔သည္။

ျဖစ္ပ်က္သမ်ွေတြ အဆုံးသတ္သြားသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း အတန္ငယ္ေ တာ႔ ၿငိမ္သက္စ ျပဳလာသလိုလိုရွိလာသည္။ ထိုအခိုက္ ယခုလေတြမွာ သတင္းစာထဲ မၾကာမၾကာ ဖတ္ေနရသည္႔ ဘုရားေမြးဖြားရာေဒသ အိႏၵိယ သားတို႔က အေနာက္တိုင္းသူ ခရီးသြားအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အုပ္စုလိုက္ အဓမၼ က်င္႔တတ္သည္႔ သတင္းမ်ားဆီ စိတ္မေကာင္းစြာ စိတ္ေရာက္သြားမိသည္။ တႀကိမ္မွာ အမ်ိဳးသားကို ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ေႏွာင္ၿပီး သူ႔မ်က္စိ႔ေရွ႕မွာပင္ သူ႔ဇနီးကို အုပ္စုလိုက္ အဓမၼက်င္႔ခဲ႔ၾကသည္။ မည္သည္႔နည္းျဖင္႔မွ ခြင္႔လႊတ္ခ်င္စရာ မေကာင္းေသာ ဒုစရိုက္အမႈျဖစ္ေလသည္။

ပို၍စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသည္က ထို အဓမၼက်င္႔မႈတို႔၏ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းအေနအထားသာျဖစ္သည္။ ရာဇဝတ္မႈအၿပီး ရဲကိုအေၾကာင္းၾကား၊ အမႈဖြင္႔၊ ႏွစ္ဖက္သံရုံးတို႔ကို အသိေပး၊ တရားခံ ေပၚေအာင္ေဖာ္၊ အျပစ္ေပး၊ ဤမ်ွသာျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို အၾကမ္းဖက္မႈမ်ိဳးမွ ျဖစ္မလာခဲ႔ပါ။ ဤသည္မွာ ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ တရားဥပေဒႏွင္႔အညီ တုန္႔ျပန္မႈဟု ဆိုရ မည္ျဖစ္ေပသည္။

အေမရိကန္တို႔လည္း အမႊာေမ်ွာ္စဥ္ႀကီးမ်ားႏွင္ အျခား အေရးႀကီး အေဆာက္အဦမ်ား ၿဖိဳခ်ခံလိုက္ရျခင္းျဖင္႔ လူမ်ိဳးေရးသိကၡာကို က်က်နန အရွက္ခြဲခံလိုက္ရသည္။ အသက္မ်ားစြာ ေပးလိုက္ရ၏။ ထိုစဥ္ က်န္ရစ္သူ မိသားစုမ်ား၊ အေမရိကန္မ်ားႏွင္႔ ကမၻာတစ္ဝွမ္းလုံးက လူထုႀကီး ေတာင္းဆို သည္က တရားခံကို ရေအာင္ရွာေဖြၿပီး တရားဥပေဒနဲ႔အညီ အျပစ္ေပးေရး သာျဖစ္သည္။
အစြန္းေရာက္ မြတ္စလင္မ်ားလက္ခ်က္ဟုသိၾကေသာ္လည္း အစြန္းမေရာက္ သည္႔ မြတ္စလင္မ်ားပိုင္ဆိုင္သည္႔ အိမ္၊ဆိုင္၊ ေက်ာင္း စသည္တို႔ကို အေမရိ ကန္ေျမေပၚမွ လွန္ပစ္ရမည္ဟု ေတာင္းဆိုျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ႔ပါ။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ယေန႔ ကမၻာမွာ မြတ္စလင္မရွိေသာႏိုင္ငံ၊ တရုတ္မရွိေသာႏိုင္ငံ ရိွေလဦးမလားပင္ မသိေတာ႔။

ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ႔သည္႔ ရခိုင္မိန္းကေလးကို အဓမၼက်င္႔ျခင္းမွ စတင္ လိုက္သည္႔ အက်ိဳးဆက္က ဝမ္းနည္းစရာအေပၚ ဝမ္းနည္းစရာဆင္႔ ျဖစ္ သြားေတာ႔သည္။
ဘာသာေရး သေဘာတရားျဖင္႔ၾကည္႔လ်ွင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာတို႔က ခရစ္ယန္ ဆြစ္ဇာလန္၊ ေအာစေတးလ်၊ ကမၻာ႔ပုလိပ္ အေမရိကန္တို႔ေလာက္ ေလာကဓံ ကို မထိန္းမတ္ႏိုင္ဘူးလားဟု ေမးစရာ ရွိေနသည္။ သူတို႔အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း မတန္မရာ အဓမၼက်င္႔ျခင္းခံရသည္၊ လူမ်ိဳး တစ္ မ်ိဳးလုံး သိကၡာကို ေစာ္ကားတာခံလိုက္ရသည္။ သူတို႔လည္း မေက်နပ္ၾကပါ ။ ေသခ်ာပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔တုန္႔ျပန္မႈက ညင္သာသည္။ တရား ဥပေဒေဘာင္ကို ေက်ာ္မသြား။
အမွန္က အဓမၼက်င္႔သူကို တရားဥပေဒနဲ႔အညီ အျပစ္ေပးေရးသာ ျဖစ္သည္။
သို႔မွ မေက်နပ္လ်ွင္ေတာ႔ "ဒီမိုကေရစီနဲ႔တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး" ဟူသည္က လည္း အစိုးရေၾကာင္႔သာမဟုတ္ေတာ႔ဘဲ လူထုေၾကာင္႔ပါ ကြာေဝးေနဆဲဟု ဆိုရပါလိမ္႔မည္။

သေဘာမတူသူမ်ားကို ေတာင္းပန္စကား ဆိုထားခဲ႔ခ်င္ပါ၏။

ဆရာမနဲ႔ လီလီ

ဆရာမ။ ။ ေန႔ ၇ ေန႔ထဲမွာ အဂၤလိပ္လို 'T' နဲ႔စတဲ႔ ေန႔ႏွစ္ေန႔က ဘာေတြလဲ
လီလီ ။ ။ လြယ္လြယ္ေလး ဆရာမကလည္း၊ today နဲ႔ tomorrow။
(ဆရာမေလး အသံခဏတိတ္သြားတယ္)

ဆရာမ။ ။ တစ္ႏွစ္မွာ စကၠန္႔ (second) ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။
လီလီ ။ ။ ၁၂ စကၠန္႔။
ဆရာမ။ ။ ဟင္၊ ဘာလို႔လဲ သမီးရဲ႕။
လီလီ ။ ။ January second, February second ေလ၊ ၁၂ လဆိုေတာ႔ ၁၂ စကၠန္႔ေပါ႔ ဆရာမရဲ႕။
(ဆရာမေလး အသံေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာတိတ္သြားတယ္)

ဒီေလာက္ေတာ္တဲ႔ လီလီကိုေမးရမယ္၊ အဂၤလိပ္သင္ပုန္းႀကီးမွာ 'S' ၿပီးမွ 'T' လာၿပီး ျမန္မာသမိုင္းမွာ ဘာျဖစ္လို႔ 'T' ၿပီး 'S' 'T' ၿပီး 'S' ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔။

ရန္ၿငိဳးေျပခ်ိန္

သုဓမၼာနဲ႔ ေရႊက်င္

မႏၱေလး စာသင္သား သာမေဏဘဝက ေရႊက်င္ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူ အဆျပင္းျပင္းထန္ထန္ရွိခဲ႔သည္။ ယေန႔ အဲသေလာက္မရွိေတာ႔ဟု သကၤန္း ဝတ္႐ုံေသာအေရာင္ကို ၾကည္႔ၿပီး မွတ္ခ်က္ခ်ၾကည္႔မိသည္။ ထို ေရႊက်င္ ဂိုဏ္း၊ သုဓမၼာဂိုဏ္း အယူအဆက မိမိမွာသာမက မိမိတို႔ႏွင္႔ ေခတ္ၿပိဳင္ သာ မေဏတိုင္းမွာလိုလို ရွိၾကပါသည္။ ၿပဳံးရႊင္စဖႊယ္ ဥပမာတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါ သည္။ သာမေဏငယ္ေတြပဲဟူသည္႔ ေယာနိေသာ မနသိကာရျဖင္႔ ဖတ္ရွဳ ၾကေစလိုပါ၏။
သုဓမၼာဂိုဏ္း စာသင္တိုက္အမ်ားစုက ပညာေရးကို ဦးစားေပးသည္။ က်က္ မွတ္ရမည္႔စာရလ်ွင္ လြတ္လပ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ကို ေလ်ွာက္ထာၿပီး အျပင္ထြက္ခြင္႔လည္းရွိသည္။ဥပုသ္ေန႔မ်ား တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သြားတတ္သည္က ဦးပိန္တံတားကိုျဖတ္ၿပီး ထိုထိုေက်းရြာ မ်ားရွိ ေဘာလုံးကြင္းမ်ားဆီသို႔ျဖစ္သည္။ ႏွစ္သင္းခြဲၿပီး ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ ေျပာရပါဦးမည္။ အမရပူရၿမိဳ႕သို႔သြားသည္႔အခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔ သာမေဏအဖြဲ႔က သကၤန္းအၫိုေရာင္မ်ားကိုသာ ဝတ္ၾကသည္။ အဓိပၸါယ္က ေဘာလုံးကန္ေနၾကသည္႔ သာမေဏမ်ားသည္ မဟာဂႏၶာရုံေ က်ာင္းတိုက္က သာမေဏမ်ားဟု ထင္ေစလိုေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤသို႔ ျပဳလုပ္ၾကသနည္းဆိုလ်င္ ေရႊက်င္ဂိုဏ္းမွ သာမေဏ မ်ားကလည္း ၿမိဳ႕ထဲလာလ်င္ သူတို႔သကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ အၫိုေရာင္ကို မဝတ္ဘဲ သုဓမၼာသကၤန္းအေရာင္ျဖစ္သည္႔ နီၫိုေရႊေရာင္ကို ဝတ္ၾကသည္ ဟု ၾကားသိရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥ မွန္ မမွန္မသိပါ။ သို႔ေသာ္ကၽြႏု္ပ္တို႔ကေတာ႔ ဦးပိန္တံတားသြားတိုင္း အၫိုေရာင္ေလး မ်ားႏွင္႔ျဖစ္သည္။

မသိမသာ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ရွိခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး မႏၱေလး သာသနာတကၠသိုလ္ေရာက္သည္မွစ၍ ဤ ေရႊက်င္မုန္းတီးေရးစိတ္ဓာတ္ လုံးဝေပ်ာက္ခဲ႔ေတာ႔သည္။ သာသနာတကၠသိုလ္ဆိုသည္႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေရႊက်င္၊ သုဓမၼာ မရွိေ တာ႔ပါ။ ထိုမ်ွမက မိမိႏွင္႔ အရင္းႏွီဆုံး၊ သေဘာထား အတိုက္ဆိုင္ဆုံး ရဟန္း မိတ္ေဆြမ်ားတြင္ ေရႊက်င္ေက်ာင္းထြက္က ပိုမ်ားေနသည္ကိုေတြ႔ျမင္လာရ သည္။ ထိုအခါ ငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေျပာရင္း ရယ္ေမာၾကရပါ၏။

သီရိလကၤာအေရာင္နဲ႔ ျမန္မာအေရာင္

သကၤန္းအေရာင္ႏွင္႔ ပတ္သက္သည္႔ ေနာက္တစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါေသး သည္။ စကာၤပူေရာက္စ ႏွစ္မ်ားမွာ တခါတခါ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ တစ္ ပါးႏွင္႔အတူ၊ တခါတခါ တစ္ပါးတည္းသီတင္းသုံးရသည္႔ကာလ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိခဲ႔သည္။ စကာၤပူမွာက ေနရာတကာ စီစီတီဗြီမ်ားႏွင္႔၊ အေန အထိုင္လည္း အေတာ္ႀကီးပင္ ဂ႐ုစိုက္ရသည္။ ကိုယ္႔အတြက္ဆိုသည္ထက္ ကိုယ္႔ေနာက္မွာရွိသည္႔ ျမန္မာသံဃာထုႏွင္႔ ဒကာ၊ ဒကာမတိုအတြက္ ဟုဆို က ပိုမွန္ပါလိမ္႔မည္။
ဤကိစၥျဖစ္လာခဲ႔သည္။ အတူေန သီရိလကၤာဆရာေတာ္က (ဆရာေတာ္က ရာမည၊ အမရပူရ ဂိုဏ္းမွ မဟုတ္ပါ) သကၤန္းအေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးဝတ္တတ္သည္။ သီရိလကၤာအေရာင္ႏွင္႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္သည္။ ထူးထူးခ်ားခ်ား သတိထား မိသည္က ပြဲသဘင္မ်ားတြင္ သီရိလကၤာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္ၿပီး သာမန္အျပင္ထြက္ေသာအခါမ်ားတြင္ ျမန္မာအေရာင္ကို ဝတ္ရုံတတ္သည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ကေတာ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ ရွိဟန္မတူပါ၊ ေနာင္ တြင္ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိဟုလည္း ဖြင္႔ေျပာပါသည္။ ဤကိစၥကို ကိုယ္ တိုင္လုံးဝသေဘာမက်မိပါ။ တရားေဟာ၊ ပရိတ္ရြတ္ႂကြေတာ႔ သီရိလကၤာ အေရာင္၊ ေရွာ႔ပင္းထြက္ေတာ႔ ျမန္မာအေရာင္ျဖစ္ေနသည္။
အခ်ိန္ၾကာၾကာ ၿငိမ္မေနတတ္သည္႔အက်င္႔က ရွိေနေတာ႔ ဤကိစၥႏွင္႔ပတ္ သက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာသံဃာထုကို ေလးစားေ သာ အားျဖင္႔ ဘယ္ေနရာပဲ သြားသြား ကိုယ္႔အေရာင္ကိုပဲ ဝတ္ေပးပါ ၊ ႏိုင္ ငံျခားသား ဗုဒၶဘာသာမ်ားက သကၤန္းအေရာင္ကိုၾကည္႔ကာ သီရိလကၤာ ရဟန္း၊ ျမန္မာရဟန္း၊ ထိုင္းရဟန္းဟု ခြဲျခားတတ္ၾကသည္ဟု ေျပာရာ ဆရာေတာ္က လက္ခံသည္။ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္သည္႔ကိစၥဟု ေျပာလို ကေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္က ခံစားခ်က္ ခိုးဝင္လာေသာေၾကာင္႔ လားမသိ၊ သိပ္ၿပီးသေဘာမေတြ႔ခဲ႔ပါ။
ထို တစ္ႀကိမ္သာ အႀကီးအက်ယ္ေဆြးေႏြးလိုက္ရၿပီး ထိုဆရာေတာ္ႏွင္႔ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကသည္။ ပို၍ပင္ နားလည္လာသလို ခံစား ရပါသည္။

လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးစိတ္

မႏၱေလးမွာေန၊ စာေတြဖတ္ရင္း ငယ္စဥ္ကပါလာသည္႔ ေနာက္ထပ္ အမုန္း တရားက တ႐ုတ္မုန္းတီးေရးျဖစ္သည္။ သူတို႔ ခ်မ္းသာတာကို မုန္းတီးျခင္းဟု ထင္ပါသည္။ စကာၤပူေရာက္ျခင္းက ဤ လူမ်ိဳးစြဲအမုန္းကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ျဖစ္လာ ဟန္ တူပါသည္။
ဘုမသိဘသိျဖင္႔ ရာႏႉံးျပည္႔ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာမ်ားၾကား ေရာက္ရွိေန လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ စီးပြားေရးေဇာႀကီးပုံ၊ ဘာသာေရးကိုင္းရွိဳင္းပုံ၊ စီးပြားေရးက စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရးက ဘာသာေရး သီးသန္႔ရွိေနပုံ တို႔ ကို ေတြ႔ရွိလာရသည္။ လူမ်ိဳးမစြဲ၊ ရဟန္းမစြဲ၊ ေထရဝါဒဆို အတူတူပဲဟု ပါး စပ္ကသာမက လက္ေတြ႔ တန္းတူကိုးကြယ္ၾကသည္။ ႂကြားသည္မထင္ေစ လိုပါ။ သီရိလကၤာေက်ာင္းမွာ ျမန္မာရဟန္းလူႀကီးတင္ျခင္းကို တရုတ္ဗုဒၶဘာ သာမ်ားသာလုပ္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။ ျမန္မာဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္ေထာင္ သည္႔ ေက်ာင္းမွာ သီရိလကၤာဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုသာ ေက်ာင္းထိုင္ တင္ လိုက္မည္ဆိုလ်င္ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လာေလမလဲ ဟုလည္း ေတြး မိသည္။

မိမိမ်က္ေစ႔ထဲမွာ စီးပြားေရးဆန္လြန္းသည္ဟု ထင္မွတ္မိေသာ ဒကာႀကီး တစ္ေယာက္က ႐ြာကိုေရာက္စဥ္ ဒီလိုေနရာေရာက္ၿပီး ငါ႔ ပစၥည္းေတြကို စကၤာပူျပန္ယူလာဦးမယ္ဆိုရင္ ငါ႔ကိုယ္ငါ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေျပာရမွာ ရွက္စရာ ဟုဆိုကာ သူယူလာမ်ွ အေကာင္းစားအဝတ္အစားမ်ားႏွင္႔ ရြာသားမ်ား အသုံးျပဳလို႔ရသမ်ွ နာရီပါမခ်န္ ေပးထားခဲ႔ေလသည္။
ထိုမွေနာက္ တရုတ္ဆို ျမင္ျမင္သမ်ွမုန္းခဲ႔မိသည္႔ မိမိ၏အကုသိုလ္စိတ္ကို ရွက္ရွက္ႏွင္႔ ျပန္ၾကည္႔ခြင္႔ရေလေတာ႔သည္။
တခ်ိဳ႕အမုန္းတရားတို႔က ဘာေၾကာင္႔ဟု မယ္မယ္ရရအေၾကာင္းမရွိတတ္ဘဲ လူေျပာသူေျပာ၊ ၾကားဖူးနားဝျဖင္႔ မုန္းတီးေနတတ္ျခင္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။
ႏွစ္ဖက္နာ နာ၏။

ဆိုရွယ္ မဟာဗ်ဴဟာ

လူခ်မ္းသာရုပ္ေပါက္ေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလၽွာက္လာစဥ္မွာ ညစ္ ပတ္ေပေရေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္က အနားကပ္ၿပီး ထမင္းဖိုး ပိုက္ဆံေတာ င္းေနတယ္။ လူခ်မ္းသာႀကီးက ခ်က္ခ်င္းေတာ႔မေပးပါဘူး။ ေတာင္းသူ မ်က္ႏွာကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည္႔တယ္။ လက္ကေတာ႔ ပိုက္ဆံအိပ္ဆီ ကို လွမ္းလို႔ေပါ႔။
ခဏေနေတာ႔မွ ေငြစကၠဴတခ်ိဳ႔ကိုထုတ္ၿပီး ေပးမလိုဟန္ျပင္ရင္း မေပးေသး ဘဲ ေမးတယ္

"ငါက ပိုက္ဆံေတြေပးလိုက္ရင္ မင္းက အရက္ဆိုင္သြားၿပီး အရက္သြားေ သာက္မွာ မဟုတ္လား"
"မေသာက္ပါဘူးဗ်ာ၊ အရက္ျဖတ္ထားတာ ၾကာပါၿပီ။ ထမင္းပဲ ဝယ္စားမွာပါ"
"အရက္မေသာက္ရင္ေတာင္ ဒီေငြနဲ႔ တိုးေအာင္ပြားေအာင္ဆိုၿပီး ေလာင္းက စား လုပ္ခ်င္ လုပ္ေနမွာ"
"မလုပ္ပါဘူးဗ်ာ၊ အသက္ရွင္ဖို႔ စားစရာေတာင္ မလုံမေလာက္နဲ႔"
"ေလာင္းကစား မလုပ္ေတာင္ ရွိတဲ႔ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဆိုင္သြားၿပီး အြန္လိုင္း တက္ခ်င္ တက္ေနမွာ"
"တကယ္ပါ၊ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မရွိပါဘူးဗ်ာ၊ ေပးတဲ႔ပိုက္ဆံနဲ႔ ထမင္း တကယ္ ဝယ္စားမွာပါ"
"အြန္လိုင္းမတက္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ မေကာင္းတဲ႔ မိန္းမေတြဆီေတာ႔ ပိုက္ဆံေလးကပ္တုံးဆိုၿပီး မင္းေရာက္သြားမွာပါ"
"မသြားပါဘူးဗ်ာ၊ စားစရာမွ မရွိရတဲ႔အထဲ ဘာလို႔ ေရာဂါဝယ္ယူေနမွာလဲ"

ေမးလည္းၿပီးေရာ အဲဒီလူႀကီးက ေပးမလို႔ ထုတ္ထားတဲ႔ပိုက္ဆံေတြကို သူ႔ ပိုက္ဆံအိပ္ထဲျပန္ထည္႔လိုက္ၿပီး

"ဒါဆို မင္းကိုပိုက္ဆံမေပးေတာ႔ဘူး၊ ငါ႔အိမ္ကို ေခၚသြားၿပီး ညေနစာ စပယ္ ရွယ္ေကၽြးလိုက္မယ္၊ ငါ႔ မိန္းမကိုယ္တိုင္ ခ်က္တာ"
"ဟာ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ပိုက္ဆံပဲ ေပးခဲ႔ပါ။ က်ေနာ္က စုတ္ျပတ္ေနရုံတင္မကဘူး နံေစာ္ေနမွာလည္း ေသခ်ာပါတယ္"
"ကိစၥမရွိပါဘူး၊ အိမ္သာလိုက္ခဲ႔။ ဒါမွ သုံးေယာက္စလုံးအက်ိဳးရွိမွာ"
"ဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"အရက္မေသာက္၊ ေလာင္းကစားမလုပ္၊ အြန္လိုင္း မတက္၊ မိန္းမ မလိုက္ စားတဲ႔ ေယာက်ၤားဆိုတာ မင္းလိုလူမ်ိဳးလို႔ ငါ႔ မိန္းမကို ျပခ်င္လို႔" တဲ႔။

(ပုံျပင္ရဲ႕ ေမာ္ရယ္က သုံးတတ္ရင္ ဘယ္သူမဆို သူ႕ေနရာနဲသူ အသုံးတည္႔ တယ္ တဲ႔)
Ref: RD, Aug, 2011

စပ္ဆိုမိတဲ႔ ပီယာႏိုတစ္ပုဒ္ (ကဗ်ာမဟုတ္)

သူမ အက်ဥ္းက်စဥ္ ဒမ္မီယံ ႐ိုက္စ္က ပီယာႏိုတစ္ခု လက္ေဆာင္နဲ႔
Unplayed Piano ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ စပ္ဆို ဂုဏ္ျပဳခဲ႔တယ္။
တိတ္ဆိတ္ ပီယာႏိုလို႔ပဲ ေခၚရမလား။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ပီယာႏိုကို တိတ္ဆိတ္ေစခဲ႔တာက စစ္အစိုးရ။
အခု ဒီ..ပီယာႏို တိတ္ဆိတ္ေနရျပန္ၿပီ။

သူမရင္ဘတ္ထဲက ဘာသံစဥ္မ်ိဳးကိုမွ
တီးခတ္ မရဲေလာက္ေအာင္ပဲ တိတ္ဆိတ္ေနရရွာတယ္။
သူမသံစဥ္နဲ႔ လူထုရဲ႕ စည္းဝါးက သိပ္ 'ဟ' ေနတာလား။
လူထုလား၊ လူတစ္စုလား။
သူမလည္း ရသေလာက္ ေလ်ွာ႔ၫွိေနတာပါပဲ။

ျမန္မာ႔ရာဇဝင္မွာေတာ႔
ေထာင္ထဲက ထမ္းထုတ္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတာေတာင္
"ငါ႔ကို လာခိုးၿပီ" လို႔ ဟိုလူက ေအာ္လို႔
ကယ္တင္ရွင္က စိတ္ပ်က္ၿပီး
"ေခြးေသဝက္ေသ ေသရစ္ေပေတာ႔" ရင္နာနာနဲ႔ ပစ္ခ်ထားခဲ႔ေလေရာ တဲ႔။


ကိုယ္႔လူတို႔
ကမၻာကို လက္ၫွိဳးထိုးျပစရာ တူတူတန္တန္ဆိုလို႔
တို႔မွာ ဒီ..ပီယာႏိုေလး တစ္လုံးပဲ ရွိတာ ေနာ။
ကမၻာက နားယဥ္တဲ႔ ဒီ..ပီယာႏို အသံတိတ္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။
သူမ တီးခတ္ေနပါေစ။