I'm not lazy.
I'm just on my enerygy saving mode.
မေန႔က ေျပာမိသည့္ စကား
သစၥာေစာင္႔သိမႈ သုံးမ်ိဳးရွိတယ္။
၁။ နယ္ပယ္က်ဥ္း (လူမ်ိဳး၊ လူမ်ိဳးစု၊ ေဒသစြဲစသည္)အေပၚ သစၥာေစာင္႔သိမႈ (Narrower Royalties) ။ ျပည္တြင္းေရး ပဋိပကၡေတြကို ျဖစ္ေစတယ္။
၂။ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ သစၥာေစာင္႔သိမႈ(Royalty to Nation State)။ ျပည္တြင္းေရး ပဋိပကၡေတြနည္းသြားေပမဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ပဋိပကၡက်န္ေနတတ္။
၃။ ႏိုင္ငံေရးအေပၚ သစၥာေစာင္႔သိမႈ(Political Royalty)။ သူက အက်ယ္ျပန္႔ဆုံးျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ပဋိပကၡကို အမ်ားႀကီး ေလ်ွာ႔ ခ်ႏိုင္တယ္။
(ဦးဝင္းတင္ဟာ ၃ အထိ ရွိမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းမိတယ္။)
(Ref: The Clash of Civilization)
**ပန္းေတြမပြင္႔ေသးဘူး ဗ်ာ**
ဘာသာေရးပြဲအခန္းအနားၿပီးေတာ႔ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ၊ လူေတြေရာပဲ။ ဇင္ေဝေသာ္တို႔လည္း ေရွာင္မရေတာ႔ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ စိတ္ႀကိဳက္ေတာင္မေရာက္လိုက္ဘဲ ရြတ္ခဲ႔ရတယ္
**ပန္းေတြမပြင္႔ေသးဘူး ဗ်ာ**
ဟုတ္သလား
ပန္းေတြေတာ႔ မပြင္႔ေသးဘူး ဗ်ာ
(May be but there are not flowers yet.)
တကယ္ေတာ႔ သူဟာ အျဖဴေရာင္
အံစာတုံးတစ္တုံးပါ
သူနဲ႔ သူတို႔ကို လက္မနဲ႔ေတာက္
အေပၚ ေျမွာက္
ေဒါက္ကနဲ ေအာက္အက်
ခြက္ငယ္နဲ႔ အုပ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
သူနဲ႔ သူတို႔ဟာ
ေလွာင္.....
ေမွာင္........
ေဟာင္........
ခြက္ငယ္ေအာက္မွာေတာင္
ဒိုင္မင္းရွင္းေတြ မေျပာင္းခဲ႔ၾကဘူး
အဲ သူကေတာ႔ အေရာင္ေျပာင္းသြားတယ္
အျပာရင္႔ရင္႔ အံစာတုံးတစ္တုံး ျဖစ္သြားေရာ။
ဆင္ကြ က်ားကြ
ေအာ္ၾက ေလာင္းၾက
ေလ်ာ္ၾက စားၾက
ကေလာ္ၾက ဖားၾက
တိမ္ေရးသဖြယ္ ေလာင္းကစားဝိုင္းထဲမွာ
သူ႔ ဒိုင္မင္းရွင္႔နဲ႔ သူ
အျပာေရာင္စစ္စစ္ ပြင္႔ပစ္ခဲ႔တယ္။
သူယုံၾကည္တာက လစ္ဘရယ္
လစ္ဘရယ္မွ အပ္ဘဆိုလုိတစ္ လစ္ဘရယ္။
ကဲ အခုၾကည့္
ေလ်ာ္ၾက စားၾက
ကေလာ္ၾက ဖားၾက
တိမ္ေရးသဖြယ္ ေလာင္းကစားဝိုင္းထဲကေန
အံစာတုံး ပီပီပဲ
ဘာမွမယူ
ဘာမွမရ
ထြက္သြားခဲ႔ျပန္ေရာ။
ဒီမိုကေရစီ ေဆာင္းဦးေပါက္အထိ
ပန္းပြင္႔ေတြ မပြင္႔ေသးလို႔ဆိုၿပီး
သူ႔ကိုယ္သူ မီးရွိဳ႕
အျပာေရာင္ ျပာမႈန္႔ေတြနဲ႔
ပန္းပင္ေတြကို ေျမဩဇာေကၽြးသြားခဲ႔တယ္။
အျပေရာင္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း
အျပေရာင္ဟာ ေတာ္လွန္ျခင္း
အျပေရာင္ဟာ
ဦး
ဝင္း
တင္
ဇင္ေဝေသာ္
(၂၇၊ ၄၊ ၁၄)
ေရႊတိဂုံကိတ္မုန္႔(စားၾကမလာ၊ ဘုရား ဘုရား)
ဘမရာပိ တုံးတို႔သည္၊ ပကၡရႏၲိ ပ်ံၾကကုန္၏။
ဒကာ။ ။ တုံးေတြကေတာ႔ ပ်ံမယ္မထင္ပါဘူး ကိုယ္ေတာ္။
ကိုယ္ေတာ္။ ။ ဒကာႀကီးက ဘာသိလို႔လဲ၊ ဒါ ဘုရားလက္ထက္က။ တုံးေတြလည္း ပ်ံခ်င္ပ်ံမွာေပါ႔။
ေရႊတိဂုံပိ ေရႊတိဂုံဘုရားကိုလည္း၊ ကိတ္မုန္႔ကရိတြာ ကိတ္မုန္႔အသြင္ျပဳ၍
ကတၱႏၲိ (Cut) ဥေရာပ ျမန္မာ တိုက္ရိုက္ ေလေၾကာင္းဖြင္႔ပြဲ၌ လွီး ျဖတ္ၾကေလ ကုန္၏။ တတၳ ထိုေနရာ၌၊ ျမန္မာအမ္ဘာဇဒမ္ပိ ဂ်ာမဏီ တာဝန္က် ျမန္မာသံအမတ္ကိုလည္း၊ ပႆ ီယတိ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္အပ္၏။
ဒကာ။ ။ ေရႊတိဂုံဘုရားကေတာ႔ ကိတ္မုန္႔မျဖစ္ေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္ ကိုယ္ေတာ္။
ကိုယ္ေတာ္။ ။ဒကာႀကီးက ဘာသိလို႔လဲ၊ ဒါျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေခတ္။ ေရႊတိဂုံဘုရားလည္း၊ ကိတ္မုန္႔ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြားမွာေပါ႔။
သီဟနာဒ
အဆိုအမိန္႔မ်ားႏွင္႔ဗဟုသုတဆိုင္ရာစာေပမ်ား မွ ဖိုတိုျဖစ္ပါသည္။
ဆရာသစၥာနီ ေပ႔ဂ်္မွ တဆင္႔ကူးယူထားျခင္းပါ။
က်ေနာ္နဲ႔ လက္ပရိုစီ
က်ေနာ္႔ဘဝ၏ အေ႐းအႀကီးဆုံးလူသားမ်ားကို စဥ္းစာၾကည့္ရာ မိဘႏွစ္ပါးၿပီး လ်င္ ဆရာဘုန္းႀကီးႏွင္႔ ဦးႀကီး(အေဖရဲ႕အကို)ျဖစ္ေနတာကို နားလည္လိုက္ ရပါသည္။ တိုက္ဆိုင္ေနသည္က ဆရာဘုန္းႀကီးေရာ ဦးႀကီးပါ အနာႀကီးေ ရာဂါမ်ား ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ အလြန္ဉာဏ္ေကာင္းသူ မ်ားျဖစ္ သည္ဟု ငယ္စဥ္ကထင္မွတ္ထားခဲ႔သလို ယေန႔လည္း ယုံၾကည္ ဆဲျဖစ္ပါသည္။
ဆရာဘုန္းႀကီးက က်ေနာ္႔ကို သခ်ၤာသင္ေပးၿပီး ဦးႀကီးက ေလးပစ္နည္း သင္ေပးပါသည္။
ဦးႀကီး၏နည္းက ပစ္မွတ္ကို ခ်ိန္ရြယ္သည့္နည္းျဖစ္ၿပီး ဆရာဘုန္းႀကီးနည္း
ကပစ္မွတ္ကို ေရြးခ်ယ္နည္းဟု ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ေက်ာ္သည့္အခါ သေဘာေပါက္ ခဲ႔ပါသည္။
ထူးျခားသည္က အျခားေက်ာင္းသားမ်ား၊ အျခားတူ၊ တူမမ်ားက ဆရာဘုန္း ႀကီးႏွင္႔ ဦးႀကီးတို႔လက္ျဖင္႔ေပးေသာ အစားအစာမ်ားကိုစားဖို႔ တြန္ ႔ဆုတ္ေန စဥ္ သူတို႔ခံစားမႈမ်ိဳး က်ေနာ္႔ဆီမွာ မရွိခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ဒီလိုေရာဂါ က ကူးစက္တတ္တယ္ဟုဆိုေသာ္လည္း မယုံၾကည္ခဲ႔ပါ။ ယေန႔ အေန အထားအရ သူတို႔အေၾကာက္လြန္ေျပာသည့္စကားမ်ား လုံးဝ လြဲမွားေ နေၾကာင္း သိရပါသည္။ သူတို႔ေရာဂါမ်ား ကူးစက္သည္ဆိုေစဦးေတာ႔ ေစတ နာျဖင္႔ေႂကြးသည္႔ သေဘာၤသီး၊ သရက္သီးတို႔ကို ျငင္းပယ္မိမည္ မထင္ပါ။
ယေန႔ က်ေနာ္၏ မဆိုစေလာက္ေအာင္ျမင္မႈတြင္ ဦးႀကီး၏ပစ္မွတ္ကို တိတိ က်က် ခ်ိန္ရြယ္သည့္နည္းႏွင္႔ ဆရာဘုန္းႀကီး၏ ပစ္မွတ္ေရြးခ်ယ္နည္းတို႔က မ်ားစြာအကူအညီေပးေနသည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္။ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင္႔ႏႈင္းယွဥ္လ်င္ က်ေနာ္ကံေကာင္းပါသည္။ အနာႀကီးေရာဂါ ကူးစက္ျခင္း မခံရသည့္အျပင္ အနာႀကီးေရာဂါသည္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္ေတြ ကိုပါ ရခဲ႔ပါသည္။
က်ေနာ္ခ်ိန္ရြယ္သည္႔ပစ္မွတ္ ထိ၊ မထိ။ က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္သည္႔ ပစ္မွတ္ မွန္၊ မမွန္သည္ ဆရာဘုန္းႀကီးႏွင္မဆိုင္သလို ဦးႀကီးနဲ႔လည္း မဆိုင္ပါ။ က်ေနာ္၏ ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါသည္။ ကံအေကာင္းဆုံးရလာဒ္ကေတာ႔ ေသြးစက္စက္လက္ဖ်ားယိုေနသည့္ ေရာဂါသည္မ်ားကိုပင္ မရြံရွာမိျခင္းဟု ဆိုရမည္ထင္ပါသည္။ Beauty is a skin deep ဟုဆိုလ်င္ Leprosy is also a skin deep ဟု ဆိုမွသာ မ်ွတမည္ဟု ထင္ပါ သည္။
