တကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲမွာ ႀကီးၾကပ္တဲ့ ပါေမာကၡက ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေမးခြန္းေတြ ေဝရင္း သတိေပးစကားေျပာတယ္။
“မင္းတုိ႔ အေျဖလႊာေတြကုိ ႏွစ္နာရီအတြင္း အၿပီးအပ္ရမယ္။ ႏွစ္နာရီေက်ာ္သြားတဲ့ အေျဖလႊာေတြကုိ ငါ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာသူေတြကုိလည္း အခ်ိန္ပုိ မေပးဘူး”
စာေမးပြဲစလုိ႔ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေမးခြန္းေတာင္းၿပီး ထုိင္ေျဖေနတယ္။ ႏွစ္နာရီလည္း ျပည့္ေရာ ပါေမာကၡက အေျဖလႊာေတြ လာအပ္ၾကဖုိ႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားက လြဲရင္ အားလုံး အေျဖလႊာေတြ အပ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားကေတာ့ ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ဆက္ေျဖေနတယ္။
နာရီဝက္ၾကာလုိ႔ သူ႔အေျဖလႊာကုိ သြားအပ္ေတာ့ ပါေမာကၡက လက္မခံဘူး။
“က်ေနာ္ ဘယ္သူလဲဆုိတာ ပါေမာကၡႀကီး သိပါသလား” လုိ႔ ေက်ာင္းသားက ေမးတယ္။
“မသိဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡက ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျဖတယ္။
“က်ေနာ္ ဘယ္သူဆုိတာ တကယ္ကုိ မသိတာလား” လုိ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။
“မသိဘူး။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုလည္း မစုိက္ဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေျဖတယ္။
ပါေမာကၡႀကီး တကယ္ မသိဘူးဆုိတာလည္း ေသခ်ာေရာ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက သူ႔အေျဖလႊာကုိ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အေျဖလႊာေတြၾကား ႐ုတ္တရက္ထုိးထည့္လုိက္ၿပီး အခန္းထဲက အေျပးအလႊား ထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္။
(Wisdom from laughter)
“မင္းတုိ႔ အေျဖလႊာေတြကုိ ႏွစ္နာရီအတြင္း အၿပီးအပ္ရမယ္။ ႏွစ္နာရီေက်ာ္သြားတဲ့ အေျဖလႊာေတြကုိ ငါ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာသူေတြကုိလည္း အခ်ိန္ပုိ မေပးဘူး”
စာေမးပြဲစလုိ႔ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေမးခြန္းေတာင္းၿပီး ထုိင္ေျဖေနတယ္။ ႏွစ္နာရီလည္း ျပည့္ေရာ ပါေမာကၡက အေျဖလႊာေတြ လာအပ္ၾကဖုိ႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားက လြဲရင္ အားလုံး အေျဖလႊာေတြ အပ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားကေတာ့ ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ဆက္ေျဖေနတယ္။
နာရီဝက္ၾကာလုိ႔ သူ႔အေျဖလႊာကုိ သြားအပ္ေတာ့ ပါေမာကၡက လက္မခံဘူး။
“က်ေနာ္ ဘယ္သူလဲဆုိတာ ပါေမာကၡႀကီး သိပါသလား” လုိ႔ ေက်ာင္းသားက ေမးတယ္။
“မသိဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡက ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျဖတယ္။
“က်ေနာ္ ဘယ္သူဆုိတာ တကယ္ကုိ မသိတာလား” လုိ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။
“မသိဘူး။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုလည္း မစုိက္ဘူး” လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေျဖတယ္။
ပါေမာကၡႀကီး တကယ္ မသိဘူးဆုိတာလည္း ေသခ်ာေရာ အဲ့ဒီေက်ာင္းသားက သူ႔အေျဖလႊာကုိ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အေျဖလႊာေတြၾကား ႐ုတ္တရက္ထုိးထည့္လုိက္ၿပီး အခန္းထဲက အေျပးအလႊား ထြက္ေျပးသြားေတာ့တယ္။
(Wisdom from laughter)
ကမ္းလက္
Post a Comment