က်ေနာ္ ေလ႔လာမိတဲ႔ ေဈးေရာင္း ေဈးဝယ္ ႏိုင္ငံေရး သီအိုရီ
ႏိုင္ငံေရးမွာ အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံဆိုတာ ေဈးေရာင္း ေဈးဝယ္ပါ။
အစိုးရက ေဈးေရာင္းသူ၊ အတိုက္အခံက ေဈးဝယ္သူ။
(က) ေဈးေရာင္းသူက ပစၥည္းမွန္ဖို႔ အေလးထားရမယ္။
ေဈးဝယ္သူကလည္း ကိုယ္ဝယ္မယ္႔ ပစၥည္း မွန္၊ မမွန္ စစ္ေဆးရမယ္။
ဒါေပမဲ႔ ပစၥည္းက အတု ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က်င္႔တရားေရးအရ ေဈးဝယ္သူထက္ ေဈးေရာင္းသူမွာ တာဝန္ပိုရွိပါတယ္။
(ခ) ေနာက္ၿပီး ေဈးေရာင္းသူက ပစၥည္းကို ႀကိဳက္တဲ႔ေဈး သတ္မွတ္ထားႏိုင္တယ္။
ေဈးဝယ္သူက ေဈးနည္းသထက္နည္းေအာင္ ေဈးဆစ္ခြင္႔ ရွိပါတယ္။
ေဈးကေတာ႔ မွန္ေနၿပီဆိုတာ သိလ်က္ေတာင္ ေဈးဝယ္သူက ရလိုရျငား ထပ္ဆစ္ေနတတ္ပါတယ္။
(ဂ) ဒီသီအိုရဲ႕ အေျဖအရ
ေဈးပိုေပးၿပီး ဝယ္လာမိတယ္ဆိုရင္ ေဈးဝယ္သူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ၿပီး (ကိုယ္က်င္႔တရားေရးအရ ရွက္စရာ လုံးဝ မဟုတ္ပါဘူး၊ မသိမွား မွားျခင္းမ်ွသာပါ)
ပစၥည္း မမွန္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ေဈးေရာင္းသူရဲ႕ မွားယြင္းမူပါ။ (သိသိႀကီးနဲ႔ လိမ္ညာတာမို႔ ကိုယ္က်င္႔တရားေရးအရ လုံးဝ ေအာက္တန္းက်၊ ရွက္စရာလည္း ေကာင္းပါတယ္)
က်ေနာ္ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ ပါမိပါသလား။
ဇင္ေဝေသာ္
ဘဝခ်င္းတူလို႔ ပိုယုံတယ္ (၃)
အခုတေလာ အဖြဲခ်ဳပ္အတြင္းေရး ဆိုတာေတြ ေတြ႔ေတြ႔ေနရလို႔ "ဘဝခ်င္းတူလို႔ ပိုယုံတယ္ (၃)" ကို ဆက္ေရးမိပါတယ္။ ယုတၱိ ရွိ မရွိ သုံးသပ္ၾကည့္ၾကပါ ပညာရွင္အေပါင္းတို႔။
လက္ေထာက္ ဘုန္းႀကီးေပါက္စေလးဘဝမွာ ဒီေက်ာင္းရွိ တရုတ္ ဒကာ၊ ဒကာမတိုင္းလိုလိုက ဘုန္းဇင္ကို သေဘာက်ၾက၊ ရင္းႏွီးေလးစားၾက ပါတယ္။ ဒါက ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုရင္ အေရးႀကီးတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ရမယ္႔ေနရာ (Decision maker) မဟုတ္လို႔ပါပဲ။
ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ၾကည့္ေတာ႔ အေရးႀကီးတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္႔လူေတြကေတာင္ ရာႏႈန္းျပည့္ သေဘာမတူတတ္ပါဘူး၊ အမ်ားသေဘာတူရင္၊ ကိုယ္လည္း မွန္တယ္လို႔ထင္ရင္ ဒူးသာဒူး ဆုံးျဖတ္ ၾကရတာပါ။ ေဒၚစုနဲ႔ အဖြဲခ်ဳပ္အတြင္းေရးဆိုတာ ဒီ သီအိုရီအတိုင္းပဲ ရွိေနပါလိမ္႔မယ္။
ဥပမာေလးတစ္ခု ျပပါမယ္။ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ညေနခင္း ဘုရားဝတ္တက္ေတြမွာ တစ္ရက္ကို ေခါင္းေဆာင္ (တိုင္ေပးသူ) တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို "Evening Service leader" လို႔ ေခၚပါတယ္။ ရက္ ၃၀ လ ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ ၃၀။ ၃၁ ရက္ လဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ ၃၁ ေပါ႔။ လူတိုင္းလိုလိုကလည္း ဒီတာဝန္ကို အျမတ္တႏိုးရွိၾကေတာ႔ ေနရာဖယ္ မေပးခ်င္တတ္ၾကဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ ၃၁ ဆိုေပမယ္႔ ထိမရ၊ တို႔မရတဲ႔ လူေဟာင္းႀကီးေတြ ရွိေနတဲ႔အတြက္ လူသစ္ေတြ ဝင္လာဖို႔ အခြင္႔အလမ္းက ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းေျမာင္းေနတယ္။
ဘုန္းဇင္ ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္တဲ႔ေနာက္ ေျပာင္းလာပစ္လိုက္တာေတြထဲမွာ ဒါလည္းပါပါတယ္။ ဒီေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးက လူထုအျမင္ (Public image) ကို ေျပာင္းလဲသြားေစတတ္ၿပီး လူသစ္ေတြ ဝင္လာဖို႔ လမ္းဖြင္႔ေပးလိုက္ သလို ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါက သီအိုရီပါ။
လူေဟာင္းႀကီးေတြကို ျဖဳတ္မယ္ဆိုေတာ႔ ခ်ဲယာမန္းပါ ဒီအထဲမွာ ပါေနေရာ။ ဒါနဲ႔ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေဆြးေႏြးလိုက္တယ္။ သူ သေဘာေပါက္ လက္ခံတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္။ သူကေျပာတယ္ "Alright Bhante. Please take my name off first" တပည့္ေတာ္နာမည္ကို အရင္းျဖဳတ္ပစ္လိုက္ တဲ႔။
ဒါနဲ႔ ထိမရ၊ တို႔မရ လူေဟာင္းႀကီး ဆယ္ေယာက္ေလာက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး လူသစ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးလိုက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ေဝဖန္သံေတြ ပြက္ေလာကို ညံထြက္သြားတာပဲ။ ဥကၠ႒ကအစ ကိုင္လိုက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လည္း လာမေျပာရဲၾကဘူး၊ ကြယ္ရာကပဲ ေျပာေနၾကတာ။ ဘုန္းဇင္ကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လာမေျပာလို႔ကေတာ႔ ဂရုကို မစိုက္တာ။
ဒါေပမဲ႔ လူထုအျမင္ (Public image) က ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတယ္။ "လက္ရွိ ဘုန္းႀကီးေပါက္စက ေဆာ္စရာရွိရင္ေတာ႔ ေဆာ္သဟ၊ သူေဆာ္ ရင္လည္း သူ႔ ခဲ်ယားမန္းကအစ ေဆာ္တာ" ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္သြားေတာ႔ ေက်ာင္းက လူေဟာင္းေတြ၊ လူသစ္ေတြနဲ႔ ပို စည္ကားလာတယ္။
သူတို႔ဆရာ၊ ေက်ာင္းေထာင္ေပးသြားတဲ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာင္ သူတို႔ကို ဒီလိုမဆက္ဆံခဲ႔ဘူးဆိုၿပီး အျမင္မၾကည္၊ ေက်ာင္းကေန ခပ္ခြာခြာလုပ္သြား ၾကတဲ႔ လူႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ အျမင္မွန္ေတြရၿပီး အခု ျပန္ေရာက္လၾကပါၿပီ။
********************************************************************
ေဒၚစုရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အေရႊ႕မွာ လူေဟာင္း ဘယ္ႏွေယာက္ ထိသြားမလဲ၊ သူတို႔အတြက္ ေလးေလးနက္နက္ႀကီး ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးဟာ လူေဟာင္းေတြရဲ႕ အနစ္နာခံခဲ႔မႈေတြကို မသိလို႔၊ ေက်းဇူး မတင္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ လုပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ အလြန္ ခက္ခက္ခဲခဲ ခ်ယူရတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳး၊ မ်က္ေစ႔မွိတ္ၿပီး "ကဲ လုပ္တယ္ကြာ" ဆိုၿပီး ဆုံးျဖတ္ရတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဘဝခ်င္းတူေနေတာ႔ ဘုန္းဇင္တို႔ကေတာ႔ ေဒၚစုဆို "ဒုန္း ဒုန္း" ပဲ။ အေရးႀကီးတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ေတြရဲ႕ အမွန္၊ အမွား၊ အရွဳံးအျမတ္ဟာ ကာလ အေတာ္ၾကာမွ အေျဖသိရတတ္ပါတယ္။
ကဲ ေဆြဇင္ေရ၊ ဒီျမားက ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကို ျပန္ ခ်ိန္ထားတဲ႔ ျမားပါပဲ။ ရဲရင္ ဆက္လႊတ္ေပါ႔။ ဒီကေတာ႔ လႊတ္လိုက္ၿပီ။
ဘုန္းဇင္
(ဇင္ေဝေသာ္)
