( မင္းတို႔လိုေကာင္မ်ိဳးေတြဆို ဘယ္ေနရာ ေတြ႔ေတြ႔ မင္းတို႔က စၿပီး မေခၚရင္ မေခၚႏိုင္ဘူး လို႔ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သို႔ )
-စိတ္ထင္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊တစ္ခုခုကို ေမ်ွာ္လင္႔မထားရင္ နာရီတိုင္းရဲ႕ အသြားႏႈန္းဟာလည္း အတူတူပဲေနမွာပါ။
-ဘယ္သူ အႀကီးဆုံးလည္း မေမးခင္အထိ လူသားအားလုံးဟာ ညီအကိုပဲလို႔ ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။
-ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းမေလ်ွာက္တာ ၾကာလို႔ လမ္းေလ်ွာက္ ၾကည္႔တာ ပါ။
-တကယ္က လမ္းေလ်ွာက္တာထက္ စိတ္ေလ်ွာက္ေနတာက ပိုျမန္ပါတယ္။
-စိတ္တကယ္ေလ်ွာက္ေနရင္ ေျခလွမ္းတိုင္း၊ အသက္ရွဴမႈတိုင္းဟာလည္း အတူတူူျဖစ္သြားတယ္။
-အေႏွးအျမန္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ႔ပါဘူး။
-အေႏွးအျမန္ မရိွလည္း လူက ေ႐ြ႕ေနတယ္။ေျခလွမ္းေတြက လွမ္းေနဆဲ ထင္တယ္။
-ရြာဘက္မွာ ( ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းမွာ ) ငလ်င္လႈပ္လို႔တဲ႔။ ဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္ စေကးအထိ လႈပ္တာလဲ။
-ဒါေတာ႕ မသိဘူး။ ရြာကလူေတြအတြက္ မစိုးရိမ္မိဘူးလား။
- မစိုးရိမ္လွပါဘူး။ ရြာမွာ ငလ်င္လႈပ္လို႔ တိုက္ၿပိဳက်ၿပီး လူေပၚပိ ေသရေအာင္ တိုက္ျမင္႔ျမင္႔ေတြ မရွိဘူး။
-ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုးေတာ႔ စိုးရိမ္သင္႔တာေပါ႔။ အင္း ဟုတ္တယ္။ စိုးရိမ္သင္႔တယ္။
- ငလ်င္လႈပ္လို႔ အိမ္ေပၚက ဝါးလုံးအခ်င္ေတြ ဘာေတြ ျပဳတ္က်ရင္ေတာ႔ ေခါင္းေလာက္ေတာ႔ ေပါက္ႏိုင္တယ္။
- ေသေလာက္ေအာင္ေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
-မဟုတ္ဘူး၊ ဒီႏွစ္ ငလ်င္လႈပ္ေတာ႔ ေျမဩဇာေတြ ဟာသြားလို႔ ေျပာင္းဖူးေတြက မခ်ိဳဘူး။
-ဟုတ္သလား။ ဒါမ်ိဳးေတြ ရိွသလား၊ ရွိတယ္။ စားၾကည္႔၊ တကယ္ မခ်ိဳဘူး။ ခ်ိဳပါတယ္။
-ငလ်င္လႈပ္ေတာ႔ ဒီႏွစ္ ထန္းေရခ်ိဳလည္း မရွိေလာက္ဘူး။ ထန္းေရခ်ိဳေတြေရာ အခ်ိဳေပါ႔သလား။
-ထန္းေရေတြမခ်ိဳေတာ႔ရင္ ထန္းလ်က္ေတြလည္း ခ်ိဳမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး ေနာ္။
-မဆိုင္ဘူးထင္တယ္။ စကား ကပ္ၿပီး မေမးနဲ႔။
-ေမးေတာ႔ ေမးရဦးမယ္။အမွားတစ္ခုရဲ႕ အေျခက ကိုယ့္ေၾကာင့္စတာ၊
-ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမွားကို အေျခခံၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္ ဆုိရင္ အဲဒီ အမွားကို ၀န္ခံၿပီး ေျပာျပသင့္လား။
- ေျပာျပသင္႔တယ္။
- ေျပာျပလုိက္ရင္ နွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႔ အေပ်ာ္ေတြ ရပ္တန္႔သြားၾကလိမ့္မယ္။
-တကယ္ ရပ္သြားမွာလား။ ထင္တယ္။ မရပ္ေသးဘူး၊ဆက္ေလ်ာမယ္ေလ။
- ဒီအတုိင္း ထားရင္လည္း ဘယ္သူ႕မွေတာ့ မထိခုိက္ဘူး။
-အင္းေလ။ တိုက္ ျမင္႔ျမင္႔ႀကီးေတြမွ မရွိတာ။ အလြန္ဆုံးျဖစ္လွ အခ်င္ေတြ ဘာေတြ ျပဳတ္က်လို႔ ေခါင္းေပါက္႐ုံေပါ႔။
- ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ အခုေျပာေနတာ ( စဥ္းစားေနတာ ) ငလ်င္အေၾကာင္း မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ေအာ္ ဟုတ္လား။ ရုတ္တရက္ႀကီး။
-ရုတ္တရက္ႀကီး ကုိယ့္နာမည္ေတြ႔လုိက္ေတာ့ ဒိန္းခနဲ လန္႔သြားတာေပါ႔။
-ဟုတ္လား။ နာမည္က အဲလို ေၾကာက္စရာေကာင္းသလား၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းရင္ နာမည္ မမွည္႔နဲ႔ေတာ႔ေလ။
-ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ ေမ်ာ္လင္႔ မထားတဲ႔ေနရာမွာ ေမ်ာ္လင္႔ မထားတာေတြ႔ရင္ လန္႔တတ္တာပဲ၊ ဘာေတြ႔တာနဲ႔ ဆိုင္ဘူး။
-ဟုတ္လား၊စာေမးပြဲ ေဂဇက္ထဲမွာ ကိုယ္႔နာမည္ ေတြ႔လိုက္ရသလိုလား။ မေနာက္နဲ႔၊ မတူဘူး၊
-အင္း ဟုတ္တယ္၊ မတူဘူး။
-တူတယ္၊ တူတာကိုမဟုတ္ဘူး၊ သူမွ သူ ရယ္၊ အခု နည္းနည္းဝေနလို႔။ လွမ္းေခၚလိုက္ရေအာင္ေလ။
-မေခၚပါဘူး၊ စကၤာပူေရာက္သြားၿပီး ဘဝင္ကိုင္ေနလို႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္သြားတာေနမွာ။
-မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊ အရင္ကလည္း သူျမင္ခ်င္မွ ျမင္တတ္တာ၊ အဲလိုစိတ္ မရွိေလာက္ပါဘူး။
-ရွိရွိ မရွိရွိ သူတို႔လိုလူကို ကိုယ္ကစၿပီးေတာ႔ ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ပါဘူး၊ လက္ေဆာင္လိုခ်င္လို႔၊ တစ္ခုခု အေကၽြးခိုင္းမလို႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္ထင္မွ ဟုတ္ေပ႔။
-အရင္က တစ္ေယာက္က မျမင္ရင္ တစ္ေယာက္က လွမ္း ေခၚတယ္။ အခု.......
ဇင္ေဝေသာ္
Post a Comment