ၿပံဳးရယ္ျခင္း

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က တစ္ေန႔မွာ ပ်မ္းမ်ွ အႀကိမ္သုံးရာ ၿပဳံးရယ္တယ္။
လူႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ တစ္ေန႔မွာ ပ်မ္းမ်ွ ေလးႀကိမ္ပဲ ၿပဳံးရယ္တယ္တဲ႔။
ဒီေတာ႔ တစ္ေန႔ ေလးႀကိမ္မွ မၿပဳံးရယ္ရရင္ ေန႔တြက္မကိုက္သလို ျဖစ္ သြားတယ္။

"သင္ရယ္လ်င္ တစ္ကမၻာလုံး သင္နဲ႔အတူရယ္ေမာၿပီး
တေခါေခါနဲ႔ ေဟာက္ေနရင္ေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရလိမ္႔မည္"
Laugh and the world laughs with you.
Snore and you sleep alone.

(Anthony Burgess)
ေနာက္မွသိရတာက Anthony Burgess ဟာ ရယ္လည္းရယ္၊ ေဟာက္ လည္းေဟာက္တတ္သူပါ တဲ႔။

Read more

ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေသာင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္က ဘာသာေရးအေဆာက္အဦ

ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေသာင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္က ဘာသာေရးအေဆာက္အဦ Göbekli Tepe ကို တူရကီႏိုင္ငံမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြက တူးေဖာ္ေတြ႔ ရွိ ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္ဆိုေတာ႔ မိုဟိန္ဂ်ိဳဒါရို ထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရွးက်ေနၿပီး ဒီေန႔ ကမၻာရွိ ဘယ္ဘာသာနဲ႔ ဆက္ စပ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ႔ မသိရပါဘူး။

National Geographic reports: “We used to think agriculture gave rise to cities and later to writing, art, and religion. Now the world’s oldest temple suggests the urge to worship sparked civilization.”
Göbekli Tepe in Turkey, a mega-sanctuary more than 11,000 years old. (Agriculture is 8,000 to 9,000 years old.)

Read more

ေဒါက္တာခင္ေမာင္လတ္ (ေ႐ႊျမန္မာ) ရဲ႕ စာအုပ္

က်ေနာ္အမွာ တိုစိစိေရးထားတဲ႔ ေဒါက္တာခင္ေမာင္လတ္ (ေ႐ႊျမန္မာ) ရဲ႕ စာအုပ္ေလး ထြက္လာပါတယ္။ (ဆရာသစၥာနီလို ဝင္ေၾကာ္ျငာၾကည့္တာ)
ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ မဟုတ္ဘဲ ေရာင္းေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ (နံပတ္ ငါး တဲ႔) ဝမ္း သာရပါတယ္။
စကၤာပူအေျခစိုက္ သူနဲ႔ က်ေနာ္က ဘုတ္ က်ီးေျမွာက္၊ က်ီး ဘုတ္ေျမွာက္ လို ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

Read more

ဘုရားရွင္သမာပတ္မွ ထခဲ့ရတဲ့ “ပဥၥသီခၤဆိုတီးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္

၁။ ဝေႏၵေတ ပိတရံ ဘေဒၵ၊ တိမၺရုံ သူရိယ ဝစၧေသ။
ေယန ဇာတာသိ ကလ်ာဏီ၊ အာနႏၵ ဇနနီ မမ။

Lady, your father Timbaru greet,
Oh sunshine fair, I give him honor due,
By whom was sired a maid as fair as you
Who is the cause of my heart’s delight.

အရွင္မေလး မင္းဖခင္ တိမၺရု
အို-ေနနတ္သမီးေလး သူ႔ကိုဦးညႊတ္မိရဲ႔
ငါ့ရင္ကို ေႏြးေစတဲ့ မင္းဆိုတဲ့ အလွတစ္ပါး
သူေမြးဖြားေစခဲ့လုိ႔ေပါ့

၂။ ဝါေတာဝ ေသဒတံ ကေႏၲာ၊ ပါနိယံဝ ပိပါသေတာ။
အဂႌရသိ ပိိယာေမဟိ၊ ဓေမၼာ အရဟတာ မိစ။

Delightful as the breeze to one who sweats,
Or as cooling draught to one who thirsts,
Your radiant beauty is to me as dear
As the Dhamma is to Arahants.

ေခြ်းၿပိဳက္သူအတြက္ ေလေအးတစ္ေပါက္
အာေခါင္ေၿခာက္သူအတြက္ ေရေအးတစ္ခြက္
ေတာက္ပလြန္းတဲ့ မင္းအလွကို တြယ္မက္ေလေပါ့
ရဟႏၲာ အရွင္ၿမတ္တို႔ ဓမၼကို ၿမတ္ႏိုးသလို။

၃။ အာတုရေႆဝ ေဘသဇၨံ၊ ေဘာဇနံဝ ဇိဃစၧေတာ။
ပရိနိဗၺာပရ မံ ဘေဒၵ၊ ဇလႏၲာမိဝ ဝါရိနာ။

Just as medicine to him who is ill,
Or nourishment to one who is starving still,
Bring me, gracious lady, sweet release,
With water cool from my consuming flames.

နာဖ်ားသူအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္
မြတ္သိပ္သူအတြက္ေတာ့ အာဟာရ၊
မင္းေရတစ္မႈတ္နဲ႔ ခ်ိဳၿမိန္စြာ လြတ္ေၿမာက္ေစပါေတာ့
ရင္မွာေလာင္ေနတဲ့ မီးကေန။

၄။ သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏီ၊ ယုတၱံ ကိဥၹကၡ ေရဏုနာ။
နာေဂါ ဂမာၻ ဘိတေတၳာဝ၊ ၾသဂါ ေဟေတ ထႏူဒရံ။

The elephant, oppressed by summer heat,
Seeks out a lotus-pool upon which float,
Petals and pollen of that flower,
So into your bosom sweet, I’d plunge.

ေႏြနဲ႔ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ဆင္
ၾကာပန္းရင္ၿပင္ ေရကန္ကိုရွာၿပီး
ၾကာပြင့္ၾကာပန္းေတြန႔ဲတူ ေသာက္ခ်ိဳးသလို
လွပတဲ့ မင္းအၿပံဳးကန္သာလဲ့လ့ဲထဲ ခုန္ပဲ ခုန္ခ်လိုက္ခ်င္ေတာ့ရဲ႕။

၅။ အစၥကုၤေႆာဝ နာေဂါဝ၊ ဇိတံေမ ထုတၱေရာ ပရံ။
ကာရဏံ နပၸဇာနာမိ၊ သမၸေတၱာ လကၡဏူ ဂုဟာ။

As an elephant, urged by the goad,
Pays no heed to pricks of lance and spear,
So I, unheeding, know not what I do,
Intoxicated by your beauteous form.

ခြ်န္းရွရွန႔ဲ အေမာင္းခံရတဲ့ဆင္
ေလး ျမား လွံ စစ္ေၿမၿပင္ကို အေရးမထားသလို
ငါလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ေမ့ေလ်ာ့
မင္းအလွကို ရီေ၀သည္အထိ ေသာက္သံုးခဲ့လို႔ေပါ့။

၆။ တယိ ေဂဓိတ စိေတၱာသၼိ၊ စိတၱံ ဝိပရိဏာမိတံ။
ပဋိဂႏၲံဳ နသေကၠာမိ၊ ဝကၤ ဃေသၱာဝ အမၺဳေဇာ။

By you my heart is tightly bound in bonds,
All my thoughts are quite transformed, and I
Can no longer find my former course;
I am like a fish that’s caught on baited hook.

ရင္ေတြမြန္းၾကပ္စြာခုန္တယ္
အေတြးေတြကလည္း ပံုမွန္မစီးေမ်ာ
ဟိုတစ္ခါက "ငါ"ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး
ပါးဟပ္မွာ ခ်ိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္လို။

ရ။ ၀ါရုမု သဇ မံ ဘေဒၵ၊ သဇ မံ မႏၶ ေလာစေန
ပလိႆဇ မံ ကလ်ာဏီ၊ ဧတံ ေမ အဘိပတၳိတံ။

Come, embrace me, maiden fair of thighs,
Seize and hold me with your lovely eyes,
Take me in your arms,
It’s all I ask!

ေဖြးလႊလႊ မင္းေပါင္ေပၚပါးအပ္
အၿမတ္တႏိုးနဲ႔ မင္းမ်က္လံုးေတြရဲ႕အၾကည့္
ၿပီး- မင္းလက္အစံုနဲ႔ ေထြးပိုက္လွည့္
ဘ၀မွာ လိုတာ ဆိုလို႔ ဒါအကုန္ပါပဲကြယ္။

၈။ အပၸေကာဓ ၀တ ေမ သေ ႏၲာ၊ ကာေမာ ၀ိလႅိတေက သိယာ
အေနက ဘာေ၀ါ သမုပၸါဒိ၊ အရဟေႏၲ၀ ဒကၡိဏာ။

My desire was slight at first, Oh maid,
Of waving tresses, but it grew apace,
As grow the gifts that Arahants receive.

အစက- ရင္ထဲဆာေလာင္မႈေလး
တၿဖည္းၿဖည္း စည္ပင္လာလိုက္ပံုမ်ား
ရဟႏၲာအရွင္ၿမတ္ေတြကို ေပးလွဴရတဲ့ အက်ိဳးေတြလုိပဲ။

၉။ အယံေမ အတၱိ ကတံ ပုညံ၊ အရဟေႏၲသု တာဒိသု
တံ ေမ သမၺဂၤ ကလ်ာဏီ၊ တယာ သဒၶိံ ၀ိပစၥိတံ။

Whatever merit I have gained by gifts
To those Noble Ones, may mind reward
When it ripens, be your love, most fair.

အရွင္ၿမတ္ေတြကို ေပးလွဴခဲ႔သမွ်
အက်ိဳးတရားေတြ ငါၿပန္ရရင္
အခ်စ္ဆံုးေလး…အားလံုး မင္းအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။
၁၀။ သက်ပုေတၱာ၀ စ်ာေနသု၊ ဧေကာဒိ နိပေကာ သေတာ။
အမတံ မုနိ ဇိဂိႆာေနာ၊ တ မဟံ သူရိယ ၀စၦေသ။

As the Sakyan’s Son in Jhana rapt
Intent and mindful, seeks the deathless goal,
Thus intent I seek your love, my Sun.

(သာကိယအရွင္) စ်ာန္ရင္ခြင္မွာ (သိဒၶတၳမင္းသား)
မေသရာ မြတ္သိပ္စြာ စူးစိုက္ရွာေနသလို
ကိုယ့္အလင္းေရာင္ကေလးေရ
မင္းအခ်စ္ကို ငတ္မြတ္စြာ ငါရွာေနသကြဲ႕။

၁၁။ ယထာပိ မုနိ နေႏၵယ်၊ ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
ဧ၀ံ နေႏၵယ် ကလ်ာဏီ၊ မိႆီ ဘာ၀ံ ဂေတာ တယာ။

Just as that Sage would be rejoiced, if he
Were to gain Supreme enlightenment,
So I’d rejoice to be made one with you.

ေဂါတမအရွင္ ၀မ္းေၿမာက္
သဗၺညဳ ခရီးေရာက္္တဲ့အခါမွာ
ငါလည္းေလ မိုးမၿမင္ ေနမွာ
မင္းနဲ႔မ်ား အတူၾကင္ရရင္။
၁၂။ သေကၠာစေမ ၀ရံ ဒဇၨာ၊ တာ၀တိံသာန မိႆေရာ။
တာဟံ ဘေဒၵ ၀ေရယ်ာေယ၊ ဧ၀ံ ကာေမာ ဒေဠွာ မမ။

If Sakka, Lord of Three-and-Thirty Gods
Were perchance to grant a boon to me,
It’s you I’d crave, my love for you is so strong.

တာ၀တႎသာဘုရင္ သကၠအရွင္ကမ်ား
ေဗလု၀…မင္းၾကိဳက္သမွ် ဆုလာဘ္ယူေစဆိုရင္
ငါခံုမင္တာက မင္းတစ္ေယာက္ထဲ
တို႔အခ်စ္က အဲသေလာက္ ၿမဲၿမံတယ္။

၁၃။ သာလံ၀ နစိရံ ပုပၹံ၊ ပိတရံ ေသ သုေမဓေသ။
၀ႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊ ယႆာ ေသတာ ဓိ သိ ပဇာ။

Your father, maid so wise, I venerate
Like a sala-tree fairly blossoming,
For his offspring’s sake, so sweet and fair.

ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္တဲ့ အင္ႀကင္းပင္အိုကို
ေမႊးလွတဲ႔ ပန္းေတြေၾကာင့္ ၿမတ္ႏိုးရသလိို
ပညာေတြ ပင္လံုးကၽြတ္တဲ့
မင္းေဖေဖ တိမၺရုကို
ပဥၥသီ ဦးညႊတ္လိုက္ပါရဲ႕….ကြယ္
ေနနတ္မင္းသမီး…အလင္းမေလးရယ္…….။

Read more

သီရိပါဒလမ္းေပၚမွာ ျပန္ေတြ႔ခဲ႔ရသည့္ အေဖ

သီရိပါဒခရီးသည္ ေလွကားထစ္ေပါင္း ၇၀၀၀ ေက်ာ္ျဖင္႔ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး ေလး နာရီ ငါးနာရီခန္႔ ေတာင္တက္ခရီးဆင္ႏႊဲရ၏။ သီရိပါဒဟူသည္ ဒ႑ာရီဆန္ ဆန္ သီဟိုဠ္သမိုင္းအရ ဘုရားရွင္ ေျခေတာ္ရာ ျခခဲ႔ေသာ ေနရာဟူ၏။ ယေန႔ ဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္ရာေပါင္းမ်ားစြာရွိသည့္အနက္ သီရိပါဒသည္ ဘုရားရွင္ ၏ ေျခေတာ္ရာတစ္ဆူအျဖစ္ ပထမဆုံးအဆုိတင္သည့္ ေတာင္ထိပ္တစ္ခုဟု လည္း ဆိုႏိုင္ေပမည္။ ည တစ္နာရီခန္႔မွာ စတင္တက္ခဲ႔ၾကေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လူေပါင္း ၄၀ အဖြဲ႔တြင္ ၁၀ ေယာက္က လမ္းတစ္ဝက္မွာ က်န္ရစ္ခဲ႔သည္။ အခ်ိဳ႕က အသက္ေၾကာင္႔၊ အခ်ိဳ႕က ဆူၿဖိဳးေသာ ကိုယ္ခႏၶာေၾကာင္႔ျဖစ္၏။

ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔က ဘုရားရွင္ ေျခေတာ္ရာဟူေသာ ယုံၾကည္မႈေၾကာင္႔ တက္ေနၾကတာျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူတို႔ကေတာ႔ ေနထြက္တာကို ၾကည့္ရေအာင္ တက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အာရွတိုက္သားမ်ားအတြက္ ေန ထြက္တာကို ၾကည့္ရုံမ်ွျဖင္႔ေတာ႔ ဤမ်ွ ၾကမ္းရွေသာ ေျခလွမ္း ၇၀၀၀ တက္ေနရန္မလိုပါ။ ဘယ္မွမသြားဘဲ ေနထြက္တာကို ျမင္ႏိုင္သည္။ မတူဘူး ဟု ဆိုလိုကဆိုႏိုင္ပါသည္၊ အျငင္းမပြားလိုပါ။

မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွျပင္ဆင္ျခင္းမရွိဘဲ ထို ေတာင္ကို တက္ခဲ႔ျခင္းေ တာ႔ မဟုတ္ပါ။ မသြားမီ ၃ လခန္႔ကတည္းက နံနက္တိုင္း တစ္ခါတစ္ခါ ညေနပါ (ခပ္ျမန္ျမန္) လမ္းေလ်ွာက္ျခင္း ပုံမွန္လုပ္ခဲ႔သည္။ သက္လုံအထိုက္ အေလ်ာက္ ရွိသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ခရီး တစ္ဝက္ေက်ာ္လာသည့္ အခါ ရွိသည့္သက္လုံက ကုန္ခမ္းစ ျပဳလာသလို ခရီးကလည္း ပို၍ပို၍ မတ္ေစာက္လာပါေတာသည့္။

ငါ ဆက္မွတက္ႏိုင္ပါေတာ႔မလား။
နံနက္ ၃ နာရီ ေလေအးၾကမ္းမ်ားအၾကားမွာပင္ ေခၽြးတၿဖိဳက္ၿဖိဳက္က်ေန သည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးထက္ မ်ားစြာပိုပင္ပမ္း၏။

ထိုစဥ္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ လူျဖဴဇနီးေမာင္ႏွံကို ေတြ႔ရ၏။ ကေလးက ၅ ႏွစ္ ၆ႏွစ္ခန္႔ဟုထင္ရသည္။ သူက ေတာင္ေဝွးေလး ေထာက္ကာ ေထာက္ကာ သူ႕မိဘေတြနဲ႔အတူ တက္ေနသည္။ သူ႕ကို "Strong boy" ဟုေခၚရာ သူက လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံး ၏။ သူ႕ ဖခင္က "Yes, he is very strong" ဟု အားေပးသည္။ မၾကာပါ။ ဤခရီးသည္ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အားကစားကြင္း မဟုတ္ပါ။ သူ ဆက္မတက္ႏိုင္ေတာ႔။ သို႔ေသာ္ ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ အမ်ား ႀကီး ေလ်ွာက္ခဲ႔ၿပီးၿပီ။ ထိုစဥ္ ဖခင္ျဖစ္သူက သူ႕ေက်ာပိုးအိပ္ကို ဇနီးေပးလိုက္ ၿပီး သူ႕သားကို ပခုံးေပၚထမ္းက ဆက္တက္ေနေလေတာ႔သည္။

မလြယ္ပါ။
လုံးဝမလြယ္ပါ။
လူအလြတ္ပင္ ေခၽြးဒီးဒီးက်ေအာင္ တက္ေနရခ်ိန္ ကေလးတစ္ေယာက္ ပခုံးေပၚထမ္းၿပီးတက္ရေသာ မတ္ေစာက္ေတာင္တန္းခရီးသည္ လုံးဝမလြယ္ပါ။
ထိုစဥ္ ကၽြႏု္ပ္ထံမွ စကားသံလည္း ေျပာင္းသြားရေတာ႔သည္။
"Very strong man"
ဖခင္စိတ္။ ကေလးအစြမ္း၊ ကေလးသတၱိကို ရႏိုင္သမ်ွ ရေအာင္ ညႇစ္ ထုတ္ၿပီးမွ ပခုံးေပၚတင္ထမ္းသြားသည့္ ဦးေဆာင္စိတ္၊ ေဖးမစိတ္။
ထို ခြန္အားတို႔က ကၽြႏ္ုပ္ဆီသို႔ပင္ ကူးစက္လာေတာ႔၏။

သူတို႔ သားအဖကိုၾကည့္ရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြႏ္ုပ္ကိုင္တိုင္ အေဖ႔ပခုံးေ ပၚ ေရာက္သြားသလိုလို (အေဖသည္ ခရီးေဝးသြားတိုင္း ကၽြႏ္ုပ္ကို ထမ္း ပိုးေခၚေလ႔ရွိသည္)၊ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္တိုင္ကပင္ သားတစ္ေယာက္ကို ထမ္းတက္ေနရသလုိလို ခံစားလိုက္ရ၏။ မွန္၏။ ဒုတိယ ခံစားခ်က္က အငွား ခံစားခ်က္သာ ျဖစ္၏။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ကေလးျဖစ္လိုက္၊ အေဖျဖစ္လိုက္ျဖင္႔ သီရိပါဒေတာင္ထိပ္ေပၚ သို႔ ၅ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ ေျခခ်ႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔သည္။
အေဖ႔ကို သတိရစိတ္ျဖင္႔ မ်က္ရည္ပင္ က်ခဲ႔မိေသးသည္ထင္ပါ၏။

Read more