ပုဂံေခတ္နဲ႔ပင္းယေခတ္ၾကားမွာ ေဖ႔စ္ဘုတ္မရွိေသးပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႔ ျမန္မာစာေရး ထုံး တစ္သမတ္တည္း ရွိေနခဲ႔ပါသလား။ (ဒါ ဘြပဲ)
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦးကေရထုံးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေရးထုံး တူညီပါသလား။ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ရွိရွိ၊ မရွိရွိေရးထုံး ေျပာင္းပါတယ္။ (အာ႔ လာေျပာတာ)
ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားေတြ စီးဝင္ေနလို႔ ျမန္မာစာ ပ်က္စီးေတာ႔မွာလား။ (မြမြ)
က်ေနာ္တို႔ မနက္တိုင္းစားတဲ႔ အီၾကာေကြးနဲ႔ပလာတာကို ျမန္မာလို ဘယ္လိုေခၚ ပါသလဲ။ (ဒခ်ိ ဒခ်ိ)
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကတည္းက လူငယ္ေတြရဲ႕ ဖုန္းမက္ေဆ႔နဲ႔ ေဖ႔စ္ ဘုတ္ဘာသာစကားေၾကာင္႔ အဂၤလိပ္စာေပႀကီး ပ်က္စီးေတာ႔မွာလို ဆိုသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိခဲ႔ပါတယ္။ မပ်က္ခဲ႔ပါဘူး။ ေဖ႔စ္ဘုတ္အဂၤလိပ္က ေဖ႔စ္ဘုတ္အဂၤလိပ္။ စံ အဂၤလိပ္က စံ အဂၤလိပ္။ (ငင္ ဂယ္ဂ်ီးလား)။
ဂယ္ဂ်ီး။ အခု ေဝဖန္သူေတြ ေမာသြားၿပီ။ (ခ္ခ္ခ္ခ္)
ေခတ္ေရးထုံးကို ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာသုံးတိုင္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြခ်ည္းပဲမွတ္ၿပီး လူငယ္ေတြကို အျပစ္မတင္သင္႔ပါဘူး၊ ဒီအထဲမွာ အသက္ ၅၀ တန္းအထိ ပါဝင္ၿပီး ပညာေရးအရ ဘြ႔ဲလြန္ေဒါက္တာေတြအထိ ပါေနတတ္ပါတယ္။ ဒါက ဂလိုဘယ္ကိစၥပါ။ (အေပၚက ေနာက္ ေတ်ာက္၊ ေနာက္နဲ႔)
ေရပန္းစားလာတဲ႔ ေဝါဟာရေတြထဲမွာ ေပ်ာက္သြားတာေတြ ရွိသလို ၿမဲေန တာေတြ လည္းရွိပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ၿမဲေနရင္ အဲဒီစကားကို တရားဝင္ လူထုသုံးစကားထဲ ထည့္ထားရေတာ႔တယ္။ သူ႔ကို သတ္လို႔မရဘူး။ ဒါက ဘာသာစကားရဲ႔ စီးဆင္းပုံ။ (ဆုေတာင္းေလ ဆုေတာင္း)
ေလျဖတ္တယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ေျပာတယ္။ ေလသင္ဓုန္းျဖတ္တယ္လို႔ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ဘီယာေသာက္ၾကတယ္၊ မုေယာစပါးရည္ မေသာက္ဘူး။ (ဘုိဂ်ီးလဲ)
ဘယ္စကားေတာ႔ တြင္ေနရမယ္လို႔ ဘယ္ပညာရွင္ကမွ သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး။ သုံးစြဲသူ လူထုက သတ္မွတ္တယ္။ လူငယ္ပိုမ်ား၊ မီဒီယာအား ပိုေကာင္းရင္ စီးဆင္းႏႈန္း ပိုျမန္တယ္။
ဟြာေလ၊ ခြင္႔တိုင္မလို႔ဆိုသူေတြလည္း ခြင္႔စာနဲ႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ စေတးတပ္၊ ေဖ႔စ္ ဘုတ္ကြန္မင္႔ကို ခြဲသိၾကပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ဘာသာစကားကို အျပစ္မေျပာခ်င္ဘူး။ စံ က စံ။ ေခတ္စကားက ေခတ္စကား။ တစ္ျခားစီမို႔ အလိုက္သင္႔စီးေမ်ာဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။
ဒခ်ိ ဒခ်ိ။ အာ႔ လာေျပာတာ။ တေဘာမတူရင္ ေခ်ာရီးေနာ္။
