ျမန္မာ ႏွင္႔ ဘားမားကလည္း လိပ္ခဲ တည္းလည္း ရိွေနဆဲျဖစ္ဟန္တူသည္။ ကမ္းလက္ေပၚ တက္လာသည္႔ ေဖစ္႔ဘြတ္ လိပ္စာ မ်ားတြင္ကား ျမန္မာဟု သိပ္မေတြ႔ရ ဘားမားဟုသာ ေတြ႔ေနရသည္။ ထိုအခ်က္ကို ေထာက္ဆၿပီးလူငယ္မ်ားၾကားတြင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က သိသိသာသာ အသာစီး ရေနသည္ဟု သြယ္ဝိုက္၍ ေကာက္ခ်က္ ခ်ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ လက္လွမ္းမႇီသမွ် ျမန္မာ ဘားမား ႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး သဲလြန္စ ႐ွာၾကည္႔မိသည္။
ဆ႒သဂၤါယနာ ပါဠိေတာ္စာအုပ္ႀကီးမ်ား နိဒါန္း၌ကား မရမၼ ရ႒ ဟုေတြ႔ရသည္။ ဦးႏု၏ အစိုးရ လက္ထက္က ေပးေသာ နာမည္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ မွားက ပညာ႐ွင္တို႔ ေထာက္ျပၾကပါေစ။
သို႕ေသာ္ေရွးက်ေသာေတြ႔ရိွမႈ အထာက္အထားမ်ား အရ
ျဗဟၼေဒသ (Brahma Desh ) ဗမာႏိုင္ငံ
ျဗဟၼ= ျမင္႔ျမတ္ေသာ။ ေဒသ= ေနရာ၊ တိုင္း၊ ႏိုင္ငံ။ ျဗဟၼေဒသ ကို ျဗဟၼာ႔ျပည္ ဟုေတာ႔ မျပန္ဆိုသင္႔။
ဤစကားကို အရမ္းကာေရာ ေျပာသည္ဟု မမွတ္ထင္ေစလိုပါ။ အိႏၵိယန္းမ်ား ေရးသားထားသည္႔ က်မ္းစာအခ်ိဳ႕၌ ဗမာ ႏိုင္ငံကို ေဖာ္ျပရာ( ျဗဟၼေဒသ ) ဟု ကြင္းစ ကြင္းပိတ္မ်ားျဖင္႔ ျပတတ္သည္။ အဓိပါၸယ္ ထိမိလွသလို ျဖစ္ႏိုင္ေျခလည္း ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ အိႏၵိယ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံႀကီး ႏွစ္ခု ၾကား၌ တည္ရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း ပုဂံေခတ္မွ စ၍ ျမန္မာတို႔ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား ႏွင္႔ ဘာသာတရား အေပၚ အိႏၵိယ လႊမ္းမိုးမႈက မ်ားခဲ႔သည္။ ပါဠိ ဘာသာစကား လႊမ္းမိုးမႈက မ်ားခဲ႔သည္။ ဗူးသီးေပါင္းေၾကာ္ လႊမ္းမိုးမႈ မ႐ွိ။
ၿမိဳ႕ ရြာ အမည္မ်ားကို မွည္႕ေခၚရာတြင္ သထုံေခတ္၌ သုဝဏၰ ဘုမၼိ၊ ပုဂံေခတ္ဦး၌ အရိမဒၵန၊ တမၸဒီပ စေသာ ပါဠိ ေဝါဟာရမ်ား ကို တြင္တြင္သုံးစြဲခဲ႔သည္။ ထိုယဥ္ေက်းမႈက ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အထိ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ရတနာပူရ ( ရတနာပုံ၊ ေ႐ႊမႏၲေလး ) ၊ အမရပူရ ( အမရပုံ ) ဟု မေခၚၾက၊ ေတာင္ၿမိဳ႕ ဟု ေခၚၾကသည္။ ((( ဘာမွန္း မသိ၊ မစဥ္းစားတတ္။ ရတနာပူရ ကို ရတနာပုံဟု ေခၚလွ်င္ အမရပူရကိုလည္း အမရပုံဟု ေခၚသင္႔သည္။ )))
ယင္းတို႔ကို ေထာက္ဆလွ်င္ ယခု ဗမာ ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ လူမ်ိဳးကို ေခၚေဝၚေသာ အမည္ထက္ ေဒသကို ေခၚေဝၚေသာအမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆႏိုင္သည္။
Asoka, The Great ဟူေသာ စာအုပ္၌ ဗမာႏိုင္ငံကို Brahma Desh ( ျဗဟၼေဒသ ) ဟု အတိအလင္း သုံးစြဲထားသည္ကို ေတြ႔ရိွရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဗမာ၏ ေဝါဟာရကို ေျခရာခံၾကည္႔ရာ Brahma Desh ( ျဗဟၼေဒသ ) ကသာ သဘာဝက်ၿပီး ဤအမည္သည္ ၿဗိတိရွတို႔က ျမန္မာကို အသံမထြက္တတ္ေသာေၾကာင္႔ Burma ဟု အသံထြက္ခဲ႔သည္ဟူေသာ ပါးစပ္ ရာဇဝင္စကားကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ သင္႔ၾကေပၿပီ။
Brahma မွ Burma ျဖစ္လာသည္။ ဤ အေထာက္အထားတို႔ အရ Burma က လွသည္။ ခန္႔သည္။ မဟာဆန္သည္။ ျမန္မာႀကီးက ဘာေတြက ျမန္ၿပီး ဘာႀကီးက မာေနသည္ မသိ။ အနည္းငယ္ ( မ်ားမ်ားလည္း ျဖစ္ဖြယ္႐ိွ ) ေမာ္ဒန္ႏိုက္ဇ္ ျဖစ္လြန္း၏။
ဆ႒သဂၤါယနာ ပါဠိေတာ္စာအုပ္ႀကီးမ်ား နိဒါန္း၌ကား မရမၼ ရ႒ ဟုေတြ႔ရသည္။ ဦးႏု၏ အစိုးရ လက္ထက္က ေပးေသာ နာမည္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ မွားက ပညာ႐ွင္တို႔ ေထာက္ျပၾကပါေစ။
သို႕ေသာ္ေရွးက်ေသာေတြ႔ရိွမႈ အထာက္အထားမ်ား အရ
ျဗဟၼေဒသ (Brahma Desh ) ဗမာႏိုင္ငံ
ျဗဟၼ= ျမင္႔ျမတ္ေသာ။ ေဒသ= ေနရာ၊ တိုင္း၊ ႏိုင္ငံ။ ျဗဟၼေဒသ ကို ျဗဟၼာ႔ျပည္ ဟုေတာ႔ မျပန္ဆိုသင္႔။
ဤစကားကို အရမ္းကာေရာ ေျပာသည္ဟု မမွတ္ထင္ေစလိုပါ။ အိႏၵိယန္းမ်ား ေရးသားထားသည္႔ က်မ္းစာအခ်ိဳ႕၌ ဗမာ ႏိုင္ငံကို ေဖာ္ျပရာ( ျဗဟၼေဒသ ) ဟု ကြင္းစ ကြင္းပိတ္မ်ားျဖင္႔ ျပတတ္သည္။ အဓိပါၸယ္ ထိမိလွသလို ျဖစ္ႏိုင္ေျခလည္း ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ အိႏၵိယ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံႀကီး ႏွစ္ခု ၾကား၌ တည္ရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း ပုဂံေခတ္မွ စ၍ ျမန္မာတို႔ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား ႏွင္႔ ဘာသာတရား အေပၚ အိႏၵိယ လႊမ္းမိုးမႈက မ်ားခဲ႔သည္။ ပါဠိ ဘာသာစကား လႊမ္းမိုးမႈက မ်ားခဲ႔သည္။ ဗူးသီးေပါင္းေၾကာ္ လႊမ္းမိုးမႈ မ႐ွိ။
ၿမိဳ႕ ရြာ အမည္မ်ားကို မွည္႕ေခၚရာတြင္ သထုံေခတ္၌ သုဝဏၰ ဘုမၼိ၊ ပုဂံေခတ္ဦး၌ အရိမဒၵန၊ တမၸဒီပ စေသာ ပါဠိ ေဝါဟာရမ်ား ကို တြင္တြင္သုံးစြဲခဲ႔သည္။ ထိုယဥ္ေက်းမႈက ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အထိ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ရတနာပူရ ( ရတနာပုံ၊ ေ႐ႊမႏၲေလး ) ၊ အမရပူရ ( အမရပုံ ) ဟု မေခၚၾက၊ ေတာင္ၿမိဳ႕ ဟု ေခၚၾကသည္။ ((( ဘာမွန္း မသိ၊ မစဥ္းစားတတ္။ ရတနာပူရ ကို ရတနာပုံဟု ေခၚလွ်င္ အမရပူရကိုလည္း အမရပုံဟု ေခၚသင္႔သည္။ )))
ယင္းတို႔ကို ေထာက္ဆလွ်င္ ယခု ဗမာ ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ လူမ်ိဳးကို ေခၚေဝၚေသာ အမည္ထက္ ေဒသကို ေခၚေဝၚေသာအမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆႏိုင္သည္။
Asoka, The Great ဟူေသာ စာအုပ္၌ ဗမာႏိုင္ငံကို Brahma Desh ( ျဗဟၼေဒသ ) ဟု အတိအလင္း သုံးစြဲထားသည္ကို ေတြ႔ရိွရသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဗမာ၏ ေဝါဟာရကို ေျခရာခံၾကည္႔ရာ Brahma Desh ( ျဗဟၼေဒသ ) ကသာ သဘာဝက်ၿပီး ဤအမည္သည္ ၿဗိတိရွတို႔က ျမန္မာကို အသံမထြက္တတ္ေသာေၾကာင္႔ Burma ဟု အသံထြက္ခဲ႔သည္ဟူေသာ ပါးစပ္ ရာဇဝင္စကားကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ သင္႔ၾကေပၿပီ။
Brahma မွ Burma ျဖစ္လာသည္။ ဤ အေထာက္အထားတို႔ အရ Burma က လွသည္။ ခန္႔သည္။ မဟာဆန္သည္။ ျမန္မာႀကီးက ဘာေတြက ျမန္ၿပီး ဘာႀကီးက မာေနသည္ မသိ။ အနည္းငယ္ ( မ်ားမ်ားလည္း ျဖစ္ဖြယ္႐ိွ ) ေမာ္ဒန္ႏိုက္ဇ္ ျဖစ္လြန္း၏။
သီဟနာဒ
