တနဂၤေႏြေန႔၌ ဒကာ ဒကာမတို႔က အားသျဖင္႔ ဆြမ္းစား ၊ ပရိတ္႐ြတ္စသည္ ပင္႔၏။
ထိုေန႔၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မအားတတ္ၾက ။
သို႔ျဖင္႔ပင္ အကုသိုလ္မျဖစ္ေသာ္လည္း ကုသိုလ္လည္းမရလိုက္ၾက။
ထို႔ေၾကာင္႔ Break even ဟုေသာ စကားေပၚေပါက္လာ၏။
ဒကာ ဒကာမတို႔က သံဃာ သုံးပါး ပင္႔လို၏။
သုံးပါးကား မရ။ တစ္ပါး သို႔ ႏွစ္ပါး သာရႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ Fail to fulfill public demands ဟူေသာ စကားေပၚေပါက္လာ၏။ နားလည္သင္႔၏။
ႏိုင္ငံျခားဥပေဒအရ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း လူမ်ားအလုပ္လုပ္ခြင္႔ ပါမစ္မ်ား အတိုင္း လိုက္ၾကရ၏။
ထုိအခါ သံဃာ အတိုးအဆုတ္ ျဖစ္၏။ ယင္းျပႆနာကို အေျခခံၿပီး လို သေလာက္ ၊ လိုသလို သံဃာပင္႔၍မရေသာအခါ Reliable service မျဖစ္
ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
(ဘုရားရိွခိုးျခင္း ၊ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ျခင္း စသည္ကိုပင္ Service ဟု အသုံး မ်ားေၾကာင္း အမွတ္ရေပးၾကပါ။)
မႏၱေလးမွာေနလ်င္ သုတ္ သုံးက်မ္း ေက်ရမည္ဟု ဆရာသမားတို႔ကဆိုၾက ၏။
စား သုတ္သုတ္၊ သြား သုတ္သုတ္ (ေနာက္တစ္သုတ္က ေမ႔ေနၿပီ၊ မတတ္ႏိုင္)
သို႔ျဖင္႔ ဒကာ ဒကာမအိမ္မွာ ျဖည္းျဖည္းမစားတတ္သျဖင္႔ ခတ္သုတ္သုတ္ ဘုန္းေပးေနစဥ္
"ေက်ာင္းအမွတ္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းပဲ ဘုန္းေပးပါဘုရား"
ေလ်ွာက္တတ္ၾက၏။
ဤသည္ကိုေတာ႔ "miscalculation" ဟုေခၚ၏။ တခ်ိဳ႕က ျဖည္းျဖည္း ဘုန္းေပးလ်င္ ဆြမ္း မဝၾကေပ။
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ သံဃာတို႔ႏွင္႔ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တို႔ၾကား
ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ေသာ ျပႆနာကို အရဲစြန္႔ ေရးလိုက္မိသည္။
ယင္းကို Taking the risk or taking the opportunity ဟု ဆိုရမည္ထင္၏။
