က်ဳပ္အေၾကာင္းကိုေျပာျပရမယ္ ဟုတ္လား၊ သိပ္ၿပီးစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွမယ္ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။
ဘယ္ကေန စ ေျပာရမလဲ။
မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ့ ညေနတစ္ခုက စ ရလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ဘယ္သူကမွ က်ဳပ္ကိုေထာင္ထဲ ထည္႔လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရယ္ၾကလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ ေထာင္ထဲကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ေျပာခဲ႔ၿပီးပါပေကာ။ မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ႔ညေနတစ္ခုပါဆို။
ဘာမွေထြေထြ ထူးထူးစဥ္းစားေနစရာမလိုပါဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ႔စားရမွာပဲ၊ အငတ္ေတာ႔ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေထာင္ထဲကိုက်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာ။ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး၊ လူအထင္ႀကီးအာင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ဘာလို႔ေတြမေျပာပါရေစနဲ႔။
အဲဒီ ေထာင္ထဲမွာ က်ဳပ္အရင္ေရာက္ႏွင္႔သူတစ္ေရာက္ရႇိေနတယ္၊ သူရွိေနေတာ႔ စိတ္ပူစရာမ႐ိွေတာ႔ဘူး၊ သူကိုမွီခိုစားေနလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ ျပႆနာက ဒီမွာစ တာ၊ က်ဳပ္လည္းမစားရတာၾကာၿပီဆိုေတာ႔ ဆာဆာနဲ႔စားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လြန္သြားတယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ခ်ိန္ေတြတက္လာလိုက္ခ်က္က...။ ဒါနဲ႔ပဲ ဝင္တုန္းက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ၊ျပန္ထြက္မယ္ဆုိေတာ႔ ထြက္လို႔မရေတာ႔ဘူး။
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေမွးလိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာဆိုေပမယ္႔ ရာသီဥတုအားလုံးက စိုစိုေျပေျပပါ။ အိ္ပ္ရာထေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္တာၾကာေတာ႔ ေက်ာကအပူသားလားဗ်။ အျပင္ထြက္လမ္းသလားလို႔ကလည္းမရဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ လမ္းသလားေနလိုက္မိတယ္။
ကိုယ္႔ေျခသံကို ကိုယ္မၾကားရေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဆူညံသြားပုံရတယ္၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြက က်ဳပ္ကို ခပ္တင္းတင္းၾကည္႕တယ္။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပဲဗ်။ သူမေက်နပ္လို႔ တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို က်ဳပ္ကေတာ႔အေသပဲ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ ၊ဝ လာေတာ႔လႈပ္႐ွားရတာေလးလံလာတယ္လို႔ေလ။ အရင္လို မသြက္လက္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။
အဲဒီရက္ေတြတုန္းက က်ဳပ္တို႔ တစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း ေၾကညာထားၾကတာ။ ပုန္းစရာေျမမ႐ွိ၊ တကယ္႔ကိုအက်ပ္အတည္းကာလပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေျပာတာ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးလို႔။
က်ဳပ္လည္း ဆပ္ပါနည္းနည္းထပ္စား၊ နည္းနည္းထပ္အိပ္ေပါ႔။ ခက္တာက ညပိုင္းေရာက္ေတာ႔ မိန္းမန႔ဲကေလးေတြကိုသတိရလာတယ္။ ခပ္ခၽြဲခၽြဲေျပာရရင္ လြမ္းတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ဝမ္ေရးတို႔ထက္ လြမ္ေရးခက္ ဆိုတာ အလကားဆိုထားတာမဟုတ္ဘူး ေနာ္၊ တကယ္မွန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထြက္ေပါက္ေလးမ်ားေတြ႔မလားဆိုၿပီး မနားတမ္ရွာေနမိေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ။
က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔သခၤန္းစာအႀကီးစားႀကီးရခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ထင္တာက စားစရာ အိပ္စရာ ေနစရာရႇိရင္ ဘဝဟာျပည္႕စုံၿပီ၊ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေဝးမွ၊ မရွိမွ တန္ဖိုးကိုသိရတာက လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းေထာင္ကထြက္ႏိုင္ဖို႔အေရး အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေတာ႔တာပဲ။
ဒီေတာ႔မွ အဲဒီလူက "ေဟ႔ေကာင္၊ဗိုက္ဝရင္လည္းေအးေအးေဆးေဆးေနကြာ၊ က်န္တာေတြအကုန္ ငါ သည္းခံႏိုင္တယ္၊ မင္းအသံကိုေတာ႔သည္းမခံႏိုင္ဘူး" "စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ဗ်ာ၊ မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြကိုသတိရလို႔ပါ၊ သူတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ ေဘးကင္းရန္ကင္းမွရွိၾက႐ဲ႕လား လို႔ စိုးရိမ္လို႔ပါ" "ဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႕" "ျပန္ဖို႔ပဲဗ်၊ ျပန္မရလို႔ အခက္ေတြ႔ေနတာ" "ဝင္လာတဲ႔အေပါက္ကျပန္ထြက္ေပါ႔ကြ"
"ခင္ဗ်ားေျပာေတာ႔လြယ္လိုက္တာ၊ က်ဳပ္ကိုလည္းၾကည့္ပါအုံး" ဆိုေတာ႔မွ သူက "ေအး၊ ငါသေဘာေပါက္ၿပီ" ဆိုၿပီး ေထာင္တံခါးေလး ဟ ေပး တယ္။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ႔ဘဲ တခ်ိဳးတည္း လစ္ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။
ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးႀကံဳရတဲ႔သူတိုင္း အသက္နဲ႔ျပန္ထြက္လာႏိုင္တာေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူက တကယ္႔သူေတာ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔သာပါ။
ေျပာၿပီးပါပေကာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။အခု အိပ္ခ်င္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ တ႐ားရွဳမွတ္ေနတဲ႔ေယာဂီတစ္ေယာက္႐ဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္မိတဲ႔ ျခင္တစ္ေကာင္႐ဲ႕ဘဝက ဘယ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွႏိုင္မွာတဲ႔ လဲ ဗ်ာ။
ဘယ္ကေန စ ေျပာရမလဲ။
မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ့ ညေနတစ္ခုက စ ရလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ဘယ္သူကမွ က်ဳပ္ကိုေထာင္ထဲ ထည္႔လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရယ္ၾကလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ ေထာင္ထဲကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ေျပာခဲ႔ၿပီးပါပေကာ။ မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ႔ညေနတစ္ခုပါဆို။
ဘာမွေထြေထြ ထူးထူးစဥ္းစားေနစရာမလိုပါဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ႔စားရမွာပဲ၊ အငတ္ေတာ႔ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေထာင္ထဲကိုက်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာ။ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး၊ လူအထင္ႀကီးအာင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ဘာလို႔ေတြမေျပာပါရေစနဲ႔။
အဲဒီ ေထာင္ထဲမွာ က်ဳပ္အရင္ေရာက္ႏွင္႔သူတစ္ေရာက္ရႇိေနတယ္၊ သူရွိေနေတာ႔ စိတ္ပူစရာမ႐ိွေတာ႔ဘူး၊ သူကိုမွီခိုစားေနလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ ျပႆနာက ဒီမွာစ တာ၊ က်ဳပ္လည္းမစားရတာၾကာၿပီဆိုေတာ႔ ဆာဆာနဲ႔စားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လြန္သြားတယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ခ်ိန္ေတြတက္လာလိုက္ခ်က္က...။ ဒါနဲ႔ပဲ ဝင္တုန္းက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ၊ျပန္ထြက္မယ္ဆုိေတာ႔ ထြက္လို႔မရေတာ႔ဘူး။
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေမွးလိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာဆိုေပမယ္႔ ရာသီဥတုအားလုံးက စိုစိုေျပေျပပါ။ အိ္ပ္ရာထေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္တာၾကာေတာ႔ ေက်ာကအပူသားလားဗ်။ အျပင္ထြက္လမ္းသလားလို႔ကလည္းမရဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ လမ္းသလားေနလိုက္မိတယ္။
ကိုယ္႔ေျခသံကို ကိုယ္မၾကားရေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဆူညံသြားပုံရတယ္၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြက က်ဳပ္ကို ခပ္တင္းတင္းၾကည္႕တယ္။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပဲဗ်။ သူမေက်နပ္လို႔ တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို က်ဳပ္ကေတာ႔အေသပဲ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ ၊ဝ လာေတာ႔လႈပ္႐ွားရတာေလးလံလာတယ္လို႔ေလ။ အရင္လို မသြက္လက္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။
အဲဒီရက္ေတြတုန္းက က်ဳပ္တို႔ တစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း ေၾကညာထားၾကတာ။ ပုန္းစရာေျမမ႐ွိ၊ တကယ္႔ကိုအက်ပ္အတည္းကာလပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေျပာတာ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးလို႔။
က်ဳပ္လည္း ဆပ္ပါနည္းနည္းထပ္စား၊ နည္းနည္းထပ္အိပ္ေပါ႔။ ခက္တာက ညပိုင္းေရာက္ေတာ႔ မိန္းမန႔ဲကေလးေတြကိုသတိရလာတယ္။ ခပ္ခၽြဲခၽြဲေျပာရရင္ လြမ္းတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ဝမ္ေရးတို႔ထက္ လြမ္ေရးခက္ ဆိုတာ အလကားဆိုထားတာမဟုတ္ဘူး ေနာ္၊ တကယ္မွန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထြက္ေပါက္ေလးမ်ားေတြ႔မလားဆိုၿပီး မနားတမ္ရွာေနမိေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ။
က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔သခၤန္းစာအႀကီးစားႀကီးရခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ထင္တာက စားစရာ အိပ္စရာ ေနစရာရႇိရင္ ဘဝဟာျပည္႕စုံၿပီ၊ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေဝးမွ၊ မရွိမွ တန္ဖိုးကိုသိရတာက လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းေထာင္ကထြက္ႏိုင္ဖို႔အေရး အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေတာ႔တာပဲ။
ဒီေတာ႔မွ အဲဒီလူက "ေဟ႔ေကာင္၊ဗိုက္ဝရင္လည္းေအးေအးေဆးေဆးေနကြာ၊ က်န္တာေတြအကုန္ ငါ သည္းခံႏိုင္တယ္၊ မင္းအသံကိုေတာ႔သည္းမခံႏိုင္ဘူး" "စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ဗ်ာ၊ မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြကိုသတိရလို႔ပါ၊ သူတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ ေဘးကင္းရန္ကင္းမွရွိၾက႐ဲ႕လား လို႔ စိုးရိမ္လို႔ပါ" "ဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႕" "ျပန္ဖို႔ပဲဗ်၊ ျပန္မရလို႔ အခက္ေတြ႔ေနတာ" "ဝင္လာတဲ႔အေပါက္ကျပန္ထြက္ေပါ႔ကြ"
"ခင္ဗ်ားေျပာေတာ႔လြယ္လိုက္တာ၊ က်ဳပ္ကိုလည္းၾကည့္ပါအုံး" ဆိုေတာ႔မွ သူက "ေအး၊ ငါသေဘာေပါက္ၿပီ" ဆိုၿပီး ေထာင္တံခါးေလး ဟ ေပး တယ္။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ႔ဘဲ တခ်ိဳးတည္း လစ္ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။
ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးႀကံဳရတဲ႔သူတိုင္း အသက္နဲ႔ျပန္ထြက္လာႏိုင္တာေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူက တကယ္႔သူေတာ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔သာပါ။
ေျပာၿပီးပါပေကာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။အခု အိပ္ခ်င္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ တ႐ားရွဳမွတ္ေနတဲ႔ေယာဂီတစ္ေယာက္႐ဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္မိတဲ႔ ျခင္တစ္ေကာင္႐ဲ႕ဘဝက ဘယ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွႏိုင္မွာတဲ႔ လဲ ဗ်ာ။
ဇင္ေ၀ေသာ္
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment