“ ဗုဒၶႏွင့္ ဂ်ီးဇက္” (သို႔) “အျမင့္ျမတ္ဆံုး လူသားႏွစ္ေယာက္၏ ကတၱီပါေရာင္သဲလြန္စမ်ား”

ဗုဒၶနဲ႔ ဂ်ီးဇက္တို႔ဟာ လူသားသမိုင္းရဲ့ အထင္ရွားဆံုးျပယုဂ္ႏွစ္ခုသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔အဆံုးအမေတြက ေလးနက္သလို ဒီအဆံုးအမေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေတြကလည္း လိုက္ကာထူထူခ်တာေတာင္ မလံုပါဘူး။

       သူတို႔ဆီမွာ မွ်ေဝတူညီတဲ့ အခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ အိမ္ယာမဲ့အဓိပတိ ဆရာႀကီးေတြျဖစ္ၾကသလို သူတို႔ေျပာလိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခိုင္းႏိႈင္းတင္စားမႈေတြ၊ ပံုျပင္သာဓကေတြနဲ႔ လူေတြရဲ့နားထဲေရာက္ေအာင္ ရိုက္သြင္းႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြကလည္း လက္ခုပ္တီးအားေပးလို႔ မဝေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ဗုဒၶက အရွင္ျမတ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဗုဒၶဂ်န္နေရးရွင္းႀကီးရဲ့ ပစၥဳပၸန္ျပယုဂ္တစ္ခုလို႔ ယံုၾကည္ေတာ္မူခဲ့သလို (S II, 106) ဂ်ီးဇက္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ရွိရွိသမွ် ဂ်ဴးသူေတာ္စင္ႀကီေတြရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားျပန္တယ္။

       ဒီမွာ - ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္အတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့့ ကတၱီပါေရာင္လမ္းစတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ့ (လူေတြ) ခပ္ဝါးဝါးသာျမင္ရတဲ့ ေျခရာေတြပါ။

ဗုဒၶ ။       ။ သူမ်ားေတြ ျပဳမူခဲ့တာေတြ၊ ျပဳမူဖို႔ လြဲခဲ့တာေတြကို အျပစ္ရွာ၊ အျပစ္တင္ေနမဲ့အစား ကိုျပဳမူခဲ့တာေတြ၊ ကိုယ္ျပဳမူဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေတြကိုသာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ ( Dhp 50) ဂ်ီးဇက္ ။        ။ သူမ်ားကို မေဝဖန္နဲ႔၊ သင္ဟာေဝဖန္ခံရမႈကေန လြတ္ေျမာက္တယ္။ သူမ်ာကို ေဝဖန္သလို သူတို႔က သင့္ကိုေဝဖန္လိမ့္မယ္။ သင္တိုင္းတာတဲ့ အရွည္အေဝးအတိုင္းပဲ သူတို႔ကသင့္ကို ျပန္တိုင္းတာလိမ့္မယ္။ ( Matthew-7, 1-2 )

ဗုဒၶ ။       ။ သူရူး၊ သင့္ဆံထံုးနဲ႔ ဆိတ္သားေရလည္ဆြဲက ဘာလုပ္လို႔ရမတုန္း။ အထဲမွာ ရွဳပ္ေထြးေပြလီၿပီး အျပင္ပန္းသာလွေနလို႔ကေတာ့-( Dhp-394 ) ဂ်ီးဇက္ ။       ။ ၾကည့္စမ္း၊ ဟင္းေပေနတဲ့ခြက္ကိုေတာ့ ေဆးေၾကာရဲ့။ ခြက္ထဲမွာက်ေတာ့ အလိုႀကီးမႈ၊ ေကာက္က်စ္မႈေတြနဲ႔ ျဖည့္တင္းလို႔။ သင္တို႔ အရူးေတြ။( Luke II, 39-40)

ဗုဒၶ ။       ။ နာက်င္ေအာင္လုပ္၊ အသက္ကိုႏႈတ္၊ ေျခလက္ေတြကိုျဖတ္ခ်ိဳး၊ ခိုး၊ လိမ္၊ မသမာမႈမ်ိဳးစံု၊ က်မ္းစားေတြကို ႀကိဳက္သလိုဖြင့္ဆို၊ ကာေမသုကို အလိုရွိသေလာက္က်င့္သံုး။ ဒါေတြ ေၾကာင့္ သင္ဟာ မသန္႔ရွင္းသူျဖစ္ေနတာ။ အသားေတြ စားေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။( Sn- 242) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သတ္ျဖတ္၊ ကာေမသုလြန္က်ဴး၊ ကိုယ္က်င့္မလံု၊ ခိုးယူစားေသာက္၊ မွားယြင္းတဲ့ သက္ေသေတြထုတ္ျပ၊ ဒါေတြက လူကို မသန္႔ရွင္းေအာင္ ညစ္ေထြးေစတာ။ လက္မေဆးပဲ ထမင္းစားေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ (Matthew-15, 19-20)

ဗုဒၶ ။       ။ ငါဘုရားကို ျပဳစုမလို႔လား။ ဟို ဂီလာနရဟန္းကို ျပဳစုလိုက္ပါ။( Vin IV , 301) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သစၥာစကားဆိုမယ္။ အေသးမႊားဆံုးကိစၥေလးတစ္ခု ငါ့ဘရားသားအတြက္္ လုပ္ေပးလိုက္။ အဲဒါ ငါ့ကို လုပ္ေပးေနတာ။ (Matthew 25-40)

ဗုဒၶ ။       ။ အတိတ္က ေနာင္တေတြကိုမသယ္၊ အနာဂတ္ကို ေတြးၿပီးလည္း မပူပန္၊ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာ ရွဳမွတ္ေနလို႔ သူတို႔ အသားအေရေတြကလည္း စိုေျပဝင္းလက္ေနေလရဲ့။ ( S -15) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သင္တို႔ မနက္ျဖန္ကို ေတြးမပူနဲ႔။ မနက္ျဖန္ ကိုယ္တိုင္က မနက္ျဖန္အတြက္ ပူပင္ေပးလိမ့္မယ္။ (Matthew 6, 34)

ဒါတင္မကဘူး။ ခႏၶာဝန္ခ် ဘဝဇာတ္သိမ္းၾကတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ သူတို႔ဟာ ဝတ္တြားမႈ အလီလီကို ကိုယ္စီခံယူထိုက္ၾကေပရဲ့။ အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ရဲ့ ရွဳခ်င္စဖြယ္ ရူပကာယကို တရိွဳက္ေမာေမာျဖစ္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကိုေတြ႔လို႔ ဗုဒၶက-

       “အညစ္အေၾကးဗရဗြ ဒီခႏၶာကို ၾကည့္ေနလို႔ သင္ဘာရမတံုး၊ ဓမၼကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္။ ဒီေတာ့မွ သင္ငါဘုရားကို ရွာေတြ႔လိမ့္မယ္” (S III, 120)

ဒါေတာင္ တတိယသဂၤါယနာက်ေတာ့ “ဘုရားရွင္ရဲ့ ရူပကာယေတာ္ဟာ လွပသပၸါယ္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာ္ကေတာင္ နံ႔သာနံ႔ရတယ္” လို႔ ဆိုသူက ဆိုလိုက္ေသးရဲ့။ ေအဒီတစ္ရာစုမွ ထြန္းကားခဲ့တဲ့ သဒၶမၸပု႑ရိကသုတ္ကဆို ဘုရားရွင္ဟာ အခ်ိန္ရဲ့ အစကတည္းက တည္ရွိလာခ့ဲတာ-တဲ့။ (ဘုရားေဟာနဲ႔ကေတာ့ လားလားေလးမွ မဆိုင္)

တစ္ခါက ဂ်ီးဇက္ကို လူတစ္ေယာက္က “Good Teacher ” လို႔ဆိုေတာ့ ဂ်ီးဇက္က ဘယ္သူမွ မဂြတ္၊ ထာဝရဘုရားသခင္သာ ဂြတ္တယ္တဲ့( Luke 18-19)။ ဒီအေထာက္အထားကို ဂရုမျပဳပဲ ဂ်ီးဇက္လြန္လို႔ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀) အတြင္းပဲရွိေသးတယ္ စိန္႔ေပါက ဂ်ီးဇက္ဟာ ထာဝရဘုရား God ကို ဝင္စားသူတဲ့။ လုပ္ခ်လိုက္ေသး။

       ( သူတို႔ ရိုးသားမႈေတြကို ေနာက္လူေတြက ကပ်က္ယပ်က္လုပ္ေနတာေတြလည္း တူညီေနၾကေလရဲ့- ဘာသာျပန္သူ)

✰✰✰✰✰✰✰

ဗုဒၶနဲ႔ ဂ်ီးဇက္တို႔ၾကားမွာ ကတၱီပါေရာင္လမ္းဆံုေတြရွိေနလို႔ ကတၱီပါေရာင္လမ္းခြဲမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ အႀကီးမားဆံုုး မွားယြင္းမႈပဲ။ ဗုဒၶက ခတၱိယဆိုတဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစားမွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး၊ ဂ်ီးဇက္မွာေတာ့ ေအာက္ေျခသိမ္း လူတန္းစားဘဝမွာ ေမြးဖြားခဲ့ရတယ္။

ဂ်ီးဇက္ဟာ တသက္လံုးတစ္ကိုုယ္တည္းေနခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶကေတာ့ ဇနီးရဲ႕လင္၊ သားရဲ့ ဖခင္ ျဖစ္ဖူးေလရဲ့။

ဗုဒၶဟာ ေဒသနာေတြ လူတိုင္းကိုေဟာခဲ့တာေတာ့ မွန္ရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အရွင့္ရဲ့ေဒသနာေတြက ပညာရွင္ေတြဆီ ပိုၿပီးဦးတည္ေနၿပီး ဂ်ီးဇက္အရွင္ရဲ႕ မက္ေဆ့ေတြကေတာ့ သာမန္လူတန္းစားေတြဆီ ပိုၿပီးပ်ံသန္းေနေလရဲ႕။ ဗုဒၶဟာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဝါဒေတြၾကားမွာ သာသနာျပဳခဲ့ရေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ခမ်ာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကေသာင္းကနင္းေတြၾကား က်ီးလန္႔စာစား သာသနာျဖန္႔ခဲ့ရျပန္တယ္။

ဗုဒၶက (၄၅) ႏွစ္ၾကာ ေဒသနာေတာ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သလို ဂ်ီးဇက္ကလည္း ေက်ာ္လွ (၂) ႏွစ္ပဲေပါ့။

✰✰✰✰✰✰✰

သဘာဝကို ရွဳျမင္လိုၾကပံုမွာေတာ့ ဒီအျမင့္ျမတ္ဆံုးလူသားႏွစ္ေယာက္မွာ တူတာဆိုလို႔ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့တယ္။

ဗုဒၶက ဖန္ဆင္းရွင္ God ကို အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ God မွ God ပါပဲ။

ဗုဒၶရဲ့အျမင္က “အဇာတ၊ အဘူတ၊ အကတ၊ အသခၤတ (Unborn, Un-become, Unmade, Unconstructed)” (Ud-80) ျဖစ္ၿပီး ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ God ဟာ ထာဝရ၊ တစ္ခါတစ္ခါ “Daddy” နဲ႔ အဓိပၸါယ္တူတဲ့ “Abba” လို႔ေတာင္မွ ညြႊန္းဆိုေလတယ္။

ဗုဒၶက ဓမၼကို သံသရာထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းလို႔ ရွဳျမင္ခဲ့ေပမယ့့္ ဂ်ီးဇက္အဆံုးအမေတြကေတာ့ ငရဲကေန ကယ္တင္ဖို႔။

တရားရွဳမွတ္ရာမွာ ဗုဒၶက အရွင္ရဲ့ အဇၥ်တၱကို စူးစိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ ဗာဟိရ ထာဝရဘုရားရွင္ထံ ဆုေတြအထပ္ထပ္ ပန္ေခၽြေနေလရဲ့။

ဂ်ီးဇက္္အတြက္ လူသားရဲ့ အဆံုးစြန္ပန္းတိုင္ဟာ ထာဝရဘုရားရွင္ထံ ခိုလွံဳခြင့္ရရန္ျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶကေတာ့ ဒါေတြဟာ နိဗၺာန္နဲ႔စာရင္ ဘာမွသိပ္မဟုတ္ေသးဘူးတဲ့။

ေဒသနာျဖန္႔ေဝရာမွာ ဗုဒၶက သူ႔လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုၿပီး ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိလွေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ သူဟာဘုရားရွင္ရဲ့ အေရြးခံ အစၥေရးေတြအတြက္ ေစလြႊတ္ျခင္းခံရသူပါတဲ့။ (Matthew 10, 5-6, 15, 24)

ဂ်ီးဇက္က ထာဝရဘုရားရွင္ဟာ ကမၻာႀကီးကို မီးလွ်ံေတြနဲ႔ ဖ်က္ဆီးလိမ့္မယ္လို႔ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶကေတာ့ ဒီကမၻာရဲ့့အနာဂတ္ေဟာစာတမ္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ဝင္စားမႈအေတာ္နည္ပါးခဲ့ပါတယ္။

ဂ်ီးဇက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ေဒသနာကို မယံုၾကည္သူ၊ သံသယရွိသူေတြအေပၚ ကရုဏာေဒါေသာ ေစာခဲ့ေပမယ့္၊ ေဂါတမဆိုတဲ့ ဗုဒၶကို ေကာင္းေကာင္းသိထားသူေတြအတြက္ေတာ့ ဒါကနည္းနည္းအံၾသစရာပါ။

အျမတ္ဆံုးလူသားႏွစ္ေယာက္ကို ဒီလိုျဖန္႔ေျဖၾကည့့္လိုက္ေတာ့ တူတာေတြေရာ၊ မတူတာေတြေရာ၊ မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြေရာ၊ မ်ဥ္းျဖတ္ေတြပါ ေတြ႔လာရျပန္ပါတယ္။ အရွင္ေတြျပဳစုခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားေတြကိုၾကည့္ရင္ ဒီအရွင္ေတြရဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြ၊ ကြဲလြဲမႈေတြကို တေလးတစား နားလည္ထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ့္ကို ခရစ္ယာန္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမိတ္ေဆြေတြ အတူတကြမ်ား ေတြ႔ဆံုေပါင္းသင္းရမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶရဲ႕ေအာက္ပါစကားေလးကို အေလးထားဆက္ဆံတယ္ဆိုၿပီး ပိုၿပီးဟာမိုနီျဖစ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေလးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တည္းထားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

“Those things about which there is no agreement, Let us put aside. Those things about which there is agreement, let the wise bring up, discuss and examine” (D. I, 164)

ခရစ္ယာန္၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘရားသား စစၥတားတို႔-

စကားလံုးအထားအသုိ၊ အဓိပၸါယ္ျပန္ဆိုမႈေတြမ်ား လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးေတာ့ ႀကိဳးစားမိပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ဒီလူသားေတြကို ၾကည္ညိဳခ်င္သပဆိုရင္ေတာ့-

1) Two Masters One Message, Roy Amore, 1978.
2) A Guide to Buddhism A to Z, S. Dhammika.

ကို ဖတ္ရွဳၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ခံစားရသလို ျပန္ဆိုသူမွ်သာပါ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.