မသိမသာနဲ႔ ဘာသာေတြျပန္ေနမိျခင္း (လပတ္လည္ အမွတ္တရ)


Self-reflection သာ ျဖစ္လို႔ စိတ္မဝင္စားရင္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဆက္မဖတ္ဖို႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။

၁။ အဂၤလိပ္သို႔

မႏွစ္က အဂၤလိပ္လိုစာအုပ္တစ္အုပ္ေရးခြင္႔ ႀကဳံလာခဲ႔ပါတယ္။ ကမ္းလွမ္းသူ က စထရိတ္တိုင္းပါ။ ဒါ႔အတြက္ အားလည္းစမ္းၾကည့္ခဲ႔မိပါေသးတယ္။ ဒီ စာအုပ္မ်ိဳးရဲ႕ တာဂက္(စာဖတ္ပရိသတ္)က အမ်ားႀကီးက်ယ္ဝန္းသလို တူတူ တန္တန္ေလးျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးအျမတ္က အမ်ား ႀကီးပါ။ အားေပး၊ ကူညီ၊ တိုက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ျပသနာက အ ခ်ိန္နဲ႔အားစိုက္မႈပါပဲ။ ေပးႏိုင္ပါ႔မလား။ ကုိယ္တိုင္ကလည္း အခ်ိန္ျပည့္ ေရးႏို င္၊ သြားလာ၊ ေတြ႔ဆုံ၊ သုေတသနျပဳႏိုင္တာမဟုတ္ေတာ႔ ႏႈတ္နဲ႔ဝန္ခံခဲ႔ေပမဲ႔ စာခ်ဳပ္ေပၚလက္မွတ္ထိုးဖို႔က်ေတာ႔ မဝန္႔မရဲျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။

၂။ အဂၤလိပ္မွ

"အဂၤလိပ္သို႔" နဲ႔စာရင္ "အဂၤလိပ္မွ" က အမ်ားႀကီးေပါ႔ပါးလြတ္လပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တာဂက္(စာဖတ္ပရိသတ္) ကေတာ႔ က်ဥ္းသြားတာေပါ႔။ (ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ေတြ ေလ်ာက္ေျပာလို႔ ကြာ)

၃။ ေမးခြန္းတစ္ခု (ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလ်ာက္ေျပာျပန္ၿပီ ကြာ)

"ကမၻာႀကီးက ျမန္မာေတြဆီက ေလ႔လာစရာနဲ႔ (ရာစုဝက္အေမွာင္ခ်ခံခဲ႔ရ တဲ႔) ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ ကမၻာႀကီးဆီက ေလ႔လာစရာ ဘယ္ဟာက ပို မ်ား မလဲ"
ဒီေမးခြန္းကို ေမးၿပီးတဲ႔ေနာက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ျမန္မာ ဘာ သာျပန္ဖို႔လည္း စိတ္ဝင္စားလာခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။ ဘာသာျပန္ျခင္းကို တ စိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနၾကတဲ႔ ဆရာႀကီးေတြရွိတယ္ဆိုေပမဲ႔ ျမန္မာလို ရွိသင္႔ တဲ႔ စာအုပ္ေတြ မျပန္ႏိုင္ဘဲ အမ်ားႀကီးက်န္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ လက္ခံ ရမွာပါ။
ဆရာေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ "ကမၻာျပား" အမွာစာမွာ "ဒီစာအုပ္ႀကီးကို ဘာသာျပန္ေန ခ်ိန္ သုံးလအတြင္း စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရပါ႔မလဲ" ဆိုတဲ႔ မလုံၿခဳံမႈ စကားကလည္း ေၾကကြဲထိခိုက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ......
လီကြမ္းယုကို မျပန္ခင္အထိ နီးစပ္ရာေတြမွာ ပင္ကို္ေရးေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ စတာေလးေတြကို ေရးခဲ႔ေပမဲ႔ ဒီေန႔ဆိုရင္ ဘာသာျပန္တာက သိသိသာသာ ႀကီးမ်ားလာေနပါတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ စာေတြဖတ္ရင္း ဘာသာျပန္ ရွိသင္႔တယ္ဆိုတဲ႔အေတြး ဝင္ဝင္လာလြန္းလို႔ စိတ္ေျပလက္ေျပာက္ အမွတ္တရ ေကာက္ေရးမိတာပါ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမွ တကယ္႔ကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာပါ။

Post a Comment