မီးေလာင္ေျမမွာ ပြင္႔တဲ႔ပန္း


ဟြန္ဇာ(Hunza) လို႔ေခၚတဲ႔ ႏိုင္ငံေပါက္စေလးရွိတယ္၊ ပါကစၥတန္ အေနာက္ ပိုင္း၊ ေဝးကြာၿပီး ေတာေတာင္ထူထပ္တဲ႔ ေတာင္ေပၚေဒသေပၚမွာ။ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ယခင္ဆိုဗီယက္၊ တရုတ္၊ ကက္ရွ္မီးယားတို႔နဲ႔နယ္ေျမခ်င္း ဆက္စပ္တယ္။
ပါးစပ္ရာဇဝင္အရ သူတို႔တေတြဟာ ဘီစီ ေလးရာစု၊ အလက္ဇန္းဒါး ဘုရင္နဲ႔ အတူပါလာတဲ႔ စစ္သားမ်ိဳးဆက္ေတြပါ၊ စစ္ရဲ႕အနိ႒ာရုံေတြကို ေတြ႔ျမင္ခံစာရၿပီး ဘယ္မွမသြားေတာ႔ဘဲ ဟြန္ဇာမွာ အေျခခ်ေနထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ႔ ပါရွန္းအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကရင္း ေပါင္းစပ္လူမ်ိဳးစုေလး ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ႔ ဘူဘူရွက္စ္ကီ(Bubushasky) ဘာသာစကားကလည္း ဘယ္ ဘာသာစကားနဲ႔မွ ဆက္စပ္မေနဘူး။

အစၥလာမ္ အားေကာင္းလာေတာ႔ သူတို႔လည္း ကိုရန္က်မ္းကို မျဖစ္မေန သင္ယူ ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲ ကိုရန္မေရာက္ဘူး။ သူတို႔ဆီမွာရွိေနတာက ေရွးေဟာင္း သာရ (Essence) လို႔ေခၚတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ အဆုံးအမေတြျဖစ္ၿပီး ကက္ရွ္မီးယားမွာ ထြန္းကားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဓေလ႔ စရိုက္ေတြအားလုံး သူတို႔ဆီမွာ ေတြ႔ျမင္ရတယ္။


img source

(ကက္ရွ္မီးယားနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း၊ ဥေရာပဆီေရာက္သြားတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္း ကို သာရဂိုဏ္းလို႔ ေခၚပါတယ္။)
လူႀကီးလူငယ္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၿပီး ေျမျပင္မွာထိုင္၊ တရားရွဳမွတ္ေနတတ္ၾက တယ္။
ႏွလုံးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ိဳေသြးတိုး၊ ကင္ဆာ စတဲ႔ေရာဂါေတြ မရွိၾကဘူးတဲ႔။ သူတို႔ႏိုင္ငံေလးမွာ ရဲစခန္း၊ ေထာင္၊ စစ္တပ္ မရွိဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ အတြင္း ရာဇဝတ္မႈ တစ္ႀကိမ္မွ မျဖစ္ဘူးေသးဘူး။
ကိုရန္ရြတ္ရင္း ဗုဒၶရဲ႕ "သာရ" အက်င္႔ကိုက်င္႔ေနဆဲ အစၥလာမ္ကမၻာထဲက တစ္မူ ထူးျခားေနတဲ႔ လူနည္းစုေလးပါ။ သူတို႔ဆီမွာရွိတဲ႔ ရိုသားေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး ဘယ္ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံမွာမွ မေတြ႔ရဘူးလို႔ က်မ္းျပဳသူက ညႊန္းဆိုထားပါတယ္။

Ref: Buddhism and Islam. The King of the Jews? p374.

အမွာ။ ။ ကမ္းလက္ရဲ႕စာတိုေတြဟာ သူဖတ္၊ သူေလ႔လာေနတဲ႔ စာအုပ္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနႏိုုင္ပါတယ္။ သေဘာမေတြ႔ရင္ သည္းခံၾကပါရန္။

သီဟိုဠ္မွာ နာမည္အႀကီးဆုံး စာအုပ္တစ္အုပ္


အရင္ေန႔က တင္လိုက္တဲ႔ ရဟန္းရဲ႕ပုံဟာ ဒီ သုေတသနစာတမ္းထဲကပါ။ ဖင္လန္ႏိုင္ငံသား ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဒါက္တာဘြဲ႔အတြက္ တင္ခဲ႔တဲ႔ က်မ္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက အိႏၵိယနဲ႔သီဟိုဠ္မွာ(သီဟိုဠ္မွာ နာမည္အႀကီးဆုံး စာအုပ္တစ္အုပ္လို႔သိရ) လူသိမ်ားၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေျပာၾက တာေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဦးဥကၠ႒တို႔ဆရာတပည့္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးလို႔ ဆိုရပါမယ္။ က်မ္းစာအေနနဲ႔ ထူထူထဲထဲမရွိဘူး။(ရွိခဲ႔ရင္ မသိခဲ႔မိဘူး) ဂ်ီးဇက္ ခရိုက္ရဲ႕ သမိုင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အဲလစ္ဇဘက္ ကလဲရာ ပရိုဖက္ (Elizabeth Clare Prophet) ရဲ႕ "The lost years of Jesus" (၁၉၈၄ Summit University Press U.S.A) စာအုပ္နဲ႔အတူ သမိုင္းတန္ဖိုးရွိတဲ႔ စာအုပ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
က်မ္းျပဳသူက စကားနည္းနည္းၾကမ္းတယ္။ သမၼာက်မ္းစာသစ္ဟာ ကမၻာ႔ အႀကီးမားဆုံး လိမ္ညာမႈလို႔ အေထာက္အထားေတြနဲ႔ စြပ္စြဲထားတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ အေနာက္ရဲ႕ႀကိဳဆိုမႈကိုေတာ႔ မရခဲ႔ပါဘူး။
သမိုင္းကိုစိတ္ဝင္စားတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ ပညာရွင္ရွဳေထာင္႔ကေန ဖတ္ၾကည့္သင္႔ တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။



ေရသည္ေယာက်္ားရဲ႕ ေရေဘးအလႉ(၁)


စကၤာပူမွာ စာအုပ္ဝယ္ယူအားေပးသူေတြဆီက စုစုေပါင္း ဆင္းေဒၚလာ ၈၀၀ ေက်ာ္ (ဒီေန႔အထိ) ရရွိပါတယ္။
အဲဒီအထဲက ေရေဘးအတြက္ ျမန္မာေငြ က်ပ္ငါးသိန္းကို ဆရာရဟန္းတစ္ပါး ကတဆင္႔ ပရဟိတအဖြဲ႔ႀကီးတစ္ဖြဲ႔ထံ လႉဒါန္းႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။
မမ်ားလွေပမဲ႔ ကာယဉာဏ ေခၽြးနည္းစာေလးမို႔ ေရသည္ေယာက်္ားရဲ႕ ေငြ တစ္မတ္လို ခံစားရပါတယ္။
စာအုပ္ ဝယ္ယူအားေပးခဲ႔သူေတြကို မုဒိတာစကား မ်ွေဝလိုရုံ သက္သက္ပါ။

တိုလီမိုလီမွတ္စု


ရဟန္းငယ္ေတြထဲက သာသနာ႔တကၠသိုလ္ေရာက္သြားသူေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြထဲ က အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္သြားသူေတြ တူတယ္(လို႔ ထင္တယ္)
၁။ ပညာေရးမွာ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးက ထိပ္ဆုံးမဟုတ္ဘူး။(ရဟန္းေလာကမွာ တိပိဋကနဲ႔ အဘိဝံသက ထိပ္၊ လူ႔ေလာကမွာ ေဆးကထိပ္။
၂။ သူတို႔ႏွစ္ဖြဲ႔လုံးကဉာဏ္မေကာင္းၾကတာမဟုတ္ၾကဘူး၊ ေတာင္စပ္စပ္ ေျမာက္ စပ္စပ္ ဝါသနာပါတာ၊ ဒီေတာ႔ စာေမးပြဲရမွတ္မွာ ေဆးမမီ၊ အဘိဝံသ မျဖစ္ၾက ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ဟန္လည္း မတူဘူး။(ေက်ာင္းစာမွ ေက်ာင္းစာ မဟုတ္ၾကဘူး)
၃။ လူႀကီးျဖစ္လာေတာ႔လည္း နယ္ပယ္စုံတယ္၊ အႏုပညာက(ဂ်ဴး၊ မင္းခိုက္ စိုးစံ၊ ေနမ်ိဳးေဆးတို႔အုပ္စုက ခၽြင္းခ်က္) အစ ႏိုင္ငံေရးအဆုံး(ဥပမာ မဇၩိမလႉိင္း ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာျပဳတ္ေတြ)။ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ လည္း ပိုမ်ားတယ္။




မႏၲေလးထြက္ရဟန္းေတြက အိုိးထဲက အပင္ေလးေတြနဲ႔ တူတယ္(လို႔ ထင္တယ္)

၁။ အေတြ႔အႀကဳံ၊ ဆက္ဆံေရး၊ ျပည္ပ ဗဟုသုတ ရန္ကုန္ေလာက္မရွိေတာ႔ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနရတယ္။(ရန္ကုန္က ကိုယ္ေတာ္ေတြ အစိုးရေဒၚလာေလးရာနဲ႔ ဗုဒၶဂယာကို အရွိဳရွိဳထြက္ေနခ်ိန္ မႏၲေလး ကိုယ္ေတာ္ေတြက အဂၤလိပ္စာေတြ နင္းကန္က်က္ေနၾကတုံး စသည္)
၂။ အိုိးထဲက အပင္ေလးေတြက ေျမႀကီးေပၚေရာက္တာနဲ႔ ရုတ္တရက္ ႀကီးထြား လာသလို (အိုိးထဲမွာ အလြန္အမင္း ၾကာမေနရင္ေပါ႔) အျပင္ထြက္လာတဲ႔ မႏၲေလးကိုယ္ေတာ္ေတြလည္း အျပင္ေရာက္လာတာနဲ႔ အစြမ္းျပလာၾကတယ္။ ရန္ကုန္ထက္ မသာရင္သာေနမယ္၊ သူ႔လိုင္းနဲ႔သူ မည့ံၾကဘူး။