ေထာက္ခံပါတယ္ အလုပ္သမားဝန္ႀကီး

အႏိုင္က်င္႔ႏွိပ္စက္မႈေတြကို စိုးရိမ္လို႔ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေတြ စကၤာပူလာခြင္႔ ငါးလ ရပ္ဆိုင္းထားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဒုကၡ နဲ႔လူထုရဲ႕ စိုးရိမ္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။

၁။ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္ျခင္းဟာ (ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္၊ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္) ေရ ရွည္ျပသနာေျဖရွင္းျခင္း မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။
၂။ အမ်ိဳးသားေရး သိကၡာအရ မစြံလွဘူး(စိတ္မေကာင္းပါ။ ဒီေနရာမွာ "အလုပ္ ဟူသမ်ွ ဂုဏ္ရွိစြ" ကို ကိုင္မထားခ်င္ပါဘူး။ သေဘာတူသူ၊ မတူသူ အမ်ားအျပား ရွိႏိုင္၊ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရွိလည္း သိကၡာရွိခ်င္ေသးသတဲ႔)
၃။ စကၤာပူဟာ အိမ္ေဖာ္မရွိရင္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ တက္သြားႏိုင္လို႔ ေလ်ွာ႔ မေပးသင္႔။

၁ နဲ႔ ၂ က ရွင္းလြန္းလွပါတယ္။ ၃ ကိုေတာ႔ ေရးခ်င္ပါတယ္။
လူဦးေရျပသနာေၾကာင္႔ သူ႔လူေတြကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္၊ ကေလးယူေစခ်င္ တဲ႔အစိုးရဟာ သူ႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဝန္ထုပ္ကို (ေနာ္ေဝတို႔လို) ေလ်ွာ႔ခ်ဖို႔လည္း လုပ္ မေပးႏိုင္ေသးဘူး။ လင္ မယား ႏွစ္ေယာက္စလုံး အလုပ္လုပ္မွ ရပ္တည္လို႔ ရတယ္။
ဒါဆို ကေလးေတြကို ဘယ္လို ေစာင္႔ေရွာက္မလဲ။
ေနာက္ၿပီးတိုးပြားလာတဲ႔ သက္ႀကီးရြယ္အိုကိစၥ ရွိေသးတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အိမ္ေဖာ္မရွိရင္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ တက္သြားမယ္။ ဒါကိုသိတဲ႔ အစိုးရဟာ အိမ္ေဖာ္ကိစၥကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ အဆင္ေျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ဖို႔ HOME ဆိုတဲ႔ လူမႈေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔ေပး ထားတယ္(အျခားအဖြဲ႔ေတြ ရွိေသးတယ္၊ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ၊ အစိုးရရဲ႕ တိုက္ရိုက္စီမံခန္႔ခြဲမႈ)။
ဒီပလိုေမစီစကားအရ စကၤာပူကို အလုပ္လာလုပ္သူတိုင္း အလုပ္သမား အခြင္႔ အေရး ရ,ရမယ္။ အရပ္စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ ခပ္ညံ့ညံ့ အင္ဒို၊ ဖိလစ္ပိုင္နဲ႔ျမန္ မာႏိုင္ ငံေတြဆီက အိမ္ေဖာ္ေတြမရွိရင္ သူ႕ရဲ႕ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးေတြ ကေမာက္ ကမျဖစ္သြားႏိုင္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ကာကြယ္တာပါပဲ။ လာခ်င္ လႊတ္ခ်င္ေအာင္ လုပ္ထားတာ။ သိပ္ အဆိုးျမင္သြားသလား။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကိုေတာ႔ စဥ္းစားသုံးသပ္ရမွာပဲ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေကာင္းျမင္သမား မလုပ္ခ်င္ဘူး။

ဒီေတာ႔ စကၤာပူရွိျမန္မာသံအမတ္က စကၤာပူက ေအးဂ်င္႔ေတြနဲ႔ သေဘာတူညီမႈ ရဖို႔ ညွိႏႈိင္းသလို အင္ဒို၊ ဖိလစ္ပိုင္သံအမတ္ေတြနဲ႔လည္း ဒီကိစၥ စကားေျပာသင္႔ တယ္။ ေဆြးေႏြးသင္႔တယ္။ အိမ္ေဖာ္ေတြ အခြင္႔အေရးပိုရေအာင္ လုပ္သင္႔ တယ္။ ေျပာခဲ႔ျပီ၊ သူတို႔ရွိေနလိုု႔ စကၤာပူ အဆင္ေျပေနတာ။ ႏို႔မို႔ ကေလး၊ အိုမင္း မစြမ္းမိဘ၊ ဝင္ေငြ၊ ဖိအားမ်ားတဲ႔ လိုက္ဖ္စတိုင္လ္၊ ေဈးႀကီးလွတဲ႔ လူေနမႈစနစ္။ ဒီျပသနာက ေသးေသးေလး မဟုတ္ဘူး။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ႔ ေရရွည္မွာ ဒီအလုပ္ကို အၿပီး ပိတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ ရမယ္။ ၂၀၀၃ ခုအထိ အိမ္ေဖာ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲ။
ဒါက ေျဖေဆး၊ ထြက္ေပါက္ လုံးဝမဟုတ္ဘူး။
သေဘာမတူရင္ ေဆာရီးပါ။

Read more

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား

Facebook Link
Ko Wun Tho (၁) သူကအလယ္အလတ္လူတန္းစား။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူလုူတန္းစားနဲ႕ ဝင္ထြက္ရင္းနွီးနိုုင္ခဲ႕ လိုု ့ ျပန္လြမ္းတာျဖစ္မွာပါ။
က်ြန္ေတာ္တိုု ့ တိုုင္းျပည္လိုုေပါ့ ။ အလယ္လတ္တန္းစားေတြက ဒီတိုုင္းေလးေနျခင္ျကတာပဲ ။ သူ မွမထိခိုုက္တာကိုုး။
ထိခိုုက္တဲ႕ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ ။ လူမဆန္ ျပဳမူခံရတာေတြ က်ကိုုယ္ခ်င္းမစာနိုုင္ခဲ႕ဘူး။
(၂) ဥပမာတခုုေျပာရရင္ နာဂစ္မွာ ေရငတ္အစာငတ္လိုု ့ ေသတဲ႕ သူေတြက သန္းေရႊေျကာင့္ ။
ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ေပးဝင္ရင္ေသစရာအေျကာင္းမရွိ။
သူတိုု ့ ေဂါက္လိုု ့ေသရ တာေလ။
ဒါမ်ိဳး ေတြေနမယ္ေပါ့ ။ဟဲဟဲ လ်ွာရွည္ျကည့္တာ။
Unlike · Reply · 5 · 2 hours ago

ကိုဝန္းသိုကြန္မင္႔က ႏွစ္ပိုင္း၊ ပထမပိုင္းကို သေဘာတူတယ္၊ ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္နဲ႔ သန္းေရႊ ႏိႈင္းယွဥ္တာကိုေတာ႔ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဦးဟူစိန္ဘက္က နာတယ္။ အမ်ိဳးသားေရးမွာ ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္နဲ႔ ႏိႈင္းလို႔ရမွာက အာဏာသိမ္းစ ဦးေနဝင္းပဲ၊ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္လို႔ ေခၚၾကမယ္ထင္တယ္။ အမ်ိဳးသားေရး အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ေတြပါတယ္။
သန္းေရႊလုပ္ရပ္က ဘာအတြက္မွကို မပါတာ။ ဦးဟူစိန္ကို သူ႔မ်ိဳးႏြယ္စုေတြက တကယ္ခ်စ္တာ။ သန္းေရႊသာ ဦးဟူစိန္အဆင္႔ရွိရင္ တိုင္းရင္းသားေတြကသာ မုန္းၿပီး ျမန္မာေတြက ႀကိတ္ၿပီးခ်စ္ေနစရာပဲ။ ျမန္မာေတြ ခ်စ္ဖို႔အသားထား သူ႔ကို ေက်ာက္ဆယ္သားေတြကေတာင္ မခ်စ္ဘူး။ သူ႔ကိုခ်စ္တာက မယ္ႀကိဳင္နဲ႔ ဦးေႏွာက္ေဆးမဂၤလာအျပဳခံလိုက္ရတဲ႔ အခု ေခါင္းေပါင္းစေထာင္ေထာင္ လက္ တစ္ဆုပ္စာ ေျမးေလးေတြပဲ ရွိတယ္။

က်ေနာ္နားလည္သလို ဘာသာျပန္ရရင္...
ဦးဆက္ဒန္ဟူစိန္က မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္။
သန္းေရႊက မ်က္ျမင္ အာဏာရူး အတၱသမား။

အမွာ။ ။ ခင္ဗ်ား "ဦး"မတတ္လို႔ က်ေနာ္လည္း "ဦး"မတတ္ေတာ႔ဘူး။ "ဦး"မတတ္လို႔ "ေဟ႔ေကာင္႔ မင္း မိုက္ရိုက္းလွပါလား" လို႔ ဆဲသံလည္း မၾကာဘူးေသးဘူး ေလ။ အဲသေလာက္ ခ်စ္ၾကတာ။

Read more

**ခ်စ္တဲ႔အီရတ္ ငိုလိုက္စမ္း**

(အေမရိကန္ေရာက္ အီရတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေဆာင္းပါးပါ။ ရင္ကို ထိသြားလို႔)

(အာဏာရွင္စနစ္က်ဆုံး
မႏူးမနပ္နဲ႔
အစြန္းေရာက္ဘာသာေရးေပၚ ေခ်ာ္လဲ
ဒီမိုကေရစီ သေႏၶလည္း ပ်က္က်ခဲ႔ေရာ။ ။) ဇင္ေဝေသာ္။

လူေတြက က်ေနာ္ဘယ္လိုခံစားရသလဲ ေမးၾကတယ္၊ ဝမ္းနည္းတာေပါ့။ ၂၀၀၃ ခုကစလို႔ ေသလိုက္တဲ႔ အေမရိကန္နဲ႔အီရတ္ေတြ။ အခု အစၥလမ္လမ္ႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာႀကီးေပၚလာေတာ႔ အီရတ္ဟာ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပုံလဲ သြားခဲ႔ေတာ႔တယ္။

ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕က အလတ္တန္းစားမိသားစုမွာ က်ေနာ္ေမြးဖြားခဲ႔တယ္၊ အေဖက ေလတပ္စစ္သား၊ အေမက သခ်ၤာဆရာမ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အ တူ ေက်ာင္းသြား၊ စူပါမဲန္း၊ ဘက္တ္မန္း ဗြီဒီယိုေတြၾကည့္၊ မိဘေတြနဲ႔ ေရကူးကန္ မွာ ေရကူးေပါ႔။
၁၉၉၀ ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ေတာ႔ က်ေနာ္က ၁၂ ႏွစ္သား။ ဗလီေတြက ဝတ္ျပဳ ဆုေတာင္းဖို႔ ေအာ္ေခၚသံေတြ တစ္ခါမွ မၾကားခဲ႔ရဘူး။ ဘယ္အမ်ိဳးသမီးမွ ေခါင္းကို ပုဝါမၿခဳံ၊ က်ေနာ္႔အေမ မိတ္ကပ္လူးတယ္၊ စကတ္ ဝတ္တယ္၊ ဘေလာက္(စ္)ဝတ္တယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ဘာျမဴဒါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔။ ၂၀၀၉ ခု က်ေနာ္ အေမရိကေရာက္ေတာ႔ "အီရတ္ဟာ အေနာက္ဆန္ခဲ႔တယ္၊ ပညာေရးေကာင္းခဲ႔တယ္၊ က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္မွဳေကာင္းခဲ႔တယ္၊ ဘာသာေရး အစြန္းမေရာက္ခဲ႔ဘူး" စတာေတြ အေမရိကန္ေတြ နားမလည္ၾက မွန္း သိခဲ႔ရတယ္၊ အခ်မ္းသာႀကီးမဟုတ္ေပမဲ႔ အီရတ္ဟာ မဆင္းရဲဘူး။
ဒီေန႔ အီရတ္လား။ ဆီနဲ႔ေရေပါ႔ဗ်ာ။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂၄ ႏွစ္က အီရတ္က ကူဝိတ္ကို က်ဴးေက်ာ္၊ အေမရိကန္က အီရတ္ကို ဒဏ္ခတ္၊ တံတား၊ ပါဝါစေတးရွင္း၊ ေရေျမာင္းနဲ႔ ေရနံစက္ရုံေတြ ဖ်က္ဆီးခဲ႔ တယ္။ ေရပိုက္ကိုလွည့္ေပမယ့္ ေရမလာေတာ႔ဘူ။ မီးမရွိ ေရမလာ၊ သန္းေခါင္ယံ ပူအိုက္လို႔ အိပ္ယာကႏိုး။ စီးပြားေရး ဒဏ္ခတ္ေတာ႔ လူေတြရဲ႕ဘဝေတြ၊ ကိုယ္ က်င္႔တန္ဖိုးေတြ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားခဲ႔ေတာ႔တယ္။
လုယက္မႈေတြ ထူေျပာ၊ ၃ မိနစ္ၾကာေအာင္ ကားရပ္ထားလို႔ မရ။
အေမရိကန္ေတြေမ်ွာ္မွန္းထားသလို စစ္ပြဲက အီရတ္ေတြရဲ႕ဘဝကို ေျပာင္း မေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ အီရတ္ေတြက ဆက္ဒန္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အေမရိကန္ေတြက ေမ်ွာ္လင္႔ ဟန္တူပါတယ္၊ ဒါက ျဖစ္လာမယ္မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကီးသူရိုေသယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေနလာခဲ႔ၾကတာ။

လြတ္လပ္သြားတဲ႔ အီရတ္ဟာ ေအာက္ေျခလည္းလြတ္သြားတယ္၊ ဒီမိုကေရစီမျဖစ္တဲ႔အျပင္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ ေျခစုံေျပးဝင္သြား ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ က်ရွဳံးမႈ၊ အေမရိကန္ က်ရွဳံးမႈ။ စီပြားေရး ပိတ္ဆို႔ လိုက္ေတာ႔ အီရတ္ကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မယ္႔ အီရတ္ပညာတတ္ေတြ၊ အႏုပညာ ရွင္ေတြ၊ အလယ္အလတ္ဝါဒီေတြက ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ေျပာင္းသြားၾကတယ္။

၂၀၀၃ ခုအထိ အျခားဆရာဝန္ေတြ၊ ေဆးဝါးပညာရွင္ေတြနဲ႔အတူတူ ခရီးထြက္ခြင္႔ က်ေနာ္မရခဲ႔ဘူး။
သူငယ္ခ်င္း၊ မိဘ မိသားစုက ဆီးရီးယား၊ ဆီးရီးယားကေန ေဂ်ာ္ဒန္ကို ဆက္ကူး သြားၾကတယ္။
က်ေနာ္လည္းထြက္သြားခဲ႔ခ်င္တာပဲ၊ ဒါေပမဲ႔ အီရတ္ပတ္စပို႔နဲ႔ ဝင္လို႔ရတဲ႔ႏိုင္ငံက လက္ခ်ိဳးလို႔ရတယ္။
၂၀၀၉ ခုေရာက္မွ အေမရိကကို ထြက္လာႏုိင္ခဲ႔တယ္။ အီရတ္ကေန ထြက္ခဲ႔ ရတာကို ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီေန႔ အေနအထားေလာက္ မဆိုးဝါးလွဘူး။

ဝမ္းနည္းစရာအေကာင္းဆုံးက အီရတ္လိုႏိုင္ငံထဲမွာ ISIS ကို ေထာက္ခံမႈ ရွိေနေသးျခင္းပါ။ ေျပာရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အဲဒါ ဆက္ဒန္ဟူစိန္မရွိလို႔ပါ။
က်ေနာ္လည္း ဆက္ဒန္ဟူစိန္ကို မုန္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ သူရွိေနရင္ ဒီအေနအထား မ်ိဳး ေရာက္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ဒန္ဟူစိန္မရွိလို႔ ေသရတဲ႔ လူအေရအတြက္ဟာ ဆက္ဒန္ဟူစိန္ သတ္လို႔ေသရတဲ႔ လူအေရအတြက္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုမ်ားတယ္။

အစေတာ႔ တီဗြီၾကည့္၊ သတင္းနားေထာင္၊ ေနာက္ပိုင္းစိတ္ညစ္လို႔ အားလုံးျဖတ္ ပစ္လိုက္တယ္။

တစ္ခါတစ္ခါ အရင္က ေရႊေရာင္ အီရတ္ရဲ႕ ဗြီဒီယိုေလးေတြကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ေန မိတယ္။
အီရတ္ ေျပာင္းလဲလာဦးမွာလား။ ဒီပုံစံနဲ႔ က်ေနာ္႔တစ္သက္ေတာ႔ မထင္မိဘူး။

Read more

တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လူထုက မမွတ္မိလို႔ ဖဲခ်ပ္ေပၚ ပုံတင္ေပးရသတဲ႔။

တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လူထုက မမွတ္မိလို႔ ဖဲခ်ပ္ေပၚ ပုံတင္ေပးရသတဲ႔။
သေရာ္တာမဟုတ္ ေအာ္ဖစ္ရွယ္ပါ။ ထိေရာက္မႈ ရွိသေလာက္ ရွိဆိုပဲ။
ကဲ ျမန္မာ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ေနရာထားၾကမလဲ။
လူေတြက တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ေတြေပမဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရင္ ေလသံက ဂ်ိဳကာလိုေတြခ်ည္းပဲ။ ရယ္ရတယ္။

Read more

သာသနာပိုင္

မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ႔ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ တစ္သာ သနာလုံးကိုပိုင္တဲ႔ သာသနာပိုင္ဆိုရင္ေတာ႔ လုပ္ခ်င္တယ္။ သာသနာတစ္ခုလုံး ကို ျပဳျပင္ခ်င္လို႔ တဲ႔။ ဆရာေတာ္ႀကီး သာသနာပိုင္ျဖစ္မသြားခဲ႔ရွာဘူး။
ေျပာမေကာင္းလို႔ အက်ယ္မေျပာေတာ႔ဘူး။ ေတာင္ထိေျမာက္ ထိေတြျဖစ္ကုန္ မယ္။ ဒါေပမဲ႔ မဟာဂႏၶာရုံေက်ာင္းတိုက္ကေတာ႔မႏၱေလးေရာက္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား တိုင္းလိုလို (ဒီေန႔အထိ) ေရာက္ေအာင္သြားၾကတယ္။

Read more