အေမရိကကို မွီပါၿပီတဲ႔ ကဲ ၿပီးေတာ႔ ဘာလဲ


၉၁ ႏွစ္သား လီကြမ္းယုက ကမၻာက ဖတ္ရတဲ႔စာေတြ ေရးေနဆဲပဲ။ ဒီ "Once China catches up-what then?" ေဆာင္းပါးက ေရွ႕လ ၇ ရက္ေန႔ထုတ္ Forbes မဂၢဇင္းပါ ေဆာင္းပါးပါ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျပန္ေပးထားပါတယ္။

* ဒီၾကားထဲမွာ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ မျဖစ္ရင္ ၂၀၂၀ မွာ တရုတ္ စီးပြားေ ရးဟာ အေမရိကကို မီလာလိမ္႔မယ္။ ၿပီးရင္ ေက်ာ္တက္သြားလိမ္႔မယ္။

* ၁၉၇၈ နဲ႔ ၂၀၁၁ ကာလအၾကား တရုတ္စီးပြားေရး တိုးတက္လာမႈဟာ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ၁၉၇၈ ခုမွာ စကၤာပူကို ေရာက္လာၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စီပြားေရး ခ်က္ခ်င္းေျပာင္လဲလိုက္မႈေၾကာင္႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း တရုတ္ စီး ပြားေရးဟာ ႏွစ္စဥ္ပုံမွန္ ၁၀ ရာခိုင္ႏႉံးတက္ေနတယ္။ အေမရိက စီးပြားေရး တိုးတက္လာမႈႏႉံးက ၂ ရာခိုင္ႏႉံး ၃ ရာခိုင္ႏႉံးပဲ ရွိတယ္။

* ဥေရာပနဲ႔ အေမရိက စီးပြားေရး အက်ပ္ရိုက္ေနစဥ္ တရုတ္စီးပြားေရးက ထိခိုက္မႈ မရွိဘဲပုံမွန္တက္ေနတာဟာ အေနာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ တရုတ္စီးပြားေရး ကြာဟမႈကို က်ဥ္းေျမာင္းေစဖို႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေန တယ္။
* တရုတ္စီးပြားေရး တန္ဖိုးဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈.၂၂ ထရီလီယံ။ အေမရိက စီးပြားေရး တန္ဖိုးက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅.၆၈ ထရီလီယံ။
အခု တရုတ္ဟာ ကမၻာမွာ ပို႔ကုန္ နံပတ္ တစ္။ သြင္းကုန္ နံပတ္ ႏွစ္။

*၂၀၁၂ ုခု တရုတ္ျပည္ရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၉,၂၃၃။
အေမရိကရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄၉,၉၆၅။
၂၀၂၀ မွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြက ၁,၀၀၀ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။ အေမရိကရဲ႕ ငါးပုံ တစ္ပုံ။

*၂၀၁၂ ုခု တရုတ္ျပည္ရဲ႕ လူဦးေရက ၁.၄ ဘီလီယံ၊ အေမရိက လူဦးေရက ၃၁၆.၅ မီလီယံ။
၂၀၂၀ မွာလည္း တရုတ္ျပည္ရဲ႕ လူဦးေရက အေမရိကထက္ ေလးဆ မ်ားေနမယ္။

* အေမရိကရဲ႕ စီးပြားေရးကြန္ယက္ကို ဆက္သြယ္ေပးထားတာက Interstate Highway System ျဖစ္တယ္။ ၁၉၅၆ ခုမွာ စတင္ၿပီး ၁၉၉၁ ခုမွာ ၿပီးဆုံးတယ္။ မိုင္ ၄၇၁၈၂ ရွည္လ်ားတယ္။
တရုတ္ကလည္း National Trunk Highway System လုပ္ေနတယ္။ ၁၉၉၀ မွာ ၂၇၁ km ပဲ ရွိခဲ႔ၿပီး ၂၀၁၁ မွာ ၈၅,၀၀၀km ရွိေနတယ္။ လူဦးေရ ႏွစ္သိန္းအထက္ရွိတဲ႔ ၿမိဳ႕တိုင္းကို အျမန္လမ္းမ ေဖာက္ေပးလိမ္႔မယ္။

* ေမးခြန္းက တရုတ္က ၂၀၂၀ မွာ အေမရိကကို မွီပါၿပီတဲ႔ ကဲ ၿပီးေတာ႔ ဘာဆက္ျဖစ္မွာလဲ။ သူတို႔ ပူးေပါင္းၾကမွာလား၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမွာလား။
လာမယ္႔ ႏွစ္ ၃၀မွာ တရုတ္ဟာ အေမရိကနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ရမွာ ကို ေရွာင္မယ္။ အေၾကာင္းက
၁။ အေမရိကနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္မဆိုင္ရင္ သူတို႔ စီးပြားေရးက ပံုမွန္တိုးတက္ေန မယ္။
၂။ စီးပြားေရးက ေရွ႕ေရာက္ေနေပမယ္႔ နည္းပညာက ေနာက္မွာ အမ်ားႀကီး က်န္ေနခဲ႔တယ္။ တရုတ္ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အေမရိက တကၠသိုလ္ ႀကီးေတြ လိုတယ္။

အေမရိမွာ ဦးေဆာင္ တီထြင္ႀကံဆတတ္တဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈရွိတယ္။ ကမၻာ႔ ပညာ ရွင္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္။
တရုတ္မွာ ႏွစ္ ေလး ငါးေထာင္ၾကာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ စာေပသမိုင္းရွိတယ္။

မတူညီတဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ စူပါ ပါဝါႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာ ကေတာ႔ အေနာက္ဖက္ကို ခပ္ ယြန္းယြန္း ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။
(Ref: S.T. Sept, 27, 2013)

ညီေလးရယ္ စိုးရိမ္လို႔


လူတစ္ေယာက္္ ႏွစ္ေယာက္
ဒါမွ မဟုတ္
အဖြဲ႔႔အစည္းတစ္ခုရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းကို
ဆယ္မိနစ္ျပည္႔တိုင္း
စေတးတပ္ ေရး တင္ေနရရင္
ကိုယ္႔လူတို႔ ဘဝရဲ႕
ဖဲြ႔စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒလည္း
ျပင္သင္႔ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။ ။

**ပေရာ္ဖက္ဆာရဲ႕ ဘဝနဲ႔ ဘီယာ ဒႆန**


ပါေမာကၡႀကီးရဲ႕ သရုပ္ျပခန္းမထဲမွာ သံပုံး အလြတ္ႀကီးတစ္လုံးရယ္၊ ေက်ာ က္တုံးႀကီးေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ သံပုံးတစ္လုံးရယ္၊ ေက်ာက္ခဲေသးေသးေ လးေတြ ထည္႔ထားတဲ႔ သံပုံးတစ္လုံးရယ္၊ သဲပုံး တစ္ပုံးရယ္ ခ်ထားတယ္။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြ စုံစုံညီညီလည္း ေရာက္ေနႏွင္႔ၾကပါၿပီ။ ဒီေန႔ ဆရာႀကီးက ဘာေတြမ်ား သရုပ္ျပမွာပါလိမ္႔ေပါ႔။
ခဏေနေတာ႔ ပါေမာကၡႀကီး ဝင္လာၿပီး သ႐ုပ္ျပပြဲ စပါေတာ႔တယ္။ သံပုံး အ လြတ္တစ္ႀကီးထဲကို ပေရာ္ဖက္ဆာက ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြ ျပည္႔ သြားေ အာင္ ထည္႔လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔

"သံပုံးႀကီး ျပည္႔သြားၿပီလား" လို႔ တပည္႔ေတြကို ေမးတယ္။
" ျပည္႔သြားပါၿပီ ဆရာႀကီး"
ဒါနဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ျပည္႔သြားၿပီဆိုတဲ႔ သံပုံးထဲကို ေက်ာက္ခဲေသးေသးေ လးေတြထပ္ထည္႔ျပတယ္။ ျပည္႔သြားၿပီဆိုေပမဲ႔ ေက်ာက္ခဲေသးေသးေလးေတြက ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြၾကားထဲကေန ဝင္သြားတယ္။
ပါေမာကၡႀကီးက သူ႔တပည္႔ေတြကို
"သံပုံးႀကီး ျပည္႔သြားၿပီလား" လို႔ ထပ္ေမးေတာ႔
" ျပည္႔သြားပါၿပီ ဆရာႀကီး" လို႔ ေျဖၾကျပန္တယ္။
ဒါနဲ႔ ျပည္႔သြားပါၿပီ ဆိုတဲ႔ အဲဒီ သံပုံးႀကီးထဲကဲကို ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးက သဲေတြ ထပ္ထည္႔ျပျပန္တယ္။
သဲေတြကလည္း ေက်ာက္ခဲေသးေသးေလးေတြၾကားကေန ဝင္သြားျပန္ေရာ။
ီဒီေတာ႔မွ ပါေမာကၡႀကီးက သူ႕ရဲ႕ ဘဝဒႆနသခၤန္းစာကို ဖြင္႔ဆိုျပေတာ ႔တယ္။

သံပုံးအလြတ္ႀကီးက မင္းတို႔ရဲ႕ ဘဝ ဆိုပါေတာ႔။ အဲဒီ ဘဝထဲကို ထည္႔ရမယ္႔၊ ဘဝထဲမွာ ရွိေနရမယ္႔ အရာေတြအားလုံး အစီအစဥ္တက် ရွိေနရမယ္။ ဒါမွ အားလုံး ထည္႔လို႔ ရမယ္။
သဲေတြကို အရင္ထည္႔လိုက္မိရင္ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြ၊ ေက်ာက္ ခဲေသးေ သးေလးေတြ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ထပ္ထည္႔လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ အဲသလိုပဲ ေက်ာက္ ခဲေသးေသးေလးေတြကို အရင္ထည္႔လိုက္မိရင္လည္း ေက်ာက္တုံးႀကီးေ တြအတြက္ ေနရာမရွိေတာ႔ဘူး။

ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြက ဘဝမွာ အေရးႀကီးတဲ႔ မိသားစုနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ ဆက္ ဆံေရးပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ဘဝထဲမွာ ပထမဆုံး ရွိေန႐မယ္႔ အရာျဖစ္တယ္။
ေက်ာက္ခဲေသးေသးေလးေတြဆိုတာကေတာ႔ ေငြ၊ အိမ္၊ ကား စတဲ႔ စီး ပြားေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြပါပဲ။ ဒုတိယ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္သလို ဘဝထဲ ကို ဒုတိယဦးစားေပးထည္႔ထာရမယ္႔ ႔ အရာေတြျဖစ္တယ္။
သဲေတြကေတာ႔ အျခား ေသးမႊားတဲ႔ ကိစၥေတြပါ။

ေသးမႊားတဲ႔ ကိစၥေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနရင္ အေရးႀကီးတဲ႔ စီးပြားေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြ၊ မိသားစု ဆက္ဆံေရးေတြကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အဲသလိုပဲ စီးပြားေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနျပန္ရင္လည္း မိ သားစုကို ပစ္ထားသလို ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီကိစၥေတြအားလုံး ဟန္ခ်က္ ညီညီေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ဦးစားေပးရမယ္႔အရာေတြကို အရင္ ဦးစားေပးမိၾက ဖို႔ပါ......ဆိုၿပီး ပါေမာကၡႀကီးက သရုပ္ေဖာ္ရင္း ရွင္းတယ္။

ဒီေတာ႔မွ ပါေမာကၡႀကီးရဲ႕ သရုပ္ျပ သခၤန္းစာကို သေဘာေပါက္ၿပီး ေက်ာင္း သားေတြ ဘဝင္က်သြားၾကေတာ႔တယ္။
သခၤန္းစာလည္း ၿပီးသြားၿပီလို႔ ထင္ေနၾကတာေပါ႔။
..........................................................................................

အဲဒီအခိ်န္မွာ ပါေမာကၡႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြ မျမင္ေအာင္ သိမ္းထားတဲ႔ ဘီယာဂ်ားႀကီးကို ထုတ္ယူလာၿပီး
"မင္းတို႔ အားလုံးက ဒီ သံပုံးႀကီးေတာ႔ ျပည္႔သြားၿပီ၊ ထပ္ၿပီး ဘာမွျဖည္႔လို႔ မရေတာ႔ဘူး ထင္ေနမွာေပါ႔၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ဒီမွာ ၾကည္႔"
ဆိုၿပီး အဲဒီ သံပုံးႀကီးထဲကို ဘီယာေတြေလာင္းထည္႔ျပလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ႔မွ

"ကဲ ေနာက္ဆုံး သခၤန္းစာကို မင္းတို႔ အားလုံး ရလိုက္ၿပီလို႔ ဆရာ ယူဆ ပါတယ္။ အဲဒါ ဘာလဲဆိုတာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျဖေပးပါ"
တစ္ေယာက္တင္ မကပါဘူး။ ေက်ာင္းသားအားလုံး တညီတညြတ္တည္း ဒီလို ေျဖလိုက္ၾကတယ္။

"ဘဝမွာ ဘာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ျပည္႔ႏွက္ေနပါေစ၊ ဘီယာအတြက္ ေနရာ အၿမဲတမ္းရွိေနတယ္" တဲ႔။
ပါေမာကၡႀကီးက သူ႕ဗိုက္ပူပူႀကီးကို ပြတ္ရင္း ၿပဳံးေနလိုက္တယ္။

အမွာ။ ဒါနဲ႔ ဆင္တူေတြရွိေပမဲ႔ (ကြန္မင္႔ "ကၽြံ" လာမွာစိုးလို႔) က်ေနာ္ မွီးထား တာကTommy Cooper ရဲ႕ "ဘီယာ" ကိုပါ။

ခ်င္လီးရဲ႕ ရီေပါ႔တ္


အေမရိကန္ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇနီးအေပၚ သံသယရွိေနတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူခရီးမထြက္ခင္ အေျခအေနေတြကို အေသးစိတ္ ေစာင္႔ၾကည္႔ဖို႔ နံမည္ႀကီး ေၾကးစား တ ရုတ္ေထာက္လွမ္းေရး ခ်င္လီးကို ငွားရမ္းခဲ႔တယ္။ သူ ခရီးက ျပန္လာအၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ ခ်င္လီးဆီက ေအာက္ပါ အစီရင္ခံစာကို ရခဲ႔တယ္။

Most honorable sir,
You leave house I watch house. He came to house. I watch.
He and she leave house. I follow.
He and she go in hotel. I climb tree.
I look in window. He kiss she. She kiss he.
He play with she. She play with he. I play with me.
I fall off tree. I not see. No fee.
Sorry!
Chen Lee

အိုင္က်ဴ၊ ရက္စ္၊ အီးက်ဴ? ေအာ္..အင္း...ဘယ္လို ေျပာရပါ႔


ဒီမိုကေရစီ အိုက္ကြန္းကို မတို႔မထိခင္ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေလးနဲ႔ စလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။

၁။ ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ရလိုက္တဲ႔ ဘဲလ္

ဒါက ရီယယ္မက္ဒရစ္ ေဘာလုံးအသင္း ဥကၠ႒ မစၥတာ ပီရက္ဇ္ ေျပာတဲ႔ စကားပါ။ ေတာ႔တင္ဟန္ကေန ကမၻာ႔စံခ်ိန္နဲ႔ ဝယ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဂရိတ္သ္ ဘဲလ္ ကို ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ရလိုက္တာတဲ႔။ တကယ္ေပးရတဲ႔ ေဈးအမွန္ကို ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ စပိန္ မီဒီယာ အလိုအရ ေပါင္ ၉၁ သန္း။ ေတာ႔တင္ဟန္ ေျပာ စကားအရ ေပါင္ ၁၀၁ သန္း။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မစၥတာ ပီရက္ဇ္အတြက္ " ေဈးခ်ိဳခ်ိဳ" တဲ႔။

၂။ ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္း

ဂ်ာမနီက သတင္းနဲ႔ တရုတ္က သတင္းပါ။
လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒနဲ႔ ဂ်ာမနီမွာ ပထမဆုံး ဆီနီေဂါအႏြယ္ လူမည္း ပါလီမန္ အ မတ္ ႏွစ္ေယာက္ ေရြးခ်ယ္ခံလိုက္ရတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းဟာ အံ႔ဩ စ ရာေ ကာင္းသလို ကမၻာ႔လူမ်က္ျပင္အတြက္ ဝမ္းသာစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ရက္ေကာ႔ ဘရိတ္ကင္း သတင္းပါ။

ဝမ္းနည္းစရာက တရုတ္မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ အဝတ္ေလ်ွာ္စက္ထဲ မွာ ေသဆုံးရတယ္ဆိုတဲ႔ (မေန႔က) သတင္းပါ။ အဝတ္ေလ်ွာ္စက္ အလုပ္ လုပ္ေနစဥ္ အဲဒီ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္က စက္ထဲ ေက်ာ္ဝင္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ အခု အဝတ္ေလ်ွာ္စက္ ထုတ္လုပ္တဲ႔ ကုမၸဏီက ဒါ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီလို အေျခ အေနမွာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဝတ္ေလ်ွာ္စက္က အလုပ္ ဆက္လုပ္ေနမွာ မ ဟုတ္ဘူးဆိုလို႔ ရဲ အမႈျဖစ္သြားရပါတယ္။ သမီးဆိုရင္ မလိုခ်င္တဲ႔ ယဥ္ေက်း မႈေဟာင္းက ရွိေနေတာ႔ ဒီ အမႈက ရွဳပ္ေထြးမယ္႔ သေဘာပါ။

၃။ အိုင္က်ဴ၊ ရက္စ္၊ အီးက်ဴ? ေအာ္..အင္း..ဘယ္လို ေျပာရပါ႔

ဒါကေတာ႔ ေဒၚစုနဲ႔ ေဒၚစု ခ်န္ထားခဲ႔တဲ႔ ဂယက္ပါ။ သတင္းစာ ေကာက္ဖတ္တဲ႔ စလုံးတိုင္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားတတ္ၾကတယ္။
စလုံးေတြနဲ႔ အစိုးရၾကားမွာ တလိပ္ခဲခဲျဖစ္ေနတဲ႔ "Work-balance" "Stressful life" ကိစၥကို မလိုအပ္ဘဲ ေျပာထားခဲ႔တယ္လို႔ ထင္တယ္။ မလိုအပ္ဘဲဆိုတာ အက်ိဳးမရွိလို႔ပါ။ အက်ိဳးရွိရင္ေတာ႔ ေျပာေပါ႔။
တိုက္ဆိုင္မႈလား၊ ဝင္ထိမ္းတဲ႔ သေဘာလားေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္လြန္းကိုယ္တိုင္ ဒီကိစၥကို ညက ျပန္ေျဖလာတာ ေတြ႔ရတယ္။
"ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔ ေန႔လယ္စာကို သူမ်ားႏိုင္ငံေတြက လုယူသြား လိမ္႔မယ္" တဲ႔။
အျငင္း နက္ဂတစ္ဝါက်ေတြ မပါဘဲ ေျပာလို႔ရရင္ မပါဘဲ ေျပာတာက ဒီပလို မက္တစ္ ပိုျဖစ္တာေပါ႔။
"ဒီီီေကာင္ေတြ မႀကိဳက္ေတာ႔ေရာ ေ-က္ဂ႐ုစိုက္စရာလား" လို႔ ေျပာရင္ေတာ႔ ရတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒါက ေဖ႔စ္ဘုတ္ စကားပဲ။ ဒီပလိုမက္တစ္စကား မဟုတ္ ဘူး။

ေဒၚစုရဲ႕ ငါးရက္ၾကာ စကၤာပူခရီးဟာ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခု။ မွန္ပါတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ အိုင္က်ဴ ေအာင္ျမင္မႈဆို ပို မွန္မယ္။
အီးက်ဴကေတာ႔ ေအာ္ အင္း ဘယ္လို ေျပာရပါ႔မလဲ။
Timothy Garton Ash ေျပာသလိုပဲ တို႔ အေမ၊ တို႔ အန္တီကလည္း အီးက်ဴ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔႔ နာမည္ မႀကီးလွဘူး။
တို႔ အေမ၊ တို႔အန္တီကို မလိုအပ္တဲ႔မွတ္ခ်က္ေတြေၾကာင္႔ လူ မမုန္းေစခ်င္ ဘူးေလ၊ ေျပးၾကည္႔မွ ဒါေလးပဲ ရွိတာ။

(အေမရိကန္ သမၼတကို ေဝဖန္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္ သမၼတျဖစ္ေနရမယ္ဆိုတဲ႔ ဥပေဒ မရွိဘူး)

အထင္ႀကီး၊ ေလးစား၊ ျမတ္ႏိုးမႈမ်ားစြာနဲ႔ပါ