မႏွစ္က ရန္ကုန္ေရာက္ခိုက္ မိမိထမံသီမွာရွိစဥ္ ရဟန္းခံေပးထားခဲ႔သည့္ နာဂဘုန္းႀကီး ဦးေဝေရာစနနွင္႔ေတြ႔သျဖင္႔ လူပုဂၢိဳလ္သာသနာျပဳ ဦးေမာင္ သိန္း အေၾကာင္းေမးမိသည္။ ဦးေမာင္သိန္းသည္ ေလရွီးနာဂမ်ိဳးႏြယ္စုေလး တစ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။
"ဦးေမာင္သိန္းႀကီးေရာ ရွိေသးသလား"
"ထမံသီမွာ မရွိေတာ႔ဘူး ဘုန္းဘုန္း၊ သူ႔႐ြာကိုျပန္သြားၿပီ"
"ဘာေၾကာင္႔ သူ႔႐ြာကိုျပန္သြားတာလဲ"
"သူ႔႐ြာက လူငယ္ေတြကို သူတို႔ ဘာသာစကားသင္ေပးဖို႔ တဲ႔၊ အဲသလိုမွ မ လုပ္ရင္ သူတို႔ ဘာသာစကား မၾကာခင္ ကြယ္သြားေတာ႔မယ္လို႔ ေျပာတယ္"
"သူ႔႐ြာက အိမ္ေျခဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ"
"အစိတ္သုံးဆယ္ပဲရွိမယ္"
"သူတို႔ ဘာသာစကားကို ႐ြာေပါင္း ဘယ္ႏွ႐ြာက ေျပာသလဲ"
"မေျပာဘူး။ သူတို႔ တစ္ရြာပဲေျပာတယ္၊ တျခားရြာေတြမွာလည္း သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္စကားေတြရွိတယ္"
အိမ္ေျခ အစိတ္သုံးဆယ္ေလာက္ပဲေျပာသည့္ စကားပင္ျဖစ္ေစ ဒါကို မကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လူမ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္ ဦးေမာင္သိန္း မွာ တာဝန္ရွိေနတာပဲဟု ေတြးလိုက္မိသည္။
Post a Comment