အစၥလမ္မစ္ ဥပေဒ အေလ်ွာ႔ေပးသြားရၿပီ

"ေနာ္ေဝႏိုင္ငံသူ Ms Marte Deborah Dalelv ဟာ သူမကို အဓမၼ အက်င္႔ ခံရတာကို ရဲသြားတိုင္လိုက္မိလု႔ိ ေထာင္ဒဏ္ ၁၆ လ အက်ခံလိုက္ရတယ္။ အဓမၼက်င္႔သူကိုေတာ႔ ၁၃ လ ဒူဘိုင္းတရားရုံးက ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္ ပါတယ္" (၂၁ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ ပို႔စ္) 

ဒီပို႔စ္ထဲမွာ ပါတဲ႔ေကာင္မေလးကို ဒူဘိုင္းတရားရုံးက အေရးမယူေတာ႔ဘဲ (ယူလို႔မွ မရတာ) လြတ္ၿငိမ္းခြင္႔ ေပးလိုက္ရပါၿပီ။ ကမၻာ႔ အသံနဲ႔ ကမၻာ႔ အားပဲ။
အစြန္းေရာက္ အစၥလမ္မစ္ ဥပေဒနဲ႔ ယုံၾကည္မႈေတြကို ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး တိုက္ရင္ ရတယ္ဆိုတဲ႔ သာဓကေပါ႔။


 

ျဖစ္ရပေလ၊ ဖခင္အတြက္ ရွက္ရတယ္လို႔

"ဖခင္ (သို႔) ဖခင္သဖြယ္ ေက်းဇူးႀကီးမာလွသည္႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ေဝယ်ာဝစၥမ်ား ျပဳျခင္း၊ အေလးဂါရဝျပဳျခင္း (ဘာသာေရးမွာ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ လူ မႈေရးမွာ အေလးျပဳျခင္း၊ ဂါရဝျပဳျခင္း) စသည္တို႔ကို သိမ္ငယ္သည္ဟု ထင္ျခင္း၊ ထိုထိုအမႈတို႔အား မိမိျပဳလုပ္ေနသည္ကို လူျမင္မွာ ရွက္ႏိုး မႈ ျဖစ္ျခင္းစသည္တို႔သည္ ေအာက္တန္းက်သည္႔ တလဲြမာနသာျဖစ္ေၾကာင္း ရွက္ႏိုးစြာ မိမိအတၱကို ျပန္ၾကည္းရင္း စဥ္းစားေနမိ၏"

ဤအေၾကာင္းကို မေရးမီ မိမိက်င္လည္ခဲ႔ရသည္႔ ဘဝေနာက္ခံအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ျပန္ေျပာမွ လိပ္ပတ္လည္လိမ္႔မည္ထင္သည္။ မႏၱေလးရွိ သာမန္ စာသင္သားတို႔ ဘဝအတိုင္း ဆြမ္းခံ၊ ဆြမ္းစား၊ စာက်က္၊ စာတက္ျဖင္႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔ရတာျဖစ္သည္။ မႏၱေလးမွာေနစဥ္ အထူးသျဖင္႔ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥ မ်ားႏွင္႔ အလွမ္းကြာေဝးခဲ႔သည္။ ဘုရားဆြမ္းကပ္၊ ေရကပ္၊ ပန္းကပ္ စသည္ တို႔ကို ဆရာေတာ္တာဝန္ေပးထားသည္႔ သာမေဏ (သို႔ ) ရဟန္းငယ္တို႔ သာ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ဆရာေတာ္ကလည္း စာကို ႀကဳိးစား သင္ယူေျဖဆိုေန ၾကသည္႔ သာမေဏ (သို)႔ ရဟန္းတို႔ကို ေဝယ်ာဝစၥမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ခိုင္းခဲ၏။ စာကိုသာ အာရုံစိုက္ က်က္မွတ္ေစလိုျခင္း ေစတနာ ျဖစ္၏။

ရြာမွာေနစဥ္ကလည္း ဤ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို အၿမဲျပဳလုပ္ ျပင္ဆင္ သူတို႔ မွာ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ သို႔ျဖင္႔ပင္ ဤ ရဟန္းႏွင္႔ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥက ကာလအတန္ၾကာ အလွမ္းေ ဝးေနခဲ႔ေလေတာ႔သည္။
တခါတခါ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥမ်ား ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ေရာက္ လာတတ္ၿပီး
"ကိုယ္တိုင္လုပ္ေနရသလား၊ တပည္႔ေတြကို မခိုင္းဘူလား၊ တပည္႔ေတာ္ လုပ္လိုက္မယ္"
စသည္ ေျပာဆိုၿပီး သူတို႔က ကုသိုလ္ယူသြားတတ္ၾကသည္။
ဤကား ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ ျပႆနာက စိတ္ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖင္႔ စကၤာပူေရာက္လာခဲ႔သည္။ စကၤာပူ၏ ထုံးစံအတိုင္းေန႔ခင္းပိုင္းေတြမွာ သူ႕အလုပ္နဲ႔သူ ရွဳပ္ေနၾကသျဖင္႔ ေက်ာင္းက တိတ္ဆိတ္ေနတတ္ ၏ ။ ေက်ာင္း၌ ရဟန္းႏွစ္ပါးရွိရာ မိမိက အငယ္ျဖစ္သျဖင္႔ ေန႔ခင္းပိုင္းမ်ားမွာ ဘု႐ားပန္းအိုးတို႔ကို ေရလဲျခင္း စသည္လုပ္တတ္သည္။ ထိုအခါ ျမန္မာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေရာက္လာတတ္ၿပီး
"အရွင္ဘုရား၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေနရသလား၊ တရုတ္ေတြ မရွိဘူးလား၊ တပည္႔ေတာ္မ လုပ္လိုက္မယ္"
စသည္ ေျပာဆိုၿပီး သူတို႔ကလည္း ကုသိုလ္ယူသြားတတ္ၾကသည္။
ဤသည္လည္း မဟုတ္။ ျပႆနာက စိတ္ျဖစ္သည္။

ထိုႏွစ္မ်ားအတြင္း ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥမ်ား လုပ္လ်ွင္ပင္ ပုန္းရွိဳးကြယ္ရွိဳး လူ မျမင္ေအာင္ လုပ္လာတတ္သည္။ သူတို႔ေျပာလာမည္႔ "ကိုယ္တိုင္လုပ္ေန ရသလား" ဆိုသည္႔ စကားအေပၚ ရွက္စိတ္ဝင္လာျခင္းေၾကာင္႔ျဖစ္မည္ဟု ကိုယ္တိုင္ သုံးသပ္မိသည္။ ဤ ကိစၥမ်ားသည္ ကပၸိယမ်ား၊ သာမေဏ မ်ား သာ ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိသည္ ဆိုသည္႔ အမွတ္မွား အယူမွား သညာဝိပၸလႅာသ၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသတို႔ေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္၏။
ဤ ဝိပၸလႅာသတို႔က အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ဒုကၡေပးခဲ႔ေၾကာင္း ဝန္ခံရပါလိမ္႔မည္။
ေနာက္မွ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေျပာမိသည္။
"မင္းက ဘာေကာင္မို႔လို႔ ဘုရားပန္းလဲ၊ ဘုရားပန္းအိုး ေရလဲရတာကို ဘာ အေၾကာင္းနဲ႔ ရွက္ေနရတာလဲ၊ စာသင္တာ မဟုတ္၊ စာခ်တာမဟုတ္၊ တရားေဟာတာမဟုတ္လို႔ ေသးမႊားတဲ႔ အလုပ္ဆိုၿပီး ရွက္ေနတာလား၊ မင္းအေဖ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥေတြကိုလုပ္တာပဲ၊ ဘယ္သူျမင္ျမင္ ဘာေၾကာင္႔ ရွက္ေနရမွာလဲ" ဟု ျဖစ္သည္။
ထိုမွေနာက္မွသာ မိမိႏွင္႔ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥ အဆင္ေျပသြားေတာ႔သည္။ သို႔မဟုတ္လ်ွင္ စာေမးပြဲ ေအာင္ေလေလ၊ ရာထူးႀကီးလာေလေလ၊ ဩဝါဒါစရိယ ျဖစ္ေလေလ ဘုရားႏွင္႔ ေဝးလာေလေလ ျဖစ္ေပေတာ႔မည္။ ကံေကာင္း၍ ဤ အေတြးေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ ဤ ေလာက၌......
ဖခင္ (သို႔) ဖခင္သဖြယ္ ေက်းဇူးႀကီးမာလွသည္႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ေဝ ယ်ာဝစၥမ်ား ျပဳျခင္း၊ အေလးဂါရဝျပဳျခင္း (ဘာသာေရးမွာ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ လူမႈေရးမွာ အေလးျပဳျခင္း၊ ဂါရဝျပဳျခင္း) စသည္တို႔ကို သိမ္ငယ္သည္ဟု ထင္ျခင္း၊ ထိုထိုအမႈတို႔အား မိမိျပဳလုပ္ေနသည္ကို လူျမင္မွာ ရွက္ႏိုး မႈ ျဖစ္ျခင္း စသည္တို႔သည္ ေအာက္တန္းက်သည္႔ တလဲြမာနသာျဖစ္ေၾကာင္း ရွက္ႏိုးစြာ မိမိအတၱကို ျပန္ၾကည္းရင္း စဥ္းစားေနမိ၏။

ႏွင္းဆီပြင္႔ဖတ္ေပၚေသြးတဲ႔ဓား (သု႔ိ) ခရီးၾကမ္း ႏွစ္

"တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ၾကမ္းရွတယ္
ေမးရုိးမာမာေတြနဲ႔ စီခင္းလုိ႔။
တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေခ်ာမြတ္တယ္
အဒိႏၷာဒါန နဲ႔ေျမညွိလု႔ိ။
တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေကြ႕ေကာက္ေဝးကြာတယ္
အံသြားေတြနဲ႔ လမ္းေဖာက္လု႔ိ။
တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေျဖာင့္ျဖဴးနီးကပ္တယ္
မုသာဝါဒနဲ႔ လမ္းျပင္လု႔ိ"


စၾကၤာမင္းေလာင္းရဲ့ စာမ်က္ႏွာ
သားအေနနဲ႔ဖတ္တာ
သားအေနနဲ႔ တတ္ေျမာက္တာ
အေမ တစ္ေယာက္ထဲ ပါဘဲ
(တကယ္ဆို ခမည္းေတာ္ေတာင္ မပါဘူး )
အေမ့ အတြက္ သိဒၶတၴ ဆိုတာ
စၾကၤာမင္းေလာင္း မဟုတ္
ဗုဒၶအေလာင္း မဟုတ္
ႏုံခ်ာသူ မဟုတ္
ျမင့္ျမတ္သူမဟုတ္
ဘာဆို ဘာမွ မဟုတ္
သားဟာ သားပဲျဖစ္တယ္
အဲဒါ..အေမပါဘဲ။

သာကိယ မာန္ေတြနဲ႔
သံလုိက္ဓာတ္ လြတ္ေနတာ
သိဒၶတၳရဲ့ အေမရင္း တစ္ေယာက္ ေဝစု
အမရင္း တစ္ေယာက္ကို ခြဲေပးခဲ့ရတာ
( ဘဝါဘဝက ပါရမီ လု႔ိ ဆိုၾကသေပါ့ )
အဲဒါ..အေမပါဘဲ။

တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ၾကမ္းရွတယ္
ေမးရုိးမာမာေတြနဲ့ စီခင္းလုိ႔။

တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေခ်ာမြတ္တယ္
အဒိႏၷာဒါန နဲ႔ေျမညွိလု႔ိ။

တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေကြ႕ေကာက္ေဝးကြာတယ္
အံသြားေတြနဲ႔ လမ္းေဖာက္လု႔ိ။

တခ်ိဳ႕လမ္းေတြက ေျဖာင့္ျဖဴးနီးကပ္တယ္
မုသာဝါဒနဲ႔ လမ္းျပင္လု႔ိ။


ဒီလမ္းေတြရဲ့ ေပြလီမႈမွာ
မဇၩိမပဋိပဒါ ၿခံဳအုပ္ေနတယ္၊
ဒီလမ္းကိုထြင္ဖု႔ိ
နီေစြး ၿမိရွတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္းေတာ့ လုိမွာေပါ႔။

လူတခ်ိဳ႕ကဆိုမယ္
ထြက္ေျပးျခင္းဟာ ရင္ဆိုင္တာ မဟုတ္ဘူးလု႔ိ
တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ႔
ထြက္ေျပးျခင္းနဲ႔ ႐င္ဆိုင္တာဟာ
အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး အႏုပညာပါဘဲ။ ။


ထပ္ေျပာပါေစအေမ...
သိဒၶတၳဆိုတဲ့ အေမ႔သား ( ဓား ) ဟာ
ဓားေသြးေက်ာက္ေပၚ လမ္းေလ်ႇာက္ခဲ႔တာမဟုတ္
( ဒီေတာ့ )
ေက်ာက္စီဓားအိမ္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်
အလွျပ ဓားတစ္ေခ်ာင္းလည္းမဟုတ္ဘူး။

သိဒၶတၳဆိုတဲ့ အေမ႔သား ဟာ
ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေပၚေသြးခဲ့တဲ့ ဓားပါ

ဒါေၾကာင့္လည္း
သိမ္ေမြ႔မႈနဲ႔ခက္မာ
ညင္သာသာနဲ႔ႀကံဳးဝါး
ပန္းလက္ဖဝါးနဲ႕ ေလးၾကမ္းတင္
နန္းရင္ျပင္ကေန မြဲေတရ
ဝိေရာဓိ ႐သေတြ
တကယ္ကို အခ်ိဳးက်တ့ဲ ဓားတစ္ေခ်ာင္းပါ
ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ။ ။

အေမ႔နာမည္က ေဂါတမီ
ေဂါတမီဆိုတာက ေဂါတမရဲ႕အေမ...
အေမ႔နာမည္ကိုထပ္တူျပဳဖို႔
(စကၠဝတၱီဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ဟာ)
မခို႔တရုိ႔နဲ႔ မ်က္လႊာခ်ရွက္ေနလိမ္႔မယ္၊
အေမ႔နာမည္ကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔
ေဂါတမျဖစ္ဖို႔ကလြဲလု႔ိ လမ္းမ႐ွိဘူး။


ဒီေတာ႔မွ
ေဂါတမဆိုတာက အေမ႔သား
အဲဒီသားအေမက ေဂါတမီ
မိေထြးေတာ္နဲ႔ ေမြးစားသား
သားတို႔ သားအမိၾကားမွာ
ခပ္ပါးပါးေတာင္ ေနရာမ႐ွိဘူး။

သြားပါရေစ အေမ
သားအဖ်ားမို႔ အသည္းခြဲတာ
အေမဖ်ားမို႔ အသည္းခြဲခံရတာ
ဒီေရာဂါသာ မ႐ွိရင္
အေမ က်န္းမာပါၿပီ။

ဂီတကို ျမတ္ႏိုးတဲ႔အေမ
ၿငိမ္သက္စြာ နက္နဲတဲ႔ အေမ
သက်မာန သံလိုက္ဓာတ္ေတြ လြတ္ေနတဲ႔ အေမ
စၾကၤာမင္းေလာင္း သိဒၶတၳဆိုတာထက္
သားဟာ သားပဲ ဆိုတဲ႔အေမ
ေတးကဗ်ာေတြ တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္သီရင္း
အလင္းႏႇစ္ဆီကို
မ်က္ႏွာသစ္ရင္းသာ
ဦးလွည္႕ႀကိဳပါေတာ႔။

ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္

မူလတန္းကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္ဟာ သာမန္ၾကည္႔ရင္ေတာ႔ သာမန္ပါ ပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔ကေလး ေက်ာင္းေကာင္းကိုေရာက္ဖို႔ မိဘေတြ ဘယ္လို ျပင္ ဆင္ၾကရသလဲဆိုတာ ၾကည္႔လိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေပၚလစီနဲ႔ ကိုယ္က်င္႔ တ ရားေတြကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္။

အေမရိက။

အေမရိက ကေတာ႔ ကက္ပီတယ္လစ္ဇင္ အႀကီးစားႀကီးဆိုေတာ႔ ပိုက္ဆံရွိ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ေက်ာင္းေကာင္းေတြ ပိုရွိသတဲ႔။ ဒါကေတာ႔ ကက္ပီ တယ္လစ္ဇင္ရဲ႕ သဘာဝပါပဲ။
ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ကေလးကို ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ တတ္ႏိုင္တဲ႔မိဘေတြက အိမ္ေတြေျပာင္း၊ အလုပ္ေတြေျပာင္းရင္း ႀကိဳးစားေန ၾကရသတဲ႔။

ၿဗိတိန္

ၿဗိတိန္မွာေတာ႔ ခရစၥယန္ဘာသာေရးေက်ာင္းေတြက ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ ပိုသင္႔ေတာ္ပံုရတယ္။ ကေလး ေက်ာင္းမအပ္ခင္ ကေလး ကို အေရးေပၚ ဘက္ပတိုက္ဇ္ လုပ္ၾကသတဲ႔။ ဒါမွ ကေလးခ်င္းယွဥ္ရင္ တစ္ ပန္း သာမွာေပါ႔။
အေမရိက မွာလိုပဲ အိမ္ေတြေျပာင္း၊ အလုပ္ေတြေျပာင္းလည္း ရွိၾကတယ္။

အိႏၵိယ

အိႏၵိယကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းကံၾကမၼာက မူႀကိဳမွာ စတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ မူႀကိဳမွာ ေတာ္ခဲ႔တဲ႔ ကေလးေတြဟာ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း ဝင္ခြင္႔၊ တက္ ခြင္႔ရဖို႔ အခြင္႔အလမ္းပိုမ်ားတယ္။

တရုတ္

စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ တရုတ္ပါပဲ။ သူက ဘာသာေရး လည္း မဟုတ္။ ကက္ပီတယ္လစ္ဇင္လည္းမဟုတ္၊ မူႀကိဳမွာ စတာလည္း မဟုတ္။ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရင္ အလႉေငြထည္႔ တဲ႔။ ျမန္မာ ကေလးမိဘေတြနဲ႔ သိပ္ မစိမ္းလွတဲ႔ေပၚလစီပါေပါ႔။ ထူးတာက ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ဒါကို ရံပုံေငြ လို႔ ေခၚတယ္။

ေပၚလစီေတြ ဘယ္လိုပဲ ကြဲေနကြဲေန ကေလးကိုခ်စ္တဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာ တရားကေတာ႔ အတူတူပါပဲ။ လက္ေဆာင္ေပးဆို ေပးရမွာေပါ႔။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအတြက္ ေပးတာမွ မ ဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္႔ကေလး ပညာေရးအတြက္ သုံးလိုက္ရတာပဲ။

How the truth-seeker should be

Nan-in, a Japanese master during the Meiji era (1868-1912) received a university professor who came to inquire about Zen. Nan-in served tea. He poured his visitor's cup full, and kept on pouring. The professor watched the the tea overflow until he no longer could restrain himself.

"It is over full. No more will go in!"

"Like this cup," Nan-in said, " you are full of your opinions and speculation, how can I show you Zen unless you first empty your cup?"

Surekha V Limaye
Zen (Buddhism) and Mysticism, p, 51