ဒီေန႔ ကမ္းလက္ ေျခာက္လျပည့္တဲ႔ေန႔ပါ။
စာဖတ္သူေတြကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ႔ အက္ဒမင္ခရီးထြက္ေနလို႔ (သူ စကက္ဂ်ဴးတစ္ခ်ိဳ႕ လုပ္ေပးထားခဲ႔လို႔)ပို႔စ္ ေတြ ပံုမွန္တက္ေနႏိုင္ေပမယ္႔ ဘယ္လိုေတြ တက္လာသလဲဆိုတာကိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္ရပါတယ္။ ကေမာက္ကမ နည္းနည္းဆန္ပါတယ္။
ထူးထူးျခားျခား ေက်းဇူးစကားေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ကမ္းလက္ကို လင္႔လုပ္ထားၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကိုပါ။
ကမ္းလက္ကုိယ္တိုင္က တကယ္႔ကို "ထြန္ယက္လို႔ မညက္ေသးတဲ႔ " စိုက္ခင္းပါ။ ဒါေၾကာင္႔ မျမင္ဖူးေသးတဲ႔ ဘဝတူမိတ္ေဆြ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေက်းဇူးစကားနဲ႔အတူ ေတာင္းပန္စကားပါ ထားခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။
အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေရးခ်င္ရာေရးလို႔ရၾကေပမယ္႔ ေစာင္႔စည္းမႈေတြနဲ႔ ယုံၾကည္ရာေလးေတြကို ေဖာ္ျပေနၾကတာကိုေတြ႔ရေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေလးလည္းေလးစားမိတယ္။ အလကားရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စာေပအက္သစ္ေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ သိခဲ႔ရလို႔ပါ။
စကားလုံးၾကမ္းၾကမ္းေတြနဲ႔ ဝိုင္းဆဲေနၾကရင္ စစ္အစိုးရကိုေတာင္ ေမတၱာရႇိသလိုလိုျဖစ္တတ္သြားတာ (၈၈) ကာလက ႀကံဳဖူးခဲ႔တယ္။ စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ျပည္တြင္းက စာဖတ္သူအေရအတြက္ သိသိသာသာ တက္လာလို႔လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္။
ေျခာက္လျပည္႔ အမွတ္တရအတြက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ ေမာင္စူးရဲ႐ဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ေ႐ႊျမန္မာ၊အတြဲအမွတ္ ၅ ထဲကပါ။
စာဖတ္သူေတြကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ႔ အက္ဒမင္ခရီးထြက္ေနလို႔ (သူ စကက္ဂ်ဴးတစ္ခ်ိဳ႕ လုပ္ေပးထားခဲ႔လို႔)ပို႔စ္ ေတြ ပံုမွန္တက္ေနႏိုင္ေပမယ္႔ ဘယ္လိုေတြ တက္လာသလဲဆိုတာကိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္ရပါတယ္။ ကေမာက္ကမ နည္းနည္းဆန္ပါတယ္။
ထူးထူးျခားျခား ေက်းဇူးစကားေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ကမ္းလက္ကို လင္႔လုပ္ထားၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကိုပါ။
ကမ္းလက္ကုိယ္တိုင္က တကယ္႔ကို "ထြန္ယက္လို႔ မညက္ေသးတဲ႔ " စိုက္ခင္းပါ။ ဒါေၾကာင္႔ မျမင္ဖူးေသးတဲ႔ ဘဝတူမိတ္ေဆြ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေက်းဇူးစကားနဲ႔အတူ ေတာင္းပန္စကားပါ ထားခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။
အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေရးခ်င္ရာေရးလို႔ရၾကေပမယ္႔ ေစာင္႔စည္းမႈေတြနဲ႔ ယုံၾကည္ရာေလးေတြကို ေဖာ္ျပေနၾကတာကိုေတြ႔ရေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေလးလည္းေလးစားမိတယ္။ အလကားရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စာေပအက္သစ္ေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ သိခဲ႔ရလို႔ပါ။
စကားလုံးၾကမ္းၾကမ္းေတြနဲ႔ ဝိုင္းဆဲေနၾကရင္ စစ္အစိုးရကိုေတာင္ ေမတၱာရႇိသလိုလိုျဖစ္တတ္သြားတာ (၈၈) ကာလက ႀကံဳဖူးခဲ႔တယ္။ စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ျပည္တြင္းက စာဖတ္သူအေရအတြက္ သိသိသာသာ တက္လာလို႔လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္။
ေျခာက္လျပည္႔ အမွတ္တရအတြက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ ေမာင္စူးရဲ႐ဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ေ႐ႊျမန္မာ၊အတြဲအမွတ္ ၅ ထဲကပါ။
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္၏ ႏွစ္သုံးဆယ္ခရီး
ဘုရားပြဲတစ္ခုဆီကိုသြားေနတဲ႔ လွည္းတန္းႀကီးကိုစိတ္မွန္းနဲ႔ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔
ဖုန္လုံးေတြက
အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ကုန္ၾက။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ကို
ထိုင္ေငးမိတယ္။
ေသဆုံးေနတဲ႔ သစ္႐ြက္ေတြေပၚ
ေတာင္ေလ႐ိုင္းက ဒရြတ္ဆြဲလမ္းေလွ်ာက္လို႔၊
အေမက....
ညီေလးရဲ႕ အက်ႌၾကယ္သီးကို ျပန္တပ္လို႔၊
အေဖက..
ေရဒီယိုတစ္လုံးနဲ႔
လန္ဒန္သားေတြရဲ႕စကားကို နားေထာင္လို႔၊
က်ေနာ္က...
လုံးကားေနတဲ႔ ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္သပ္ရင္း
(အစာတြင္းနက္မွန္း မသိတတ္စြာ)
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အေပ်ာ္ေတြကိုစၿမဳံ႕ျပန္လို႔။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ကို
ထိုင္ေငးမိတယ္။
ႏြမ္းေျခာက္ေနတဲ႔ စံပါယ္ဖူးေလးက
ေလာကဓံအေၾကာင္းကိုမၿငီးျငဴပဲ
ေနပူထဲ မတ္တပ္ရပ္လို႔၊
ေရွးေဟာင္း ေစတီပ်က္ေတြၾကား
ဗုဒၶအဆုံးအမတစ္ခုခု ေတြ႔ရႏိုး
သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ရွာလို႔၊
အဝါေရာင္ လိပ္ျပေလးႏွစ္ေကာင္
ဆြဲလဲသံထဲ ပ်ံဝဲဝင္သြားခိုက္
က်ေနာ္႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြက
အနာဂတ္ အသိုက္ေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တည္ေဆာက္လို႔။
ဒီေန႔...
မ်က္ႏွာေပၚ ယိုစီးက်ေနတဲ႔
က်ိဳးေၾကေနတဲ႔ အလင္းခက္ေတြကုိ
ထိုင္ေငးေနမိတယ္။
ေလာကဓံ၊ပို႔စ္ေမာ္ဒန္၊ ဘဝဒဏ္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေပးပါ...
ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ေပးပါ...
႐ြာအေနာက္ပိုင္းက
ေဆာ႔ဖ္ဝဲသူေဌး ဘီးလ္ဂိတ္အတြက္
သက္ျပင္းေတြခဏခဏခ်လို႔။
ၿပီးေတာ႔......
မသိေယာင္ေဆာင္ျခင္း သခၤန္းစာတစ္ပုဒ္ကို
ႏႈတ္တက္အရ က်က္လို႔။ ။
ေမာင္စူးရဲ
Post a Comment