တိုက္ျမင္႔ျမင္႔ေတြဆီကထြက္လာမယ္႔ ...


လယ္ တစ္ဧကခြဲကို တရုတ္က သိန္းႏွစ္ေထာင္က်ာ္ေပးဝယ္ေတာ႔ လယ္ သမားကေရာင္းလိုက္တယ္။
ေရာင္းရမွာေပါ႔၊ သူလည္း လယ္စိုက္၊ ပ်ိဳးႏႈတ္ဖို႔လူကေခၚလို႔မရေတာ႔ဘူး။ အလုပ္သမားေတြက လစာပိုေကာင္းတဲ႔ ရသန္႔ဗူးစက္ရုံနဲ႔ အျခားေနရာေတြ မွာ သြား အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။
ဒီအထိက အိုေကတယ္။ စက္မႈစီးပြားစတင္ခ်ိန္ မလႊဲမေသြႀကဳံရမယ္႔ ျပသနာ။

ဒီထက္ ႀကီးတဲ႔ ျပသနာက သိန္းေထာင္ခ်ီရသြားတဲ႔ လယ္သမားက ပါဂ်ဲရိုး၊ ပါရာဒို ဝယ္ စီးတယ္။ ဆင္၊ ျမင္းေတြငွား၊ ဝက္စတူးေက်ြးၿပီး အလႉေပးတယ္၊ ညေနပိုင္း ေခါင္းငိုက္ငိုက္နဲ႔ အိမ္ျပန္တယ္။
လာမယ္႔ ဆယ္ႏွစ္မွာေတာ႔ ပါဂ်ဲရိုးေတြ ပါရာဒိုေတြက ဖြတ္ဖြတ္ ညက္ ညက္ေက်ၿပီး လယ္ကြက္ထဲရွိ တိုက္ျမင္႔ျမင္႔ေတြဆီကထြက္လာမယ္႔ ကိုယ္ နားမလည္တဲ႔ ဘာသာစကားေတြ။
မႏၲေလးက ဆရာသမားယူလာတဲ႔ မႏၲေလး(ပုသိမ္ႀကီးဝန္းက်င္)က သတင္းပါ။

တရုတ္လူဦးေရက ရွရွားေတာင္ အေသအလဲ ေၾကာက္ေနရတာ။ မတည္ မၿငိမ္ ဥပေဒ၊ ခရုိနီ လက္ခေမာင္း ထတဲ႔ေခတ္၊ အက်င္႔ပ်က္ အရာရွိေတြ နဲ႔ ျမန္မာကေတာ႔ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔။
ၾကားေကာင္းတဲ႔
အိုပင္းမားကက္
ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္း
ေမာ္ဒန္ႏိုက္ေဇးရွင္းေတြရဲ႕ဒဏ္ကို အစိုးေရာ လူထုပါ ပညာပါမွ သက္သာမယ္။
ဒါက အထူးအဆန္းႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းတိုင္း ဒီျဖစ္စဥ္ ကို ျဖတ္သန္းရတယ္။ ေရွာလို႔ မရဘူး။
ဘယ္လိုျဖတ္သလဲဆိုတာကသာ အေရးႀကီးတာပါ။
photo source

Post a Comment