ႏွစ္ခ်ိဳ႕အမွတ္တရ (ဒီဇင္ဘာ ၂၈)
၂၀၁၃ ႏွစ္ကူးခ်ိန္ေတြမွာ သီရိလကၤာကိုေရာက္ေနခဲ႔ၾကသည္။ ေဂါပကဥကၠ႒ ရဲ႕ သမီၾကီး ေမဓာ (လင္းေမစန္း) က ၂၀၁၃ ကို ပုဂၢလိကေရးရာအရ ဘယ္ လိုျမင္သလဲ၊ က်ရွဳံးသလား၊ ေအာင္ျမင္သလား လို႔လာေမးသည္။
ထိုအခ်ိန္က နားဝင္မခ်ိဳေဟာ႔ေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင္႔ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္ တဲ႔ႏွစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ႔ သူမ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ျမန္မာလူထုက လီကြမ္းယုစကားေတြကို ဒီေလာက္တန္ဖိုးထားၿပီးဖတ္ေနၾကေသာေၾကာင္႔ဟု သူမကဆိုသည္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ေနသူေတြကလည္း လူလတ္၊ လူ ငယ္ေတြပိုမ်ားတယ္ဟုဆိုရာ သူမက အေလးပင္ျပဳလိုက္ေသးသည္။
" ျမန္မာ တက္လာေတာ႔မွာ ေသခ်ာတယ္" လို႔လည္းဆက္ၿပီး နိမိတ္ဖတ္ သည္။ သူမအေၾကာင္းျပခ်က္က စကၤာပူ လူငယ္ေတြ (လီကြမ္းယုစာအုပ္ ရယ္မွမဟုတ္) စာေကာင္းေပမြန္ မဖတ္ၾကေတာ႔၊ ဆိုရွယ္ နက္ဝါ႔က္နဲ႔ အခ်ိန္ ကုန္ေနတယ္၊ ရင္ေလးစရာ၊ ျမန္မာအတြက္ ဝမ္းသာတယ္လို႔ သူမက ဆို သည္။ သူမက စထရိတ္တိုင္းမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင္႔ သူ႔အတြင္းသတင္း က ခိုင္မာႏိုင္သည္။
ေျပာလိုသည္မွာ ျမန္မာလူငယ္ထု (အမ်ားစု) သည္ တံခါးဖြင္႔လိုက္သည္ႏွင္႔ နည္းပညာဆိုင္ရာ၊ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ၊ ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာစာေတြကို အသည္းအသန္ဖတ္လာၾကသည္၊ ကုယ္႔တံခါးေတြကို ကိုယ္တိုင္ဖြင္႔လာၾက သည္။ အလြန္အားတက္စရာေကာင္းသည္ဟုလည္း ယုံၾကည္မိသည္။ အစိုး ရက သိပ္ေကာင္းရင္ သာမန္လူထုနဲ႔ပင္ ႏိုင္ငံတက္လာႏိုင္သလို လူထုက သိပ္ေတာ္လာရင္လည္း သာမန္အစိုးရေလာက္နဲ႔ပင္ ႏိုင္ငံက တက္လာႏိုင္ သည္။ ႏွစ္ခုစလုံးဆိုရင္ေတာ႔ ေျပာဖြယ္မလိုေတာ႔ပါ။
အသိပညာဆည္းပူးလိုတဲ႔ လူငယ္ထုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မျဖစ္တန္ရာ။ အနာဂတ္ဟူသည္ မေရရာေသာ္လည္း ျမန္ မာႏိုင္ငံအနာဂတ္အတြက္ ေမဓာေထာင္ျပခဲ႔ေသာလက္မကိုမူ ကၽြႏု္ပ္ ပိုင္ဆိုင္ ခဲ႔ပါသည္။ ဘယ္သူမွ လုယူလို႔မရပါ။
ထိုေန႔က ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ျဖစ္ပါသည္။
အိႏၵိယ၊ ဇာတ္စနစ္ သံကြန္ျခာထဲမွာ (ေလး)
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမာၻ႔ အျမင္ (ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အိႏၵိယ)
ေမး။ ။ အေမရိကန္နဲ႔ အိႏိၵယဆက္ဆံေရးကေရာ ဘယ္လိုဆက္ရွိေနမလဲ။ သူတို႔ဆက္ဆံေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာမယ္လို႔ ထင္မိပါသလား။
ေျဖ။ ။ အေမရိကန္ေတြက တရုတ္နဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တဲ့ ႏုိင္ငံကို လုိ ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရးက အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေန မွာပဲ။ လူဦးေရ အေရအတြက္ တရုတ္နဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တာလည္း သူတို႔ ပဲ ရွိတယ္။ အိႏိၵယရဲ့ GDP က တရုတ္ေအာက္နည္းေပမဲ့ GDP ရဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္းေ တာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္အင္အားအတြက္ အိႏိၵယေတြက အသံုးျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးသင့္တယ္ ထင္တယ္။ တရုတ္အမ်ိဳးသမီးက အခု အာကာသထဲကေန ျပန္လာၿပီ။ အိႏိၵယေတြ မလုပ္ရေသးဘူး။ သူတို႔စြမ္းႏိုင္ တယ္ဆိုတာ သံသယမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြလိုအံုးမယ္။ စီးပြားေရး ေထာက္ပံ့မႈေတြ လိုတယ္။ တရုတ္က အေမရိကန္ေတြလုပ္ႏုိင္ သမွ် သူတို႔လည္း လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာျပဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။
ေမး။ ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလး နည္းနည္းေမးခ်င္လို႔ပါ။ အိႏိၵယ ကိုေရာက္စဥ္ ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်စရာေတြရွိရင္ ေျပာျပပါလား။
ေျဖ။ ။ အိႏိၵယကို မေရာက္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာၿပီ။ နံပါတ္တစ္၊ သူ တို႔က အဂၤလိပ္စကားေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိ တယ္။ ႏွစ္ကေတာ့ အိႏိၵယအစားအစာ၊ သူတို႔အစားအေသာက္ကို ငါႀကိဳက္တယ္။
ေမး။ ။ မစၥတာလီက ငရုတ္သီးအစပ္ေၾကာက္တယ္ မဟုတ္လား။
ေျဖ။ ။ စားဖိုမႈးကို ငရုတ္သီးေလ်ာ့ထည့္ဖိုေျပာလို႔ ရတာပဲ။ ငါမႀကိဳက္တာ ကေတာ့ ဟုိတယ္ေတြေဘးမွာ အခင္းႀကီး အခင္းငယ္ထုိင္ၾကတာပဲ။ အိႏိၵယ စီးတီးမွာရွိတဲ့ (India city) ေဟာ္တယ္အသစ္ ရွယ္ရက္တန္ (Sheratan) မွာတည္းေနတံုးက လမ္းေဘးမွာ ကိစၥၿပီးေနတဲ့လူေတြကို ရွင္းရွင္းႀကီးျမင္ ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲ့ဒါ သူတို႔ဒီမိုကေနရစီ တဲ့။ တရုတ္ျပည္မွာဆိုရင္ ဒါမ်ိဳးေတြကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ျပည္မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့လူတန္းစားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာေတာ့ ငါလညး္ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြမွာ အခင္းႀကီး၊ အခင္းငယ္သြားတာကိုေတာ့ တရုတ္အစိုးရ က ခြင့္မျပဳေလာက္ဘူး။
အိႏိၵယ၊ ၿပီး
သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး
Political leaders can make history but they cannot escape history.
(The Clash of Civilizations P. 154)
"ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သမိုင္းကိုေရးႏိုင္တယ္ ဒါေပမဲ႔ သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔ေတာ႔ မရႏိုင္ဘူး"
ဆရာႀကီးေတြအၿမဲ ေျပာတတ္တဲ႔စကား၊ ဘယ္သူ႔စကားမွန္း မသိခဲ႔ဘူး။ အခုမွ မူပိုင္ရွင္ ဟန္တင္တန္ကို ရွာေတြ႔တယ္။
"သမိုင္းကို ဖ်က္ပစ္လို႔မရဘူး" ဆိုတာအျပင္ "သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ မရဘူး" လို႔ ဘာသာ ျပန္လိုက္ရင္လည္း သမိုင္း မရိုင္းႏိုင္ဘူး။
ဒါေရာ The Clash of Civilizations လား မသိ
ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီး ေက်ာက္သားအေရာင္တင္ဖို႔နဲ႔ ေရႊသကၤန္းျပန္လည္ ဆက္ကပ္ဖို႔ဆိုၿပီး တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွီ မႏၱေလးက ရြာအဆက္ေကာင္ ကေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ရြာသားရိုးပုံက ပုဆိုးနဲ႔ ထြက္လာသည္၊ အင္မီဂေရးရွင္းက အတြန္႔တက္ေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ ႐ုံးခန္းေရာက္လိုေရာက္၊ လက္မွတ္ အထိုးခုိင္းလို႔ ထိုးခဲ႔ရ။ ဘုရားဆင္းတုႀကီးေပၚ ဆင္းလိုက္ တက္ လိုက္ ပုဆိုးႀကီးနဲ႔ေတာ႔ ေတာ္မည္မထင္၊ ေဘာင္းဘီေလး ဘာေလးေျပာင္း ဝတ္ပါဆိုၿပီး ဒကာတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး အဝယ္ခိုင္းရသည္ ။ ေငါက္ၿပီး အဝတ္ခိုင္းခဲ႔ရသည္။ ဆရာသမားက အစေတာ႔ ရွက္သလိုလို ဘာလိုလို။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေတာ႔
"မင္းကြာ ေဘာင္းဘီႀကီး တကားကားနဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ ပုဆိုးေလးဘာေလး ဝတ္ပါအုံး" စသလိုလိုေျပာမိေတာ႔
"ပုဆိုးကေတာ႔ ဒီကေရွ႕ မဝတ္ေတာ႔ဘူး" တဲ႔။
ဒါက The Clash of Civilizations လား မသိ။
သို႔
"တပည့္ေတာ္အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ရဟန္းဝတ္နဲ႔ ျမင္ေတြ႔ပါရေစ" ဆိုခဲ႔တဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီး ေဒၚသိန္းညြန္႔.....
"အဂၤလိပ္စာသင္ကြာ ၿပီးရင္ (သိန္းေဖျမင္႔တို႔လို) ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသား စာေရးဆရာျဖစ္ေအာင္လုပ္ကြာ(ကြန္ျမဴနစ္ေတာ႔ မျဖစ္ေစနဲေပါ႔)" ဆိုခဲ႔တဲ႔ အေဖ ဦးစိန္ဆင္႔...
သြားေလသူ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ "ဆႏၵ ပဋိပကၡ"ကို "လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡ" ႏွစ္အုပ္တြဲနဲ႔ ရိုက်ိဳးစြာ ေက်းဇူးဆပ္ပါတယ္။
ဇင္ေဝေသာ္
***************************************************
လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပဋိပကၡနဲ႔ ကမၻာသစ္တစ္ခုကို ပုံေဖာ္ျခင္း
အခန္း (၁)
ေခတ္သစ္ကမၻာ႔ႏုိင္ငံေရးမိတ္ဆက္
ႏုိင္ငံေတာ္အလံနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈအမွတ္အသား
၁၉၉၂ - ခု ဇန္န၀ါရီလ (၃)ရက္ ေမာ္စကုိၿမိဳ႕ရွိ အစုိးရေဆြးေႏြးခန္းမႀကီး ထဲမွာ ႐ုရွားနဲ႔ အေမရိကန္ ပညာရွင္ႀကီးေတြဟာ အတူတကြ စည္းေ၀းေန ခ႔ဲၾကပါတယ္။ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာ ႐ုရွား ဖက္ဒေရးရွင္းႏုိင္ငံဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ေပၚထြက္လာ ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ကေတာ႔ တစ္ခ်ိန္က ခန္းမႀကီးထဲမွာ ခန္းခန္းနားနား ရွိေနခဲ႔တဲ႔ လီနင္ရဲ႕ ႐ုပ္တုႀကီးကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ႐ုပ္တုအစား ႐ုရွားဖက္ဒေရးရွင္း ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလံကုိ ခန္းမေရွ႕ တံတုိင္းေပၚမွာ လႊင္႔ထူ လုိက္ႏုိင္ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ တစ္ေယာက္ကသာ သ တိထားလုိက္မိတဲ႔ အခ်က္တခ်က္ ရွိေနခဲ႔တယ္။ အဲဒါကေတာ႔ အလံကုိ ေဇာ က္ထုိး လႊင္႔ထူလုိက္မိျခင္းပါ။ ႐ုရွားတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပလုိက္ေတာ႔မွ လူ မသိေစဘဲ အျမန္ျပန္ျပင္ၿပီး လႊင္႔ထူခဲ႔ၾကပါတယ္။
စစ္ေအးတုိက္ပြဲႀကီး ၿပီးဆုံးၿပီးတဲ႔ေနာက္ လူေတြရဲ႕ အုိင္ဒင္တတီနဲ႔ အမွတ္ အသားေတြဟာ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲလာေနခဲ႔ပါတယ္။ ကမၻာ႔ႏုိင္ ငံေရး ကုိယ္တုိင္ကလည္း ယဥ္ေက်းမႈ အသီးသီးနဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီး ေပၚထြက္လာ ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ ေဇာက္ထုိးျဖစ္ေနတဲ႔ အလံဟာ ကူးေျပာင္းဆဲ ကာလရဲ႕ သေကၤတ တစ္ခုသာ ျဖစ္ေနခဲ႔ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ အလံေတြက ပုိမ်ား၊ ပုိျမင္႔ လာခဲ႔ပါတယ္။ ေဇာက္ထုိးျဖစ္ေနတဲ႔ အလံေတြရယ္လုိ႔ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ ႐ုရွားအပါအ၀င္ အျခားအျခားေသာ လူမ်ိဳးေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ အုိင္ဒင္တတီ အမွတ္အသား အသစ္ေတြကုိ ေမြးျမဴ စြဲကုိင္လာခဲ႔ ၾကပါေတာ႔တယ္။
၁၉၉၄ - ခု ဧၿပီလ (၈) ရက္ေန႔မွာ ဆာရာေယဗုိက လူေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ဟာ ေဆာ္ရီအာေရးဗ်နဲ႔ တူရကီ အလံေတြကို ကုိင္ေဆာင္ၿပီး ဆႏၵျပခဲ႔ၾကပါ တယ္။ ကုလသမဂၢအလံ၊ ေနတုိးအလံ၊ အေမရိကန္အလံေတြ အစား အဲ
ဒီႏွစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အလံေတြကို ကုိင္ေဆာင္လာျခင္းက သူတုိ႔ဟာ မြတ္စလင္ေ တြ ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြ အစစ္ေတြက ဘယ္သူေတြ၊ မိတ္ေဆြ မစစ္တာက ဘယ္သူေတြ ဆုိတာ ကမၻာကုိ ျပသလုိက္တာပါပဲ။
၁၉၉၄ - ခု ေအာက္တုိဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔မွာေတာ႔ လူေပါင္း ခုႏွစ္ေထာင္ေ က်ာ္ဟာ မကၠဆီကုိ အလံေတြကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္း (၁၇၈)ကုိ မေက်နပ္လုိ႔ ေလာ႔စ္အိန္ဂ်လိၿမိဳ႕မွာ ဆႏၵျပခဲ႔ ၾကျပန္ပါတယ္။ အေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္းအရ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္ သူေတြရဲ႕ သား သမီးေတြဟာ အစုိးရက ေပးတဲ႔ အခြင္႔အေရးေတြကုိ မရႏုိင္ပါဘူး။
“သူတုိ႔ကုိ အခမဲ႔ ပညာသင္ေပးေနတဲ႔ ႏုိင္ငံထဲမွာေနၿပီး ဒီလူေတြက ဘာေၾကာင္႔ မကၠဆီကုိ အလံကုိ ကိုင္ၿပီး လမ္းေပၚတက္ ဆႏၵျပေနၾကတာလဲ၊ သူတုိ႔ကုိင္သင္႔တာက အေမရိကန္ အလံပဲ” ေလ႔လာသူ တစ္ေယာက္က ေမးခြန္း ထုပ္ခဲ႔ပါတယ္။
သူေျပာၿပီး ႏွစ္ပါတ္ၾကာတဲ႔အခါမွာေတာ႔ သူတုိ႔က အေမရိကန္ အလံကုိ ကုိင္ၿပီး ဆႏၵျပခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အလံက ေဇာက္ထုိးပါ။ အဲဒီအလံ ေဇာက္ထုိးကပဲ သူတုိ႔ကုိ ၁၇၈- ဥပေဒမူၾကမ္း ေအာင္ပြဲကုိ ေပး လုိက္တာပါ။ ကာလီဖုိးနီးယား မဲဆႏၵရွင္ေတြက ၅၉- ရာခုိင္ႏွဳန္း ေထာက္ ခံေပးၿပီး အဲဒီ ဥပေဒလည္း အတည္ျပဳလုိက္ရပါေတာ႔တယ္။
စစ္ေအးတုိက္ပြဲၾကီး အၿပီးမွာ အလံေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ သေကၤတေ တြဟာ ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္မႈ ရွိလာပါတယ္။ သေကၤတ ဆုိရာမွာ ၾကက္ေျခခတ္ေတြ၊ လျခမ္းေတြ၊ ေခါင္းၿမီးၿခံဳျခင္းေတြေတာင္ ပါ၀င္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ လူအမ်ားစုအတြက္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ႔ သေကၤတေတြဟာ အဓိပၸါယ္ အရွိဆုံး အရာေတြ ျဖစ္လာခဲ႔လုိ႔ ပါပဲ။ အခုေတာ႔ လူေတြဟာ အသစ္ ဒါေပမဲ႔ ရန္သူေဟာင္းေတြနဲ႔ တုိက္ပြဲေတြဆီ ဦးေဆာင္ေ ပးခဲ႔တဲ႔ ယုံၾကည္မႈအသစ္ ဒါေပမဲ႔ အရင္က အလံေဟာင္းေတြကုိပဲ ကုိင္ေဆာ င္ၿပီး အသစ္ဆုိေပမဲ႔ ေရွးေဟာင္း အုိင္ဒင္တတီေတြကုိ ျပန္ရွာေတြ႔လာ ၾက ပါေတာ႔တယ္။
စာေရးဆရာ မုိက္ကယ္ ဒစ္ဗဒင္ (Dibdin) ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ “Dead lagoon” ၀တၳဳထဲက စာသားေတြဟာ လက္ရွိ အေျခအေန အေပၚ အတိအက် ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။ “ရန္သူအစစ္ ဆုိတာ မရွိဘဲ မိတ္ေဆြ အ စစ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္၊ ကုိယ္နဲ႔မတူသူေတြကို မမုန္းတီးမိဘူးဆုိရင္ ကုိယ္႔ကုိယ္ ကုိလည္း မခ်စ္ေသးပါဘူး” ဒါေတြဟာ ေရွးေဟာင္းအမွန္တရားေတြ ျဖစ္ေပမဲ႔ ရာစုတစ္ခု ေက်ာ္ၿပီးတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ေၾကကြဲဖြယ္ ဒီအမွန္ တရားေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ေနၾကရျပန္ပါတယ္။ “ ဒါေတြကုိ ညင္းဆန္သူဟာ မိသားစုကုိ ညင္းဆန္သူ၊ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ကုိ ညင္းဆန္သူ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေမြး ရာပါ အခြင္႔အေရးနဲ႔ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ညင္းဆန္သူေတြပါ” တဲ႔။
ေၾကကြဲဖြယ္ ေရွးေဟာင္း အမွန္တရားေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြကုိယ္တုိင္ မ်က္ကြယ္ျပဳ မထားႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္ အ သားေတြ ျပန္လည္ ေတြ႔ရွိဖုိ႔နဲ႔ လူမ်ိဳးစု စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ ျပန္လည္ အသက္ သြင္းဖုိ႔ ရန္သူဆုိတာ ရွိကုိ ရွိေနၾကရပါေတာ႔တယ္။ ဒီေခတ္မွာ အႏၲရာယ္ အႀကီးဆုံး မုန္းတီးမႈဟာ မတူညီတဲ႔ ကမၻာ႔ယဥ္ေက်းမႈ ႏွစ္ခုၾကားက သတ္ မွတ္ခ်က္ အမွားအယြင္းကေန ေပါက္ဖြားလာပါလိမ္႔မယ္။
ဒီစာအုပ္မွာ ေဆြးေႏြးမယ္႔ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ယဥ္ေက်း မႈ အမွတ္အသားေတြက စစ္ေအးတုိက္ပြဲႀကီး အၿပီးမွာ လူအဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ဘယ္လုိ ေပါင္းစည္းေပးတယ္၊ ဘယ္လုိ ခြဲျခားေပးတယ္၊ ဘယ္လုိ ျပႆ နာေတြကုိ ပုံေဖာ္ေပးလုိက္တယ္ ဆုိတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ရွင္းျပဖုိ႔ အခန္း (၅) ခြဲျခားေပးထားပါတယ္။
( အမွာ၊ ဘာသာျပန္ဆုိရာမွာ Culture ကုိပဲ ယဥ္ေက်းမႈလုိ႔ ျပန္ဆုိၿပီး Civilization ကိုေတာ႔ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းလုိ႔ပဲ သုံးစြဲပါမယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆုိရင္ ေရွ႕မွာ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း အေၾကာင္းကုိ သီးသန္႔ ရွင္းလင္းေပးဥိးမွာ မို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာျပန္သူ)
အခန္း (၁)
လက္ရွိ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံေရးဟာ ကမၻာ႔သမုိင္းမွာ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ဗဟုမ႑ိဳင္၊ ဗဟုစီဗီလုိက္ေဇးရွင္း ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ေခတ္စနစ္သစ္ကုိ ပုံေဖာ္ လာေနမႈဟာ အေနာက္တုိင္း၀ါဒနဲ႔ မတူညီပါဘူး။ တစ္ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈကို ေမြးထုပ္ေပးလုိက္တာ မဟုတ္သလုိ အေနာက္မဟုတ္တဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ ၾကားက အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အခန္း (၂)
စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းေတြ ၾကားက ပါ၀ါခ်ိန္ခြင္လ်ာဟာ ေရြ႕ေလ်ာ လာေနတယ္။ အေနာက္တုိင္း လြမ္းမုိးမႈ ဆုတ္ယုတ္လာေနတယ္။ အာရွ စီဗီလုိက္ေဇး ရွင္းေတြဟာ သူတုိ႔ စီးပြားေရး၊ စစ္အင္အား၊ ႏုိင္ငံေရးပါ၀ါေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ လာေနပါတယ္။ အစၥလာမ္ ဆုိရင္ မ်ားျပားလြန္းတဲ႔ လူဦးေရ ေမြး ဖြားႏႈန္းနဲ႔ သူတုိ႔ အိမ္နီးခ်င္း နိုင္ငံေတြကို မျငိမ္မသက္ ျဖစ္ေအာင္လႈံ႕ေဆာ္ ေပးေန ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေနာက္မဟုတ္တဲ႔ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း တုိင္ဟာ (non-western civilization) သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ ယဥ္ေက်းမႈ တန္ဖုိးေတြ ကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းလာေနၾကတယ္။
အခန္း (၃)
စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းကုိ အေျခခံတဲ႔ ကမၻာ႔လမ္းစဥ္ ေပၚထြက္လာေ နတယ္။ လူအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ တူညီတဲ႔ အျခားအဖြဲ႔ အစည္းေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းလာၾကတယ္။ လူအဖြဲ႔အစည္းကုိ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း တစ္ခုကေန ေနာက္တစ္ခုဆီ ေျပာင္းလဲေပးဖုိ႔ အားထုတ္ျခင္းဟာ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ႏုိင္ငံေတြဟာ သူတုိ႔ခ်င္း အုပ္စုတူရာေတြ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ေန ထိုင္လာေနၾကတယ္။
အခန္း (၄)
အေနာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ႔ တစ္ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ၀ါဒ ဟာလည္း အျခား စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းေတြၾကားမွာ ျပႆနာေတြပဲ ေမြး ထုပ္ ေပးေနပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အစၥလမ္နဲ႔ တရုတ္ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းေ တြၾကားမွာပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ မြတ္စလင္ မဟုတ္ သူေတြၾကားက စစ္ပြဲေတြဟာ နယ္ျခားစည္းေတြကိုပါ ၿခိမ္းေျခာက္ လာေနေတာ႔ နီးစပ္ရာ ႏုိင္ငံေတြျခင္း ေပါင္းစုၿပီး ဒါေတြကုိ ဟန္႔တားႏုိင္ ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကရပါတယ္။
အခန္း (၅)
အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဖုိ႔ အေမရိကန္ေတြရဲ႕ ယုံၾကည္ ခ်က္ အေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။ သူတုိ႔ယုံၾကည္မႈ ဆုိတာ အေနာက္တိုင္း အုိင္ဒင္တတီနဲ႔ အေနာက္တုိင္းသားေတြ လက္ခံတဲ႔ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းကုိ မတူ ထူးျခားမႈ အေနနဲ႔ လက္ခံယုံၾကည္မႈမ်ိဳး၊ ဒီစီဗီလုိက္ေဇးရွင္းဟာ တစ္ကမၻာလုံး ဆုိင္ရာ စီဗီလိုက္ေဇးရွင္း မျဖစ္ႏုိင္ ဆုိတဲ႔ ယုံၾကည္မႈမ်ိဳးပါ။ ဒီယုံၾကည္မႈမ်ိဳး ထားရွိၿပီး အေနာက္မဟုတ္တဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ (non- Western societies) ဆီက ေရာက္ရွိလာမယ္႔ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္ ျပန္ လည္ျပင္ဆင္ အင္အားျဖည္႔ထား ၾကရပါလိမ္႔မယ္။ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းကို အေျခခံတဲ႔ စစ္ပြဲၾကီးေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္နုိင္ဖုိ႔ဟာ ကမၻာ႔ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ အေနနဲ႔ ကမၻာ႔ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ေပါင္းစု စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း သဘာ၀ကုိ လက္ခံၿပီး အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း အေပၚမွာ ပူတည္ေနပါတယ္။
ဆက္ရန္
အဝန္းမညီေသာ အဝိုင္းမ်ားအေၾကာင္း
၀ိုင္းကား၀ိုင္း၏
။ အ၀န္းကားမတူညီၾက ။ အခ်ိဳ႕ကႀကီး၍ အခ်ဴိ႕ကေသး၏ ။ တနည္းဆိုရေသာ္ ၿပန္႕ကားၿခင္းနွင့္ ေ၀၀ါးၿခင္း ၊
ေသးငယ္ၿခင္းနွင့္ စုစည္းက်စ္လစ္မႈသေဘာ ။ ေကာင္းၾကပါ၏ ။ သူ႕အထာနွင့္သူေကာင္းၾကပါ၏ ။
( No One or Nothing is Perfect ) ဟုခပ္တည္တည္ ကြန္မင့္ေပးလိုသူမ်ားေပးနိုင္၏
။
ဘ၀၏ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ကာလကို ၿခေသၤ့လည္ၿပန္ၾကည့္မိ၏ ။
အၿပင္စာမဖတ္ရ
၊ မဂၢဇင္း ၊ ဘာသာၿပန္ ၊ သတင္းစာ ၊ ေရဒီယို ၊ ကက္စက္ မဖြင့္ရ ၊ နားမေထာင္ရ ။ ေန႕စဥ္
ေန႕တိုင္းပါဠိေတာ္ ၊ အ႒ကထာ ၊ အဂၤုတၳိဳရ္ ၊ ၀ိနည္း ငါးက်မ္း ၊ ဓမၼပဒတို႕ၿဖင့္ဘ၀သည္ သိုသိပ္စြာ
က်စ္လစ္ ေနခဲ့၏ ။ က်ဥ္းေၿမာင္၏ ။ သို႕ေသာ္ ၿငိမ္းခ်မ္း၏ ။ စုစည္းမိ၏ ။
သတ္မွတ္ထားေသာ
စာေမးပြဲမ်ားၿပီး၏ ။ဆရာမ်ားက လႊတ္ေပးလိုက္၏ ။ စာသင္၏ ၊ ကဗ်ာဖတ္၏ ၊ မဂၢဇင္း အစံုဖတ္၏ ။
စာဖတ္ရၿခင္းသည္ေပါ့ပါး၏ ။ ဘုရားစာသင္ရတာေလာက္မခက္ ။ မ်ားမ်ားလည္းမေရးနိုင္ၾက ။ စာေရးဆရာမ်ား၏
စာအုပ္ကိုငန္းသတ္ဖတ္လိုက္လွ်င္ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းကုန္သြား၏ ။ ငယ္ေသး၍ စာၾကည့္တိုက္ကိုမေရာက္ေသး
။ စာအုပ္အငွားဆိုင္သာ ေရာက္၏ ။ ထိုစာအုပ္ ဆိုင္၌ရိွေသာ ၀တၳဳ ၊ ဘာသာၿပန္စာအုပ္မ်ားအားလံုး
(၆) လအတြင္းအကုန္ဖတ္လို႕ရ၏ ။
ဆိုလိုသည္မွာ ဘ၀ သည္(သို႕) ဘ၀ အၿမင္သည္ ၿပန္႕ကားလာသည္နွင့္အမွ် ေလ်ာ္ေၾကး တခုၿပန္ေပး လိုက္ရ၏ ။ အၿမင္သည္ေ၀၀ါးလာ၏ ။ဆံုခ်က္ဗဟိုမ်ား ေၿပာင္းလာ၏ ။ ၾကည္လင္ေနေသာ (၄) လက္မ ဓာတ္ပံုကို (၁၂) လက္မခ်ဲ႕လိုက္သည္နွင့္ ဆင္ဆင္တူ၏ ။ ၿပန္႕ကားတိုင္း ေ၀၀ါးတာမဟုတ္ဟု ခပ္တည္တည္ ကြန္မင့္ေပးလိုကေပးနိုင္၏ ။)
လြန္ခဲ့ေသာအနွစ္ (၂၀) က ဘ၀ႏွင့္ ယေန႕ဘ၀ကိုယွဥ္ၾကည့္မိ၏ ။ ဟိုအရင္ဘ၀က အဆမ်ားစြာပို၍ ၿငိမ္းခ်မ္း၏ ။ ယေန႕ဘ၀က ပညာမဟုတ္ေသာသညာတို႕ၿဖင့္ေဖာင္းကားေန၏ ။ သို႕ေသာ္ ထိုဘ၀နွစ္ခုကို လဲခ်င္၍မရ ၊ ရေသာ္လည္း မလဲခ်င္။
အတန္ငယ္ ၾကာလာေသာအခါ အဂၤလိပ္စာသင္၏ ။ ထိုထက္ၾကာလာေသာအခါ အဂၤလိပ္စကားေၿပာ၏ ။ အဂၤလိပ္စာအုပ္ ဖတ္၏ ။ တတ္ေတာ့မတတ္ ။ မတတ္လဲဖတ္လို႕ရသည္ ။ ၾကာေတာ့မတတ္ေသာ္လည္း နားလည္လာ၏ ။ အဂၤလိပ္စကားေၿပာ၏ ။ မွန္ေတာ့မမွန္။ မမွန္လဲေၿပာလို႕ရ၏ ။ ေၿပာရင္းၿဖင့္ အတန္ငယ္ မွန္လာ၏။
ထိုအခါ ဆက္ဆံရေသာ ၀န္းက်င္ေၿပာင္းလာ၏ ။
ယခုနွစ္ဦးပိုင္းကိုထည့္မတြက္လွ်င္
ဘ၀၏ ဆယ္စုနွစ္တစုလံုး မိမိလူမ်ိဳးမ်ားနွင့္ဆက္ဆံရသည္ထက္ လူမ်ိဳးၿခားနွင့္ဆက္ဆံရသည္က
အဆမ်ားစြာပိုမ်ား၏ ။ ထိုအခါ ဘ၀သည္ (သို႕) ဘ၀အၿမင္သည္ ပို၍ၿပန္႕ကားလာေတာ့၏ ၊ ပို၍ေ၀၀ါးလာသည္ဟုလည္းထင္၏
။ (၁၈) နွစ္သားသာမေဏဘ၀ေလာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့ ။ ပညာမဟုတ္ေသာသညာတို႕ေၾကာင့္ ၿဖစ္၏ ။
သို႔ေသာ္
သညာသည္ အကုသိုလ္ေစတသိတ္မဟုတ္။ ပကိဏ္းၿဖစ္၏။ ပကိဏ္းၿဖစ္၍ ကုသိုလ္ၿဖစ္နိုင္္၏ ။ အကုသိုလ္လဲၿဖစ္နိုင္၏ ။
ထို႕ေနာက္
အင္တာနက္သံုး၏ ။ အင္တာနက္၏ၿပန္႕ကားၿခင္းသည္ အဆံုးမရိွဟုပင္ထင္ရ၏ ။ ဘ၀သည္ ဤမွ်အထိ ၿပန္႕ကားလာေသာအခါ
. . . . . . . . . . . .
အမွတ္တရအၿဖစ္ဆံုး သတင္းတပုဒ္ စထရိတ္တိုင္းတြင္ ဖတ္လိုက္ရ၏ ။အမ်ိဳးသားမ်ားက ဆႏၵၿပၾက၏။ အေၾကာင္းကားအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ လိင္ေဖ်ာ္ေၿဖေသာပစၥည္းသာရိွၿပီး အမ်ိဴးသားမ်ားအတြက္မရိွ ၊ လိင္ခြဲၿခားသည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ဟုဆို၏။
ဘုရားဘုရား... ရဟန္းတပါးနွင့္ ဤသတင္းမ်ိဴးဘာဆိုင္သနည္း ၊ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ဖတ္ကား ဖတ္လိုက္မိၿပီ ။ ဖတ္ၿပီးသားကို မဖတ္ရေသးလုပ္မရ ၊ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႕ ၾကည့္လ်င္ ရွက္စရာေတာ့မဟုတ္ ။ ဘုရားရွင္၏ ၀ိနည္းေတာ္ ၌ပင္ ဤကိစၥမ်ားပါ၀င္၏ ။ ဘ၀နွစ္ခုကိုၿပန္ယွဥ္မိ၏။
လြန္ခဲ့ေသာအႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္က သာမေဏတစ္ပါးဆိုလွ်င္ မ်က္နွာၾကီးနီရဲသြားၿပီး ထိုသတင္း စာကိုလႊင့္ ပစ္ေကာင္းလႊင့္ပစ္ေပလိမ့္မည္။
အေၾကာင္းကား
ရိုးသားေသာထိုသာမေဏသည္ " ဤသတင္းစာသည္ သာမေဏမ်ားသာဖတ္ရန္ မဟုတ္" ဟူသည္ကိုသေဘာမေပါက္ေသးေသာေၾကာင့္ၿဖစ္၏
။ ရဟန္းမ်ားအတြက္ ေရးၿခင္းမဟုတ္ ။
(၂၁) ရာစုရဟန္းကဤသတင္းအတြက္ ဘာမွမၿဖစ္ေတာ့ ၊ ၿပံဳးပင္ၿပံဳးမိေသး၏ ။ ဟုတ္ေပသားပဲ ၊ လူသည္ လူ႕ဆႏၵကိုေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရိွသည္။ (ေနာ္ေ၀းမွာၿဖစ္လွ်င္ဟုေတာ့ ေၿပာရမည္ထင္သည္ ၊ ထိုဆႏၵ ၿပမႈသည္ ေနာ္ေ၀၌ဟု ထင္သည္။) သူတို႕တင္ၿပေသာအေၾကာင္းကလည္း မွန္ေကာင္းမွန္ေနလိမ့္မည္ ။ (ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရလွ်င္ ထိုရိွမရိွကိစၥကိုေတာ့မသိပါ။)
ေနာက္တခု ထုတ္ဆိုဦးအံ့ ။
သူ႕ဇနီးနွင့္အတူယွဥ္တြဲလာၿပီး ၀ိပႆနာတရားၿပတတ္သည့္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာကို နွစ္၀ါသာ ရေသးေသာ ရဟန္းက ၾကည့္၍မရ ၊ အေၾကာင္းကား ၀ိပႆနာႏွင့္ ဦးဂိုအင္ကာ၏ဇနီး မဆိုင္ဟု ထင္ေနေသာေၾကာင့္တည္း ။
ယေန႕ (၂၁) ရာစု ရဟန္းကားဦးဂိုအင္ကာကို ေလးစားၾကည္ညိဳေနမိ၏ ။ သူသည္ သူ႕ဇနီးကိုအိမ္မွာ ဖြက္ထားၿပီး ကိေလသာကုန္ေနသူလိုလို ဟန္မေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္၏ ။ ဇနီးေဘးမွာထားၿပီး ၀ိပႆနာ တရားၿပလို႕ရ၏ ။ ထိုမွ်မက ဇနီးရိွသူလင္သားရိွသူမ်ားလည္း ၀ိပႆနာကို အားထုတ္လို႕ရ၏ဟု ဘ၀ ေနနည္းထိုင္နည္း (LIFE STYLE) ကိုပါ ၿပေနေသာေၾကာင့္ၿဖစ္၏ ။
ေကာင္းေတာ့ မေကာင္း ၊ ေမးေတာ့ေမးရမည္။
မည္သူဦးဂိုအင္ကာေလာက္ေအာင္ၿမင္သနည္း။
၀ိပႆနာ တရားစခန္းအီရန္မွာမည္သူေထာင္နိုင္သနည္း။
"ဗုဒၶဘာသာ" ဟူေသာအမည္သည္ ဘုရားေပးေသာ အမည္မဟုတ္ ။ လူေပးေသာ အမည္ၿဖစ္သည္ ၊ ဘုရားေပးေသာအမည္သည္ “ဓမၼ” ၿဖစ္သည္ ။ ကမာၻနွင့္ “ ၀ိနယ" မဆိုင္ ။ ဦးဂိုအင္ကာသည္ “ဓမၼ” ကိုၿဖန္႕သူၿဖစ္သည္ ။ ဗုဒၶဘာသာကိုၿဖန္႕သူဟုတ္ေကာင္းဟုတ္မည္၊ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္။ သို႕ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာကို အသိုသိပ္ဆံုးနည္းၿဖင့္ ၿဖန္႕သူဟုေတာ့ယံုၾကည္၏ ။ (ဤယံုၾကည္မႈကို သံသယရိွသူမ်ားကို လည္းထပ္ရွင္းေနရန္ ၊ တုန္႕ၿပန္ရန္မလို ။)
ယေန႕(၂၁) ရာစုရဟန္းအမ်ားစုသည္ ၿပန္႕ကားလာၾက၏ ။ ေ၀၀ါးလာၾက၏ ။ လြတ္လပ္လာၾက၏ ။ စည္းေဘာင္ကို သိပ္မၾကိဳက္ၾကေတာ့ ။ ၾသတၱပၸထက္ ဟိရိကိုေလးစားလာၾက၏ ။ ၾသတၱပၸ ဟူသည္ ေၾကာက္၍ ေရွာင္သည္ ၊ ေၾကာက္၍ လုပ္သည္ ။
ဟိရိသည္ ရွက္၍ေရွာင္သည္ ၊ ရွက္၍လုပ္သည္။ သိပ္မေၾကာက္ေတာ့သည့္အတြက္ လုပ္စရာေပါလာၾက၏။ ေၿပာစရာေပါလာၾက၏ ။ ေကာင္းကားေကာင္း၏ ။ ေကာင္းလည္းမေကာင္း ။ ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း ေကာင္းသည္ဟုသေဘာထားလိုက္ၾက၏။
*ေရေပၚ၌ ကိုယ္ေဖာ ့ နိုင္လွ်င္ ထိုေရမည္မွ်နက္ၿခင္းမနက္ၿခင္းသည္ၿပသနာမဟုတ္ ။
ဒူးဆစ္မၿမဳပ္ေသာေရ၌ ေရနစ္ေသသူေတြ႕ဖူး၏ ။
သီဟနာဒ
(posted on 05/03/2012)
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
အိႏၵိယ၊ ဇာတ္စနစ္ သံကြန္ျခာထဲမွာ (သုံး)
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမာၻ႔ အျမင္ (ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အိႏၵိယ)
"အိႏိၵယရဲ့ ျပႆနာက အိမ္၊ ပညာေရး၊ စာသင္ေက်ာင္းနဲ႔ လူေနမႈ အဆင့္ အတန္းပဲ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆိုရင္ ေက်ာင္းမရွိလို႔ ဆရာေတြက သစ္ပင္ေ အာက္မွာ စာသင္ေပးၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ လူဦးေရမ်ားေနလည္း ပညာ မ တတ္တဲ့လူေတြတိုးတာတာပဲ အဖတ္တင္မွာေပါ့"
(လီကြမ္းယု)
ေမး။ ။ အိႏိၵယရဲ့ မတူညီကြဲျပားမႈေတြအေၾကာင္းကုိ မစၥတာလီ ေျပာခဲ့ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာသာစကား၊ ဇာတ္စနစ္ေတြမပါဝင္ဘဲ ဂႏၶီတို႔၊ ေနရူး တို႔ ေနာက္မွာ အားလံုးညီညီညြတ္ညြတ္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။
ေျဖ။ ။ အဲသလိုမဟုတ္ဘူး။ ညီညီညႊတ္ညႊတ္ရွိတယ္ဆိုတာ ညီညႊတ္ရ မယ့္အေၾကာင္းေနာက္ခံ ရွိေနလို႔။ ဂႏၶီက ဆားအခြန္ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူေတြၾကားမွာ သူက အိုက္ကြန္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ေနရူးက ပထ မဆံုး တစ္သီးပုဂၢလေခါင္းေဆာင္၊ ဒါေၾကာင့္ သူဆီက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လည္း အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၄၇၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၁၄ ရက္၊ အိႏိၵယ လြတ္ လပ္ေရးေန႔မွာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့မိန္႔ခြန္း အဂၤလိပ္လိုေျပာခဲ့တယ္။ မိန္႔ခြန္းအဖြင့္က “သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ကမာၻက အိပ္ေမာက်ေနစဥ္ အိႏိၵယက ဘဝနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုးထေနမယ္” တဲ့။
“At the stroke of the midnight hour, when the world sleeps, India will awaken to life and freedom.”
ဒါေပမဲ့ အိႏိၵယလူဦးေရရဲ့ ေျခာက္ပံုတစ္ပံုကပဲ သူ႔စကားကုိ နားလည္တယ္။ သူ႔ ကက္ရွပီးယားေလသံဝဲတဲ့ ဟိႏီၵကလည္း ေျပေျပျပစ္ျပစ္မရွိလွဘူး။ ဒီအတြက္ သူေနာင္တရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာဖူးတယ္။ သူက ဟာရိုး (Harrow) နဲ႔ ကိန္းဘေရ့ခ်္မွာ ပညာသင္ ဘြဲ႔ရခဲ့သူ။
ေမး။ ။ သူ႔စကားကုိ လံုးဝနားမလည္တဲ့လူေတြၾကားမွာေတာင္ ေနရူးဟာ နတ္ဘုရားတစ္ပိုင္းလို ကိုးကြယ္ခံေနရတာပဲ။
ေျဖ။ ။ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ အတိတ္ကို ျပန္လည္တမ္း တျခင္း သေဘာေလာက္ပဲ။ အသက္အရြယ္ရလာေလေလ ငါေတာ့ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ရေလေလပဲ။ တကယ္လုိ႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ေနရူး အသက္ ရွင္လ်က္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အိႏိၵယ လူထုအဖြဲ႔အစည္းကို သူေျပာင္း လဲေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သူ ဒီထက္ ပိုလုပ္ေပး ခဲ့သင့္တယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့မိေသးတယ္။ အခုမွ ငါသေဘာေပါက္လာ တာက အထူးသျဖင့္ ဇာတ္ခြဲျခားမႈ တစ္ယူသန္အစြဲကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ သူ ခၽြတ္ေပးလို႔ မရႏို္င္ဘူးဆိုတာပဲ။
ေမး။ ။ အင္ဒီရာ ဂႏီၶကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္မာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးပဲလို႔ တစ္ခါက မစၥတာလီ မွတ္ခ်က္ေပးဖူးသလားလို႔။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္တယ္။ သူက စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္မာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီး။
ေမး။ ။ သူ အိႏိၵယကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့စနစ္က အာဏာရွင္ဆန္သလားလို႔။ အဲသလိုေခါင္းေဆာင္မႈ အိႏိၵယက လိုေနတယ္လို႔မ်ား သူမက ထင္ျမင္ခဲ့ လို႔လား။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္မယ္။ အိႏိၵယဟာ အားေကာင္းတဲ့ေခါင္းေဆာင္ လိုတယ္လို႔ ငါထင္တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ သဘာဝကကို ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္စိုင္းေနၾကတာ။
ေမး။ ။ သူတို႔ မွာ အားသာခ်က္ မရွိေတာ႔ဘူးလား။
ေျဖ။ ။ သူတို႔ အားသာခ်က္ဆိုတာကပဲ သူတို႔အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔က အေရာင္အေသြးစံုတယ္။ မတူညီဘူး။ ေျမငလ်င္လႈပ္မႈျဖစ္ၿပီ ဆုိ ပါေတာ့၊ ေက်ာက္ခဲ၊ ေျမခဲေတြက ေနရာေရြ႕သြားေပမဲ့ သူ႔အစုေလးနဲ႔သူ ရွိေနတယ္။ တရုတ္ငလ်င္ကေတာ႔ ေက်ာက္ခဲ၊ ေျမခဲေတြ ဖြာၾကဲသြားတယ္ လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိႏိၵယရဲ့ အေနအထားက်ေတာ့ သူ႔ျပည္နယ္နဲ႔ သူ႔ အစိုးရနဲ႔သူပဲ။ သူတို႔ကို ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ေပမဲ့ ပံုစံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အစု
လိုက္ျပန္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
ေမး။ ။အိႏိၵယ လူဦးေရရဲ့ အသက္ပ်မ္းမွ်ကြာဟမႈ အေၾကာင္းကေရာ ဘယ္လိုလဲ၊ သူတို႔မွာ အသက္(၁၅)ႏွစ္နဲ႔ (၃၅)ႏွစ္အၾကား လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ ဒါက စီးပြားေရးအတြက္ အားသာခ်က္ မဟုတ္ဘူး လား။
ေျဖ။ ။ လူငယ္ထုရဲ့ ေမာင္းႏွင္အားေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ သူတို႔ ကေလးေမြး ဖြားႏႈန္းက ၂.၅ ရွိတယ္။ တရုတ္ထက္ ပိုမ်ားတာေပါ့။ တရုတ္လည္း ကေလး တစ္ေယာက္ေပၚလစီနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေနာင္တရစရာေတာ့ ရွိ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိႏိၵယရဲ့ ျပႆနာက အိမ္၊ ပညာေရး၊ စာသင္ေက်ာင္းနဲ႔ လူေနမႈအဆင့္အတန္းပဲ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆိုရင္ ေက်ာင္းမရွိလို႔ ဆရာေ တြက သစ္ပင္ေအာက္မွာ စာသင္ေပးၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ လူဦးေရမ်ားေနရင္ လည္း ပညာမတတ္တဲ့လူေတြတိုးတာတာပဲ အဖတ္တင္မွာေပါ့။
ေမး။ ။ တရုတ္ကိုေတာ့ အေမရိကားနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး စီးပြားေရးေတာင့္တင္း၊ အာရွမွာ လႊမ္းမိုးမႈရွိလာႏိုင္မယ္လို႔ ႀကိဳတင္နိမိတ္ဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါဆိုရင္ အိႏိၵ ယကေရာ ဘယ္လိုအခန္းက႑ကေန ပါဝင္လာႏိုင္မလဲ။
ေျဖ။ ။ အိႏိၵယသမုဒၵရာထဲမွာေတာ့ သူတို႔အားေကာင္းေနလိမ့္မယ္။ သူတို႔က တစ္သီးတစ္ျခားစီေပမဲ့ ၿဗိတိသွ်လက္ထက္က ရွိခဲ့တဲ့ ၾကည္းတပ္ နဲ႔ေရတပ္အဆင့္အတန္းကို သူတို႔ ထိန္းထားႏိုင္တယ္။ ေဒလီမွာရွိတုန္းက သူတို႔ရဲ့ Republic Day အခမ္းအနားကို ငါတက္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ၁၉၉၆ ခု အိႏိၵ ယခရီးစဥ္ကို သြားတုန္းကေပါ့။ သူတို႔ စစ္ေရးျပအခမ္းအနားက ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီးစရာေကာင္းတာပဲ။ ေခါင္းေပါင္းေတြနဲ႔ ပန္ဂ်ာဗီ(ပန္ခ်ာပီ)ႀကီးေ တြေရာ၊ အျခားတိုင္းရင္းသားစစ္သားေတြေရာပဲ။ လူမ်ိဳးေတြ ကြဲျပားေနေပ မဲ့ ေလတပ္ကလည္း အားေကာင္းတယ္။ အိႏိၵယ သမုဒၵရာထဲမွာေတာ့ သူတို႔ ကို အလြယ္တကူအႏိုင္ယူလို႔မရဘူး။
ေမး။ ။ အိႏိၵယ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက မစည္းလံုးဘူးဆိုရင္ သူတို႔ (စစ္တပ္ထဲ မွာ) ကေရာ ဘာျဖစ္လို႔ စည္းစည္းလံုးလံုးရွိေနရတာလဲ။
ေျဖ။ ။ စစ္တပ္မွာ ယူနီေဖာင္းရွိတယ္ေလ။ မင္းစစ္တပ္ထဲဝင္ရင္ စစ္တပ္ အမိန္႔ကို နာခံရမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာေတာ့ ျပည္နယ္ အရာရွိ က ေဒလီကအမိန္႔ကို နာခံခ်င္မွ နာခံတာ။ ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံရဲ့ လံုျခံဳေရးဟာ အေရးႀကီးဆံုးလို႔ သူတို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒလီကေန မိုင္ေထာင္ ခ်ီေဝးတဲ့ အက္ဒမန္ကၽြန္းအပါအဝင္ ကာကြယ္ေရးအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားစိုက္ၾကတယ္။
ေမး။ ။ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲမွာေရာ သူတို႔ပါဝါ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္မလား။
ေျဖ။ ။ အိႏိၵယေရတပ္က ပစိဖိတ္ထဲ ဝင္လာမယ္လို႔ ငါေတာ့ မထင္မိပါ ဘူး။ ငါထင္တာကေတာ့ တရုတ္ပဲ။ တရုတ္ဟာ ျမန္မာနဲ႔ ပါကစၥတန္မွာ ဆိပ္ ကမ္းႀကီးေတြ တည္ေဆာက္လာလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီဆိပ္ကမ္းေတြက အာဖရိက ကေန ကုန္တင္ဝင္လာမယ့္ သူတို႔သေဘၤာေတြ လံုျခံဳေရး အတြက္ ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အိႏိၵယသမုဒၵရာထဲသြားၿပီး တရုတ္က ဗိုလ္က်ခ်င္လို႔ေတာ့ မရဘူး။
ဆက္ရန္
