Home » All posts
အနာဂါမ္ရြာ
in
ဇင္ေဝေသာ္
- on 2/09/2015
- No comments
အခု အဲဒီရြာေလးမွာ ပရဟိတႏွစ္ဖြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွစ္ခုရွိေနတယ္။
အရင္က အဲဒီရြာေလးကို နယ္စည္းျခားေပးထားတာက ကိုရင္ဝတ္၊ စာသင္တဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အမည္နဲ႔ပါ။ ေတာရေက်ာင္းထြက္၊ ကံဦးေက်ာင္းထြက္၊ အလယ္ေက်ာင္းထြက္ တဲ႔။ အဲဒီ ေက်ာင္းထြက္ဆိုတဲ႔ စီဗီလိုုက္ေဇးရွင္း စည္း အရ က်ေနာ္တို႔က ေတာရေက်ာင္းထြက္အုပ္စုေပါ႔၊ ပိုႀကီးတယ္။ ရြာအလိုက္ လူစြာေလးေတြလည္း ထြက္တယ္။ မတည့္ၾကဘူးလို႔ ေျပာမရသလို တည့္ပါ တယ္လို႔လည္း ေျပာမရဘူး။ အုပ္စုခ်င္း အၿမဲအားၿပိဳင္ေနတတ္တယ္။
အရာရာေျပာင္းလဲျခင္းအရေပါ႔။ ရြာကေလးဟာလည္း အရင္လိုကြဲေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ပရဟိတႏွစ္သင္းကိုအေျခခံၿပီး ႏွစ္အုပ္စုကြဲသြားတယ္။ "ပန္ေမတၱာ" အုပ္စုနဲ႔ ေနာက္တက္ "ကိုးဆယ္ဆ" အုပ္စုတဲ႔။ ကိုးဆယ္ဆ ဆိုတာက ေရႊသံလြင္ရဲ႕ စပြန္ဆာအထိ ရယူထားႏိုင္တဲ႔ အဖြဲ႔ႀကီး။ ပန္ေမတၱာ ကေတာ႔ မူးစုပဲစု အုပ္စုေပါ႔ေလ။ "ကိုးဆယ္ဆ"မွာ အေကာင္းစား ကား ႀကီး ေလးငါးစင္းရွိၿပီး ပန္ေမတၱာမွာေတာ႔ ကားတစ္စီးပဲ ရွိတယ္။ ထူးျခားတာက "ကိုးဆယ္ဆ" ကားႀကီးေတြဟာ အကူအညီလာေတာင္းသူ မရွိလို႔ ရပ္ထားေနရခ်ိန္မွာ ပန္ေမတၱာက ကားေလးတစ္စီးကေတာ႔ ရြာကသာ မက နယ္ကပါ အကူအညီေတာင္းေနေတာ႔ နားခ်ိန္ေတာင္ မရွိလွဘူး။
ရြာေလးရဲ႕ ေနာက္ထပ္အမည္က "သူပုန္ရြာ" သို႔ "အမည္းေရာင္နယ္ေျမ" တဲ႔။ ဒါကလည္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အညာခရီးစဥ္နဲ႔သြားၿပီး တိုက္ဆိုင္ေနျပန္တယ္။ ရြာသားလူငယ္ ၆၀ ေလာက္ကို ကားနဲ႔လာေခၚၿပီး ရဲစခန္းမွာ ရိုက္ႏွက္ဆုံးမလိုက္ၾကတယ္။ ထားပါေတာ႔၊ "သူပုန္ရြာ" သို႔ "အမည္းေရာင္နယ္ေျမ" လို႔ ေခၚရတဲ႔ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာေပါ႔။ (ဒီအေၾကာင္းကို ဘႀကီးမိုး (ဦးမိုးသူ) နဲ႔ေတြ႔စဥ္ေမးၾကည့္ေတာ႔ သူတို႔မွာ မွတ္တန္းရွိထားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။)
ထားပါေတာ႔။ အခု စဥ္းစားမိတာက "ကိုးဆယ္ဆ"မွာ ကားအေကာင္းစား ႀကီးေတြ ရွိလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ပန္ေမတၱာက ကားေလးကိုပဲ လူေတြက ပိုသုံးခ်င္ၾကတာလဲ။
၁။ လုပ္ေဆာင္ကူညီပုံ၊ ေစတနာ စသည္ မတူလို႔လား။
၂။ ပရဟိတဆိုတဲ႔ နယ္ပယ္ထဲမွာကိုပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွစ္ခုရဲ႕ သေဘာတရားေတြ စီးဝင္ေနလို႔လား။
"၁" နဲ႔ပဲဆိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
လွပတဲ႔ အက်ည္းတန္မႈမ်ား
in
ဇင္ေဝေသာ္,
ရသ ဆင္ေျခဖံုး
- on 2/09/2015
- No comments
- ေခါင္းႀကီးႀကီး အရုပ္ဆိုးဆုိး ကေလးေမြးလို႔ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အသက္ ၂ ႏွစ္ခြဲ႐ိွတာေတာင္ စကားမေျပာႏိုင္ေသးတဲ႔ ကေလးေမြးလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- စကာေျပာျပန္ေတာ႔ ဝူဝါး ထစ္အ ေနလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အျခားကေလးေတြနဲ႔ ေရာေရာ ေႏွာေႏွာ မေနတတ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ ျငင္းခုန္၊ တိုင္စာေတြ ခဏခဏ အပို႔ခံရလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အရြယ္ေရာက္လို႔ သူခ်စ္တဲ႔ ေကာင္မေလးကို " clever creature " လို႔ ေခၚလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- မိဘ သေဘာမတူသူနဲ႔ ယူ၊ ကေလး တစ္ေယာက္ရ၊ ရတဲ႔ကေလးကို ေမြးစားဖို႔ သူမ်ားေပးပစ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အလုပ္မ႐ိွ၊ ရွိျပန္ေတာ႔လည္း အလုပ္စားပြဲမွာ သူစိတ္ဝင္စားတာေတြကိုပဲ ထိုင္လုပ္ေနတတ္လို႔ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အယူအဆေတြ ေဆြးေႏြးတိုင္း အမ်ားနဲ႔မတူ အၿမဲတန္း ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတတ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- ဒါေတြအားလံုးဟာ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး အိုင္းစတိုင္းကုိယ္တိုင္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔တဲ႔ ဝိေသသနေတြပါပဲ။
" ဒီေလာက္ ပမာဏ႐ိွတဲ႔ ဒီလိုဗုံးေလး တစ္လုံးက ဒီလို ဆိပ္ကမ္းႀကီးသာမက ဒီ ဆိပ္ကမ္းဝန္းက်င္ႀကီး တစ္ခုလုံး ဖြတ္ဖြတ္ ညက္ညက္ ေက်သြားႏိုင္တယ္ " လို႔ ရုစဗဲ႔ကို ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားကသာ အရာထင္ၿပီး
နာဇီကို ရည္႐ြယ္တဲ႔ အႏုျမဴဗုံးႀကီးႏွစ္လုံး ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို သြားျပီး ေျခေဆာ႔ လက္ေဆာ႔ လုပ္တဲ႔ ဂ်ပန္ေတြ ေခါင္းေပၚက်သြားရတဲ႔ေနာက္
ဝမ္နည္းတႀကီး ျဖစ္ရလြန္းလုိ႔
" ကမၻာ႔အစိုးရ ရိွသင္႔ျပီ " လို႔ ကုလသမဂၢကို ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားကေတာ႔ အရာ မေရာက္ခဲ႔ပါဘူး။
" လူေတြနဲ႔ မေပါင္းတာရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ စကားေျပာမိတိုင္း အယူအဆေတြက မတူညီၾကေတာ႔ သူ႕အလုိလို ခပ္ကင္းကင္း ျဖစ္သြားတာပါ " ဆိုတဲ႔ သူ႔စကား
" ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အေႏွင္အဖြဲ႔ေတြ မ႐ိွေတာ႔ သူ႔မွာရိွသမွ်ေတြအားလုံး ေလာကႀကီးအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျဖစ္သြားတာေပါ႔ " ဆိုတဲ႔ စိတ္ပညာ႐ွင္ ေဟာင္းဝါး ဂါနာ ရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္ကေတာ႔ တစ္ေဗြတည္း လႈပ္ရွားတတ္တဲ႔ သိပၸံဖခင္ႀကီး႐ဲ႕ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ထင္ဟပ္ေစႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
စကားေျပာေကာင္း ဆက္ဆံေရးေကာင္းလွတဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီးေတြ၊ ဘီလ်ံနာေတြကို အလြယ္ ေမ႔ပစ္ႏိုင္ၾကေပမယ္႔ ဒီ ဘုကလန္႔ႀကီးကိုေတာ႔ ကမၻာက ေထာင္စုႏွစ္ေတြအတြင္း ေမ႔ႏိုင္ၾကမယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
ဇင္ေဝေသာ္
05/11/2012
05/11/2012
မူးဗင္း ေဖာ္ဝါ႔ဒ္
in
ဇင္ေဝေသာ္
- on 2/08/2015
- No comments
မူးဗင္း ေဖာ္ဝါ႔ဒ္တို႔၊ ကက္ပစီတီတို႔၊ ေနးရွင္း ဗဲလဒင္းတို႔ ေျပာတတ္တဲ႔ ဦးေအာင္မင္းတို႔ ဆရာတပည့္ေတြ ရွက္တတ္ရင္ ေသႏိုင္တယ္။
ဒီလိုေလ။ ဒီေန႔ NUS မွာ ခဏလာေနတဲ႔ "မစႏၵာ" ဆိုတဲ႔ ဂ်ပန္မႀကီးရယ္၊ သူမ အမ်ိဳးသား မစၥတာ စာတိုရယ္ (ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ပါေမာကၡေတြ) ေရာက္ လာၿပီး နည္းနည္းဗ်ဴးတယ္။
စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘဝနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေပါ႔။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ မစႏၵာရဲ႕ ျမန္မာစကားက အီး မကူလိုက္ရဘူး။ သာမန္စကားဆိုရင္ထားပါေတာ႔။ ေဗဒင္၊ ယၾတာ၊ ပရဟိတ၊ ေဝယ်ာဝစၥ စတဲ႔ ခဲရာခဲစစ္ေတြကိုပဲ ထပ္မေျပာရဘူး။ တန္းကနဲသိတယ္။ လန္႔သြားတယ္။ သုေတသနအတြက္ ဗ်ဴးတာ အီးမကူဘဲ ကိစၥၿပီးခဲတယ္ေလ။