▼တြင္းတူးသူ▼

တစ္ခါက အညာၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ထဲကေဈးထဲမွာ ဘာသာေရးနဲ ႔ႏြယ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြဝတ္ထားတဲ႔လူတစ္ေယာက္က ေရရွားတဲ႔အရပ္အတြက္ အဝီစိတြင္းတြင္းတူးဖို႔ အလႉလိုက္ခံတယ္ တဲ႔။ ျမန္မာေတြကေတာ႔ ႀကံဳလာရင္ နည္းမ်ားမဆို လႉလိုက္ၾကတာပါပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီ ေဈးထဲမွာမနက္က အလႉခံခဲ႔တဲ႔လူက ညေနေရာက္ေတာ႔ အရက္ဆိုင္ထဲမွာ က်က်နန ပြဲေတာ္တည္ေနေတာ႔သတဲ႔။ ဒီအခါမွာ အလႈရွင္ေတြထဲက သူ႕ကုိေကာင္းေကာင္းႀကီးမွတ္မိတဲ႔လူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ပါေလေရာ၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီလူက


"ေဈးထဲမွာ မနက္က အဝီစိတြင္းတြင္းတူးဖို႔ အလႉလိုက္ခံေနတာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား လူလိမ္ပဲ"

"အလႉလိုက္ခံတာေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္၊ လူလိမ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခု တကယ္ပဲ အဝီစိတြင္းတူးေနတာပါ၊ က်ဳပ္ေသရင္ သြားရမဲ႔ အဝိစိတြင္းေလဗ်ာ" တဲ႔။


ခပ္နက္နက္ေလး ထပ္တူးဖို႔ အရက္ဖိုးေလးေတာင္ ထပ္ပူေဇာ္ရဦးမလိုလို။


( မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါး ရဲ႕ စကားကုိ ျပန္ရွဲတာပါ။)



သီဟနာဒ(ကမ္းလက္)








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေဟာႏၲဳ (ဟြန္းတု၊ ဟြန္တု) ၊ ေဒမ (ေဒမ၊ ေဒးမ)

ဤအသံထြက္ကိစၥက ျမန္မာမဂၢဇင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျငင္းခဲ့ၾက၊ ခုံခဲ့ၾကသည္လည္း မ်ားလည္းမ်ား၊ ၾကာလည္း ၾကာလွၿပီး ျဖစ္သည္။ ေဟာႏၲဳကုိ ဟြန္းတုဟု စၥေျပာက္သံႏွင့္ ထြက္လုိက္ရမွ အားရပါးရ ရွိသည္ဟု ဆရာႀကီးေမာင္သာႏုိးက ဆုိခဲ့ဖူးသည္။ ထုိကိစၥႏွင့္ စပ္လ်င္း၍ ေရးေတာ့အမွန္၊ ဖတ္ေတာ့အသံဟူေသာ အုပ္စုက တစ္ခုကြဲေနသည္။

ဆရာေတာ္မ်ား ႐ြတ္ဖတ္သည္ကုိ ဂ႐ုတစုိက္ နားေထာင္ၾကည့္ေသာ အခါ၌ပင္ ဟြန္းတုဟု အသံထြက္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ား ရွိသလုိ ဟြန္တုဟု အသံထြက္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ား ရွိေနျပန္သည္။

အမွန္မူ ဤျပႆနာသည္ သဒၵါႏွင့္ ဘာသာေဗဒၾကားက ျပႆနာတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဤသည္မွာလည္း ပါဠိသဒၵါဆုိသည္ထက္ ျမန္မာသဒၵါဟုဆုိလွ်င္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္။ ဤဝစၥေပါက္က (မိမိႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဘာသာစကားမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္) ပါဠိမွာေရာ အဂၤလိပ္မွာပါ မရွိေပ။

ျမန္မာက က၊ ကာ၊ ကားဟု အသံသုံးမ်ိဳး ခြဲထားသည္။ ေရးထုံးလည္း ကြဲေနသည္။

ပါဠိမွာက (ပါဠိဟုဆုိေသာ္လည္း ႐ုိမင္အကၡရာေျပာင္းထားေသာ ပါဠိဟု ဆုိလုိသည္။) အႏွင့္ အာႏွစ္မ်ိဳးသာ ရွိသည္။ အကုိ (a) ျဖင့္ ျပၿပီး အာကုိ (È) တုံးတင္ထားေသာ ေအျဖင့္ သေကၤတျပသည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ အားဟူေသာ အသံပါဠိမွာ မရွိဟု ယူဆရန္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ ပါဠိသာ စကားေျပာဘာသာစကားျဖစ္လွ်င္ အား (သုိ႔) ကားစေသာ ဝစၥေပါက္ပါေသာ အသံ ရွိကုိရွိေနသင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပါဠိမွာက ထုိေရးထုံး လုံးဝမရွိ။ ေရးထုံးမရွိသျဖင့္ အသံမရွိဟု ေျပာရန္ စဥ္းစားသင့္ၿပီဟု ထင္သည္။

အဂၤလိပ္ဘာသာစကားမွာလည္း ဝစၥေပါက္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေရးထုံး အတည္တက် မရွိပါ။ ဥပမာ… car - ျဖစ္ပါသည္။ စီေအအာ(ရ္)သည္ ကာမဟုတ္၊ ကား ျဖစ္သည္။ အာ(ရ္)က အာ အသံကုိ ကုိယ္စားျပဳသလုိ ဝစၥေပါက္သံ “ကား”ကုိလည္း ကုိယ္စားျပဳတတ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုိမင္အကၡရာျဖင့္ ပါဠိသင္ၾကားသူမ်ား၌ အာႏွင့္အားၾကား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျပႆနာ မရွိေတာ့ေပ။ အေၾကာင္းက ထုိဘာသာမ်ား၌ (:) ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ သေကၤတ မရွိေသာေၾကာင့္ပင္။

ဥပမာတစ္ခု ျပခ်င္သည္။

ဒါန (dana) သံဃိကဒါန (Sanghika dana)

အင္တာေနရွင္နယ္က အသံထြက္ၾကေသာ ဤဒါနႏွစ္ခု အသံထြက္ မတူေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ဒါနကုိ အသံထြက္ရာ၌ ျမန္မာမ်ား အသံထြက္သကဲ့သုိ႔ပင္ ဒါန - ဟု ဝစၥေပါက္သံ မပါဘဲ ထြက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံဃိကဒါနကုိ ေျပာၾကရာ၌ ဆန္ဃိက ဒါးန - ဟု ဝစၥေပါက္သံျဖင့္ ဒါးန - ဟု အသံထြက္ေနၾကသည္ကုိ ၾကားရသည္။

ေပမ (တဏွာ)ကုိလည္း ေပမဟု အသံထြက္သူ ရွိသလုိ ေပးမဟု ဝစၥေပါက္ျဖင့္ အသံထြက္ၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရျပန္သည္။

အသံေဗဒအရဆုိလွ်င္ေတာ့ အ၊ အာ၊ အား - အသံသုံးမ်ိဳးသည္ အရွည္အတုိသာ ကြာျခားသြားသည္။ အ - က ရွည္ေသာအခါ အာ - ျဖစ္သြားၿပီး အာ - ကုိ ပုိ၍ ရွည္ေစေသာအခါ အား - ျဖစ္သြားသည္ဟု ယူဆရန္သာ ရွိသည္ ထင္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာေဗဒကုိ ကြ်မ္းက်င္ေသာ ေမာင္သာႏုိးအုပ္စုက ေဟာႏၲဳကို ဟြန္းတုဟု ျမန္မာသံပီပီ အသံထြက္လုိက္ရမွ အားရသည္ဟု ဆုိလုိက္ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သူရွင္းျပေသာ ဘာသာေဗဒ ရွဳေထာင့္မ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္စုံလင္ပါသည္။

ျမန္မာပါဠိကုိ ျမန္မာသဒၵါႏွင့္ တုိက္ဆုိင္၍ ဝစၥေပါက္သံ မရွိဟုဆုိေသာ အဖြဲ႔ကလည္း ေရွးေရွးေသာ ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ား ေရးသားသည့္ က်မ္းဂန္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကုိးကားၿပီး ဟြန္တုဟုသာ အသံထြက္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျပာဆုိၾကသည္။

ယခုတင္ျပလုိေသာ အခ်က္ကား ေမာင္သာႏုိးလုိလဲ ဘာသာေဗဒရွဳ႕ေထာင့္မပါ၊ အျခာသူမ်ားလုိလည္း က်မ္းညႊန္းအကုိးအကား မပါ၊ ႀကံဳေတြ႔၊ ၾကားသိရေသာ ပါဠိစကားလုံးမ်ား၏ အသံကုိသာ ေျပာလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိင္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ သီရိလကၤာဆရာေတာ္မ်ား ပရိတ္ရြတ္သည္ကုိ ဂ႐ုတစုိက္ နားေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ ဝစၥေပါက္ကိစၥကုိ သူတုိ႔ လုံးဝပင္ အေလးမထားေၾကာင္း ၾကားေနရသည္။ ဒီဃသရျဖင့္ ေရးထားေသာ ပုဒ္မ်ားကုိ တစ္ခါတစ္ရံ ဝစၥေပါက္သံ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဝစၥေပါက္ မပါေသာအသံတုိ႔ျဖင့္ ႐ြတ္ဆုိတတ္ၾကသည္။

သီရိလကၤာဆရာေတာ္တုိ႔ကုိ အဂၤလိပ္စာ လႊမ္းမုိးမႈ႔ေၾကာင့္ဟု ႀကံဖန္အေၾကာင္းျပရန္ ရွိေသာ္လည္း ထုိင္းဆရာေတာ္တုိ႔ကမူ ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ား ကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္စာမွာ အလြန္အမင္း မေတာ္ၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထုိဆရာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ေသာ ပါဠိ၌လည္း ဝစၥေပါက္သံမ်ား ပါေနသည္ကုိ ၾကားရသည္။

ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ပါဠိ ၌ ဝစၥေပါက္အသံ ရွိ၊ မရွိကိစၥသည္ ျမန္မာမ်ားသာ ျငင္းခုံေနၾကေသာ ကိစၥဟု ယူဆရန္သာ ရွိေတာ့သည္။

ထုိ႔အျပင္ ေရးထုံးမရွိသျဖင့္ အသံမရွိဟု ေျပာရန္လည္း ခက္လွပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ (ကုိယ္တုိင္ သီရိလကၤာ၊ ထုိင္းရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပရိတ္ အတူတူ ႐ြတ္ရတတ္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ ဆုိရလွ်င္ ေမာင္သာႏုိးတုိ႔အုပ္စုက ပုိ၍ အင္တာေနရွင္နယ္ဆန္သည္ဟု ဆုိရန္သာ ရွိပါေတာ့သည္။

သံဃႆ ေဒမ - ကုိ ေဒးမ - ဟု ဝစၥေပါက္ျဖင့္ အသံထြက္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေဒမဟုလည္း ထြက္သံ ၾကားရျပန္သည္။ သိပ္မထူးျခားလွဟု ထင္ပါသည္။

ဟြန္းတု - လုိ႔ရသည္၊ ေဒးမ - လုိ႔ ရသည္။

ဤျပႆနာက မိမိတုိ႔မွာသာ ရွိသည္။ အေၾကာင္းက ျမန္မာသဒၵါမွာ ဝစၥေပါက္သံ သီးသန္႔ထားရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါဠိမွာ ၾကည့္ေသာအခါ ဝစၥေပါက္ မေတြ႔ရ၊ ဝစၥေပါက္သံ မရွိဟု ယူဆျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခားဘာသာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ ဝစၥေပါက္သံ သီးသန္႔ေရးထုံး ရွိဟန္မတူ၊ (ေသခ်ာသည္က ပါဠိႏွင့္ အဂၤလိပ္မွာ မရွိ)။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဝစၥေပါက္မွာလည္း စပယ္ရွယ္ အခြင့္ေတာ့ မရွိေတာ့ေပ။ ဟြန္ - လုိ႔ရ၊ ဟြန္း - လုိ႔ရ၊ ေဒ - လုိ႔ရ၊ ေဒး - လုိ႔ ရေတာ့သည္။

သုိ႔ေသာ္
ကား - မရွိေသာ ဘာသာစကား၊
ဟြန္း - မရွိေသာ ဘာသာစကား၊
ေအး - မရွိေသာ ဘာသာစကားေတာ့ ရွိမည္မည္ မထင္။




သီဟနာဒ









Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

"ဝမ္" မွာစိုးရသည္

တရားနာျခင္းကို "ဓမၼႆ၀န" ဟုေခၚသည္။ တရားနာရာ၌

၁။ မၾကားဖူးေသးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၾကားရျခင္း၊
၂။ ၾကားဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ထပ္၍ ရွင္းလင္းစြာနားလည္ရျခင္း၊
၃။ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ေနေသာ အခ်က္မ်ား၌ ယံုမွားကင္းရျခင္း၊
၄။ အယူမွန္ သမၼာဒိ႒ိကို ရျခင္း၊
၅။ သဒၶါ ပညာတိုးပြား၍ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္းဟူေသာ အက်ိဳး ငါးပါးကို ရႏိုင္သည္။


[ေဆာင္] သူေတာ္တရား ၊ နာယူျငားက ၊ မၾကားစဖူး ၊ ၾကားရဖူး၏။
ၾကားဖူးၿပီးျပန္ ၊ ထပ္မံရွင္း၍ ၊ လြတ္ကင္းယံုမွား ၊ ေျဖာင့္သားအယူ ၊
စိတ္ၾကည္ျဖဴသည္ ၊ငါးဆူရၿမဲ အက်ိဳးတည္း။


တရားနာ အတု


ဤအက်ိဳးတရားမ်ားကို ရဖို႕ရန္ ရည္သန္၍ တရားနာရာ၌သာ ဓမၼႆ၀န ကုသိုလ္အစစ္ျဖစ္ႏိုင္၏။ ဓမၼကထိကကို ခင္မင္၍ျဖစ္ေစ၊ ရယ္စရာ ေမာစရာ အေသာပါ၍ ေပ်ာ္ရႊင္၍ျဖစ္ေစ ၊ "တရားမွ နာေဖာ္မရဘူး ။ အပ်င္းထူလိုက္တာ" ဟုကဲ့ရဲ႕မည္ စိုး၍ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္ျဖစ္ေစ၊ ဓမၼကထိက၏ အရည္အခ်င္းကို အကဲခတ္ကာ ကဲ့ရဲ႕တန္လွ်င္ ကဲ့ရဲ႕လို၍ျဖစ္ေစ နာၾကရာ၌ကား ေပါက္ေဖာ္ႀကီးစကားလို "၀မ္မွာ" စိုးရသည္။


ေရွးတုန္းက ေပါက္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ေလွစီးသြားရာ ေလွသမားက "ေပါက္ေဖာ္ - ေလွကယိုလို႕ သတိထားပါ" ဟု သတိေပး၏။ ေပါက္ေဖာ္က "ေလွထဲ၌ ရွိေသာေရယိုတာ ဘာအေရးစိုက္စရာရွိလဲ" ဟု ယူဆ၍ အားပါးတရထိုင္၏။ အေတာ္ၾကာလွ်င္ တင္ပါးက ေအးစက္စက္ရွိ၍ ငံု႕ၾကည့္ေသာအခါ ေရေတြကို ျမင္သျဖင့္ "ဟင္....မယိုတဲ့အျပင္ ၀မ္ေတာင္ ၀မ္ေသးသကိုး" ဟုေျပာသတဲ့။


ထို႕အတူ မေကာင္းစိတ္ယိုထြက္ဖို႕ တရားနာရာ၌ အယိုဘဲ ၀မ္မွာ စိုးရသည္။


စာဖတ္ျခင္း အက်ိဳး


ယခုေခတ္၌ကား အလိမၼာကို ေကာင္းစြာေပးႏိုင္ေသာ က်မ္းစာေတြေပါမ်ားလွ၏။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ က်မ္းစာမ်ားကို ၾကည့္ရွဳက်က္မွတ္ ရြတ္ဖတ္၍ ေနလွ်င္လည္း တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရႏိုင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခတ္ဆန္ဆန္ တရားကိုနာမည့္အစား က်မ္းစာကို ၾကည့္ရွဳေနျခင္း ၊ ႏွဳတ္ရွင္းသူကို ဖတ္ဖို႕ရန္ေတာင္းပန္၍ ၾကားနာျခင္းတို႕က အက်ိဳးမ်ားဖြယ္ ရွိပါေသးသည္။
{မည္သည့္က်မ္းစာသည္ မိမိတို႕ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု မေရြးခ်ယ္တတ္လွ်င္ ဇိနတၳပကာသနီ ၊ ဗုဒၶ၀င္ ၊ သံေ၀ဂ၀တၳဳဒီပနီ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား စီစဥ္ေတာ္မူအပ္ေသာ က်မ္းစာတို႕သည္ အမွန္အက်ိဳးမ်ားေသာ က်မ္းစာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။}


(မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားေတာ္မူေသာ "ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ" စာ-၁၉၉~၂၀၀)



အဘိဓမၼာ အသင္း၀င္ တစ္ဦးမွ ျပန္လည္ပူေဇာ္သည္။








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

"ဓာတ္ေတာ္"

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဓာတ္ေတာ္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိေတာ႔တယ္။
တစ္မ်ိဳးက ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတ႔ဲ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဓိ႒ာန္နဲ႔ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ေၾကာင္႔
ေနာက္ တစ္မ်ိဳးက လူေတြ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ႔ ဆရာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ၾကလို႔ က်လာတဲ႔ ဓာတ္ေတာ္။


ကမ္းလက္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္

(၇ - လျပည့္) အမွတ္တရ

သမုိင္းသစ္တစ္ခုကုိ ေရးဖုိ႔ အေရခြံေတြ တစ္လွပ္ခ်င္း ခြာခ်လာေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီကုိ (၇) ႏွစ္အတြင္း တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ရက္စက္တဲ့ ေမ ေႏြရဲ႕အပူက (၃၈) နဲ႔ (၄၂) ၾကားမွာ လူးလားေခါက္ျပန္။ ေလသံမေျပာင္းေသးတဲ့ အညာရဲ႕ ေျခာက္ေသြ႔မႈက ေန႔တာေတြကုိ ဆြဲဆန္႔ေနေတာ့တယ္။ ပူလွခ်ည့္။


ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္း (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက အတူ ေရးခဲ့၊ ျငင္းခုံခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆီကုိ အလည္ ေရာက္သြားမိတယ္။ သူယူထားတဲ့ မိန္းမနဲ႔ သူ႔သားေလးကုိ ျမင္ဖူးခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ကေလးေတြအတြက္ ဂိမ္းဆုိင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ စကားေျပာေနစဥ္မွာပဲ ဂိမ္းေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဆီက အလုိမက်တဲ့ အသံတစ္ခု လြင့္ထြက္လာတယ္။


“ေ- ာက္ကားက ေမွာက္ပဲ ေမွာက္ေနတယ္”
အံ့ဩသြားတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ ကဗ်ာဆရာက


“မင္း အံ့ဩေနသလား၊ မအံ့ဩနဲ႔ဦး၊ ငါ့သား ျပန္လာေအာင္ ေစာင့္ဦး” ဆုိၿပီး သူ႔အေမနဲ႔အတူ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ သြားဝယ္တဲ့ (သုံးႏွစ္သား) သူ႔သားကုိ ေစာင့္ဖုိ႔ေျပာလုိ႔ အံ့ဩတာေတာင္ ႏွာဖာႀကိဳး အဆြဲခံလုိက္သလုိ တုန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားရတယ္။ မၾကာပါဘူး၊ သူ႔သားေလး ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ပါးစပ္ကလည္း စကားလုံးေတြ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ႐ြတ္လုိ႔ …


“ဦး ….. (သူ႔အေဖနာမည္) မေန႔က တစ္ေန႔လုံး အိမ္မျပန္ဘူး။ သူ႔ေစာ္ဆီကုိ သြားတယ္။ ဦး (…..) က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။


သုံးႏွစ္သားေလးက ဒါမ်ိဳးေတြ ေျပာတတ္ေနလုိ႔ အူတက္မတတ္ ရယ္ခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ရွင္းျပတာက သူ႔သားေလးဟာ ဂိမ္းကစားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးေတြဆီကေန အဲ့သလုိ စကားလုံးေတြ ၾကားရင္း တတ္လာတာတဲ့။ ဟုတ္မယ္။ သူေျပာေနတဲ့ ေဝါဟာရေတြက သုံးႏွစ္သားေလးနဲ႔ လုံးဝ မဆုိင္ဘူး။


ကေလးကုိ မုန္႔ဖုိးေပးၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္လုိက္တယ္။


ကင္မရာထဲမွာ ပါတဲ့ ေရသူမပုံကုိ ဒီေကာင္ေလးက ဘယ္လုိ ေတြ႔မွန္းမသိ ေတြ႔သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီပုံကုိ ျပရင္း ဒါ ဘယ္သူ႔ပုံလည္းလုိ႔ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက “အဲ့ဒါ… ဦးေစာ္ေလ” တဲ့။


“လန္းတယ္၊ လန္းတယ္၊ ဦးေစာ္က ေသာက္ရမ္း လန္းတယ္” တဲ့။


ရီလုိက္ရမလား၊ ငုိလုိက္ရမလားကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။




ကဲ … ထားပါေတာ့ မင္းျမတ္ကုိကုိရယ္။ “ေစာ္” ေတြ “လန္း” ေတြကုိ မင္းေျပာတတ္ေပမယ့္ “ေရသူမ” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကုိေတာ့ မင္း နားမလည္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မင္းပုံေလးကုိ အမွတ္တရ ဦးဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။


ေရေရလည္လည္ လန္းတယ္။



ဇင္ေဝေသာ္











Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.