ကိုရီးယားမွာ လက္မွတ္မထိုးခဲ႔တဲ႔ ဘာသာေရးသေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္


ဒီစာခ်ဳပ္က တစ္ခုတည္းေသာဘာသာ၊ တစ္ပါးတည္းေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ေအာက္ မွာ ဆိုတဲ႔စာေၾကာင္႔ သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔အတူ သေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး လက္မွတ္ထိုး၊ မထိုး မသိပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈကို သေဘာတူေပမဲ႔ ဗုဒၶဘာသာက ေဂါ႔ဒ္ကို လက္မခံ သလို အလႅာကိုလည္းလက္မခံပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ လက္မွတ္ လုံးဝမထိုးႏိုင္ပါဘူး လို႔ ႏွစ္ပါးအတူတူ ျငင္းပယ္ခဲ႔ပါတယ္။
ရာႏႈန္း ၉၀ ေက်ာ္ လက္မွတ္ထိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္၊ သိသေလာက္ ဒီ ႏွစ္ပါး လက္မွတ္မထိုးတာနဲ႔လည္း ဘာမွထူးျခားမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ယုံၾကည္မႈ ခံစစ္စည္းလိုင္းကိုေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ေတာင္ ကာကြယ္ဖို႔ပါပဲ။

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား


"Ko MoeZet မဟာသီယာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ေတာ့ ဒီဘိတ္လုပ္ရေတာ့မယ္
ဟိုေၾတာက္ကလဲ ေရႊနဲ႔ေမ်ာက္နဲ႔ ေရႊကစာရိတၱပိုေကာင္းသတ့ဲ. ဟိဟိ"


မဟာသီယာနဲ႔ သီဟနာဒက ဒီဘိတ္ လုပ္စရာမလိုသလို အယူအဆ ကြဲေနတယ္ လို႔လည္း မဆိုႏိုင္ဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မဟာသီယာေျပာတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက မေလးရွားထဲမွာ ေနေနၾကတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ညႊန္းဆိုေနလို႔ပါ။ ဒီအခ်က္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း သေဘာေပါက္ထားႏိုင္ပါတယ္ (သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ)။
သီဟနာဒညႊန္းခဲ႔တဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ စကၤာပူမွာ ရွိတဲ႔ မေလးကိုပါ။ မေလးရွားထဲက မေလးမဟုတ္ပါဘူး။
လူ႔သဘာဝအရ လူနည္းစုသာရွိေသးရင္ စာရိတၱပိုေကာင္းတတ္ပါတယ္။

"ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ" ကိုဖတ္ၿပီး မဟာသီယာက ငါတို႔ မေလးအားလုံး ဒီလိုပဲကြလို႔ လက္မေထာင္ေနမွာ မဟုတ္သလို မေလးရွာထဲက လူနည္းစုျမန္ မာေတြ စာရိတၱေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ သူ႔မွတ္ခ်က္ကို နားေထာင္ၿပီး ငါတို႔ျမန္မာ တိုင္း ဒီလိုပဲကြလို႔ သီဟနာဒလည္း လက္မ မေထာင္ရဲပါ။
တကယ္တမ္းေယဘုယ်ကိုၾကည့္ေျပာရင္ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာရဲ႕ အက္သစ္ အဆင္႔ အတန္းဟာ မစြံလွေသးပါဘူး။ ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြ ျပန္ရတာ နည္း လြန္းလွပါတယ္။ "Lost and Found" ယဥ္ေက်းမႈလည္း စနစ္တက် မထြန္း ကားေသးဘူး။ ဒီအတြက္ ေရႊဆိုသူေတြ မနာေစခ်င္ပါ၊ ေယဘုယ်ကိုၿခံဳၾကည့္တာမို႔ ဘယ္တုံးက ငါ ဘာေတြ႔လို႔ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လို ျပန္ေပးတာ စတဲ႔ ကြန္မင္႔ေတြ နဲ႔လည္း သာဓကထုတ္ ရွင္းေနစရာ မလိုပါ။ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာဟာ သူတို႔ ဘာသာတရားအေပၚ အမႊမ္းတင္ၾကတာခ်င္းလည္း တူၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ေနာ္ေဝလို၊ ဂ်ပန္လို ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြမွာ လိပ္စာနဲ႔ဖုန္း နံပါတ္သာပါရင္ ရာႏႈန္းျပည့္ ျပန္ရတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ မဟာသီယာလည္း ငါ႔မေလးကြလို႔ လက္မေထာင္သင္႔သလို သီဟနာဒလည္း ငါ႔တို႔ ျမန္မာကြလို႔ လက္မေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
ကိုမိုးဇက္ေရ ဒီကိစၥက ႏွစ္ဖက္နားလည္မႈ ရွင္းေနလို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း ဒီဘိတ္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံေနၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ


Ko MoeZet "မွ်တ ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း. ေစာဒက လဲတက္ဖြယ္ အလွ်ဥ္းမရိွပါ.
စတိုင္ယာ ကြန္႔မဲန္႔တခု ကို ကာလံကို သတိမျပဳမိခဲ့မိပဲ စြတ္တင္မိတဲ့ တပည့္ရ့ဲအမွားတခ်က္ေၾကာင့္. ဘုန္းဘုန္းဘုရား အုန္းစားခဲ့ရတာကိုလဲ ေတာင္းပန္လိုပါ၏"


အရင္ေန႔က ကိုမိုးဇက္ေျပာခဲ႔တဲ႔ မဟာသီယာရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးစကား ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ကိုမိုးဇက္ရယ္၊ မဟာသီယာရဲ႕ ရိုးသားပြင္႔လင္းမႈရယ္၊ အထူးသျဖင္႔ မေလးေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ရိုးသား၊ ႀကိဳးစားမႈရယ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

(26 Sep)

"If Malays see money, if they can, will steal".

Ethnic Chinese and even the migrant Myanmar workers are more honest compared to the native Malays where money is concerned, Tun Dr Mahathir Mohamad said today as he continued his decades-old belief of inherent racial weaknesses to explain the economic failures of Malaysia’s largest community.

“Now I have a bakery. I want to say honestly, I am ashamed because among the Malay, Chinese or Burmese or any other workers, the Malay ones sometimes when they see money they forget themselves, they become dishonest,”

“Whenever the [Malay workers] see money, if they can swipe the money, they will. I have fired a lot of Malays because of this attitude. But the Chinese are not like that,”
“When we’re trust worthy, when we want to lend money, people will give because they know we will pay it. How many Malays when they borrow money, they don’t pay back?” asked Dr Mahathir.
“We have to be trustworthy so people will give contracts to us. When we want to give contracts, we give to the Chinese instead because we know they will do their work properly. This is our weakness, not trustworthy,”
“I have never wanted to fool myself. If they’re lazy, I call them lazy. If people don’t like it, then be it. When I was Umno president, I
used to nag all the time. ” 

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား


"ဒီကိစၥက ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာနဲ့မဆိုင္ဘူးထင္ပါတယ္ သက္ဆိုင္သူေတြရဲ့ စာရိတၲနဲ့ပဲ သက္ဆိုင္နိုင္ပါတယ္ေရးထားတဲ့စာအသြားအလာကို
ျကည့္ရင္ မြတ္စလင္ဘာသာကိုအထင္ျကီးတဲ့ပံုစံျဖစ္ေနပါတယ္
ကမ္းလက္ ရဲ့အေတြ့အျကံုေတြကိုေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးလွ်က္" Pyau Saw Htee


Pyau Saw Htee ေရ။ သူတို႔ကို အထင္မေသးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ႔ ဂ်ပန္တို႔ ကိုရီးယားတို႔လို႔ ယဥ္ေက်းမႈမေရာေႏွာဘဲ ျမန္မာျပည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုထဲပဲ ရွိေစခ်င္တဲ႔အထဲ ကမ္းလက္တို႔ ပါဝင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး "လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡ" ကို ဘာသာျပန္ခဲ႔ တာဟာ ဒီျပသနာၾကားက ဟန္ခ်က္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ၾကည့္ၿပီး အေျဖ တစ္ခုခုရႏိုင္ေကာင္းရဲ႕၊ ပညာပါပါ ျပဳျပင္၊ ထိမ္းသိမ္းမႈေတြ ရွိလာႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုတဲ႔ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာလည္း ဒါပဲရွိတယ္ေလ။

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ

မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမကြန္မင္႔ရွင္သို႔


ဒီမိန္းကေလးဟာ သူမဘာသာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဒီ စာအုပ္အုပ္ေရးတယ္။ မြတ္စလင္ လူႀကီးလူေကာင္းေတြအတြက္ စဥ္းစား သုံးသပ္စရာေတြျဖစ္သြားၿပ္ီး မြတ္စလင္ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမေတြအတြက္ ဆဲစရာျဖစ္သြားတယ္။ သူမရဲ႕ဘာသာကို ျပင္ေစ၊ တိုးတက္ေစခ်င္လို႔ေရးတာ၊ အပုတ္ခ်တာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္မ်ားရဲ႕ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမကြန္မင္႔ကို အင္တာတိန္း မလုပ္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ ေဆာရီးပါပဲ။




ကမ္းလက္(သီဟနာဒ)

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)


သူက ရန္ကုန္သား၊ တကၠစီသမား၊ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ပါ။
ဒီကိစၥ ၂၀၀၂ ခု၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ႔တာ။ ေရႊေတာင္ကုန္း သာသနာ႔ ရိပ္သာမွာ တရားအားထုတ္၊ စာေပသင္ၾကားအၿပီး ကိုရီးယားျပန္ခါနီး ကိုရီးယား သီလရွင္ႏွစ္ပါး(မဝိမလနဲ႔မဓမၼဒသီ)နဲ႔အတူ က်ိဳက္ထီးရိုးကို ဘတ္စ္ ကားနဲ႔ ဘုရား ဖူးသြားခဲ႔ၾကပါတယ္။

တာဝန္ခံဆရာေတာ္ကို ေလ်ွာက္ထားခဲ႔တာက သူတို႔ႏွစ္ပါးထဲသြားမယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးျဖစ္ဟန္တူပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ မေျပာတတ္ ေျပာတတ္ျမန္မာစကားနဲ႔ အျခား ႀကဳံေတြ႔ရဖြယ္ရွိတဲ႔ အခက္အခဲေတြေၾကာင္႔ အကူအညိီေတာင္းလို႔ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ လိုက္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကေန တကၠစီ စီးၿပီး ေရႊေတာင္ကုန္း ရိပ္သာအျပန္မွာ ရိပ္သာထဲအထိ မလိုက္ခဲ႔ဖို႔ သူတို႔ကေျပာ လို႔ မလိုက္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာပဲ ဆင္းေနရစ္ခဲ႔ၿပီး သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ၿပီးရင္ ကားကိုျပန္လွည့္ေမာင္းလာဖို႔ တကၠစီသမားကို မွာလိုက္ပါတယ္။ တကၠစီခကိုလည္း သႏၱိသုခေရာက္မွ ငါေပးမယ္လို႔ မွာလိုက္တယ္၊ ကားနံပါတ္ကို လည္း မွတ္ထားလိုက္တယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေလးမွာဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရ၊ ေခၚရင္ၾကားရတဲ႔ ေနရာမ်ိဳးပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၊ တကၠစီသမားကေတာ႔ တင္ပါဘုရားေပါ႔။ (ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ ဆရာေလးေတြမို႔ တကၠစီခေတာင္ ေဈးေလ်ွာ႔ယူတယ္ဆိုတဲ႔ ေလသံမ်ိဳးနဲ႔)
တကၠစီခ မေပးရေသးဘူး၊ ကားနံပါတ္ကိုလည္း မွတ္ထားလိုက္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင္႔ ခရီးေဆာင္အိပ္ကိုေတာင္ ယူမထားလိုက္မိဘူး၊ ကိုယ္႔လူ မ်ိဳး၊ ကိုယ္႔ဘာသာကို ယုံၾကည္တာကိုး။

ျဖစ္ရပုံက ဒီလို။ ဆရာေလးႏွစ္ပါးကို ခ်ေပးထားခဲ႔ၿပီး ဘသားေခ်ာက ျပန္မလာတဲ႔ အျပင္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ဆန္႔က်င္ဖက္ကို ေမာင္းေျပးသြားေတာ႔တယ္။ ေခၚ လို႔လည္း မရ၊ ေျပးလိုက္လို႔လည္း မမီ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္လည္း ျဖစ္ေန။ မ်က္ေစ႔ေအာက္မွာတင္ သိသိႀကီး ခံလိုက္ရပါတယ္။
ကားနံပါတ္ရွိေနတာမို႔ ယဥ္ထိမ္းရုံးနဲ႔ ရဲကို ကိုယ္တိုင္သြားၿပီးတိုင္ၾကားေပမဲ႔ အေရးတယူ အမႈဖြင္႔ေပးေဖာ္ေတာင္ မရပါဘူး။ တိုတိုေျပာေတာ႔ အားလုံး ဆုံး တယ္ေပါ႔။ ဝမ္နည္းစရာအေကာင္းဆုံးက သူတို႔ ကိုရီးယားမျပန္ခင္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ထားတဲ႔ ကင္မရာပါသြားျခင္းပါပဲ။ ႏွေျမာတာထက္ ရွက္တာက ပိုမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒါ "တင္ပါး" ခ်င္း မိုးမႊန္ေအာင္ေျပာ၊ ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ ဆရာေလးေတြပဲ ေပး သေလာက္ပဲ ယူရမွာေပါ႔ဆိုတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္ တကၠစီ သမား ပါပဲ။ လူလိမ္ လူညာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ေျပာလိုက္ရင္ ငါးပါးသီလကေန တစ္ျပားမွ မေလ်ွာ႔ဘူး။

ကဲ....ကိုရီးယားေလဆိပ္မွာ စကၤာပူက ဖုန္းတစ္လုံးေကာက္ရ၊ ပိုင္ရွင္ကို မရ အရလိုက္ရွာ၊ ပိုင္ရွင္လက္ထဲ ကိုယ္တိုင္လာထည့္သြားတဲ႔မြတ္စလင္တစ္ေယာက္ နဲ႔ သင္ကိုယ္တိုင္ႀကဳံေတြ႔ရတဲ႔အခါ သင္ဘယ္လိုခံစားရမယ္ ထင္ပါသလဲ။
အဲဒီ မြတ္စလင္က
"ဗုဒၶဘာသာလိုပါပဲ က်ေနာ္တို႔ ဘာသာကလည္း ပိုင္ရွင္မေပး တဲ႔ ပစၥည္းကို မယူဖို႔ဆုံးမပါတယ္၊ ေကာက္ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ပိုင္ရွင္ ဆီျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္"
လို႔ေျပာရင္ သင္႔ အနာေပၚ ဆားေရနဲ႔ ေလာင္းထည့္လိုက္သလို ျဖစ္မေနႏိုင္ ဘူးလား။
အဲဒါ အက်င္႔ပ်က္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕နဲ႔ တာဝန္မဲ႔အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံယႏၱယား တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပါ။ နီးစပ္ရာမိတ္ေဆြေတြကလြြဲရင္ ဘယ္မွာမွ မေရးျဖစ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အခုဟာက တိုက္ဆိုင္လြန္းေနေတာ႔......... ။

ေသျခင္းတရားဆိုတာ


ေသျခင္းတရားဆိုတာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေရာက္လာတတ္တာပဲ။ စစ္ျဖစ္မွ၊ ကင္ဆာ၊ အီဘိုလာျဖစ္မွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ေျပာရင္ ဘယ္သူယုံမွာတဲ႔လဲ။ ခ်ယ္လ္ဆီးကို သူ႔သားေဟာင္းႀကီး လမ္းပတ္က မန္စီးတီးအတြက္ ေျခပဂိုးသြင္းလိုက္လို႔ ယူဂႏၶာႏိုင္ငံသား ဖာဟက္ မူစာနာ ခမ်ာ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ေသဆုံးသြားပါသတဲ႔။
ဂိုးသြင္းတာနဲ႔ ေသႏိုင္တယ္ဆိုတာသိတဲ႔ေနာက္ ဘာေတြကို ေတြးပူေနေတာ မလဲ။

ၿဗိတိသ်ွအကူအညီ


အဂၤလိပ္ေတြဆီက ထြက္လာတဲ႔ဟာသပါ။ ဒါမ်ိဳးက ရယ္စရာမလုပ္သင္႔ဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္သလို ရယ္စရာအေနနဲ႔ပဲ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အဆုံးသတ္ပုံေလး က ၿပဳံးရပါတယ္။

၈.၁ စေကးရွိတဲ႔ငလ်င္ႀကီး အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ လႈပ္ခတ္သြားလို႔ လူဦးေရ ႏွစ္ သန္းေသဆုံးၿပီး တစ္သန္းခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ႔တယ္။ အီရတ္နဲ႔ အီရန္ႏိုင္ငံဟာ ငလ်င္ဒဏ္အမ်ားဆုံးခံလိုက္ရၿပီး အစိုးရေတြအေနနဲ႔ လည္း ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရ မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
အေမရိကန္ေတြကေတာ႔ အကူအညီေပးဖို႔ တပ္ဖြဲ႔ေတြလႊတ္ေပးတယ္။
ေဆာ္ဒီအာေရးဗ်က ေရနံေတြလႉတယ္။
လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံေတြက ပစၥည္းအေထာက္အပံ႔ေတြ ပို႔ေပးတယ္။
နယူးဇီလန္က သိုးဆိတ္ေတြ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ပို႔ေပးတယ္။
အာရွႏိုင္ငံေတြက ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လုပ္အားေပးေတြ လႊတ္ေပးတယ္။
ကေနဒါက ေဆးဝါးကုသေရးအဖြဲ႔နဲ႔ေဆးဝါးေတြ လႈဒါန္းတယ္။
ဂရိတ္ၿဗိတိန္ကေတာ႔ သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ႔ ကူညီမႈ ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒါက ၿဗိတိန္ထဲမွာရွိတဲ႔ မြတ္စလင္ဦးေရ သုံးသန္းကို ေသဆုံးဒဏ္ရာရသူေတြေနရာ အစားထိုးဖို႔ ရက္ေရာစြာ ေပးလႈလိုက္ျခင္းပါ တဲ႔။

GREAT BRITAIN....
Damn those Brits are smart !!!

ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ


သူဟာ မေလးမြတ္စလင္တစ္ေယာက္ပါ။
ကိုရီးယားေလဆိပ္မွာ ဓာတ္ပုံရိုက္မယ္ဆိုေတာ႔ ဘက္ထရီက မရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ အိပ္ကပ္ထဲျပန္အထည့္မွာ ေဘးေခ်ာ္သြားဟန္တူပါရဲ႕။ ဖုန္းက်ေျပာက္ခဲ႔တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဖုန္းကိုေတြ႔သြားသူက စကၤာပူရီယန္း မစၥတာ ရွရစ္ဖ္။ ဟိုတယ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဖုန္းကိုအားသြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ စကၤာပူက ဖုန္းျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆင္းမ္ကတ္ကိုထုတ္ၿပီး သိမ္းထားခဲ႔တယ္။ စေနေန႔က သူျပန္ေရာက္၊ ဟိုမွာ မက္ေဆ႔ရခဲ႔တဲ႔ ေမာ္ရင္းဆီကို သူကိုယ္တိုင္ဆက္သြယ္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကိုရွာေဖြခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီမတ္တင္းမွာ သူကိုယ္တုိင္ပဲ လက္ထဲလာထည့္ေပးသြားတယ္။ သူဟာ မေလးမြတ္စလင္တစ္ေယာက္ပါ။



သူက ဗုဒၶဘာသာပရဟိတအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ပရဟိတလုပ္ေနသူ လည္းျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လာမယ္႔စေနေန႔မွာ သူတို႔ပရဟိတ ရံပုံေငြအတြက္ ညစာစားပြဲတစ္လုံး ေဒၚလာ ၈၀၀ကို ေက်ာင္းအေနနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အားေပး ဖို႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ရိုးသားမႈ၊ ပရဟိတစိတ္ရွိမႈေတြကို ေထာက္ဆရင္ ေဒၚလာရွစ္ရာဆိုတာ မ်ားမွ မမ်ားဘဲ။ ရိုးသားမႈကို ဂုဏ္ျပဳရမွာေပါ႔။

ကိုရီးယားရွိေနစဥ္ အသုံးျပဳႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး တစ္နာရီၾကာကားစီးရတဲ႔ ခရီးကေန လာၿပီး ဖုန္းတစ္လုံးလာေပးထားတဲ႔ ကိုရီးယားေရာက္ ကိုေဇယ်ာစိုးရဲ႕ ေက်းဇူးကို လည္း ဒီမွာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။
အဆင္ေျပၾကပါေစ မစၥတာ ရွရစ္ဖ္နဲ႔ ကိုေဇယ်ာစိုး။
ဒါဟာ အဆင္႔ျမင္႔ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ ေနရွင္းတစ္ခုရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဆင္႔ျမင္႔ ယဥ္ေက်းမႈရွိတဲ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ က်ေပ်ာက္ပစၥည္း ဆုံးရွဳံးတယ္ဆိုတာ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္ မေက်ာ္ဘူး။

***ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း***


ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာင္က ဘယ္မွာလဲ။
မစၥတာ ဟန္တင္တန္စကားအရအားေကာင္း လာတဲ႔ ေနးရွင္းက ဂလိုဘယ္ ႀကံတယ္။ အားနည္းတဲ႔ ေနးရွင္းက ေသးသိမ္တယ္၊ သီးသန္႔ဆန္တယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ မစၥတာ ဟန္တင္တန္ကို လက္ ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္မိတယ္။
Psy ကမၻာေက်ာ္သြားတာ ကံလား။ ဒါဆို ကိုရီးယား ဒရားမားေတြကို ဘယ္ လို ေျပာၾကမလဲ။
ေကေပါ႔ လႊမ္းမိုးလာေနပုံကို ကံအေပၚမွာပဲ ပစ္ခ်ၾကမွာလား။ ေနာက္ဆုံး အံ႔မ ခန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ႔ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာ။
အဲဒီေနးရွင္းဟာ ဒီေန႔ ဂလိုဘယ္ပဲ ႀကံေနၾကေတာ႔တယ္။

အဲဒီ စြမ္းအင္ေတြ သူတို႔ ဘယ္ကရၾကပါလိမ္႔။ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ လက္ဆင္႔ ကမ္းသယ္ေဆာင္လာမႈကို တတိယမ်ိဳးဆက္က တာဝန္ေက်ေက်၊ ယုံၾကည္ မႈျမင္႔ျမင္႔နဲ႔ လက္ဆင္႔ကမ္းယူလိုက္ႏိုင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတင္ကိုယ္တင္ ကိုရီးယားဟာ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ဆက္အတြင္းမွာ ဂလိုဘယ္ပဲ ႀကံၾကေတာ႔တယ္။
သာမန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆမ္းမစ္တစ္ခုအတြက္ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံ ၁၃၀ ေက်ာ္ကို ဖိတ္ ၾကတယ္။
အိုလံပစ္ေဘာလုံးကြင္းႀကီးထဲမွာ ဖြင္႔ပြဲႀကီး က်င္းပၾကတယ္။ အဲဒါ Youth လို႔ေခၚ တဲ႔ အနာဂတ္လူငယ္ေတြ ဦးေဆာင္သြားတာ။
သူတို႔အားလုံးရဲ႕အသက္ေတြက ၁၈ ႏွစ္ကေန ၃၀ အတြင္း။ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ ငါးေထာင္ေက်ာ္ကို အကူအညီေပးသူ တစ္ေယာက္စီေပးထားတယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလုံးကေန လာေရာက္လုပ္အားေပးသူ လူငယ္ ငါးေသာင္းေက်ာ္။ အဲဒီ ကိုရီးယားကို ဘယ္သူ ရပ္တန္႔မွာလဲ။


အိုလံပစ္အားကစားကြင္းႀကီးထဲက ကိုရီးယားလူငယ္ေတြရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ၊ ဖြင္႔ပြဲ အခန္းအနား၊ ေတာက္ပေနတဲ႔ အနာဂတ္ၾကည့္ မ်က္လုံး၊ ဘာမဆို "Yes, we can" စိတ္ဓာတ္၊ ကိုရီးယားမ်ိဳးခ်စ္စိတ္။ ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္မ်က္စိနဲ႔ အားက်၊ မနာလို၊ မင္တက္မိစြာၾကည့္ေနမိရင္း ဒီစြမ္းအားေတြ သူတို႔ ဘယ္ကမ်ား ရၾက ပါလိမ္႔ဆိုတဲ႔ ေနာက္ခံတြန္းအားေတြကို လိုက္ရွာေနမိတယ္။ ဘယ္ကေန ရွာယူ ရမလဲ။ ဘယ္ကရွာေနရအုံးမွာလဲ။ ကိုရီးယားလူငယ္ေတြဆီကပဲေပါ႔။

ဒီအတြက္ ကိုရီးယားရွိေနစဥ္ က်ေနာ္႔အတြက္ အနီးကပ္ အကူအညီေပးဖို႔ တာဝန္ေပးျခင္းခံရတဲ႔ ပူဆန္ၿမိဳ႕သူ၊ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္၊ အဂၤလိပ္ လစ္ထေရခ်ာေမဂ်ာ ကိုယူထားတဲ႔ ဂ်က္စမင္း ကင္မ္ ကို ေက်းဇူး တင္မိ ပါတယ္။ သူနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အျခားလူငယ္ေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။
လက္ရွိ လူငယ္မ်ိဳးဆက္လက္ထက္မွာ ကိုရီးယားကို ရပ္တန္႔လို႔ရမယ္ မဟုတ္ဘူး။

ပိုအားေကာင္းလာမယ္႔ ေက ဒရားမားေတြ၊ ေကေပါ႔ ေတြ၊ ေက သိပၸံနဲ႔နည္း ပညာေတြ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔ၾကရလိမ္႔မယ္။
ကဲ ေမးၿပီ။
က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ။ လူငယ္ရဲ႕ အားကို အသုံးခ်ရမွန္းမသိ၊ လြတ္က်၊ လဲက်မႈကို ရပ္ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ေစမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေနးရွင္းက ဘယ္ကို ဦးတည္ေနမလဲ။ အဆိုးျမင္၊ အေကာင္းျမင္ အေတြးေတြနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါး ကို နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။

သာသနာျပဳအစစ္ျဖစ္ရွာေသာ စက်င္ေတာင္ႀကီး


ေက်ာင္းနံရံမွ ဗုဒၶဝင္ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ ႏွစ္(၅၀) ေျမာက္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ႀကီး ရုပ္ပံုမ်ား ပ်က္စီးသြားျခင္း၊ ဆုတ္ၿဖဲခံရျခင္းမွ စရမည္ထင္သည္။ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကား အေရးမႀကီး၊ စာအုပ္မ်ားစြာရွိ၏။ ဘုရားခန္းထဲမွ ဘုရားပံုေရေဆးပန္းခ်ီကားႀကီးမ်ားကို ရုပ္ဖ်က္သြားျခင္းက ေတာ္ေတာ္အၾကည့္ရဆိုး၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ လုပ္ရေလသနည္း။


          ေကာ္မတီက စိတ္ဆိုး၏။ ရဲကို အေၾကာင္းၾကား၏။ ရဲလာ၏။ စီစီတီဗြီမတပ္ရေသးသည့္အတြက္ ဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ရွင္းျပ၏။ တရားခံသက္ေသ လက္အိတ္မ်ား ရွိ၏။ ခက္သည္က မေျပးေသာ္လဲ ကန္ရာရွိျဖစ္ေတာ့၏။ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို ဖ်က္သြားေသာ ထိုလက္အိတ္မ်ားကို ဒကာတစ္ေယာက္ေတြ႔လာ၏။ ထိုလက္အိတ္မ်ားကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္မိသည္က သီဟနာဒပင္တည္း။

          မည္သူလက္အိတ္မ်ားကို ကိုင္ေသးသနည္းဟု ရဲကေမး၏။ ေျဖရေတာ့၏။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ တရားခံလံုးလံုးျဖစ္ရေခ်ေတာ့မည္။ ရဲမ်ားက ရယ္ၾက၏( ရဲမ်ားလည္း ရယ္တတ္၏ဟူလို)။

          ထိုပန္းခ်ီကားမ်ား ျပန္လည္အသက္သြင္းႏိုင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္္ၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိလကၤာယဥ္ေက်းမႈပန္းခ်ီမ်ားျဖစ္သျဖင့္ သီရိလကၤာ ပန္းခ်ီဆရာကိုေခၚ၍ အဆြဲခိုင္းရေသာ္ ပုိ၍သင့္ေတာ္မည္ဟု အႀကံျပဳမိ၏။ ရွာၾကသည္။ မရ။ ႏွစ္လ၊ သံုးလ။ ၾကာေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္။ ျမန္မာ ပန္းခ်ီဆရာႏွင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္သာ။

          ဒကာမတစ္ေယာက္၏ အကူအညီျဖင့္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းဆင္းလူငယ္ေလး ေရာက္လာ၏။ သူတစ္ပံု ျပန္ဆြဲေပး၏။

          အေတာ္ၾကာမွ ပဲခူးက ပန္းခ်ီဆရာကို သတိရသည္။ ကုသိုလ္ရသည့္ အလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ သူေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားသည္။ တနဂၤေႏြသံုးရက္လာဆြဲၿပီး ပန္းခ်ီကားမ်ားကို ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲေပးသည္။ ေက်းဇူးမ်ားစြာ တင္ရ၏။

          ေျပာခ်င္ေသာအေၾကာင္းကို အခုမွ ေရာက္ေတာ့သည္။
          ပဲခူးမွ (စာေရးဆရာ) ပန္းခ်ီဆရာက ဝါရင့္ၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုပံုတို႔ကို ပန္းခ်ီစ်ာန္ျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္ျပန္ဆြဲလိုက္သည္။ ၿပီးသြားၿပီ။

          ျမန္မာပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ျပန္ဆြဲလိုက္တာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ပန္းခ်ီကားမ်က္ႏွာမ်ားက ျမန္မာမ်က္ႏွာႏွင့္ အနည္းငယ္ဆင္သြား၏။ ၿပံဳးလိုက္မိ၏။ အားနာသလုိလိုလည္း ျဖစ္လိုက္၏။ အကယ္၍မ်ား ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ဆြဲမည္ဆိုလွ်င္ ဘုရားရုပ္ပံုေတာ္မ်ားအားလံုး ျမန္မာျပည္က ရုပ္ပံုေတာ္မ်ားႏွင့္ တေထရာထဲ ျဖစ္သြားႏုိင္သည္ဟု ေတြးမိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေပ်ာ္သလိုလို၊ အားနာသလိုလိုပင္တည္း။ မွန္၏။ ျမန္မာဆြဲလွ်င္ ျမန္မာႏွင့္တူမည္။ ျမန္မာထုလွ်င္ ျမန္မာႏွင့္တူမည္။

            စက်င္ေတာင္ႀကီး သာသနာျပဳအစစ္ျဖစ္ပံုကို ဆိုေတာ့အံ့။



          စကၤာပူ၊ မေလးရွား၌ရွိေသာ မဟာယာန၊ ေထရဝါရ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းမ်ား၏ ဘုရားခန္းမ်ားကို ဂရုစိုက္ေလ့လာမိ၏။ မဟာယာနေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကြမ္ယင္စေသာ အျခားေသာရုပ္တုမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရ၏။ ထို႔အတူ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ ျမန္မာမ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္တူေသာ ဆင္းတုေတာ္ကိုလည္း ေတြ႔ရ၏။

          ပါရမီနုေသးသည္ဟု ဆိုလိုကဆိုေစ၊ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ ျမန္မာမ်က္ႏွာေပါက္ႏွင့္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထိုဆင္းတုကို ၾကည္ညိဳရသည္က ပို၍အားရႏွစ္ေထာင္း ျဖစ္မိ၏။ ဤကိစၥကို မျငင္းခ်င္၊ မျငင္းလို။ ထိုဆင္းတုေတာ္ႀကီး၏ ခရီးအစကား စက်င္ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးပင္တည္း။ ထို႔ေနာက္ မႏၱေလး ေက်ာက္ဆစ္တန္း၊ ေရႊတိဂံု ေျခေတာ္ရင္းဝန္းက်င္။ ထိုမွတဆင့့္ ကမၻာသို႔ပင္ ျပန္႔သြားေတာ္မူ၏။

          သီရိလကၤာေက်ာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌လည္း ဤျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ ျမန္မာမ်က္ႏွာႏွင့္ ဆင္းတုေတာ္ကို ဖူးေတြ႔ရ၏။ သီရိလကၤာဘုရားဆင္းတုမ်ားကား ပံုသြင္းထားသည္ဟု ဆိုၾက၏။ ျမန္မာက ထြင္းထု၏။ မည္သို႔ဆိုေစ ခန္းမက်ယ္က်ယ္၊ ပလႅင္ျပန္႔ျပန္႔ရွိေသာ ေနရာတိုင္းတြင္မူ စက်င္မွ ၾကြေတာ္မူလာေသာ အရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ားကိုဖူးေတြ႔ရတတ္၏။

          စကၤာပူ၊ မေလးရွားေလာက္ျဖင့္ မၿပီးေသး။

          အေမရိက၊ ဥေရာပ၊ ေအာ္ဇီ ႏွင့္ နယူးဇီလန္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူၾကသည့္ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္တို႔ထံမွလည္း သတင္းရသည္။ ထိုအရွင္တို႔ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ဤနည္းႏွယ္ႏွယ္ ေတြ႔ၾကရသည္ဟု ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္သတင္းရသည္။

          “ ဘုရားရတနာကို ဆင္းတုကကြယ္သည္” ဆိုသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ၾသဝါဒကို နာရဘူး၏။ မွန္ပါ၏။ ဂုဏ္ေတာ္ထံုမႊမ္း ပံုေတာ္မွန္းျဖစ္ပါ၏။ ခက္သည္က ရဟန္းပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား သီဟနာဒကိုယ္တုိင္ပင္ ထိုစက်င္မွ ၾကြလာေသာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္၍ ၾကည္ညိဳရာမွ ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္တို႔က ပို၍ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ေနသလို ခံစားရ၏။

          ေထရဝါဒျခင္းပင္တူေသာ္လည္း ထိုင္းယဥ္ေက်းမႈ ဆင္းတုေတာ္တို႔က အမြမ္းအမံတို႔မ်ား၏။ သီရိလကၤာ ယဥ္ေက်းမႈဆင္းတုေတာ္တို႔က ပို၍ရွင္း၏။ မ်က္ႏွာေတာ္ကလည္း မဇၥ်ိမ မ်က္ႏွာေတာ္ျဖစ္၏။ ပို၍ နီးစပ္ႏိုင္သည္ဟု ထင္၏။
          မည္သို႔ျဖစ္ေစ ျမန္မာရဟန္းအဖို႔မွာေတာ့ ျမန္မာဘုရားႏွင့္သာပို၍ သဟဇာတပစၥည္း စပ္ေတာ့၏။ စက်င္ေတာင္သည္ အမွန္ပင္ သာသနာျပဳေနေသာ ေတာင္ႀကီးဟု ခံစားမိသည္။(ေက်ာက္ဆစ္ထုသူမ်ား၊ ပဲခူးမွ ပန္းခ်ီဆရာႏွင့္ လူငယ္ပန္းခ်ီဆရာေလးသို႔- အမွတ္တရ)




သီဟနာဒ
 




24/01/2012



Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.