ဖ်ားနာျခင္းျဖင့္ ဆရာဝန္မ်ားကုိ ကူညီပါ

ဆရာဝန္ေတြကုိ ေစာ္ကားသလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ aphorism ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက တကယ္ ျဖစ္ေနသလား မသိဘူး။ ကုိယ့္မိသားစုထဲမွာ ဆရာဝန္ရွိေနရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ေတာ့ ဆရာဝန္တုိ႔၊ ေရွ႕ေနတုိ႔၊ ရဲတုိ႔ဆုိတာေတြကလည္း လူထုထဲမွာ မျဖစ္လုိ႔သာ ေတြ႔ေနၾကရတာ မဟုတ္လား။


အခုတေလာ ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ သတင္းေတြအရေတာ့ ဆရာဝန္ေတြကုိ အားနာစရာပါ။


စီးပြားေရးသမားေတြ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕တာကေတာ့ သိပ္မဆန္းေတာ့ပါဘူး။ အုိင္တီ႐ႈိးတုိ႔၊ စကၤာပူအိတ္(စ္)ပုိတုိ႔၊ ေစ်းပြဲေတာ္တုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ့္ပစၥည္းကုိ လူသိဖုိ႔ ေၾကျငာရတဲ့ ပြဲေတြ မဟုတ္လား။ ဒီအတြက္ ကုန္ပစၥည္းပုိင္ရွင္မွာေရာ၊ စားသုံးသူမွာပါ အက်ိဳးတစ္စုံတစ္ရာ ရွိတယ္ဆုိတာ ျငင္းလုိ႔ မရပါဘူး။


စီးပြားေရးေစ်းကြက္ဆင္းသလုိ ပညာေရးေစ်းကြက္ဆင္းတာလည္း မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရတယ္။ အေမရိကန္၊ ဥေရာပနဲ႔ ဩစေလးလ် တကၠသုိလ္ပါေမာကၡႀကီးေတြ ကမၻာကုိ ဆင္းၿပီး ေက်ာင္းသား ရွာၾကတယ္။ ဖြဲ႔ၿဖိဳးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ တကၠသုိလ္ကြန္ပတ္(စ္)ေတြ ဖြင့္ၾက၊ ေကာလိပ္ေတြ ဖြင့္ၾက၊ အင္စတီက်ဴ(တ္)ေတြ ဖြင့္ၾက လုပ္ၾကတယ္။ ေစ်းကြက္ကေတာ့ ေစ်းကြက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပညာေရးေစ်းကြက္ ဆုိေတာ့ က်ယ္ျပန္႔ေလ ေကာင္းေလမုိ႔ ေက်ာင္းသား (ျပည္သူ) ေတြေရာ တကၠသုိလ္ေတြပါ ေက်းဇူးေတြ ရၾကပါတယ္။


ကာစတန္မာ၊ အလုပ္သမား ရီခ႐ု (Recruit) လုပ္တာ၊ ေက်ာင္းသားရီခ႐ုလုပ္တာေတြက မဆန္းလွေပမယ့္ လူနာရီခ႐ု လုပ္တာကေတာ့ ခပ္ဆန္းဆန္းပါပဲ။ ဆန္းလုိ႔လည္း မီဒီယာသမားေတြက ေရးၾကတာ ေနမွာေပါ့ေလ။


ဘႀကီးက ေဆးသက္ ပုိရင့္တယ္

ဒါနဲ႔ အခုတေလာ ၾကားသိေနရတဲ့ သတင္းစကားေလးေတြကုိ စဥ္းစားရင္း “ဘႀကီးက ေဆးသက္ရင့္တယ္” ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သတိရမိတယ္။ ဘႀကီးဆုိသူက ဆရာဝန္မဟုတ္ေပမယ့္ ဗိေႏၶာေဆးအေၾကာင္း၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ သိပုံရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဆးခန္းကုိ သြားၿပီး ဆရာဝန္မေလးနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေတြ႔တယ္ဆုိရင္ ဘႀကီးျဖစ္ေနတာက ဘယ္လုိ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာေဆးထုိးရမယ္ဆုိတာ ဆရာဝန္မေလးက မေျပာခင္ သူကပဲ စြတ္ေျပာေနတယ္။


ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္မေလးက _


“ဘႀကီး… ဘႀကီးက ဆရာဝန္လား၊ က်မက ဆရာဝန္လား” ဆုိေတာ့ “ဘႀကီးက ေဆးသက္ ပုိရင့္တယ္” လုိ႔ ေျဖခဲ့တယ္တဲ့။


ေနာက္ေျပာင္ ေရွ႕ေျပာင္ မလုိအပ္ေတာ့

ဒီၾကားထဲ ဝမ္းသာစရာ (အထူးသျဖင့္ ေနာက္ေျပာင္ ေရွ႕ေျပာင္သမားေတြ အတြက္ေပါ့) သတင္းတစ္ပုဒ္က ဂ်ပန္က ဆရာဝန္ေတြ ဒီကိစၥကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ေတာ့မယ္တဲ့။


သူတုိ႔က အေမႊးအျမွင္မရွိတဲ့ ၾကြတ္ကုိယ္ေပၚမွာ လူဆံပင္ ေပါက္ေစႏုိင္တဲ့ ဟုိမုန္းဓာတ္နဲ႔ စမ္းသပ္ခဲ့တာပါ။ ဟုတ္တယ္၊ ၾကြက္ေလးေပၚမွာ လူဆံပင္ေတြ ေပါက္ေနတဲ့ ပုံကေလး ေတြ႔ရတယ္။ ဒီနည္းပညာကုိ အေျခခံၿပီး ေခါင္းေျပာင္ေနတဲ့ လူေတြကုိ ကူညီဖုိ႔ သူတုိ႔ ဆက္လက္ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မယ္။ ေငြေၾကးကုန္က်မႈလည္း သိပ္မ်ားမယ့္ သေဘာမရွိပါဘူး။


ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ဒီကိစၥ လူထုဆီကုိ ေရာက္လာမွာက ေနာက္ငါးႏွစ္ ခြန္ႏွစ္ႏွစ္ကာလေလာက္ ၾကာမွာလုိ႔ သိရပါတယ္။ ေခါင္းေျပာင္တာက ေသႏုိင္တဲ့ေရာဂါဆုိး မဟုတ္ေပမယ့္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လူတုိင္း ဆံပင္ထူထူထဲထဲေလး ျဖစ္ေနခ်င္တာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေျပာင္ၿပီးသားလူေတြအတြက္ ငါးႏွစ္ အနည္းဆုံးေတာ့ ေစာင့္ၾကရဦးမယ့္ သေဘာပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ ေနာက္ေျပာင္၊ ေရွ႕ေျပာင္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ ျဖစ္၊ မျဖစ္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။


ဒီသတင္းက ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွဘူး။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေခါင္းေျပာင္ေလေလ ေခါင္းရိတ္ရ သက္သာေလေလ၊ ဘရိတ္ဓားအကုန္ သက္သာေလေလ မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ေတြက ေဖာက္သည္ နည္းေလေလ ဘုန္းႀကီးမ်ားမ်ား ဝတ္မွာ ေၾကာက္ေလေလလုိ႔ ရီစရာေျပာတာ ၾကားဖူးပါတယ္။


ထားပါေတာ့၊ အခုျဖစ္ေနတာက လူနာရီခ႐ုလုပ္တဲ့ ကိစၥပါ။


ျမန္မာျပည္က လူလတ္တန္းစား သူေ႒းေတြကေတာ့ ဘန္ေကာက္ကုိ သြားၿပီး ေဆးကုရတာကုိပဲ ဖက္ရွင္တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ၾကားရဖူးတယ္။ ဘန္ေကာက္သြား ေဆးကုလာတာဆုိတဲ့ သတင္းကုိလည္း မေမးဘဲ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ဒါကုိ သိထားတဲ့ လူေတြကလည္း ဘန္ေကာက္က ျပန္လာတဲ့ လူေတြ ဒီစကား စလုိ႔ မရေအာင္ တစ္ျခားစကားေတြ စြတ္ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မလြတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘဏ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ “ဘဏ္ဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္။ တုိ႔ေတာင္ ဘန္ေကာက္က ေဆးကု ျပန္လာတာ မၾကာေသးဘူး” စသျဖင့္ မရ၊ ရေအာင္ စကားစပ္ ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ထားပါေတာ့။


စကၤာပူက နာမည္ႀကီး ပုဂၢလိကေဆး႐ုံေတြက နာမည္ႀကီးကင္ဆာ အထူးကုဆရာဝန္ေတြ အင္ဒုိနီးရွား သြားၿပီး လူနာရွာၾကသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အင္ဒုိနီးရွားဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေတာ္ေတာ္ မေၾကမနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ က်န္းမာေရး ေဟာေျပာပြဲဆုိရင္ ၾကားလုိ႔ ေကာင္းေပမယ့္ “To recruit wealthy patiences” ဆုိတဲ့စကားေၾကာင့္ ၾကားရတာေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္သြားတာေပါ့။


စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။


စကၤာပူက ႏုိင္ငံေသးေတာ့ ကင္ဆာေဝဒနာရွင္ မလုံေလာက္လုိ႔လား။


မေသထုိက္ဘဲ ကင္ဆာေၾကာင့္ ဆုံးပါးသြားရတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြကုိ သနားလုိ႔လား။


ဒါေပမယ့္ ႐ႈိင္ရယ္အီးဂဲ(လ္)လုိ၊ ပါ့ေကြ႔လုိ၊ ေမာင့္အဲလစ္ဇဘက္လုိ ေဆး႐ုံေတြမွာ အခန္းငွါးခကတင္ တစ္ရက္ကုိ ေဒၚလာငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနတာ၊ ပုိက္ဆံမရွိရင္ေတာ့ …။


ဒါနဲ႔ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ေရွးစကားပုံေလးကုိ သတိရၿပီး “ဖ်ားနာျခင္းျဖင့္ ဆရာဝန္မ်ားကို ကူညီပါ _”။ ။


ဇင္ေဝေသာ္








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေျပာေရးဆိုခြင္႔


တစ္ညေနမွာ မတ္႐ဲ႕အေဖက မတ္ကိုေက်ာင္းလာႀကိဳတယ္။ေက်ာင္း
ကပြဲအတြက္ မတ္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုတာသိတဲ႔ သူ႕ေဖေဖက
"သား ဘယ္အခန္းကေန ပါဝင္ကျပခဲ႔ရသလဲ"
"အိမ္ေထာင္သက္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္႐ိွတဲ႔ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ႔ရပါတယ္"
"ေကာင္းပါေလကြယ္၊ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ သားကို စကားေျပာရတဲ႔အခန္းမွာ ထည္႔ေပးၾကမွာပါ။"



ကမ္းလက္
 







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေသြး ၊ သစၥာ

က်ဳပ္အေၾကာင္းကိုေျပာျပရမယ္ ဟုတ္လား၊ သိပ္ၿပီးစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွမယ္ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။

ဘယ္ကေန စ ေျပာရမလဲ။

မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ့ ညေနတစ္ခုက စ ရလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ဘယ္သူကမွ က်ဳပ္ကိုေထာင္ထဲ ထည္႔လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရယ္ၾကလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ ေထာင္ထဲကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ေျပာခဲ႔ၿပီးပါပေကာ။ မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ႔ညေနတစ္ခုပါဆို။

ဘာမွေထြေထြ ထူးထူးစဥ္းစားေနစရာမလိုပါဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ႔စားရမွာပဲ၊ အငတ္ေတာ႔ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေထာင္ထဲကိုက်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာ။ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး၊ လူအထင္ႀကီးအာင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ဘာလို႔ေတြမေျပာပါရေစနဲ႔။

အဲဒီ ေထာင္ထဲမွာ က်ဳပ္အရင္ေရာက္ႏွင္႔သူတစ္ေရာက္ရႇိေနတယ္၊ သူရွိေနေတာ႔ စိတ္ပူစရာမ႐ိွေတာ႔ဘူး၊ သူကိုမွီခိုစားေနလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ ျပႆနာက ဒီမွာစ တာ၊ က်ဳပ္လည္းမစားရတာၾကာၿပီဆိုေတာ႔ ဆာဆာနဲ႔စားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လြန္သြားတယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ခ်ိန္ေတြတက္လာလိုက္ခ်က္က...။ ဒါနဲ႔ပဲ ဝင္တုန္းက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ၊ျပန္ထြက္မယ္ဆုိေတာ႔ ထြက္လို႔မရေတာ႔ဘူး။

ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေမွးလိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာဆိုေပမယ္႔ ရာသီဥတုအားလုံးက စိုစိုေျပေျပပါ။ အိ္ပ္ရာထေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္တာၾကာေတာ႔ ေက်ာကအပူသားလားဗ်။ အျပင္ထြက္လမ္းသလားလို႔ကလည္းမရဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ လမ္းသလားေနလိုက္မိတယ္။

ကိုယ္႔ေျခသံကို ကိုယ္မၾကားရေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဆူညံသြားပုံရတယ္၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြက က်ဳပ္ကို ခပ္တင္းတင္းၾကည္႕တယ္။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပဲဗ်။ သူမေက်နပ္လို႔ တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို က်ဳပ္ကေတာ႔အေသပဲ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ ၊ဝ လာေတာ႔လႈပ္႐ွားရတာေလးလံလာတယ္လို႔ေလ။ အရင္လို မသြက္လက္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

အဲဒီရက္ေတြတုန္းက က်ဳပ္တို႔ တစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း ေၾကညာထားၾကတာ။ ပုန္းစရာေျမမ႐ွိ၊ တကယ္႔ကိုအက်ပ္အတည္းကာလပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေျပာတာ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးလို႔။

က်ဳပ္လည္း ဆပ္ပါနည္းနည္းထပ္စား၊ နည္းနည္းထပ္အိပ္ေပါ႔။ ခက္တာက ညပိုင္းေရာက္ေတာ႔ မိန္းမန႔ဲကေလးေတြကိုသတိရလာတယ္။ ခပ္ခၽြဲခၽြဲေျပာရရင္ လြမ္းတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ဝမ္ေရးတို႔ထက္ လြမ္ေရးခက္ ဆိုတာ အလကားဆိုထားတာမဟုတ္ဘူး ေနာ္၊ တကယ္မွန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထြက္ေပါက္ေလးမ်ားေတြ႔မလားဆိုၿပီး မနားတမ္ရွာေနမိေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ။

က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔သခၤန္းစာအႀကီးစားႀကီးရခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ထင္တာက စားစရာ အိပ္စရာ ေနစရာရႇိရင္ ဘဝဟာျပည္႕စုံၿပီ၊ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေဝးမွ၊ မရွိမွ တန္ဖိုးကိုသိရတာက လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းေထာင္ကထြက္ႏိုင္ဖို႔အေရး အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေတာ႔တာပဲ။

ဒီေတာ႔မွ အဲဒီလူက "ေဟ႔ေကာင္၊ဗိုက္ဝရင္လည္းေအးေအးေဆးေဆးေနကြာ၊ က်န္တာေတြအကုန္ ငါ သည္းခံႏိုင္တယ္၊ မင္းအသံကိုေတာ႔သည္းမခံႏိုင္ဘူး" "စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ဗ်ာ၊ မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြကိုသတိရလို႔ပါ၊ သူတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ ေဘးကင္းရန္ကင္းမွရွိၾက႐ဲ႕လား လို႔ စိုးရိမ္လို႔ပါ" "ဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႕" "ျပန္ဖို႔ပဲဗ်၊ ျပန္မရလို႔ အခက္ေတြ႔ေနတာ" "ဝင္လာတဲ႔အေပါက္ကျပန္ထြက္ေပါ႔ကြ"

"ခင္ဗ်ားေျပာေတာ႔လြယ္လိုက္တာ၊ က်ဳပ္ကိုလည္းၾကည့္ပါအုံး" ဆိုေတာ႔မွ သူက "ေအး၊ ငါသေဘာေပါက္ၿပီ" ဆိုၿပီး ေထာင္တံခါးေလး ဟ ေပး တယ္။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ႔ဘဲ တခ်ိဳးတည္း လစ္ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။

ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးႀကံဳရတဲ႔သူတိုင္း အသက္နဲ႔ျပန္ထြက္လာႏိုင္တာေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူက တကယ္႔သူေတာ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔သာပါ။

ေျပာၿပီးပါပေကာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။အခု အိပ္ခ်င္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ တ႐ားရွဳမွတ္ေနတဲ႔ေယာဂီတစ္ေယာက္႐ဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္မိတဲ႔ ျခင္တစ္ေကာင္႐ဲ႕ဘဝက ဘယ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွႏိုင္မွာတဲ႔ လဲ ဗ်ာ။



ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ျမန္မာယဥ္ေက်းမွဳထဲမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္

သခ်ၤာသေဘာတရားအရ ဘုရားရွင္သည္ ဓမၼႏွင့္ညီ၏။
       “ ေယာ ဓမၼံ ပႆတိ၊ ေသာ မံ ပႆတိ” ဟု မိန္႔၏။ ဓမၼကိုျမင္သူသည္ ငါဘုရားကို ျမင္၏။
       “ ေယာ မံ ပႆတိ၊ ေသာ ဓမၼံ ပႆတိ” ငါ႔ကို ျမင္သူလည္း ဓမၼကိုျမင္၏။

       ထို႔အတူ မဇၥ်ိမနိကာယ္၌ ဆက္လက္မိန္႔သည္ကိုၾကည့္လွ်င္ ဓမၼသည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ အခ်ိဳးညီေနျပန္၏။
       “ ေယာ ပဋိစၥသမုပၸါဒံ ပႆတိ၊ ေသာ ဓမၼံ ပႆတိ၊
       ေယာ ဓမၼံ ပႆတိ၊ ေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒံ ပႆတိ။”

       ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို သိျမင္သူသည္ ဓမၼကိုသိျမင္၏။
       ဓမၼကိုသိျမင္သူလည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ေတာ့၏။
       ဤေဒသနာႏွစ္ခုကိုဆက္စပ္ေသာ္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္ပင္ ထပ္တူက်ေနျပန္ေတာ့၏။

       ဗုဒၶ= ဓမၼ
       ဓမၼ= ပဋိစၥသမုပၸါဒ
       ပဋိစၥသမုပၸါဒ= ဗုဒၶ ဟု ေဖာ္ျမဴလာခ်လို႔ရ၏။

       ထုိ႔ေၾကာင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္ ဗုဒၶအဆံုးအမ၏ အေျခခံအက်ဆံုး တရားေတာ္ဟု ပညာရွင္တို႔ဆိုၾက၏။ Paticcasamuppada is the fundamental teaching of the Buddhism ဟုလည္းေကာင္း ဗုဒၶဘာသာအဆံုးအမမ်ားအားလံုးထဲ၌ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာတရားမ်ား စီးဝင္ေနသည္။ “Relativity theory occupies the Buddhist teachings” ဟုလည္းေကာင္း ဆိုစမွတ္ျပဳၾကေလကုန္၏။

       ေဒသနာအတြင္း စီးေမ်ာေနေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာကိုမေျပာမီ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာမ်ား စီးဝင္ေနေသာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈစာေပမွ သာဓကတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ၾကည့္မိသည္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာတရားသည္ “က” ေၾကာင့္ “ခ” ျဖစ္သည္။ “ခ” ေၾကာင့္ “ဂ” ျဖစ္သည္။

       “က” မျဖစ္ေသာ္ “ခ” မျဖစ္၊ “ခ” မရွိေသာ္ “ဂ” မျဖစ္ စေသာဆက္ႏြယ္မႈ Relativity သေဘာတရားပင္ျဖစ္၏။

       ဤသေဘာတရားသည္ ျမန္မာ့စာေပထဲ၌ နက္နက္နဲနဲဝင္ေနသည္ကား ထင္ရွား၏။ ၾကည့္ပါေလ။

       “ ေပါက္ပင္ ေပါက္ပင္ ေရႊေပါက္ပင္၊
       ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ ကိုင္းရတယ္၊
       ဗ်ိဳင္းနားလို႔ ကိုင္းရတယ္။
       ဗ်ိဳင္းဘာေၾကာင့္ နားရတယ္၊
       ငါးေပၚလို႔ နားရတယ္။

       ငါးဘာေၾကာင့္ ေပၚရတယ္၊
       ကြ်ဲလူးလို႔ ေပၚရတယ္။
       ကြ်ဲဘာေၾကာင့္ လူးရတယ္၊
       ျဖဳတ္ကိုက္လို႔ လူးရတယ္။

       ျဖဳတ္ဘာေၾကာင့္ ကိုက္ရတယ္၊
       မိုးရြာလို႔ ကိုက္ရတယ္။
       မိုးဘာေၾကာင့္ ရြာရတယ္၊
       ဖားေအာ္လို႔ ရြာရတယ္။

       ဖားဘာေၾကာင့္ ေအာ္ရတယ္၊
       ေျမြကိုက္လို႔ ေအာ္ရတယ္။
       ေျမြဘာေၾကာင့္ ကိုက္ရတယ္၊
       ငါ႔ဝမ္းပူစာ မေနသာလို႔ ကိုက္ရတယ္။” ဟု ျဖစ္သည္။

       ကေလးမ်ားကို ေလာကႀကီးထဲ၌ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ သဘာဝတရားမ်ား၏ က်ိဳးေၾကာင္းဆင့္ကဲ ျဖစ္ေနဟန္ကို လွလွပပျပသထားေသာ စာျဖစ္သည္ဟုထင္ပါသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ ဤစာထဲ၌ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သီအိုရီမ်ား စီးဝင္ေနလွ်က္ရွိသည္။

       ေျမြကိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ဖားေအာ္-
       ဖားေအာ္ျခင္းေၾကာင့္ မိုးရြာ၊
       မိုးရြာျခင္းေၾကာင့္ ျဖဳတ္ကိုက္၊
       ျဖဳတ္ကိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကြ်ဲလူး၊
       ကြ်ဲလူးျခင္းေၾကာင့္ ငါးေပၚ၊
       ငါးေပၚျခင္းေၾကာင့္ ဗ်ိဳင္းနား၊
       ဗ်ိဳင္းနားျခင္းေၾကာင့္ ေကာက္ပင္ကိုင္းညႊတ္- ဟု ျဖစ္သည္။

       ထို႔အျပင္…..
       “ အေဖက အေမ႔ကို ဆူတယ္၊
       အေမက အမေခါင္းကို ေခါက္တယ္၊
       အမက ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ကို ဆြဲဆိတ္တယ္၊
       ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္နက္(ေခြးႀကီး) ကို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္တယ္၊
       ေအာင္နက္က အေဖ့ဖိနပ္ကို ေသးနဲ႔ပန္းတယ္”

       ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ၿပံဳးခ်င္စဖြယ္ ညည္းခ်င္းကိုလည္း ဖတ္ရဖူးပါသည္။ ဤစာေလးထဲမွာလည္း မိသားစုျပႆနာရဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆန္ဆန္ ေတြးျပသြားတာကို ေတြ႔ရျပန္သည္။

       ေလာကနီတိဆံုးမစာကလည္း ဤသေဘာကို ဆိုရွယ္ႏွင့္ ဘဝပန္းတိုင္ကိုျပဆိုရာ၌ ဆိုထားျပန္သည္။

       အလႆႆ ကုေတာ သပၸံ- ပ်င္းရိသူ ဘယ္မွာ အတတ္ပညာရွိအံ့နည္း၊
       အသိပၸႆ ကုေတာ ဓနံ- အတတ္ပညာမရွိသူ ဘယ္မွာ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိအံ့နည္း၊
       အဓနႆ ကုေတာ မိတၱံ- စည္းစိမ္ဥစၥာမရွိသူ အဘယ္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိအံ့နည္း၊ 
       အမိတၱႆ ကုေတာ သုခံ- မိတ္ေဆြေကာင္းမရွိသူ၌ အဘယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္မႈရိွအံ့နည္း။
       အသုခႆ ကုေတာ ပုညံ- ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္မႈကင္းသူ အဘယ္မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္အံ့နည္း၊
       အပုညႆ ကုေတာ ဝရံ- ေကာင္းမႈမရွိသူသည္ အဘယ္မွာ နိဗၺာန္သုခရႏိုင္အံ့နည္း-

       ဟု ဆံုးမစကားဆိုျပန္သည္။ (တစ္ခုရွိသည္မွာ ေလာကနီတိ၌ ဘုရားေဟာမ်ားပါဝင္သလို လူပညာရွင္၊ ရဟန္းပညာရွင္တို႔ အဆိုအမိန္႔မ်ားလည္း ပါေနရကား မွန္ျခင္း၊ မွားျခင္းသေဘာရွိႏိုင္ေပသည္)။ မည္သို႔ဆိုေစ ဤဆံုးမစကား၌လည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေလာင္းရိပ္ အမ်ားႀကီး ပါဝင္ေနေပသည္။

       ပညာရွင္တို႔နယ္ပယ္သာမက လူရႊင္ေတာ္မ်ား၏ပါးစပ္၌ပင္ ဤက်ိဳးေၾကာင္းဆက္စပ္မႈ သီအိုရီက ေရာက္ရွိေနျပန္သည္။

       သရက္သီးတစ္လံုးကို ျမင္တယ္၊
       ျမင္တဲ့့မ်က္ေစ့က မခူးပဲ မျမင္တဲ့လက္က ခူးတယ္၊
       ခူးတဲ့လက္က မစားပဲ မခူးတဲ့ ပါးစပ္ကစားတယ္၊
       စားတဲ့ပါးစပ္က မဝပဲ မစားတဲ့ ဗိုက္က ဝတယ္၊

       ဝတဲ့ ပါးစပ္က…..
       မ…….တဲ့ မ်က္စိက ျမင္တယ္၊
       ျမင္တဲ့မ်က္စိက မနံပဲ မျမင္တဲ့ နားေခါင္းက နံံတယ္၊
       နံတဲ့နာေခါင္းက မပိတ္ပဲ မနံတဲ့ လက္က ပိတ္တယ္။

       စသျဖင့္ အဆံုးမရွိလည္ပတ္ေနသည့္ သေဘာတရားမ်ားကို ထပ္တလဲလဲဆင္ကာ လူရႊင္ေတာ္မ်ား ျပက္လံုးထုတ္ၾကသည္ကိုလည္း ၾကားခဲ့ရဖူးသည္။

       ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စကားလံုးကိုသံုးကာ ဆရာသမားမ်ား မိန္႔ဆိုထားသည္ကိုလည္း ၾကားခဲ့ရဖူးသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားက လူဒကာ၊ ဒကာမတို႔ကို ( ဘ၊ က မ်ား ေခတ္စားစဥ္အခါက) ဤသို႔ မိန္႔တတ္ၾကသည္။

       “ မင္းတို႔ ကေလးထိန္းရတယ္ဆိုတာက ကေလးေတြႀကီးသြားရင္ လြတ္သြားပါၿပီ။ ငါတို႔ဘုန္းႀကီးေတြ ကေလးထိန္းေနရတာကမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လို အဆံုးကိုမရွိေတာ့ဘူး” ဟု ျဖစ္သည္။

       ဆိုလိုသည္မွာ မိဘမ်ားက ကေလးမ်ားႀကီးသြားလွ်င္ လြတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာမူ ငနီႀကီးေတာ့ ငညိဳလာ၊ ငညိဳႀကီးေတာ့ ေအာင္ဘုတက္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနရေသာ ကေလးမ်ားက လူလားဘယ္ေတာ့မွ မေျမာက္ေတာ့ဟုပင္ျဖစ္ေလသည္။

       ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသည္ ပါဠိစာေပ၊ ဗုဒၶဘာသာ အဆံုးအမႏွင့္ တရင္းတႏွီးရွိေနရကား ပါဠိႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာသေဘာတရားမ်ားလည္း စကားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈထဲ၌ မ်ားစြာစိမ့္ဝင္လွ်က္ရွိေနသည္။ ဤသည္တို႔ကား လက္လွမ္းမွီသ၍ စီးဝင္ေနေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာတရားအခ်ိဳ႕ပင္ျဖစ္ေလသည္။

       ( ဗုဒၶဘာသာထဲမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာကို ဆက္ေရးပါမည္။)

သီဟနာဒ
( ၁၉-၃-၂၀၁၂)







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

တုိင္တန္းနစ္ ႏွစ္တစ္ရာ (Apr 15, 2012)

က်ေနာ္တို႔ဘေလာ႔ဂ္အေပၚမွာ အခုတေလာ တိုင္တန္းနစ္စာမ်က္ႏွာေတြ ဘူလီက်တာခံေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မတတ္ႏိုင္ေတာဘူး။ ဆက္လႊတ္လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။ ေျပာရင္ယံုဖို႔ခက္တယ္၊ ဒီဇာတ္ကားကို ဆုံးေအာင္မၾကည့္ဖူးဘူး။ လီယိုနာဒိုနဲ႔(အထူးသျဖင္႔) ကိတ္ဝင္းစလက္တို႔က က်ေနာ္႔အေပၚ ဒီေလာက္ မစည္းရုံးႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ ႏွလုံးသားတစ္ျခမ္းကို အလံျဖဴတစ္လက္နဲ႔ သိမ္းပိုက္သြားတာက ဆူဇီ နဲ႔ ဂ်ိမ္းစ္ ကင္မ႐ြန္းတို႔ပါ။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာ႔အေ႐းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ၂၀၀၇ ကတည္းက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္အာေပးခဲ႔ၾကသူေတြပါ၊ ေဒၚစု နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ႔ အထူးသျဖင္႔ ဆူဇီကင္မရြန္းေပါ႕။အဲဒီကေနာက္ ကင္မရြန္းတို႔ေနာက္ေျခရာခံရင္း ႐ြာအေနာက္ျခမ္းက သူေ႒းေတြနဲ႔ အဒိ႒သဟာယက(unseen friends)ျ ဖစ္ခဲ႔ရတာပါ။ ဂ်ိမ္းစ္ နဲ႔ဆက္ႏႊယ္ၿပီး ယူတူးက ဆရာႀကီး ဘိုႏို ကိုေတာင္ ေဒၚစု ႐ဲ႕ပ႐ိသတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ႀကံဳမွ ဘိုႏိုအေၾကာင္းလည္းေ႐း႐ပါဦးမယ္။ အခုေတာ႔ (သၾကၤရက္တြင္းေပမယ္႔ ) တိုင္တန္းနစ္ရာျပည့္ျဖစ္ေနလို႔ မ်က္ေစ႔စုံမိွတ္၊ တစ္၊ႏွစ္၊သုံး ေအာ္ရြတ္ၿပီး လႊတ္လိုက္မိပါတယ္။
(ဇင္ေဝေသာ္)


တုိင္တန္းနစ္ကုိ “Unsinkable” လုိ႔ ေၾကျငာခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာကေတာ့ ဒီလုိ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။

By the numbers

  • 10 စကၠန္႔   -      ေရခဲေတာင္နဲ႔ သေဘၤာရဲ႕ၾကား အကြာအေဝးဟာ (၁၀) စကၠန္႔မွ်သာျဖစ္။
  • 2208        -     သေဘၤာသား၊ ခရီးသြား စုစုေပါင္း တုိင္တန္းနစ္ေပၚမွာ (၂၂၀၈) ေယာက္ရွိ။
  • 1496        -     စုစုေပါင္း (၁၄၉၆) ေယာက္ ေသဆုံး။
  • 20           -     အသက္ကယ္ေလွေပါင္း (၂၀) ပါရွိ။
  • 1178       -     တကယ္တမ္းဆုိရင္ လူေပါင္း (၁၁၇၈) ေယာက္ တင္ေဆာင္ႏုိင္။
  • 676         -     အမ်ားဆုံး တစ္စုတစ္ေဝးတည္း ေသဆုံးမႈသည္ သေဘၤာဝန္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စုစုေပါင္း (၆၇၆) ေယာက္ရွိ။
  •  

What went wrong (ဘာေတြ မွားခဲ့သလဲ)

         သမုိင္းသုေတသီမ်ား အဆုိအရ အားလုံးအတြက္ တာဝန္ရွိသူမွာ “The Millionaires’ captain” လုိ႔ေခၚတဲ့ ကပၸတိန္ Edward Gohn Smith ပါပဲ။ သူဟာ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားစြာရွိတဲ့ ကပၸတိန္ပါ။ ေရခဲေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ေတာင္ဖက္ယြန္းယြန္း ေရေၾကာင္းကုိ ယူခဲ့ေပမယ့္ သေဘၤာရဲ႕ အျမန္ႏႈန္းကုိ မေလ်ာ့ခ်ခဲ့သလုိ အထူးေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈ႕မႈေတြ မျပဳလုပ္ခဲ့ပါဘူး။

         ဝုိင္ယာလက္ ေအာ္ပေရတာက ေရခဲ့ေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြ ထပ္ရခဲ့ေပမယ့္ ပဲ့ထိမ္းတုိ႔ထံ ပုိ႔မေပးခဲ့ပါဘူး။ ပင္လယ္ေရ ေစာင့္ၾကည့္သူ ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အနီးမွာရွိတဲ့ Califonion ဆုိတဲ့ သေဘၤာကုိ အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ ဆစ္ဂနယ္ မေပးျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။

Doing something pointless?

         ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ အေျခခံၿပီး “Rearranging the deck chairs on the Titanic” ဆုိတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကုိ ၁၉၇၀ - ခုႏွစ္ေတြက စတင္ သုံးစြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ ျဗဴ႐ုိကရက္ရဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းကုိ ညႊန္းဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ (အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္ ဒီစကားကုိ ဒီေန႔ သုံးလုိ႔ ရေနပါၿပီ။)

The Timeline

  • Mar 31, 1909     ။    Beffast နဲ႔ Ireland မွာရွိတဲ့ Mauretania နဲ႔ Lusitania ကုိ ယွည္ၿပိဳင္ဖုိ႔ White Star Line ကုိ တည္ေဆာက္ခဲ့။

  • Apr 10, 1912     ။   အဲ့ဒီေခတ္က အမ်ားဆုံး ခရီးသြားေတြကုိ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ တုိင္တန္းနစ္ဟာ အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၊ ေဆာ္သင္(ပ္)တန္ ၿမိဳ႕ကေန နယူးေယာက္ကုိ စတင္ထြက္ခြါခဲ့ပါတယ္။ ျပင္သစ္နဲ႔ အုိင္ယာလန္ဆိပ္ကမ္းေတြမွာ ရပ္နားခဲ့။

  • Apr 14, 1912     ။   ည (၁၁)နာရီ မိနစ္ (၄၀) အခ်ိန္မွာ ေရေၾကာင္းၾကည့္ သေဘၤာသားက ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ တစ္ခုခု ထူးထူးဆန္းဆန္း ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနရာက ကေနဒါပုိင္ Newfoundland နဲ႔ ကီလုိမီတာ (၆၄၀) ခန္႔ ေဝးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက အခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းကုိ တီးခဲ့တယ္။ တစ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘဲ တုိင္တန္းနစ္ဟာ ေရခဲေတာင္ကုိ ဝင္တုိက္ပါေတာ့တယ္။

  • Apr 15, 1912     ။   မနက္ (သန္းေခါင္ေက်ာ္) (၁၂) နာရီ (၄၅) မိနစ္မွာ ပထမဆုံး အသက္ကယ္ေလွကုိ ခ်ၾကပါတယ္။ (၂) နာရီ မိနစ္ (၂၀) မွာ သေဘၤာႀကီး ႏွစ္ပုိင္းကြဲထြက္သြားၿပီး နစ္ျမဳတ္ပါေတာ့တယ္။ အခ်က္ေပးမီးေတြေၾကာင့္ မနက္ (၄) နာရီမွာ RMS Carpaththia ေရာက္လာၿပီး အသက္ရွင္ က်န္ရစ္သူေတြကုိ ဆက္လက္ ကယ္တင္ခဲ့တယ္။

  • Apr 17, 1912     ။   The White Star Line က ဘာသာေရးဆုိင္ဝန္ႀကီး၊ အသုဘကိစၥ ေဆာင္႐ြက္သူေတြ (သုဘရာဇာေတြ) ေရခဲ၊ အေခါင္း၊ ကင္းဘတ္အိပ္ေတြကုိ သယ္ၿပီး စတင္ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေအးခဲေနတဲ့ ေျမာက္အတၱလန္တိက္ သမုဒၵရာထဲက လူေသအေလာင္း (၃၃၇) ေလာင္း ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတယ္။

  • 1985     ။   အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္ စူးစမ္းေလ့လာေရးသမားေတြက ေလးကီလုိမီတာေလာက္မွာ နစ္ျမဳတ္ေနတဲ့ သေဘၤာရဲ႕ အၾကြင္းအက်န္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတယ္။

  • 2009     ။   သေဘၤာေပၚမွာ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္သူေတြထဲက Millvina Dean ဟာ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အသက္ (၉၇) ႏွစ္မွာ ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္ တုိင္တန္းနစ္ေပၚက ကုိယ္ေတြ႔ႀကံဳဖူးသူရယ္လုိ႔ ကမၻာမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။

Question of chivalry (ဦးစားေပးျခင္းရဲ႕ အျငင္းပြားစရာ)

         တုိင္တန္းနစ္ အသက္ကယ္ေလွအဖြဲ႔က “Women and children first” ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္ထားၾကတယ္။ သေဘၤာကုန္းပက္ေပၚက အဖြဲ႔က အသက္ကယ္ေလွေပၚ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ကေလးေတြကုိပဲ တက္ေစခဲ့ေပမယ့္ သေဘၤာေဘးက အသက္ကယ္ေလွအဖြဲ႔ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြကုိပါ အသက္ကယ္ေလွေပၚ တက္ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တုိင္တန္းနစ္ေပၚက အသက္ရွင္ က်န္ရစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကုိ “လူေၾကာက္” ေတြလုိ႔ စြပ္စြဲခဲ့ၾကပါတယ္။

The Blockbuster

         စာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ုိက္တာ James Cameron က ၁၉၉၇ - ခုမွာ တုိင္တန္းနစ္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ႐ုိက္ကူးခဲ့တယ္။ ေဒၚလာ မီလ်ံ (၂၀၀) ခန္႔ ကုန္က်ခဲ့ပါတယ္။ ဘီ႐ုိေတြ၊ အသက္ကယ္ေလွေတြကစလုိ႔ အနီးစပ္ဆုံး မူရင္းနဲ႔တူေနဖုိ႔ အတက္ႏုိင္ဆုံး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ခရီးသြားအေနနဲ႔ ပါဝင္ရမယ့္ သူေတြကုိေတာင္ ၁၉၁၂ - ကလူေတြရဲ႕ စ႐ုိက္နဲ႔တူေအာင္ သင္တန္းေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ဒီဇာတ္ကားဟာ ေအာ္စကာဆု (၁၅)ဆုလုံး သိမ္းႀကံဳးယူသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ေၾကးေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ (၁၁)ဆုပဲ ရခဲ့ပါတယ္။


         ၁၉၉၈ - ခုႏွစ္မွာ The Passenger Vessel Association က တုိင္တန္းနစ္ သတိေပးသံ (Titanic Alert) ကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေရေၾကာင္းခရီးသည္ေတြက ႐ုပ္ရွင္ထဲက သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြကုိ အတုခုိးရင္း အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ သေဘၤာရဲ႕ အပုိင္းေတြေပၚမွာ လုိက္ၿပီး လုပ္တတ္ၾကလုိ႔ပါ။ အထူးသျဖင့္ လီယုိနာဒုိရဲ႕ “I’m the king of the world” ဆုိတဲ့ ျပကြက္မ်ိဳးပါ။

         ဒီလမွာပဲ တုိင္တန္းနစ္ဇာတ္ကားဟာ 3D အေနနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

When the ship went down (Business as usual)

         သေဘၤာႀကီး နစ္ျမဳပ္ေနစဥ္အထိပဲ သေဘၤာေပၚက တီးဝုိင္းဟာ အတီးမပ်က္ ဆက္လက္ ဧည့္ခံေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီ တုိင္တန္းနစ္တီးဝုိင္းအဖြဲ႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ “business as usual” ဆုိတဲ့စကားဟာ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

         တီးဝုိင္းထဲက တစ္ေယာက္မွ အသက္ရွင္ မက်န္ရစ္ခဲ့ပါဘူး။

When life is on the line (လူပါး အသက္ရွင္)

         ဒီလုိ အႏၲရာယ္နဲ႔ ႀကံဳရတဲ့အခါ သေဘၤာေပၚမွာ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနမွာပဲလုိ႔ ထင္စရာ ရွိေပမယ့္ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္သူေတြ ေျပာစကားအရကေတာ့ အားလုံး ေသေသဝပ္ဝပ္ပါပဲတဲ့။ ခရီးသြား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သေဘၤာကုိ ယုံၾကည္ၿပီး သေဘၤာေပၚကေန မစြန္႔ခြါလုိၾကပါဘူးတဲ့။ အမ်ိဳးသား အနည္းငယ္ကသာ အေကာင္းဆုံး ဝတ္စုံေတြကုိ ဝတ္ဆင္ၿပီး gentle man ပုံစံနဲ႔ အသက္ကယ္ေလွေပၚ ခပ္တည္တည္ တက္ၾကပါသတဲ့။

         လက္တေလာ သုေတသနက ေျပာျပတာကေတာ့ အေမရိကန္ေတြထက္ ၿဗိတိသွ်လူမ်ိဳးေတြက ပုိၿပီး အေသအေျပာက္ မ်ားခဲ့ပါသတဲ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ ၿဗိတိသွ်ေတြက လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ တန္းစီေနၾကတာျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ေတြကေတာ့ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တာ၊ မဆန္တာ အပထား၊ အသက္ကယ္ေလွေပၚ ေရာက္ဖုိ႔ အဓိကထားၿပီး တုိးတုိးေဝွ႔ေဝွ႔ သြားၾကလုိ႔ပါတဲ့။

ဆက္ရပ္သတင္း

         တုိတန္းနစ္ေပၚမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး အေသအေျပာက္ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ပြဲနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔ ဘယ္ျမန္မာလူမ်ိဳးကမွ ေဒၚလာ (၄၃၅၀) ေပးရတဲ့ ပထမတန္းလက္မွတ္ကုိ ဝယ္ဖုိ႔ စိတ္မဝင္စားၾကလုိ႔ပါ။

         ဒါ့ေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ဆုံး ဆက္ရပ္သတင္းကလြဲရင္ ရီးဒါးဒုိင္ဂ်က္ထဲက Leesa Hamilton ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ သင့္သလုိ ဘာသာျပန္ထားတာပါ။

ဇင္ေ၀ေသာ္








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.