(၁)
တစ္ခါက ျပည္မွမိတ္ေဆြရဟန္းက သူ႔ဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကို ေရးေပးရန္ေျပာသည္။ ေရးခ်င္သလို ေရး၍ရလွ်င္ ေရးေပးမည္ဟု ေျဖလိုက္သည္။ ရပါ၏။ ဆရာေတာ္က စာဖတ္ေတာ္မူ၏။ ေခတ္မီေတာ္မူ၏။ သင္ႀကိဳက္သလိုသာေရး၍ ပူေဇာ္ေလဟုဆို၏။
ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္(၈၀) ပင္ ရွိၿပီဟုထင္၏။( ထင္၏ဟူသည္ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဟူလို) နည္းနည္းေတာ့ လက္တြန္႔မိ၏။ ေကာင္းမွ ေကာင္းပါ့မလား။ ဆရာေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ကို ဖတ္လည္းဖတ္၊ မိတ္ေဆြရဟန္းနဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးလိုက္ေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကည္ညိဳသြားမိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကို “ ျမစ္ရွင္တစ္စီး” ဟု သံုးလိုက္၏။ အတၳဳပၸတၱိတေလွ်ာက္လံုး ဘြဲ႔အမည္ကိုပင္ ေရွာင္ကာေရးၿပီး ျမစ္ရွင္တစ္စီးဟု ထပ္တလဲလဲသံုးလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္ကို ျပေလာ့။ ျပင္ေတာ့ မျပင္တတ္ေတာ့ေပ။ ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူလွ်င္ ပံုသာႏွိပ္ေပေတာ့ဟု မိတ္ေဆြကိုေျပာမိသည္။
ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူသတတ္။ ငါ႔အတၳဳပၸတၱိက သူမ်ားႏွင့္မတူဟုပင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ ဆို၏။ အေမာေျပ၏။
ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္(၈၀) ပင္ ရွိၿပီဟုထင္၏။( ထင္၏ဟူသည္ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဟူလို) နည္းနည္းေတာ့ လက္တြန္႔မိ၏။ ေကာင္းမွ ေကာင္းပါ့မလား။ ဆရာေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ကို ဖတ္လည္းဖတ္၊ မိတ္ေဆြရဟန္းနဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးလိုက္ေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကည္ညိဳသြားမိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကို “ ျမစ္ရွင္တစ္စီး” ဟု သံုးလိုက္၏။ အတၳဳပၸတၱိတေလွ်ာက္လံုး ဘြဲ႔အမည္ကိုပင္ ေရွာင္ကာေရးၿပီး ျမစ္ရွင္တစ္စီးဟု ထပ္တလဲလဲသံုးလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္ကို ျပေလာ့။ ျပင္ေတာ့ မျပင္တတ္ေတာ့ေပ။ ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူလွ်င္ ပံုသာႏွိပ္ေပေတာ့ဟု မိတ္ေဆြကိုေျပာမိသည္။
ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူသတတ္။ ငါ႔အတၳဳပၸတၱိက သူမ်ားႏွင့္မတူဟုပင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ ဆို၏။ အေမာေျပ၏။
(၂)
တစ္ခါက ျဖစ္သည္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသ အေမရိကေရာက္စဥ္ကျဖစ္၏။ ဓမၼာစရိယၿပီးေသာ သံဃာတိုင္း ဆရာေတာ္ကိုသိေသာ္လည္း လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကို မသိၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔က ထိုဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကိုေရးေပးရန္ေလွ်ာက္၏။ ေရးလို၏။ အလြန္ၾကည္ညိဳထိုက္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးေပပဲ။ သို႔ေသာ္ မိမိက မစိုးရိမ္ထြက္မဟုတ္။ ေစ့ငုစြာ မသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်က္အလက္တို႔ကို ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ခိုင္းရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေရး၏။
ဆရာေတာ္ႀကီးကို “သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” 3D ဟု ညႊန္းဆို ပူေဇာ္လိုက္၏။ ကြဲခြင့္ ရွိ၏။ လြဲခြင့္ ရွိ၏။ ထိုသံုးဖက္ကား အဘယ္နည္း။ ႀကိဳက္သလိုၾကည့္၍ ႀကိဳက္သလိုျမင္ႏုိုင္၏။ ေရးအၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကိုျပရန္ ဆရာေတာ္သေဘာက်ေတာ္မူက သေဘာရွိ ဒူးသာ ဒူးၾကေပေတာ့ဟု ေျပာလိုက္သည္။
“ သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” ဟူသည့္ ေဝါဟာရကို ဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ေထာင္းအားရေတာ္မူ၏ဟု ၾကားသိရ၏(တဆင့္ေလွ်ာက္ထားခံရျခင္း-ဟူလို)။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ျဖင့္ မဆိုင္သူတို႔ ဆိုလိုရာဆိုေစ ဒူးၾကစို႔ဟု ဒူးလိုက္ၾက၏။
ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတို႔ၾကား၌ “ ပံုရိပ္” ႏွင့္ “ နိမိတ္ပံု” ဟူေသာ ေဝါဟာရတို႔ သံုးစြဲၾကသည္ကို မၾကာမၾကာေတြ႔ရ၏။ တကယ္ဆိုေသာ္ ပံုရိပ္(သို႔) နိမိတ္ပံုသည္ သံုးေကာင္း၏။ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေေတာ္၌ ပံုရိပ္မ်ားစြာ သံုးစြဲထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
အထူးသျဖင့္ ဓမၼပဒဂါထာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ ျပသြားေတာ္မူ၏။ ကုသိုလ္ကို အရိပ္ဟု၊ အကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးဟု ဆိုေတာ္မူ၏။ အႏုပညာ ဆန္၏။ နက္နဲ၏။ ကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးလုပ္မရ၊ အကုသိုလ္ကို ထီးလုပ္လို႔မရ။ ပုပၹဝဂ္ဆိုလွ်င္ တစ္ဝဂ္လံုး ပန္းနိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ျမြတ္ဟေတာ္မူခဲ့၏။
ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းသို႔ ျပန္႔သြားေသာေဒသနာေတာ္မ်ားတြင္ ဓမၼပဒဂါထာမ်ားသည္ နံပါတ္တစ္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾက၏။ တို၏။ ထိ၏။ သုခုမဆန္ေသာ နိမိတ္ပံုမ်ားပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ဟု ထင္သည္။
ဆရာႀကီး ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုး၏ အာရွတိုက္အလင္းေရာင္သည္လည္း နိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ေဖာင္းၾကြေန၏။ မွန္ မမွန္ အတိအက်မသိရေသာ္လည္း သမၼာက်မ္းစားၿပီးလွ်င္ ဒုတိယ အေရာင္းရဆံုးဟု ဆိုၾက၏။
သို႔ေသာ္ အျမင္ျခင္းကား မတူၾက။
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသကို “3-D” ဟု သံုးမိသည့္အတြက္ ေငါက္ငမ္းျခင္းလည္း ခံရဖူး၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို မေလးမစား ခိုင္းႏႈိင္းသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္၏။
မတတ္ႏိုင္ေတာ့။
မိမိအထင္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္သည္ ရွဳေထာင့္သံုးဖက္မွ ၾကည္ညိဳ၍ရ၏။ မိမိၾကည့္မိေသာ ရွဳေထာင့္အေပၚမူတည္၍ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ပံုရိပ္လည္း ကြဲလြဲသြားႏိုင္သည္။
ဘာမွေတာ့ မဟုတ္။ ပံုရိပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒုကၡေရာက္ရသည့္အႀကိမ္ မနည္းေတာ့။ ဘဝကိုယ္တိုင္ကပင္ ဒုကၡအစုအေဝးျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ထိုဒုကၡထပ္ပိုးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေလးမသြား။ ယံုၾကည္ရာေလးကို လုပ္လိုက္ရသျဖင့္ ေပါ႔ပါးသလိုလိုပင္ ခံစားမိေသး၏။
ဆရာေတာ္ႀကီးကို “သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” 3D ဟု ညႊန္းဆို ပူေဇာ္လိုက္၏။ ကြဲခြင့္ ရွိ၏။ လြဲခြင့္ ရွိ၏။ ထိုသံုးဖက္ကား အဘယ္နည္း။ ႀကိဳက္သလိုၾကည့္၍ ႀကိဳက္သလိုျမင္ႏုိုင္၏။ ေရးအၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကိုျပရန္ ဆရာေတာ္သေဘာက်ေတာ္မူက သေဘာရွိ ဒူးသာ ဒူးၾကေပေတာ့ဟု ေျပာလိုက္သည္။
“ သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” ဟူသည့္ ေဝါဟာရကို ဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ေထာင္းအားရေတာ္မူ၏ဟု ၾကားသိရ၏(တဆင့္ေလွ်ာက္ထားခံရျခင္း-ဟူလို)။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ျဖင့္ မဆိုင္သူတို႔ ဆိုလိုရာဆိုေစ ဒူးၾကစို႔ဟု ဒူးလိုက္ၾက၏။
ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတို႔ၾကား၌ “ ပံုရိပ္” ႏွင့္ “ နိမိတ္ပံု” ဟူေသာ ေဝါဟာရတို႔ သံုးစြဲၾကသည္ကို မၾကာမၾကာေတြ႔ရ၏။ တကယ္ဆိုေသာ္ ပံုရိပ္(သို႔) နိမိတ္ပံုသည္ သံုးေကာင္း၏။ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေေတာ္၌ ပံုရိပ္မ်ားစြာ သံုးစြဲထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
အထူးသျဖင့္ ဓမၼပဒဂါထာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ ျပသြားေတာ္မူ၏။ ကုသိုလ္ကို အရိပ္ဟု၊ အကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးဟု ဆိုေတာ္မူ၏။ အႏုပညာ ဆန္၏။ နက္နဲ၏။ ကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးလုပ္မရ၊ အကုသိုလ္ကို ထီးလုပ္လို႔မရ။ ပုပၹဝဂ္ဆိုလွ်င္ တစ္ဝဂ္လံုး ပန္းနိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ျမြတ္ဟေတာ္မူခဲ့၏။
ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းသို႔ ျပန္႔သြားေသာေဒသနာေတာ္မ်ားတြင္ ဓမၼပဒဂါထာမ်ားသည္ နံပါတ္တစ္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾက၏။ တို၏။ ထိ၏။ သုခုမဆန္ေသာ နိမိတ္ပံုမ်ားပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ဟု ထင္သည္။
ဆရာႀကီး ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုး၏ အာရွတိုက္အလင္းေရာင္သည္လည္း နိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ေဖာင္းၾကြေန၏။ မွန္ မမွန္ အတိအက်မသိရေသာ္လည္း သမၼာက်မ္းစားၿပီးလွ်င္ ဒုတိယ အေရာင္းရဆံုးဟု ဆိုၾက၏။
သို႔ေသာ္ အျမင္ျခင္းကား မတူၾက။
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသကို “3-D” ဟု သံုးမိသည့္အတြက္ ေငါက္ငမ္းျခင္းလည္း ခံရဖူး၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို မေလးမစား ခိုင္းႏႈိင္းသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္၏။
မတတ္ႏိုင္ေတာ့။
မိမိအထင္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္သည္ ရွဳေထာင့္သံုးဖက္မွ ၾကည္ညိဳ၍ရ၏။ မိမိၾကည့္မိေသာ ရွဳေထာင့္အေပၚမူတည္၍ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ပံုရိပ္လည္း ကြဲလြဲသြားႏိုင္သည္။
ဘာမွေတာ့ မဟုတ္။ ပံုရိပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒုကၡေရာက္ရသည့္အႀကိမ္ မနည္းေတာ့။ ဘဝကိုယ္တိုင္ကပင္ ဒုကၡအစုအေဝးျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ထိုဒုကၡထပ္ပိုးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေလးမသြား။ ယံုၾကည္ရာေလးကို လုပ္လိုက္ရသျဖင့္ ေပါ႔ပါးသလိုလိုပင္ ခံစားမိေသး၏။
သီဟနာဒ
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
