တရုတ္သမိုင္းကို သိရင္ ျမန္မာ႔သမိုင္းအေရြ႕ကို ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသိတယ္


တရုတ္သမိုင္းကို သိရင္ ျမန္မာ႔သမိုင္းအေရြ႕ကို ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသိတယ္။
မဆဲဘူး၊ သာဓုမေခၚဘူး။ ေစာင္႔ၾကည့္မယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး (မ်ိဳးဆက္အားလုံး)
ခင္းဗ်ားတို႔တစ္ျခမ္းပါ အူ သြားရင္
ႏိုဝင္ဘာဟာ လိုခ်င္စရာေတာင္ မေကာင္းႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
ပြန္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ သက္တမ္း လပိုင္း
သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ပိုင္းပါ။

ေသနတ္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ဘူး၊ လူရမ္းကားစိတ္ေၾကာင္႔


အေမရိကန္မွာ လူရမ္းကား ေသနတ္သမားေတြရဲ႕ မဆီမဆိုင္ ဝင္ေရာက္ ပစ္ခတ္မႈေတြ မၾကာမၾကာ ႀကဳံေနရေတာ႔ လက္နက္ပိုင္ဆိုင္မႈဥပေဒ တင္းၾကပ္သင္႔ေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကတာေပါ႔။ အာရွသားတခ်ိဳ႕အတြက္ အေမရိကန္ ဥပေဒတခ်ိဳ႕ကလည္း နည္းနည္းအူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ ခ်င္ ႏိုင္မွာ။ အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ရဲအရာရွိ ေျပာသြားတာက "ေသနတ္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ဘူး၊ လူရမ္းကားစိတ္ေၾကာင္႔။ ေသနတ္မရွိတဲ႔ တရုတ္လူရမ္းကားက ေက်ာင္းထဲဝင္ၿပ္ီး ကေလးေတြကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္တာ၊ လက္နက္ဥပေဒ တင္းၾကပ္စရာ မလိုဘူး၊ လူကို ပညာေပးဖို႔ပဲ လိုတယ္" တဲ႔။ သူေျပာေတာ႔လည္း အဟုတ္။

ဟိုတေန႔က ျမန္မာရဲအရာရွိ တစ္ေယာက္ကလည္း ဗုံးေထာင္သူကို လူသားဆန္မႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလု႔ိ ၿပဳံးရေသးတယ္။ ဒီပို႔စ္ကို ရွယ္ထားတဲ႔ တစ္ေယာက္က ဂုဏ္ျပဳပြဲေလး ဘာေလး လုပ္ေပးလိုက္ပါအုံး ေရးထားလို႔ တဟားဟား ရယ္ျဖစ္ေသးတယ္။

ဒီေန႔ သတင္းစာကေတာ႔ စလုံး ေရြးေကာက္ပြဲ သတင္း၊ ဥေရာပက ဒုကၡသည္ျပသနာနဲ႔ ျမန္မာျပည္၊ ရန္ကုန္က ၿမိဳ႕ပတ္ရထား စီမံကိန္းကို ဂ်ပန္က လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းေလာက္ပါပဲ။
လုပ္ၾကပါ။ ဂ်ပန္တို႔၊ အေမရိကန္တို႔ မ်ားမ်ားဝင္ပါေစ။ တရုတ္က ၂၁ ရာစုမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ပဲ ရွိေသးတာပါ။

မဲမေပးရရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲ


ရဟန္းေတြ မဲေပးသင္႔၊ မေပးသင္႔ ေျပာၾကေတာ႔ အဆိုတစ္ခုက ဒါဆို ရဟန္းေတြ သူ႔ပါတီ၊ ကိုယ္႔ပါတီဆိုၿပီး ကြဲကုန္မွာေပါ႔လို႔ဆိုတယ္။ မဆိုးပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ မဲမေပးရရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲ" ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းကိုေတာ႔ ဒီအဆိုက မေျဖႏိုင္ဘူး။
တကယ္ေတာ႔ လူက "I နဲ႔ You" "We နဲ႔ They"။ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္၊ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုနဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႔ေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။ ဒါကေတာ႔ ကမၻာကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲၾကည့္တဲ႔ ပါရာဒိုင္းေပါ႔။

အေမရိကန္နဲ႔ တရုတ္တို႔ၾကားက အေျခခံ ကြဲလြဲမႈမ်ား


(ကစ္ဆင္းဂ်ား၊ World Order)

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ လက္ရွိကမၻာ့အစီအမံထဲမွာ မရွိမျဖစ္ မ႑ိဳင္ႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးက သူတို႔ အျပဳအမူကို သူတို႔သတ္မွတ္ခ်က္ေပတံနဲ႔ တိုင္းတာ သတ္မွတ္ရင္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စနစ္ကို လက္ခံသည္မဟုတ္၊ လက္မခံသည္လည္း မဟုတ္ သေဘာထား ရွိၾကပါတယ္။
ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြနဲ႔တန္းတူ ပါ၀င္ရမယ့္ အခန္းက႑မ်ိဳးကို တ႐ုတ္ အေနနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မရရွိခဲ့ဘူးသလို အေမရိကန္ေတြအေနနဲ႔လည္း ဒီေလာက္ ႏိုင္ငံပမာဏႀကီးမား၊ စီးပြားေရးအင္အား ေတာင့္တင္းၿပီး ဖြဲ႔စည္းပုံ မတူတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။

သူတို႔ႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံဘက္ကေဒါင္းကလည္း သိသိသာႀကီး ကြဲျပားေနပါတယ္။ အေမရိကန္က ေပၚလစီတစ္ခုကို ခ်ဥ္း ကပ္ရာမွာ လက္ေတြ႕သေဘာတရားဆန္ၿပီး တ႐ုတ္က သေဘာတရားေရး ဆန္တယ္။ သူ႕ကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းအင္အားႀကီးႏိုင္ငံ အေမရိ ကန္မွာ ဘယ္တုန္းက မရွိခဲ့ဖူးဘူးေပမဲ႔ တ႐ုတ္ကေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း မခံရတဲ့ အခ်ိန္ရယ္လို႔ကို မရွိခဲ့ပါဘူး။ အေမရိကန္က ျပႆနာတိုင္းမွာ အေျဖ ရွိတယ္လို႔ ခံယူၿပီး တ႐ုတ္က ေတာ့ လက္ရွိျပႆနာရဲ႕ အေျဖဟာ ေနာက္ျပႆနာအသစ္ကို အစပ်ိဳးလိုက္ျခင္း သာျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူပါတယ္။ အေမရိကန္က လတ္တေလာ ကိစၥရပ္တစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္း တုန္႔ျပန္ အေျဖရွာတတ္ေပမဲ့ တ႐ုတ္ကေတာ့ တစ္ဆင့္ျခင္း ေျပာင္းလဲ အေျဖရွာယူတတ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြက လုပ္ေဆာင္စရာေတြထဲက တကယ္ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အခ်က္ေတြကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္တတ္ၿပီး တ႐ုတ္ကေတာ့ ဒီသေဘာတရားေတြနဲ႔အညီလုပ္ရင္ ဘယ္မွာ အဆံုးသတ္ သြားေလမလဲဆိုတာကို ေ၀ဖန္သံုးသပ္တတ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ ေတြးေတာစဥ္းစားပံုကို ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒနဲ႔ တ႐ုတ္႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈက ပံုသြင္း ေပးလိုက္တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္စလံုးကလည္း အေမရိကန္ေတြနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္ မရွိျပန္ပါဘူး။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးအစီအမံထဲမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္တို႔ဟာ အခုမွ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ႀကံဳေနၾကရ တာျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ကလည္း သူတို႔ေပၚလစီ ဟာ သူမ်ားနဲ႔မတူ၊ အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေပၚမွာ အေျခခံတယ္ လို႔ ယံုၾကည္ၿပီး အေမရိကန္ေတြကလည္း သူတို႔ေပၚလစီဟာ သူမ်ားနဲ႔ မတူ၊ သူမ်ားထက္ သာတယ္။ သူတို႔တန္ဖိုးေတြကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံတိုင္းက က်င့္သံုးလာေအာင္ ေထာက္ပံ့ ကူညီေပးဖို႔လည္း သူတို႔မွာ တာ၀န္ရွိေန တယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားၾက ပါတယ္။
မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ အင္အားႀကီး လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းႀကီးႏွစ္ခုဟာ သူတို႔ျပည္တြင္းေရး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းထဲမွာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုေနၾကပါၿပီ။

သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဖက္ေတြအေနနဲ႔ ႐ႈျမင္ၾကေလမလား။ မိတ္ေဆြေတြ အေနနဲ႔ ဆက္ဆံလာၾက မလား။ ၂၁ ရာစု ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးအစီအမံ ဘယ္လိုျဖစ္လာေလမလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ သူတို႔ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လာမလဲ ဆိုတာအေပၚမွာ မူတည္ေနပါေတာ့တယ္။

မဘသနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကာဘိဝံသ အေၾကာင္း


အလြန္ရွည္လ်ားလွတဲ႔ မဘသနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကာဘိဝံသ အေၾကာင္း သတင္းေဆာင္းပါးႀကီး ပါလာပါတယ္။

*မဘသဟာ အခုအခါ ႏိုင္ငံေရးထဲကို ေပၚေပၚထင္ထင္ ဝင္လာတဲ႔ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္လာေၾကာင္း

*အစမွာ ပညာရွင္မ်ား မပါဝင္ခဲ႔ေပမဲ႔ အခု ဥပေဒပညာရွင္ေတြက ကူညီပံ႔ပိုးလာေနေၾကာင္း

*ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကာဘိဝံသ သီတင္းသုံးရာေက်ာင္းကို ႏိုင္ငံျခား သံအရာရွိေတြ လာေရာက္တတ္ေၾကာင္း

*အေမရိကန္ သံအမတ္ကိုယ္တိုင္ ဘာသာေပါင္းစုံ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးထဲ ဝင္မပါသင္႔ေၾကာင္း ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သြားေရာက္ ညွိႏိႈင္းခဲ႔ေၾကာင္း

*တစ္ႏိုင္ငံလုံးမွာ မဘသ ရုံးခြဲေပါင္း ၂၅၀ ရွိေၾကာင္း

* အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ မဘသကိုေရာ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုကိုပါ သူတင္ကိုယ္တင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရဖြယ္ ရွိေနေၾကာင္း ..........။