ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြထဲက အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ စီးပြါးေရးသမားတစ္ေယာက္က ဘဏ္ကေနအနားယူၿပီး ေက်ာင္းဆရာေျပာင္းလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။
“ဘဏ္မွာလုပ္ရတာနဲ႔စာရင္ စိတ္ဖိစီးမႈအမ်ားႀကီး သက္သာေစပါလိမ့္မယ္” လို႔ သူက ေျပာတယ္။
“ၿပီးေတာ့ အလုပ္သြားခ်ိန္ကလည္း မနက္သံုးနာရီ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ညေနသံုးနာရီမွသြားလို႔ ရႏိုင္တာပဲေလ” လို႔ သူ႔ဇနီးက ဝင္ေထာက္ခံေပးျပန္တယ္။
သူသာမကဘူး၊ စီးပြါးေရးနယ္ပယ္က သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဇာတ္တူသားစားေနရတဲ့ စီးပြါးေရးေလာကကိုစြန္႔ၿပီး ဝင္ေငြလည္းေကာင္း၊ လစာနဲ႔ ခြင့္ရက္ရွည္ရွည္လည္း ရႏိုင္တဲ့ ပညာေရးဘက္ကို ဦးလွည့္ၾကဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေနေၾကာင္း သူ မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္တယ္။
သိပ္ေကာင္းတဲ့ အၾကံဉာဏ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူေတာ္ႀကီး (Smart Guys) ေတြ ေက်ာင္းဆရာလစာမယူခင္ ေက်ာင္းဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘာေတြလိုအပ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ အသိေပးထားသင့္ပါတယ္။
လြယ္လြယ္ကူကူလည္းျဖစ္ေအာင္ Reality Show ျဖစ္တဲ့ “Survivor” ထဲကအတုိင္း သူတို႔ကို ခိုင္းၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးေပါက္မိတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ေတြက ပညာေရးနဲ႔ေတာ့ ဆက္စပ္ေနရမွာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ့္အၾကံက ဒီလိုပါ။
စီးပြါးေရးေလာကထဲက လူ (၁၂) ေယာက္ကို စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းစီမွာ ေလယာဥ္ေပၚကေန ခ်ထားေပးမယ္။
အဲဒီမွာ မိုဘုိင္းဖုန္းမရွိ၊
အတြင္းေရးမွဴးမရွိ၊
ဘလက္ဘယ္ရီမရွိ၊
စတားဘတ္ (ေကာ္ဖီ) မရွိ။
ဒိတ္ေအာက္ၿပီး ေရးလို႔မရေတာ့တဲ့ ေဆာ့ပင္ေတြရွိမယ္။
သူတို႔အသံမထြက္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ နာမည္စာရင္းေတြရွိမယ္။
လစာ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းျဖတ္တာ ခံရမယ္။
ေက်ာင္းဆရာတိုင္းကို ေက်ာင္းသားေလးဆယ္စီရွိတဲ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ထားမယ္။ ေက်ာင္းသားေလးဆယ္ထဲမွာ ဟိုက္ပါအက္တစ္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားငါးေယာက္၊ ဆြံ႔အေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေယာက္၊ အဂၤလိပ္စကားလံုးဝ မေျပာတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေျခာက္ေယာက္၊ ဘီေဟးဗီးယားျပႆနာနဲ႔ ေက်ာင္းသားခုႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္က လံုးဝစိတ္မႏွံ႔ရွာဘူး။
ပညာသင္ၾကားေရး အေထာက္အကူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ သူမကေတာ့ သူမရဲ႕လံုၿခံဳေရးအတြက္ ဝတ္စံုထူထူခ်ဳပ္ေနရတာနဲ႔ ဘာမွအကူအညီ မေပးႏိုင္ဘူး။
ေက်ာင္းရဲ့ေခါင္မိုးေတြကို လံုးဝမထိေစဘဲဲ အမိုးေတြ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ့ေခါင္းေပၚ၊ ထိုင္ခံုေပၚ က်လာေအာင္ လုပ္ရမယ္။
ငိုေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို မေအာ္၊ မေငါက္ဘဲဲ အငိုတိတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။
ကိုယ္စီမွာပါတဲ့ ဘာလက္နက္ကိုမွ အသံုးမျပဳဘဲ ေက်ာင္းသားေတြဆီက ေသနတ္၊ ဓား၊ ထရန္စမစ္တာနဲ႔ အျခားေပါက္ကြဲေစႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြရေအာင္ သိမ္းယူရမယ္။
ဒါေတြအားလံုးကို ကြ်မ္းက်င္ၿပီဆိုရင္ ေက်ာင္းဆရာေလာင္းေတြအားလံုး တကယ္စိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါၿပီ။ ေက်ာင္းဆရာတိုင္းကို ေက်ာင္းသား (၄၀) ကို သင္ၾကားေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လိုအပ္တဲ့သင္ရိုးညႊန္းတမ္းနဲ႔ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ ေပးေစပါမယ္။ အမွန္တကယ္ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီဖို႔ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းကေတာ့ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ အသစ္ေရးဆြဲပါမယ္။
ေန႔ခင္းမွာ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ တစ္နာရီစီ ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကစားကြင္းထဲမွာ ႀကီးၾကပ္ရမယ့္တာဝန္၊ ခ်က္(စ္) ကစားရာမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေပးရမယ့္ တာဝန္ေတြေၾကာင့္ ထမင္းေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္စားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခ်ိန္ျပည့္သင္ၾကားေရးတာဝန္ကို ယူရၿပီဆိုတာနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္သူအားလံုးဟာ ဒါေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ေန႔တိုင္း ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အစည္းအေဝးသံုးႀကိမ္ တက္ရမယ္။ သင္ၾကားေရးနည္းပညာသင္တန္း တက္ရမယ္။ ေက်ာင္းသားမိဘေတြနဲ႔ မိနစ္(၂၀) စကားေျပာရမယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေထာင့္သံုးရာထဲက ေက်ာင္းသားဆိုးတစ္ေယာက္ကို ခြဲျခားသိႏိုင္တယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ ဟန္ေဆာင္တတ္ရမယ္။ ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္ စာေျခာက္ေစာင္ ေရးရမယ္။ ရံပံုေငြရွာေဖြေရး အစီအစဥ္တစ္ခု ေရးဆြဲရမယ္။ ေဖာင္ (၁၇) ခု ျဖည့္ရမယ္။ စာမ်က္ႏွာ ငါးမ်က္ႏွာရွိ ေက်ာင္းသားတိုင္းရဲ့ ရီပို႔(ထ္) ေရးရမယ္။ ေက်ာင္းသားတိုင္းရဲ႕ ဆိုရာမွာ သူတို႔တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားကိုးေယာက္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးပညာရပ္ဆိုင္ရာ မာစတာဒီဂရီ ယူရမယ္။
ညတိုင္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အက္ေဆးေလးဆယ္ကို အိမ္ယူသြားရမယ္။ အက္ေဆးေတြက စာလံုးေပါင္းအမွားေတြနဲ႔ျဖစ္တယ္။ မွင္နီကို လက္ကမခ်ပဲ ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း အမွားေတြကိုျပင္ၿပီး အမွန္ျပန္ေရးေပးရမယ္။
တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းမွာေတာ့ အားကစားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့တာဝန္ကို တိုးၿပီးယူရမယ္။ မိမိဖက္လွည့္ၿပီး တခြီးခြီးႏွာေခ်ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ ကစားကြင္းကို ျပင္ဆင္ရင္း နည္းျပေပးရမယ္။
ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ ဆရာေတြဟာ ဘဏ္ေတြက ပိတ္ေပးတဲ့ပိတ္ရက္မွာပဲ ဘရိတ္ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားေက်ာင္းေတြနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျခင္းကတူေနေတာ့ အပန္းေျဖအနားယူလို႔ရတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဘြတ္ကင္လုပ္ဖို႔က အျမဲတမ္းေနာက္က်ေနၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က ဘြက္ကင္လုပ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနရမယ္။
ဒါပါပဲ။ ေက်ာင္းဆရာ “Survivor” ၿပိဳင္ပြဲ ၿပီးပါၿပီ။
ဘဏ္ကမိတ္ေဆြလူေတာ္မ်ား ေက်ာင္းဆရာလုပ္ဖို႔ အခုပဲ စာရင္းေပးခဲ့ၾကေတာ့မလား။
နည္းနည္းထပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကဦးမလား။
By Nury Vittachi
( မစၥတာ ဂ်င္း (မ္) က ဘဏ္အရာရွိေတြကို သေရာ္ရံုသာမက ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာနနဲ႔ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကိုပါ ခပ္ပါးပါး သေရာ္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးမို႔ သေဘာက်လို႔…….)
