ဝိဉာင္မ်ားႏွင္႔ ကခုန္ျခင္း


" ဒီကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြ ဝင္မၾကည္႔ရင္ အင္တီ ဗိုင္းရပ္စ္ လည္း ထည္႔စရာ မလိုပါဘူး "
" ဘာေၾကာင္႔လဲ "
" အင္တီဗိုင္းရပ္စ္ ထည္႔လိုက္မွ ဗိုင္းရပ္စ္ကို လမ္းျပေခၚမိသလိုျဖစ္ေနဦးမယ္ " ဟု ဆင္းတဲလ္ကနည္းပညာရွင္ ေသာၾကာေန႔ က ေရာက္လာၿပီး ေျပာျပ သည္။

အိုင္တီကို သိပ္ မသိသည္႔အတြက္ ပုံေသးကားခ်ေတာ႔ မဆိုဝန္႔၊ ယုတၱိေတာ႔ ရိွသည္ဟုထင္သည္။ စိုးရိမ္လြန္ၿပီး ဗိုင္းရပ္စ္ကို ကာကြယ္လိုက္မိမွ ထိုမွ တဆင္႔ ဗိုင္းရပ္စ္လမ္းေပါက္သြားႏိုင္သည္။
ႀကဳံေတြ႔ေနရေသာ ဘာသာေရးနယ္မွာေတာ႔ ဤ အတိုင္းျဖစ္ေနသည္။ ေဘး အႏၱရာယ္ ကာကြယ္ဖို႔ဆိုၿပီး ဟိုအေဆာင္၊ ဒီအေဆာင္၊ ဟိုအင္း၊ ဒီအင္း စသျဖင္႔ ေဆာင္ထားတတ္ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ သဘာဝလြန္ျပႆနာ မ်ား ႀကဳံေတြ႔ရတတ္သည္ကလည္း ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထူးဆန္းတာ ျမင္ရ၊ ၾကားရ ရွဳပ္လွသည္။ သာမန္ ဘုရား၊ တရားနဲ႔ေနသူ မ်ား မွာ ဤ အျဖစ္မ်ိဳး မႀကဳံရတတ္။

ဤ အက်င္႔က တ႐ုတ္၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း အာရွသားတိုင္းမွာလိုလိုရွိသည္။
တေလာက တ႐ုတ္ ဒကာမတစ္ေယာက္အိမ္မွာ အရိပ္လိုလိုေတြ ျမင္ရ၊ ၾကားရသည္ဟုဆိုသျဖင္႔ သူ႕အိမ္သို႔ သြားရာ ရွဳပ္ေထြးလွေသာ ဘုရားစင္ ကိုေတြ႔ရသည္။
ဘယ္ႏိုင္ငံကမွန္းမသိေသာ ဘုန္းႀကီးပုံ၊ လူပုံမ်ားလည္းရွိ၏။ လက္ဖြဲ႔မ်ား၊ အေဆာင္မ်ားလည္းရွိ၏။ ဘုရားေဘးမွာ ရွဳပ္လွသည္။
သူမကိုေမးရာ အႏၱရာယ္ကင္းေအ ာင္ဆိုၿပီး အသိမိတ္ေဆြမ်ားက လက္ေဆာင္ေပးထားသည္ဟု ဆိုေခ်၏။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကလြဲရင္ လႊင္႔ပစ္လိုက္ဟု ဆိုရာ ေၾကာက္၍ မလုပ္ရဲပါဟု ဆိုလာ၏။ ဘာကိုေၾကာက္တာလဲဟု ဆက္ေမးရာ အရုပ္ေစာင္႔ ဝိဉာင္ေတြက တစ္ခုခုလုပ္မွာကို ေၾကာက္တာဟု ေျဖျပန္၏။

ဒါနဲ႔မ်ား ဘုရားစဥ္ေပၚတင္ထားရသလားဟု ေတြးမိေသးသည္။ ဒါနဲ႔
" လႊင္႔ပစ္တဲ႔အခါ ဒီဘုန္းႀကီးက ခိုင္းလို႔ပစ္ရတာပါ၊ မေၾကနပ္လို႔ တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို အဲ႔ဒီဘုန္းႀကီးပဲ သြားလုပ္ပါ၊ လိပ္စာပါ ရြတ္ေပးပါမယ္။ က်မကိုေတာ႔ ဘာမွ မလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုၿပီး လြင္႔ပစ္ " ဟု ခပ္ေသာေသာ ေျပာလိုက္ရာ
" တကယ္လား၊ အဲသလိုဆိုလုပ္ရဲတယ္ " ဆိုၿပီး ရိွသမ်ွ အားလုံး အမႈိက္ပုံးထဲ ထည္႔ေလေတာ႔သည္။ ေဘးက သီရိလကၤာရဟန္းငယ္ကေတာ႔ ၿပဳံးလို႔ သာေန၏။

သူမကို အရင္တပတ္ကေတြ႔လို႔ ျမင္ေသး၊ ၾကားေသးလားဟု ေမးရာ မျမင္၊ မၾကားေတာ႔ပါဟုဆိုသည္။ ထိုမွ သီဟနာဒလည္း သက္ပ်င္းခ်ႏိုင္ေတာ႔သည္။
မည္သည္႔ ဝိဉာင္ကမွ ေက်ာင္းလာၿပီး ကြန္ပလိန္းမတက္သည္႔အတြက္ သူတို႔လည္း ေက်နပ္ပုံေတာ႔ရသည္ဟု ယူဆမိသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္သူထံမွာ ကြန္ ပလိန္းမရွိ၊ မေပ်ာ္ရႊင္သူထံမွာသာ ကြန္ပလိန္းရွိတတ္သည္ မဟုတ္ ပါေလာ။


သီဟနာဒ

သား သမီး ရတနာ


တစ္ရက္တည္းမွာပဲ Germany: A land without children? ဆိုတဲ႔ ေဆာင္း ပါးနဲ႔ အေမရိကန္ မိခင္တစ္ေယာက္က ကေလးအမႊာပူး ႏွစ္ပူး ေမြးတဲ႔သတင္း အၿပိဳင္ပါလာတယ္။ ေလးေယာက္ေမြးတာေတာင္မဟုတ္ဘဲ ပုံစံတူ ႏွစ္မႊာမို႔ သန္း ၇၀ မွာ တစ္ႀကိမ္သာ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထရိွတယ္လို႔ ေဆးပညာရွင္ေတြက ဆိုပါတယ္။
မေန႔က ေဟာင္ေကာင္ရဲ႕ လူဦးေရျပႆနာ အေၾကာင္း ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္က စကၤာပူရဲ႕ စကၥဴျဖဴစီမံကိန္းနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ ေရးသားထားတာ လည္း ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြက လူေတြဟာ ကေလး မယူခ်င္ၾကေတာ႔ဘူးထင္ပါရဲ႕။

ဒုတိယကမၻာစစ္မွာ ဂ်ာမန္ေတြ ရွဳံးခဲ႔ရသလို အခု စိုးရိမ္ေနရတဲ႔ လူဦးေရထိ္မ္း သိမ္းမႈ စနစ္မွာလည္း အေမရိကန္ေတြကပဲ ႏိုင္မယ္႔သေဘာရွိေနတယ္။
သူမ်ားက တစ္ႀကိမ္တစ္ ေယာက္ပဲ ေမြးေနခ်ိန္ သူတို႔က တစ္ႀကိမ္ထဲ ေလးေ ယာက္ေမြးလိုက္ေတာ႔ သူမ်ားေတြ ေတာ္ေတာ္လိုက္ယူရမယ္႔ သေဘာ။ ဟို ေဘဘီဘုန္းမားေခတ္မွာ မထူးဆန္းေပမယ္႔ ႏိုင္ငံတိုင္း လူဦးေရျပႆနာ ႀကဳံေတြ႔ေနရခ်ိန္ ေလးေယာက္ေမြးလိုက္တာဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးရိွမယ္။

အနာဂတ္ ဒီမိုဂရပ္ဖစ္ ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ကံဇာတာက အေမရိ ကန္ေတြဖက္မွာ ရွိေနပုံ ရပါရဲ႕။
ဒီၾကားထဲ သူမ်ားကေလးေတြကို ေမြး စားတဲ႔ အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ဂ်ိဳးလီရဲ႕ ဝါသနာက သိပ္ မေသးလွဘူး။ လာမယ္႔ အႏွစ္ ၂၀မွာ ဂ်ာမဏီ မလြယ္ ဘူး။ ကိုယ္က ကေလးမယူခ်င္ရင္ေန ဂ်ိဳးလီလို သူမ်ားကေလးေတြ ကို ေမြး စားတဲ႔ဝါသနာပါတဲ႔ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးရွိရင္ ခံသာဦးမယ္။


ဇင္ေဝေသာ္ 

လီကြမ္းယု နဲ႔ မင္ဒဲလား ( သို႔ ) မီးနဲ႔ ေရ


မီးဖုိေဘးမွာ မီလ်ွံေတြ တရဲရဲနဲ႔ ဓားပံုသြင္းေနတဲ႔ လီကြမ္းယု ရဲ႕ စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ေနရင္း မထင္မွတ္ဘဲ၂၀၀၅ ခု က ရီးဒါး ဒိုင္ဂ်က္ အေဟာင္းေလး ကို ျပန္ကိုင္မိေတာ႔ မင္ဒဲလားရဲ႕ အင္တာျဗဴးေလးကို ထပ္ေတြ႔ရျပန္တယ္။ သူကေတာ႔ ပူေနတဲ႔ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ေရေပါက္ေလးေတြ ျဖန္း ရင္း ျဖန္း ရင္း.....ပဲ။ သူ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြ ၾကားမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ တ႐ွဲ႐ွဲ မည္ေနသလိုလို၊ ၾကားပဲ ၾကားေန ရသလိုလို မို႔ ..........

( R.D )အခု ႏွစ္ေတြအတြင္း ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခ်ိန္ အေတာ္ သုံးခဲ႔တယ္ေနာ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ရာမွာ ဘယ္ အ ခ်က္ဟာ မိဘေတြ အတြက္ အေရး အႀကီးဆုံးပါလဲ။

( Mandela ) ပညာေရး မပါဘဲ ဘဝမွာ ရင္ဆိုင္ရမယ္႔ အခက္အခဲ ေတြ ကို ေက်ာ္လႊားဖို႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ ကေလးကို ပညာေပးဖို႔နဲ႔ လူ႕ အဖြဲ႔ အစည္းထဲမွာ ကိုယ္စြမ္းတဲ႔ ဖက္က ပါဝင္ႏိုင္ဖို႔ ပညာေပးသင္႔ပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကေလးေတြ ေျမးေတြကို မၾကာ မၾကာ ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာမိ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ႔္ ေျမးေတြက တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ ေတာ္ေန တာ ေတြ႔ရတယ္။

( R.D ) ကေလးေတြဆီက ဘာေတြ ေလ႔လာခဲ႔ရဖူးပါ သလဲ။

( Mandela ) ကိုယ္က ဘဝင္ျမင္႔ေနရင္ သူတို႔က ပုံမွန္ ေနရာမွန္ ျပန္ေ ရာက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။ သူတို႔က ဘြင္းဘြင္းပဲ ေျပာတတ္ေ တာ႔ ကိုယ္႔ အမွားလုပ္ခဲ႔တာေတြကို သိတာေပါ႔။ သူတို႔က သတိေပး ေနသ လိုပဲ။

( R.D ) အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ မရေတာ႔ ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ အာဖရိ ကန္ အမ်ိဳးသား ကြန္ဂရက္ စစ္တပ္ဖြဲ႔ၿပီး ဦးေဆာင္ခဲ႔တယ္။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ တရားမ်ွတတဲ႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရိွႏိုင္ပါေသးသလား။

( Mandela ) အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ဖက္ က ေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာကုိ အစိုးရက လုံးဝ တြန္႔ျပန္မႈ မ႐ိွခ႔ဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေဆြေႏြးလို႔ရေအာင္ ဒီနည္းကို သုံးခဲ႔ရတာပါ။ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဆိုတာ လက္ရိွ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ ျပႆနာကို အေျခခံၿပီး ခ်ရတတ္ပါတယ္။

( R.D ) အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးၾကားက ျခားနားခ်က္က ဘာပါလဲ။

( Mandela ) မူ အရ လုပ္ခဲ႔ရတာပါ။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ လတ္တေလာ ျပႆနာေတြကို အေျခခံၿပီး သဘာဝ က်တဲ႔ အေျဖထုတ္ႏိုင္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ျမတ္ႏိုး ယံုၾကည္ပါတယ္။

( R.D )ေတာင္ အာဖရိက သမၼတအေနနဲ႔ သက္တန္းတစ္ခုပဲ ထမ္းေဆာင္ ခဲ႔တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ " ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ အာဏာလက္ လတ္လႊတ္ရမလဲ ဆိုတာ မသိၾကဘူး " လို႔လည္း မွတ္ခ်က္ေပးခဲ႔တယ္ ။ ေရာဘတ္ မူဂါဘီ ဆိုရင္ ဇင္ဘာေဘြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခ႔ဲတာ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ သူ လက္လႊဲေပးသင္႔ၿပီလား။

( Mandela ) တစ္ေယာက္တည္းက အာဏာ အၾကာႀကီးယူထားရင္ ဘယ္ လို ဒီမိုကေရစီ အတြက္မွ မေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒါက သူ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ လူထုက ဆုံးျဖတ္ရမယ္႔ ကိစၥပါ။

( R.D ) ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔လိုတဲ႔ ဆႏၵ ရိွပါလ်ွက္ အခုထိ မေတြ႔ရေသးတဲ႔ ကမၻာ သိ လူမ်ိဳးေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရိွပါသလား။

( Mandela ) လူ႕ အဖြဲ႔အစည္းကို ေကာင္က်ိဳး အႀကီးအက်ယ္ျပဳၿပီး ကမၻာက သိဖို႔ မေျပာနဲ႔ သူ႕ ႏိုင္ငံကေတာင္ မသိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား လူစြမ္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲသလို ပဂၢိဳလ္ေတြ ေတြ႔ရၿပီဆိုရင္ေတာ႔ သူတို႔ကို မေမ႔ႏိုင္ေတာ႔သလို အထင္ႀကီး အားက် စိတ္ကလည္း တာမရ ဆီးမရ ျဖစ္ရပါတယ္။
( အင္တာျဗဴး အကုန္မဟုတ္ပါ )

Reader's Digest, April, 2005


 ဇင္ေဝေသာ္

အပ်ံ သင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္


ပစ္မွတ္က တကယ္ ရဲ ေတာ႔
က်ည္ဆံလည္း နည္းနည္းရြံ႕တာပဲ

ပင္လယ္က အဲသေလာက္ လႈိင္းၿငိမ္ရင္
ေကာင္းကင္လည္း
အပ်ံ သင္ေနတတ္တယ္။ ။


ဇင္ေဝေသာ္

စကၤာပူ ဖြင့္လာမယ့္တံခါး


ဦးေနဝင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္က သူေ႒းတခ်ိဳ႕ စကၤာပူ ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္း အရင္ ေဆာင္းပါးထဲမွာ အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကုိ ျပည္သူပုိင္ သိမ္းတဲ့ေခတ္မုိ႔လုိ႔ ယူဆစရာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စကၤာပူက တံခါးဖြင့္ဝါဒကုိ စတင္က်င့္သုံးခုိက္ဆုိေတာ့ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ႏုိင္ငံစြဲ သိပ္မရွိတဲ့ သူေ႒းေတြ ဒီဘက္ကုိ ေရွာင္ထြက္လာၾကတာလုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၀၂ - ခု မတုိင္မီ ျမန္မာ့အဲယားေဝးရဲ႕ ရွယ္ယာ ရာခုိင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပုိင္တဲ့သူေ႒းက ျမန္မာျပည္ကေန စကၤာပူ ေရာက္လာတဲ့ စကၤာပူရီးယန္း တစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ သိပ္ၿပီး အလွမ္းေဝး၊ သမုိင္းကုိလည္း စိတ္မဝင္စားလုိ႔ ဒီကိစၥ ဒီမွာပဲ ရပ္ပါေတာ့မယ္။

ေနာက္ပုိင္းကာလမွာေတာ့ တံငါရြာကေန ကုန္းထလာေနတဲ့ စကၤာပူအတြက္ ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ အစုလုိက္၊ အဖြဲ႔လုိက္ ေရာက္လာၾကျပန္ပါတယ္။

၁၈ - ႏွစ္သားေလာက္က ၾကားဖူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး က်န္းမာေရးအတြက္ ခြဲစိတ္ကုသဖုိ႔ စကၤာပူ ေရာက္လာခ်ိန္ သူ႔ကုိ ခြဲစိတ္မယ့္ ဆရာဝန္က ျမန္မာဆရာဝန္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ တကယ္ပဲလား၊ ႀကံဖန္ေျပာၾကတာလားဆုိတာ မေရရာလုိ႔ ဒီကိစၥကုိလည္း ဒီမွာပဲ ရပ္ရပါလိမ့္ဦးမယ္။ ( လတ္တေလာ စာရင္းအရေတာ႔ စကၤာပူကိုလာျပီး ေဆးကုသမႈခံယူတဲ႔ ေတာ႔ပ္ ဖိုက္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ ျမန္မာပါေနတယ္ )

အခု စကၤာပူက ျမန္မာတခ်ိဳ႕အတြက္ တံခါးဖြင့္ေပး လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳ (သုိ႔မဟုတ္) ထားလုိ အမ်ိဳးသားေတြ အတြက္ပါပဲ။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ကြန္ပလိန္း ထူေပမဲ့ အစုိးရက ျပည္သူကုိ ေတာ္ေတာ္ ဂ႐ုစုိက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက လမ္းကူး ပလက္ေဖာင္းတုိင္း ဝွီးခ်ဲယား တြန္းသြားလုိ႔ရေအာင္ ဆင္ေျခေလွ်ာ လုပ္ေပးေနတယ္။ တစ္ၿမိဳ႕လုံး အႏွံ႔ပဲ။
ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ခဏေနမွ သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရတာက လာမယ့္ ၂၀၂၀၊ ၂၀၃၀ - မွာ ဝွီးခ်ဲယားေပၚ ေရာက္လာမယ့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ ပုိမ်ားလာမယ္ဆုိတာ ႀကိဳတြက္ခ်က္မိလုိ႔ သူတုိ႔အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တာလုိ႔ သိလုိက္ရပါတယ္။ ေလးစားစရာ စီမံကိန္းပါ။
သူ႔လူမ်ိဳးေတြ အသက္ႀကီးရင့္လာတာရယ္၊ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း က်ဆင္းလာတာရယ္ကုိ အေျခခံၿပီး  ဒီေန႔ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ စကၠဴျဖဴစီမံကိန္း စခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္က ဒီအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးဖုိ႔ ေျပာေပမဲ့ ကုိယ့္လူမ်ိဳးနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ႀကီး ပတ္သက္ေနတာ မဟုတ္လုိ႔ အာ႐ုံ မက်မိဘူး။

ကုိယ္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတာက အဲဒီ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳကိစၥပါ။ အမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့ လူနာကုိ ေပြ႔ရာခ်ီရာမွာ အား သိပ္မရွိဘူးေပါ့။ ဒါတင္ မကပါဘူး၊ တျခား လူမႈေရးျပႆနာအခ်ိဳ႕လည္း မေစာင့္စည္းရင္ ျဖစ္လာႏုိင္ျပန္ပါတယ္။ သူနာျပဳ ဆုိေပမဲ့ ေဆး႐ုံံသူနာျပဳမွ မဟုတ္တာ။ အိမ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အဘုိးႀကီး၊ အဘြားႀကီးေတြကုိ သီးသန္႔ ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ ကိစၥပဲ။
အခုေတာ့ အကြက္ျမင္တဲ့ ေအဂ်င္စီေတြက အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြကုိ ေခၚယူၿပီး သင္တန္းေတြ ေပးေနၾကတယ္လုိ႔ သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြဖက္က ၾကည့္ရင္လည္း ကုိယ့္ႏုိင္ငံထက္ေတာ့ ဝင္ေငြေကာင္းေနေတာ့ မလာခ်င္လွေပမဲ့ လာရမယ့္ ခရီးမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး သက္ႀကီးရြယ္အုိ တစ္ေယာက္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရတာဟာ စိတ္အခန္႔မသင့္တာ၊ အိပ္ေရး ပ်က္ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိႏုိင္ေပမဲ့ ေနပူက်ဲက်ဲထဲ အလုပ္လုပ္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္သလုိ အဲဒီလစာထက္လည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ပုိေနမွာပဲေလ။

စကၤာပူမွာ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ တုိးပြားလာတာ တုိ႔ႏုိင္ငံနဲ႔ မဆုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္စရာ ရွိေပမဲ့ ကမၻာႀကီးက ဂလုိဘယ္ျဖစ္ေနေတာ့ ဆုိင္ေတာ့ ဆုိင္ေနတာပဲ။ လာမယ့္ႏွစ္ေတြမွာ S-pass ကုိင္ထားတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႕ အနာဂတ္က သိပ္ မေသခ်ာလွေပမဲ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ လုိအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြရဲ႕ တံခါးကုိေတာ့ စကၤာပူက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ ဖြင့္ေပးလာေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

တခ်ိန္က ျမန္မာ (၁၀) ေယာက္မွာ (၈) ေယာက္က အင္ဂ်င္နီယာ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္မာ (၁၀) ေယာက္မွာ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳက (၅) ေယာက္ ဆုိတာမ်ား ျဖစ္လာေလဦးမလား။

တံခါးဖြင္႔ စီပြားေရးစနစ္အစမွာ သူေဌးတခ်ိဳ႕ရလိုက္သလို.....
တံငါရြာကေန ၿမိဳ႕ျပအကူးမွာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ရလိုက္သလို......
ဇရာတရားနဲ႔ စကၤာပူဟာ ျမန္မာသူနာျပဳေတြကို အရယူမယ္႔သေဘာေတာ႔ ရိွေနတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔ဘဝေတြ အဆင္ေျပသြားၾကရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ သာဓုေခၚၾကရမွာပါပဲ။
အဲ … တခ်ိန္က မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ေတြ၊ သမၼတ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြ၊ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြနဲ႔ ခန္းနားခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံဟာ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြ ထုတ္ေပးႏုိင္႐ုံံနဲ႔ေတာ့ ေက်နပ္စရာ မေကာင္းလွေတာ့ဘူးေလ။
ျပဳျပင္စရာ၊ ႀကိဳးစားစရာ မ်ားစြာနဲ႔ … ျမန္မာ။


ဇင္ေဝေသာ္