◕ ‿ ◕ အခိ်န္နဲ႔ အမွ် ◕ ‿ ◕

ေမြးေန႔ တူေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ဟာ သူတို႔ အသက္ ၄၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေနာက္ဆုးံေတာ႔ Ocean View မွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြက ေခ်ာလို႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၅၀ ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ဆုးံေတာ႔  Ocean Viewမွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က အစားအေသာက္ ေကာင္းသလုိ ဝုိင္ ကလည္း အပ်ံစား မို႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၆၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ  ေနာက္ဆုးံေတာ႔  Ocean View ပဲ မွာ စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ေအးေအး ေဆးေဆး႐ိွၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ႐ွဳခင္းလည္း လွပ လုိ႔ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၇၀ ျပည္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။  ေနာက္ဆုးံေတာ႔ ဒီဆိုင္မွာပဲ  စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ဝွီး ခ်ဲယား နဲ႔ တက္သြားရင္ ရလု႔ိ တဲ႔။

ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ သူတို႔ အသက္ ၈၀ ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္ ဘယ္မွာ ညစာ စားၾကမလဲ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ အေတာ္ၾကာေအာင္ ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔ေနာက္ Ocean View မွာ  စားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
အေၾကာင္းကေတာ႔ အဲဒီဆုိင္မွာ သူတို႔ တစ္ခါမွ ညစာ မစားဖူးေသးလို႔ တဲ႔။

Ref: R.D. Aug.
(Wisdom from laughter ထဲက သစ္တယ္ထင္တာေလးေတြ ေ႐ြးထားတာပါ။ ၾကားဖူးရင္ ေဆာရီးပဲ။)

11/09/2012 

ဇင္ေဝေသာ္

Read more

သပိတ္ဝင္ အိပ္ဝင္ မဟုတ္ဘူး ဗ်

အခ်င္းခ်င္းျပန္ေရးရဦးမွာပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေစာေစာက ဆရာသမားေတြ လာေတာ႔ သူတို႔ခ်င္း ေျပာေနၾကတာ ၾကားလိုက္မိတယ္။
"ဒီေကာင္ႀကီး စာအုပ္ကကို ေတာ္ေတာ္ရမွာ ေနာ္"
ၾကားမိတာနဲ႔ သူတို႔စကားဝိုင္းထဲ ဝင္သြားလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုရတာလဲ ဦးဇင္း"
"တစ္အုပ္ ေလးေထာင္ေလကြာ၊ အုပ္ေရ ငါးေထာင္ဆိုရင္"
"ေဟာဗ်၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ မေပးေတာ႔ဘူးလား၊ ေနာက္ၿပီး ျဖန္႔ခ်ီေပးသူ"
ဒီတစ္ခါ ေဟာဗ်ာက သူတို႔အလွည့္
"ေဟာဗ်၊ သူတို႔ကိုေပးရေသးတာလား၊ ဘယ္ေလာက္ ေပးရလို႔လဲ"
ဒီတစ္ခါ ေဟာဗ်ာက ကိုယ္႔အလွည့္
"ေဟာဗ်၊ ေပးရတာေပါ႔။ ျဖန္႔ခ်ီေပးသူကို ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္း"
"သိေပါင္ကြာ ေလးေထာင္ဆို ေလးေထာင္ မင္းပဲရတာမွတ္ေနတာ"
ဆရာေတြ ရိုးသားခ်က္က အဲသလိုေလ။

"သတင္းစာေၾကာ္ျငာ၊ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ အတြက္ကုန္တာေတြ ရွိေသးတယ္၊ ဒါေတာင္ ေလယာဥ္စရိတ္ေတြ၊ စထရိတ္တိုင္းမ္ ေပးရတာေတြ မပါေသးဘူး၊ ရတယ္ဆိုတာက စာခ်ဳပ္အရ ႏွစ္လမွ တစ္ခါ၊ နားလည္မႈအရ ႏွစ္ပတ္ တစ္ ခါေပးေနလို႔ အသစ္ထပ္လုပ္တာေလးေတြအတြက္ေတာ႔ ေငြထပ္ မလႊဲရေသး ဘူး"
ဒါကို ရန္ကုန္ဆရာက ေထာက္ခံတယ္။
"ဟုတ္တယ္၊ သူ႔စာအုပ္ေတြက ထြက္သြားတာပဲ ရွိေသးတာ၊ ဝင္မလာေသး ဘူး"တဲ႔။
ေျပာမနာဆိုမနာ ဆရာေတြမို႔
"ဦးဇင္းတို႔ကလည္း ဆြမ္းစားႂကြလို႔လွဴလိုက္တာကမွ သပိတ္ဝင္အိပ္ဝင္၊ တစ္ခါတည္း ရ၊ လုံးကနဲ ရ၊ ဘယ္သူ႔မွလည္း ခြဲေပးစရာ မလုိ" လို႔ေလ။

ဒီေခတ္မွာ (ေစာေစာကေတာ႔ ဘာသာေရးေလာက္ပဲ ေရးၾကတာေလ၊ ဥပမာ ငါ႔ကို မခ်စ္နဲ႔၊ အခ်စ္နဲ႔ ဝိပသနာတို႔လို) ပုံစံမ်ိဳးစုံ၊ လိုင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ရဟန္းလတ္ေတြ စာေရးလာေနလို႔ အားလုံးကိုယ္စား ပုံရိပ္ေလးတစ္ခု စာဖတ္သူေတြအတြက္
ေပးလိုက္ရတာပါ သစၥာမိုးေဝ ေရ။
စာေရးေနသူေတြက သူသူကိုယ္ကိုယ္ မေနႏိုင္လု႔ိ(သို႔)ဝဋ္ေႂကြးမို႔ ေရးေနၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ (အျခားလုပ္စရာေတြလည္း ရွိသားနဲ႔)

Read more

စီ..မံ..ခန္႔...ခြဲ....မႈ

ပန္းခ်ီ - ဦးလွေပၚ(မႏၱေလး) Source

စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ျမင္းမူၿမို႕နယ္၊ လက္ပန္ဆိုတဲ႔ ရြာေလးမွာ "ပန္ေမတၱာ"လို႔ေခၚတဲ႔ နာေရးအသင္းရွိတယ္။ ပရဟိတသမားေလးေတြ ဖြဲ႔ထားတာ။
တေလာက (အနည္းဆုံး) တိုင္းအဆင္႔ပါဝါရွိတဲ႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ရွိၿပီးသား ကို အားေပးေထာက္ပံ႔ဖို႔ထက္ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အဖြဲ႔သစ္ ထပ္ဖြဲ႔ဖို႔ စိတ္ ညြတ္ေတာ္မူတယ္။
ဒါနဲ႔ "ကိုးဆယ္ဆ" ဆိုတဲ႔ နာေရးအသင္း ထြက္ေပၚလာျပန္္ေရာ(နာမည္ေလးက သင္းသကို)။ အတိုက္အခံ ပရဟိတနာေရးအသင္းေပါ႔။ ဟဲ ဟဲ။
သိပ္ မတည့္ၾကေတာ႔ဘူး။
မၾကာပါဘူး၊ ရြာမွာ လူတစ္ေယာက္ ဆုံးေရာ။
လက္ရွိအဏာရ နာေရးအသင္းကလည္း အသုဘခ်ေပးဖို႔ ေရာက္လာ၊ အတိုက္အခံ နာေရးအသင္းကလည္း ေရာက္လာ။
အသုဘကို သူ ခ်မယ္၊ ငါခ်မယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။
လက္ရွိအဏာရ နာေရးအသင္းကလည္း ဒါက ငါတိ႔ု လုပ္လာတဲ႔ အလုပ္ေတြပဲ။ မင္းတို႔က အခုမွ.............။
အတိုက္အခံ နာေရးအသင္းကလည္း ဒါေတြ ငါတို႔ မသိဘူး။ ငါတို႔ခ်မယ္။ ငါတို႔ကို႔ ဖြဲ႔ေပးသြားတဲ႔ ဆရာေတာ္က တိုင္းဥကၠဌဆရာေတာ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြ ကိုးကြယ္တဲ႔ဆရာေတာ္။ ရြာကိုႂကြလာတာေတာင္ တိုင္းအရာရွိေတြပါလာတယ္။

မာန္ေလးေတြလည္း ပါတယ္။ အရင္က တည့္ေနတဲ့ရြာေလး အခု ကြဲကုန္ေရာ။
ကဲ ဘာကို အျပစ္တင္မလဲ
အရင္က ရွိေနၿပီးသား "ပန္ေမတၱာ"ကိုလား။
အတိုက္အခံ နာေရးအသင္း"ကိုးဆယ္ဆ"ကိုလား။
ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူ မေခၚဘဲ တစ္ေယာက္တည္းဆြဲေခၚတဲ႔ ေသမင္းကိုလား။

အဲဒါ ရြာအဆင္႔ပဲ ရွိေသးတာေနာ္။
စီ မံ ခန္႔ ခြဲ မႈ။
အဲဒါ အူၿပီဆိုရင္ လူေကာင္း၊ လူရိုးေတြ ရန္သူျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။

Read more

ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္ ~~~

ယေန႔ ဝါတြင္းဥပုတ္ေန႔မဟုတ္ပါ။ ဘာေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွလည္း မဟုတ္ပါ။
ထို႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလုံး သုံးပါးလုံးကို တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ေစာင္႔ထိန္းႏိုင္ၾကရန္
ဗုဒၶဘာသာေရာ မဟုတ္သူမ်ားကိုပါ သတိေပးႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။

Read more

အရွင္သိရီဓမၼ၊(ဓမၼဥယ်ာဥ္) ေဒါက္တာ အရွင္ဣႏၵကနဲ႔ သီဟနာဒ

လပတ္လည္ (လွည့္ၾကည့္မိသည့္ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)

လပတ္မလည္မိတာ ေလးလရွိၿပီ။ ယေန႔ေတာ႔ မေမ႔ေလ်ာ႔ေသာ၊ ေမ႔ေလ်ာ႔ေန မိေသာ ေက်းဇူးတရားတို႔အေၾကာင္း ေရးခ်င္ေနမိသည္။
ကိုယ္ပိုင္အိပ္မက္မ်ားနဲ႔ လူငယ္၊ ရဟန္းငယ္တိုင္း လုံးျခာလည္ေနသည့္ ဘဝငယ္ ငယ္ေလးမ်ားကို သတိတရျဖစ္မိသည္။ သူရည္ေသြး၊ ကိုယ္ရည္ေသြးလိုခ်င္း မဟုတ္ဘဲ ေက်းဇူးေအာက္ေမ႔မႈမ်ားဟုသာ မွတ္ယူေစခ်င္ပါ၏။

အရွင္သိရီဓမၼ(ယခု နယူးဇီလန္ေရာက္ေန)နဲ႔ သီဟနာဒ
********************************************************
မိမိက စာေရးဝါသနာပါသျဖင္႔ စာေရးေနခ်ိန္။ ဘာသာေသြမဂၢဇင္းက လစဥ္ေဖာ္ျပေပးေနခ်ိန္၊ အျခားမဂၢဇင္းႏွစ္ေစာင္င္နဲ႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က မၾကာ မၾကာ ထည့္ေပးခ်ိန္။ ႏြမ္းပါးသည့္ စာသင္သားဘဝမွာ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္း ဝဟု ယုံၾကည္မိ၏။
ဘာသာေသြမဂၢဇင္းမွာ အတန္ငယ္ေရးမိေတာ႔ ထုတ္ေဝသူ ေပၚလာသည္။ ဗုဒၶဘာသာအျမင္ သစ္သည္၊ ထုတ္မည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းကေလာင္အမည္ ကို ေျပာင္းေပးရမည္၊ သို႔မွ စာဖတ္သူက စိတ္ဝင္စားမည္ဟု သူကဆိုလာသည္။ မေလးၿငိမ္စကားျဖင္႔ သာဓုေခၚ၏၊ မေခၚ၏။ သူ႔ အဆိုမွန္ကန္ေၾကာင္း လက္ခံပါ ၏၊ သို႔ေသာ္ မိမိက ဤကိစၥကို လုံးဝလက္မခံ။ ကေလာင္အမည္ မေျပာင္းႏိုင္ ဟုေျပာရာ သူနဲ႔လည္း အေပးအယူ မတည့္ၾကေတာ႔။

ထိုစဥ္ အရွင္သိရီဓမၼက
"ဒီေလာက္ႀကီးေရးလာၿပီးမွေတာ႔ ငါထုတ္ေပးမယ္။ ႏွစ္သိန္းဆိုရင္ေလာက္တယ္ မဟုတ္္လား။ မေလာက္ရင္ ငါထပ္ေပးမယ္" ဟုဆိုပါသည္။ ေပးဟူသည္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အေႂကြးေပးျခင္းမဟုတ္။
သို႔ျဖင္႔ ထုတ္လိုက္ၾကသည္။ တာရာမင္းေဝသုံးသလိုဆိုရင္"အႏုပညာအရအာင္ျမင္တယ္" ျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးအရ မေအာင္ျမင္ပါ။ စာအုပ္က အထိုက္အေလ်ာက္ေရာင္းရသည္(ဘယ္ေလာက္ ရိုက္သည္ မသိ၊ ရိုက္သေလာက္ေတာ႔ ကုန္သြားသည္)၊ ေငြကေတာ႔ ျပန္ဝင္ မလာပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္ပ်က္ျဖင္႔ ဤေလာကနဲ႔ အတန္ငယ္ ကင္းသြားခဲ႔ သည္။
မိမိထက္အသက္ရွဴ ပိုေခ်ာင္ေသာ္လည္း အရွင္သိရီဓမၼသည္ ေတာသား၊ လယ္ သမားသားသာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္က ေငြႏွစ္သိန္း။ မိမိဆီလည္း တစ္ျပားမွျပန္ မဝင္၊ သူ႔ကိုလည္း တစ္ျပားမွျပန္မေပးႏိုင္။
သူ သီရိလကၤာကိုသြားေတာ႔ မရွိမဲ႔ ရွိမဲ႔ အေမရိကန္ေဒၚလာေလး ၂၀၀ စုေပး လိုက္သည္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔
"ဒီေကာင္ႀကီးက ငါ႔ကိုခ်စ္တယ္၊ ေဒၚလာ ၂၀၀ ေတာင္ ေပးလိုက္တယ္" ဟု ေျပာတတ္ေလသည္။
အမွတ္မရွိသည့္ ထိုအရွင္က အခု
"ေဟ႔ေကာင္ စာေပကိစၥေတြလုပ္မွာဆို ငါ႔ေျပာအုံး၊ ငါ ပိုက္ဆံေပးမယ္"
ဟု ဆိုေနဆဲ။
(သူႏွင္႔ သီဟနာဒၾကားမွာ ငါးႏွစ္အတြင္း အီးေမးမပို႔၊ ဖုန္းမဆက္ၾကဟုဆိုလ်င္ အတန္ငယ္ထူးဆန္းေနပါလိမ္႔မည္။ ဒါက အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေတြလိုသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မထင္ၾကပါ(သို႔)မရွိလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သူလိုလ်င္ သီဟနာဒရွိသမ်ွ သူ ယူခြင္႔ရွိၿပီး သီဟနာဒလိုလ်င္လည္း သူ႔ရွိသမ်ွ ယူခြင္႔ရွိေန ဆဲပင္)

ေဒါက္တာ အရွင္ဣႏၵကနဲ႔ သီဟနာဒ
*************************************
ဤကိစၥက ပို၍ပင္ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းေသးသည္။ အကယ္၍ အရွင္ဣႏၵကသာ အရွင္ဣႏၵကမဟုတ္ခဲ႔လ်င္ သူ႔အိပ္မက္ေတြ ကေပါက္ကခ်ာျဖစ္သြားႏိုင္သည့္ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။
သာသနာ႔တကၠသိုလ္(မႏၱေလးမွာ) ရွိေနၾကဆဲ။ မယ္ေတာ္ႀကီး က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ ရြာျပန္စဥ္ ဣႏၵကဆီက နဝကမၼတစ္ခ်ိဳ႕ ေခ်းယူသြားခဲ႔သည္ (ဘယ္ေလာက္လဲ မမွတ္မိ)။ ထို ေစ႔ေစ႔ကုတ္ကုတ္ေလးမ်ားကို မိခင္၏ က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ဟုသာ ယူခဲ႔ရသည္၊ ထို ေစ႔ေစ႔ကုတ္ကုတ္ေလးမ်ားသည္ သူ သီရိလကၤာကို ပညာသင္သြားဖို႔ဆိုၿပီး စုထားေသာ ေက်းလက္က သမၼာ အာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားျဖစ္ၾကေလ၏။ မယ္ေတာ္ႀကီးက်န္းမာေရး၊ တကၠသိုလ္လြန္ နာဂေတာင္တန္း၊ နာဂေတာင္တန္းလက္ေဆာင္ ငွက္ဖ်ားဇီဝ၊ အေၾကာင္းစုံစြာေရာက္လာၿပီး အရွင္ဣႏၵက၏ သမၼာအာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားကို လုံးဝ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနမိေတာ႔၏။
မည္သို႔ဆိုေစ ဤအမွားမ်ိဳးသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ ခြင္႔လႊတ္ရခက္သည့္ အမွားပင္။ တစ္ေလာက အတူေန ရဟန္းက စကားစပ္မိရင္းေျပာမွ ယင္း သမၼာအာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားကို သတိရေတာ႔သည္။ မိမိက ေဝရၪၨာပုဏၰား လက္သစ္တည္း။




အခုေတာ႔ သူ႔အိပ္မက္လည္း အေတာင္စုံၿပီ၊ သူယုံၾကည္ရာေတြကိုလည္း ပါရမီေဝစုအလိုက္ လုပ္ခြင္႔ရၿပီ။
ႀကံဖန္ၿပီး သူ႔အတြက္ ဝမ္းသာမိပါသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္ရာ လုပ္တတ္သူ။
ဘာေတြပဲ ႀကဳံႀကဳံ ေျခကုန္ထုတ္ ေရာက္ေအာင္ သြားတတ္သူ။
ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္မွ သူ႔ကိုေတြ႔ၿပီး မိမိရဲ႕ ဧရာမအမွား၊ ဧရာမအေမ႔၊ ဧရာမ အလြဲအတြက္ ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူးေတာင္းပန္ရပါဦးမည္။
ထို႔အတူ ေပးဆပ္ရန္ရွိသည့္ ကတညဳတ ကတေဝဒီမ်ားကလည္း အပ်ိဳရည္မပ်က္၊ နဂိုရည္မပ်က္ အုပ္စုဖြဲ႔ ရွိေနဆဲ။

Read more