လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ဘာသာတရား ( ၆ း ၁ ) အဆက္ပါ။
ေမး ။ ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီးဝင္လာတယ္။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယကေပါ့။ သူတို႔ေရာက္လာတဲ့အတြက္ စင္ကာပူရဲ့ လက္ရွိ႕လူ႕အဖြဲ႔အစည္းအေပၚမွာ ဘယ္လို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာႏိုင္မလဲ။
ေျဖ ။ ။ ငါက စင္ကာပူရဲ့ အနာဂတ္ကိုပဲပူတာ။ တရုတ္ေတြအတြက္ မပူဘူး။ ငါတို႔လူဦးေရက တရွိန္ထိုးက်ဆင္းေနတာ။ ဒီကြက္လပ္ကို သူတုိ႔(ႏိုင္ငံျခားသား) ေတြက ျဖည့္ဆည္းေပးေနတာ။ ပိုမ်ားတဲ့ လာေရာက္အေျခခ် ေနထိုင္သူေတြက အိႏၵိယန္းေတြ။ ၿပီးေတာ့ ပညာတတ္ေတြ။ သူတို႔ကို ျငင္းလို႔မရဘူး။ ျငင္းရင္ ရူးလို႔ပဲ။ အိုင္တီ စပါယ္ရွယ္လစ္ေတြ၊ ဘဏ္စပါယ္ရွယ္လစ္ေတြ၊ သူတို႔က ေမြးလာတဲ့ကေလးေတြကလည္း လူေတာ္ေလးေတြပဲျဖစ္လာမွာ။
အခုသူတို႔က (၇) ရာခိုင္ႏွဳံးကေန (၉) ရာခို္င္ႏွဳံးအထိ ျမင့္တက္လာတယ္။ ဒီႏွဳန္းအတုိုင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခရီးသြားမလဲေတာ့ မသိဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေနဦးမယ္လို႔ေတာ့ ခံစားမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အိႏၵိယၿမိဳ႕ႀကီးေတြက စင္ကာပူအဆင့္ေရာက္ဖို႔ အေတာ္ႀကီးလိုေသးတယ္။
တရုတ္ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀- နဲ႔ ၃၀ ဆိုရင္ စင္ကာပူကို မွီလာလိမ့္မယ္။ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ႀကီးေတြဆိုရင္ စင္ကာပူအတိုင္းျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ တရုတ္ေတြရဲ့ ဝင္လာႏွဳန္းက ေလ်ာ့က်သြားမွာပဲ။
ဘဝအတူတူ၊ အခြင့္အေရးအတူတူ ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘယ္သူက စင္ကာပူကို လာေနမွာလဲ။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးမဟုတ္ေတာင္မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ သိသာလာပါၿပီ။ အခု ငါတို႔ဆီကိုေရာက္လာတဲ့ တရုတ္ေတြဆိုရင္ Sichuan ၊ Hunan၊ Hubei နဲ႔ Liaoning တို႔လို ဆင္းရဲတဲ့တိုင္းျပည္က လူေတြမ်ားတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခၿမိဳ႕ေတြကလူေတြ ဒီကိုမလာဘူး။ မိဘေတြ ဟုိမွာရွိတယ္။ မိသားစုရွိတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ဒီလာၿပီး ဘာလုပ္ေနမွာတုန္း။ ၿပီးရင္ ပညာေရးဒီဂရီပိုျမင့္တဲ့လူေတြ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဆက္အစပ္ရွိတဲ့လူေတြက သြားမယ့္သြား အေမရိကကိုသြားၾကမွာေပါ့။
ငါစုိးရိမ္တာက တရုတ္ျပည္ႀကီး တိုးတက္လာရင္ တရုတ္ေတြ ဒီကိုေရာက္မလာေတာ့မွာကိုပဲ။ အိႏၵိယန္းေတြကေတာ့ သူတို႔ၿမိဳ႕ေတြရဲ့ အေနအထားေၾကာင့္ ဒီမွာလာေနၾကဦးမွာ။ အခြင့္အေရးရွာရင္း သြားလိုက္လာလိုက္နဲ႔ ဒီမွာ မိသားစုေတြပါ ေခၚလာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ အိႏၵိယန္းလူဦးေရက (၁၂) ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္အထိ ေရာက္လာႏုိင္တယ္။ မေလးေတြကေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မွာေပါ့။
တို႔က ပင္လယ္ေကြ႕ႏိုင္ငံေတြက အာရပ္မြတ္ဆလင္ေတြလာခ်င္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက သူေ႒းေတြ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီးမလာဘူး။ မေလးနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားကလည္း အမ်ားႀကီးမလာဘူး။ စင္ကာပူးရီးယန္းနဲ႔ မေလးလက္ထပ္တာ၊ စင္ကာပူရီးယန္းနဲ႔ အင္ဒုိနီးရွန္းေတြ လက္ထပ္တာေတြက ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရာခိုင္ႏွဳန္းအရက သိပ္နည္းတယ္။
ေမး ။ ။ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေရးအျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ မေလးလူဦးေရနည္းသြားတာက ပိုေကာင္းမလား။ ဒီႏွဳန္းအတိုင္းက ပိုေကာင္းမလား။
ေျဖ ။ ။ မထင္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအရ မေလးလူမ်ိဳးေတြ ဒီႏွဳန္းအတိုင္းရွိေနေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ငါထင္တယ္။ မေလးေတြက စင္ကာပူရဲ့သမိုင္းနဲ႔ ဘဝမွာ အဓိကက်တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ မေလးလူဦးေရ (၅) ရာခိုင္ႏွဳန္းအထိ က်သြားမယ္ဆိုပါေတာ့ စင္ကာပူရီးယန္းေတြက “ ေကာင္းၿပီ၊ မင္းတို႔မေလးေတြကို ငါးရာခိုင္ႏွဳန္းေပးလိုက္မယ္။ မင္းတို႔ဘာသာမင္းတို႔ ႀကိဳက္တာလုပ္ၾက၊ မင္းတို႔ကို ဂရုမစုိက္ဘူး” ဆိုတဲ့ပံုစံဖမ္းလာႀကမယ္။ ဒါဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မွားတာပဲ။
အခုလက္ရွိျပႆနာက တကယ္လို႔ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြကုိ လိုတယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးေခၚယူလို႔ရတယ္။ ၿပီးရင္ သူတို႔က ဒီမွာေသာင္တင္ေနမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က PMET ကို လိုခ်င္တာ။ (Professionals, Managers, Executives and Technicians) ပညာပိုတတ္တဲ့ လူေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသား၊ သိပ္မဆိုးဘူးဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးေတာင္ မေလးရွားမွာ စေကာလားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စင္ကာပူရီးယန္းနဲ႔ လက္မထပ္ထားဘူးဆုိရင္ သူတို႔က ဒီကုိ မလာခ်င္တာ။ အင္ဒုိနီးရွန္းေတြကိုက်ေတာ့ ပိုရႏိုင္ေျခရွိတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားရဲ့ ပေရာဖက္ရွင္က တိုးတက္ႏွဳန္းေႏွးတယ္။ ႏိုင္ငံကႀကီးၿပီး စီးပြါးေရးတိုးတက္လာႏွဳန္းကေႏွးေနတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔မွန္းထားတဲ့ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခြင့္ မရၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြကိုၾကည့္ရင္လည္း ဂ်ကာတာကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ၿမိဳ႕ေတြက ေတာက္ေတာက္ပပမရွိဘူး။ ဂ်ကာတာေတာင္မွ ေရႀကီးရတာနဲ႔၊ လမ္းပိတ္ဆို႔ရတာနဲ႔ ျပႆနာေတြက အမ်ားႀကီးရယ္။
ငါတို႔လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက စင္ကာပူအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးႏိုင္သူေတြပဲ။ ျပႆနာလာေပးတဲ့လူေတြကို မလိုခ်င္ဘူး။
ေမး ။ ။အစၥလာမ္နဲ႔ မြတ္ဆလင္ေတြအေပၚမွာ မစၥတာလီထားတဲ့အျမင္က အေတာ္ျပင္းထန္တယ္ေနာ္။ မစၥတာလီစကားအရ အစၥလာမ္ကလြဲရင္ လူမ်ိဳးအားလံုး၊ ဘာသာေရးအားလံုးကို တစ္လံုးတည္းထားလို႔ ရႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့…..။
ေျဖ ။ ။ အေၾကာင္းက သူတို႔က ေဒသခံေတြနဲ႔ လူမႈေရးအတူေပါင္းလုပ္လုိ႔ မရဘူးကြာ။ အိမ္နီးခ်င္း သူဟာကိုယ္စား၊ ကိုယ့္ဟာသူစား လုပ္လို႔မရဘူးကြာ။ ဘာသာပါေျပာင္းရဦးမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔နဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း မရွိသေလာက္ပဲ။
ေမး ။ ။စက္တင္ဘာ ၁၁- ရက္ အေရးအခင္းကို အေျခခံၿပီး မစၥတာလီရဲ့ အစၥလာမ္အေပၚထားတဲ့အျမင္ေတြ ေျပာင္းသြားတာလား။
ေျဖ ။ ။ ဒါနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ ေရနံခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြက သူတို႔ဘာသာေရးပံုသြင္းထားတာကို တျခားႏိုင္ငံေတြထဲကို ဆြဲသြင္းဖို႔ႀကိဳးစားကတည္းက ဒါကို ငါႀကိဳျမင္ေနတာ။ အထူသျဖင့္ ေဆာ္ဒီအစၥလာမ္၊ ဝါဟာဘီ အစၥလာမ္ေတြပဲ။ သူတို႔က ပုိက္ဆံရွိေတာ့ ကမာၻအႏွံ႕ ဗလီေတြ လိုက္ေဆာက္ၾကတယ္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Mauritius ဒီိကိုလာတုန္းက ဂုိေခ်ာက္ေတာင္ကို ေမးတယ္။ မြတ္ဆလင္ေတြၾကားမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရွိသလားတဲ့။ ဂိုေခ်ာက္ေတာင္က ဘာေၾကာင့္ဒီလုိ ေမးရတာလဲဆိုေတာ့ သူက ငါ့မြတ္ဆလင္ေတြက သူမ်ားနဲ႔ အလြယ္တကူ မေရာေႏွာတတ္ဘူး။ သူတို႔ဗလီကို သူတို႔တက္၊ ဒီေတာ့ သူတို႔ရဲ့ လူမႈေရးနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈေတြက သူမ်ားေတြနဲ႔ေရာမေနပဲ သီးသန္႔ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အခု မြတ္ဆလင္ေတြက ေမာရစ္ရွန္းမြတ္ဆလင္၊ တရုတ္မြတ္ဆလင္၊ ျပင္သစ္မြတ္ဆလင္၊ အာဖရိကန္မြတ္ဆလင္ စတာေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုမတူပဲ တစ္မ်ိဳးစီကြဲေနလို႔တဲ့။
စင္ကာပူမွာလည္း ဒီလုိျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဂိုေခ်ာက္ေတာင္က ရွင္းျပတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေခါင္းစြပ္ကိစၥကို ေျပာေနတဲ့အခိုက္၊ ငါတို႔ကေတာ့ လက္မခံဘူး။ ေက်ာင္းသားတိုင္း အစုိးရခ်မွတ္ေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းဝတ္စံုပဲ ဝတ္ရမယ္။ ေကာင္တာမွာထိုင္သူတိုင္း ယူနီေဖာင္းဆင္တူ ဝတ္ရမယ္။ ေခါင္းစြတ္ကို မခြ်တ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ကြယ္မွာ လုပ္ရမယ့္အလုပ္မ်ိဳး သြားလုပ္။ ကမာၻအႏွံ႕ ရုိက္ခတ္လာႏိုင္တဲ့ ျပႆနာကို တို႔ႀကိဳျမင္ထားတာ ၾကာၿပီ။ ၉/၁၁ နဲ႔ ဘာမွကို မဆိုင္ဘူး။ ဆိုင္တာက ဝါလာဘီဝါဒနဲ႔ ေရနံေရာင္းလို႔ရတဲ့ ေငြေတြပဲ။
ေဆာ္ဒီဆိုရင္ မြတ္ဆလင္ရွိတဲ့ေနရာတိုင္း ဗလီေတြလိုက္ေဆာက္ေပးၿပီး သူတို႔တရားေဟာဆရာေတြကို လႊတ္တယ္။ ဒီမွာ တုိ႔က ကိုယ့္ဗလီ ကိုယ္ေဆာက္တယ္။ သူတို႔ တရားေဟာဆရာေတြကို ဒီက လက္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနက ဒီေလာက္မတင္းမာတာ။ သူတို႔ တရားေဟာဆရာေတြက သင္ျပမွာဆိုရင္ သူတို႔က (၇) ရာစုကပံုစံနဲ႔ တစ္သီးတစ္သန္႔ဆန္တဲ့ Wahhalabism ကို သင္ေပးၾကမွာ။
ငါတို႔က ဒီမွာ ႏိုင္ငံျခားက တရားေဟာဆရာေတြကို ေခၚမသြင္းဖုိ႔ Muis (စင္ကာပူ အစၥလာမ္ ဘာသာေရးေကာင္စီ) နဲ႔ သေဘာတူထားၾကတယ္။ အျမဲတမ္း စိုးရိမ္ေနရတဲ့အခ်က္က သူတုိ႔က ဘာတန္( Batan) ကို သြားႏိုင္တယ္။ ဂ်ိဳဟိုးဘာရူးကို သြားႏိုင္တယ္။ ၿပီးရင္ ေသြးထိုးလွံဳ႕ေဆာ္တဲ့ မိန္႔ခြန္းမ်ိဳးေတြ ၾကားရႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို Madina အထိသြားၿပီး ေလ့လာၾကတယ္။
ေဂ်ာ္ဒန္ကို သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဆိုးလွဘူး။ ေဂ်ာ္ဒန္ေတြက မြတ္ဆလင္ဘာသာကို ေခတ္သစ္ကမာၻနဲ႔ ညီေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကတာ။
ေဆာ္ဒီေတြက သူတို႔မြတ္ဆလင္ေတြကို မူရင္းအစၥလာမ္အတုိင္းပဲ ရွိေနေစခ်င္တာ။ ေတာ္ဝင္မိသားစုက အျမဲတမ္း ထိပ္မွာရွိေနရမယ္။ ေဆာ္ဒီဘုရင္နဲ႔ ဝါဟာဘီေခါင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ သေဘာတူထားတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါက ေဆာ္ဒီဘုရင္က သူတို႔နဲ႔ သူတို႔ဘာသာေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ပံ့မယ္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ေတာ္ဝင္မိသားစုကို ျပန္ၿပီးေထာက္ပံ့ေပးရမယ္။ ဒီေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဒါက အာဏာမွ်ေဝယူထားတာပဲ။ ေတာ္ဝင္မိသားစုက ၾကြယ္ဝမႈအားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ။
အခု ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေတြ၊ အမ်ိဳးသမီး ကားေမာင္းခြင့္အေၾကာင္းေတြ၊ ေမာ္ဒန္ႏိုင္ေဇးရွင္းအေၾကာင္းေတြ ၾကားလာေနရၿပီ။ ဒါက အေႏွးနဲ႔အျမန္ပဲ၊ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လာရမွာ။ သူတို႔က သူတို႔လူေတြကို ပညာတတ္ျဖစ္လာေစခ်င္တယ္ေလ။
အခုဆို သူတို႔မွာ King Abdullah University of Science and Technology ရွိလာၿပီ။ တကၠသိုလ္တြင္းမွာ အစၥလာမ္ဥပေဒေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားၾကရတယ္။ ေရရွည္မွာ ေရွးေဟာင္းႏိုင္ငံျခားေရးမူကို မပ်က္ေစဖို႔ဆိုတဲ့ သေဘာတူညီမႈ ယူထားၾကရတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔အညီ ေဆာ္ဒီေက်ာင္းသားေတြက စင္ကာပူလို ကမာၻ႕တကၠသိုလ္ေတြမွာ တက္ၾကေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘြဲ႔ရလုိ႔ျပန္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ဟုိကလူေတြက်င့္သလို လိုက္က်င့္ၾကရတယ္။ မက်င့္ရင္ အလုပ္ရွာလို႔မရဘူး။ သူတို႔သေဘာေပါက္သြားတာက အစၥလာမ္မစ္ဥပေဒေတြမပါပဲ တျခားလူ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဘယ္လိုေနထိုင္ေျပာဆိုၾကသလဲ ဆိုတာပဲ။
ဒါေတြေျပာင္းလဲလာဖို႔ရာ မ်ိဳးဆက္ႏွစ္ဆက္၊ သံုးဆက္လိုေကာင္းလိုမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေရနံေတြအားလံုး ခန္းေျခာက္သြားတဲ့အထိလည္း ၾကာခ်င္ၾကာမယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဗလီေတြေဆာက္ဖို႔ ေငြထုတ္ေပးတာ၊ တရားေဟာဆရာေတြ လႊတ္ေပးေနတာေတြဟာ ဆက္လက္ရွိေနဦးမွာပဲ။
ဇင္ေ၀ေသာ္
