ကာရန္ညီ သီေစမယ္႔ ( ၫွိရမယ္႔ ကာရန္ )

၁ ။ ျပည္တြင္း ကာရန္
ေဒၚစုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘဲဥရုံးထဲက ထြက္လာတဲ႔ ခ်ိဳျမ လက္ခုပ္သံေတြကို လြမ္းၿခံဳဖို႔ ပီကင္းေရာက္ေနတဲ႔ သမၼတႀကီးရဲ႕ သိုသိပ္သိပ္ ေဆြးေႏြးစကားသံက မစြမ္းႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒါသည္ပင္ ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦးၾကားက ညီလာတဲ႔ ကာရန္လု႔ိ ယုံၾကည္ မိပါတယ္။

၂။ ျပည္ပ ကာရန္
အေမရိကရဲ႕ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီက ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ ေဆးထိုးမွည္႔ သစ္သီးတစ္လုံး ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး ေခတ္ကုန္ၿပီျဖစ္တဲ႔ တရုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ အစြန္းအထင္းေတြကလည္း ၂၁ ရာစု ဖက္ရွင္အေပၚမွာေတာ႔ အက်ည္းတန္လွပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ၫွိရမယ္႔ ကာရန္ တစ္ခု။

၁ ။ ျပည္တြင္း ကာရန္
ျပည္တြင္း ကာရန္ ေအာက္မွာ အသံတူလာတဲ႔ လက္ရိွ အစိုးရနဲ႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္တ႔ုိရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္၊ အတၱ အစြန္းအထင္း နည္းလာတဲ႔ သေဘာတရားေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦးခြဲထြက္ခဲ႔တဲ႔ ခရီးစဥ္ ႏွစ္ခုဟာ တိုက္ဆိုင္မႈလို႔ ထင္ရင္ ၫံ႔လြန္းရာ ေရာက္ပါလိမ္႔မယ္။

တရုတ္နဲ႔ ေဒၚစုက မူအားျဖင္႔ ဆန္႔က်င္ေနသလို စစ္အစိုးရ နဲ႔ အေမရိက ကလည္း အေသအလဲ ၫႇိႏႈိင္းရဆဲပါ။ ပုဂၢလိက အျမင္နဲ႔ ဒီ ခရီးစဥ္ ႏွစ္ခုကို လက္ခုပ္ တီးေနမိတယ္။ သူႏိုင္တာ သူလုပ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ ျဖစ္ပါေစ။ ျမစ္ဆုံ စီမံကိန္းကို ဆုံခြင္႔ မေပးလိုက္တဲ႔ အတြက္ တ႐ုတ္နဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ဦးသိန္းစိန္မွာ ကေလးေခ်ာ႔ေတး ဆိုဖို႔ တာဝန္ ရိွေကာင္း ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။

အေနာက္ လက္ကို ဖမ္းဆုပ္ခ်ိန္ အေ႐ွ႕ကလက္ကို မပုတ္မိဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါသည္ပင္ သမၼတႀကီး ကုလသမဂၢ အႀကိဳ ( low profile ) လိုး ပ႐ိုဖိုင္ ခရီးစဥ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လို႔ ဖြင္႔ဆိုလိ႔ု ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေမရိကန္တို႔ သမၼတႀကီးနဲ႔ သူရ ဦးေ႐ႊမန္းကို ျပထားတဲ႔ အဝါကတ္ေတြ ႐ုတ္သိမ္း ေပးလိုက္တာဟာ ကစားသမားေတြအတြက္ အားတစ္ခု ျဖစ္ေစသလို ႏိုင္ငံ အတြက္၊ ေပၚလစီအတြက္လည္း ဗီတာမင္ပဲ မဟုတ္လား။ " ျပင္သာျပင္၊ တံခါးေပါက္တိ႔ု ဟင္းလင္း ပြင္႔ေစရမယ္ " ဆိုတဲ႔ သေဘာပါ။

ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမအတြက္ တီးတဲ႔ လုပ္ခုပ္သံေတြထဲက တခ်ိဳ႕ကုိ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး အတြက္ အားစိုက္ေနရတဲ႔ ဦးေအာင္မင္းဆီ ရက္ရက္ ေရာေရာ ထိုးေပးခဲ႔ပါေသးတယ္။

ဒါေတြေၾကာင္႔ ျပည္တြင္းက ပါတီႀကီး ႏွစ္ခုဟာ ေဒသတြင္း ( အာ႐ွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာ႐ွ ) ပါတီကြဲေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ညီၫြတ္ေနပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ ဒါမ်ိဳး ရင႔္က်က္မႈ မ႐ိွေသးပါဘူး။ အေကာင္းျမင္လြန္းတယ္ ထင္ရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ ( destructive criticism ) ဒစ္စထရပ္တစ္ ခရစ္တစ္စစ္ဇင္ ေတာ႔ ခံတြင္းမေတြ႔လွပါဘူး။

၂။ ျပည္ပ ကာရန္
၂၁ ရာစုထဲ အျမင္ ကပ္ကပ္နဲ႔ ေပါင္းရမယ္႔ ပါတနာေတြထဲမွာ တရုတ္က နံပါတ္တစ္ပါ။ တရုတ္ ( သု႔ိ ) မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင္႔ ကာ နမ္း ။ အေမရိကန္ေတြ ဝင္လာေစဦးေတာ႔ ရင္းႏႇီးျမွတ္ႏွံမႈမွာ တရုတ္ေလာက္ မ်ားဦးမယ္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ႔ အေမရိကန္ေတြ ရိွေနျခင္းအားျဖင္႔ အားပိုရိွေစတာ မွန္ေပမယ္႔ သူတို႕ ရိွေနျခင္းအားျဖင္႔ တ႐ုတ္တို႔ ထင္ရာ မစိုင္းႏိုင္ေအာင္ တားထားႏိုင္ျခင္း ဆိုတာက ပိုၿပီးလက္ေတြ႔က်တဲ႔ ရလဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး အား႐ိွစရာက အေမရိကရဲ႕ အစိုးရ အသစ္ဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရီပတ္လင္ကန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ႔အေရးကို စိတ္ဝင္စားမႈျခင္း တူေနတာပါပဲ။ လာမယ္႔ ႏွစ္ေတြထဲမွာ အေနာက္နဲ႔ စကားေျပာရင္ ေဒၚစု စကားက ပိုထိေရာက္ၿပီး အေ႐ွ႕ကေတာ႔ ဦးသိန္းစိန္ စကားကို ပိုၿပီး အာ႐ံုစိုက္ၾကပါလိမ္႔ဦးမယ္။ ဒါကလည္း အေနာက္ဆန္တဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္နဲ႔ အေ႐ွ႕ဆန္တဲ႔ ( အာ႐ွ အစိုးရေတြရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္ ) ဦးသိန္းစိန္႐ဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္ေၾကာင္႔ပါ။

ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီယားတို႔ကေတာ႔ ဘယ္သူနဲ႔ မဆို အလုပ္ လုပ္သြားပါလိမ္႔မယ္။ အေမရိကန္ေတြ တရုတ္ေတြ ရဲ႕ အားကို ရရင္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွအားက အလိုလို ပါလာမွာပါ။ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚစု တို႔က ျမန္မာျပည္အတြက္ အေ႐ွ႕ အေနာက္ ဟန္ခ်က္ကို ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ၫႇိေပးႏိုင္ရင္ အနာဂတ္ လွႏိုင္ပါတယ္။

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ တေန႔ေန႔ဆီ...................။
စကားပုံကိုေတာ႔ ျပင္လိုက္ပါရေစ။ ေရာမက ေခတ္ကုန္ေနၿပီ။ " New York was not built in a day. " နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးကို တစ္ရက္တည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္လို႔ ေတာ႔မရဘူးေပါ႔။

ဇင္ေ၀ေသာ္