Home » All posts
ႏွစ္ခ်ိဳ႕အမွတ္တရ (ဒီဇင္ဘာ ၂၈)
in
ကမ္းလက္ လပတ္လည္,
သီဟနာဒ
- on 2/28/2014
- No comments
၂၀၁၃ ႏွစ္ကူးခ်ိန္ေတြမွာ သီရိလကၤာကိုေရာက္ေနခဲ႔ၾကသည္။ ေဂါပကဥကၠ႒ ရဲ႕ သမီၾကီး ေမဓာ (လင္းေမစန္း) က ၂၀၁၃ ကို ပုဂၢလိကေရးရာအရ ဘယ္ လိုျမင္သလဲ၊ က်ရွဳံးသလား၊ ေအာင္ျမင္သလား လို႔လာေမးသည္။
ထိုအခ်ိန္က နားဝင္မခ်ိဳေဟာ႔ေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင္႔ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္ တဲ႔ႏွစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ႔ သူမ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ျမန္မာလူထုက လီကြမ္းယုစကားေတြကို ဒီေလာက္တန္ဖိုးထားၿပီးဖတ္ေနၾကေသာေၾကာင္႔ဟု သူမကဆိုသည္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ေနသူေတြကလည္း လူလတ္၊ လူ ငယ္ေတြပိုမ်ားတယ္ဟုဆိုရာ သူမက အေလးပင္ျပဳလိုက္ေသးသည္။
" ျမန္မာ တက္လာေတာ႔မွာ ေသခ်ာတယ္" လို႔လည္းဆက္ၿပီး နိမိတ္ဖတ္ သည္။ သူမအေၾကာင္းျပခ်က္က စကၤာပူ လူငယ္ေတြ (လီကြမ္းယုစာအုပ္ ရယ္မွမဟုတ္) စာေကာင္းေပမြန္ မဖတ္ၾကေတာ႔၊ ဆိုရွယ္ နက္ဝါ႔က္နဲ႔ အခ်ိန္ ကုန္ေနတယ္၊ ရင္ေလးစရာ၊ ျမန္မာအတြက္ ဝမ္းသာတယ္လို႔ သူမက ဆို သည္။ သူမက စထရိတ္တိုင္းမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင္႔ သူ႔အတြင္းသတင္း က ခိုင္မာႏိုင္သည္။
ေျပာလိုသည္မွာ ျမန္မာလူငယ္ထု (အမ်ားစု) သည္ တံခါးဖြင္႔လိုက္သည္ႏွင္႔ နည္းပညာဆိုင္ရာ၊ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ၊ ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာစာေတြကို အသည္းအသန္ဖတ္လာၾကသည္၊ ကုယ္႔တံခါးေတြကို ကိုယ္တိုင္ဖြင္႔လာၾက သည္။ အလြန္အားတက္စရာေကာင္းသည္ဟုလည္း ယုံၾကည္မိသည္။ အစိုး ရက သိပ္ေကာင္းရင္ သာမန္လူထုနဲ႔ပင္ ႏိုင္ငံတက္လာႏိုင္သလို လူထုက သိပ္ေတာ္လာရင္လည္း သာမန္အစိုးရေလာက္နဲ႔ပင္ ႏိုင္ငံက တက္လာႏိုင္ သည္။ ႏွစ္ခုစလုံးဆိုရင္ေတာ႔ ေျပာဖြယ္မလိုေတာ႔ပါ။
အသိပညာဆည္းပူးလိုတဲ႔ လူငယ္ထုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မျဖစ္တန္ရာ။ အနာဂတ္ဟူသည္ မေရရာေသာ္လည္း ျမန္ မာႏိုင္ငံအနာဂတ္အတြက္ ေမဓာေထာင္ျပခဲ႔ေသာလက္မကိုမူ ကၽြႏု္ပ္ ပိုင္ဆိုင္ ခဲ႔ပါသည္။ ဘယ္သူမွ လုယူလို႔မရပါ။
ထိုေန႔က ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ျဖစ္ပါသည္။
အိႏၵိယ၊ ဇာတ္စနစ္ သံကြန္ျခာထဲမွာ (ေလး)
in
ဇင္ေဝေသာ္,
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ (လီကြမ္ယု)
- on 2/28/2014
- No comments
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမာၻ႔ အျမင္ (ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အိႏၵိယ)
ေမး။ ။ အေမရိကန္နဲ႔ အိႏိၵယဆက္ဆံေရးကေရာ ဘယ္လိုဆက္ရွိေနမလဲ။ သူတို႔ဆက္ဆံေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာမယ္လို႔ ထင္မိပါသလား။
ေျဖ။ ။ အေမရိကန္ေတြက တရုတ္နဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံကို လုိ ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရးက အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေန မွာပဲ။ လူဦးေရ အေရအတြက္ တရုတ္နဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တာလည္း သူတို႔ ပဲ ရွိတယ္။ အိႏိၵယရဲ့ GDP က တရုတ္ေအာက္နည္းေပမဲ့ GDP ရဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္းေ တာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္အင္အားအတြက္ အိႏိၵယေတြက အသံုးျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးသင့္တယ္ ထင္တယ္။ တရုတ္အမ်ိဳးသမီးက အခု အာကာသထဲကေန ျပန္လာၿပီ။ အိႏိၵယေတြ မလုပ္ရေသးဘူး။ သူတို႔စြမ္းႏိုင္ တယ္ဆိုတာ သံသယမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြလိုအံုးမယ္။ စီးပြားေရး ေထာက္ပံ့မႈေတြ လိုတယ္။ တရုတ္က အေမရိကန္ေတြလုပ္ႏုိင္ သမွ် သူတို႔လည္း လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာျပဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။
ေမး။ ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလး နည္းနည္းေမးခ်င္လို႔ပါ။ အိႏိၵယ ကိုေရာက္စဥ္ ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်စရာေတြရွိရင္ ေျပာျပပါလား။
ေျဖ။ ။ အိႏိၵယကို မေရာက္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာၿပီ။ နံပါတ္တစ္၊ သူ တို႔က အဂၤလိပ္စကားေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိ တယ္။ ႏွစ္ကေတာ့ အိႏိၵယအစားအစာ၊ သူတို႔အစားအေသာက္ကို ငါႀကိဳက္တယ္။
ေမး။ ။ မစၥတာလီက ငရုတ္သီးအစပ္ေၾကာက္တယ္ မဟုတ္လား။
ေျဖ။ ။ စားဖိုမႈးကို ငရုတ္သီးေလ်ာ့ထည့္ဖိုေျပာလို႔ ရတာပဲ။ ငါမႀကိဳက္တာ ကေတာ့ ဟုိတယ္ေတြေဘးမွာ အခင္းႀကီး အခင္းငယ္ထုိင္ၾကတာပဲ။ အိႏိၵယ စီးတီးမွာရွိတဲ့ (India city) ေဟာ္တယ္အသစ္ ရွယ္ရက္တန္ (Sheratan) မွာတည္းေနတံုးက လမ္းေဘးမွာ ကိစၥၿပီးေနတဲ့လူေတြကို ရွင္းရွင္းႀကီးျမင္ ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲ့ဒါ သူတို႔ဒီမိုကေနရစီ တဲ့။ တရုတ္ျပည္မွာဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ျပည္မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့လူတန္းစားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာေတာ့ ငါလညး္ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြမွာ အခင္းႀကီး၊ အခင္းငယ္သြားတာကိုေတာ့ တရုတ္အစိုးရ က ခြင့္မျပဳေလာက္ဘူး။
အိႏိၵယ၊ ၿပီး
သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး
in
The Clash of Civilizations,
ဇင္ေဝေသာ္
- on 2/27/2014
- No comments
Political leaders can make history but they cannot escape history.
(The Clash of Civilizations P. 154)
"ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သမိုင္းကိုေရးႏိုင္တယ္ ဒါေပမဲ႔ သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔ေတာ႔ မရႏိုင္ဘူး"
ဆရာႀကီးေတြအၿမဲ ေျပာတတ္တဲ႔စကား၊ ဘယ္သူ႔စကားမွန္း မသိခဲ႔ဘူး။ အခုမွ မူပိုင္ရွင္ ဟန္တင္တန္ကို ရွာေတြ႔တယ္။
"သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔မရဘူး" ဆိုတာအျပင္ "သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး" လို႔ ဘာသာ ျပန္လိုက္ရင္လည္း သမိုင္း မရိုင္းႏိုင္ဘူး။