ဦးသိန္းစိန္ မတုိင္မီ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြထဲမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ လုိလားတဲ့ သူေတြ မရွိခဲ့ႏုိင္ဘူးလား?
လူတစ္ေယာက္၊ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေဘးက ၾကည့္ရရင္ ရွိႏုိင္ေလာက္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငယ္စဥ္၊ က်န္းမာ စဥ္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မုိက္လုံးထြားထြား အရြယ္ေရာက္လာရင္၊ ေသမေလာက္ ေရာဂါတစ္ခုခု ျဖစ္ဖူးရင္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္လာၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး ေနသြားဖုိ႔ ခဏျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကူးေတာ့ ရမိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ ျပႆနာက မုိက္လာတဲ့ကာလ၊ ပ်က္လာတဲ့ကာလက ၾကာလာေတာ့ အရွိန္လြန္ေနၿပီး ဘယ္က စျပင္ရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားပုံ ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ
“ကဲ … ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ကြာ”
ဆုိၿပီး ေနလာခဲ့ၾကပုံ ရပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိက္မယ္ဆုိရင္
ဒီအေနအထားေတြကေန ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဦးသိန္းစိန္ကုိ ေကာက္ရလုိက္ တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ သူ႔ဘဝက မသိမသာပါပဲ။ သမၼတျဖစ္ တဲ့ေနာက္မွ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ ထြက္ထြက္ လာ တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းေတြကုိ ေျခရာေကာက္ၾကည့္ေတာ့ သူဟာ လူသားတစ္ေ ယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္က်င့္တရားပ်က္တဲ့ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ လုံးဝ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ နားလည္လုိ႔ ရ တယ္။ သူ႔သမုိင္းကပဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္ရဲဖုိ႔ အားေပး လုိက္တာလုိ႔ ယုံၾကည္လုိ႔ ရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲလုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ အက်င့္ပ်က္၊ လာဘ္စားထား တာေတြ မရွိေတာ့ ဗူးေပၚသလုိ ေပၚလာလုိ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းေပးရ မယ့္ ျပႆနာကုိလည္း ေၾကာက္စရာ မလုိပါဘူး။
ဒီေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ဟာ “Nothing to lose” ပါပဲ။ က်န္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ က “Something to lose or too much to lose” ျဖစ္ေနတာပါ။
ဘယ္လုိပဲဆုိဆုိ သူ႔လက္ထဲ ေၾကာက္စီဓား အေရာက္ခံံတဲ့ (ေရာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ခဲ့တဲ့) ေပါင္ခ်ိန္ကုိ (တခ်ိဳ႕က ဒါေတြဟာ မ်က္ႏွာမည္း ေပါင္ခ်ိန္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာလုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ ဘယ္လုိပဲဆုိဆုိ က်ေနာ့သေဘာကေတာ့ ဒီ ကိစၥမွာ ေပါင္ခ်ိန္ကုိ တစ္မွတ္မွ မေပးႏုိင္ပါဘူး။ ဆက္စပ္ေနလုိ႔ ေပါင္ခ်ိန္ဆုိ တာ သုံးလုိက္ရေပမဲ့ နာမည္ကုိေတာ့ ႏွေျမာပါတယ္။ ဒီေပါင္ခ်ိန္ရဲ႕သေဘာ ထားက ငါရွိေနသေရြ႕ ငါလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္။ ငါမရွိေတာ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ေကာင့္ကုိမွ ငါလုပ္ခဲ့သလုိ လုပ္ခြင့္ မေပးႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ သေဘာ တရားထက္ နည္းနည္းမွ မပုိပါဘူး။ မွတ္ခ်က္ရွည္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ) ေက်းဇူးတင္မယ္ဆုိ ႀကံဖန္တင္လုိ႔ေတာ့ ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္႐ႈ႕ေထာင့္တစ္ခုက ဝင္ၾကည့္ရင္ ဒီေက်ာက္စီဓား လက္ထဲေရာက္ဖုိ႔ ဦးသိန္းစိန္ကုိယ္တုိင္ စနစ္တက်၊ အခ်ိန္ယူ ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္ လုိ႔လဲ ျမင္ႏုိင္ ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အရည္အေသြးက ပုိေတာက္ပလာ တယ္။ ဒီလူဟာ အႀကံနဲ႔လူ။
ဒါေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္ကုိ ရလုိက္တဲ့ႏုိင္ငံဟာ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ လတ္တေလာ ျမင္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
၁။ စစ္တပ္မပါဘဲ ဒီႏုိင္ငံကုိ ဘယ္သူမွ ေျပာင္းလဲလုိ႔ မရဘူး။
၂။ စစ္တပ္ထဲမွာ ဗုိလ္သိန္းစိန္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ … ဘယ္ႏွစ္စိန္ ရွိသလဲ။ သိပ္ မရွိႏုိင္ဘူး။
ဒီမွာ လူအမ်ားစု သိပ္မႀကိဳက္ေလာက္တဲ့ ႏႈိင္းယွည္မႈတစ္ခု က်ေနာ္ ထုတ္ျပ ခ်င္ပါတယ္။
ေဒၚစုရဲ႕သတၱိနဲ႔ အရဲစြန္႔မႈ၊ အနင့္နာခံမႈေတြကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပက တအံ့ တဩ ေအာခ်ယူၾကရ၊ လက္ခုပ္တေျဖာင္းေျဖာင္း တီးေပးၾကရတယ္။ ၾကက္ သီးေမႊးညွင္း ထရေလာက္တဲ့ သတၱိပါပဲ။ လက္နက္ကုိင္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ က တစ္ဖက္၊ လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ ခႏၶာကုိယ္ သြယ္သြယ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး (The Lady) က တစ္ဖက္။ ဘယ္သူမွ မျငင္းရဲတဲ့ သတၱိ။ လက္ခုပ္သံ အား လုံးနဲ႔ ထုိက္တန္တယ္။
ဒါဆုိ ဦးသိန္းစိန္ကေရာ??
အက်င့္ေတြ ပ်က္ခ်င္သလုိ ပ်က္၊ အက်င့္ပ်က္လုိ႔လည္း ဘယ္သူကမွ ဘာမွ မေျပာရဲ၊ ငါ့စကားႏြားရ၊ လက္ညွိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္ေနတဲ့ စစ္တပ္မင္းမူ တဲ့ေ ခတ္မွာ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ထိမ္းမက္ထားရတာကေရာ လြယ္တယ္လုိ႔ ထင္ ပါသလား။
တစ္ဖြဲ႔လုံး အရက္ေသာက္ေနတဲ့အထဲမွာ တစ္ေယာက္က မေသာက္ဘဲ ငူငူႀကီး ထုိင္ေနရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါကုိ မုိးခါးေရလုိ႔ ေခၚမလား မသိဘူး ။ ေသခ်ာပါတယ္။ လုံးဝ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ လက္လွမ္းမီသေရြ႕ ဖတ္ရ၊ သိရတာကေတာ့ သူဟာ ကုိယ္က်င့္တရား ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သူ႔ ကို မႀကိဳက္တဲ့လူကေတာင္ အျပစ္ေထာက္ျပဖုိ႔ ခပ္ခက္ခက္ သေဘာမ်ိဳးပါ။
ဒီကုိယ္က်င့္တရားကုိ က်ေနာ္က အမွတ္ေတြ ေပးေနမိတယ္။
ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲဟာ သူေစာင့္ထိမ္းခဲ့တဲ့ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ လုံးဝ ဆက္စပ္ေနတယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ ဒီစာရိတၱမ်ိဳးနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မေပၚလာရင္ ေဒၚစု ကုိယ္တုိင္ လည္း ပါလီမန္စားပြဲထက္ (၅၄) လမ္း ေနအိမ္က ဒီမီယံ ႐ို္က္စ္တို႔ ပို႔လိုက္တဲ႔ ပီယာႏုိေဘးမွာပဲ အခ်ိန္ေတြ ထပ္ေစာင့္ေနရဦးမယ့္ သေဘာပါ။
ေက်ာက္စီဓား လက္ထဲေရာက္ဖုိ႔ ဒီသမၼတ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရသ လဲ ။ ေက်ာက္စီဓား လုိခ်င္တဲ့ အႀကံနဲ႔ ဒီေလာက္ ႀကိဳးစားလာတာ မဟုတ္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္ သူ႔လက္ထဲ ေက်ာက္စီဓား ေရာက္သြားတာကေတာ့ သူ႔ အတိတ္၊ သူ႔ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ သူေရွာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ မုိးခါးေရပါပဲ။
အျမင္မတူရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ကုိ ေက်ာက္စီဓားနဲ႔ အမိန္႔ေပးေနမယ့္ က်န္ေက်ာင္းလုိ႔ ျမင္ေနမိတယ္။
(ဆက္ရန္)
ဇင္ေဝေသာ္
