♛အာဏာရွင္ေတြ ကန္တဲ႔ ေဘာလုံး♛

ေဘာလုံးရွဳံးတိုင္း မဆိုင္တဲ႔ နည္းျပေတြ ေျပာင္းေနလို႔။ အေစာႀကီးကတည္း က အစိုးရ ေျပာင္းရမွာ။
အစိုးရ ေျပာင္းတာနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ကစားပုံလည္း ေျပာင္းသြားတယ္။ ထိုင္းကို သူတင္ကိုယ္တင္ကစားတာက ဦးလွဝင္းတို႔ေျပာတာပဲ ၾကားဖူးတာ။ အခု တကယ္ပဲ။ သေရပြဲနဲ႔ ဆုံးေပမယ္႔ ေက်ာ္ကိုကို တိုးအားနဲ႔ အဆင္ေျပႏိုင္ ပါတယ္။ အားေပးတယ္။ သေရကစားဟန္ရွိေပမယ္႔ ေဖာက္လုံးေတြ မိုက္ တယ္။ ေက်ာ္ကိုကိုက ေရာ္နယ္ဒိုစတိုင္ေတြ သိပ္ မဖမ္းသင္႔ဘူး။  December 14 at 10:20pm

ဂဒါဖီ ႐ဲ႕ ေဘာလုံး ဥပေဒ သုံး ခ်က္

၁။ ငါ႔သား ဂဒါဖီ ဆီက ေဘာလုံးကို မည္သူမွ အတင္းဝင္ မလုရ။
၂။ ဘယ္အခ်ိန္ ငါ႔ သား သြင္းတဲ့ဂိုးကုိ လႊတ္ေပးရမယ္၊ ပြဲ အေျဖဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနရမယ္ ဆိုတာ တစ္ဖက္အသင္း ဂိုးသမားကို ႀကိဳတင္ အသိေပးထားပါ။
၃။ ငါ စိတ္ရင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခြင္႔ျပဳထားလု႔ိ လစ္ဗ်ား တစ္ႏိုင္ငံလုံး ေဘာလုံးကစားခြင္႔ ရေနတာ ဆိုတာကို အၿမဲ အမွတ္ရေနၾကပါ။

က်ေနာ္က လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံ ေရဒီယို ကေန ေဘာလုံး ေၾကျငာ၊ ေဝဖန္သုံးသပ္တဲ႔ အဘီဒယ္ ပါ။

ေရဒီယိုကေန မိနစ္တိုင္းမွာ Colonel Gaddafi ရဲ႕ အေၾကာင္း ေၾကျငာေပးရတယ္။

"ေသာတ႐ွင္ မိဘ ျပည္သူမ်ား ခင္ဗ်ာ၊ အခုလို ေဘာလုံးပြဲႀကီးေတြ ၾကည့္ေနရတာဟာ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး Colonel Gaddafi ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ပါ၊ သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ မေမ႔ၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ"

ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ႔ဗ်ာ။

ဗ်ာ၊ မရဘူး၊ စစ္တပ္ တစ္တပ္လုံး နားေထာင္ေနတာ။
အဲဒီ အသံ မလာတာၾကာရင္ သတိေပးတတ္တယ္။ ရီစရာ၊ေၾကာက္စရာ ႀကီး ဗ်။

ပိုဆိုးတာက ေဘာလုံးသမားေတြရဲ႕ နာမည္ကုိ ေခၚခြင႔္ မျပဳဘူး၊
သူ႕သား Saasdi Gaddafi ကလြဲရင္ ေပါ႔ဗ်ာ။
ဒီေတာ႔ ေက်ာနံပါတ္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုတာဘဲ ေျပာလို႔ရတယ္။
သြား မလုပ္နဲ႔၊ ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႔သြားမယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္က မ်ား လွလွ ပပ ေလး ကစားျပသြားရင္ က်ေနာ္ ေျပာရမယ္႕ စကားက

"ၾကည္႕ပါဗ်ာ၊ လွလုိက္တဲ႔ ကစားကြက္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ရေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ေဘာလုံးသမားႀကီး Saasdi Gaddafi ကို သတိရ လိုက္တာ ဗ်ာ" တဲ႔။

မရီ ရဘူးလား၊ ဟား ဟား ။

ဆိုပါေတာ႔ နံပါတ္ ၇ က ဂိုး သြင္းလိုက္တယ္။ ဒါဆို

"လွလိုက္တဲ႔ ဂုိး ဗ်ာ။ ဒီလို ဂိုး မ်ိဳးကို သြင္းယူဖို႔ ဆိုတာကေတာ႔ မာရာဒိုနာ တို႔၊ လိုင္နီကာ တို႔ ၊ ဂက္စ္ကြိဳင္းနီ တို႔ Saasdi Gaddafi တို႔ ပဲ စြမ္း ႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္ ခင္ ဗ်ား" တဲ႔ ဗ်။

ေတာ္ေတာ္ ေနာက္တဲ႔ ဂဒါဖီ သား အဖ ပါ ဗ်ာ။

Saasdi Gaddafi ဆိုတဲ႔ ေကာင္က ဘာမွ သုံးစားလို႔ ရတဲ႔ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။ အီတလီကိုသြားတယ္။
ေလးႏွစ္ၾကာေနတယ္။ စီးရီးေအ မွာ ကစားဖို႔ ထြက္သြားတာ ေလဗ်ာ။ ကလပ္ ေလးခု ေျပာင္းတယ္။
ေဘာလုံးကြင္းထဲ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ေဘာလုံးနဲ႔ ေျခေထာက္ ငါးခါ ထိခြင္႔ရခဲ႔တယ္။
ဒါပဲ။

အဘီဒယ္။
ဂဒါဖီ သား အဖ နဲ႔ ေဘာလုံး ေၾကျငာရသူ၊
လစ္ဗ်ား။

ညီပုေလး ေရးတဲ႔ "မီးေသြးခဲမို႔ မည္းသကို" က ဘာဟုတ္ေသးလို႔တုန္း။ အဘ ကို သတိရ တယ္။

(Posted on 27/07/2012)

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးရျခင္းအေၾကာင္း

"သို႔ေသာ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္သမွ်ကို လုပ္မည္။ လုပ္သမွ်ကိုလည္း မိမိ၏ ဆရာ မ်ားေက်းဇူးေၾကာင့္ လုပ္နိုင္သည္။ ဤခရက္ဒစ္ကို “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ လုပ္ခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားအတြက္ ခြဲမေပးခ်င္ေတာ့" (သီဟနာဒ)

ဤေဆာင္းပါးက ပုဂၢလိကဆန္သလို သီရိလကၤာမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾက သည့္ ေနာင္ေတာ္၊ ညီေတာ္ ရဟန္းေတာ္တို႔ႏွင့္ သြားၿပီးျငိေနမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိသည့္အတြက္ ကာလအတန္ၾကာေရးခ်င္လ်က္ မေရးျဖစ္။ ေရး ၿပီးသည္႔တိုင္လည္း မတင္ျဖစ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤာေန ရဟန္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ရာ သူတို႔မွာလည္း ကိုယ္ခံစားရသလို ခံ စားရသူရဟန္းအခ်ိဳ႕ရွိေနသည္ ကိုေတြ႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရးလိုက္မိေတာ့သည္။ အကယ္၍ ဤေဆာင္းပါးက တစ္စုံတစ္ေ ယာက္ (သို႔) တစ္ခုခုကိုထိပါးေစသည္ဟုဆိုပါက တစ္ပါတည္းေတာင္းပန္ ထားခဲ့ခ်င္ပါသည္။

ဤခံစားခ်က္အစက ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံတရားပြဲတစ္ပြဲ (Dhamma Talk) မွအျပန္ ကားေပၚမွာျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီး ကားေမာင္းသူေရွ႕ေနဒကာမႏွင့္ စကားေျပာေနၾကသည္။ သူတို႔ေျပာေနေသာအေၾကာင္းအရာက ေထရဝါဒ သာသနာမွာ သီရိလကၤာက မ႑ိဳင္က်ေၾကာင္း၊ တူတူတန္တန္ အလုပ္ လုပ္ေနေသာ ျမန္မာ၊ထိုင္းရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ အမ်ားအားျဖင့္ သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္း(ပညာသင္)ယူခဲ့ရေၾကာင္းတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

မွန္ပါသည္။ ေထရဝါဒ ကမာၻကိုျပန္႔ရာ၌သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္မ်ား အေရး ပါလွေၾကာင္း ျငင္းဆန္၍ မရပါ။ ရိုးရိုးသားသားဆိုရလွ်င္ သီရိလကၤာ ရဟ န္းေတာ္မ်ား အေရးပါလွေၾကာင္းျငင္းဆန္၍မရပါ။ သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္ တို႔က တိဗက္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။ သူတို႔လူမ်ိဳးအခံမရွိပဲ လူမ်ိဳးျခားေတြထဲေရာက္ေအာင္ သာသနာျပဳနိုင္စြမ္းရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ပ ဆရာေတာ္မ်ားတြင္ ဤသို႔စြမ္းေသာ ဆရာေတာ္မရွိဟု မဆိုလိုပါ။ နည္းေတာ့နည္းပါသည္။ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးနဲ႔ကိုယ္ သာသနာျပဳဆိုတာထက္ သာ သနာထိန္းေနတာ မ်ားပါသည္။ လိုအပ္သည္ဟုလည္း အေလးအနက္ ယုံ ၾကည္ပါ၏။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ 
"သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္လုပ္ျပီးမွ တူတူတန္တန္အလုပ္လုပ္နိုင္သည္" ဆိုေသာ စကားကိုေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္မိသည္။

ထိုအခါ ကားေမာင္းေနေသာ ေရွ႕ေနဒကာမက ေနာက္ကိုလွည့္ၿပီးေမးသည္။
“ဘေႏၱေရာ သီရိလကၤာမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ေနခဲ့ဖူးသလဲ”
“သီရိလကၤာမွာ မေနဖူးပါ၊ ေရာက္ပင္မေရာက္ဖူးေသးပါ ” 
ဟု ေျဖလိုက္သည္။

ထိုအခါ ဆရာေတာ္ေရာ၊ ဒကာမပါအံ့ၾသတၾကီးပံုစံျဖင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ျပီး “တကယ္ပဲ သီရိလကၤာမွာ ပညာသင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား” ဟု မယံုသလို ဆက္ေမးၾကသည္။ 
"တကယ္ပါ။ အခြင့္မသင့္ေသးလို႔ ေရာက္ပင္မေရာက္ဖူးေသးပါ" လို႔ ေျဖလိုက္သည္။

သကၠရာဇ္ (၁၉၉၀) ခုႏွစ္ေတြတုံးက သီရိလကၤာကိုသြားဖို ႔ႀကိဳးစား ခဲ့ဖူး သည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းက ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးရွိရင္ လာသာလာခဲ့၊ က်န္ တာ သူကူညီမည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ မူးစု၊ပဲစုျဖင့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဖိုးပင္ မျပည့္သည့္အတြက္ မသြားခဲ့ရပါ။

မသြားနိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေယာနိေသာ မနသိကာရျဖင့္ ဤသို႔သာ စိတ္ေျဖ လိုက္ရသည္။ ငါေလ့လာခ်င္တာက အဂၤလိပ္ပဲ။ သီရိလကၤာကိုယ္ တိုင္ကလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာစစ္စစ္နိုင္ငံ မဟုတ္ေတာ့ သိပ္မထူးပါဘူး။ ကိုယ့္နုိင္ငံမွာပဲ အဂၤလိပ္စာကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ကို သင္လည္း ရနိုင္ တာပဲဟု ေတြးလိုက္မိေတာ့သည္။ သို႔ျဖင္႔ မႏၲေလးေတာင္ဝန္းက်င္ႏွင္႔ မင္းကြန္းေတာင္စသည္တို႔သည္ မိမိ၏ အဂၤလိပ္စာ၊ အဂၤလိပ္စကားေလ႔လာ ရာ စာသင္ခန္းမ်ား ျဖစ္လာေတာ႔သည္။ ဝါက်အမွား၊ အသံထြက္အမွား မ်ား ကို ျပင္ေပးခဲ႔ၾကသည္႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေက်းဇူးဆိုရန္ ရွိသည္။ ထိုစဥ္ ေရွးကုသိုလ္ထူးလွေသာ အရင္းႏွီးဆုံးမိတ္ေဆြရဟန္းက ၿဗိတိသ်ွေ ကာင္ဆယ္မွာ အဂၤလိပ္စာ ဆက္တက္မည္ဟုဆိုရာ မိမိက မတတ္ႏိုင္ျပန္။ ဤအေၾကာင္းတရားတို႔သည္ မိမိ၏ အဂၤလိပ္စာ ေလ႔လာေရးစိတ္ကို ခတ္နာ နာ၊ ခတ္စပ္စပ္ ရိုက္ေပးလိုက္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ ႀကိမ္လုံးမ်ား ျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။

စကၤာပူေရာက္ျပီးမွ ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ သီရိလကၤာမသြားျဖစ္ခဲ့ သည္ကိုပင္ ဝမ္းေျမာက္သလိုလို ျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။ ဤသို႔၊ ဤသို႔ေသာ Dhamma Talks မ်ား ေပးနိုင္သည္မွာ သီရိလကၤာမွာ စာသင္ခဲ့လို႔ဟု ဆိုၾက သည္။ (သီရိလကၤာမွာ စာမသင္ဘူးလ်င္ မလုပ္ႏိုင္ ဟုဆိုလိုရာေရာက္သည္)

ငယ္စဥ္ဘဝကတည္းက သင္ၾကားေပးခဲ့ရွာေသာ၊ တကၠသိုလ္ဘဝမွာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ ေခါင္းကို ဖြင့္ေပးခဲ့ၾကေသာ ဘုန္းႀကီးဆရာ၊ လူ ဆရာ တို႔ရသင့္သည့္ ခရက္ဒစ္အားလံုး “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ယူခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားေအာက္ ေရာက္သြားရေပေတာ့မည္။ မိမိက ကံေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိလကၤာမေရာက္ဖူးလည္း အလုပ္ျဖစ္သည္ဟု ျပသခြင့္ ရေ သာေနရာကိုေရာက္ျပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္လည္း ရသည္။ ကံ အက်ိဳးမေပးခဲ့ လွ်င္ ကိုယ္တိုင္လည္း လုပ္ခြင့္ရမည္မဟုတ္။ (မိမိသည္ ကံေကာင္းသူ စာ ရင္းတြင္ မပါဝင္ပါ၊ လက္လုပ္လက္စား အတိတ္ကံသာ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေခါင္းငုံ႔၊ မ်က္ေစ႔မွိတ္ စြတ္လုပ္ေနလ်င္ တစ္ခုခုေတာ႔ ျဖစ္ လာတတ္သည္)

ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဘာသာေရးက်မ္းစာမ်ားကို ေၾကမြတ္ ရာ၌ ဓမၼာစရိယျဖင့္ ျမန္မာရဟန္းတိုင္း မညံၾကေတာ့ပါ။ အဂၤလိပ္လို တတ္ ဖို႔ကလည္း သီရိလကၤာေနေန၊ အေမရိကမွာပဲေနေန ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရ မည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤာပညာေရးက ပို၍ေခတ္မီသည္။ ဤအခ်က္ က ျငင္း၍မရ။ သူတို႔သာသနာျပဳနည္းက ေခတ္မီသည္။ ဤအခ်က္ကိုလည္း လက္ခံရမည္။

လက္ရွိဘဝမွာ သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးေသာ္လည္း သူတို႔ပညာေရးစနစ္၊ သူတို႔ရြတ္ဖတ္ပံုစနစ္၊ သူတို႔ လူမ်ိဳျခား ဒကာ၊ဒကာမ စည္းရံုးပံုစနစ္တို႔ ကို ေလ့လာရပါသည္။ ေမြးစားရပါသည္။ ဒါမွ လူမ်ိဳးျခားမ်ားအၾကား အလုပ္ပို ၍ တြင္က်ယ္သည္။ သူတို႔မေခလွေၾကာင္းသိပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္သမွ်ကို လုပ္မည္။ လုပ္သမွ်ကိုလည္း မိမိ၏ ဆရာ မ်ားေက်းဇူးေၾကာင့္ လုပ္နိုင္သည္။ ဤခရက္ဒစ္ကို “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ လုပ္ခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားကို ခြဲမေပးခ်င္ေတာ့။ ရွိသင့္ေသာမာနလား၊ မရွိ သင့္ေသာမာနလား။ အစြန္းေရာက္ေသာမာနလား၊ အစြန္းမေရာက္ေသာ မာနလား မသိပါ။ ေပးလိုေသာ ကြန္မင္႔ ေပးေစ။

လုပ္နိုင္သမွ်ကိုေတာ့ “ျမန္မာဆရာေတြ ထရိန္နင္းလုပ္ေပးလိုက္တာ” ဟူေသာ ေခါင္စဥ္ေအာက္မွာသာ ထားခ်င္ေတာ့သည္။(အျခား ရဟန္းေတာ္ မ်ားက ဤစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရွိေသာ္လည္း မိမိလို အခြင့္အေရးမရၾကဟု နားလည္ သည္။) မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ၂၀၀၅ -ခုႏွစ္က ပါဠိေကာလိပ္၌ MA စာေမးပြဲရွိ သျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေဘးထြက္ေနလို႔မရေအင္ ဖိအားေပးေနသျဖင့္ အားလံုးႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိေစရန္ MA တန္းကိုေတာ့ ဝင္ေျဖလိုက္ရေ သးသည္။ 

တစ္ၾကိမ္မကပါ။ သီရိလကၤာ ယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းေသာေနရာျဖစ္သျဖင့္ -
“အဂၤလိပ္စာက သီရိလကၤာမွာ သင္ခဲ့တာလား ”
“သီရိလကၤာမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာေအာင္ သီတင္းသံုးခဲ့သလဲ ” စသည့္ ေမးခြန္းမ်ားေမးတိုင္း.....
“ေရာက္ကို မေရာက္ဖူးေသးပါ။ သြားေတာ့ သြားရဦးမည္” ဟု ေျဖရသည္ကိုပင္ အရသာရွိေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။

(ယခုလ ၁၉ ရက္ေန႔ဆိုလ်င္ သီရိလကၤာကိုေရာက္ဖူးေတာ႔မည္ ျဖစ္ပါသည္။ သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးေသးပါဟု ေျပာခြင္႔ရွိေတာ႔မည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ခါေတာ္မွီ ဤ ေဆာင္းပါးကို တင္လိုက္ရပါေတာ႔သည္။)

သီဟနာဒ

Read more

ဆီးဂိမ္း ဖီဗာ

နယူးေယာက္ မာရသြန္ပြဲၿပိဳင္အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ျ ပင္ဆင္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ေတာ႔ နားမလည္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
ကင္ညာႏိုင္ငံက လူတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး လည္ပင္းမွာ ဆုတံဆိပ္ဆြဲေပး လိုက္ရင္ ၿပီးေနၿပီ။ ဒါဆို ဘယ္သူမွ အလုပ္မ႐ွဳပ္ေတာ႔ဘူး။ 
(နယူးေယာက္ ပရိသတ္တစ္ဦး)

ေနျပည္ေတာ္က လူေတြေျပာပါတယ္။ေရႊတံဆိပ္ဆု တစ္ရာေက်ာ္လိုခ်င္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေရကူးေတြ၊ စားပြဲတင္ တင္းနစ္ေတြ၊ ဘတ္စကက္ေဘာ စတာေ တြ ထည့္ေနရတာလဲ။ ဒီမွာ... 

၁။ က်ည္းသားရိုက္ထည့္။ 
မ်က္ႏွာ၊ လက္ စသည္ ဘာနဲ႔မွ အုပ္မထားရ။ ေရႊ ေသခ်ာတယ္။ 
အဖ်ားခၽြန္ခၽြန္ က်ည္းသား မ်က္လုံးကို မမွန္ေအာင္ ေရွာင္ႏိုင္တာလည္း အႏုပညာပဲ။

၂။ ေငြစကၠဴေတြ ဖုံထဲမွာေထာင္ၿပီး ညႇပ္ဖိနပ္နဲ႔ ပစ္တဲ႔ ကစားနည္းထည့္။ 
ဒါလည္း ေရႊ ေသခ်ာတယ္။ 

၃။ ေဟာ္ကီေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ ေလ႔က်င္႔ကြင္းလည္း မရွိဘဲနဲ႔။ ဒါအစား ကၽြဲစီး ထည့္။ ျမင္းနဲ႔ကၽြဲ ဘာမွ မထူးဘူး။ လုပ္မေနနဲ႔။ 
ဒီအားကစားရဲ႕ ယူနိ(က္) ယူနီေဖာင္းက ပုဆိုး လည္ပင္းေလ်ာက္ပဲ။ စထရစ္ကလီ ကြန္ပတ္စရီ။
(က) ႏွီးကုန္းမပါ၊ ႏွာဖာႀကိဳးမပါဘဲ အလြတ္စီး။
(ခ) ဦးခ်ိဳကိုကိုင္ၿပီး လည္ပင္းေပၚမွာ အလွျပစီး
(ဂ) ေက်ာေပၚမွာ ပုေလြမႈတ္ရင္း စီး။ ပုေလြသံမွာလည္း အမွတ္ေပးရမယ္။

၄။ ဘာျဖစ္လို႔ ျမားပစ္ေတြ ထည့္ေနမလဲ။ ျမားမထြက္ခင္ ပစ္မွတ္ကို ျမားစိုက္ေပးမယ္႔လူမွ မရွိတာ (ဖြင္႔ပြဲလို ေလ)
ေလာက္ေလးခြ (ဘတ္ခြ) ၿပိဳင္ပြဲထည့္။ ဘာနဲ႔ ပစ္ပစ္၊ ပစ္မွတ္ထိရင္ၿပီးတာပဲ။

၅။ လွည္းၿပိဳင္ပြဲထည့္။
အိမ္ရွင္ရဲ႕ ပရိုဗိုက္လုပ္တာကို မယူခ်င္ရင္ ကိုယ္႔လွည္း၊ ကိုယ္႔ႏြားနဲ႔ကို ယူ ခဲ႔ၾက။ 
စကၤာပူတို႔ အနားေတာင္ သီႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေရႊတံဆိပ္ တစ္ရာေတာင္ ေက်ာ္သြားဦးမယ္။ 
တကယ္က ဒါေတြလည္း ေနရွင္နယ္ စေပါ႔ေတြပဲဥစၥာ။

ဇင္ေဝေသာ္

Read more

Sea games

ပထမလူ။ ။ ဒုကၡပဲ။ ျမန္မာေတြ ေရမကူးတတ္၊ ေလွ မေလွာ္တတ္၊ စက္ဘီး မစီးတတ္။
ဒုတိယလူ။ ။ မဟုတ္ဘူး၊ ၂၀၁၅ အတြက္ျပင္ဆင္ၿပီး အသက္ေလ်ွာ႔ဝင္ၿပိဳင္ တာ။

Read more

မနက္ျဖန္ အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ

ကမ္းလက္

Yesterday at 4:46pm

 စကၤာပူမွာလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ (မဂၤ လဝိဟာရေက်ာင္းမွာ) ေျဖၾကေတာ႔မည္။ မအားမလပ္သည္႔ၾကားက တစ္ ရာေက်ာ္ ေျဖၾကမည္ဆိုေတာ႔ သာဓုေပေပါ႔။ 
သိ႔ုျဖင္ "မတည္"တတ္သည့္အေလ်ာက္ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ပို႔စ္ကို ျဖည့္စြက္ ၿပီး ျပန္တင္လိုက္ရေတာ႔သည္။

ဒါက ဘာ“ဇ” ပါလိမ့္

တစ္ခါက အဘိဓမၼာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ရြာထဲကလူေတြကို “အသံ” နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္းျပေနသတဲ့။

“မိုးၿခိမ္းသံ၊ ေတာ္လဲသံ၊ သစ္ကိုင္းက်ိဳးသံ၊ ေရစီးသံ စတဲ့အသံေတြက ဥတုေၾကာင့္ သက္သက္ျဖစ္တဲ့ အသံေတြမို႔ “ဥတုဇ” အသံလို႔ ေခၚပါတယ္။ စကားေျပာသံ၊ ငွက္ျမည္သံ၊ ေတာက္ေခါက္သံ၊ ေလခၽြန္သံ၊ ၿငီးတြားသံ စတဲ့ အသံေတြကေတာ့ စိတ္၊ ဥတုဆိုတဲ့ အေၾကာင္းႏွစ္ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမို႔ “စိတၱဇ၊ ဥတုဇ” အသံလို႔ ေခၚပါတယ္”

ရြာသားေတြကလည္း တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ႔ေလ။ လသာသာေအာက္မွာ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတုန္းမွာပဲ-
“ ဘူ” 
ဆိုတဲ့ အသံႀကီးတစ္သံ လူေတြၾကားထဲက ထြက္လာသတဲ့။
ဒါကို သိပ္ၿပီးစိတ္မႏွ႔ံရွာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က-
“ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား၊ အခုနက ျမည္သြားတဲ့ “ဘူ” ဆိုတဲ့ အသံႀကီးကေရာ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့အသံလို႔ ထင္ပါသလဲခင္ဗ်ာ” လို႔ ေမးသတဲ့။

အဘိဓမၼာဆရာႀကီးလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေအာင္႔သြားတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီး ဆိုေတာ့ ေျဖရေတာ့ မွာေပါ့။
“သူ႔ဘာသာ ရိုးရိုးေလလည္တာဆိုရင္ ဥတုဇ၊ ဥတုေၾကာင့္။ မင္းစိတ္ပုပ္လို႔ ညွစ္ေပါက္လိုက္တာဆိုရင္ စိတ္၊ ဥတုေၾကာင့္ ျဖစ္တာမို႔ စိတၱဇ၊ ဥတုဇရုပ္” တဲ့။
အေျဖၾကားေတာ့ အရူးက 
“ဆရာႀကီး အေျဖေတြက ရွႈပ္လိုက္တာဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီအသံက ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး။ ပဲႀကီးေလွာ္နဲ႔ ဆူးပုပ္ရြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ တာ။ ေခၚျခင္းေခၚ ပဲႀကီးေလွာ္ ဇ၊ ဆူးပုပ္ရြက္ ဇရုပ္(အသံ) လို႔ ေခၚရမွာ ပါဗ်ာ။ လြယ္ေနတာကို ရွႈပ္ေအာင္လုပ္ၾကတယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားေလေတာ့ သတဲ့။
ဟဲ…ဟဲ၊ ပဲႀကီးေလွာ္ ဇ၊ ဆူးပုတ္ရြက္ ဇ တဲ့၊ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သား။
**************************************************
ေမး၊ ေျဖ ပုံစံ

ေမး။ ။ဆီးမ္ဂိမ္း၌ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရသြားေသာ ျမန္မာ႔ အားကစားအသင္းကို လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီး အားေပးေနသည့္ ျမန္မာတစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေ သာ စိတ္ကို ေဖာ္ျပပါ။
ေျဖ။ ။ ျမန္မာတစ္ေယာက္၏ သ႑ာန္၌ ျဖစ္ႏိုင္ေသာစိတ္ကား 
ေသာမနႆ သဟဂုတ္၊ 
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ သမၸယုတ္၊ 
အသခၤါရိကစိတ္ ျဖစ္ပါသည္။

သီဟနာဒ

Read more