ေရႊၿခံေရ
ရက္ေကာ႔ေတြအားလုံး က်ိဳးကုန္ၿပီ။
အရက္စက္ဆုံး မိနစ္ ၃၀၊ မရွိဘူးေသးတဲ႔ ဆီမီး၊ အျမင္႔ဆုံးေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္သြားတဲ႔ ကလိုေဆး။
ဂ်ာမဏီရဲ႕ အင္ဂ်င္ပါဝါက မာစီးဒီးနဲ႔ ဘီအမ္ဒဘယ္လ်ဴ တြဲလႊတ္လိုက္ဟန္ပါပဲ။ တားရဲရင္ တား။
ဘရာဇီးက ဆီးရီးယားဆန္ဆန္ ကစားၿပီး ဂ်ာမဏီက တခ်ိန္က ဘရာဇီးဆန္ဆန္ ကစားသြားတယ္။
မ်က္လုံးေတြ သိပ္မပြတ္ပါနဲ႔ မိတၳီလာက ေဇာ္ကိုကိုလတ္ရာ
အဲဒါ တကယ္႔အျဖစ္အမွန္ပါ၊ ဘရာဇီး ၁၊ ဂ်ာမဏီ ၇။ ႏိုး။ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ပင္နယ္တီေတြ မပါပါဘူး။
မင္းက လာစိန္ေခၚေပမဲ႔ ညက မေလာင္းမိၾကဘူးေနာ္၊ အနည္းဆုံး နားရြက္ကို တံေတြးဆြတ္ေၾကးေလာက္ေတာ႔ ေလာင္းလိုက္သင္႔တယ္။ ဒါဆို မင္း နားရြက္ေလးေတြကို အားနာစရာ။ ၇ ႀကိမ္။
အိမ္ရွင္ဆိုတာတစ္ခုထဲနဲ႔ ကေလးကလားဆန္ဆန္ ကစားကြက္ေတြ ခင္းက်င္းခဲ႔ တယ္။ အထူးသျဖင္႔ အသင္းေခါင္းေဆာင္ လူဝစ္နဲ႔ မာဆယ္လို။
ဂ်ာမဏီရဲ႕ သိပၸံဆန္ဆန္ တိက်မႈ၊ အႏုပညာေျမာက္ေျမာက္ အတို႔အထိ။ ေမွာ္ ဆန္ဆန္ ကန္သြင္းမႈ။
လူတိုင္းပါးစပ္မွာ အိုး မိုင္း ေဂါ႔ဒ္။
ေနမာက ကံဆိုးလုိ႔ ဒဏ္ရာရ၊ ကံေကာင္းလို႔ အရွက္မကြဲ။ ဝမ္းနည္းစရာ။ ဂ်ာမဏီအတြက္ ဝမ္းသာေပးလိုက္တယ္။
ေနမာစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဘရာဇီးကို အားသစ္ေလာင္းၾကမတဲ႔။ ရႏိုင္ပါ႔မလား။ ေနမာ၊ ဆစ္လ္ဗာပါလည္း မာစီးဒီးနဲ႔ ဘီအမ္ဒဘယ္လ်ဴ တြဲစပ္ပါဝါကို မထိမ္းႏိုင္ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ စိတ္ဓာတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ ႏိုင္ႏိုင္ရင္ တို႔ ျမန္မာေတြလည္း အနည္းဆုံး ဆီမီးအဆင္႔ေတာ႔ ေရာက္မွာေပါ႔။
ခ်စ္သမွ ၃၂ ေကာ႒ာသစုံေအာင္ခ်စ္ၾကတယ္။
ေအာင္မင္းေဇာ္က ဂိုးရလာဒ္ကိုပဲၾကည့္ရင္ ဘရာဇီးပရိသတ္ရဲ႕ လက္ခုပ္သံကို ၾကားမွာမဟုတ္ဘူး။
ေဘာလုံးနဲ႔ ရူး၊ ေဘာလုံးနဲ႔ အသက္ရွဴ၊
ေဘာလုံးနဲ႔ ေကာ္ဖီႀကိတ္၊ ေဘာလုံးအတြက္ အသက္ေပးမယ္႔ ေနးရွင္းေလ။
သုံးဂိုးလည္းေက်ာ္ေရာ ဂ်ာမဏီကို ရိုက်ိဳး၊ ေလးစား၊ လက္ေျမွာက္စြာ လက္ခုပ္ လက္ဝါး ေပးၾကတယ္။ သူတို႔စိတ္ဓာတ္က ခ်စ္စရာ။
အိမ္ရွင္ ပီတယ္၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသားဆန္တယ္ ဆိုရမလား။ ႏိုး၊ ဒိုင္ကို မဆဲ၊ ခဲနဲ႔မေပါက္သလို ခုံေတြလည္း ပိုေနၿမဲ က်ားေနမျမဲပါ။ ကြင္းတြင္း ကြင္းျပင္မွာ မီးလ်ံေတြ မေတြ႔ရဘူး။
တစ္ခု ဆုေတာင္းခ်င္တာက
သမိုင္းဝင္ အရွဳံး၊
သမိုင္းဝင္ ညံ့ဖ်င္းမႈ၊
သမိုင္းဝင္ ေခါင္းမာမႈ၊
သမိုင္းဝင္ အလြဲ၊
သမိုင္းဝင္ မပါးနပ္မႈေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ဆူးဆိုက္ဒ္စတဲ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြ ပါမလာပါေစနဲ႔ ဆိုတာပါပဲ။
ႏိုး သင္႔ခ္ပါ စေကာ္လာရီ။ လူႀကီးမင္း ခ်ဥ္းကပ္ပုံေတြ လြဲမွားေနခ်က္က လူငယ္ စကားနဲ႔ဆို ၉ ေက်ာ္တယ္။
အသင္းဟာ ဂ်ာမဏီကို မမီေပမဲ႔ ဒီ အေျဖအထိ ေရာက္မလာသင္႔ဘူး။
ဦးေႏွာက္နဲ႔လူ ဘယ္သူ ခန္႔မွန္းရဲမွာလဲ။ ခြန္ တစ္။
.jpg)
