အိႏၵိယ၊ ဇာတ္စနစ္ သံကြန္ျခာထဲမွာ (ေလး)


လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမာၻ႔ အျမင္ (ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အိႏၵိယ)

ေမး။ ။ အေမရိကန္နဲ႔ အိႏိၵယဆက္ဆံေရးကေရာ ဘယ္လိုဆက္ရွိေနမလဲ။ သူတို႔ဆက္ဆံေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာမယ္လို႔ ထင္မိပါသလား။

ေျဖ။ ။ အေမရိကန္ေတြက တရုတ္နဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံကို လုိ ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရးက အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေန မွာပဲ။ လူဦးေရ အေရအတြက္ တရုတ္နဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တာလည္း သူတို႔ ပဲ ရွိတယ္။ အိႏိၵယရဲ့ GDP က တရုတ္ေအာက္နည္းေပမဲ့ GDP ရဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္းေ တာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္အင္အားအတြက္ အိႏိၵယေတြက အသံုးျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးသင့္တယ္ ထင္တယ္။ တရုတ္အမ်ိဳးသမီးက အခု အာကာသထဲကေန ျပန္လာၿပီ။ အိႏိၵယေတြ မလုပ္ရေသးဘူး။ သူတို႔စြမ္းႏိုင္ တယ္ဆိုတာ သံသယမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြလိုအံုးမယ္။ စီးပြားေရး ေထာက္ပံ့မႈေတြ လိုတယ္။ တရုတ္က အေမရိကန္ေတြလုပ္ႏုိင္ သမွ် သူတို႔လည္း လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာျပဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။

ေမး။ ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလး နည္းနည္းေမးခ်င္လို႔ပါ။ အိႏိၵယ ကိုေရာက္စဥ္ ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်စရာေတြရွိရင္ ေျပာျပပါလား။
ေျဖ။ ။ အိႏိၵယကို မေရာက္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာၿပီ။ နံပါတ္တစ္၊ သူ တို႔က အဂၤလိပ္စကားေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိ တယ္။ ႏွစ္ကေတာ့ အိႏိၵယအစားအစာ၊ သူတို႔အစားအေသာက္ကို ငါႀကိဳက္တယ္။

ေမး။ ။ မစၥတာလီက ငရုတ္သီးအစပ္ေၾကာက္တယ္ မဟုတ္လား။
ေျဖ။ ။ စားဖိုမႈးကို ငရုတ္သီးေလ်ာ့ထည့္ဖိုေျပာလို႔ ရတာပဲ။ ငါမႀကိဳက္တာ ကေတာ့ ဟုိတယ္ေတြေဘးမွာ အခင္းႀကီး အခင္းငယ္ထုိင္ၾကတာပဲ။ အိႏိၵယ စီးတီးမွာရွိတဲ့ (India city) ေဟာ္တယ္အသစ္ ရွယ္ရက္တန္ (Sheratan) မွာတည္းေနတံုးက လမ္းေဘးမွာ ကိစၥၿပီးေနတဲ့လူေတြကို ရွင္းရွင္းႀကီးျမင္ ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲ့ဒါ သူတို႔ဒီမိုကေနရစီ တဲ့။ တရုတ္ျပည္မွာဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ျပည္မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့လူတန္းစားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာေတာ့ ငါလညး္ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြမွာ အခင္းႀကီး၊ အခင္းငယ္သြားတာကိုေတာ့ တရုတ္အစိုးရ က ခြင့္မျပဳေလာက္ဘူး။

အိႏိၵယ၊ ၿပီး

ဒါေပမဲ႔


တစ္ဆင္႔ခ်င္းေတာ႔ ဆုတ္ေပးေနၾကတာပါပဲ
ဒါေပမဲ႔
ေနာက္ဆုံးကတုတ္က်ဥ္းက ဘယ္ဟာလဲဆိုတာ
သမိုင္းထဲကလူတိုင္းသိေနတယ္။

အလံျဖဴေထာင္ထားတဲ႔ ေတာင္ကုန္းကို
သိမ္းပိုက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ႔
ဘယ္လို ဒစ္ပလိုေမစီမွ ေဆးစြမ္းထက္မယ္ မဟုတ္ဘူး။


သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး


Political leaders can make history but they cannot escape history.
(The Clash of Civilizations P. 154)
"ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သမိုင္းကိုေရးႏိုင္တယ္ ဒါေပမဲ႔ သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔ေတာ႔ မရႏိုင္ဘူး"
ဆရာႀကီးေတြအၿမဲ ေျပာတတ္တဲ႔စကား၊ ဘယ္သူ႔စကားမွန္း မသိခဲ႔ဘူး။ အခုမွ မူပိုင္ရွင္ ဟန္တင္တန္ကို ရွာေတြ႔တယ္။
"သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔မရဘူး" ဆိုတာအျပင္ "သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး" လို႔ ဘာသာ ျပန္လိုက္ရင္လည္း သမိုင္း မရိုင္းႏိုင္ဘူး။

ကြန္ခ်က္လြဲရင္


ကြန္ခ်က္လြဲရင္
ငါးက လူကိုျပန္မ်ႇားတယ္၊ ျဖစ္ရေလ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းသားရယ္။


 

ဒါေရာ The Clash of Civilizations လား မသိ


ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီး ေက်ာက္သားအေရာင္တင္ဖို႔နဲ႔ ေရႊသကၤန္းျပန္လည္ ဆက္ကပ္ဖို႔ဆိုၿပီး တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွီ မႏၱေလးက ရြာအဆက္ေကာင္ ကေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ရြာသားရိုးပုံက ပုဆိုးနဲ႔ ထြက္လာသည္၊ အင္မီဂေရးရွင္းက အတြန္႔တက္ေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ ႐ုံးခန္းေရာက္လိုေရာက္၊ လက္မွတ္ အထိုးခုိင္းလို႔ ထိုးခဲ႔ရ။ ဘုရားဆင္းတုႀကီးေပၚ ဆင္းလိုက္ တက္ လိုက္ ပုဆိုးႀကီးနဲ႔ေတာ႔ ေတာ္မည္မထင္၊ ေဘာင္းဘီေလး ဘာေလးေျပာင္း ဝတ္ပါဆိုၿပီး ဒကာတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး အဝယ္ခိုင္းရသည္ ။ ေငါက္ၿပီး အဝတ္ခိုင္းခဲ႔ရသည္။ ဆရာသမားက အစေတာ႔ ရွက္သလိုလို ဘာလိုလို။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေတာ႔
"မင္းကြာ ေဘာင္းဘီႀကီး တကားကားနဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ ပုဆိုးေလးဘာေလး ဝတ္ပါအုံး" စသလိုလိုေျပာမိေတာ႔
"ပုဆိုးကေတာ႔ ဒီကေရွ႕ မဝတ္ေတာ႔ဘူး" တဲ႔။
ဒါက The Clash of Civilizations လား မသိ။