လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ (၅)


ေမး ။ ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ သီအုိရီသမားေတြကေတာ့ သူတုိ႔ဟာ အခု ပါတီ တြင္း ဒီမုိကေရစီကုိ စတင္ က်င့္သုံးေနၿပီ၊ ဒီကေနတဆင့္ ဆက္တက္ မယ္ လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔စကားေတြ တကယ္ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ ထင္ ပါသလား။

ေျဖ ။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ သူတုိ႔ လက္ခံလာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ၾကားမွာပဲ ေရြးေကာက္လုိ႔ ရမယ္။ အဲဒါ ပါတီတြင္း ဒီမုိကေရစီပဲ။

ေမး ။ ။ ဒါဆုိ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းက ဘာျဖစ္မလဲ။

ေျဖ ။ ။ ဒါေတာ့ ငါလည္း မသိဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေ ကာက္ပြဲ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္မိဘူး။ သမုိင္းမွာလည္း မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ “ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ဂ်င္မီကာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သမၼတရာထူး အေရြးခံပါ မယ္” ဆုိတာမ်ိဳး တ႐ုတ္ျပည္မွာ ၾကားေကာ ၾကားဖူးလုိ႔လား။

ေမး ။ ။ ထုိင္ဝမ္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာပဲ။

ေျဖ ။ ။ ထုိင္ဝမ္က ႏုိင္ငံ ငယ္ငယ္ေလး။ လူဦးေရ (၂၃) သန္းပဲ ရွိတယ္။

ေမး ။ ။ ဒီေတာ့ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေနၿပီဆုိတာေတာင္ လူတစ္ေယာက္ မဲတစ္မဲစနစ္ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာလား။

ေျဖ ။ ။ မထင္မိဘူး။ ေက်းရြာအဆင့္၊ ခ႐ုိင္အဆင့္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္လာႏုိ င္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိပ္တန္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာထူး၊ အစုိးရနဲ႔ ပါတီရဲ႕ အတြင္းေရး မွဴး ရာထူးေနရာေတြ အတြက္ေတာ့ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး။

ေမး ။ ။ ထိပ္တန္းအဆင့္က အရာရွိႀကီးေတြ သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ ဆုိင္လုိ႔ ကြဲသြားတာမ်ိဳးေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ ဝမ္က်ားေပါင္ ရာထူးရွိေနစဥ္ တုန္းက သူဟာ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိသူ တစ္ေယာက္အေန နဲ႔ ေတြ ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ တ႐ုတ္တုိ႔ စ႐ုိက္ေတြ အေၾကာင္းေတာင္ သူ ေျပာျပေနေသးတယ္။

ေျဖ ။ ။ ဒါေပမဲ့ သူက နံပါက္တစ္ မဟုတ္ဘူး။ နံပါက္သုံးအဆင့္ပဲ ရွိတယ္။ နံပါက္သုံးအဆင့္က ဒါမ်ိဳး ေျပာတယ္ဆုိတာကလည္း ေကာင္းတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက က်န္ဇီမင္းက အာဏာကုိ ကုိင္ထားတုန္းပဲ။ သူတုိ႔ ထိပ္တန္းအ ဆင့္ အရာရွိႀကီးေတြၾကားမွာ ဝမ္က်ာင္းေပါင္နဲ႔ သေဘာထား တုိက္ဆုိင္တာ ဆုိလုိ႔ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စပဲ ရွိမယ္ ထင္တယ္။ သူတုိ႔အားလုံးဟာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ လူေတြခ်ည္းပဲ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ဒီစနစ္ေဟာင္းကုိ စြန္႔ၿပီး လူထုအႀကိဳက္ လုိက္ၾကစုိ႔လုိ႔ ေျပာၾကလိမ့္မယ္ ထင္ သလား။ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဝင္ၿပိဳင္ၿပီး မထင္ မွတ္ဘဲ ႏုိင္သြားတာမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳး သူတုိ႔ လုပ္ၾကမွာ မဟုတ္ ပါဘူး။

ေမး ။ ။ စကၤာပူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ပုံသ႑ာန္ကုိ သူတုိ႔ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ေျဖ ။ ။ ႀကိဳက္တာေလးေတြ ေရြးယူဖုိ႔ တစ္ကမၻာလုံးက ေပၚလစီေတြကုိ သူတုိ႔ စိတ္ဝင္စား ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔မူဝါဒထဲ ဘယ္လုိလုပ္ အံဝင္ ခြင္က် ရွိႏုိင္ပါ့မလဲ။

ေမး ။ ။ စကၤာပူက လူတစ္ေယာက္ မဲတစ္မဲ စနစ္ပဲ။

ေျဖ ။ ။ သူတုိ႔ ဒီလုိ လုပ္မယ္လုိ႔ မထင္မိဘူး။ မင္းတုိ႔ေရာ ထင္ေနလုိ႔လား။ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံႀကီးရဲ႕ ပမာဏကုိလည္း ၾကည့္ဦးေလ။

ေမး ။ ။ ဒါဆုိရင္ စကၤာပူ ႏုိင္ငံေရး ေပၚလစီေတြထဲမွာ ဘယ္လုိ အခ်က္ေ တြကုိ သူတုိ႔က စိတ္ဝင္စားေနတာလဲ။

ေျဖ ။ ။ စကၤာပူမွာ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံလုိ႔ရ တဲ့ ျပည္သူ႔ေတြ႔ဆုံပြဲ (Meet-the-people-session) လုိဟာကုိ စိတ္ဝင္စား ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ေျခလူတန္းေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ စတာေတြကုိ ငါတုိ႔က သိျမင္ႏုိင္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ ဒီနည္းအတုိင္း လုိက္လုပ္ဖုိ႔ အမိန္႔ေတာင္ ခ်မွတ္ထားၿပီးၿပီလုိ႔ ငါေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ဒီစနစ္ တကယ္ အလုပ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ မသိေပမဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔ကိုေတာ့ သူတုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ ျပႆနာ လုိပါပဲ။ လယ္ယာေျမေတြ သိမ္း၊ ေတာင္သူေတြကုိ တန္ရာတန္ေၾကး မေပး၊ ဒီပုံစံနဲ႔ဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္ တရားမွ်တမႈ ရွိေတာ့မွာလဲ။

ေမး ။ ။ ကြန္မင္တန္သာ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးထဲမွာ အာဏာရသြားရင္ လူ တစ္ေယာက္ မဲတစ္မဲစနစ္ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ျဖစ္လာႏုိင္မလား။ ဆြန္ယဲ့ဆင္ (Sun Yet-Sen) ကုိယ္တုိင္က အေနာက္တုိင္း ဒီမုိကေရစီကုိ ယုံၾကည္ထား တာ ဆုိေတာ့ေလ။

ေျဖ ။ ။ ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူး။ သူတုိ႔ ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ တယ္ဆုိတာက ထုိင္ဝမ္မွာမုိ႔လုိ႔။ ထုိင္ဝမ္က ႏုိင္ငံလည္း ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ရွင္သန္ဖုိ႔ အေမရိကန္ကုိ မွီခုိေနၾကရတာ။ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိရင္ အေမရိကန္ေတြက သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ တစ္ေယာက္ မဲတစ္မဲ စနစ္ကုိ သူတုိ႔ က်င့္သုံးႏုိင္ခဲ့ၾကတာ။

ေမး ။ ။ ဒါေပမဲ့ ထုိင္ဝမ္ဆုိရင္ ဒီေန႔ ဒီမုိကေရစီစနစ္အတုိင္း သြားေနတာ ပဲ။ ေဟာင္ေကာင္ ဒီလမ္းကုိ လုိက္ႏုိင္ဖုိ႔လည္း တစ္ကမၻာလုံးက အကူ အ ညီေတြ ေပးလာၾကမယ္။ ဒါေတြက တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးလည္း ဒီလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္ဖုိ႔ ဖိအားေတြ က်ေရာက္ မလာႏုိင္ဘူးလား။ ထုိင္ဝမ္နဲ႔ ေဟာင္ေကာင္မွာ ရရွိေနတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ ရရွိဖုိ႔ ျပည္မႀကီး ထဲက လူထုကလည္း အစုိးရကုိ ဖိအားေတြ ေပးလာႏုိင္တာပဲ မဟုတ္လား။

ေျဖ ။ ။ ေအးေလ၊ လူထုကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြကုိ ေတာင့္တေနမွာေပါ့။ ဒါေပ မဲ့ ဘယ္လုိလုပ္ သူတုိ႔က အစုိးရအေပၚ ဖိအားေပးႏုိင္မွာလဲ။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ကေရာ မဲေပးခြင့္ ရေနလုိ႔လား။ ေတာ္လွန္ေရးပုံစံနဲ လက္ရွိအစုိးရကုိ ျဖဳတ္ ခ်မွာလား။ ထိပ္ပုိင္းက လူေတြက အာဏာကုိ လက္လႊတ္ခံမယ္လုိ႔ ငါေတာ့ မထင္မိပါဘူး။ ျပည္မႀကီးထဲက တ႐ုတ္လူထုကုိယ္တုိင္ကလည္း လူတစ္ေ ယာက္ မဲတစ္မဲ စနစ္နဲ႔ သမၼတတစ္ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ႏုိင္ မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစနစ္က တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ အလုပ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ေမး ။ ။ ဘာေၾကာင့္ မစၥတာလီက ဒီလုိ ထင္ျမင္မိတာလဲ။

ေျဖ ။ ။ ၁.၃ ဘီလီယံ လူထုႀကီးဆီက တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ဆႏၵကုိ ဘယ္လုိ လုပ္ ေကာက္ယူလုိ႔ ရႏုိင္မလဲကြာ။

ေမး ။ ။ အိႏၵိယမွာ ဒီလုိပဲ လုပ္ေနတာ မဟုတ္လား။

ေျဖ ။ ။ အင္း၊ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ပဲဆုိုဆုိ အိႏၵိယရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ကလည္း မစြံလွဘူးေလ။



လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္(၁)
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ (၂)

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ (၃)

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္ (၄) 

**သခၤန္းစာ ကြာဟမႈ (Education Gap)**


သမၼတႀကီးတစ္ဦးသည္ ေရြးေကာက္ၿပီး ပါတီၿပိဳကြဲကာ တစ္ဦးတည္း ထြက္ေျပးတိန္းေရွာင္ေနရသည္။ သူ (ပုံျပင္ေဟာင္းထဲမွာ) သိထားသည္က သူ သုႆာန္ပ်က္ထဲက လိုင္ဂူတစ္ဂူထဲဝင္ကာ ပုန္းေအာင္းေနရမည္။ ျပီး လ်င္ အေပၚကိုေမာ႔ၾကည္႔ရမည္၊ အေပၚကိုေမာ႔ၾကည္႔ခိုက္ အိမ္ဖြဲ႔ေနေသာ ပင္႔ကူတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔ရမည္။ အိမ္ဖြဲ႔ေနေသာ ပင္႔ကူက ခဏခဏ ျပဳတ္ က်၊ ခဏခဏ ျပန္တက္ရင္း မေနမနားႀကိဳးစားသည္၊ ေနာက္ဆုံး ပင္႔ကူအိမ္ ႀကီး အၿပီးတည္ေဆာက္ႏိုင္သည္။ ဒါကို ၾကည္႔ရင္း သခၤန္းစာရေအာင္ ယူရ မည္၊ ေနာက္ဆုံး စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ႂကြလာၿပီး ပါတီကိုျပန္လည္စုစည္းကာ အတိုက္အခံပါတီကို ေခ်မႈန္းၿပီး ႏုိင္ငံကိုျပန္လည္သိမ္းပိုက္ယူရမည္ ျဖစ္သည္။ ပုံျပင္ေဟာင္းထဲကအတိုင္း သူလိုက္လုပ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပင္႔ကူက ပင္႔ ကူ အိမ္တည္ေဆာက္လို႔သာၿပီးသြားသည္ သူ႔မွာ သခၤန္းစာဆိုလို႔ ဘာမွ မရ လိုက္သလို ဘာစိတ္ဓာတ္ခြန္အားမွလည္း မရလိုက္ေပ။ သမၼတႀကီး ေတာ္ေတာ္ေၾကကြဲသြားသည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ေျခဦးတည္႔ရာေလ်ွာက္သြားေနမိေတာ႔သည္။ အခ်ိန္မည္မ်ွၾကာ သြားသည္ မသိ။ အင္တာနက္ ကေဖးဆိုေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေတြ႔လိုက္ရ သျဖင္႔ သခၤန္းစာရလိုရျငား ဆိုင္ထဲဝင္သြားလိုက္မိ သည္။
ထိုဆိုင္ထဲမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္က သူ႕ ေဖစ္ဘုတ္ေပၚမွာ ပုံေလးတစ္ပုံ တင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနေလသည္။ သမၼတႀကီးက ေကာင္ကေလး ဘာလုပ္ေန သည္ကို အတိအက်မသိေသာ္လည္း တစ္ခုခုကို ႀကိဳးစားေနမွန္းေတာ႔ သိသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ဝင္စားစြာ ေကာင္ကေလးႏွင္႔ သူ႕ေရွ႕ကစက္ေလးကို ၾကည္႔ေနမိသည္။ ထိုစက္ေလးေပၚရွိ အစိ္မ္းေရာင္အဝိုင္းေလးက စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ လယ္ေနတာကိုလည္းေတြ႔ရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္မရွည္ေတာ႔ ဟန္ျဖင္႔ အစိ္မ္းေရာင္အဝိုင္းေလး ေပ်ာက္သြားျပန္သည္။ ေကာင္ကေလး က ေခါင္းကုတ္သည္၊ တက္ေခါက္သည္၊ သမၼတႀကီးကို လွည္႔ၾကည္႔သည္။ ၿပီး... ျပန္ႀကိဳးစားသည္။ အစိ္မ္းေရာင္အဝိုင္းေလးက ေပ်က္သြားလိုက္ ျပန္ေပၚလာလိုက္ပင္။ အႀကိမ္ေရ မည္မ်ွရွိသြားသည္မသိ၊ ေနာက္ဆုံး ေကာင္ကေလးက "ေရး" ဟု ေအာ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ သူ႔ေရွ႕က ကစက္ေလးေပၚမွာ ပုံေလးတစ္ပုံေ ပၚလာတာကို သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔ သည္။

ပင္႔ကူတစ္ေကာင္ဆီက ဘာမွ မရလိုက္ေသာ သမၼတႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္ အင္တာနက္ ကေဖးဆိုင္ထဲမွ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္၏ ဇြဲႏွင္႔ စိတ္ရွည္ မႈကို သခၤန္းစာယူကာ "ငါလည္း ဘာလို႔မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ" ဟု မာန္သြင္းကာ ႀကိဳးစားေလေတာ႔သည္။
သူ ႏိုင္၊ မႏိုင္ကိုေတာ႔ ယခု ပုံျပင္သစ္ၿပီးခ်ိန္အထိ မသိရေသးပါ။ သိရလ်ွင္ ပုံျပင္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

မစ္ရွင္း အင္ေပၚစီဘယ္လ္ (Mission impossible)


သမၼတ ေဂ်ာ႔ဂ်္ ဘုရွ္လက္ထက္မွာ အီရတ္ကို ဒီမိုကေရစီဇာတ္သြင္းေပးမယ္ ဆိုေတာ႔....
"ဘုရား ဘုရား၊ ေမဖလားဝါးေခတ္အထိျပန္ၾကည္႔ရင္ေတာင္ ႏွစ္ေပါင္း ေလး ရာ (၄၀၀) ပဲ သမိုင္းရွိေသးတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ႏွစ္ေပါင္း ေလးေထာင္ (၄၀၀၀) ေက်ာ္သမိုင္းရွိတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေဟာင္းကို ေျပာင္းလဲေပးမလို႔ တဲ႔" လို႔ ဘုရားတလိုက္မိပါေသးတယ္။




သူတို႔က အီရတ္မွာ....
၁။ ခ်က္ခ်င္းႀကီး တူတူတန္တန္ အစိုးရတစ္ခု ေပၚေပါက္လာေစခ်င္တယ္။
၂။ ေခတ္ေဟာင္းစိတ္နဲ႔ လူေတြထဲ ဒီမိုကေရစီဇာတ္ စြဲသြင္းေပးခဲ႔ခ်င္တယ္။
(၁) က မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္နည္းပါး။
(၂) က လုံးဝကို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

(လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္၊ လီကြမ္းယု)

စကၤာပူမွ ရင္ဖြင္႔လိုသူမ်ား



" ႏိုင္ငံျခားေရာက္အလုပ္သမားမ်ား အခြင္႔အေရး (Migrant workers' right)" ဆိုင္ရာ ဥေရာပအေျခစိုက္ NGO အဖြဲ႔မွ တာဝန္ရွိသူတစ္ေယာက္က စကၤာပူမွာ ေရာက္ရွိေနၾကသည္႔ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ႀကဳံေတြ႔ရင္ဆိုင္ေ နရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းၾကည္႔ခ်င္သည္ဟု သိရပါသည္။ WP (Work Permit) ကိုင္ေဆာင္ထာသူ သုံးေလးေယာက္ခန္႔ကို ေတြ႔ဆုံလို တာျဖစ္ၿပီး S-pass ကိုင္ေဆာင္ထာသူးမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သိရပါ သည္။
ထို့ေၾကာင္႔ မိမိတို႔ ခံစားခ်က္မ်ားကို ရင္ဖြင္႔လိုၾကပါလ်င္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း၊ ဖုန္း (၆၅) ၉၇၅၇ ၇၆၄၁ ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

ေတြံဆံုရမည့္ရက္မွာလာမယ္႔ တနဂၤေႏြေန႔ပါတဲ႔။

အလုပ္ခြင္မွာ အရက္ေသာက္ခြင္႔ ျပဳသင္႔ေၾကာင္း အခ်က္ ၂၀


(Rated PG၊ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ ေအာက္ လူငယ္မ်ား မဖတ္သင္႔)

၁။ အရက္သည္ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေလ်ာ႔ပါးေစသည္
၂။ ပို၍ ပြင္႔လင္းရိုးသားေသာ ဆက္ဆံမႈရရွိေစရန္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစ သည္။
၃။ အစားအစာအတြက္ သီးသန္႔ အခ်ိန္ေပးစရာ မလို၊ လက္တစ္ဖက္က ပုလင္း၊ ခြက္၊ ဂ်ားစသည္ ကိုင္ထားရင္းလည္း အလုပ္ ဆက္လုပ္ႏိုင္သည္။
၄။ အလုပ္သမားမ်ားက မန္ေနဂ်ာကို သူတို႔ ထင္ျမင္တာကိုပဲ ေျပာသည္၊ မန္ေနဂ်ာၾကားခ်င္တာကို မေျပာ။
၅။ ေအးလြန္းေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အပူေပးစစ္စတန္အတြက္ ကုန္က်ေငြ ေ လ်ွာ႔ခ်ႏိုင္သည္။
၆။ ကားစက္မႏိုးလို႔ တြန္းစရာရွိလ်ွင္ တြန္းအားကို ပိုေကာင္းေစသည္။
၇။ အလုပ္အေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္မႈကို ေလ်ွာ႔နည္းေစသည္။
၈။ အလုပ္ခြင္႔ရက္ကို တိုေစသည္။ (အလုပ္ခြင္ထဲ ျပန္ဝင္လာဖို႔ စိတ္အား ထက္သန္ၾကေသာေၾကာင္႔)
၉။ အလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္းၾကည္ရာမွာလည္း အရင္ေလာက္ အရုပ္မဆိုး ၾကေတာ႔။
၁၀။ အလုပ္သမားမ်ား အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ပိုတိုးလာသည္။ (အလုပ္လုပ္အၿပီး "ဘား" မွာသြားထိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာ မလိုေတာ႔)
၁၁။ အလုပ္ရုံထဲမွာ ရွိသည္႔ ဆိုင္က အစားအစာမ်ား ပိုၿပီးအရသာရွိလာသည္။
၁၂။ ယုံၾကည္မႈ၊ အျမင္မ်ားႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး လူတိုင္းကို ပို၍ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ရွိလာေစသည္။
၁၃။ ႏွစ္ခြက္ သုံးခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး အလုပ္လပ္ရတာ ပိုေကာင္းလာ တယ္ဟု လူတိုင္း သေဘာတူၾကသည္။
၁၄။ ေန႔လယ္စာထြက္စားရင္း တစ္ခြက္ တစ္ဖလားေမာ႔တတ္သည္႔ အက်င္႔ ဆိုးမွ ကင္းေပ်ာက္ေစႏိုင္သည္။
၁၅။ အဝတ္အစား မလုံ႔တလုံနဲ႔ ေဘာ႔စ္ကို ေတြ႔ရဖို႔ အခြင္႔အလမ္း ပိုရရွိႏိုင္ သည္။
၁၆။ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွ ကြဲထြက္သြားသည္႔ ႏိုင္ငံအားလုံးႏွင္႔ ႏိုင္ ငံျခားဆက္ဆံေရး ပိုမိုေကာင္မြန္လာႏိုင္သည္။
၁၇။ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေကာ္ဖီ ဘရိတ္ ေပးစရာမလိုေတာ႔။
၁၈။ copy machine ေပၚ တက္ထိုင္တာကို ရိုင္းတယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ မထင္ေတာ႔။
၁၉။ လစာနည္းမႈေၾကာင္႔ ကြန္ပလိန္းတက္ျခင္း ေလ်ာ႔နည္းသြားမည္။
၂၀။ အထူးသျဖင္႔ အရက္ေစာ္နံလိုက္တာ လို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ႏွာေခါင္းရွဳံ႕ေနစရာ မလိုေတာ႔။

(မစၥတာကူးပါး (ၿဗိတိသ်ွ ဟာသပညာရွင္ႀကီး) မ်ားမ်ား၊ က်ေနာ္ နည္း နည္းေရာစပ္ၿပီး တိုက္လိုက္တာပါ)