အေမေန႔မို႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ေရးခဲ႔တဲ႔ " ႏို႔ရည္မ်ားျဖင့္ ပန္းစိုက္သူ " ေဆာင္းပါးကို " လွည္႔ၾကည္႔မိတဲ႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား " အေနနဲ႔ နည္းနည္း ပါးပါး ျပင္ၿပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
" ႏို႔ရည္မ်ားျဖင့္ ပန္းစိုက္သူ "
ေဟာဒီမွာ ေဟ့...
ရာဇ၀င္ လူ႔သမိုင္း အဆက္ဆက္
ႏို႔ေရစက္ေတြနဲ႔ ခဲ... ပ်စ္...။
ထုဆစ္ခဲ့တဲ့ ေငြစင္ေရာင္ ႐ုပ္ထု
အေမမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳ မလို႔ပါ။
လူေျပာမ်ားသေလာက္ သိကၡာရွိတဲ့အလွ။ ဘယ္ေတာ့မွ ခံတြင္း မပ်က္ တဲ့ ေမတၱာတရား။ လူသားအားလံုးရဲ႕ ႏိုဘယ္ဆုရွင္။ ဒီေန႔ သူတို႔ကို ေငြစင္ ႐ုပ္တု ခ်ီးျမႇင့္လိုက္ပါတယ္။ အေမ... အေမတို႔...။
ဒီေန႔ “အေမ့” အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဖတ္ဖူးသူေတြကို ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာေတာ့ ေျပာကို ေျပာျပရပါဦးမယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ မိခင္ ရဲ႕ ေမတၱာစိတ္ကို လက္ေတြ႔က်က် သုေတသနျပဳ ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ သုေတ သနျပဳနည္းကေတာ့ အစာ၊ လိင္ကိစၥ၊ သားေဇာ၊ ဘယ္စိတ္ဟာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ကို အပူေလာင္ေစဆံုးလဲ ဆိုတာပါပဲ။
သူတို႔ေရြးျခယ္လိုက္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကေတာ့ ႂကြက္မေလးပါ။ ပထမဆံုး အစာ။ ႂကြက္မကို အစာမေကၽြးပဲ ရက္ေပါင္း အေတာ္ၾကာ ထားခဲ့ၾက တယ္။ ႂကြက္မေလး ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီ ဆိုေတာ့မွ သူမနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ အစာကို ခ်ထားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမနဲ႔ အစာၾကားထဲမွာက လွ်ပ္စစ္ စီးေၾကာင္းႀကီး ဆီးတား ထားၾကတယ္။ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ႂကြက္မေလးက ႀကိဳးစားတယ္။ ပူလြန္းလို႔ ျပန္ေျပးလာတယ္။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ အိပ္ေနလိုက္ေတာ့သတဲ့။
ဒုတိယ ဖိုမ ကိစၥ။ ႂကြက္မေလးကို သူမရဲ႕ ဘြိဳင္းဖရင့္နဲ႔ အၾကာႀကီး ခြဲထား ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေရးေရးနဲ႔ သူမရဲ႕ ဘိြဳင္းဖရင့္ကို ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ထားလိုက္တယ္။ ကိႏၷရီ ေခ်ာင္းျခား အားပါး မလြယ္ လွ်ပ္စစ္စီးေၾကာင္းက တားလို႔ ဘာရမလဲ.. သူနဲ႔ေ၀းလို႔ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡ၊ ႂကြက္မထက္ ဘယ္သူပိုသိမလဲ။ သူမ ရေအာင္သြားခဲ့တယ္။
အေျဖတစ္ခု ရလိုက္တဲ့ သိပၸံပညာရွင္ေတြက လွ်ပ္စစ္ဗို႔အားကို ထပ္တိုးၿပီး ဆီးတားၾကျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ သူမ ႀကိဳးစားတယ္။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္," ေဆာရီးပဲ ကိုကိုရယ္ " ဆိုၿပီး မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ လွမ္းလို႔သာ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့ သတဲ့။
ေနာက္ဆံုး “မိခင္စိတ္”။ ႏို႔တိုက္ရမဲ့ မိခင္က တစ္ဖက္၊ ႏို႔ဆာေနတဲ့ ႂကြက္ ကေလးေတြက တစ္ဖက္၊ ၾကားထဲမွာက ဗို႔အား တိုးထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္ စီးေၾကာင္း။ သားေဇာနဲ႔ ပူေလာင္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးကို လွ်ပ္စစ္စီးေၾကာင္းေတြက ထပ္ၿပီး အပူမေပးႏိုင္ၾကဘူး။ ႂကြက္မေလးက လွ်ပ္စီးေၾကာင္းကို ျဖတ္ၿပီး ႏို႔တိုက္ဖို႔သြားခဲ့တယ္။
သိပၸံပညာရွင္ေတြက ဗို႔အားေတြထပ္တိုးၿပီး စိန္ေခၚတယ္။ သားသမီးကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ စိန္ေခၚမႈတိုင္းကို ကေလးအေမ ႂကြက္မေလးက တုန္႔ျပန္တယ္။
သိပၸံပညာရွင္ေတြက ဗို႔အားေတြတိုးေလေလ၊ ကေလးအေမ ႂကြက္မေလးရဲ႕ သားသမီးေဇာေတြကလည္း တိုးေလေလ။ ေနာက္ဆံုး သိပၸံပညာရွင္ လူသား ႀကီးေတြ ႂကြက္မေလးရဲ႕ ေမတၱာလက္နက္နဲ႔ အလံျဖဴေအာက္မွာ မ႐ႈမလွ အ႐ႈံးေပးလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ ႐ံႈးေတာ့မွ တစ္ညီတစ္ညြတ္ထဲ အသံျပဳလိုက္ ၾကတယ္။
“သားသမီး ခ်စ္စိတ္နဲ႔သာ ကာကြယ္မထားရင္ ဒီႂကြက္မဟာ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းေပၚမွာ ခ်က္ခ်င္း ျပာက်သြားႏိုင္တယ္” တဲ့။
ဒါဟာ ၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔၊ သိပၸံနည္းက်ေလ့လာ ေတြ႔ရွိမႈ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သံသယေတြ ေဖ်ာက္ထားၾကပါ။
ဦးဂမၻီရရဲ႕ အေမ။ လက္နက္မဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ကို ေသနပ္ကိုင္ထားတဲ့ ငါးသိန္းေက်ာ္ လူေတြက “မုန္တိုင္း”လို႔ အမည္ေပးရေလာက္တဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕အေမ။ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး ေမတၱာလြင္ျပင္ရွိတဲ့ ေဂါတမ ဗုဒၶရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ အေမ။
မ်က္ရည္လြယ္သူ၊ လူသနားေအာင္ မ်က္ရည္က်ျပမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အေမ။
“မိန္းမလက္နက္ မ်က္ရည္စက္”ဆိုတဲ့ ခပ္ခ်ာခ်ာ စကားပံုကို ျပာျဖစ္ေအာင္ မ်က္ေစာင္းထုိး လုိက္တဲ့အေမ။
ပုထုဇဥ္ ပီသစြာ အိပ္ယာထဲမွာေတာ့ ခိုးၿပီး ငိုခဲ့ရပါတယ္, လို႔ ႐ိုးသားစြာ ၀န္ခံခဲ့တဲ့အေမ။
လင္ေဇာ၊ သားေဇာေတြနဲ႔ ႐ူးသြတ္သြားခဲ့ရတဲ့ ဗုဒၶစာေပထဲက ပဋာစာရီကို “ညီမေလး”လို႔ ေခၚလို႔ရေအာင္ ရဲ၀န္႔ျပသြားတဲ့ အေမ။
ဒီအေမဟာ ပံုျပင္ထဲက အေမ မဟုတ္ဘူး။
လင္နဲ႔သားႏွစ္ေယာက္က နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ အရက္စက္ဆံုး အက်ဥ္းေထာင္ ထဲမွာ။ (ဒီေဆာင္းပါးေရးစဥ္ ဘယ္သူမွ လြတ္မလာေသးပါ။) နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာကို ခံရၿပီဆိုရင္ ဘာမဆို ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
ဒီအေမဟာ ဒီအေျခအေနေတြထဲကေန ေမးလာတဲ့ သတင္းဌာနတိုင္းရဲ႕ သိလိုမႈေတြကို မ်က္ရည္တစ္စက္နဲ႔မွ လိမ္းက်ံ ေပပြမႈ မရွိပဲ ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ ေျဖ ဆိုျပသြားခဲ့တယ္။ ဒီအေမကို ဂုဏ္မျပဳရင္ ဘယ္အေမကို ဂုဏ္ျပဳၾကမလဲ။
၀န္ခံပါတယ္။
အေမေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ႕ အေမ၊
ဆရာ ညီပုေလးရဲ႕အေမ၊
ထူးအိမ္သင္ရဲ႕အေမ၊
မြန္းေအာင္ရဲ႕အေမ၊
ခင္ဝမ္းရဲ႕ အေမ။
ဟသၤာတ ထြန္းရင္ရဲ႕ အေမ။
ခ်စ္စံ၀င္းရဲ႕အေမ၊
ကၽြန္ေတာ့္အေမ၊
ခင္ဗ်ားတို႔အေမ။
အားလံုးရဲ႕ အေမ (အေမစု)။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ဒီအေျခအေနမွာ အေမမ်ားရဲ႕ ကိုယ္စား ေငြစင္႐ုပ္ထု တက္ေရာက္ယူဖို႔အတြက္ေတာ့ ဦးဂမီ ၻရရဲ႕အေမကလြဲ လို႔ကြ်န္ေတာ္႔မွာေရြး စရာမရိွခဲ႔ပါဘူး ဘာလို႔လဲဆိုရင္ေတာ႔ ...........
တစ္ခ်ိဳ႕အေမေတြက သားရဲ႕ဒုကၡေတြကို၀င္ေရာက္ကိုယ္စားယူခြင္႔ ရခဲ႔ၾကၿပီး ဦးဂမၻီရရဲ႕ အေမကေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးကိုေတာင္ ငတ္မြတ္ခဲ့လို႔ပါ။ သားရဲ႕ ဒုကၡကို မွ်ေ၀ယူခြင့္ မရွိတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုကၡဟာ ဘယ္ဒုကၡထက္ မဆိုႀကီးတယ္။ သားနဲ႔ ေနရာခ်င္းလဲလို႔ ရမယ္ဆိုရင္ ဦးဂမီ ၻရရဲ႕ အေမဟာ အင္းစိန္ေထာင္ထဲကို သြားေနဖို႔ ေျခလွမ္းေႏွးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးျခယ္မႈကို ေထာက္ခံေပးၾကပါ။
ဦးဂမၻီရရဲ႕ အေမ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အေမ။ အေမ...။
ေဟာဒီမွာ ေဟ့...
ရာဇ၀င္ လူ႔သမိုင္း အဆက္ဆက္
ႏို႔ေရစက္ေတြနဲ႔ ခဲ... ပ်စ္...။
ထုဆစ္ခဲ့တဲ့ ေငြစင္ေရာင္ ႐ုပ္ထု
အေမမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳ မလို႔ပါ။
(အားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စား)
ဦးဂမီၻရရဲ႕ အေမႂကြပါ ခင္ဗ်ား...။
စၾက၀ဠာမွ လက္ခုပ္သံမ်ား စီ ညံ ေ၀ ေစ။
