ေမး။ ။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းႏွစ္ေတြကစလို႔ တ႐ုတ္ျပည္ ႐ုတ္တရက္ႀကီးေျပာင္းလဲလာတာကို မစၥတာလီ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ေျပာျပရခက္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးမွာဘယ္အေၾကာင္း အရာေတြက အခရာက်သလဲဆိုတာ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာျပႏိုင္မလား။
ေျဖ။ ။ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ တိန္႔ေ႐ွာင္ဖိန္က သူတို႔ေပၚလစီေတြကို စတင္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တ႐ုတ္ျပည္ဟာ တကယ့္အထီးက်န္ႏိုင္ငံပဲ။ သူ စကၤပူေရာက္လာၿပီး ဘာမွသယံဇာတမ႐ွိတဲ့ ငါတို႔ႏိုင္ငံဟာ ျပည္ပကုန္သြယ္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ ႏွံမႈသက္သက္နဲ႔ ဘယ္လိုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတယ္ဆိုတာကို သူ ေလ့လာသြားတယ္။ အရင္ဆံုး စပါယ္႐ွယ္စီးပြားေရးဇုန္တစ္ခု စတင္ဖြင့္လွစ္တယ္။ အဆင္ေျပသြားေတာ့ ေနာက္ထပ္ စီးပြားေရးဇုန္ေတြ ဆက္လက္ဖြင့္တယ္။ က်ဳေရာင္းက်ီ(Zhu Rongji) စီးပြားေရးဇုန္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ ကမာၻ႔ကုန္သြယ္ေရးသမဂၢ(WTO)ထဲ သြင္းေပးခဲ့တာပဲ။ အခုဆိုရင္ ဒီနယ္ေျမက လြတ္လပ္စြာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ ႏွံခြင့္႐ွိတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခုအေနနဲ႔ ပါ၀င္ေနၿပီ။ လုပ္အားခေစ်းခ်ဳိ၊ အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ လုပ္အားေတြလည္းရွိ၊ ပညာ႐ွင္ေတြလည္း႐ွိေနေသးသမွ် တန္ဖိုးနည္းပို႔ကုန္ပစၥည္းေတြထုတ္ဖို႔ တ႐ုတ္ျပည္က ကမာၻကို ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္ဦးမွာပဲ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ခ်မ္းသာလာၾကတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ရဲ႕ ၀ယ္ယူသံုးစြဲမႈအားကလည္း ေကာင္းလာခဲ့တယ္။
ေမး။ ။ ဒီလိုဆိုရင္ အာ႐ွရဲ႕ က်ားတစ္ေကာင္ထပ္တိုးလာျခင္းမ်ဳိးလား။ ကိုးရီးယား တံခါးဖြင့္၊ ေဟာင္ေကာင္ တံခါးဖြင့္၊ စကၤာပူလည္း တံခါးဖြင့္။
ေျဖ။ ။ မဟုတ္ဘူး။ အခုစေကးက ပိုက်ယ္ျပန္႔သလို တူလည္းမတူဘူး။ အာ႐ွရဲ႕ က်ုားေလးေကာင္စလံုး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုတည္းမွာ စုၿပံဳထည့္ထားလိုက္လို႔ရတယ္။ သူတို႔စေကးက သိပ္ႀကီးလြန္းေတာ့ သူတို႔စီးပြားေရး တံခါးဖြင့္လိုက္ျခင္းဟာႏွစ္ေပါင္း၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀ ၾကာေအာင္တစ္ကမာၻလံုးကို ႐ိုက္ခတ္သြားႏိုင္တယ္။ ဆိုလိုတာက အခု ယူ႐ိုဒုကၡေရာက္ေနတာပဲၾကည့္။ ၀င္က်ားေပါင္က ဥေရာပကို ခရီးသြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ အိန္ဂ်လာမာ့ခယ္လ္ (Angela Merkel-ဂ်ာမနီ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) က တ႐ုတ္ျပည္ခရီးစဥ္ကို အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ ၀င္က်ားေပါင္ဆီမွာ ၃.၂ ထရီလီယံတန္ဖိုး႐ွိတဲ့ မတို႔မထိရေသးတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြ ႐ွိေနလို႔။ ဒါဟာ စီးပြားေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ဘယ္လိုေျပာင္းသြားရသလဲဆိုတာရဲ႕ အေျဖပဲ။ တ႐ုတ္ေတြကလည္း ၃.၂ ထရီလီယံကို ျဖဳန္းတီးပစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိဘူး။ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ရတဲ့ ယူ႐ိုစာခ်ဳပ္ေတြကို ရင္းႏွီးမႈအေနနဲ႔ သူတို႔ ၀ယ္ယူခ်ဳပ္ဆိုၾကလိမ့္မယ္။ ဒါက လႊင့္ပစ္တာမ်ဳိးမွမဟုတ္ဘဲ။ တ႐ုတ္ေတြ အခုထိ ယံုၾကည္ထားတာက ဥေရာပဟာ ၿပိဳလဲသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဥေရာပကို ပစၥည္းတင္ပို႔တာလည္း ဆံုး႐ွံဳးစရာမ႐ွိဘူးဆိုတာပဲ။
ေမး။ ။ ဒီလို႐ုတ္တရက္ႀကီး စီးပြားေရးတိုးတက္လာတဲ့အတြက္ တ႐ုတ္ျပည္ ရင္ဆိုင္ရဖြယ္႐ွိတဲ့ အခက္အခဲေတြက ဘာေတြျဖစ္ႏိုင္မလဲ။
ေျဖ။ ။ သူတို႔အားနည္းခ်က္ေတြကို နယ္ပယ္ႏွစ္ခုမွာ ေတြ႕မိတယ္။ ပထမအေနနဲ႔ သူတို႔ကလူနဲ႔မူ မကြဲဘူး။ အျခားပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္က တကယ္ရာထူးယူထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ထက္ အာဏာပို႐ွိေနတတ္ တယ္။ ဒုတိယအေနနဲ႔ သူတို႔မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မ႐ွိဘူး။ ဥပေဒက အာဏာ႐ွိသူရဲ႕ ပါးစပ္ကထြက္တဲ့စကား အေပၚမွာမူတည္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေျပာင္းတိုင္း ဥပေဒေတြေရာ၊ထိပ္တန္းအရာ႐ွိေတြ ေရာအေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိမယ္။ ဒါက မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေစတဲ့ အခ်က္ေတြပဲ။
ေမး။ ။ ဒီအားနည္းခ်က္ႏွစ္ခုကို သူတို႔ ျပင္ဆင္ယူႏိုင္ပါ႔မလား။
ေျဖ။ ။ မလြယ္လွဘူး။ ဒါက သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အစဥ္အလာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒါက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ သူမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့မူ၀ါဒကဖန္တီးယူတဲ့ ဆႏၵပဲ။ သူတို႔ႏိုင္ငံကို တကယ္ေရာ ထိန္းထားႏိုင္မလား။ ဒါေတာ့ ငါလည္းမသိဘူး။ သူတို႔ ေျပာင္းလဲလိုတဲ့ဆႏၵ႐ွိတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။
ေမး။ ။ အေၾကာင္းတရားတစ္ရပ္ရပ္က မေျပာင္းေျပာင္းေအာင္ဖိအားေပးလာတာမ်ဳိးလည္း ႐ွိႏိုင္တာ ပဲ မဟုုတ္ဘူးလား။ ဆိုပါေတာ့။ လာမယ့္ ၁၅ ႏွစ္၊ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာေပါ႔။
ေျဖ။ ။ ဘယ္လိုျပႆနာေတြ ႀကံဳေတြ႕ရႏိုင္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ငါလည္း မသိဘူး။ ဘယ္လိုျပႆနာပဲႀကံဳရႀကံဳရ၊ ဒီျပႆနာက အေနာက္တိုင္းေျဖ႐ွင္းနည္းျဖစ္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ အစိုးရအင္စတီက်ဴး႐ွင္းနဲ႔ ေျပာင္းတဲ့ဆီအထိ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ သူတို႔ႀကံဳရမယ့့္ျပႆနာကို သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ပဲ ေျဖ႐ွင္းၾကလိမ့္မယ္လို႔ပဲထင္တယ္။
ေမး။ ။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ အားနည္းေနေတာ့ ပညာရပ္ဆိုင္ရာအခြင့္အေရးေတြကိ္ု ကာကြယ္မႈ၊ ေလးစားမႈေတြ မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဆန္းစစ္တီထြင္မႈေတြကိုလည္း အဟန္႔အတားျဖစ္သြားႏိုင္တယ္လို႔ မထင္ျမင္မိဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ဒီအခ်က္ကို သူတို႔ သတိျပဳမိ္မွာျဖစ္ၿပီး တစ္ခုခုလည္းလုပ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြ အလံုအေလာက္႐ွိၿပီဆိုေတာ့မွ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈကို ကာကြယ္ဖို႔ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ ဒီအဆင့္ကို မေရာက္ေသးဘူး။ လက္႐ွိ သူတို႔ အစဥ္အလာက တီထြင္ဆန္းသစ္မႈနဲ႔ ကုန္ပစၥည္းမွတ္ပံုတင္မႈေတြကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ စီးပြားေရးေမာင္းႏွင္အားေတြ ဒီထက္ပိုေကာင္းလာၿပီး ပေရာဂ်က္အသစ္ေတြ ထပ္မံအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လိုလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒီအစဥ္အလာကို သူတို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲလာရေတာ့မွာပါ။
 |
| Youtube : video |
ေမး။ ။ အခုလက္႐ွိတ႐ုတ္ျပည္မွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာက စီးပြားေရးေတြ ပိုမို၀င္ေရာက္လာၿပီး ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီႀကီးေတြကလည္း တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး စီးပြားေရးလုပ္လိုလာၾကတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ လက္႐ွိမူ၀ါဒကို သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးမႈ၊ ပညာရပ္ဆိုင္ရာပိုင္ဆိုင္မႈ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေပါ႔။
ေျဖ။ ။ ဒီအတြက္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကဖို႔ က႑ေတြ အဆင့္လိုက္ သူတို႔ဆီ႐ွိေနၿပီး ျဖစ္မွာပါ။ ဒါကလည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေလာက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၀ူကန္အေရးအခင္းလိုဟာမ်ဳိးက ဗဟိုအစိုးရနဲ႔ျပည္သူ ညွိႏိႈင္းယူတဲ့အထိ မေရာက္လာႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ တစ္ခုခုဆို သူတို႔က အင္အားသံုးၿပီး ေျဖ႐ွင္းမွာပဲ။ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ တ႐ုတ္ျပည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ျဖစ္မလာႏိုင္္ဘူး။ သူတို႔က အေနာက္တိုင္းမူ၀ါဒကို ေလ့လာေနတာမဟုတ္သလို သူတို႔စနစ္တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲလို႔လည္း (အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို) ေမးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာေတြ ႀကံဳႀကံဳလာေတာ့မွ ႀကံဳလာတဲ့ျပႆနာကို အေျခခံၿပီး သူတို႔မူ၀ါဒကို ညွိႏိႈင္းျပင္ဆင္ယူသြားၾကလိမ့္မယ္။
ေမး။ ။ တ႐ုတ္ျပည္က အေနာက္ဆီကေန ဘာမွမေလ့လာခဲ့ဘူးလား။ တကယ္ေတာ့ မာခ္စ္၀ါဒကလည္း အေနာက္ကလာခဲ့တာပဲ။
ေျဖ။ ။ မဟုတ္ဘူး။ အခုျပႆနာက မာခ္စ္၀ါဒနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ သူတို႔ မာခ္စ္၀ါဒကို ယံုၾကည္တယ္လို႔လည္း ငါမထင္မိပါဘူး။ အဲဒါက သူတို႔ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုေနာက္ကို လိုက္ေနတုန္းကပါ။ ဒါကလည္း အမည္ခံသေဘာေလာက္ပါ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာၾကည့္။တ႐ုတ္ေတြေျပာေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အေမရိကန္တို႔၊ ၿဗိတိန္တို႔၊ ငါတို႔ေျပာေနတဲ့ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံဥပေဒက ေတာင္းဆိုတဲ့ တကယ့္စစ္တမ္းမ်ဳိးကို သူတို႔လုပ္ရဲမလား။ ဆိုလိုတာက တ႐ုတ္အစိုးရကို မဲနဲ႔ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လို႔ရသလား။ ဒါပဲေလ။ ငါတို႔ပါတီ အာဏာတည္ၿမဲေနဖို႔ ငါတို႔ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ဆိုတာ သူတို႔က ေလ့လာေနလို႔လား။ ငါတို႔မွာ ေထာက္ခံမဲေတြ႐ွိတယ္။ မဲဆႏၵနယ္တစ္ခုခု ႐ွံဳးသြားၿပီဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္တစ္ခ်ီမွာ ဒီနယ္ကိုျပန္ရဖို႔ ငါတို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၾကရတယ္။ ဒီလိုျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ ထပ္ၿပီး႐ွံဳးသြားမယ္ဆိုရင္လည္း ႐ွံဳးသြားႏိုင္တယ္။ ႐ွံဳးသြားတာ ျပန္ၿပီးအႏိုင္ရလိုက္တာမ်ဳိးေတြလည္း ႐ွိႏိုင္တာပဲ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ လူထုရဲ႕ေထာက္ခံမႈမဲေတြနဲ႔ အစိုးရကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဟာ႐ိိုးလာစကီ(Harold Laski)က သမိုင္း၀င္စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့ဖူးတယ္။” ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္၊ဒါမွမဟုတ္ရင္အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ျဖစ္သြားတယ္”တဲ့။ သူတို႔ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ကိုျပည္သူ႕မဲနဲ႔ လုပ္မွာမဟုတ္သလိုျပႆနာရဲ႕ အေျဖကို ႐ွာရာမွာလည္း လူထုေထာက္ခံမႈေတြယူေနၾက မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။
ေမး။ ။ ဟူးေကာ္ (Hukou) ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းမွာ အႀကီးအက်ယ္အျငင္းပြား မႈေတြ ႐ွိခဲ႔ဖူးတယ္။ ေတာင္းဆိုမႈတိုင္းလည္း ပယ္ခ်တာခံခဲ႔ရတာခ်ည္းပဲ။ ဒီဥပေဒကိုတ႐ုတ္အစိုးရက ေျပာင္းလဲ ေပးလိမ္႔မယ္လို႕ထင္ပါသလား။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းႀကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မ်ား ၿမိဳ႕ျပေတြေပၚ တက္ေရာက္ေနထိုင္ျခင္းကို မသိမသာလက္ခံလာနိုင္စရာ၊ ေျပာင္းလဲလာနိုင္စရာ႐ိွမလား။
(Hukou- စစ္စတန္က ဒီျပည္နယ္မွာေနသူက အျခားျပည္နယ္ကို သြားေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ခြင္႔ကို တားျမစ္ထားတဲ႕စနစ္ပါ။ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားတဲ႔ျပည္နယ္အသစ္က ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာတဲ႔လူေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ႔ အကူအညီေတြမေပးပါဘူး။ ဂ်ပန္မွာလည္း ဒီဥေဒမ်ိဳး႐ွိတယ္လို႔သိရပါတယ္)။
ေျဖ။ ။ ေျပာင္းလဲေကာင္းေျပာင္းလဲမွာေပါ႔ ငါဆိုရင္လည္း ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာတဲ႔လူေတြရဲ႕တာ၀န္ကိုယူဖို႔ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ႐ွိတဲ႔ အရာ႐ွိေတြကို အမိန္႔ထုတ္ထားရလိမ္႔မယ္။ အစိုးရကလက္႐ွိဘက္ဂ်က္ထက္ ပိုၿပီးခ်မေပးရင္ ဒီတာ၀န္ေတြအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းၾကမလဲ။
ေမး။ ။ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔အေျခခံအေရးတႀကီး အခ်က္ေတြညွိႏႈိင္းျပင္ဆင္မႈ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆို ရင္ တ႐ုတ္စီးပြားေရးကို အႀကီးအက်ယ္ထိခိုက္ေစလိမ္႔မယ္လို႔ ကမာၻ႕ဘဏ္ကေတာ႔ သတိေပးထားပါတယ္။ ဒါကအစိုးရပိုင္စီးပြားေရးေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္လႊဲေျပာင္းေပးဖို႔ ရည္ညႊန္းထားတာပါလား။
ေျဖ။ ။ သူတ႔ိုနည္းက သိပ္ၿပီးမထိေရာက္တဲ႔နည္းပါ။ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕မန္ေနဂ်ာက ပုဂၢလိကပိုင္စီးပြားေရးမန္ေနဂ်ာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ခ်င္းလံုး၀မတူႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ကလမ္းညႊန္ခ်က္ေတြေတာ႔ ေပးထား တယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစား၊ အက်ဳိး႐ွိ႐ွိလုပ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔သူတိုလုပ္ေနတာ အက်ဳိးမ်ားမ်ား မမ်ားမ်ား လစာကပံုမွန္ရေနေတာ႔ ဒီအတိုင္းပဲေနမွာပဲ။ အဲဒီမန္ေနဂ်ာေတြကိုယ္တိုင္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္၊ ႐ွယ္ယာပိုင္ျဖစ္သြား ေတာ႔မွသူတို႔စိတ္လည္းေျပာင္းသြားမွာ။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔တစ္ရက္မွာ (၂၄)နာရီလံုးလံုးေတြးေတာစဥ္းစားအေျဖ ထုတ္ေနၾကမွာ။ တ႐ုတ္အစိုရက ပုဂၢလိကပိုင္ေတြအျဖစ္လႊဲေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီလား။ ႐ု႐ွားပုဂၢလိကပိုင္ေတြ အျဖစ္ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ေတာ႔ သူေဌးႀကီးေတြက စီးပြားေရးယႏၱရားရဲ႕ အႀကီးဆံုးအစိတ္အပိုင္းေတြကို ရသြား ၾကတယ္။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္လည္းျဖစ္သြားေရာ သူတို႔လည္းတကယ္အားစိုက္ အလုပ္လုပ္ၾကေတာ႔တာပဲ။
ေမး။ ။ တ႐ုတ္ျပည္ေရာ ဒီလုိလုပ္လာမယ္လုိ႔ထင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ တရားမွ်တတဲ႔လႊဲေျပာင္းေပးမႈျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။ဘယ္သူ႔ကုိလႊဲေျပာင္းေပးၾကမွာလဲ။
ေမး။ ။ အထက္လူႀကီးေတြကို ကပ္မွရတာရယ္၊ အထက္လူႀကီးေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈ(အကပ္႐ွိမွ)ရမွ ျဖစ္ႏိုင္တာရယ္ စတဲ့အခ်က္ေတြ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ဒီစနစ္က တ႐ုတ္ျပည္ထဲမွာ အံ၀င္ခြင္က်ေရာ ႐ွိႏိုင္ပါ႔မလား။
ေျဖ။ ။ ဒီအတိုင္းသာ ပုဂၢလိကပိုင္လႊဲေပးလိုက္လို႔ကေတာ့ အစိုးရထိပ္သီးပိုင္းမွာ အာဏာလုမႈေတြ ျဖစ္လာမွာပဲ။ ဆိုဗီယက္တုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲသြားတယ္။ ဒီလိုေတြလည္း ျဖစ္လာေရာ ဆိုဗီယက္ေတြလည္း ေခါင္းေတြေျခာက္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။
ေမး။ ။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ သိပ္မ႐ွိလွတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္စီးပြားေရးလည္ပတ္မႈကိုလည္း သူတို႔ သိျမင္ႀကံဳေတြ႕လာရၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြက ပုဂၢလိကပိုင္လႊဲေျပာင္းေပးဖို႔ တြန္းအားေတြ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ဒါေတာ့ ငါလည္း မေျပာတတ္ဘူး။ စီးပြားေရးေႏွးေကြးမႈ အႀကီးအက်ယ္ရင္ဆိုင္လာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ လက္႐ွိမန္ေနဂ်ာေတြကို ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္ ျမွင့္တင္ေပးမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမန္ေနဂ်ာေတြကိုျဖဳတ္ ၊ သူတို႔ထက္ စီးပြားေရးအျမင္ပို႐ွိတဲ့ မန္ေနဂ်ာေတြနဲ႔ အစားထိုး၊ ဒါမ်ဳိးေတြ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။ လုပ္တာကဟုတ္ပါၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ။ နီးစပ္တဲ့မိတ္ေဆြေတြ၊ ပါတီထဲကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုရာထူး ခန္႔၊ ဒီလိုလား။ တကယ္လို႔လက္႐ွိအေသးစားနဲ႔ အလတ္စားစီးပြားေရးသမားေတြကိုသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးလိုက္၊ ဒီကုမၸဏီေတြက တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ကပဲ အစိုးးရစီးပြားေရးကုမၸဏီႀကီးေတြကို လက္လႊဲယူႏိုင္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ကကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးနဲ႔တက္လာတဲ့ သူေတြျဖစ္ၿပီး စီးပြားေရးနဲ႔ ေစ်းကြက္သေဘာကိုလည္း သူတို႔ပဲ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ၾကည့္ျမင္ႏိုင္တယ္။
ေမး။ ။ အေသးစားစီးပြားေရးေတြကို အႀကီးစားစီးပြားေရးေတြျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒါက ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥေပါ႔။
ေျဖ။ ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ (အေသးစားစီးပြားေရးသမားေတြမွာ) အရင္းအႏွီး အလံုအေလာက္ မ႐ွိၾကဘူး။ ဘတ္ဂ်က္ေတြအားလံုးက အစိုးရပိုင္စီးပြားေရးကုမၸ ဏီေတြထဲပဲ ေရာက္သြားတယ္။ သူတို႔သာ တကယ္ဆႏၵ႐ွိရင္ အေသးစားနဲ႔အလတ္စား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ေတြကို အရင္းအႏွီးထုတ္ေပး၊ ၿပီးရင္ စီးပြားေရးပညာ႐ွင္မ်ုားအဖြဲ႕ဆိုၿပီးဖြဲ႕စည္း၊ ဒါဆိုရင္ဒီအဖြဲ႕ေတြက အစိုးရစီးပြားေရးေတြကို လက္လႊဲယူႏိုင္တဲ့အထိ အားေကာင္းလာလိမ့္မယ္။ ငါေတာ့ ဒီနည္းတစ္နည္းပဲ ျမင္မိတယ္။
ေမး။ ။ လက္႐ွိတ႐ုတ္အစိုးရ စီးပြားေရးလုပ္ေနပံု၊တီထြင္ဖန္တီးမႈမွာ ထိပ္ဆံုးအထိေရာက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရစည္း႐ံုးေနပံုေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္သူတို႔ဟာ အေမရိကန္ေတြလို ထိပ္ဆံုးအထိေရာက္လာ ႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္မိပါသလား။
ေျဖ။ ။ ဒါပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္းသူတို႔(တ႐ုတ္) တစ္ေတြအိုင္္ပက္ေတြ၊ အိုင္ဖုန္းေတြ မလုပ္ႏိုင္ တာေပါ႔။ ဘယ္မလဲ စတိ(ဗ္)ေဂ်ာ့(ဂ်္)၊ စတိဗ္က တီထြင္သူ၊ ဒီပစၥည္းေရာင္္းခ်ခြင့္လိုင္စင္ရသူ၊ သူလည္း မီလ်ံေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာသြားေရာ။
ေမး။ ။ ဒါဆုိရင္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ျပႆနာက ဘာျဖစ္မလဲ။ ထိပ္သီးပိုင္းမွာ အေမရိကန္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ဖို႔ ဘယ္အရာေတြက အဟန္႔အတားေတြ ျဖစ္ေနမလဲ။
ေျဖ။ ။ ျပႆနာေတြက အခုကတင္စတက္ေနၿပီ။ ကမာၻမွာတီထြင္ထားတဲ့ ပစၥည္းတိုင္းကိုလိုက္ၾကည့္။ အိုင္ဖုန္း၊အိုင္ပက္၊အင္တာနက္၊တ႐ုတ္ေတြကဘာျဖစ္လို႔ ဒါေတြ မတီထြင္ ႏိုင္တာလဲ။ ဒါက အရည္အခ်င္းမ႐ွိလို႔ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုမွားေနလို႔။
ေမး။ ။ ဥပမာအားျဖင့္ အခုဆိုရင္ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားေတြ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ ပညာသင္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအထဲက အေတာ္ဆုံးေက်ာင္းသားေတြ တ႐ုတ္ျပည္ထဲကို ျပန္၀င္လာ။ ၿပီးေတာ့…
ေျဖ။ ။ စစ္စတန္ကိုေျပာင္း၊ ဒီလိုလား။
ေမး။ ။ အနည္းဆံုး နည္းပညာရပ္ဆိုင္ရာမွာေပါ႔။
ေျဖ။ ။ သူတို႔ တ႐ုတ္ျပည္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ အလယ္အလတ္အဆင့္ရာထူးေတြ ရၾကမွာေပါ႔။ သူတို႔ ထိပ္ေရာက္သြားၿပီလည္းဆိုေရာ မင္းတို႔ေျပာတဲ့ လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္ ေ႐ွ႕ကအရာ႐ွိႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းကို ေမြးျမဴေလွ်ာက္လွမ္းမိလ်က္သား ျဖစ္သြားေရာ။ အဲဒါ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ျပႆနာပဲ။ ငါဆိုလိုတာက စီမံခန္႔ခြဲမႈ အလယ္အလတ္အဆင့္႐ွိတဲ့ အရာ႐ွိေတြကို အေမရိကန္ကိုလႊတ္၊ ပညာအသင္ခိုင္းၿပီးေတာ့ သူတို႔ကိုလက္႐ွိစနစ္နဲ႔ မတူေစဘဲ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္စီးပြားေရး လည္ပတ္ခိုင္းလိုက္၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ငါထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ သူတို႔အာဏာလည္း လက္လြတ္ခံရလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလမ္းကို သူတို႔လိုက္မယ္လို႔ မထင္မိျပန္ဘူး။ သူတို႔ လံုး၀လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ လုပ္လိုက္ပါၿပီတဲ့၊ ဒါၿပီးရင္ သူတို႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမွာလဲ။
ေမး။ ။ဒီလိုအတြင္းေရးျပႆနာေတြ႐ွိေနေတာ့တ႐ုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရးဟာကမာၻ႔ဘဏ္ကခန္႔မွန္းထား သလို ေႏွးေကြးသြားႏိုင္မယ့္သေဘာ႐ွိသလား။
ေျဖ။ ။ ေအးေပါ့၊ ေႏွးေကြးမွာ။ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ရတ့ဲ လုပ္အားေတြ ကုန္သြားရင္ သူတုိ႔စီးပြားေရးက်သြားမွာ။
ေမး။ ။ လာမယ့္(၁၅)ႏွစ္၊ အႏွစ္(၂၀)အတြင္းမွာ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြဟာ (အေမရိကန္ေဒၚလာလို) လြတ္လြတ္လပ္လပ္လႊဲေျပာင္းသုံးစြဲလို႔ရတ့ဲ ေငြေၾကးျဖစ္လာမလား။
ေျဖ။ ။ ဒီအတြက္ သူတို႔ႀကိဳးစားေနၾကတယ္လို႔ေတာ့ ထင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလႊဲလို႔ ရတယ္ဆိုတိုင္း လဲလွယ္မႈႏႈန္းမွ်မွ်တတ႐ွိမယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ျပည္ပပို႔ကုန္ကိုုျမွင့္တင္ခ်င္လို႔ ကိုယ့္ေငြကိုေစ်းေလွ်ာ့ခ်လိုက္တာမ်ဳိးေတာ့ လုပ္လို႔ရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွ ျပန္ျမွင့္ယူမွာေပါ႔။ သူတို႔က ကုန္က်မႈအနည္းဆံုးပို႔ကုန္ပစၥည္းေတြပို႔ႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵ႐ွိတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း တ႐ုတ္စီးပြားေရးက ႏိုင္ငံံျခားပို႔ကုန္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးတက္လာတာ။ အေမရိကန္ေတြလို ျပည္တြင္း၀ယ္ယူစားသံုးမႈအားနဲ႔ တက္လာတာမဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္ေတြကလည္း တ႐ုတ္ေတြ ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ ဆႏၵ႐ွိၾကတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ ဒီစနစ္ကုိေျပာင္းယူဖို႔ သူတို႔လည္း ဖိအားေတြ႐ွိလာႏုိင္တယ္လုိ႔ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔ လူလတ္တန္းစားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ အရင္ေျပာင္းလဲလာဖုိ႔လုိမယ္။ လူလတ္တန္းစားေတြကုိ စုပဲမေနဘဲ သုံးဖို႔စြဲဖုိ႔လည္း အားေပးမွရမယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ့စီးပြားေရး ပုံမွန္တိုးတက္လာေနဖို႔ ျပည္တြင္း၀ယ္ယူသံုးစဲြမႈအားကို ျမွင့္တင္မွွရမယ္ဆုိတာပါပဲ။ ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ဆိုျပန္ေတာ့လည္း တိုးတက္လာတဲ့ စီးပြားေရးေ၀စုကိုလည္း ကုန္းေျမေပၚကျပည္နယ္ထဲ ႐ွိလူထုကိုလည္း ပံုစံတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးမွရမယ္။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔မွာ သံုးစြဲမႈအား မ႐ွိဘူး။ ေရတကယ္ျမင့္လာရင္ ေရထဲကသေဘၤာေတြအားလံုးလည္း ျမင့္လာရမယ္ေလ။
ေမး။ ။ ဒီေတာ့ လက္႐ွိျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး မစၥတာလီေကာက္ခ်က္ခ်တာက တ႐ုတ္ဗဟိုအစုိးရဟာ အထင္ကရေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ယူမွ ရေတာ့မယ္။ လူမႈေရးစစ္စတန္ေတြ ေျပာင္းယူရမယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေရးေတြ လူတန္းစားအစုံဆီေရာက္သြားေအာင္လုပ္ယူရမယ္။ ဒါမွလည္းမစၥလီေျပာ သလုိ သေဘၤာအားလုံးျမင့္တက္လာမယ္။ စီးပြားေရးပုံမွန္အင္အားေကာင္းေနဖို႔ လူထုရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုပါ ေျပာင္းလဲယူရမယ္။ ဒီလိုလား။
ေျဖ။ ။ ေအးေလ၊ မင္းေျပာသလိုပဲေပါ႔ ဒီလိုသူတို႔မလုပ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔စီးပြားေရးလည္း တန္႔သြားမွာပဲ။ စီးပြားေရးတန္႔သြားတာကို သူတို႔မလိုခ်င္ေတာ့ သူတို႔ေျပာင္းလဲရေတာ့မွာေပါ႔။
- ၿပီး -
